WhivieBlog

Yoichi Distillery
Kurokawacho 7-6
Yoichimachi
Yoichigun

Hokkaido

Japan
Tel +81 135 23 3131
Fax +81 135 23 2202

www.nikka.com

Taketsuru

Masataka
Taketsuru had de knepen van het vak geleerd in Schotland tijdens zijn
‘studiereis’ van 1918 tot 1923. Hij trouwde zelfs met een Schotse. Na zijn
terugkeer stond hij mee aan de wieg van de Yamazaki distilleerderij die in 1923
werd gebouwd.

In
1934 gingen Torrii Yamazaki en Masataka Taketsuru echter uit elkaar. Taketsuru
was namelijk van mening dat, om een whisky te maken die qua kwaliteit aan de
Schotse kon tippen, de distilleerderij op Hokkaido moest liggen. En dus bouwde
hij daar de tweede oudste Japanse distilleerderij: Yoichi (spreek uit
‘jo-ie-tsjie’). In 1969, tien jaar voor zijn dood, stampte hij nog een tweede
distilleerderij uit de grond, die in 2001 herdoopt werd tot Miyagikyo.

In
tegenstelling tot de meeste Japanse distilleerderijen die Amerikaanse en Spaanse
eik gebruiken, laat Yoichi de spirit rijpen op Japanse mizunara-eik, een
houtsoort die zo lek is als een mandje… en dus wordt nadien toch overgeheveld
op klassieke vaten. Maar de unieke flavours
hebben dan al bezit genomen van de spirit. Wel gebruikt Yoichi nog steeds pot
stills die gestookt worden op kolen, een gebruik dat hij in Schotland ontdekte,
maar in dat land al lang niet meer van toepassing is.

De
distilleerderij is omgeven door bergen enerzijds en de Japanse Zee anderzijds.
Ze wordt beschouwd als de meest pittoreske distilleerderij van Japan. Je kan de
distilleerderij bezoeken na afspraak.

Range

De
productie startte in 1936 en de eerste whisky – een blend – verscheen op de
Japanse markt in 1940. De eerste single malt zou pas in 1984 (!) op de markt
verschijnen: de Hokkaido 12 Year Old. In 2001 werd Nikka een onderdeel van
Asahi Brewery Company. Dat is het moment waarop de distilleerderij officieel
Yoichi werd gedoopt (voorheen heette ze gewoon Hokkaido Distillery).

Yoichi
werd bekend over de hele wereld in 2001, toen hun Yoichi 10 Year Old de ‘Best
of the Best Award’ kreeg opgeplakt op de World Whisky Awards. In 2008 kaapte de
Yoichi 20 Year Old de titel ‘Best Single Malt’ weg op dezelfde competitie. Hun
15 Year Old won al twee keer de gouden medaille op de International Spirits
Challenge.

Vandaag bestaat de range uit een 10, 12, 15 en 20 Year
Old, maar er werden ook al heel wat single casks gebotteld op vatsterkte.

Strathmill Distillery
Keith, Banffshire
AB55 3DQ

Scotland
Tel +44 1542 882 295

Glenisla-Glenlivet

In
de stad Keith staat sinds 1823 een oude molen, die de naam Strathisla Mills
draagt. In 1891, tijdens de whiskyboom van het einde van de 19e
eeuw, werd de molen omgebouwd tot een distilleerderij, die de naam
Glenisla-Glenlivet meekreeg, vanwege de nabijheid van de rivier Isla.

In
1994-1995 ging de distilleerderij over in handen van W&A Gilbey
(gin-producenten uit Londen en op dat ogenblik eigenaars van Glen Spey en
Knockandu). De nieuwe eigenaars wijzigden de naam naar Strathmill distillery.
Enerzijds omwille van de historiek van de molen, anderzijds omdat Glenlivet
verschillende rechtzaken had aangespannen met andere distilleerders die
Glenlivet in hun naam wilden blijven gebruiken.

J&B

In
1962 sloeg Gilbey de handen in elkaar met United Wine Traders om zo UDV op te
richten (United Distillers en Vinters), dat later zou opgaan in Diageo. In 1968
werd een tweede paar stills geïnstalleerd. Vandaag de dag is de output zo’n 1,7
miljoen liter spirit per jaar.

In
1975 ging de distilleerderij over in handen van Grand Metropolitan, om bestuurd
te worden door Justerine & Brooks, waarvan Strathmill whisky dan ook een belangrijk
onderdeel ging uitmaken.

Range

De
distilleerderij vermarkt haar whisky niet als single malt (hoewel er in 1909
een release is geweest), maar maakt deel uit van de bekende blends J&B en Dunhill. Enkel in 2001 verscheen er een semi-officiële Strathmill 12 Year Old in de bekende Flora & Fauna reeks van Diageo,
opgevolgd door een Strathmill 1996
uit de controversiële Manager’s Choice-reeks
in 2009. Buitenbeentje is de Centenary
Decanter die in 1991 werd gebotteld en nu bijna 2.000 EUR haalt, maar nog
amper te vinden is.

Voor
Strathmill als single malt kan je dus niet anders dan een beroep doen op de
onafhankelijke bottelaars, zoals Adelphi, A. Dewar Rattray, Cadenhead’s, Duncan
Taylor, Gordon & Macphail, Hart Brothers en Signatory.

A. D. Rattray
Whitefaulds Farm, Culzean Road
Maybole, Ayrshire KA19 8AH
Scotland
Tel +44 1655 885 756
Fax +44 1655 882 281
www.dewarrattray.com
www.stronachie.com

Morrison

In
1968 richtten Andrew Dewar en William Rattray het bedrijf A. Dewar Rattray op,
dat gespecialiseerd was in het importeren van Franse wijnen, Italiaanse spirits
en olijfolie. Later zou het bedrijf zich gaan bezighouden met blenden en
opslaan van zowel single malt als graanwhisky.

Op
het einde van de 19e eeuw was A. Dewar Rattray Ltd de
vertegenwoordiger van verschillende bekende Highland distilleerderijen – met
Stronachie op kop – en verkocht bulk whisky aan groothandelaars en blenders in
Glasgow en omgeving. Tijdens de crisis die volgde op de Pattinson Crash ging
het bedrijf over in handen van William Walker, een bekende whisky broker.

In
2004 kwam het bedrijf in handen van Tim Morrison, die voorheen bij
Morrison-Bowmore werkte, een afstammeling (4e generatie) van Andrew Dewar. De
cirkel is daarmee mooi rond.

Onder
zijn impuls is het bedrijf zich gaan toeleggen op het bottelen van ‘unusual and
exclusive casks’, uit alle regio’s van
Schotland. De Cask Collection wordt op vatstertke gebotteld, zonder kleuring of
koelfiltratie. Daarnaast is er de
46%-collection die, zoals de naam al doet vermoeden, whisky’s op drinksterkte
omvat.

Stronachie

Stronachie
was een distilleerderij in de Highlands die in 1928 haar deuren sloot. Om deze
whisky te eren, bracht A. Dewar Rattray haar eigen versie van Stronachie 12
Year Old op de markt. Legende wil dat het recept ongewijzigd bleef en dus een
correcte representatie is van de Stronachie van weleer.

Range

Afgezien
van de Cask Collection en de 46%-Collection heeft A.D. Rattray ook een nieuwe
blend op de markt onder het label Rattray’s Selection. De eerste is een 19 Year Old Blended Scotch Whisky Batch 01.

De
whisky’s van A.D. Rattray zijn in België enkel verkrijgbaar via Whiviesponsor Jurgen’s Whiskyhuis.

Glen Ord Distillery

Muir of Ord
IV6 7UJ Ross-shire
Scotland
Tel +44 1463 872.004
Fax +44 1463 872.008
glen.ord.distillery@diageo.com

www.discovering-distilleries.com/glenord

King Alexander III

De geschiedenis van Glen Ord begint eigenlijk al halverwege
de 13e Eeuw, wanneer Koning Alexander III land schenkt aan de
MacKenzie familie. The Black Isle, zoals de streek wordt genoemd, ligt zo’n 15
kilometer ten noordwesten van Inverness. In 1820 erft Thomas MacKenzie het
landgoed en laat er een distilleerderij op zetten. Tegen 1838 is Glen Ord
Distillery een feit. Er is al geschiedkundig bewijs dat er op de plek waar de
distilleerderij nu staat een bierhuis en molen stond in 1549. De molen sloot
overigens pas in 1958. De eerste managers van de toen nog Ord Distillery
Company waren Robert Johnstone en Donald McLennan.

Nadat McLennan overleed en zijn weduwe hertrouwde met
Alexander MacKenzie, een locale bankier, werd de whisky reeds verkocht in
Singapore, Zuid-Afrika en de Britse Kolonies. Op sommige labels in het Verre
Oosten stond ‘Glen Oran’.

Watson’s No 10

In
1896 wordt de distilleerderij verkocht aan James Watson & Sons, blenders
uit Dundee, om de whisky te gebruiken voor hun ‘Watson’s No 10’. In 1917 gaat
Glen Ord dicht op bevel van de overheid, omwille van de Eerste Wereldoorlog.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog gaat de distilleerderij, ondertussen in handen
van Dewars & Sons, opnieuw dicht.

Pas
in 1949 werd electriciteit geïntroduceerd en in 1961 gingen de floor maltings
dicht (vervangen door Saladin boxes). In 1966 worden de twee met kolen verhitte
stills uitgebreid naar zes en een systeem van stoomverwarming geïnstalleerd. Pas
in 1985 zou het opgaan in wat vandaag Diageo is, het grootste drankenconcern
ter wereld.

In
1994 en 1995 won Glen Ord de gouden medaille op de International Wine and
Spirits Competition als ’s werelds best single malt. In 1996 en 1997 kaapte de
whisky de hoofdprijs weg op de Monde Selection Awards. Wijlen Michael Jackson
omschreef de whisky als ‘perilously drinkable’.

Range

Slechts
een klein deel van Glen Ord (zo’n 20%) gaat in blends (Johnnie Walker, Dewars,
…). De rest wordt vermarkt als single malt. De officiële range.

–
Glen Ord 12 Year Old

–
Glen Ord 25 Year Old

–
Glen Ord 28 Year Old

–
Glen Ord 30 Year Old

–
Glen Ord 23 Year Old
1974 Rare Malts

–
Glen Ord 1997
Manager’s Choice

–
The Singleton of Glen
Ord (Aziatische markt)

Er
zijn ook heel wat onafhankelijke bottelingen te vinden van Glen Ord.

Brora Distillery
Brora, Sutherland
KW9 6LB
Scotland
gesloten sinds 1983

De ‘Oude Clynelish’

De
Marquess of Stafford, de heer George Granville Levenson-Gower, die zich later
ook nog de titel Duke of Sutherland zou aanmeten, liet de distilleerderij Brora
optrekken in de gelijknamige stad in 1819, weliswaar onder de naam Clynelish.
Bedoeling was om de boeren toe te laten hun graanoverschotten op legale manier
te distilleren om op die wijze hun landpacht te betalen. Brora ligt in de
Highlands aan de oostkust van Schotland, zo’n uurtje te noorden van Inverness.

In
1846 wordt de distilleerderij grondig vernieuwd onder impuls van de nieuwe
eigenaar George Lawson, met de hulp van zijn broer, die de locale bankier is.
Een nieuwe kiln wordt opgetrokken, de stills worden vervangen, zoals Alfred
Barnard – de bekende whiskyjournalist – kon vaststellen tijdens zijn bezoek in
1886. De bekendheid van Clynelish reikt ondertussen al tot buiten het Verenigd
Koninkrijk en het aanbod kan de vraag naar de geturfde whisky niet meer volgen.

Ainslie’s

In
1896 gaat de distilleerderij over in handen van James Ainslie & Company. Zij
verbouwen de distilleerderij en breiden ze grondig uit, om aan de verhoogde
vraag te kunnen voldoen. Er worden ook bijkomende warehouses neergepoot.

Rond
1911 zijn er drie aandeelhouders: de gebroeders James en Thomas Ainslie’s
hebben 50% van de aandelen en John Risk (what’s in a name?) de andere 50%. Maar
in 1912 gaan James en Thomas ‘op pensioen’ en verkoopt John Risk hun aandeel
aan DCL.

In
1927 gaat Ainslie’s samen met Heilbron en Colville Greenlees om zo Ainslie
& Heilbron Distillers Ltd te vormen, bekend van Ainslie’s Royal Edinburgh,
de bekende blend.

In
1931 zakt de markt zodanig in elkaar dat Clynelish in maart de deuren sluit.
Pas in september 1938 gaan ze terug in productie om dan in mei 1941 alweer te
sluiten, ditmaal omwille van de overheidsbeslissing om gerst voor voedsel in
plaats van whiskyproductie te gebruiken tijdens de Tweede Wereldoorlog. In
november 1945 wordt de productie hervat en rijst de ster van Clynelish
onmiddellijk.

De ‘Nieuwe Clynelish’

In
de jaren zestig worden de stills verhit met stoom in plaats van met steenkool
uit de lokale mijn van Brora. Electriciteit neemt zijn intrede rond 1965 en de
floor maltings worden gesloten. Op 4 november krijgt de dsitilleerderij haar
laatste levering van steenkool en vanaf dan wordt de boiler met olie
aangedreven.

Om
aan de steeds maar stijgende vraag te kunnen voldoen, besluiten de eigenaars in
1967 een nieuwe, moderne distilleerderij te bouwen op hetzelfde terrein, met
zes stills. Omwille van de goede naam van Clynelish, wordt beslist de naam te
behouden voor de nieuwe distilleerderij, die vanaf juni 1968 spirit
voortbrengt. De oude distilleerderij wordt in mei 1968 gesloten, maar niet voor
lang.

Een
uitzonderlijke droogte op Islay zorgt voor een mogelijk tekort van Islay
whisky’s, zeker nu Johnnie Walker begint te boomen, waardoor DCL beslist om de
oude distilleerderij te heropenen en er zwaar geturde whisky te produceren. De
distilleerderij krijgt wel een nieuwe naam: Brora. In mei 1969 is DCL van
mening dat de spirit niet van die van Islay te onderscheiden is en dus klaar om
gebruikt te worden voor blends. Pas in 1975 zal Brora’s mashbill wijzigen en
zal de spirit steeds minder geturfd zijn. Een stijlbreuk. In maart 1983 valt
definitief het doek over Brora.

Brora
heeft ondertussen een bijna-cultstatus verworven zoals we die ook zien bij o.a.
Port Ellen, en nieuwe releases worden laaiend enthousiast onthaald ondanks het
heftige prijskaartje.

Serge

Voor
de informatie van dit artikel wil ik toch benadrukken dat ik schatplichtig ben
aan Serge Valentin, de bekende Franse Malt
Maniac en enthousiasmerende blogger op www.whiskyfun.com.
Zijn voorliefde voor Brora is welbekend en hij deed dan ook heel wat onderzoek
naar de geschiedenis van Brora, waarvoor hij ondermeer in de archieven van
Diageo mocht duiken.

Een
fantastisch document is zijn in 2005 geschreven historiek van Brora op,
alsook zijn
artikel op de whiskycommunity-site Connosr.com.

Range

Naast
de Brora’s uit Diageo’s Rare Malts-reeks, wordt jaarlijks een 30 Year Old
gebottled die steeds in een mum van tijd uitverkocht is. In 2008 verscheen ook
een hoog aangeschreven 25 Year Old. De 22 Year Old Rare Malt uit 1972 kreeg van
Serge 97 punten en kost op The Whisky Exchange maar liefst £1.500!

De
onafhankelijke bottelingen zijn legio, maar velen zijn quasi onbetaalbaar.

Clynelish Distillery
Brora, Sutherland
KW9 6LB
Scotland
Tel +44 1408 623 000
Fax +44 1408 623 004
www.malts.com

Broer Brora

Laat
ik deze bespreking beginnen met te zeggen dat we het hier over de ‘nieuwe’
Clynelish hebben, die pas in 1967 werd gebouwd door de Scottish Malt Distillers
Ltd. De geschiedenis van de ‘oude’ Clynelish, die sinds de opening van de
nieuwe Clynelish tot Brora werd herdoopt, krijgt morgen een aparte blogpost.

Hier
zullen we ons beperken tot hetvolgende: de distilleerderij Clynelish deelt haar
terreinen met een andere distilleerderij, weliswaar één die gesloten is en
bijna cult-status heeft, namelijk de Brora distilleerderij (die in 1819 werd
opgericht onder de naam Clynelish). De huidige Clynelish distilleerderij werd
opgericht in 1967, opgetrokken naast de ‘oude’ Clynelish. In 1968 produceerden
ze tegelijkertijd, maar in augustus van datzelfde jaar werd de ‘oude’ Clynelish
het zwijgen opgelegd. Weer een jaar later, in 1969, heropende de ‘oude’
Clynelish, nu onder de naam Brora, en begon zwaar geturfde mout te gebruiken om
het tekort aan Islay whisky (door een uitzonderlijke droogte op het eiland) op
te vangen. Brora ging definitief dicht in maart 1983 tijdens de grote
sluitingsronde van Diageo. De ‘nieuwe’ Clynelish bleef operationeel.

Vakantieoord

De
distilleerderij ligt vlakbij het populaire vakantieoord Brora, langs de A9. We
zitten in de Highlands, op
zo’n uurtje ten noorden van Inverness. Ze beschikt over een onuitputtelijke
bron van helder water uit de Clynemilton Burn. De drie wash stills en drie
spirit stills kunnen jaarlijks zo’n 4,2 miljoen liter spirit produceren. In

2008 werden de twee washbacks vervangen door roestvrijstalen exemplaren.

Het
visitor center loont de moeite en je kan van hieruit een aantal rondleidingen
volgen. Het is het hele jaar door open van 10u tot 17u (behalve in oktober, dan
sluiten ze om 16u). Algemene toegang tot het terrein is £5, maar kinderen
jonger dan 8 worden begrijpelijkerwijs geweerd uit het productiegedeelte.

Range

Omdat
DLC, de voorloper van Diageo, Clynelish voornamelijk gebruikte voor blends
(o.a. in Johnnie Walker) was er lange tijd geen officiële botteling beschikbaar
als single malt. Er verscheen wel een 14-jarige onder het ‘Flora &
Fauna’-label, maar het was wachten tot 2002 alvorens de 14 Year Old van de distilleerderij
verscheen. In 2008 een cask strength
distillery only editie die, zoals de naam al doet vermoeden, enkel in het
visitor center kan gekocht worden.

Toen
Diageo in 2005 deze Clynelish toevoegde aan zijn uitgebreide Classic
Malts-reeks, ging de verkoop pijlsnel de hoogte in. Het aantal onafhankelijke
bottelingen is fenomenaal. Wij proefden vorig jaar nog twee excellente zustervaten van Malts
of Scotland.

Littlemill Distillery
Bowling, Dumbartsonshire
G60 5BG

Scotland
Tel +44 1389 752 781
gesloten sinds 1994, vernietigd in 2004

Ruine

Littlemill staat zeker en vast op de shortlist van ‘oudste
distilleerderij van Schotland’, aangezien de eigenaar claimt dat ze opgericht
werd in 1772. Maar daarover bestaat weinig op papier. In 1875 werd ze herbouwd.
Net zoals bij haar buur Auchentoshan vandaag nog steeds gebruikelijk is, deed
Littlemill tot omstreeks 1935 aan triple distillation. Van 1984 tot 1989 lag de
productie stil voor modernisering, maar in 1994 gingen de deuren definitief
dicht. Maar dat neemt niet weg dat er nog heel wat Littlemill beschikbaar is om
te bottelen.

Wat vandaag nog over blijft van Littlemill is bedroevend. Het is
meer een ruïne waar heel wat werk aan te pas zal komen als men de plannen om
het tot een museum om te vormen wil concretiseren. In 2004 werden die plannen
brutaal verstoord, nadat de restanten van de distilleerderij in vlammen opgingen.
Kwatongen beweren dat het vuur werd aangestoken. Het land is momenteel nog
eigendom van Loch Lomond Distillers Co Ltd, die ook Loch Lomond en Glen Scotia
in hun portefeuille hebben. De plannen voor het museum werden voorlopig
(definitief?) opgeborgen.

Experiment

Nadat Loch Lomond de boel had overgenomen, gingen ze even aan het
experimenteren. Ze produceerden twee malts die helemaal niet op de huidige
Littlemill leken. Dumbuck was een
flink geturfde whisky – heel uitzonderlijk voor de Lowlands, natuurlijk – en Dunglass, een ongeturfde whisky.

Maar het experiment duurde niet lang, waardoor flessen van deze
malts bijzonder schaars geworden zijn.

Range

Helaas is de kwaliteit van de officiële bottelingen, zoals de oude
8 Year Old, die in 2005 (dus na de vernietiging van de distilleerderij)
opgevolgd werd door een 12 Year Old, van bedenkelijk allooi. Echt bekoren doet
hij niet.

Dat neemt niet weg dat er heel wat pareltjes van Littlemill te
vinden zijn. Maar daarvoor moet je bij de onafhankelijke bottelaars aankloppen.

Glen
Keith Distillery
Station Road
Keith AB55 3BU

Scotland
Tel +44 1542 783 044
Gesloten sinds 2000

Innovatief

Waar voorheen een graanmolen stond bouwde Chivas Brothers in 1957
een nieuwe distilleerderij, Glen Keith, vlakbij Strathisla die ze reeds in
bezit hadden. En, uitzonderlijk voor de Speyside, had Glen Keith oorpsronkelijk
drie stills, met de bedoeling triple
distillation toe te passen – een praktijk die in 1970 werd stopgezet.

In datzelfde jaar werd het aantal stills opgevoerd van 3 naar 5.
Zo werd tevens de eerste still in gebruik genomen die door gas werd verhit.
Tien jaar later volgde nog een mijlpaal: Glen Keith was de eerste die computers
ging gebruiken in de mash room. Later zouden ook de stillroom en andere delen
van de distilleerderij met computers worden aangestuurd. Mouten gebeurde via de
zogenaamde Saladin Box (tot 1976). In 1983 werd een zesde still toegevoegd.

Sinds 2001 is de distilleerderij in handen van Pernod Ricard, maar
de alambieken hebben al sinds maart 1999 geen spirit meer voortgebracht. Het is
eerder een technisch onderzoekslabo en een filling
store. Zo wordt de spirit van de naburige en pittoreske Strathisla
distilleerderij hier in vaten gepompt. Het zier er niet naar uit dat Glen Keith
snel weer zal opgestart worden, want toen Chivas de distilleerderijen van
Seagrams overnam, besloten ze Allt-A-Bhainne te heropenen voor hun
blending-noden.

Gedurft
geturfd

Gedurende enkele jaren experimenteerde men bij Glen Keith ook met
geturfde mout, maar die kwam nooit als single malt op de markt. Signatory, een onafhankelijke
bottelaar, bracht hem wel op de markt, onder het label Glenisla, maar soms ook onder de naam Craigduff.

De turf was afkomstig van het eiland Lewis, waar in 2008 een
nieuwe distilleerderij – Abhainn Dearg – uit de grond werd gestampt.

Range

Glen Keith heeft weinig officiële bottelingen. Naast de 10 Year
Old en de eerder gebottelde 1983 die eigenlijk dezelfde whisky bevatten, valt
er weinig te rapen. Het merendeel van de whisky gaat tenslotte in 100 Pipers en
Passport, de blends van Chivas Brothers.

Voor de echte pareltjes – want die heeft Glen Keith echt wel –
moet je bij de onafhankelijke bottelaars aankloppen, zoals Gordon &
Macphail, Specialty Drinks of Malts of Scotland.

Macduff Distillery
Banff, Banffshire
AB4 3JT
Scotland
Tel +44 1261 812 612

Deveron

Macduff
Distillery, ook bekend als de Glen Deveron Distillery, werd door Glen Deveron
Distillers Ltd (i.e. Leslie Kaufman, George Crawford, Brodie Hepburn en Marty
Dykes) opgericht in 1962, waardoor het één van de jongste distilleerderijen in
Schotland is. Ze werd opgericht om de groeiende vraag naar blended whisky te
kunnen blijven voldoen.

We
bevinden ons in de Highlands, vlakbij Speyside, vlakbij de rivier Deveron, die ook haar naam geeft
aan de enige single malt die Macduff bottelt. In 1974 nam de Bacardi-groep de
distilleerderij over en sindsdien wordt ze gerund door dochteronderneminig John
Dewar & Sons Ltd.

No Rules, Great
Scotch

Er
werd heel wat geëxperimenteerd met distillatietechnieken bij Macduff. Zo waren
zij de eersten die hun stills
opstookten met stoom. Ook het oneven aantal stills
(2 wash stills en 3 spirit stills) is eerder uitzonderlijk in Schotland. Voorts
vond je de metalen mash tuns ook hier voor het eerst.

Macduff
is ook de enige distilleerderij die de lyne arms van de stills isoleert om
energie te besparen en de condensors horizontaal plaatst om het koelingsproces
te optimaliseren.

Range

De
zopas in een nieuw jasje gestoken Glen
Deveron 10 Year Old en de recent gelanceerde Glen Deveron 15 Year Old, zijn
de enige single malts die momenteel door Macduff worden gebotteld. Het
overgrote deel, daarentegen, gaat in de bekende blend William Lawson’s. Beide whisky’s zijn
eerder ‘gewoontjes’ en bewijzen dat Macduff’s spirit, hoewel foutloos, best tot
zijn recht komt in blend.

Maar
Macduff heeft toch ook prachtige whisky’s voortgebracht, getuige enkele
onafhankelijke bottelingen zoals de Macduff
2000 for The Bonding Dram en de Macduff
1984 van Thosop.

Allt-A-Bhainne Distillery
Glenrinnes, Dufftown

Banffshire AB55 4DI

Scotland
Tel +44 1340 783 331

One Man Show

In
1975 werd Allt-A-Bhainne Distillery gebouwd door Seagram’s, met het oog op een
productie die uitsluitend bedoeld was voor de blends van de groep.
Allt-A-Bhainne wordt ‘olta-vayne’ uitgesproken en is Gaelic voor ‘Burn of Milk’
oftewel de ‘Beek van Melk’. Ze produceert zo’n 4 miljoen liter spirit per jaar
via de twee wash en twee spirit stills. Het water wordt betrokken van twee
stromen die uit de bergketen Ben Rinnes afkomstig is, zijnde Scurran Burn en
Rowantree Burn.

De
distilleerderij in Speyside is één van de meest efficiënte in Schotland, want
de volledige productie kan door één man uitgevoerd worden. De spirit rijpt
echter niet ter plaatse, maar wordt per tankwagen naar het nabijgelegen Keith
gevoerd om daar in het warehouse te slapen te worden gelegd.

In
2001 kwam de distilleerderij in handen van Pernod Ricard, die ze een jaar later
sloot, samen met de zusterdistilleerderij Braeval. In mei 2005 werd enkel
Allt-A-Bhainne heropend.

Range

Allt-A-Bhainne
is dus, zoals gezegd, een typische blenderswhisky. Er zijn bijgevolg geen
officiële bottelingen. Wil je Allt-A-Bhainne als single malt proeven, dan moet
je bij de onafhankelijke bottelaars zijn, zoals Ian McLeod, Murry McDavid,
Gordon & Macphail, Signatory en WM Cadenheads. Recent bracht ook Malts of
Scotland een single cask uit.

De
productie gaat integraal in Chivas Regal, Passport, Something Special en 100
Pipers.

Glenallachie Distillery
Aberlour, Banffshire
AB38 9LR

Scotland
Tel +44 1340 871 315
Fax +44 1340 871 711

Blends
only

In 1967 werd Glenallachie Distillery opgericht door Mackinlay
& McPherson Ltd, een onderdeel van Scottish & Newcastle Breweries. Het
is één van de jongste distilleerderijen in Schotland en ligt in de Speyside,
aan de voet van de Ben Rinnes. Ze werd opgestart met de bedoeling whisky te
produceren voor de Mackinlay blends. De architect was de befaamde William Delmé
Evans, die ook tekende voor Isle of Jura en Tullibardine. In 1985 werd ze
gekocht door Invergordon, die ze twee jaar later sloot. In 1989 werd ze
heropend door Campbell Distillers (dat sinds 1975 onderdeel is geworden van
Pernod Ricard – Chivas Brothers).

De naam Glenallachie (spreek uit glen-àleky) zou afgeleid zijn van
het Gaelic, waarbij ailech zoveel
betekent als ‘rotsachtige plek’. Vlakbij ligt de Aberlour distilleerderij, van
dezelfde eigenaars.

Uienstills

Jaarlijks wordt er zo’n 2,8 miljoen liter spirit geproduceerd door
middel van twee wash en twee spirit stills, die de conventionele uienvorm
hebben. Voorts beschikt de distilleerderij over een semi-lauter mash tun en 6
roestvrijstalen washbacks. Alle whisky wordt voornamelijk gerijpt op
ex-bourbonvaten, hoewel er een mooie 35 Year Old op sherry cask van Specialty
Drinks.

De distilleerderij beschikt niet over een visitor center en biedt
dan ook geen rondleidingen aan.

Range

De productie wordt zo goed als exclusief
gebruikt voor Campbell’s eigen blends, met name Clan Campbell, House of Lords,
White Heather, 100 Pipers, Passport, Queen Anne, Highland Clan en uiteraard
Chivas Brothers. Officiële distilleerderijbottelingen zijn er nauwelijks. De oude
12 Year Old en 15 Year Old zijn nog amper te vinden. In 2005 werd voor het
eerst sinds lange tijd een officiele botteling uitgebracht onder het label Cask
Strength Edition.

Onafhankelijke bottelingen zijn legio, echter. Je kan ze vinden
bij Adelphi, Cadenhead’s, Gordon & MacPhail, Dewar Rattray, Dun Bheagan, Duncan
Taylor, Douglas Laing, Signatory, Malts of Scotland en ga zo maar door.

Malts of Scotland
Heinrich-Strohmeier-Str 36

D-33104 Paderborn

Deutschland
www.malts-of-scotland.de

Special Bottlings for
Special Moments

Thomas
Ewers heeft de afgelopen jaren heel wat tijd gestoken in het opsporen en
aanschaffen van excellente en ongewone vaen van meer dan 60 distilleerderijen
uit Schotland. In 2009 zag zijn bedrijf, de onafhankelijke bottelaar Malts of Scotland het levenslicht onder
het motto ‘Special bottlings for special moments’. In het eerste jaar werd dit
onderstreept door de release van 11 single casks.

Ze
ontvingen stuk voor stuk lovende kritieken, waardoor Malts of Scotland al zeer
snel een ijzersterke reputatie opbouwde. De 95 punten van whiskyguru Jim Murray
voor een Laphroaig uit 1996 is daar zeker niet vreemd aan.

Malts
of Scotland gaat er prat op de whisky in zijn pure vorm te bottelen, wat
betekent dat er geen koelfiltratie of kleuring aan te pas komt. Bovendien
worden de vaten telkens als single cask op vatsterkte vermarkt.

Steady Crackers

Naast
de single casks, die omwille van hun leeftijd niet steeds goedkoop te noemen

zijn (wat nog iets anders is dan ‘waar voor je geld’, wat ze over het algemeen
wél zijn), bracht Malts of Scotland ook reeds 4 zogenaamde ‘Steady Crackers’
uit, 4 instapmalts.

Het
betreft de Glen First Class (Glenfarclas), Glen Peat Class (een vatting van
minstens 17-jaar oude Islay malts), een Glen Spey Class (Glenrothes) en een
Glen Grain Class (een vatting van 4 North British sherry butts met
graanwhisky). Ze zijn stuk voor stuk zeer betaalbaar en zullen normaliter
doorlopend verkrijgbaar moeten zijn (er komen dus nieuwe ‘batches’).

Range

Naast
de single casks en de Steady Crackers biedt Malts of Scotland ook speciale
bottelingen voor clubs op de markt. Zo zijn er reeds een Littlemill,
Auchentoshan, Laphroaig en Bowmore gebotteld in de Clubs-range voor de
Belgische markt.

Er
is dan ook nog de Specials-range, bottelingen voor speciale gelegenheden zoals
festivals en verjaardagen. Tot slot zijn er de Amazing Casks, die door Luc
Timmermans en Thomas Ewers werden uitgezocht. Maar sinds februari 2011 heeft
Luc Timmermans zijn activiteiten in Malts of Scotland Belgium doorgegeven aan
Dominiek Bouckaert. Het zou kunnen dat deze range daardoor geen lang leven
beschoren is (er is bij mijn weten geen tweede botteling gereleased, noch
gepland).

Feit
is wel dat de nieuwste releases niet alleen ouder zijn dan de eerdere, maar ook
een pak duurder. In België zijn ze verkrijgbaar bij diverse retailers, maar wij
geven graag mee dat ze bij enkele van onze sponsors steeds te vinden zijn, i.e.
Anverness, The Bonding Dram, Jurgen’s Whiskyhuis en QV.ID.

GlenDronach Distillery
Forgue, by Huntly
Aberdeenshire

AB54 6DB

Scotland
Tel +44 1466 730 202

info@glendronachdistillery.co.uk

www.glendronachdistillery.co.uk

Guid
Glendronach

In 1826 richtte de extroverte James Allardice de Glendronach
distilleerderij op. Het is dan ook één van de oudste distilleerderijen die
Schotland rijk is. Dronach is Gaelic voor braam, dus letterlijk betekent de
naam van de Speyside
distilleerderij ‘Vallei van de Braambes’. Ze ligt in een prachtige streek met
glooiende valleien aan de Dronac Burn, een stroom waarvan het water gebruikt
wordt in het productieproces.

De Hertog van Gordon was zo onder de indruk van deze whisky – die
toen nog Guid Glendronach heette – dat hij James liet overkomen naar London om
kennis te maken met de burgerij. Het succes steeg Allardice echter naar het
hoofd, waardoor hij de distilleerderij aan haar lot overliet, zelfs wanneer die
getroffen werd door een brand in 1837.

De ruïne, alsook de licentie tot stoken, werd overgenomen door
Walter Scott, die op dat ogenblik bij Teaninich werkzaam was. In 1916 ging
Glendronach dicht. Vier jaar later werd ze overgenomen door Charles Grant, zoon
van William Grant, één van de oprichters van Glenfiddich. In 1960 ging ze dan
over in handen van William Teachers & Sons, die het aantal still verdubbelde
van 2 tot 4.

Hoofdletter
D

In 1995 werd de distilleerderij het zwijgen opgelegd, maar in 2004
ging de productie opnieuw van start. In 2008 kwam Glendronach uiteindelijk in
handen van Billy Walker en de zijnen, eigenaars van de BenRiach Distillery. Sinds
die overname, om de link duidelijk te maken, wordt de whisky met hoofdletter D
gespeld: GlenDronach. Daar zullen de jongens van de marketingafdeling wel een
paar dagen over gedebatteerd hebben, zeker?

De distilleerderij produceert momenteel zo’n 1,4 miljoen liter
spirit per jaar via 2 wash stills en 2 spirit stills. Het mouten gebeurt nog
ter plaatse via zogenaamde floor maltings,
wat eerder uitzonderlijk is.

Range

De malt van GlenDronach maakt een belangrijk deel uit van de Ballantines
en Teachers blends, maar wordt daarnaast ook als single malt vermarkt. Naar
analogie met het wood management bij BenRiach, is men ook in GlenDronach
beginnen experimenteren met allerlei vaten.

Hieronder volgt een kleine greep uit het assortiment:

–
GlenDronach 12 Year Old
‘Original’

–
GlenDronach 15 Year Old ‘Revival’

–
GlenDronach 14 Year Old ‘Virgin
Oak’

–
GlenDronach 14 Year Old
‘Sauternes’

–
GlenDronach 15 Year Old
‘Moscatel’

–
GlenDronach 18 Year Old
‘Allardice’

–
GlenDronach 31 Year Old
‘Grandeur’

Daarnaast bottelde GlenDronach een heleboel single casks uit de
jaren ’70 en konden wij in België ook al drie keer genieten van een
‘Cask-in-a-Van’ botteling.

Tullibardine Distillery
Blackford Perthshire
PH4 1QG

Scotland
Tel +44 1764 682 252
Fax +44 1764 682 330
info@tullibardine.com
www.tullibardine.com

Lelijke Eend

In het kleine dorp Blackford in de Highlands, langs de A9 ongeveer halverwege tussen Stirling en Perth, vinden we een blokkendoos van een distilleerderij aan de voet van de Ochil Hills, bekend omwille van het kristalheldere water. Mooi kan je deze distilleerderij niet noemen. Zo ontbreekt ze de typische pagode op het dak van de kiln. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat ze pas in 1949, door William Delmé Evans (die tevens Isle of Jura en Glenallachie zou ontwerpen), werd gebouwd. Daarmee is Tullibardine één van de jongste distilleerderijen van Schotland. Tullibardine kan je op minder dan een uur bereiken van zowel Edinburgh als Glasgow.

In 1971 kwam de distilleerderij in handen van Invergordon Distillers, die het aantal still verdubbelde van twee tot vier in 1973. Twintig jaar later nam Whyte & Mackay de distilleerderij over, maar legde ze het zwijgen op in 1995. Het zou nog tot 2003 duren alvorens de alambieken terug zouden opgestookt worden. Dan nam Tullibardine Ltd, een nieuw opgericht en onafhankelijk bedrijf, de distilleerderij over. Ze produceren vandaag de dag zo’n 2 miljoen liter spirit. In november 2011 kwam Tullibardine Ltd in handen van de Franse Picard-familie.

De lay-out van de distilleerderij is van die aard dat zo goed als alle stappen van het productieproces zich in één plek bevinden. Dat maakt een bezoek wel interessant. Ben je op stap met familie of vrienden die niet zo aan whisky verhangen zijn als jezelf, geen nood! De distilleerderij ligt eigenlijk ingebed in een commercieel centrum, het Eaglesgate Retail Village. Je kan er naar hartelust shoppen. Of voor wie het wat exclusiever wil, ligt de distilleerderij ook vlakbij de gerenommeerde Gleneagles golf courses.

1488

De distilleerderij staat eigenlijk op de site van een oude brouwerij, die teruggaat tot 1100, één van drie die Blackford toen rijk was. Het Visitor Center, dat in 2004 haar deuren opende, draagt het logo 1488 boven de deur. Dat verwijst naar de kroning van King James IV, die zo gek was op de Tullibardine Ale dat hij dit bier liet schenken tijdens die plechtigheid.

Je kan verschillende tours boeken, maar reserveert best op voorhand. Voor de ‘Standard Tour’ van 45 minuten is dat niet nodig, maar wel voor de ‘Bonded Tour’ (90 minuten) en de ‘Connoisseur Tour’ (120 minuten). De tours eindigen telkens in de tasting room, waar je ook – naargelang de tour die je boekte – een of meerdere drams krijgt voorgeschoteld. In het Visitor Center zelf kan je naast de obligate whisky-souvenirs ook een heleboel snacks krijgen alsook… euh… Starbucks koffie!

Range

De whisky van Tullibardine draagt op het label de tekst ‘eminently quaffable’, wat zoveel betekent als ‘bij uitstek drinkbaar’. Inderdaad, Tullibardine is een zeer toegankelijke whisky, een zogenaamde easy drinking malt. De neus biedt frisse, florale aroma’s met toetsen van vanille, appelsien en chocolade. Hij is zacht op de tong met fruitige smaken en een krokante finish.

Er zijn diverse Vintage Tullibardine verkrijgbaar, alsook een NAS-versie Aged Oak Edition.

Daarnaast zijn er een heleboel onafhankelijke bottelingen.

Kilchoman Distillery
Rockside Farm
Bruichladdich
Isle of Islay PA49 7UT
Scotland
Tel +44 1496 850011
Fax +44 1496 850 156
www.kilchomandistillery.com

Islay’s farm distillery

Kilchoman
(spreek uit ‘kilhoman’) is één van
Schotland’s kleinste distilleerderijen met een output van zo’n 90.000 liter per
jaar. Ze ligt aan de westkust van het
eiland Islay , de ‘Koningin van de Hebriden’, bekend om de geturfde whisky’s,
vlakbij het dorp dat dezelfde naam draagt. Voordat Abhainn Dearg Distillery
open ging op het Isle of Lewis, was ze ook de meest westelijke distilleerderij
van Schotland. Ze beschikt over een
klein maar mooi visitor center met bijhorend café.

Het is
alleszins de jongste distilleerderij op het eiland (en de eerste die in meer
dan 100 jaar gebouwd werd op het eiland). Eigenaar Anthony Wills begon met de bouw
in juni 2005. De General Manager is een oude bekende van bij Bunnahabhain, nl.
John Mac Lellan.

Gerst

Het verschil
met de andere distilleerderijen ligt in het feit dat Kilchoman zijn gerst zelf
verbouwd op de Rockside Farm, die tevens ter plekke wordt gemout door middel
van floor malting (hoewel een deel
ook van de Port Ellen Maltings afkomstig is). Maar ook de andere stappen in het
productieproces worden allemaal ter plaatse uitgevoerd: distilleren, rijpen en
bottelen. Bedoeling is het creëren van een authentieke Islay malt. Hij is ook
flink geturfd met zijn 50 ppm.

Range

Het eerste vat
werd afgevuld op 14 december 2005 en de eerste single malt werd vermarkt in
juni 2009. Het plan is om op termijn een 5, 8, 10 en 12 Year Old op de markt te
brengen. De meeste spirit ligt te rijpen op bourbon casks, maar ook oloroso sherry
casks liggen te rusten in de warehouses.

Gemiddeld
worden per jaar zo’n 630 bourbon casks en 40 sherry casks afgevuld. De bourbon
casks zijn afkomstig van Buffalo Trace uit Kentucky.

Enkele van de
reeds verschenen bottelingen zijn:

– Kilchoman New
Spirit

– Kilchoman Old
Inaugural Release

– Kilchoman
Autumn 2009 Release

– Kilchoman
Winter 2010 Release

– Kilchoman
Spring 2010 Release

– Kilchoman
Summer 2010 Release

– Kilchoman
Spring 2011 Release

Er werden ook
al een heleboel single cask botteling gelanceerd (cask 154 voor The Whisky
Show, cask 120, 211 en 252 voor Whisky Import Nederland, 334 voor het Belgische
Spirits of the Sea, …).

Het is nog even
wachten op de 5 Year Old. Maar één ding is duidelijk: Kilchoman is Islay’s new kid on the block en dat zullen de
peatlovers geweten hebben!

Laphroaig Distillery
Port Ellen
Isle of Islay PA42 7DU
Scotland
Tel +44 1496 302418
Fax +44 1496 302496
info@laphroaig.com
www.laphroaig.com

Rivaliteit

Laphroaig werd
opgericht door de gebroeders Donald en Alex Johnston in 1815. Ze stookten
oorspronkelijk enkel voor eigen gebruik, maar konden al snel hun whisky met een
leuke winst verkopen omwille van de geroemde kwaliteit van het water dat ze
gebruikten. Dat stoken gebeurde natuurlijk volledig illegaal, maar de locatie op
de zuidkust van Islay was natuurlijk ideaal voor het smokkelen. Dat schemerige
begin heeft tot gevolg dat er over de vroege historie van de distilleerderij
weinig bekend is.

Hoe dan ook, ze
claimen ontstaan te zijn in 1815, hoewel Laphroaig-specialist Marcel van Gils
bewijs in handen zou hebben dat het iets later was. De licentie verkregen ze
alvast pas in 1826.

Donald had zijn
broer Alex uitgekocht en bleef aan het roer tot aan zijn dood in 1847. Volgens
de legende overleed hij nadat hij ongelukkig in een vat whisky was gevallen.
Zijn naam staat vandaag de dag nog steeds op het label. Alexander Graham, die
dan ook Lagavulin onder zijn vleugels had, nam de touwtjes in handen, omdat
Donald’s zoon Dugald slechts 11 was. Pas in 1857 nam Dugald over en bleef
manager tot aan zijn dood in 1877. Alexander Graham werd dan de enige eigenaar.

Maar de
rivaliteit tussen Laphroaig en Lagavulin (met veelvuldige rechtzaken tot
gevolg) leidde tot de stopzetting van de samenwerking in 1907. Mackie & Co,
toenmalige eigenaars van Lagavulin, snijdden de watertoevoer voor Laphroaig af,
met een nieuwe rechtzaak tot gevolg die Laphroaig won. Als revanche kocht
Lagavulin de distillery manager van Laphroaig in met de bedoeling om de whisky
te kopiëren. Dat mislukte, net als enkele pogingen van Lagavulin om Laphroaig
te kopen. In 1921 nam Ian Hunter over en moderniseerde de distilleerderij,
waardoor de productiecapaciteit in 1923 verdubbelde. Hij ging ook als eerste bourbonvaten
gebruiken. Vandaag de dag heeft Laphraoig twee wash stills en twee spirit
stills, waardoor ze 2,2 miljoen liter spirit per jaar kan produceren. Ook het
mouten gebeurd ter plaatse.

Tijdens de Tweede
Wereldoorlog werd Laphroaig stilgelegd en gebruikt als kazerne voor de Britse
troepen. In 1954 stierf Ian Hunter en liet hij, bij gebrek aan erfgenaam, de
distilleerderij na aan Bessie Williamson, de nicht van zijn boekhouder en
tevens zijn secretaresse. Ze verkocht de distilleerderij aan Long John in de
jaren zestig, die het op hun beurt in 1990 aan Allied Domecq. In 2005 wordt de
distilleerderij overgenomen door Fortune Brands Inc., dat eveneens onder meer
Jim Beam, Maker’s Mark, Canadian Club, Knob Creek, Teachers en DYC in
portefeuille heeft.

Royal Warrant

In 1994 bezoekt
Prince Charles de distilleerderij en overhandigt een Royal Warrant. Dat is een
officiëel document waarmee Charles aangeeft dat hij Laphroaig de beste whisky
ter wereld vindt, een feit dat de distilleerderij uiteraard belangrijk acht.

Friends of Laphroaig

De
distilleerderij heeft ook een soort club, toepasselijk de Friends of Laphroaig genaamd. Uiteraard is WhivieMark ‘lid’ en
heeft hij zijn eigen square foot of Islay
(plot nummer 419793). Het is een leuk idee te bedenken dat je een (heel klein)
lapje grond buiten de distilleerderij in bezit hebt. De ontvangst van je pacht
kan je in de distillery shop in ontvangst nemen, in de vorm van een gratis
dram.

Range

Het aantal
onafhankelijke bottelingen is niet bij te houden, maar over de officiële
bottelingen, alsook de geschiedenis van de distilleerderij, bestaat een
fantastisch boek: ‘Legend of Laphroaig’,
geschreven door hogervermelde Marcel Van Gils (en Hans Offringa) dat ik in Den Haag onder ogen kreeg.

Volgens de
officiële website bestaat de huidige range uit volgende single malts:

– Quarter Cask

– Cask Strength

– 10 Year Old

– 15 Year Old

– Triple Wood

– 18 Year Old

– 25 Year Old

– 27 Year Old

– 30 Year Old

– 40 Year Old

Laphroaig mag
tijdens Feis Ile, het muziek- en whiskyfestival op Islay, steeds op heel wat
bezoekers rekenen.

Glenturret
Distillery
The Hosh
Crieff
Perth & Kinross PH7 4HA
Scotland
Tel +44 1764 656 565
Fax +44 1764 654 366
www.famousgrouse.com

De oudste

Glenturret gaat er prat op de oudste distilleerderij van
Schotland te zijn, gebouwd in 1775 door de Drummond family. Toen droeg ze nog
de naam The Hosh. In 1845 ging ze over in handen van John McCallum die ze
dertig jaar later doorverkocht aan Thomas Stewart. Pas in 1875 werd ze
omgedoopt tot Glenturret, oftewel
‘vallei van de Turret’, de naam van de stroom waar de distilleerderij haar
water van betrekt. Maar er zijn bewijzen gevonden die aantonen dat reeds rond
1717 illegaal gestookt werd in deze vallei.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog gingen de deuren dicht
voor een paar jaar. Tijdens de Drooglegging, die kort daarop volgde, ging ze
weer dicht. Het zou tot 1957 duren voor James Fairlie ze heropende. In 1981
werd ze eigendom van Cointreau, die ze in 1990 verkocht aan Highland Distillers PLC. Zij zijn
vandaag de dag nog steeds eigenaar en waren de inrichters van de met een
BAFTA-award bekroonde ‘The Famous Grouse
Experience’.

Er is maar één spirit still en één wash still, wat de
productie beperkt tot 340.000 liter spirit.

Famous Grouse

Want hoewel Glenturret ook single
malts op de markt heeft, zijn ze toch voornamelijk bekend voor hun blends met
de bekende hoen op het label. Het 5-sterren visitor center staat dan ook
volledig in het teken van The Famous
Grouse en kan uitpakken met het grootste aantal bezoekers aan een
distilleerderij in heel Schotland. Tijdens die ‘Experience’ krijg je het
productieproces voorgeschoteld, maar ook hoe je een goede blend moet maken,
allemaal in een interactief jasje. En ze weten waarover ze spreken, want de
Famous Grouse is één van Schotland’s best verkopende blends gedurende het
afgelopen kwarteeuw. Uiteraard krijg je aan het einde van de twee uur durende
show een dram of twee aangeboden. Dat gebeurt in de smaakvol ingerichte tasting room in Warehouse No 9. Je zal je ogen uitkijken in het warehouse, want er
liggen vaten van 10 tot 30 jaar stilletjes te rijpen.

Range

De range van Glenturret bestaat momenteel eigenlijk enkel uit de Glenturret
10 Year Old (er verschenen in het verleden ook nog enkele speciale bottelingen
zoals de 1966, 1977 en 1992 sherry cask). Daarnaast vermarkten zij ook deze expressies van The
Famous Grouse.

– The Famous Grouse

–
The Black Grouse

–
The Snow Grouse (grain)

–
The Famous Grouse 10 Year Old

–
The Famous Grouse 12 Year Old Gold Reserve

–
The Famous Grouse 18 Year Old

–
The Famous Grouse 1987 Vintage Malt Whisky

–
The Naked Grouse Deluxe Blend (Macallan & Highland Park als basis)

Naast deze bottelingen ging The
Famous Grouse ook de populaire toer op met een geprefabriceerde mix van hun
twee bekendste blends (de ‘regular’ en de licht geturfde Black Grouse) in blik, maar die konden niet bekoren.

Wij bezochten de Glenturret
distilleerderij in september 2010 en konden firsthand
de gastvrijheid van het team (met onder andere de supersympathieke Mark
Giesler, de mashman/stillman van dienst) ervaren.

Een bezoek meer dan waard!

Tomatin Distillery
Tomatin, Inverness
Inverness-shire IV13 7YT
Scotland
Tel +44 1463 248148
Fax +44 1463 248149
info@tomatin.co.uk
www.tomatin.com

Ervaring

De Tomatin Distillery, opgericht in 1897 door de Tomatin Spey District Distillery Company Ltd, ligt diep in de Monadhliath Mountains, op zo’n 315 meter hoogte. Het is daarmee één van de hoogste distilleerderijen in Schotland. Het ligt pal tussen Aviemore en Inverness, in de Highlands. Echter, zowel geografisch als naar smaak, leunt Tomatin eerder aan bij de Speyside. Het is de laatste operationele distilleerderij in de directe omgeving van Inverness.

In 1906 ging het mis (naar aanleiding van de Pattison Crash) en werd de zaak geliquideerd, maar in 1909 kwam de New Tomatin Distillery Co Ltd op de proppen om de distilleerderij nieuw leven in te blazen. Tussen 1956 en 1974 nam het aantal stills toe van 2 tot 23!

In 1986 werd Tomatin overgenomen door Takara, Shuzo & Okura Co Ltd en werd daarmee de eerste distilleerderij die volledig in handen kwam van een Japans bedrijf. Het team is echter al die jaren hetzelfde gebleven. Zo kwam de Distillery Manager Douglas Campbell in dienst in 1961. Hij is daarmee één van weinigen met een carrière van 50 jaar bij dezelfde distileerderij. Richard Noble, de Warehouse Manager trad in 1969 in dienst. Iain Duthie, klein maar dapper, is de kuiper sinds 1975 (en heeft eindelijk een pupil zodat hij zijn welverdiende pensioen in het vooruitzicht kan stellen). Robert Nixon Sr is de Head Stillman en werkt er al sinds 1976. Op 1 augustus 2011 zal Graham Eunson, nu nog werkzaam bij Glenglassaugh en daarvoor 12 jaar bij Glenmorangie, de taak van Distillery Manager op zich nemen. Je kan met een gerust hart stellen dat Tomatin op heel wat ervaring kan bogen.

Er zijn maar liefst 14 warehouses on site, waardoor zo’n 150.000 vaten ter plekke kunnen rijpen.

Productiecapaciteit

In de jaren ’70 had de distilleerderij met haar 23 stills een capaciteit van maar liefst 12 miljoen liter spirit per jaar, waarmee ze één van de grootste in de industrie was. Vandaag zijn er nog maar 12 stills (6 wash en 6 spirit stills) en bedraagt de productie nog 5 miljoen liter. Dat is nog steeds een plek in de top 10 waard (hoewel volgens sommige bronnen niet meer dan de helft daarvan momenteel ook effectief gestookt wordt). Het overgrote deel hiervan verdwijnt in blends. Ondermeer in de eigen vermarkte Antiquary en Talisman.

Pas sinds 1987, ongetwijfeld onder invloed van de Japanse eigenaars, is Tomatin begonnen met het positioneren van hun single malts op de markt. En één keer per week, tussen Kerst en Nieuwjaar, stookt Tomatin een geturfde versie (maar die kwam voorlopig enkel op de Aziatische markt uit als 4-jarige).

Range

De huidige range bestaat momenteel uit volgende single malts:

– Tomatin 12 Year Old

– Tomatin 15 Year Old

– Tomatin 18 Year Old

– Tomatin 25 Year Old (deze zal binnenkort verdwijnen om plaats te maken voor een nieuwe 30 Year Old)

– Tomatin 30 Year Old

Daarnaast bottelde Tomatin ook enkele limited releases en single casks:

– Tomatin 40 Year Old

– Tomatin 1980

– Tomatin 1990

– Tomatin 1982

– Tomatin 1973

– Tomatin 21 Year Old

Wij hadden het genoegen een aantal hiervan te kunnen proeven tijdens een sessie in Gent, onder de deskundige en bijzonder grappige leiding van Brand Ambassador Graham Nicholson.

Port Ellen Distillery & Maltings
Port Ellen
PA42 7AH
Isle of Islay
Scotland

Legendarisch

In 1825 werd de Port Ellen distilleerderij opgericht door de McKay familie, die ze in 1831 overdroeg aan John Morrison en Co. Ze bevind zich op de zogenaamde Kildalton-kust, enkele kilometers ten westen van Ardbeg, Lagavulin en Laphroaig.

Van 1836 tot 1920 werd de distilleerderij gerund door John Ramsay en zijn vrouw, die de distilleerderij flink uitbreidden. Onder Ramsay’s leiding werd Port Ellen de eerste distilleerderij die single malt exporteerde naar de Verenigde Staten. En bovendien was het ook de eerste distilleerderij die de spirit safe in gebruik nam, na de goedkeuring van de zogenaamde Excise Act in 1824. Maar omdat men bang was dat het gebruik van dit toestel een negatieve invloed zou hebben op de smaak, moesten er experimenten plaatsvinden. Die taak viel Port Ellen te beurt.

Na de verwerving door DCL (voorloper van Diageo) werd de distilleerderij bijna 40 jaar lang het zwijgen opgelegd van 1929 tot 1967. Van 1967 tot 1983 werd er terug gestookt, maar omwille van de recessie in de jaren ’80 zag DCL zich genoodzaakt Port Ellen te sluiten (ten voordele van Caol Ila en Lagavulin).

De distilleerderij beschikt niet langer over een licentie om te stoken, dus het ziet er naar uit dat Port Ellen geen nieuw leven ingeblazen zal worden, tot groot verdriet van menig liefhebber. Maar precies dat feit – en de steeds schaarser wordende voorraden – alsook de geweldige smaak, hebben van Port Ellen een legendarische whisky gemaakt.

Mouterij

Hoewel de originele gebouwen er nog staan, is de afbraak stilaan begonnen. Zo moest één van de drie pagodavormige daken al plaats ruimen voor de uitbreiding van de Port Ellen Maltings.

Die mouterij werd in 1973 gebouwd naast de distilleerderij en is sinds 1974 constant in productie geweest. Zij gebruikt voor het mouten van gerst de zogenaamde Saladin Box, een geautomatiseerd systeem dat nog het best te vergelijken valt met een grote wasmachine.

Port Ellen Maltings levert overigens geturfde mout voor de meeste andere distilleerderijen op Islay, alsook voor Isle of Jura. Ze levert de mout volgens de vereisten van de distilleerderij in kwestie, dus met verschillende turfniveau’s, uitgedrukt in PPM (phenols parts per million). De turf wordt gestoken op Castlehill Moss, slechts enkele kilometers verwijderd van Port Ellen.

Vandaag is de distilleerderij niet vrij toegankelijk. De Maltings kan je enkel bezoeken tijdens Feis Isle, het jaarlijkse Islay Whisky Festival.

Range

Er is al veel gezegd en geschreven over de immer slinkende voorraden van Port Ellen. Het hoeft geen betoog dat de voorraden slinken, natuurlijk, maar als je weet dat in 1983 Port Ellen een capaciteit had van 800.000 liter per jaar, bestaat de mogelijkheid dat er nog heel wat Port Ellen ligt te rijpen.

Dit wordt voor een deel gestaafd door het feit dat Diageo zelf sinds 2001 een jaarlijkse oplage van 3.000 tot 12.000 flessen lanceerde, maar ook door het onnoemelijk aantal onafhankelijke bottelingen dat jaarlijks verschijnt. Het feit dat de laatste jaren voornamelijk Port Ellen verschijnt van de jaren ’80 spreekt dan weer tegen dat er nog veel Port Ellen voorhanden is… Koffiedik kijken, dus.

Dit zijn de jaarlijkse releases totnogtoe:

2001 – 1st Release 22 year old, 56,2% ABV : 6.000 flessen
2002 – 2nd Release 23 year old, 59,35% ABV : 12.000 flessen
2003 – 3rd Release 24 year old, 57,3% ABV : 9.000 flessen
2004 – 4th Release 25 year old, 56,2% ABV : 5.100 flessen
2005 – 5th Release 26 year old, 57,4% ABV : 5.280 flessen
2006 – 6th Release 27 year old, 54,2% ABV : 4.560 flessen
2007 – 7th Release 28 year old, 53,8% ABV : 5.274 flessen
2008 – 8th Release 29 year old, 55,3% ABV : 6.618 flessen
2009 – 9th Release 30 year old, 57,7% ABV : 5.916 flessen
2010 – 10th Release 31 year old, 54,6% ABV : 3.000 flessen

2011 – 11th Release 32 year old? We zijn in blijde verwachting…

Helaas dragen de flessen Port Ellen – omwille van de schaarste, de hype maar gelukkig ook de kwaliteit van de whisky – stuk voor stuk een heftig prijskaartje dat voor velen hoog tot onbereikbaar is. En verzamelaars zijn natuurlijk gevaarlijke kapers op de kust… Zo betaal je voor de 1st Release uit 2001 toch al gemakkelijk 750 tot 1.000 EUR. En dat is jammer, want Port Ellen is inderdaad een whisky die je moet geproefd hebben!

Port Ellen is terecht legendarisch en een must-have in elk whiskycabinet!

Amrut Distilleries Ltd
(N.R.Jagdale Group),
# 41/1, 72nd Cross,
Rajajinagar 6th Block,
Bangalore, 560 010,
India
Tel +91 80 231 00402
Fax +91 80 233 51542
www.amrutdistilleries.com

Elexir van Het Leven

Amrut werd in 1948 opgericht, een jaar na de onafhankelijkheid (van de Britten), in Bangalore. Dat is de hoofdstad van de staat Karnataka, in het zuiden van het land. Bangalore staat trouwens vooral bekend als het ‘Silicon Valley’ van India, het belangrijkste centrum voor informatietechnologie. Maar er wordt dus ook whisky gestookt en niet van de minste.

Oorspronkelijk maakten zij voornamelijk IML (Indian Made Liquor) voor de locale markt, maar na de dood van de oprichter Shri J. N. Radhakrishna (JNR voor de vrienden) in 1976, ging diens zoon en opvolger – en huidig CEO Shri Neelakanta Rao – de internationale tour op en zette Amrut stevig op de kaart. Vandaag de dag beschikken zij over een distilleerderij, twee botteling units, bijkomende botteling-overeenkomsten in 5 naburige staten en een hele resem producten.

De naam Amrut komt uit de Indische mythologie. De goden vochten tegen de demonen waarbij ze de oceanen deden koken. Daaruit kwam een gouden ketel tevoorschijn die het Elexir of Life bevatte. Die ketel werd de ‘Amrut’ genoemd. Een toepasselijke naam, dus.

Wereldwijd

De executive director van Amrut, Rick Jagdale, haalde zijn MBA aan de Newcastle University Business School. Zijn thesis ging over de marketing van Amrut in het U.K. Al snel kwam de familie tot de conclusie dat er een markt voor hen zou opengaan. Amrut single malt werd geboren in 2004 en gelanceerd in Glasgow. Heel wat wenkbrauwen uit de traditionele (lees: Schotse) whiskyindustrie schoten omhoog. Maar Amrut was een schot in de spreekwoordelijke roos.

De single malt van Amrut is verkrijgbaar in heel West-Europa, Scandinavië, Canada en de Verenigde Staten. Maar in eigen land was hij lange tijd niet verkrijgbaar. Ook nu (sinds februari 2010) kan je hem enkel in Bangalore zelf krijgen.

De whisky wordt gemaakt van locale Indische gerst, die groeit aan de voet van de Himalayas. Die wordt in kleine batches verwerkt en gerijpt op eiken vaten in het tropische Indische klimaat. Er wordt geen koelfiltratie toegepast.

Naast whisky maken zij ook al jaar en dag andere geestrijke dranken, zoals gin, vodka, rum en cognac.

Range

De ‘gewone’ range van Amrut bevat momenteel deze whisky’s.

· Amrut Indian Single Malt

· Amrut Fusion

· Amrut Peated

· Amrut Cask Strength

· Amrut Peated Cask Strength

Maar er zijn ook al enkele speciale edities gelanceerd.

· Amrut Kadhambam

· Amrut Double Cask

· Amrut Intermediate Sherry Matured

· Amrut Two Continents

· Amrut 100

Onafhankelijke bottelingen zijn eerder zeldzaam. De Engelse online whisky shop The Whisky Exchange heeft een geweldige Amrut gebottled voor zijn 10e verjaardag en Blackadder van Robin Tucek heeft al drie verschillende Amrut whisky’s in zijn assortiment, waarvan twee gefinished op rumvaten.

Amrut heeft al verschillende prijzen in de wacht gesleept. Denken we maar aan de vermelding van Amrut Fusion als 3e beste whisky ter wereld in Jim Murray’s whisky bible of de Malt Maniacs Award als beste in de ‘Daily Dram Category’.