WhivieBlog

Distilleerderij: Wieke Distillers
Regio: Nederland
Fles: Numero Dertien 3 Year Old 2021 Batch No 2 Virgin Oak, 288 bts
Kleur: koper
ABV: 54.7%

Single Estate Malt

De familie Van Nieuwland uit Veendam in het hoge noorden van Nederland zijn in 2021 begonnen met het stoken van whisky. Ze gebruiken hiervoor Irina-gerst van hun eigen akker Numero Dertien – waaraan de whisky ook zijn naam ontleent. De gerst werd gemout door Vloermouterij Masterveld in Winterswijk, dan afgestookt door Arend en zijn kornuiten en te slapen gelegd in een Virgin Oak vat. Drie jaar later kwamen daar 288 flesjes uit op vatsterkte. Dit is een heuse, ambachtelijke Single Estate Malt Whisky en dient ook met die gedachte in het achterhoofd geproefd te worden, imho.

De neus is aangenaam romig op melkchocolade (koetjesreep, dat brengt me zo terug naar mijn kindertijd), roggebrood en puur graan. Er zit nog iets van koffiegruis op de achtergrond en flink wat vers gezaagd hout. Je kan dit niet vergelijken met een Schotse single malt, zoveel is onmiddellijk duidelijk. Na enkele ogenblikken ademen – hij kan het echt gebruiken – komt daar nog iets van gepofte spelt en mokka aan te pas. Van fruit is vooralsnog niet echt sprake. Water toevoegen zorgt voor een zweem van marsepein, wat ik wel kan appreciëren.

Op de tong is hij een pak zoeter, maar ook onmiddellijk erg pikant. Flink wat kruidigheid van het hout, waardoor je mond helemaal warm wordt. Pepernoten, anijs, zwarte peper, kruidnagel. En bijzonder krachtig. Ik heb de neiging om er nog wat water bij te doen. En dat doet hem deugd. Dan krijgt hij een snoeperig kantje en vertoont hij voor het eerst wat fruitigheid in de vorm van groene banaan. Mooi.

Onverdund is de afdronk lang en warm en zacht drogend. Tja, verdund eigenlijk ook, al is het dan iets zoeter.

Niet iedereen gaat dit product helemaal begrijpen (en dat hoeft ook niet), maar ik ben van mening dat zo’n ambachtelijk gemaakt streekproduct wel wat meer liefde verdiend. Voor mij een ‘thumbs up’.

 78/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-12-2024

Distilleerderij: Wieke Distillers
Regio: Nederland
Fles: Numero Dertien 3 Year Old 2021 Batch No 1 Pedro Ximénez, 296 bts
Kleur: oud goud
ABV: 59.9%

Ambachtelijk Streekproduct

Numero Dertien is de naam van het veld waar het graan voor deze Nederlandse whisky werd verbouwd. Het gaat om Irina gerst van augustus 2020, de whisky werd gestookt en te slapen gelegd in 2021 en in augustus van dit jaar verscheen deze als de eerste officiële release van Wieke Distillers. Ik had het voorrecht hem al eerder dit jaar te proeven, toen hij nog geen whisky was. Ik ben dan ook blij dat ik ‘m nu als volwaardige whisky kan proeven.

Deze neus staat me onmiddellijk aan door zijn atypische zoetheid. Denk karnemelk, baby-adem, botterbabbelaars, geprakte banaan en chicorei, maar ook melkchocolade met pralinévulling en iets van abrikozenconfituur. Het geheel wordt gedragen door een toets van hout, zonder oaky te zijn. Dit is – voor zo’n jonge leeftijd – best knap. Door er wat water aan toe te voegen, wordt hij een tikkeltje herbaal en komt er een toets van mezcal aan te pas. Bijzonder. En lekker!

Mooi zoet op de tong en lekker romig, ook. Tegelijkertijd onmiddellijk pikant op kruidnagel, chilipeper en zoethout. Het DNA van Wieke (ik proefde eerder hun new make al) blijft mooi overeind, wat ik een voordeel vind. Hint van noten en appelsienlikeur. Leder en iets aards. Hij kan best wat water verdragen, vind ik. Dan wordt hij zoeter, speelser en zelfs een tikkeltje snoeperig, hoewel de kruidigheid flink blijft nazinderen.

Lange, zacht drogende afdronk op gebakken appels en kruiden. Zelfs met water (die hem op één of andere manier nog pikanter lijkt te maken).

Wie zich aan een Schotse sherrybom verwacht, is er aan voor de moeite. Wie kan genieten van een mooi, ambachtelijk gemaakt streekproduct, zal hier erg van kunnen genieten.

 82/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-12-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot 2014 ‘Ale brewed with spices’, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Zuur

Ik vond achteraan in mijn bierkelder nog een flesje Pannepot – waarop een vervaldag staat van 31-11-2019 – van een Old Fisherman’s Ale uit 2014. Wist-je-dat-je: Pannepot verwijst naar de vissersboten uit de 19^e eeuw die in de omgeving van De Panne voeren en het bier verwijst naar de donkere ale die de vissers destijds dronken. Vandaar dus het label… Dat van deze Old Fisherman’s Ale vermeldt nog ‘Ale brewed with spices’. Ik ben eens benieuwd. Het schenkt gitzwart met een beige kraag die echt zijn best doet overeind te blijven. Het ziet er smakelijk uit.

Hola, da’s inderdaad een kruidige neus. Maar tegelijkertijd ook erg donker, boozy en romig. Dit komt aardig in de buurt van een stout (misschien is het dat eigenlijk wel). Koude koffie, chicorei, witloof, droog gras, kandijsiroop en rucola bonbons. Phew…!

Op smaak is hij echter eerder moeilijk, moet ik zeggen. Er zit iets erg zuurs in, wat misschien wel te maken heeft met het feit dat hij eigenlijk bijna vijf jaar over zijn houdbaarheidsdatum gegaan is. Het donkerzoete heeft de grootste moeite zich nog te laten ontdekken, want de koffie en iets van plantenresten domineert. Erg groen en kruidig, maar een zuurtje waar ik niet overheen kan… dit is niet meer lekker, sorry.

De afdronk is dan ook nog eens genadeloos lang en zuur.

Ik steek het op het feit dat ik dit flesje te lang in de kelder heb laten staan. Helaas kan ik geen recenter vinden, want dit bier wordt niet meer geproduceerd.

Geproefd door Mark Dermul op 30-07-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot Grand Reserva Vintage 2010, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Porto

Ik proefde eerder de Pannepot Reserva 2010, die 4 jaar lang rijpte op eikenhouten vaten. Het speciale aan deze variant, namelijk de Grand Reserva Vintage 2010, ligt in het feit dat deze nog een extra rijping kreeg van 2 jaar in zowel bourbon- als Calvados-vaten. Leuk wist-je-dat-je: Pannepot staat al sinds 2004 onafgebroken in de top 100 van de beste bieren ter wereld. Het schenkt gitzwart met een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen en zelfs geen film op het bier achterlaat.

Donkerzoet op appelmoes en toffee, net zoals je zou mogen verwachten gezien de vaten waarop dit bier mocht rijpen. Komt overigens aardig in de buurt van een stout, met toetsen van karamel en koffie. Ook hier krijg ik weer iets van rode wijn, moet ik zeggen. Misschien omdat het bier zogezegd al ‘over datum’ is? Hoe dan ook, dit ruikt best lekker.

Op smaak is het zoet en aangenaam, maar wel erg ‘boozy’, als u begrijpt wat ik bedoel. Wederom moet ik aan een zware rode wijn denken, misschien zelfs eerder porto, maar dan opgesmukt met gebakken appels, toffee en iets van cassis.

De afdronk is eerder lang en donkerzoet.

Zware jongen, hoor. Mocht ik dit blind geschonken hebben gekregen, zou ik denken dat ik een porto aan de lippen had gezet.

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2024

Brouwerij: De Struise Brouwers
Regio: België
Fles: Pannepot Reserva 2010, 330ml
Kleur: zwart
ABV: 10%

Gipsy

De Struise Brouwers uit Oostvleteren – met Urbain Coutteau aan het hoofd – ging in 2003 de commerciële toer op met hun donkere ‘strong ale’ die naar de naam Pannepot luistert. ‘In den beginne’ waren ze naar eigen zeggen ‘gipsy brewers’ omdat ze hun bier elders lieten brouwen, maar sinds 2009 hebben ze hun eigen brouwerij ondergebracht in een oud schoolgebouwtje, waar ze sinds 2012 zelf aan het brouwen gingen. Ze verwierven wereldwijde faam met bieren zoals Black Damnation, Cuvée Delphine en Black Albert. Ik proef het vlaggenschip, zijnde hun Pannepot. In het glas zit de Pannepot Reserva 2010, die tot 2014 op eikenhouten vaten rijpte. Het bier schenkt gitzwart met een beige kraag die onmiddellijk gaat liggen.

Donkerzoet en een beetje weeïg op rozijnen en kandijsiroop, rode wijn en chocoladesaus. Dit ruikt erg boozy, moet ik zeggen. Na enkele ogenblikken komt daar zelfs iets umami aan te pas, alsof er kippenbouillon werd aan toegevoegd. Apart, maar ik ben nog niet zeker dat ik het ook lekker vind.

Lekker romig en onmiddellijk heerlijk zoet op kandijsiroop, chocolade, rozijnen en pruimenconfituur. Op de tong ontwaar ik niets van dat umami gebeuren dat ik op de neus had. En dit kapt gevaarlijk vlot binnen, hoewel hij iets van een zware rode wijn heeft.

De finish is zoet, maar kort.

Da’s nog erg lekker hoor, ook al zit het al een decennium op flesje. Sommige bieren kan je echt lekker lang bewaren en dit is er duidelijk zo eentje.

Geproefd door Mark Dermul op 28-07-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Kaishaku, 33cl
Kleur: goudblong
ABV: 15%

Samoerai

Wie de Japanse cultuur een beetje kent, weet dat eer daar het allerhoogste goed is. Wie zichzelf oneer aandeed, kon dit rechtzetten door seppuku of harakiri (zelfdoding) te plegen. De helper – als je het zo al kan noemen – die de genadeslag toebracht door met behulp van een katana (samoeraizwaard) het hoofd af te hakken, noemde men een kaishakunin. Stevige kost, toch? Dat kan van dit bier ook gezegd worden, want het zit op 15% ABV! Dat hoge ABV werd bereikt door gebruik te maken van een saké-gist. Het werd bovendien gebrouwen met gemoute gerst en tarwe, alsook een beetje suiker. Het schenkt goudblond met een spierwitte kraag die snel gaat liggen.

Het ruikt zoet en moutig – wat niet bepaald een verrassing is – maar tegelijkertijd flink boozy – doh! – en fruitig. Denk citrusfruit, maar ook iets vreemd zurigs wat me in eerste instantie aan zilveruitjes of augurken doet denken. Ha! Desalniettemin een boeiende neus.

Het begint heel fris op mandarijn met een zachte kruidigheid, maar al snel proef je ook de alcohol. Dit is geen kattenpis! Dankzij flink wat koolzuur gaat hij gevaarlijk vlot naar binnen.

De afdronk is zacht drogend, gepeperd en met een prachtig bittertje op het sterfbed.

Indrukwekkende krachtpatser. Wist-je-dat-je: seppuku werd in 1873 bij wet verboden. Arigato, Musume!

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel, Winter Glow Ale, 33cl
Kleur: amber
ABV: 6%

Kastanjehoning

Een winterbier, wordt gezegd. Het is één van Kerel’s nieuwste bieren, geïntroduceerd in november 2023. Gebrouwen met zowel gerst als roggemout én kastanjehoning door VBDCK uit Temse. Nou, ik ga niet wachten tot het weer koud en donker is, maar mij vandaag reeds aan dit biertje laven! Het schenkt een helder amberkleurig met spierwitte kraag – die lang blijft staan – van minuscule belletjes. Dat ziet er alvast erg smakelijk uit.

Het leuke is dat je zowel de rogge als de honing op de neus kan ontwaren. Daarnaast heb ik wat toetsen van citrus en mout. Fris, zonder wereldschokkend te zijn. Prima.

Het smaak heerlijk volmondig en zoet met een kruidig randje. Mooi fruitig op perzik en ananas (echt waar!) met een zoetje van de honing. Hij is fris, maar ik begrijp waar het idee vandaan komt dat dit een winterbier is, want hij is erg romig en geeft je een warm gevoel vanbinnen, echt waar.

De afdronk begint met een zoetje en eindigt met een pittig bittertje op het sterfbed.

Echt lekker! Dankjewel, dochterlief!

Geproefd door Mark Dermul op 19-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Paradise Ale, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 5%

Cactusvijg

Als je paradijs en bier in één titel verwerkt, dan heb je meteen mijn aandacht. We proeven met veel plezier deze Kerel Paradise Ale, een flesje van brouwerij VBDCK. Het bier werd verrijkt met yuzu en cactusvijg, waardoor het een subtiel exotisch karakter krijgt. Het schenkt een helder blond met spierwitte kraag, die onmiddellijk gaat liggen en snel verdwijnt.

Hmmm, de neus is een tikkeltje onwelriekend. Putgeurtje, metaal en natte sokken gaan iets van citrus vooraf. Voorts valt er weinig te ontdekken.

Frisse doordrinker, dat is zeker, maar de smaak heeft even weinig om het lijf als de geur. Een bittertje, een zuurtje… maar relatief smaakloos, als u het mij vraagt.

Van een finish is hier geen sprake.

Nou, da’s dan toch de mindere god van VBDCK. Tegenvaller. Toch bedankt, Amber!

Geproefd door Mark Dermul op 16-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Grapefruit IPA, 33cl
Kleur: amber
ABV: 4.2%

Pompelmoes

VBDCK staat voor Verbeeck – Back – De Cock en werd in 2015 nieuw leven ingeblazen. Voor vaderdag kreeg ik van dochterlief een pakketje met niet minder dan 5 flesjes van hun Kerel bier. Deze Grapefruit IPA sprak me onmiddellijk aan, want het is één van mijn favoriete vierstijlen. Dit bier werd verrijkte met de puree van pompelmoes. Dat zorgt er voor dat de suikers kunnen fermenteren en is dus van een heel andere orde dan een gewoon fruitbier. Hij schenkt een troebel amber met een flinke kraag van grote bellen. Die kraag blijft lang overeind.

Pompelmoes, dennennaalden, Rucola hoestbonbons en karamel, da’s de neus van deze IPA in een notendop. Het water komt mij al in de mond!

Oh, dat kapt veel te makkelijk naar binnen, zeker nu het zonnetje komt piepen. Fris en monter, dankzij een flinke carbonatie, met een mooi bittertje van de hop, een zuurtje van de pompelmoes en nog een hint van karamel. Flinke dorstlesser, zoveel is zeker.

Van een afdronk is hier amper sprake, maar hey, het is een biertje, hé!

Move over, BrewDog Elvis Juice, mijn nieuwe favoriete Grapefruit IPA is een Belg! Dankjewel, Amber.

Geproefd door Mark Dermul op 16-06-2024

Brouwerij: VBDCK
Regio: België
Fles: Kerel Saison, 75cl
Kleur: goudblond
ABV: 5.5%

Doordrinker

Kerel is een Saison van de VBDCK brouwerij uit Tielrode. VBDCK staat voor Verbeeck – Back – De Cock en werd in 2015 nieuw leven ingeblazen. Deze saison wordt in de winter gebrouwen en gedronken in de lente of de zomer, want hij is erg verfrissend. Hij schenkt goudkleurig met een mooie witte kraag van kleine belletjes.

Frisse, zomerse neus op witte perzik, boterbloempjes en vers afgereden gras met een zacht bittertje. Erg uitnodigend op deze zonnige dag.

Goeie carbonatie. Dat maakt hem extra fris. Het zoete van de mout wordt geflankeerd door een licht bittere toets als van tamme kastanjes. Wordt stilaan relatief droog, als u begrijpt wat ik bedoel. Doet deugd, hoor. Lekker!

De afdronk is relatief lang op zoete en zacht bittere toetsen. Hij sterft een droge dood.

Heerlijke doordrinker. Ik kreeg de fles cadeau van mijn lieve vriendinnen Emmely en Inés. Dankjewel, dames!

Geproefd door Mark Dermul op 01-05-2024

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 7 Year Old 2013/2022 The Drams We’ve Saved, Bourbon Hogshead #149A, 22 bts
Kleur: licht goud
ABV: 59.0%

Vatrestje

De Nederlandse bottelaar Dramtime bottelde deze Lowland single malt in de reeks die ze ‘The Drams We’ve Saved’ noemen. Hij kreeg een leeftijdsaanduiding van 7 jaar mee, terwijl hij werd gedistilleerd op 01-10-2013 en gebotteld op 15-07-2022. Je zou denken ‘dat moet 8 jaar zijn, toch?’ en da’s erg begrijpelijk. Maar als je weet dat er bij het re-racken van deze malt, in kleinere vaten, zo’n 16 liter over bleef in het originele hogshead dat dan nog een tijdlang doorbracht in een tank (waar hij dus niet verder rijpte), dan wordt het duidelijk. Het is een publiek geheim dat het om een Auchentoshan gaat.

Ooh, dit is thuiskomen. De klassiekers tekenen allemaal present: citroengras, limoen, graankoekjes en een mooie, florale toets. Hint van crème brûlée. Lente in het glas!

De aanzet is krachtig en tevens flink gepeperd, het mondgevoel romig. Maakt de mond heerlijk warm. Vanille, sinaasschillen, eucalyptus en nog iets van ontbijtpap. Perfect drinkbaar zonder water.

De finish is lekker lang, stevig gepeperd en aangenaam.

Geweldig klassieke Auchentoshan. Doet me erg denken aan de Valinch, moet ik zeggen. Dankjewel voor het sample, Benoit!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-12-2024

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 9 Year Old 2014/2024 Distillery Exclusive, Oloroso Cask #7164
Kleur: koper
ABV: 59.7%

Zonder Groots te Zijn

Over het algemeen zijn de distillery exclusives bij Auchentoshan echt wel de moeite, dus ik kijk er wel enorm naar uit om deze te proeven. Het Oloroso vat werd te slapen gelegd op 22 oktober 2014 en ergens afgelopen zomer gebotteld, wat hier een 9-jarige van maakt.

Een erg aangename mix van aroma’s komt mijn neusvleugels tegemoet. Rozijnen, gekonfijte dadels en pruimen op kop, gevolgd door iets wat me aan potpourri en rubberen laarzen doet denken. Houtlijm! Op het randje van sulfer, maar gelukkig aan de goeie kant gebleven. Floraal, ook. Na enkele ogenblikken komt daar ook wat amandelpasta aan te pas, alsook kruidnagel en pruimtabak. Boeiend, zonder groots te zijn.

Olieachtig en pikant. Echt pikant! De kruidigheid overstemt alles, waardoor het fruit zich niet kan tonen. Hier moet wat water bij. Een paar druppels water doen hem erg veel deugd. De kruidigheid komt onder controle en het fruit kan zich laten zien, hoewel het nog steeds worstelt. Pruimen, rozijnen en bloedappelsien. Iets van noten. Ahornsiroop. Goed, zonder groots te zijn.

Onverdund is de afdronk wat hard, scherp en te kruidig, maar lang. Verdund is hij minstens even lang… nee, langer! En bitterzoet en droog. Okay-ish, zonder groots te zijn.

Dit is verre van slecht, maar kan toch niet echt tippen aan de distillery exclusives die ik pakweg 5 of 6 jaar geleden scoorde.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 14 Year Old Sherry Cask Taiwan Exclusive, OB 2023
Kleur: koper
ABV: 43%

Drakenfruit

Vorige zomer zag ik op sociale media plots een bericht verschijnen over deze 14-jarige sherry gerijpte Auchentoshan die exclusief voor Taiwan werd gebotteld. Gelukkig heb ik heel wat vrienden die vaak reizen en was het slechts een kwestie van de vraag te stellen op Facebook alvorens iemand – in dit geval mijn vriend Lars die zijn leven verdeeld over Duitsland en Hong Kong – me liet verstaan dat hij hier makkelijk aan zou kunnen geraken, de fles mee zou nemen naar Duitsland om ze van daaruit te verzenden. Ik smeekte hem op mijn blote knieën (nou, ja) om er twee te scoren; eentje voor de verzameling, eentje om open te maken. En zo geschiedde… Vreemd genoeg staat er ‘Aged 14 Years Sherry Cask – Sweet & Rich’ op het label, terwijl de kleine lettertjes toch aangeven dat het een vatting is van bourbon en sherryvaten. Tja.

Aangenaam zoet, bijna snoeperig, op kruisbessen, rozijnen, pruimen en verse vijg, maar ook een verrassende toets van drakenfruit. Na enkele minuten ademen komt daar iets van orangettes bij – wat ik erg lekker vind – alsook wat noten. Ja, dit is goed in zijn genre.

Lekker olieachtig. Onmiddellijk erg kruidig. Ja, dit is best pittig op nootmuskaat, kruidnagel en kardemom. Dan volgens de donkerzoete toets van het fruit, iets van gesuikerde amandelen en orangettes. Dat zoetzure van drakenfruit verschijnt ook op de tong en het staat me wel aan. Helaas zijn de kruiden iets te luid om het fruit te laten schitteren.

De afdronk is zacht drogend en blijft kruidig tot de laatste snik.

Een erg drinkbare Toshan, zeker tijdens de winter, want hij is zo kruidig als een glühwein. Bedankt, Lars!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Vorige zomer zag ik op sociale media plots een bericht verschijnen over deze 14-jarige Auchentoshan die exclusief voor Taiwan werd gebotteld. Gelukkig heb ik heel wat vrienden die vaak reizen en was het slechts een kwestie van de vraag te stellen op Facebook alvorens iemand – in dit geval mijn vriend Lars die zijn leven verdeeld over Duitsland en Hong Kong – me liet verstaan dat hij hier makkelijk aan zou kunnen geraken, de fles mee zou nemen naar Duitsland om ze van daaruit te verzenden. Ik smeekte hem op mijn blote knieën (nou, ja) om er twee te scoren; eentje voor de verzameling, eentje om open te maken. En zo geschiedde… Vreemd genoeg staat er ‘Aged 14 Years Sherry Cask – Sweet & Rich’ op het label, terwijl de kleine lettertjes toch aangeven dat het een vatting is van bourbon en sherryvaten. Tja.

Brouwerij: Emperor’s Brewery
Regio: UK
Fles: Emperor’s Brewery Scoundrel Smoked Imperial Breakfast Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 13.8%

Schelm

We blijven nog even bij de Emperor’s Brewery (en Dugges in Zweden) en trekken nog een blikje ‘Star Wars’ bier open, deze keer de Scoundrel Smoked Imperial Breakfast Stout. Scoundrel is natuurlijk wat Princess Leia Han Solo noemt, alvorens hij haar op de lippen kust, enkel om onderbroken te worden door de immer irritante See Threepio. U weet niet waar ik het over heb? Dan moet u dringend kijken naar The Empire Strikes Back, mijn favoriete film uit de hele saga. Ik zag hem ondertussen meer dan 100 keer en kan hem debiteren van openingscrawl tot end credits.  Maar terug naar het bier. Dat schenkt gitzwart met een beige kraag die even standhoudt en dan een films van 5mm op het bier laat staat. Het werd gebotteld op 13.8%, dus hou ik alvast mes en vork bij de hand.

Koffie! Da’s het eerste wat ik ruik: vers gebrande koffiebonen. Cacao: da’s het tweede wat ik ruik. Honing komt daarachter, alsook chocolade en ahornsiroop. Iets van woodsmoke, echt waar. Alsof ik siroop bij het haardvuur hou. Best interessant en erg aromatisch.

Mijn god, maar goed dat ik mes en vork bij de hand had, want deze is erg boozy en kan je bijna kauwen. Opnieuw is het koffie die opvalt, bitter en droog, gevolgd door wat zoetere toetsen die voor een mooie, maar wel intense, smaakervaring zorgen. Dit is niet voor broekventjes!

Wel… ik had het niet verwacht, maar deze finish is lang, donkerzoet, bitter en erg clean! Het lijkt wel alsof deze stout mijn palate heeft geschoond, echt waar.

Indrukwekkende schelm… ik bedoel, stout! Dankjewel, Manny!

Geproefd door Mark Dermul op 02-06-2024

Brouwerij: Emperor’s Brewery
Regio: UK
Fles: Emperor’s Brewery Kessel Run Peanut Butter Jelly Imperial Porter, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 13.1%

12 Parsecs

Ik proefde eerder al twee ‘Star Wars’ biertjes waar de Emperor’s Brewery een hand in had, namelijk de Yoda Condition Imperial Stout en de Brute Force Imperial Stout, beide in collaboratie met Nerdbrewing. Vandaag zit er een zogenaamde Peanut Butter Jelly Imperial Porter in het glas van deze Britse brouwerij, hoewel het biertje weliswaar voor hen geproduceerd werd door Dugges Bryggeri in Zweden. De Kessel Run is natuurlijk een mooie verwijzing naar de race die Han Solo in zijn Millennium Falcon aflegde in amper 12 parsecs. Als je niet weet waarover ik het nu heb, kunnen we helaas geen vrienden meer zijn. De Kessel Run schenkt gitzwart met een chocolade-bruine kraag die onmiddellijk gaat liggen.

De neus is op zijn zachts gezegd erg bizar. Ik krijg modder, jelly beans en pindakaas (wat gezien de naam niet hoeft te verbazen). Pas in tweede instantie komt daar flink wat kandijsiroop aan te pas, koude koffie en kersensap. Vreemd, maar wel grappig.

In de mond is hij bijzonder romig, zeg maar stroperig. Hij plakt aan de tanden en het lijkt even alsof ik pure kandijsiroop naar binnen heb gekapt. Van de pindakaas schiet nog weinig over, maar de jelly beans zijn volop aanwezig, waardoor dit toch wel zware bier zelfs een tikkeltje snoeperig wordt.

De afdronk is lang en siroopzoet.

Een vloeibaar dessert waarvan je er maar één kan drinken, want je smaakpapillen zijn hiermee bijzonder verzadigd. Bedankt, Manny!

Geproefd door Mark Dermul op 02-06-2024

Brouwerij: Saint-Feuillien
Regio: België
Fles: Grisette Tripel Bio, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 8%

Glutenvrij

Onlangs was ik met vrienden te gast in Epiphany’s Kitchen, een verborgen parel in hartje Gent op een spreekwoordelijke steenworp van het Gravensteen, waar ik genoot van een fantastisch tasting menu. Het ging gepaard met deze Belgische tripel van de bekende Saint-Feuillien brouwerij. Het is een glutenvrije tripel, wat op zich natuurlijk erg bijzonder is. En bovendien bio, want het bier heeft geen enkele biochemische behandeling ondergaan. Het schenkt een helder, goudblond met hoge witte kraag die niet bepaald lang blijft staan.

De neus is fris en monter met een zacht zuurtje, moutsuikers en grassen, maar heel erg uitgesproken is het allemaal niet. Eerder flauw van geur, ondanks dat het een tripel is (waar ik toch een beetje pit of een scherp randje verwacht).

Hij is wel heel erg dartel. Flink wat koolzuur zorgt ervoor dat dit een levendig bier is, maar veel smaak geeft het niet echt af, vind ik. Iets zoets en fruitigs, maar ik kan er de vinger niet op leggen. Wederom wat mout, maar wederom met weinig pit.

In de afdronk krijg ik nog iets zoets met dan een mooi bittertje, maar hij is weg voor je het weet.

Goh, weet je, dit zou ik in de toekomst al eerder als aperitiefje bestellen, want het is te weinig uitgesproken om naast een heerlijke maaltijd overeind te blijven.

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-2024

Brouwerij: Brasserie d’Achouffe
Regio: België
Fles: Chouffe Lite, 33cl
Kleur: amber
ABV: 4.0%

Verwaterd

Geboren in 1982 in een garage van twee schoonbroers, is Chouffe ondertussen uitgegroeid tot een wereldspeler. In niet minder dan 50 landen kan je vandaag de dag Chouffe drinken. Dat verklaart ook waarom het tegenwoordig eigenlijk in de brouwerij van Moortgat wordt geproduceerd. In het glas zit één van de nieuwere: de Chouffe Lite, gebotteld op amper 4%. Het schenkt donkerblond tot amber met een mooi, beige kraag van fijne belletjes.

De neus is relatief herbaal. Denk gras en hooi met een hint van zoete mout en citrusfruit. Ik zou dit durven omschrijven als ‘okay-ish’, als u begrijpt wat ik bedoel. Niks speciaals, dus.

De body is wel heel erg licht. Zeg maar ‘waterachtig’, zelfs. Dat valt wat tegen. Daardoor heeft hij ook helemaal niet de intensiteit van de klassieke Chouffe, wat hem bijgevolg een pak minder interessant maakt. Dit is duidelijk een verwaterde versie louter en alleen bedoeld om het alcoholpercentage naar beneden te halen.

Enkel in de afdronk krijg ik een frisse, hoppige toets met een mooi bittertje aan het einde. Maar het kalf is al verdronken.

Enkel te overwegen op een zonovergoten terras na een fikse wandeling, omwille van de frisheid en de doordrinkbaarheid, maar heeft in essentie weinig om het lijf.

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-2024

Brouwerij: De Hoorn
Regio: België
Fles: Cornet Oaked, 33cl
Kleur: donkerblond
ABV: 8.5%

Houtsnippers

Cornet Oaked is een blond bier waarbij eikenhouten snippers worden gebruikt tijdens het brouwen. Het is genaamd naar Theodoor Cornet, rentmeester van kasteel Diepensteyn in de 18^e eeuw. De graaf van Steenhuffel gaf hem opdracht een krachtig blond bier te brouwen dat hij in zijn kasteel aan hoogwaardigheidsbekleders kon schenken. Op het etiket echter, staat een afbeelding van Ridder Salomon de Maldeghem, uit eerbetoon voor zijn heldhaftigheid en hoffelijkheid. Ah… storytelling, het blijft een belangrijk onderdeel van elk product, zo ook van een biertje. Het schenkt donkerblond tot amber met een hoge witte kraag van fijne belletjes.

Een onfrisse (!) neus die me eerder aan een tripel herinnerd met toetsen van vanille en iets wat me aan een vochtige kelder doet denken. Maar van de houtsnippers vind ik op de neus absoluut niets terug, hoor.

Ook op smaak is het in alle eerlijkheid weinig uitgesproken, maar wel lekker. Alle smaken zijn gewoon een tikkeltje te zacht om van een klepper te kunnen spreken, maar de toetsen van vanille en euh… druivensap (?!) kunnen wel bekoren en maken hier een erg doordrinkbaar bier van, ondanks het relatief hoge alcoholpercentage.

De afdronk mag dan al kort zijn, hij start zoet, offreert dan een mooi, dorstlessend bittertje om uiteindelijk toch een erg zoete dood te sterven.

Op een zonovergoten terras doet dit gewoon heel erg deugd omdat het zo lekker drinkbaar is. En als het in het bijpassende glas wordt geschonken, ziet het er nog eens erg goed uit ook.

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-2024

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: De Garre Cuvée Prestige Barrel Aged, 75cl, 2.328 bts
Kleur: amber
ABV: 11%

Op en Top Tripel

Van de brouwerij Van Steenbergen hebben we al één en ander geproefd. Denken we maar aan Gulden Draak, Fourchette, Augustijn en Piraat. Vandaag proef ik voor het eerst De Garre. Deze tripel werd gerijpt op bourbon vaten gedurende 24 weken. De vaten werden initieel gebruikt door Old Forester – een Amerikaanse bourbon – en dan nog een keer door Early Times – eveneens een Amerikaanse bourbon, wat natuurlijk aan de Gulden Draak Cuvée Prestige doet denken… De fles ziet er wel wat vreemd uit, namelijk ondoorzichtig zwart zonder label. Dat is vervangen door een kaartje dat door middel van een touwtje wordt bevestigd (en in die zin eveneens aan de Gulden Draak Cuvée Prestige doet denken). Het bier schenkt een helderkleurig amber met mooie kraag die lang blijft staan.

Fruitige en romige neus op banaan en pruimen met een hint van sultanas. Op de neus ruik je eigenlijk de invloed van de bourbonvaten niet (althans, ik niet). Neemt niet weg dat dit aangenaam ruikt, hoor.

Lekker vol en rijk, moet ik zeggen. En nu voel je de alcohol wel degelijk, die voor een mooie warmte zorgt. Wederom is de invloed van de bourbonvaten eigenlijk zo goed als afwezig. Laten we het subtiel noemen. Dat gezegd zijnde krijg ik wel mooie, fruitige toetsen die doen denken aan banaan en appelmoes, zelfs een hint van vijgen. Nog een herbaal toetsje en het plaatje is compleet.

De afdronk, die middellang blijkt, is voornamelijk zoet met slechts een subtiel – daar heb je dat woord weer – bittertje op het sterfbed.

Op en top tripel met weinig invloed van de vernoemde vaten, maar wel lekker. Dankjewel, Wouter!

Geproefd door Mark Dermul op 20-05-2024