WhivieBlog

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 19 Year Old Duties, b. 2009
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Abrikoos

Deze 19-jarige Auchentoshan uit de Duthies range van Cadenhead’s proefde ik in december 2010 voor het eerst en het laatst. Ik was toen nog niet eens twee jaar bezig met het schrijven van proefnotities, dus vond ik het leuk hem nog eens opnieuw te proeven en te beschrijven. Wist je trouwens dat Duthies de neef was van William Cadenhead en dat de brave man het bedrijf runde van 1904 tot aan zijn dood in 1931? Het is dankzij Mr Duthies dat Cadenhead’s zo’n goeie reputatie heeft, onder meer door de levering van schitterende vaten aan de bekende Italiaanse bottelaar Samaroli. Anyway, deze Auchentoshan was origineel bedoelt voor de Duitse markt en ik proef hem na 14 jaar graag nog eens opnieuw.

De neus doet me in eerste instantie eigenlijk wat denken aan een rye, echt waar. Donker graan en bruin brood, aangevuld met wat zoets in de vorm van appelbeignets en rijsttaartjes. Achteraan zit nog wat gekonfijte pompelmoes en wat vanille. Clean, zoet, maar een beetje saai.

Op smaak is het stukken beter. Ja, dit is lekker romig en fruitig. Denk abrikozentaart, apfelstrüdel, pompelmoes en zelfs iets van kiwi, terwijl de kruidigheid hem mooi in balans brengt. Hij offreert op de tong veel meer dan de neus aankondigde.

De afdronk is middellang en heerlijk zoet, alsof ik op een gekonfijte abrikoos kauw. De kruidigheid blijft echter gezellig lang nazinderen, waardoor je mond helemaal warm wordt.

Hij is nog beter dan ik me kon herinneren, hoera! Merci, Maarten.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-03-2025

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 14 Year Old 2010 for MMM, Illustrator Series, Barrel, 50 bts
Kleur: vol goud
ABV: 60.8%

Rood Fruit

De tweede release in onze Illustrator Series! The Glasgow Illustrator, Adrian B McMurchie, een begenadigd kunstenaar, wiens illustraties overal in Glasgow opduiken, tekende ook present (ziet u wat ik daar deed?) voor dit label. Check zeker zijn website, want je kan er erg mooie dingen vinden… Zoals de kunstwerken die dit jaar op onze labels zullen verschijnen. We selecteerden een tripel gedistilleerde Lowlander uit Glasgow die op een wel erg hoog ABV zit. Mark wrijft zich natuurlijk in de handen, want het is ‘zijn’ distilleerderij. Maar ook Manny was onmiddellijk overtuigd van deze schitterende, zij het wel iets atypische, malt.

De neus is intens en fruitig op abrikozen en… krieken! Echt waar, ik krijg rood fruit op de neus, aangevuld met herfstbladeren, meringue en marsepein. Iets van gebak. Je zou zweren dat dit een rode wijn- of portovat geweest is, maar dat is het dus niet. Verrassend, maar wel erg lekker. Na een minuut of vijf in het glas wordt hij zelfs een tikkeltje snoeperig op Dracula tanden.

Lekker romig en vol, moet ik zeggen. Niet alleen komt het rode fruit terug – weliswaar in een stoofpotje deze keer – maar ook wat mooie kruiden die hem lekker pittig maken. Denk nootmuskaat en zelfs wat chilipeper. En ondanks het torenhoge ABV – de engelen zijn duidelijk zuinig geweest – hoeft hier niet per sé water bij.

De finish is lekker lang, zacht kruidig, mooi in balans met een zacht bittertje op het sterfbed, waardoor je mond droog achterblijft.

Geen idee waar al dat rood fruit vandaan komt, want deze Auchentoshan rijpte wel degelijk op een bourbonvat, maar lekker is het alleszins. Manny en ik waren beiden onmiddellijk overtuigd nog voordat we wisten dat het een Auchentoshan was. Zie je nu wel dat die goeie whisky maken? Ik zeg het al jaaaaaaaaren!

87/100

Geproefd door Mark Dermul & Imanuel Dijk op 02-02-2025

Distilleerderij: Rivo
Regio: Italië
Fles: Rivo Lago di Como Foraged Gin
Kleur: clear
ABV: 43%

Comomeer

Lago di Como… ah, dat transporteert me zo terug naar die zalige vakantie aan het Comomeer van zo’n 10 jaar geleden, toen we onder meer de Villa del Balbianello bezochten (uit Star Wars Episode II en James Bond’s Casino Royale – de eerste met Daniel Craig). Hun Foraged Gin wordt gestookt met botanicals die geplukt worden op de bergflanken langs het bekende meer. Zo wordt hij gestookt met onder meer de kleine pimpernel, bergbonenkruid, citroenmelisse en kruiptijm. De basis is Italiaanse graanalcohol.

Ja, deze neus is erg goed. Romig op jeneverbes, florale toetsen en flink wat citrus. Hij doet wat Mediterraans aan, moet ik zeggen… en dat gaat hem goed af.

Zijdezacht op de tong en herbaal. Maar wel een pak minder uitgesproken dan de neus deed vermoeden. Limoen, tijm, zachte kruiden. Op smaak blijk ik eerlijk gezegd een beetje op mijn honger zitten.

De afdronk is middellang op tijm en citrusfruit, maar kan zich – net als de smaak – niet meten met de heerlijke neus.

De neus is uitstekend, maar op smaak en in de finish kan hij dat helaas niet helemaal vasthouden. Dan maar een G&T mee bouwen, zeker?

Gin & Tonic

Ik wilde hem niet verknoeien met een speciale tonic of zotte versieringen en dus hield ik het bij een simpele Thomas Henry en een schijfje citroen.

Maar ik moet bekennen dat mijn G&T aan de fletse kant is. De tonic gaat vlotjes over de gin heen en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Ik proef de gin nog amper. Jammer.

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2025

Distilleerderij: Stokerij Snoeck
Regio: België
Fles: Delaware Team Gin, 50cl
Kleur: clear
ABV: 40%

Boterbollen

Delaware is een internationaal bedrijf dat servicemanagement, bedrijfsadvies en digitale oplossingen aan haar klanten biedt. Een goeie vriendin van me, Ilse, werkt daar al sinds 2012. En zoals het hoort, gaat het team af en toe op stap, zeker als er een succes te vieren valt. Een teambuilding gaat vaak gepaard met een geschenk voor de medewerkers. Vaak een USB-stick, soms een powerbank met het logo van het bedrijf, maar bij Delaware dachten ze daar anders over. Zij trakteerden hun medewerkers op een heuse fles gin! Delaware Team Gin werd hij gedoopt. De gin werd gestookt bij Stokerij Snoeck in Eeklo met een panoplie aan botanicals.

De neus is erg romig en doet me zelfs wat aan boterbollen denken. Citrus, peper en jeneverbes tekenen vanzelfsprekend ook present. Indrukwekkend.

Ook op de tong is het een romige bedoening, hoor. Verrassend. Het lijkt wel of ik deze gin kan kauwen! Intense kruidigheid – nee, herbaliteit (is dat een woord?) moet dat zijn! Groene tuinkruiden, flink wat peper. Dit is puur een absoluut genot.

De afdronk is lang, intens en flink gepeperd.

Puur (zelfs zonder ijsblokje) is deze gin absoluut heerlijk. Dankjewel, Ilse.

Gin & Tonic

Een flinke ijsbal, een zeste van citroen en limoen en een eerder klassieke tonic (Schweppes Original) was alles wat ik toevoegde aan een flinke druppel van deze Belgische gin om mijn G&T in elkaar te boksen.

Op de neus is het alleszins een erg frisse bedoening met wederom iets boterachtigs. Denk pannenkoekenbeslag. Maar het zorgt er wel voor dat het op de tong een erg mooie G&T wordt, waarbij de gin de hoofdviool speelt en de gin slechts een ondersteunende rol heeft. Knap.

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Distilleerderij: Wayward Spirits
Regio: Ierland
Fles: W Smoky Gin Experiment
Kleur: clear
ABV: 41%

Turf

Op het onvolprezen Whiskey Wonderland in Kinrooi, leerde ik Wayward Spirits kennen, die daar hun Ierse whiskey aan de man brachten. Ik was behoorlijk onder de indruk van hun Liberator Malt en vooral de Lakeview Single Estate Whiskey en geraakte aan de praat met de eigenaar Maurice O’Connell. En toen haalde hij een experimentje van onder de tafel en vroeg me of ik het zou zien zitten een sample te proeven en mijn bevinden te publiceren. Het sample betrof een nog niet commercieel verkrijgbare en dus experimentele gin. Weliswaar geturfd! Da’s een experiment dat ik met veel gusto proef! Overigens: de afbeelding hierboven is een ontwerp dat ik zelf in elkaar flanste. Mocht de gin ook effectief gecommercialiseerd worden, zal de verpakking er ongetwijfeld stukken beter uit zien.

Op de neus is de gin eerder klassiek op jeneverbes, citrus en koriander en ontwaar ik eerlijk gezegd de turf niet bepaald. Dat neemt niet weg dat ik deze gin erg lekker en fris vind ruiken, voor alle duidelijkheid.

Hij is lekker romig en fris, maar naast de klassieke toetsen die ik van een gin verwacht, krijg ik nu toch iets aards en licht rokerig. Dat moet dan wel van de turf zijn. En, ja, het werkt wel. Vanaf de tweede slok is de turf zelfs onmiskenbaar. Het geeft de gin een zacht rokerig randje. Vergis u niet: dit is geen asbak à la peated whisky, hé! Maar de rokerigheid geeft hem zeker gewicht en zorgt er voor dat de gin je mond helemaal warm en kruidig maakt.

De afdronk van deze gin is lang en zacht bitterzoet. Ik hou er wel van.

Nou, wat mij betreft is deze klaar voor release, hoor. Aangezien ik slechts een klein sample had, ging ik hier niet mee experimenteren. Een G&T ware immers onmogelijk geweest.

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Distilleerderij: Kiyoko Craft
Regio: Japan
Fles: Kiyoko Yuzu
Kleur: geel
ABV: 10%

Gohyakumangoku

Dit Japanse aperitiefje begint zijn leven in Kansai, aan de zuidkust van Honshu in Japan, waar de grote temperatuurschommelingen en overvloedige zonneschijn de cultivatie van de yuzu – Japan’s kostbaarste citrusvrucht – tot een kunst verheffen. De vruchten worden na het plukken onmiddellijk geperst en gecombineerd met Junmai saké, gemaakt van fijne Gohyakumangoku rijst en kristalhelder Miyamizu water van de berg Rokko. Sinds 1889 wordt het in Japan gedronken over ijs, maar sinds het zijn weg naar Europa gevonden heeft, wordt het meer en meer geschonken met mousserende wijn (of champagne, als je indruk wil maken) of tonic. Ik probeer hem in eerste instantie puur, over flink wat crushed ice met een blaadje munt.

Hola, dit ruikt erg sterk naar Napoléon citroenbonbons. Dat hoeft natuurlijk niet te verbazen. Maar het is zo overheersend, dat ik absoluut niks anders meer ruik.

Da’s een intense citrussmaak! Zoetzuur op yuzu, yuzu en nog eens yuzu. Wederom geen verrassing, natuurlijk. Maar het is wel erg verfrissend, moet ik zeggen. Hoewel vrouwlief het iets te intens vind en er daarom wat bruiswater bij doet. Ik krijg dat niet over mijn hart.

Over een finish hoeven we hier niet te spreken.

Erg leuke… ja, wat eigenlijk? Likeur is het niet, maar saké ook niet. Laat ons het daarom maar een spirit noemen, da’s een vlag die een flinke lading dekt.

Kiyoko Yuzu & Tonic

Voor mij hoeft het (vandaag) niet zo fancy, dus kieper ik gewoon een ijsbal in een groot bolglas, voeg daar een flinke scheut (zo’n 10cl) van deze Japanse aperitief bij en voeg daar een flesje Fever Tree tonic aan toe (de klassieke). Het resultaat is een erg frisse en heerlijke bitterzoete drank die op een zonovergoten terras iedereen bekoort.

Ik beken, ik vond hem met tonic beter dan puur.

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Distilleerderij: Lhéraud
Regio: Frankrijk
Fles: Lhéraud 29 Year Old 1972/2001 Petite Champagne
Kleur: brons
ABV: 45%

Delicaat

Lhéraud is een kleine cognacproducent die vele generaties teruggaat, actief sinds 1785. Alexandre Lhéraud was degene die de wijnstokken aanplantte in de Petite Champagne. Lhéraud gebruikt uitsluitend de Ugni Blanc druif. Fast forward naar 1972, waarop dit goedje te slapen werd gelegd en gebotteld vlak na de eeuwwisseling. Het zit dus ei zo na even lang op fles als dat het in het vat zat.

Delicate, lederachtige neus op vanille en abrikozen, aangevuld met pruimen en rozijnen, maar ook iets van tabak en… euh… roest. Maar op een goeie manier. Later volgen onmiskenbare toetsen van bloedappelsien. Uitstekende neus.

Erg zacht op de tong. Nu is het de appelsien die eerst komt, gevolgd door wat leder en walnoten, pruimtabak en pruimen. Zacht drogende tannine. Delicaat gekruid.

Dat drogende effect zet zich in de lange, zoetzure afdronk mooi door.

Weer een erg mooie cognac van dit gerenommeerde huis. Deze fles is ondertussen nagenoeg onvindbaar geworden, maar er zijn nog flink wat vintage 1972 te krijgen, zij het wellicht oudere cognac, van hetzelfde huis.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Un bouilleur de cru Lot 69 Petite Champagne Malternative Belgium #40 ‘Ma Cerise’, 364 bts
Kleur: brons
ABV: 50.3%

Pirouette

Voor de veertigste cognac-release van Malternative Belgium, trokken Pieter en Ysatis naar Réaux sur Trèfle, een kleine gemeenschap halverwege tussen Archiac en Jonzac. We zitten in hartje Petite Champagne. Het vat is afkomstig van een stoker met een band met de Estève familie. Het vat maakte deel uit van een erfenis nadat mevrouw Estève overleed in 1992. Het werd te slapen gelegd in 1969 en leverde 364 flessen op vatsterkte op. De cognac kreeg de naam Ma Cerise (mijn kers) mee, een verwijzing naar de eerste impressie van Mon Chéri bonbons bij het proeven. De kersen op het label staan wel in de fik. Kan dat een verwijzing zijn naar wat woodsmoke? Het maakt ons alvast wel erg benieuwd.

Hola, die neus is inderdaad erg aromatisch. Het is een stoofpotje van peren, pruimen en abrikozen, met een paar schijfjes bloedappelsien en – jawel – een karrenvracht aan kersen. Hints van chocolade. Mon Chéri! Ik ruik zelfs wat Haribo beertjes op de achtergrond. Speels en snoeperig. Maar dat duurt niet lang, want toetsen van gepolijste eik en vers geboend leder geven hem onmiddellijk het cachet dat hij verdient.

Prima body. Naast het obligate zoetje verschijnt nu ook een intens zuurtje, alsof ik sabbel op een verse schijf roze pompelmoes. Pruimtabak en kersen verschijnen. En met kersen bedoel ik die kleine, donkerrode en immens zoete variant, hoor. Iets van menthol houdt de boel fris, ondanks de verwoede pogingen van de eik – in de vorm van wat zwarte peper – om hem kruidig en droog te krijgen. Erg mooie balans. Bij de tweede slok lijken de kruiden dan plots weer even de bovenhand te krijgen. Het fruit en de kruiden gaan mooi rond elkaar als twee balletdansers in een sierlijke pirouette.

De afdronk – die bijzonder lang blijkt – begint pittig op peper en hout, maar laat dan de fruitigheid en de frisse menthol opnieuw schitteren. Het komt mooi in laagjes. Kersen op het sterfbed – of wat had u gedacht?

Schitterende cognac, alweer. Sinds 18 april verkrijgbaar bij Malternative Belgium voor net geen 300 EUR.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2025

Distilleerderij: Clarendon
Regio: Jamaica
Fles: Monymusk 17 Year Old 2007 ‘MariGold’, Art Malts
Kleur: goud
ABV: 52.3%

MariGold, savvy?

We kennen Art Malts, onafhankelijk bottelaar uit Machelen, vooral van zijn whisky- en cognacreleases, maar kijk nu: Steven selecteerde zijn eerste rum! En niet zo maar een, maar een heuse 17-jarige uit Jamaica van de Clarendon distilleerderij, vlakbij de grote suikerfabriek van Monymusk. Het is de eerste rum in een reeks die de naam MariGold kreeg. Da’s trouwens de naam van de sexy piraat op het label, maar dit volledig terzijde.

Hola, lekker funky op de neus. Hoewel ik ananas, kokosnoot, marsepein, muscovado suiker en vanille ontdek, wordt het geheel toch vooral aangestuurd door stopverf, aceton en vernis. Dit is Jamaica!

Volmondig en krachtig. Wederom die funky toetsen – hoe kan het ook anders? – maar op de tong is het vooral het fruit dat de teugels in handen neemt. Ananas, kiwi, kweepeer en flink wat munt voor een frisse lift. Deze piraat heeft de wind in de zeilen!

De afdronk is lang op kamfer, peper, anijs en… ananas.

Lekker! En ik kan me ook voorstellen dat deze rum, op die sterkte, prima kan dienen als stevige ruggengraat voor menig cocktail. Maar… ondertussen helaas uitverkocht. Ik kijk alvast uit naar de volgende release van MariGold.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 12 Year Old 2012/2024 The Hidden Ace #4, Art Malts, Bourbon Barrel, 42 bts
Kleur: licht goud
ABV: 51.9%

Wolfheart

Zie nu, Art Malts lanceert nog eens een whisky! Ja, sorry, maar de laatste tijd heb ik van deze sympathieke bottelaar uit Machelen meer cognac dan whisky geproefd. In de reeks Hidden Ace, bottelde Steven eerder al een uitstekende Ardmore (Mysterious Ways), steengoede Mannochmore (The Man on a Mission) en een fantastische Croftengea (Loch Legend)… dus zijn de verwachtingen voor deze vierde release uiteraard ook erg hoog. Die kreeg de naam Wolfheart mee. Schitterend label alweer, dat mag ook gezegd worden.

Cleane, fruitige – bijna snoeperige – neus op appels, peren, kruisbessen en zespri. Fris en monter. Zacht herbaal ook, met iets stoffigs, alsof ik hem ruik tussen een stapel oude boeken in de kelder van de bibliotheek. Steenfruit en iets herbaal komen sterk opzetten. En dan helemaal achteraan nog iets van vanille-ijs en een druppeltje yuzusap. Uitstekende neus.

De malt is olieachtig, mondvullend met een nagenoeg perfecte integratie van de alcohol. Water is overbodig. Een moutig hart wordt onmiddellijk aangevuld met iets van citrusfruit (nu vooral pompelmoes) en wat kweepeer. En dan weer die herbale toetsen. Denk hooi, gember en wat kalissehout. En dan nog een mespuntje witte peper, die de whisky doet dansen op de tong.

De afdronk is zacht kruidig, verfrissend zoet op wit fruit en vooral bevredigend lang.

De verwachtingen werden vlekkeloos ingelost. Voor net geen 110 EUR kon je hem hier op de kop tikken, maar is ondertussen uitverkocht.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 05-04-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Big Peat 12 Year Old, Douglas Laing, b. 2020
Kleur: stro
ABV: 46.0%

Meringue

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Big Peat 12 Year Old, een blended malt samengesteld met twaalfjarige whisky van het eiland Islay. Het is één van de vele varianten van de bestseller van de Remarkable Regional Malts.

Dennenappels is een smeulend turfvuurtje, waar een met kruidnagel doorprikte citroen in ligt te smeulen… da’s de neus in een notendop en ik vind het heerlijk! Nougat, meringue (!) en druivensuiker… Dit is een heel andere Big Peat dan wat ik eerder al geroken heb, moet ik zeggen. Wat een leuke verrassing.

Op smaak is het een feest. Aards, peaty, rokerig op wit fruit, amandelen, wederom meringue (waar komt dat toch vandaan?) en een rubbertje (zonder te storen), gevolgd door een mooie toets van zout en peper. Maritiem in het kwadraat. Fantastisch en in alle eerlijkheid beter dan menig Islay single malt.

Heerlijke lange finish waarbij het midden gezocht wordt (en gevonden!) tussen zoet en zilt. En dat met een grootste rokerige twist.

Het feit dat je deze voor zo’n 60 EUR in je cabinet kan zetten is reden genoeg om hem nu meteen te bestellen. Wat een kanjer!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Big Peat, Douglas Laing, b. 2022
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Zoet

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Big Peat, een blended malt samengesteld met whisky van het eiland Islay. Het is de bestseller van de Remarkable Regional Malts die al op de markt was nog voor er van de reeks sprake was. Ik proefde hem voor het eerst in 2010 en dan nog eens in 2015. Ondertussen heb ik al flink wat speciale edities hiervan geproefd, zoals de Christmas en Peatrichor releases, maar hoog tijd om de ‘gewone’ nog eens aan de lippen te zetten. Het betreft een botteling uit 2022.

Op de neus krijg ik een mix van spek, zeezout en koeienstal, gezoet met appels en vanille. Een zacht medicinale toets doet al snel zijn intrede. Maar het geheel is erg zacht en doet me vooral aan een jonge Caol Ila denken (wat meer dan waarschijnlijk ook het hoofdingrediënt is).

Op smaak is het bijzonder zacht en eerder zoet dan geturfd. Een zachte rookontwikkeling gaat een verrassend zoete smaak vooraf. Vanille bij de vleet, wit fruit en iets van nougat. Minder peaty dan vorige releases, eerlijk gezegd. Maar het stoort allerminst. Dit is erg lekker en verrassend clean.

De afdronk is middellang en blijft zoet tot het einde, met een rubbertje op het sterfbed.

Wellicht de zoetste expressie van Big Peat die ik al proefde.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Rock Island 10 Year Old, Douglas Laing, b. 2022
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Het gaat hem goed af

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Rock Island 10 Year Old, een blended malt samengesteld met whisky van het Isle of Jura, Arran, Orkney en Islay.

Mooie neus op zacht maritieme elementen (zeewier, natte rotsen) en flink wat wit fruit. Appels vooral, gevolgd door wat citrus. Hij is een pak minder peaty dan de NAS-versie, moet ik zeggen. En het gaat hem goed af. Hij is ronder en fruitiger. Nog een vers gezaagde plank na enkele ogenblikken in het glas.

Licht olieachtig en wederom zacht maritiem, maar nu is het toch vooral zoet op vanille, amandelen met wat herbale toetsen. Het verschil met de NAS-versie is frappant. Hoewel er nog steeds een zachte rokerigheid valt te ontwaren, lijkt deze whisky verre van peaty en ligt de nadruk op een snoeperige zoetheid met slechts een mespuntje houtkruiden. Het gaat hem goed af.

De afdronk is relatief lang en licht drogend.

Je betaalt hier niet eens 50 EUR voor. Da’s makkelijk aan te raden.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Rock Island, Small Batch Release, Douglas Laing, b. 2022
Kleur: witte wijn
ABV: 46.8%

Plasticine

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Rock Island, een blended malt samengesteld met whisky van het Isle of Jura, Arran, Orkney en Islay (ja, hier zit een druppeltje Islay whisky in). Voorheen werd deze op de markt gebracht als Rock Oyster, maar dat werd niet zo enthousiast onthaald in Azië – een belangrijke afzetmarkt – omdat onze vrienden in het Verre Oosten van mening waren dat er oesters in de whisky zouden zijn verwerkt. WTF?

De neus is zacht geturfd en erg maritiem, maar vertoont ook een chemisch kantje. Nou, nee, laat ik het maar plasticine noemen. Erg yeasty, als u begrijpt wat ik bedoel. Ongebebakken brood, een enkele appel en wat zeewier.

De body is olieachtig, de smaak onmiddellijk maritiem op zeezout, vermolmd hout en assen. Flink wat assen, in feite. Prima balans tussen de brakke, maritieme toetsen en de fruitigheid in de vorm van jonge appels. Mooie rookontwikkeling. Peper en zout.

De afdronk is lang, rokerig en droog.

Blind zou ik dit wellicht Ledaig genoemd hebben, wat betekent dat hij toch best geturfd is. Voor wie niet bekend is met een geturfde whisky is dit wellicht een mooie en toegankelijke introductie.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Gauldrons, Campbeltown Blended Malt, Douglas Laing, b. 2017
Kleur: witte wijn
ABV: 46.2%

Storm in de Baai

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Gauldrons Campbeltown Blended Malt, waarvan ik vermoed dat het overgrote deel Glen Scotia zal zijn, ook al heb ik daar geen bewijs voor. De Gauldrons zijn overigens een reeks grotten langs de kust van Campbeltown waar ooit Robert the Bruce zich nog verschool voor de Engelsen, maar dit volledig terzijde.

Wit brood, vanille, butterscotch, nougat, Werther’s Echte bonbons en citroensap – met een zacht maritiem en misschien zelfs een licht funky randje. Storm in de baai.

Op smaak evolueert het naar de korst van het eerder vermelde witte brood, aangevuld met citrus, vanille, karamel en ananaskubusjes, maar het geheel is wel gewikkeld in een licht rokerig jasje. Peat? Ik ben niet zeker. Ik ben eerder geneigd woodsmoke te zeggen. Niet slecht, maar hij kan de belofte van de neus niet helemaal waarmaken.

Pas in de middellange afdronk ervaar ik een bijna romig effect, wat me dan wel weer aanstaat.

Interessant flesje. Wist-je-dat-je: Gauldrons betekent letterlijk ‘Bay of Storms’.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Nou… ik heb wel wat moeite met ‘Inaugural Bottling’, aangezien Strathearn toch al een paar jaar bezig is. Ik proefde zelfs al wat whisky van hen in 2018 en 2019. Maar in oktober 2019 kondigde Douglas Laing aan dat ze de boel hadden overgenomen. Die zijn dan aan de slag gegaan met de inventaris en brachten dan een ‘nieuwe’ eerste release uit, onder hun eigenaarschap, zeg maar. Okay, tot daar aan toe. Deze nieuwe officiële eerste release is een vatting van bourbon-, sherry en virgin oak vaten. Mag ik zeggen dat ik 85 EUR wat aan de dure kant vind? Maar wie weet is hij wel zinnenstrelend. De verpakking is alvast oogstrelend.

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Timorous Beastie 10 Year Old, Small Batch Release, Douglas Laing, b. 2023
Kleur: witte wijn
ABV: 46.8%

Granny Smith

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Timorous Beastie 10 Year Old. Ik liet me vertellen dat deze ondermeer Dalmore, Glen Garioch, Glengoyne en Blair Athol bevat.

Deze is al even fris en levendig als zijn NAS-broertje, maar het verschil in leeftijd is op de neus amper waarneembaar. Iets meer citrus en wat meer uitgesproken Granny Smith appels, maar voor de rest erg gelijklopend. Hint van kiwi, nog, alsook een mespuntje vanille.

Op de tong is hij iets ronder en wordt zowel het witte fruit als de limoen aangevuld met kiwi, kruisbes en tamme kastanjes. De houtkrullen zijn minder dominant en laten vooral het fruit schitteren. Een zacht pepertje en een hint van zoethout verschijnen. Lekker en fris. Een echte zomerwhisky.

Neen, de afdronk is helemaal niet lang te noemen, maar hij is wel aangenaam zoet met een zacht zuurtje als van citrusfruit.

Reken op zo’n 45 EUR, wat nog steeds erg vriendelijk geprijsd is. En hij is echt wel beter dan de NAS-expressie.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Timorous Beastie, Small Batch Release, Douglas Laing, b. 2023
Kleur: witte wijn
ABV: 46.8%

Piepklein

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Timorous Beastie, die tegenwoordig op 46.8% gebotteld wordt en ook wat Strathearn in de mix meegekregen heeft. Hij is bijzonder bleek.

De neus is lentefris en dartel, maar vertoont tevens tekenen van een erg jonge whisky. Wat appels, limoen, kruisbes en wat florale toetsen op de achtergrond. Iets van druivensuiker en havermoutpap. Een piepklein (ziet u wat ik daar deed?) niemendalletje.

Erg zacht op de smaak met wat zoet wit fruit vooraan, gevolgd door een pepertje en wat houtkrullen, mout en citrusschillen. Speels en jong. Lentefris, ik zei het al. Maar in alle eerlijkheid ook weinig uitdagend en verre van complex.

Een korte finish die zoet begint en een tikkeltje astringent eindigt is mijn deel. De appels en een gedroogd schijfje limoenschil zinderen na.

Dit is een jonge whisky om met vrienden van te genieten op een zonnig terras. En je kan een flesjes voor zo’n 35 EUR in huis halen, dus niet getreurd.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Scallywag, Speyside Blended Malt, Douglas Laing, b. 2019
Kleur: amber
ABV: 46%

Prettig

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Scallywag 10 Year Old Blended Malt.

Heerlijk zoete neus op rode appels, karamel, koffiebonen, herfstbladeren, chocolade met rozijntjes en Café Noir koekjes. Lekker waxy, ook. Dit is een prachtige neus.

Op smaak komt de herfst terug, maar wordt mooi aangevuld met toetsen van rood fruit (aardbeien op kop) en een hint van ciderappels. Prikkelt de tong op een aangename manier. Wordt midpalate zelfs wat snoeperig. Prettig.

De afdronk is lekker lang, kruidig en zacht drogend.

Dit brengt alleszins mooie herinnering terug naar die prachtige dag met Fred Laing en Cinoco op 19 mei 2019. Hij fluisterde mij toen in dat Glenburgie, Macallan, Glenrothes en Mortlach een hoofdrol spelen in deze blended malt.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2025

Bottelaar: Douglas Laing
Regio: Schotland
Fles: Scallywag, Speyside Blended Malt, Douglas Laing, b. 2019
Kleur: goud
ABV: 46%

Kastanje

Douglas Laing’s Remarkable Regional Malts is een award-winnende reeks van 6 releases die de zes verschillende regio’s vertegenwoordigen. The Epicurean voor de Lowlands, Scallywag voor de Speyside, Timorous Beastie voor de Highlands, The Gauldrons voor Campbeltown, Rock Island voor de eilanden en tot slot Big Peat voor Islay. Ik zet ze graag nog even allemaal voor u op een rijtje. In het glas zit de Scallywag Blended Malt.

Cake met bessen, flink wat sherry invloeden, vanille en butterscotch (dus ook bourbonvaten…) en een warme marmelade van wit fruit. Er zit tevens een niet-storende hint van een vers afgestreken lucifer in. Sultanas en blauwe bessen maken het plaatje compleet.

Romig op de tong met wederom het fruit van de neus, maar aangevuld met een flink bittertje als van kastanje. Pure chocolade, koffie en zwarte peper. Gebakken appels. Sultanas opnieuw. Wordt midpalate toch flink droog.

De afdronk is wat aan de korte kant, maar geen man overboord.

Elke batch is verschillend, natuurlijk, maar toen ik deze voor het eerst proefde (in 2013) vond ik hem toch sappiger.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-01-2025