WhivieBlog

Distilleerderij: North British
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: North British 32 Year Old 1991/2023 Brachadair, Bourbon Barrel #234086, 107 bts
Kleur: goud
ABV: 43.1%

Banana Split

Ah, dat klinkt best wel interessant, want graanwhisky die lang heeft mogen rijpen (op een goed vat!) kan best wel aangenaam zijn. Dit is een relatief recente release van Belgisch bottelaar Brachadair (wat overigens Keltish is voor maltman). Klassiek gerijpt op een doordeweeks bourbonvat, maar wel voor meer dan drie decennia. Hier gaan we even voor zitten.

Laat ik beginnen met te zeggen dat deze grain er deugd van heeft om een minuutje of vijf in het glas op adem te komen. Dan wordt je getrakteerd op popcorn en vernis, maar ook pannenkoeken met banaan en ahornsiroop, kokosnoot, venkel en slagroom. Chocolade, kersen en leder verschijnen wat later, maar maken dit – in zijn genre, i.e. grain – een heerlijke neus van.

De body is licht olieachtig en de whisky meteen mierzoet. Prima verderzetting van de neus, hoewel de banaan en de chocolade meer uitgesproken zijn en de toets vernis meteen doen vergeten. Een heerlijk warme kruidigheid maakt zich meester van mijn tong. Kaneel en zachte pepers verschijnen. De tweede slok is een vloeibaar dessert. Move over, banana split!

De afdronk is lang te noemen en vertoont naast een erg flinke zoetigheid nu ook een kleine zilte toets op het sterfbed. Kokosnoot krijgt het laatste woord.

Een schoolvoorbeeld van hoe een goeie grain moet smaken. Zo’n 110 EUR. Dat maakt het mij erg makkelijk deze warm aan te bevelen. Bedankt, Patrick.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Distilleerderij: North British
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: North British 10 Year Old 2007/2018 Murray McDavid, Bourbon Barrel & Koval Bourbon Finish, Casks #606919 & 616919, 325 bts
Kleur: licht goud
ABV: 46.0%

Wereldschokkend is het niet

Enkele jaren geleden bezocht ik North British. Nou, ja, bezocht. Ik werd aan de ingang weggejaagd; ik mocht zelfs niet even de parking op om een foto te maken. Oh, well. In het glas zit een erg jonge grain, maar het klinkt toch nog veelbelovend, want het is een vatting van twee Koval vaatjes. Koval is een craft distillery in hartje Chicago. Dit zou zomaar kunnen meevallen.

Hoewel het op de neus onmiddellijk duidelijk is dat het om een grain gaat – potloodslijpsel, popcorn en vanille met een hint van velpon – offreert hij toch ook iets wat me aan mango chutney doet denken. Licht floraal ook. Wereldschokkend is het niet, moet ik bekennen.

Hij is mooi olieachtig op de tong en onmiddellijk mierzoet. Pannenkoekenbeslag, Graeffe suiker, groene banaan, gedroogde bloemen, maar ook tannine en een hint van kiwi, allemaal gewikkeld in een warm, kruidig dekentje van de typische graanwhisky toetsen. De Koval vaatjes hebben duidelijk hun invloed gehad en de ruwe kantjes van deze grain duidelijk weg gevijld. Dat gezegd zijnde… Wereldschokkend is het niet, moet ik bekennen.

De finish is erg kort op witte chocolade met gepofte rijst (Popri, anyone?).

Erg doordeweeks graantje, waar je hart helemaal niet van op hol slaat. Verkrijgbaar voor zo’n 50 EUR. Ook dat is niet wereldschokkend, toch? Maar ik zou moeite hebben hier een fles van op te krijgen. Merci, Benny.

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Bottelaar: The Whisky Jury
Regio: Wereld
Fles: Sipper’s Rum, blended rum, The Whisky Jury
Kleur: goud
ABV: 49%

Sip, Sip, Hooray

We kennen The Whisky Jury natuurlijk voornamelijk van zijn excellente single cask bottelingen van zowel whisky, rum als cognac, maar niet zo gek lang geleden lanceerde hij een mezcal onder het label Hombre Marginal. En hoewel die naar mijn mening onder de radar blijft – meer dan hij eigenlijk verdient – weerhield het Joeri er niet van om wederom een nieuw product te lanceren: Sipper’s Rum. Het is een blend die hij zelf samenstelde met rum uit 3 verschillende delen van de wereld met een leeftijd tot wel 20 jaar. Gepresenteerd in een klassieke, stijlvolle fles met erg sober label, is het wat mij betreft meteen een eye-catcher. De tekst op het ruglabel deed me monkelen. Ik wil het u absoluut niet onthouden: ‘Yes, you can use it in a mixed drink. You can also put pineapple on pizza. Let’s say we are the Italians in this scenario.’ Er staan ook nog korte tasting notes bij, maar samengevat: sip, sip, hooray.

Hoewel de eerste snuif erg vriendelijk en fruitig is, met banaan en – jawel – ananas, merk je onmiddellijk dat er ook een funky component aanwezig is, die me wat aan linoleum en vingerverf doet denken. En een verloren gelopen groene olijf. Er zit dus meer dan waarschijnlijk wat Jamaica rum in de mix. Na enkele minuten ademen krijg ik zelfs wat yoghurt met stukjes aardbei! Boeiend en entertainend.

De body is prima. Olieachtig tot zelfs bijna stroperig. Een prachtige balans wordt bereikt tussen de zoete, fruitige toetsen en de zilte, quasi funky toetsen van de componenten die deze rum bevat. En inderdaad, deze drinkt lekker vlotjes weg, onder meer dankzij het goeie, doch vriendelijke ABV van 49%.

De afdronk is lekker lang, zacht drogend maar fruitig tot het allerlaatste moment.

De naam is goed gekozen, de verpakking uitgekiend simplistisch maar net daardoor opvallend en charmant, de prijs is ronduit vriendelijk (niet eens 50 EUR). Da’s echt wel een toffe fles met een heerlijke inhoud. Het plaatje klopt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-03-2025

Distilleerderij: Plantaray
Regio: Barbados
Fles: Plantaray Cut & Dry Coconut
Kleur: goud
ABV: 40%

Kokosrotsjes

Planteray heeft in zijn reeks van Bar Classics, zoals ze deze zelf noemen, een Cut & Dry Coconut, afkomstig van de Stade’s West Indies Rum Distillery op Barbados, actief sinds 1893. De drank is een mix van rum uit Barbados, die van melasse wordt gestookt in column stills en pot stills (Old Gregg), geïnfuseerd met aan de lucht gedroogd vers kokosvlees. Ik verwacht me aan vloeibare Bounty.

Het zal niemand verbazen als ik zeg dat deze neus barst van de kokos en vooral aan die typische kokosrotsjes doet denken (meer nog dan aan Bounty, want geen chocolade op de neus). Daarnaast enkel nog een hint van alcohol. Evenmin verbazingwekkend en voldoet in dat opzicht zelfs volledig aan de verwachtingen – én het opzet van de producent.

Lekker olieachtig op de tong, maar wel onmiddellijk snoeperig zoet. En in alle eerlijkheid erg lekker. Als je van kokosnoot houdt, tenminste. De rum an sich is ook best aangenaam en de combo werkt wat mij betreft, omdat het je katapulteert naar één of ander tropisch eiland. De oude Bounty-reclamespot flits aan mijn geestesoog voorbij. Ik hoor de steeldrums op de achtergrond.

In de finish maakt de kokos langzaam maar zeker plaats voor een zoete, warme en zacht kruidige rum.

Met een prijskaartje van 40 EUR vind ik dit best aangenaam. Maar ongetwijfeld ook ideaal om een Pina Colada, Cocogroni of Coconut Water Highball mee in elkaar te boksen.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-03-2025

Distilleerderij: Lhéraud
Regio: Frankrijk
Fles: Pineau des Charentes François 1er Très Rare
Kleur: mahonie
ABV: 17%

Koning van Frankrijk

Lhéraud is een kleine cognacproducent die vier generaties teruggaat. Leopold Lhéraud was de eerste die besloot cognac te gaan stoken. Maar wie cognac zegt, zegt ook Pineau des Charentes. Lhéraud gebruikt uitsluitend de Ugni Blanc druif en deze Très Rare leerde ik kennen bij Pieter en Ysatis op Liquid Leuven. Pineau des Charentes, ter herhaling, is een versterkte wijn uit Cognac, Frankrijk. Minder sterk dan Cognac en veel zoeter, wordt hij als aperitief gedronken. Pineau is een combinatie van vers druivensap en jonge eau-de-vie. Het mengsel wordt vervolgens enkele maanden gerijpt in eikenhouten vaten. Deze Pineau is genoemd naar Frans I, koning van Frankrijk in het begin van de 16^e Eeuw, geboren in Cognac, maar dit volledig terzijde.

Verrassend aards en zelfs een tikkeltje vuil op de neus, met kamfer en modder, alvorens het fruit – dat in goeie doen is – zich laat ontdekken. Abrikozen, kersen, bloedappelsien en walnoten nemen het heft al snel in handen. Hij ruikt zelfs heel erg oud – en da’s ongetwijfeld ook het geval.

Van dat aardse blijft op de tong niets meer over. Dit is mierzoet en stroperig op allerhande rood fruit – met kersen op kop – aangevuld met karamel, zoethout, kaneel en vanille. Erg, erg zoet, hoor. Heerlijk.

In de mierzoete afdronk verschijnt nog iets van hoestsiroop.

Erg old school en heerlijk. Toegegeven, 189 EUR voor een fles Pineau is niet goedkoop, maar deze nectar is dan ook erg uitzonderlijk. Drink less, drink better is hier zeker van toepassing.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Distilleerderij: Drouin
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Drouin 1987 Malternative Belgium #3 ‘Noix Surprise’, Appellation Calvados Pays d’Auge, 60 bts
Kleur: cola
ABV: 47.2%

Notenmix

Christian Drouin is een familiebedrijf in Touques-dal in Pont-l’Eveque, opgericht in 1960. Al drie generaties lang maken ze cider, pommeau de Normandie en calvados op hun landgoed met 17^e eeuwse boerderij. Malternative Belgium liet daar in november vorig jaar maar liefst drie calvados afvullen. In het glas zit de derde release, een calvados Pays d’Auge uit 1987. De release is ocharme 60 flessen sterk. Hij is zo zwart als cola! Niet bepaald wat je van een calvados verwacht, toch? Spannend.

Ha, dit is een umami calvados! Ik krijg eerst parmaham en rosbief, onmiddellijk gevolgd door smeuïge origine chocolade en dan een panoplie aan gestoofd fruit met vijgen en appels op kop. En dan ook een flinke dosis noten, jazeker. Dat verklaart de naam van deze release natuurlijk. Walnoten, ongezouten pinda’s, amandelschaafsel en een enkele verloren gelopen pistachenoot. En dat alles gepresenteerd in een lederen zadeltas. Welkom, rancio! Machtig.

Mondvullend en erg kruidig. De noten zijn nog meer uitgesproken op de tong dan de neus al deed vermoeden. Al snel doet het fruit zijn intrede, in de vorm van appels en vijgen, maar ook een gedroogde abrikoos en iets wat me aan tamme kastanjes doet denken. De rancio is ook hier ronduit prachtig.

De afdronk is lekker lang, warm en kruidig zonder je mond kurkdroog te zetten. Neen, deze is echt sappig tot het laatste moment.

Prachtige notenmix… euh… calvados! Reken op 340 EUR voor een fles.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Drouin
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Drouin 19 Years Malternative Belgium #2 ‘Beurre et Chaleur’, Appellation Calvados Pays d’Auge, 60 bts
Kleur: koper
ABV: 51.8%

Boerenboter

Malternative Belgium bestaat ondertussen vijf jaar, stel je voor! Zo lang heeft het overigens ook geduurd alvorens ze zich aan calvados zijn gaan wagen. Ook voor hun tweede release dartelden ze rond in de kelders van Christian Drouin. Deze keer betreft het een 19-jarige Calvados van de Pays d’Auge, waar ze opnieuw 60 flessen van lanceerden op 14 maart.

Frisse en montere calvados op appeltaart met kaneel, cider en zoethout en gekarameliseerde hazelnoten, munt en een beetje butterscotch met melkchocolade. Speels, snoeperig en toch elegant. Mooi!

Mooie body. Prachtige structuur, waarbij het fruit de gebakken toer op gaat. Schijfjes appel in boerenboter met een mespuntje saffraan. Hint van cacao en tamme kastanjes. Mooi kruidig, zoet met een bittertje. Midpalate verschijnt iets van rabarberconfituur en kalisse. Erg lekker en verrassend toegankelijk ondanks het ABV.

De afdronk komt in laagjes met telkens iets anders op de voorgrond. Hij duurt lekker lang, blijft boeien en is uitermate bevredigend.

Tongstrelend. Deze parel kost je 109 EUR. Elke cent dubbel en dwars waard.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Drouin
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Drouin 1964 Malternative Belgium #1 ‘Le Bolide Normand’, Appellation Calvados Domfrontais, 60 bts
Kleur: mahonie
ABV: 44.1%

Donker

Onze vrienden Pieter en Ysatis van Malternative Belgium lanceerden in maart 2025 een nieuwe reeks én een nieuwe – voor hen althans – spirit: calvados! Laat ik daar nu echt wel tuk op zijn, dus toen ik dit nieuws zag verschijnen, wreef ik me meteen in de handen. En kwestie van een goeie eerste indruk te maken, pakken ze meteen uit met een calvados Domfrontais (waar dus een beetje peer in de mix ging) uit 1964! De release is amper 60 flessen sterk. Wat een ongelooflijk donker kleurtje!

Donkerzoet op appels en peren (doh!) in een stoofpotje waar een flinke snuif kaneel aan werd toegevoegd. Erg zoet, maar er zit een mooi aards kantje aan wat me doet denken aan champignons en dennenappels. Syrop de Liège! Heerlijk.

Erg olieachtig op de tong met enerzijds weer die zoete toetsen van het fruit, maar anderzijds ook een bitterzuurtje als van gekonfijte bloedappelsien en flink wat kruidigheid. Zwarte thee en staartpeper. Krachtig met wat late toetsen van walnoot en zacht drogend van het hout. Mooie balans.

Dat nootachtige komt vooral ook in de lange, drogende finish terug. Hij laat je mond kurkdroog achter.

Complexe, oude calvados heeft iets magisch. Reken op zo’n 650 EUR voor een fles.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Laurichesse
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Laurichesse Le Chai de Mon Père Fût 111, Grande Champagne, 276 bts
Kleur: koper
ABV: 44.4%

Pruimtabak

Ah, Laurichesse… mijn Auchentoshan van de cognacstreek, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik beken, ik steek mijn voorliefde voor dit huis absoluut niet onder stoelen of banken. Het was de cognac die mij voor het eerst helemaal kon overtuigen en van mij een liefhebber van deze Franse spirit gemaakt heeft. Koppel daar de hartelijke ontvangst van Léa en Olivier aan die we ter plaatse mochten ervaren en u begrijpt de vergelijking met mijn favoriete tripel distilled Lowlander. Tot nu toe hebben we alle releases van Laurichesse al geproefd (en een extra fles in huis gehaald voor de immer groter wordende cognac-verzameling) en dus mocht deze nieuwe niet ontbreken. Vat 111, ergens in de 1970s te slapen gelegd, bracht 276 flessen op vatsterkte op.

Dit is thuiskomen. Wederom een erg heldere neus op gekonfijte appelsienen, vanille en iets van tabaksbladeren. Op de achtergrond ook nog iets van rozijntjes en abrikozen, met zelfs een hint van kersen. Prachtig parfum!

Zo zacht als de billen van een baby. Hij streelt echt de tong. Wederom wat appelsien, maar nu ook flink wat kruiden zoals saffraan, kaneel, staartpeper en kruidnagel. En – jawel! – een mooie toets van rancio. Pruimtabak! Dit alles wordt flink tegengas gegeven door pompelmoes en iets van amandelschaafsel en een enkele verloren gelopen walnoot. Dat zorgt er eigenlijk voor dat deze verrassend fris blijft. Wat een grootse klasse alweer.

De afdronk is kruidig en bitterzoet. Licht drogend. Ja, dat bittertje op het sterfbed maakt het plaatje helemaal compleet.

Wederom een prachtige vatselectie van Maison Laurichesse. Te koop bij Pieter en Ysatis voor 269 EUR. Elke cent dubbel en dwars waard.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-03-2025

Distilleerderij : Pierre De Segonzac
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Pierre de Segonzac Lot 76 Grande Champagne, Art Malts, 42 bts
Kleur: koper
ABV: 47.2%

Waardige Afsluiter

We maakten vorige zomer kennis met deze kleine cognac-producent uit La Nérole dankzij Belgisch bottelaar Art Malts. Al sinds 1702 wordt daar cognac gestookt. Vandaag staat de 12 generatie aan het roer. In het glas zit ‘Le Grande Final’, zo genoemd omdat het de 7^e en laatste uitgave is in de zogenaamde Series of Art reeks van Art Malts. Het betreft een cru uit de Grande Champagne en werd te slapen gelegd in 1976. In 2025 werd hij gebotteld op vatsterkte.

Abrikozen, appelsienen, brioche met kaneel, confituur van kweepeer en vijg, maar ook wat jasmijn en zelfs flink wat rancio. Dit is zonder meer een excellente en erg uitnodigende neus.

Zijdezacht op de tong, hoewel de kruidigheid daar onmiddellijk verandering in brengt en deze cognac dartel over je smaakpapillen laat dansen. Roggebrood, hout en oregano gaan het fruit vooraf. Dat fruit is trouwens in grote getale aanwezig: kweepeer, abrikozen, vijgen… mooie verderzetting van een reeds excellente neus. Ik wordt hier blij van.

De excellente, lange, zacht drogende afdronk maakt van deze cognac een smaakvol feestje. De klasse straalt er van af.

Fantastische afsluiter van een – om het woord nog maar eens te gebruiken – excellente reeks.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-03-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Marie Foucher Lot 96 Fins Bois, Malternative Belgium #39 ‘l’Horizon Perdu’, 131 bts
Kleur: koper
ABV: 59.34%

Munt

Marie Foucher nam de 29 hectare wijngaarden – die haar vader in de 1960s had aangeplant in Foussignac – in de 1980s over. De vorige twee releases die ik proefde van dit huis werden dus door papa gestookt, maar deze derde release die Pieter en Ysatis op de markt brengen is dus van de hand van Marie zelve. Ik kijk er wel naar uit om dit koperkleurige snoepje te preoven, moet ik bekennen. Merk op dat, net zoals bij de twee eerdere releases, het alcoholpercentage wel heel meticuleus werd vastgelegd.

Bijzondere neus! Ik beken, toen ik mijn neus voor het eerst in het glas stak, moest ik meteen aan een oude calvados denken! Boomgaardfruit galore. Dat wordt snel bijgetreden door een abrikozengebak en een marmelade van perzik, wat deze verrassend fruitig maakt. Een streepje spearmint maakt hem lekker fris, terwijl een subtiele kruidigheid en wat gekonfijte gember verschijnt om hem extra gewicht te geven. Een speelse, maar boeiende neus.

Ondanks het hoge ABV is deze prima te genieten, mits benaderd met respect. Het witte fruit moet nu toch de duimen leggen voor perziken en abrikozen, aangevuld met een mooie florale toets, honing en flink wat munt. De kruidigheid neemt hand over hand toe, moet ik zeggen. Lekker, hoor.

De afdronk is lekker lang en intens, zachtjes drogend, maar bovenal fris, omdat de munt maar blijft geven.

Hij is speelser dan de vorige releases (maar uiteraard ook een pak jonger), maar dat neemt niet weg dat ook dit weer een prachtige cognac is.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Un bouilleur de cru Fins Bois, Malternative Belgium #38 ‘La Symphonie’, 90 bts
Kleur: mahonie
ABV: 58.2%

Vondst

In het glas dit de 38 cognac release van Malternative Belgium. Pieter en Ysatis vonden deze bij een niet-nader-genoemde stoker (bouilleur de cru) in de regio Fins Bois. 1945 was het jaar waarin Hitler zijn laatste radiotoespraak hield en zelfmoord pleegde, flink wat Nederlandse steden bevrijd werden door Canadese en Engelse troepen, Mussolini en zijn maîtresse gefusilleerd werden, Praag werd bevrijd door Russische troepen en de VN werd opgericht. Het kunstwerk De Nachtwacht keerde terug naar Amsterdam, Leopold III hield een volksraadpleging alvorens af te treden, de atoombom werd op Hiroshima en Nagasaki gedropt en – om te eindigen in een positieve noot – de eerste strip van Suske & Wiske verschijnt voor het eerst in de krant.

Vijgenconfituur, kweepeergelei en abrikozenmarmelade op een bedje van sinaasschillen besprenkeld met een wel erg flinke dosis honing… dat is de samenvatting van de uitstekende en bijzonder succulente neus van deze cognac. Er volgt nog iets van geroosterde noten en zelfs een walmpje diesel met een hint van houtlijm op de achtergrond. Magisch.

Oh, da’s toch nog steeds een flinke trap tegen de tanden, moet ik zeggen. Het ABV laat zich onmiddellijk gelden en doet de speekselklieren in overdrive gaan. Maar wat volgt is fantastisch: bloedappelsien, roze pompelmoes, walnoten, tamme kastanje, mango, munt… op en neer als een jojo, in willekeurige volgorde, bij elke slok anders.

En dan die afdronk… mijn god, wat duurt die lang, zeg. Hij blijft maar geven. Wederom flink wat pompelmoes, weliswaar gedroogd, tannine (hoe kan het ook anders) en… eindelijk… prachtige rancio.

Wat een vondst! Ondanks het prijskaartje van 589 EUR was deze toch in een oogwenk uitverkocht. Kudos!

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-02-2025

Bottelaar: Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Marie Foucher Lot 75 Fins Bois, Malternative Belgium #37 ‘L’Esprit Nomade’, 324 bts
Kleur: brons
ABV: 50.18%

Encore plus, s’il vous plaît

Onze eerste kennismaking met de cognac van Marie Foucher was relatief onvergetelijk. Een Lot 77 (het jaar waarin Star Wars op het witte doek verscheen, maar dit volledig terzijde) die bijzonder kon bekoren, zoals je hier al kon lezen. Nu heeft Mevrouw Foucher een cognac vrijgegeven die nog twee jaar ouder is, gestookt toen ondergetekende een kleuter was van 5 jaar. Ik ben eens benieuwd. Prachtig label, overigens. Voor het verhaal er achter, verwijs ik graag naar de pagina op de website van Malternative Belgium. Merk ook op dat – net zoals bij de vorige release – het alcoholpercentage weer erg meticuleus werd vastgelegd.

Succulente neus op mirabellen, nectarines, dadels en perzik, allemaal in een prachtig stoofpotje. Elegant en matuur, maar tegelijkertijd toch ook best stevig. Mooie balans, dankzij een kruidige toets van het hout en een frisse lift van munt. Komt wat dat betreft erg aardig in de buurt van Lot 77 die ik vorig jaar proefde.

Zijdezacht op de tong. Speels en wederom erg elegant. De alcohol is perfect geïntegreerd en zorgt voor een krachtige smaakervaring met appelsien en kweepeer vooraan, gevolgd door munt, kaneel, saffraan en zelfs wat tabaksbladeren. Dit is weer bijzonder complex en bevredigend.

De afdronk is best lang te noemen. Wederom flink wat appelsien, maar ook zachte kruiden.

Een schot in de roos, Madame Foucher. Merci beaucoup! Encore plus, s’il vous plaît.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Bottelaar: Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 69 Grande Champagne Klubb23, 28 bts
Kleur: brons
ABV: 60.2%

Betoverend

Er staat een stoere Wagyu koe op het label van deze cognac, gebotteld door Klubb23, die we lang enkel kenden van heerlijke single cask whisky releases, maar sinds kort ook ‘aan de cognac zijn’ (en bier, maar daarover later meer). Dit vaatje komt uit de Grande Champagne en werd zelfs voor mijn geboorte te slapen gelegd. Liquid history, dus. Speciaal gebotteld voor The Flavourman, één van de vaste helpers bij elke release (geboren in 1969, dus makes sense). Slechts 28 flessen werden hiervan gelanceerd. Bovendien van een gesloten distilleerderij! Spannend.

Heerlijke, fruitige, herbale en intense neus op pruimen, sterfruit, gekonfijte mango en flink wat groene tuinkruiden. Laurier op kop. Nadat de cognac wat tijd heeft gekregen om zich te nestelen in het glas en rustig op adem te komen, vertoont hij mooie toetsen van abrikozentaart, appelsiensap – vers geperst – en een hint van marsepein. Ahornsiroop en honing loeren om de hoek. Groots!

Lekker olieachtig en onmiddellijk krachtig en kruidig. Dat hoeft niet te verbazen als je weet dat deze op iets boven de 60% gebotteld werd. Appelsiensap komt nu eerst, gevolgd door de abrikozen en een zoet-zuur-bittere toets van roze pompelmoes – die snel begint te domineren. Kruidnagel en een mespuntje peper zorgen voor de kruidigheid, die de cognac mond warmend maakt. Heerlijk.

De lange afdronk is kruidig, drogend met een bittertje op het sterfbed. Doet wat denken aan te lang getrokken kamillethee. Het werkt.

Fantastische selectie, alweer. En ik kan niet anders dan wederom in vraag stellen waarom ik met whisky bezig ben. Dit soort cognacs zijn echt betoverend lekker. Fles 28 van de 28 heeft een plekje gevonden in mijn verzameling. Maar geen zorgen… ooit gaan ze allemaal open!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Bottelaar: Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 91 Release 2 Grande Champagne Single Cask
Kleur: brons
ABV: 63.8%

Evenwichtsoefening

Klubb23 heeft eind vorig jaar zijn eerste stappen gezet in de wereld van cognac met twee leuke releases (één van hen bespreken we hier reeds en die was fan-tas-tisch). Ze gaan op dit elan verder met wederom een Lot 91, maar deze keer uit de Grande Champagne, gebotteld op 9 januari 2025 (dus zo’n 33 jaar oud). Hoewel het huis geheim blijft, staat er wel ‘closed distillery’ op het label. Rarara?

Met zijn bijzonder hoge ABV kan het niet anders of deze neus is erg intens. Rood fruit, amandelen, eucalyptus, iets verrassends medicinaals en iets wat me even aan butaangas doet denken. Wat is dat hier allemaal. Dat gezegd zijnde: deze neus is echt boeiend! Heb nooit eerder zo’n aparte neus ervaren bij cognac. Als je er wat water bij doet, kalmeert hij aanzienlijk en is hij een pak minder funky. Choose wisely.

Hola, deze plakt echt aan de tanden. Lekker stroperig. Minder ‘apart’ dan op de neus, maar wel weer erg intens. Hij danst op de tong en doet me zelfs even naar adem happen. Wat een kanjer. Nadat de speekselklieren de boel een beetje tot bedaren hebben gebracht, wordt ik getrakteerd op citrustoetsen (bloedappelsien, pompelmoes), walnoten, gekonfijte abrikoos, maar ook iets van vernis (dus toch apart?) en flink wat kruidigheid. Erg boeiend allemaal, hoewel ik hem op smaak niet bepaald eenvoudig vind en twijfel of ik er wat water aan moet toevoegen… ik doe het toch maar. Het ontneemt de cognac zijn funkiness en maakt hem een pak toegankelijker – maar ook klassieker. Dus… wees niet te gul met het water en probeer hem zeker eerst zonder!

Onverdund is de finish lang, kruidig en een tikkeltje scherp. Met een theelepeltje water boet hij niks aan lengte in, noch aan kruidigheid, maar de scherpte is er van af. Een moeilijke evenwichtsoefening.

Philippe Petit zou hier wel weg mee weten (Google is uw vriend). Bijzonder boeiende cognac!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 8 Year Old, b. 2025, Dram4Charity, 60 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.5%

Frames of Freedom

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een tweede reeks waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. Drie flessen, die stuk voor stuk qua prijs onder de 100 EUR zullen zitten, zien dit jaar het levenslicht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain zelve. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Op de neus doet deze Caol Ila zijn nickname van Mr Consistent weer alle eer aan. Dit is er boenk op. Scheepstouw, zeewier, stokvis en schapenstal, met zachte toetsen van olijfolie en walnoten en… euh… natte wol. Dat werkt! Hij vertoont ook iets van vers gebak op zondagmorgen en flink wat vanille. Heel aantrekkelijk wat mij betreft.

Hij begint in eerste instantie wat speels en zoet (de vanille keert in volle glorie weer), maar wordt dan plots erg maritiem met een flinke slok brak water en assen, rook en citroensap. Schoolvoorbeeld van hoe een goeie Caol Ila (is er een andere?) zou moeten proeven. De jonge leeftijd weerhoudt deze er niet van om te schitteren.

Lekker lange maar vooral rokerige afdronk waarbij zowel de kruiden als het hout langzaam maar zeker wegdeemsteren om je met een zoete impressie van vanille achter te laten. Zalig.

Wat een fantastische whisky om deze nieuwe reeks mee te beginnen, zeg. Kudos!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Glendalough
Regio: Ierland
Fles: Glendalough Double Barrel Cask Strength
Kleur: brons
ABV: 61.3%

Ruggengraat

Zoveel Glendalough heb ik nog niet geproefd. Sterker nog, de enige twee die ik al proefde – way back in 2018 – waren elders aangekocht (want pas opgericht in 2011, dus toen hadden ze nog geen eigen 7- of 13-jarige). Van deze ben ik eerlijk gezegd niet zeker. Immers, geen leeftijdsaanduiding, dus dit zou zo maar hun eigen spirit kunnen zijn, toch? Let wel: dit is een single grain whiskey! De naam verwijst naar het feit dat het goedje rijpte op voormalige bourbon- en Oloroso sherryvaten. Gebotteld op een heuse 61.3%, dus zonder twijfel jong spul, wat mijn vermoeden sterkt. Ik ben benieuwd.

Onmiddellijk krijg ik de typische toetsen van een single grain voorgeschoteld: houtlijm (velpon), popcorn, potloodslijpsel, een karrenvracht aan vanille en een beetje honing. Maar wel met een vuil kantje, moet ik zeggen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar het stoort allerminst. Dit is een aangename neus.

Ook op smaak is het meteen raak. Dit is een goeie grain! Géén off-notes whatsoever, maar des te meer vanille, honingraat en een donker kantje dat wellicht van de sherryvaten komt. Denk aan rozijnen geweekt in rum (ideaal als je een lekkere rozijnencake wil bakken). Midpalate verschijnt een toefje dat ik alleen kan omschrijven als zwavelachtig, maar in die mate dat het een bijdrage levert zonder te storen. Integendeel. Lekker!

Heerlijk lange finish!

Lekker op zich, maar wellicht ook erg geschikt als ruggengraat voor een goeie cocktail. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik moet wederom mijn vriend Benny J bedanken voor het zoveelste sample Ierse whiskey dat hij mij heeft toegestopt. Wat fijn om zo’n vrijgevige vrienden te hebben.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler The Good, The Bad & The Smoky
Kleur: goud
ABV: 48.0%

Sergio Leone

Voor mijn 12e ontmoeting met The Whistler, van de Ierse Boann Distillery, heb ik een geturfde blended malt in het glas die naar de naam ‘The Good, The Bad & The Smoky’ luistert; een vette knipoog naar de klassieke en best wel epische spaghetti Western uit 1966 van Sergio Leone met Clint Eastwood in een memorabele hoofdrol. Eens benieuwd of deze whiskey ook memorabel zal zijn. Hij blijkt een vatting te zijn van whiskey die rijpte in ex-bourbon barrels en dan nog een finish kreeg op een peated quarter cask.

Hoewel de turf onmiskenbaar is, blijft hij toch op de achtergrond en zijn het vooral erg fruitige toetsen – zoet en licht zuur – die de plak zwaaien. Ananas, perzik en gedroogde abrikoos. Honing en gebakken peer. Dit is erg uitnodigend.

Op smaak is het een tropisch feestje in een rokerig jasje. Dit is verrassend lekker, hoor! Goed gekruid (zoethout, gember, hint van kruidnagel) en erg fruitig. Perzik, abrikoos en ananas. Hetzelfde fruit – andere volgorde. Prima in balans. Ik ben onder de indruk.

De afdronk is verrassend lang, zoet en fruitig met een subtiele rokerigheid op de achtergrond die voor een heerlijke warmte in de mond zorgt.

Deze is goed en rokerig, dus The Good en The Smoky tekenen present. We gaan niet klagen dat The Bad niet thuis gegeven heeft. Zelfs Sergio Leone (1929-1989) zou dit goed gevonden hebben.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Fenniscourt, peated, OB 2022, 11.898
Kleur: licht goud met een roze schijn
ABV: 50.0%

Knap Staaltje Vakmanschap

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Op de neus krijg ik een aangename mix van zachte turfrook en zoetzure vruchten. Denk aan ananas, onrijpe aardbeien en mirabellen, met nog een aalbes in de mix. Kamfer en iets zilt verschijnen relatief snel en geven hem een ietwat maritiem en zelfs medicinaal karakter. Ik ben hier best wel blij mee.

De body is prima, de rokerigheid intens bij aanzet, maar maakt dan snel plaats voor maritieme toetsen. Denk zeewier, brak water en mos, alvorens het fruit hier doorheen tracht te priemen. Weer die onrijpe aardbeien en mirabellen, van de ananas geen spoor meer. Een zachte hint van karamel zorgt toch nog voor een mooi zoetje. Dit valt mij echt goed mee, hoor.

De afdronk is middellang met en zilt en licht bitter toetsje. En plots krijg ik op het sterfbed toch nog een opstoot van fruit in de vorm van abrikoos en gestoofde peer!

Knap staaltje vakmanschap van Mark Reynier en de zijnen. Jammer dat het niet heeft mogen blijven duren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025