WhivieBlog

De naam Sazerac zegt u misschien niet onmiddellijk iets, maar als ik enkele van hun brands opnoem, gaat er ongetwijfeld een lichtje branden: Benchmark, Buffalo Trace, Eagle Rare, George T Stagg, William Larue Weller, Ridgemont Reserve, Thomas H Handy, Elmer T Lee. Ik kan nog even doorgaan, want ze hebben meer dan 450 verschillende dranken in hun portfolio. Om u een idee te geven, bij Buffalo Trace Distillery hebben ze maar liefst 23 verschillende bourbons. Een grote speler, dus. Dat kan ook moeilijk anders als je weet dat ze meer dan 335.000 vaten hebben die in de 11 warehouses in Kentucky liggen te rijpen (alles samen beschikt de groep Sazerac overigens over 750.000 vaten, wat betrekkelijk fenomenaal is).

Op woensdag 13 maart waren we te gast op de American Whiskey Tasting te Gent, ingericht door The Bonding Dram met Brand Ambassador James Cowan als enthousiaste gastspreker.

James is volbloed Schot (hoewel zijn accent best meeviel) die zijn carrière begon bij Dewar Rattray (nu A.D. Rattray) en BenRiach/GlenDronach, maar enkele jaren geleden zijn hart verloor aan bourbon. En het is aan zijn enthousiasme te zien.

Persoonlijk had ik mijn voorbehoud omdat ik vreesde dat een aantal van deze bourbons heel sterk op elkaar zouden gelijken. En in sé is dat ook wel een beetje. Als je ze naast elkaar zet zoals wij die avond deden, daarentegen, is het best een eye-opener. De nuances zijn dan misschien klein, maar ze zijn significant genoeg om het kaf van het koren te scheiden. En het moet gezegd, er waren vanavond enkele positieve verrassingen bij!

1) W.L. Weller 12 Year Old, Wheated Bourbon, 45% ABV

Deze Weller rijpte 12 jaar en heeft als belangrijkste component wheat (naast de minimum 51% mais, natuurlijk, die trouwens veel hoger ligt in deze mash bill dan de 51%). Tarwe zorgt voor een zachte, zoete bourbon en dat was hier zeker het geval. Zeer easy drinking. Ik vond de neus getekend door amandelolie, getoaste eik (Grade 4 Char, voor de puristen), wilde bessen en wat tijm. Zeer aromatisch en een mooie opener van de avond. Hij is zacht en zoet op smaak met een lichte bite van nootmuskaat en peper. Lange, zoete finish. Pakweg 30 EUR.

2) Buffalo Trace Bourbon, 40% ABV

Buffalo Trace is het vlaggenschip van Sazerac en het merk waar de meeste investering in gebeurt. Begrijpelijk als je weet hoeveel cases hiervan jaarlijks verzet worden. En op zich een hele mooie rye-driven bourbon (Rye Mash Bill 1 en Grade 5 Char), maar in deze line-up kwam hij (voor mij althans) als de minste uit de bus. Hij rijpt 8 tot 12 jaar in de warehouses in Kentucky, waar het in de zomer snikheet kan zijn, wat de rijping natuurlijk versneld. Op de neus heb ik vanille, okkernoten, karamel en wat kokosnoot. Zacht en romig op de tong, met kandij, korst van bruin brood en wat limoen. De kruiden zijn – uiteraard – wat luider. Dat is de rogge die spreekt. De finish is nochtans zacht. Pakweg 25 EUR.

3) Hancock’s President’s Reserve, Single Barrel Bourbon, 44,45% ABV

Een vreemde ABV-notering, maar u weet natuurlijk dat dit gewoon het proofgehalte gedeeld door twee is. Dus deze bourbon is 88,9% proof. Kleine, vreemd fles met spuuglelijk label (imho), maar een geweldige bourbon (Rye Mash Bill 2, nog meer rogge). Op de neus heb ik caramel, butterscotch, mais, kortom een snoeperige zoetigheid. Maar zo’n vol en rijk mondgevoel! Kaneel en peper gaan vooraf aan abrikozen in siroop. De afdronk op vanille en eik ebt redelijk snel weg, maar het feest is al compleet. Pakweg 45 EUR.

4) 1792 Ridgemont Reserve, 46,85% ABV

Toen ik James vroeg waar de 1792 voor stond, vertelde hij mij dat dit het oprichtingsjaar van de Barton Distillery was, deel van de Sazerac Group waar deze bourbon wordt gemaakt. Maar dat klopt niet. In 1792 werd Kentucky uitgeroepen tot staat. Daarom ook dat deze de officiële toasting bourbon is op het jaarlijkse Kentucky Bourbon Festival. Ik zal James hier komende zondag, wanneer ik hem weer tegen het lijf loop op het festival in Gent, even op wijzen. Kwestie van elkaar een beetje te helpen, right? Op de neus krijg ik zoete karamel, dennenappels, vernis en fruit. De smaak geeft hij je vooraf al een flinke spicy kick, alvorens tabak en koffie het fruit vervoegen. De afdronk is middellang en mierzoet met wat kaneel en toasted oak. Wat een lekker goedje. En voor amper 30 EUR? Dat is pas een fenomenale prijs-kwaliteit verhouding. Flesje meegepakt.

James gaf ons een mooi historisch overzicht van het bedrijf, hun belangrijkste distilleerderij (Buffalo Trace) en het productieproces. Daarvoor had hij trouwens wat aanschouwelijkheidmateriaal meegebracht.

We kregen ook toelichting over de verschillende mash bills (recepten, dus), sour mash en sweet sour mash en de verschillende char levels van de vaten. Ja, ik heb hier toch wat notities gemaakt en veel nieuwe dingen opgestoken. Wist je trouwens dat bourbon een flink groeiende markt is? Eagle Rare steeg het afgelopen jaar met 35% en Buffalo Trace maar liefst met 40%. Na de proeverij van vanavond ben ik daar niet zo verbaasd meer over.

Tijd voor de drie grote kleppers, nu, waaronder de beste whiskey van de wereld, als u sommige profeten mag geloven. Iets waar James begrijpelijkerwijs graag mee uitpakte. Maar ik loop op de feiten vooruit. De vorige vier bourbons waren Little League, nu gaan we naar de Premier League.

5) William Larue Weller 2012, Antique Collection, 61,7% ABV

Statige fles, ronkende naam, prachtige kleur en stevig ABV. Het was dan ook een feest voor de zintuigen en van een heel ander kaliber dan de 12-jarige entry level bourbon van dezelfde stal waarmee we de avond begonnen. Op de neus krijg ik bessen, kersen, munt, gedroogde dadels en rozijnen, bruine suiker en wat kokos. Op smaak worden daar nog gekarameliseerde noten aan toegevoegd, koffie en Chokotoff. In de pittige, lange afdronk die toch fruitig zoet blijft, komt de eik mooi tot zijn recht. Hij kan zonder water gedronken worden, maar ook met een flinke scheut blijft dit een zalige bourbon. Pakweg 115 EUR.

6) George T Stagg 2012, Antique Collection, 71,4% ABV

U leest het goed: 142,8% Proof! Hij rijpte 15 jaar op wat James omschrijft als een ‘lage plaats’ in het warehouse. U weet dat ze in de States heel hoog opstapelen, waardoor de vaten een grote diversiteit vertonen. Deze heeft alvast flink wat water verloren, waardoor het alcoholpercentage stijgt. De neus… amai mijn klak! Wat een neus! Rood fruit, zure appels, rozijnen, koffie, kersen, eik, honing, peren, munt, ahornsiroop, banaan, chocolade. Hij heeft het allemaal en meer! Ondanks het ABV perfect te ruiken zonder dat je je neus verdooft. De blikken van de mensen die rondom mij zitten spreken boekdelen. Ze zijn dezelfde mening toegedaan. Awesome, anyone? Die complexiteit zet zich door op het palate. Het komt in golven, bij wijze van spreken. En elke smaak schreeuwt om de aandacht. Hij is natuurlijk geweldig warm, maar echt (ver)branden doet hij absoluut niet. De afdronk is lang, stevig gekruid en ronduit zalig. Dit is een super deluxe bourbon die je enkel met speciale gelegenheden op tafel gaat zetten. Een feest! Met voorsprong mijn favoriet van de avond. Zo rond de 125 EUR.

7) Thomas H Handy 2012, Antique Collection, 66,2% ABV

De laatste whiskey van de avond werd door Jim Murray bekroond met de hoofdprijs (weliswaar de 2011 uitgave van deze Handy, natuurlijk). De verwachtingen liggen dan ook heel hoog, natuurlijk. En hij stelt niet teleur, hoewel hij toch heel anders ruikt dan zijn bourbon broeders die we net proefden. Ik krijg rood fruit, perzik uit blik, melkchocolade, fudge, gekarameliseerde appelsienschil, bruin brood, anijs, guimauve en cola (de snoepversie). Daarnaast ook wat tuinkruiden en selderijzout. Kokosnoot. Wat een mix. Maar wel heel aangenaam, hoor. Maar dan op smaak. Kaboom! Onmiddellijk zeer kruidig. Witte peper, nootmuskaat, kruidnagel en kaneel. Hier moet dringend iets zoets tegenover komen. Honing, parma violetten, drop, munt, rood fruit, Pink Lady en appelsienmarmelade. Pijptabak. Geweldig, maar hij lost de belofte van de neus voor mij niet helemaal in. De finish is clean en zeer lang, drogend op woodspice en munt. Een beauty, te krijgen voor pakweg 110 EUR.

Ik had al een paar American whiskey’s en bourbons geproefd, maar zoiets als vanavond (vooral de laatste drie dan, natuurlijk) had ik nog niet mogen beleven.

Dank ook aan mijn tafelgenoten die de wellevendheid aan de dag legden om respect voor de spreker te tonen, iets wat niet van alle aanwezigen kon gezegd worden…

May the… errr… Bourbon be with you…

Een ex-collega nodigde me uit om een tasting te hosten voor vrienden en kennissen (de zijne, natuurlijk) in een mooi gerestaureerde taverne in Laarne. De Wastobbe beschikt over een zeer mooi zaaltje op de eerste verdieping waar ik pakweg 20 enthousiaste heren (ja, er waren geen dames bij deze keer) kennis mocht laten maken met de wondere wereld van whisky.

Ik bracht volgende flessen mee:

– Glen Keith 10 Year Old

– Auchentoshan 11 Year Old 1999 Bordeaux Cask Matured

– Kilkerran Work in Progress III

– Bushmills 16 Year Old Three Wood

– Aberlour 10 Year Old

– Arran Machrie Moor

– Talisker 10 Year Old

Er werd lustig geproefd, geluisterd en gebabbeld, maar vooral heel, heel, maar echt heel veel gelachen. Goed geamuseerd, zowel de gasten als de gastheer.

Aan het einde van de rit kwam dit als top drie uit de bus:

1) Bushmills 16

2) Auchentoshan 11

3) Talisker 10

Volgende keer (de afspraak ligt al zo goed als vast en ik kijk er nu al naar uit) gaan we een reis rond de wereld maken!

May the Malt be with you!

Op
vrijdag 26 april 2013 (van 19u30 tot 23u30) vindt de tweede editie van Qwhizky
plaats, Whivie’s ludieke whisky quiz voor alle liefhebbers van de gouden
nectar.

Maximaal
10 ploegen van (max) 4 personen, dus snel inschrijven is de boodschap!

In
5 ronden van 10 vragen kan je, samen met je ploeggenoten, laten zien wat je van
whisky weet (of er alvast heel veel van opsteken) en een mooi prijzenpakket in
de wacht slepen.

De
onderwerpen:

Ronde
1:
whisky en cultuur

Ronde
2:
whisky people

Ronde
3:
distilleerderijen

Ronde
4:
speciale bottelingen

Ronde
5:
wereldse whisky weetjes

Tijdens
elke ronde krijgt u ook een mystery dram te proeven die je extra punten kan
opleveren!

Praktisch:

Datum: vrijdag 26 april 2013, aanvang om 19u30
Locatie: WijnAtelier, Gaverstraat
55 te 9270 Kalken
Kostprijs: elke ploeg betaalt 100 EUR en mag uit maximaal 4 personen
bestaan (dus 25 EUR per persoon, doch per ploeg inschrijven aub).
Inschrijving: per mail op info@whivie.be (let wel, je
ploeg is pas definitief ingeschreven na ontvangst van het inschrijvingsgeld van
100 EUR op rekening 320-0154482-31 van Whivie, met vermelding ‘Qwhizky Naam
Ploeg’).

Heb
je moeite om een ploeg samen te stellen, maar wil je toch graag deelnemen,
stuur ons dan een mailtje, we trachten dan een ploeg voor jou bij elkaar te
sprokkelen.

Het
prijzenpakket bestaat uiteraard uit heerlijke whisky’s en gerelateerde items.
Er is een prijs voorzien voor iedere deelnemer! Maar het gaat er bovenal om een
bijzonder gezellige whiskyavond te beleven.

Spread
the word en neem deel aan Whivie’s Grote Whisky Quiz 2013!

Afgelopen
zondag was het zover. Dan kon ik eindelijk mijn favoriete merk nog eens in de
kijker zetten, ter gelegenheid van mijn 43e verjaardag (die ik al in
januari vierde). Dertig vrienden en vriendinnen zakten af naar Den Enghel in
Gent voor deze Auchentoshan extravaganza.

Al
van bij het begin werd duidelijk dat dit een leuke bedoening ging worden. De
grapjes waren dan ook niet van de lucht. ‘Ik dacht dat het een whisky tasting
was?’ of ‘Niet zeggen dat ik hier ben, ik durf aan niemand toegeven dat ik mijn
zondag heb opgeofferd om Auchentoshan te proeven’ en diets meer. Zo werd er
regelmatig cola besteld of extra water gevraagd om de mond te spoelen. Ze
hadden weinig aansporing nodig om hun gastheer te jennen. Zo hoort het ook. All in good spirit, natuurlijk. We
hebben heel wat afgelachen.

Inge
Lankacker, beter bekend als Chef Zonder Restaurant, was ondertussen al volop
aan het werk om haar hapjes klaar te stomen, want bij elke dram zou ze een
klein kunstwerkje serveren.

Nadat
alle tafels gedekt waren, glazen en pipetten geplaatst, beamer en scherm
geïnstalleerd, konden we aan de slag. De line-up was op voorhand bekendgemaakt,
dus iedereen wist waar zich aan te verwachten. Alhoewel. Zelfs ik wist het niet
echt helemaal, want drie flessen werden blind geopend (nummers 1, 4 en 5), wat
altijd een beetje spannend is. De line-up was als
volgt:

1. Auchentoshan 5 Year Old (bottled 1984), Australian
Import – 40%

2. Auchentoshan Valinch 2012 Festival Edition bottle
180/200 – 57,2%

3. Auchentoshan 14 Year Old 1999 Hand Bottled at the
Distillery – 57,1%

4. Auchentoshan 18 Year Old (bottled 1975), Australian
Import – 43%
5. Auchentoshan 18 Year Old Oloroso Sherry Matured –
55,8%

6. Auchentoshan 35 Year Old 1975 Bourbon Cask Matured
– 46,9%

7. Auchentoshan 30 Year Old 1978 Bourbon Cask Matured
– 53,4%

Terwijl
we ons aperitiefje nuttigden, de 5-jarige gebotteld in 1984, legde ik uit
waarom precies ik The Toshan Man ben. Om het in één zin samen te vatten: het
was mijn eerste grote liefde in whisky en de reden waarom ik mij op het
malt-avontuur gestort heb. Daarbij kregen de aanwezigen gedroogvriesde mango
geserveerd. Met een pipetje een paar druppels van de whisky op de mango en dan,
hup, naar binnen. Ge-wel-dig. De jonge whisky smaakte overigens verrassend
goed.

Tijdens
het schenken van de Valinch 2012 Festival Edition – die door iedereen bijzonder
gesmaakt werd – gaf ik een kort overzicht van de geschiedenis van de
distilleerderij. Een toastje met eendenlevermousse en appelconfituur met whisky
ging wonderwel hand in hand met deze dram.

Voor
velen was de volgende botteling de verrassing van de avond. Deze single cask
botteling is helaas niet in de reguliere handel verkrijgbaar, sterker nog, het
vat uit het visitor center is ondertussen leeg. Ik vulde deze fles zelf af in
2011. Hij was lekker krachtig en bijzonder smaakvol. Hoewel het heerlijke meloenbavarois
met topping van tropisch vruchtensaus een mooie aanvulling was, lieten de meesten
zich vooral betoveren door deze stevige Distillery Only Toshan. Ondertussen
toonde ik een aantal foto’s van de rondleiding en het bottelen van deze beauty.

Van
de volgende botteling, de oude 18 Year Old in het geblokte flesje, had ik
persoonlijk hoge verwachtigen, maar die werden niet ingelost. De whisky had
misschien te lang op fles gezeten? Hij was redelijk vlak van smaak (misschien
was het ook niet zo verstandig van me om hem na de krachtige Distillery
Bottling te zetten. Oh, well. De heerlijke varkenswangetjes met appelsiensaus
bracht gelukkig soelaas. De stilte die over de zaal viel (iedereen begon te
smullen) sprak boekdelen.

Na
het inlassen van een korte pauze begonnen we aan het serieuzere werk.

Persoonlijk
had ik eerder lage verwachtingen van de 18 Year Old Oloroso Matured, maar die
verraste zeer aangenaam. Hij was wel betrekkelijk hot, maar kon water zeer goed verdragen. Een echte zwemmer.
Ondertussen vertelde ik de mensen wat meer over Rachel Barrie, de nieuwe (nou
ja, sinds november 2011 ondertussen al) Master Blender bij Auchentoshan. De
mooie chocoladecup met een ganache van rozijnen, krenten en marsepein bracht
menig liefhebber in vervoering.

Maar
dan was het tijd voor de grote finale. Twee van mijn favoriete Auchentoshan
gingen open. Vooreerst de 35 Year Old 1975 Bourbon Cask Matured, een geweldig
fruitige Auchentoshan met een bijna tropische neus. Voor velen was dit de
winnaar van de avond. Een Long Island Ice Tea-praline verzachtte de zeden.

Voor
mij was de laatste echter degene die me het nauwst aan het hart ligt en ik ben
blij dat ik zo’n fles kon openen om te delen met vrienden. De 30 Year Old 1978
is een pak krachtiger, weliswaar minder fruitig en meer uitgesproken bourbon,
maar lekker fris en monter. Het is een grote Toshan waar ik blij van wordt. De soesjes
gevuld met chocolademousse en whisky bracht hem helemaal tot zijn recht.

En
zo eindigde deze Toshan tasting with a
bang wat mij betreft. Ik was ook zeer blij met de complimenten over de
selectie Toshans (voor een aantal was het zelfs een eerste kennismaking). De
complimenten voor de hapjes heb ik overgemaakt aan Inge. Dus ook van mij een
groot woord van dank aan Inge, die met haar culinaire hoogstandjes elke tasting
naar een hoger niveau tilt.

Ik
had de mensen nog zo op het hart gedrukt om geen geschenken mee te brengen
(immers, hun bijdrage was meer dan geschenk genoeg, want vormt meteen de basis
van mijn volgende project, de 50 Year Old), maar dat was praat voor
dovemansoren natuurlijk. Of zoals Bart het verwoordde: ‘sinds wanneer verwacht
jij dat wij naar jou luisteren?’ Inderdaad. Ik was dan ook maar wat blij met de
mooie geschenken (een fles goede wijn, een mandje met Toshan goodies, een fles
Glenglassaugh Evolution, een oude Toshan 10 en een gulle flesrest van de Toshan
31yo 1973 cask 803 en een prachtige oude 18yo botteling uit de beginjaren ’90 –
bedankt, I am humbled).

Als
iedereen dan huiswaarts vertrokken was gingen een aantal onder ons nog even
naar het gelijkvloers voor een hartig diner bij de open haard. Nu wil ik
afsluiten met iedereen van harte te bedanken om mijn verjaardag op deze fijne
manier mee te vieren. Voor mij was het onvergetelijk. Bedankt, iedereen!

Volgende
jaar doen we het nog eens!

May
the Malt be with you!

De dag voor mijn vertrek naar Oostenrijk voor een welverdiende skivakantie, was ik nog te gast in Den Enghel te Gent, waar Jeroen van The Bonding Dram niemand minder dan Stewart Buchanan had kunnen strikken om de nieuwste Single Casks Release, Batch 7 al, van GlenDronach voor te stellen.

Ik herinner me nog dat ik onderweg dacht ‘oei, als dat maar niet allemaal te erg op elkaar gaat lijken’, maar mijn bezorgdheid was ongegrond, zo zou blijken.

Als aperitiefje kregen we de nieuwe GlenDronach Cask Strength Batch 1 te proeven, daarna nog 7 nieuwe single casks. Stewart Buchanan onderscheidt zich van de meeste ambassadeurs doordat hij wel degelijk alles, letterlijk alles, kent van het productieproces. Hij beperkt zich dus niet tot het commerciële babbeltje, maar kan ronduit vertellen over de technieken die gebruikt worden voor de productie en, vooral, het selecteren van de vaten. Hij gaf ook een kleine inkijk in de psyche van Billy Walker, de man die zowel BenRiach als GlenDronach op het juiste spoor houdt.

Hieronder volgt een korte opsomming van de geproefde whisky’s en mijn impressies. Maar laat ik alvast beginnen met de mededeling dat ik ze stuk voor stuk geweldig vond, iets wat ik van de standaardbotteling 15 Year Old Revival niet echt kan zeggen.

1) GlenDronach Cask Strength, Batch 01, 54,8%

Kleur: oloroso/amber

Neus: boter, babelutten, bloedappelsienen, yoghurt, sultanas en beslag van pannenkoeken

Smaak: warme eik en kruiden, appelsienzeste, toffee, cacao

Finish: middellang, zoet op zacht gestoofd geel fruit

Commentaar: zeer mooi en toegankelijk en een goede introductie tot sherry gerijpte whisky op vatsterkte.

83/100

2) GlenDronach 10 Year Old 2002/2012, Virgin Oak Hogshead #4530 for the Nectar, 298 bts, 57,1%

Kleur: oloroso

Neus: vernis, vanille, boter, abrikozen, koekenbrood, kandijsuiker

Smaak: warm appelgebak met peper en vanillesaus

Finish: middellang, mierzoet op rozijnen

Commentaar: Ge-wel-dig. Dit is helemaal mijn ding. Ik pakte een flesje mee naar huis.

Voor alle duidelijkheid, de whisky werd op virgin oak gefinished na een reguliere rijping op oloroso.

88/100

3) GlenDronach 18 Year Old 1994/2012, Oloroso Sherry Butt #98, 628 bts, 58,2%

Kleur: mahonie

Neus: rozijnen, pruimencompote, kandijsiroop, thee en kruidnagel

Smaak: licht drogend op tannine en een beetje beefy (gegrilde biefstuk!)

Finish: betrekkelijk lang en drogend op zoethout met een scherp bittere noot op het sterfbed

Commentaar: het sherryvat is hier wel heel dominant geweest. Misschien wat eerder moeten bottelen?

84/100

4) GlenDronach 19 Year Old 1993/2012, Oloroso Sherry Butt #12 for The Nectar & La Maison du Whisky, 623 bts, 53,7%

Kleur: brons

Neus: opgelegde rozijnen, toffee, kruiden, koffie, betrekkelijk clean

Smaak: mierzoete sherry, mokka, kruidnagel en gember, mooie appelsienzeste

Finish: Bijzonder lang, zoet en kruidig.

Commentaar: Zeer knap, brandt absoluut niet en is zeer zacht. Heerlijk.

86/100

5) GlenDronach 19 Year Old 1992/2012, Oloroso Sherry Butt #1123, 521 bts, 57,8%

Kleur: mahonie

Neus: pruimen en rabarber met een licht zurige toets, ecoline en een bittertje

Smaak: zacht op de klassieke donkere, gedroogde vruchten met kruidnagel

Finish: verrassend kort met een agressief kruidig staartje.

Commentaar: een beetje de vreemde eend in de bijt, maar wel heel lekker

85/100

Het was opvallend hoe verschillende deze oloroso sherry butts wel smaakten, wat de individualiteit van het vat nog eens in de schijnwerpers zet.

Tijd om twee gelijkaardige GlenDronach op PX vaten te proeven alvorens de apotheose te laten losbarsten.

6) GlenDronach 20 Year Old 1991/2012, Pedro Ximenez Sherry Puncheon #3183, 600 bts, 51,3%

Kleur: koper tot brons

Neus: mierzoet op toffee en blauwe druiven, gebakken banaan, kamfer en afgestreken lucifers – zalig!

Smaak: mooie verderzetting van de neus, hij is zacht en rijkelijk gekruid. Groots.

Finish: Bijzonder lang, zoet op karamel.

Commentaar: Mooie balans, snoepje voor de zoetekauwen!

88/100

7) GlenDronach 22 Year Old 1989/2012, Pedro Ximenez Sherry Puncheon #5475, 600 bts, 51,6%

Kleur: brons

Neus: start gesloten, maar wordt bijzonder mooi na enkele ogenblikken. Bessen, vanille, appelsien, bloemen en – niet lachen – modelbouwlijm. Uitzonderlijk.

Smaak: fantastisch zoet op diepe, romige PX, sirop de Liège, kruiden

Finish: Middellang, zoet en zacht met een beetje chocolade op het sterfbed.

Commentaar: Geweldige balans opnieuw. PX is echt wel mijn ding.

88/100

En dan, dames & heren, tromgeroffel aub… de tijd was aangebroken voor het piece de resistance van de avond.

Deze GlenDronach durf ik nu al tippen voor de volgende Malt Maniac Awards, zoals eerder gezegd. Dit is een uitzonderlijke whisky, geloof me.

8) GlenDronach 40 Year Old 1972/2012, Oloroso Sherry Butt #710, 356 bts, 49,0%

Kleur: brons

Neus: rode bessen en een overrijpe banaan worden vergezeld van acaciahoning, abrikozen en mirabellen. Nog wat netels en een fantastische hint van rook. Outstanding!

Smaak: succulent fruit, heel gezapig en rond op rood fruit.

Finish: lang en zeer intens.

Commentaar: maltporn en hors concours voor deze line-up, natuurlijk. Helaas wel een verschrikkelijk duur beest met zijn prijs van net boven de 600 EUR. Maar wat een whisky!

92/100

Tijdens het nakaarten mocht ik nog een drammetje proeven van Ardbeg-liefhebber Luc. Het was al bijna een jaar geleden dat ik de Ardbeg 1977 nog had geproefd. Wat een super Ardbeg is dat toch! Het was een mooie afsluiter van deze geweldige avond.

Bedankt Stewart voor de uitleg waar ik nog een en ander van opgestoken heb. Bedankt Jeroen voor de mogelijkheid om deze whisky’s te proeven.

Al
voor de vierde keer zakten we af naar het verre Veldegem (moh gouw seg!)
om voor ex-collega Reza een tasting te verzorgen. Na de initiatietasting, de vattypes-tasting en de tour of Islay, was het thema deze
keer Onafhankelijke Bottelaars.

De
tastings in Veldegem zijn razend populair. Reza moest deze keer zelfs mensen
weigeren. Met de aanwezigen die er waren, werden de flessen tot op de bodem
geleegd. Zo hebben we het graag, natuurlijk.

De
line up bestond uit deze lekkernijen:

1. Aberlour 16 Year
   Old 1994 Mac Bolle
2. Bladnoch 21 Year Old 1991 The Whiskyman for The Bonding Dram
3. Auchroisk 16
   Year Old 1996 Asta Morris
4. Glengoyne 14 Year Old 1998 Sherry Hogshead Malts of Scotland
5. Clynelish 15 Year Old 1997 for The Bonding Dram
6. Caol Ila 12 Year Old 1999 Gordon & Macphail for Asta Morris
7. Caol Ila 22 Year Old 1990 Malts of Scotland

Naast
de informatie over de bottelingen en de distilleerderijen zelf, gaven we ook
wat feedback over de bottelaars. En uiteraard, ook al kon Inge (Chef Zonder
Restaurant) er zelf niet bij zijn, serveerden we bij elke dram een hapje. Inge
had voor de gelegenheid een dessertbuffetje klaargemaakt.

Achtereenvolgens
presenteerden we bij de whisky’s een smeuïge appel-kruidenkoek met vanille en
fudge, een praline pure chocolade met marsepein en pompelmoes, een tiramisu met
room en droge cacao, een stukje zelfgemaakte studentenhaver van pure chocolade
met pruimen, honing en rozijnen, een botercakje met witte chocolade en citroen,
een gebak met zeezout en zwarte olijven en een chocomousse waarin de whisky
verwerkt zat. Bijzonder lekker allemaal en een perfecte match bij de whisky die
geserveerd wordt, zoals we ondertussen van Inge gewend zijn.

De
avond verliep alles behalve rustig (dat kan ook moeilijk anders met zo’n grote
groep); er werden veel vragen gesteld en vooral heel veel gelachen. Het was een
zeer geanimeerde avond, dat is het minste wat je hiervan kan zeggen.

Traditiegetrouw
werd op het einde van de tasting een top drie samengesteld door middel van
handopsteking. Dit was het resultaat van de Veldegem Vote:

1. Caol Ila 22 Year Old 1990 Malts of Scotland
2. Clynelish 15 Year Old 1997 The Bonding Dram
3. Caol Ila 12 Year Old 1999 Gordon & Macphail for Asta Morris

Het
is duidelijk dat onze West-Fluten verzot zijn op geturfde whisky. Dat konden we
ook al afleiden uit het thema van de vorige tasting en de suggesties voor de
volgende (‘sherry & peat’). We kijken er alvast naar uit om weer een
weergaloze line-up samen te stellen voor deze gezellige bende.

Bedankt,
Reza, voor de goede ontvangst.

Steven
en Veerle, de sympatieke zaakvoerders van Wingstransport uit Bornem dat
garant staat voor een vlekkeloos luchthavenvervoer, wilden eens iets compleet
anders doen. Na een fel gesmaakte wijndegustatie en een goed bezochte
bierproeverij was het tijd om het levenswater op het menu te zetten.

En
hoewel de meesten van de 25 aanwezigen reeds een whisky geproefd hadden,
rekenden zij zich toch over het algemeen tot absolute beginners. Daarom dus een
initiatietasting, waarbij zowel single malt als graanwhisky aan bod kwam, maar
ook spirit, een blend en zelfs een Japanner.

De
line-up bestond uit:

• Bruichladdich
  X4 Spirit
• Auchentoshan
  12 Year Old
• Black
  Barrel Single Grain Girvan
• Robert
  Burn’s Blended Scotch
• Nikka
  All Malt
• Clynelish 15 Year Old 1997 for The Bonding Dram
• BenRiach 17 Year Old Solstice

Veerle
zette tussendoor ook nog enkele hapjes op tafel wat op veel enthousiasme kon
rekenen. En enthousiast is het minste wat je van deze groep kon zeggen. Er werd
geanimeerd gesproken over de verschillende whisky’s, veel interessante vragen
gesteld en serieus wat afgelachen, zoals het hoort.

Sommige
roken banaan in elke whisky (het werd een beetje de running gag), Johan rook op
een gegeven moment zijn bomma. Algemene hilariteit, natuurlijk. Goed
geamuseerd!

De
top drie aan het eind van de avond was wel zeer verrassend.

1)
Auchentoshan 12 Year Old

2) Clynelish 15 Year Old 1997 for The Bonding Dram

3) BenRiach 17 Year Old Solstice

Kwatongen
beweren dat dit de slechte invloed van de proefmeester zou zijn. Tja, ik heb
mijn enthusiasme niet verborgen, maar ik heb ook niemand een wapen tegen het
hoofd gehouden, hoor.

Na
afloop werd nog wat nagepraat en één ding staat nu al als een paal boven water:
een tweede tasting komt er in ieder geval. We kijken er alvast naar uit.

Bedankt,
Steven en Veerle, voor de goede ontvangst!

Op
zaterdag 17 november was Drank- en Spijshuis ’t Konijntje in Kwaremont het
decor voor ons jaarlijkse whisky dinner. En wat hebben we gesmuld!

We
begonnen met een dubbel aperitief: twee glaasjes van een 14-jarige Mystery
Single Malt uit de Highlands die chef Jos Hubau, beiden gebotteld van hetzelfde
vat dat in 1998 werd gedistilleerd. Het ene glas was gevuld met whisky afgetapt
in augustus, het tweede op 15 november. Ik had hem begin dit jaar al eens geproefd, toen het
nog een 13-jarige was. De verschillen waren zo subtiel dat je het amper kon
merken. De tweede was heel misschien een heel klein beetje zoeter dan de
eerste. Hoe dan ook, ze pastten perfect bij de huisbereide hazenpastei.

Dan
werden we vergast op een geweldig lekker voorgerechtje: gebakken ganzelever met
breughelspek op de grill, overgoten met een sausje van BenRiach Madeira Cask en
porto, vergezeld van een glaasje Balvenie 21 Year Old PortWood.

Het
whiskysorbet van peren was bereid met de nieuwste botteling van Asta Morris,
een 16-jarige Auchroisk. Fantastisch lekker en je kon de whisky goed proeven,
zoals het hoort.

Het
hoofdgerecht was er eentje om duimen en vingers bij af te likken: gegrilde
hertekalfsteak in een veenbessensausje, vergezeld van appelbrunoise en
knolselder en bospaddenstoelen. Heerlijke amandelkroketjes maakte het culinaire
plaatje compleet. De ietwat ‘vuile’ GlenDronach 15 Year Old Revival paste daar
prima bij.

Als
toetje draaide Jos zijn eigen vanilleijs om een Dame Blanche te presenteren die
menig ijssalon rode wangen zou bezorgen. De heerlijk smeuïge warme
chocoladesaus was zalig! En dat ging gepaard met de geweldige Ardbeg Uigeadail.

En
tijdens het dessert kregen we plots bezoek van Bert Bruyneel, de man achter het
Asta Morris-label. Hij liet iedereen proeven van een vatstaal dat hij
angstvallig geheim hield. Hij vroeg ons enkel of we het lekker vonden of niet.
Lekker was het alleszins. Ik hoorde verschillende distilleerderijen vallen
zoals BenRiach, Littlemill en Tomatin. Ikzelf hield het op BenRiach (een
veilige gok, ik weet het). Zou het kunnen dat we, zonder het al te goed te
beseffen, de volgende Asta Morris-botteling geproefd hebben? Wie weet!

Zelf
liet ik nog een glas van de nieuwe Auchentoshan 32 Year Old 1973 Limited
Edition rondgaan, wat eveneens op veel bijval kon rekenen.

We
rondden de avond af met een tasje koffie of thee, vergezeld door een
roomlikeurtje uit de kast van de Toshan Man, de zoete Auchentoshan Cream Liqueur Distillery
Exclusive. Hij ging vlotjes binnen!

Iedereen
was het er over eens. Dit was een uitzonderlijk lekker menu en de chef had een
goede keuze qua whisky gemaakt (hoewel ik toch ten stelligste moet protesteren
tegen het feit dat Ilse, die vegetarisch at, een heerlijke Inverleven 28 Year
Old van Duncan Taylor en een nog lekkerdere Glentauchers 35 Year Old 1975 van
The Whisky Agency kreeg – de volgende keer bestel ik ook vegetarisch!). Dit
gaan we nog doen!

Het
was al weer van mei 2011 geleden dat
ik nog te gast was in het Centrum voor Volwassenenonderwijs te Landen
(dat lag niet aan hen, maar aan mijn drukke agenda). Ik mocht opnieuw een
whisky tasting leiden (lijden?) in het Engels, wat perfect aansloot bij hun
cursus. Op hun verzoek is de rest van deze blogpost dan ook in het Engels.

For this second episode in our
whisky journey, we focused on the casks, used for maturation and finishing of
whisky. We discussed the influence of the different kinds of casks on the
colour, aroma and taste of the whisky, but also dispelled the myth that a
darker colour means that the whisky is older or better. This does not have to
be the case, as we have seen.

I was pleased with the many
interesting questions and group discussions as this enabled us to learn even
more. Ice in whisky, yes or no? Add water or not? All these things were
interesting topics. But remember. If you add too much water to your whisky, do
not panic! Add more whisky.

One of the questions I did not
have an answer too is where the term ‘dunnage’ (as in dunnage warehouse) comes
from. But Wikipedia is my friend
and should be yours too.

The line-up for this session was:

• Dalwhinnie 15 Year Old (bourbon
  cask)
• Dalmore 15 Year Old (sherry
  cask)
• Auchentoshan 11 Year Old (Bordeaux
  cask)
• Tyrconnell 10 Year Old (port
  cask)
• Westport (Malts of Scotland)
  (sherry butt)
• Celp, the
  Seaweed Experience

After the tasting, we voted by
raising hands and came up with this top three: (1) Westport (Glenmorangie), (2) Auchentoshan,
(3) Dalmore. You all have an obvious sweet tooth, it seems. The young and peaty
whisky with the twig of seaweed inside was your least favourite (except for one
lady, who is clearly a peaty whisky aficionado).

Everybody seemed happy enough at
the end of the session, so I am sure we will meet again. Until then,
may the malt be with you!

Een
dikke merci aan Katty en Juf Marleen, die er voor gezorgd hebben dat alles
organisatorisch wederom vlekkeloos verliep.

In
de exhibitieruimte stonden uiteraard tal van standen die samen meer dan 500
verschillende flessen in de aanbieding hadden. Een groot aantal konden gratis
geproefd worden, de rest was tegen vergoeding, maar ze waren over het algemeen
democratisch geprijsd, wat mij plezier deed.

Richard
Patterson was aanwezig om naast The Dalmore ook Isle of Jura en de blends van
Whyte & Mackay te promoten (en een hilarische masterclass te geven, ook al
viel de whisky wat tegen, liet ik me vertellen). Aan de tafel van Malts of
Scotland kon je terecht voor de geweldige Glengoyne 1972 en Highland Park 1986
Amazing Casks, maar tevens twee nieuwe Angel’s Choice bottelingen (waarvan één
vreemd genoeg Glenalaichie gelabeld werd). Etienne Bouillon vertelde me ronduit
over zijn Caperdonich stills die binnenkort operationeel zullen gaan. Aan de
US-stand ging Amerikaanse new make vooraf aan bourbon- en rye-bottelingen, best
lekker spul allemaal.

Halverwege
de show maakte ik een praatje met Frank McHardy van Springbank, die me prompt
de Longrow 11 Year Old Red (cabernet sauvignon) liet proeven, maar dan werd ik
plots door een man in rode trui aan mijn arm vastgepakt. ‘I recognize you from
the internet. We need to talk!’ Het was
niemand minder dan Andrew Symington, de eigenaar van Signatory en Edradour
disitillery. Hij liet me verstaan mijn tasting notes van Edradour gelezen te
hebben en vroeg zich af of hij mocht proberen mij te ‘bekeren’ met wat ander
spul dat hij meegebracht had. Ik proefde de Ballechin (flink geturfde Edradour)
nummer 6 (bourbon cask matured) en nummer 7 (bordeaux cask matured). De eerste
kon mij bekoren, de tweede absoluut niet. Hij had hier begrip voor.

We
praatten nog even door en kwamen snel tot de vaststelling dat we elkaar best
konden pruimen. Ik sprak hem ook aan over mijn ietwat minder geslaagde bezoek
aan Edradour, maar ook over mijn bewondering voor zijn manier van zakendoen
(met onder andere de bottelaar Signatory). We apprecieerden in elkaar het feit
dat we de zaken zeggen zoals we ze denken. ‘You do not mince words’ besloot hij ‘and I appreciate
that. I hope our future bottlings – and we have many new things coming up –
will be more to your liking.’ We namen afscheid met
de belofte elkaar opnieuw op te zoeken in de toekomst, hetzij in Schotland,
hetzij op een festival. Andy – ja, we spreken elkaar aan met de
voornaam – is een bijzonder sympathieke kerel, die 200% achter zijn product
staat. En dat siert hem. Ik kijk er naar uit hem opnieuw te ontmoeten.

De
echte highlights van dit festival waren voor mij volgende drams, in
willekeurige volgorde.

– Kilchoman Single Sherry Cask for Belgium

– Bunnahabhain 1976/2012 The Whisky Mercenary (48,8%)
(dank u, Jürgen)

– Yamazaki Mizunara Oak

– Bowmore 30 Year Old (dank u, Chris)

– Glengoyne 1972 MoS

– Highland
Park 1986 MoS Amazing Casks

– Auchentoshan 1979 Limited Edition

– Graham’s Port, zowel de 30 Tawny, de 1969 en 1952
single harvest (dank u, Mario)

– Bowmore Maltmen’s Selection

Voorts
nam ik nog een twintigtal samples mee naar huis (onder andere een heleboel oude
whisky van de beruchte Dutch Connection, alsook wat spul van Glen Garioch,
Bowmore, Isle of Jura en links en rechts nog wat new makes) om in rustiger
omstandigheden netjes te kunnen proeven.

We
sloten af met een lekker vettige schotel kebab aan het Leuvense station
alvorens de trein richting Gentbrugge te bestijgen, die ons anderhalf uur later
veilig en wel thuis zou afdroppen. Het was een geweldige ervaring, mede dankzij
de toffe ontmoetingen met oude en nieuwe gezichten, verschillende
sampleruiltjes en uitwisseling van ideeën en meningen. Er gaat niets boven
ouwehoeren met een goede dram erbij. Dit was mijn eerste bezoek aan SITS,
toegegeven, maar het staat met stip genoteerd in mijn agenda voor 2013. No way ga ik dit nog eens missen.
Bedankt aan Mario en crew en tot volgend jaar!

Een
festival als Spirits in the Sky is natuurlijk ook de ideale gelegenheid om een
Masterclass bij te wonen. Ook niet te veel, natuurlijk, want ze duren immers
een uur en dat beperkt dan weer je tijd om op het festival van al dat lekkers
te proeven.

Ik
koos voor twee Masterclasses, beide gepresenteerd door de immer sympathieke
Gordon Dundas, brand ambassador bij Morrison-Bowmore.

Bowmore Masterclass

De
eerste was een Masterclass van Bowmore, de populaire distilleerderij op Islay.
Dat was ook te merken aan het aantal deelnemer. De zaal zat vol, pakweg 30 man.

Gordon
trakteerde ons vooraf op een kort promofilmpje van de distilleerderij, waarbij
enkele werknemers aan het woord kwamen. Leuk. Daarna loodste hij ons langs
volgende whisky’s:

–
Bowmore 12 Year Old

–
Bowmore 10 Year Old
Tempest batch 04

–
Bowmore 15 Year Old
Darkest

–
Bowmore 15 Year Old
Laimrig

–
Bowmore Maltmen’s
Selection

–
Bowmore 1985 Limited
Edition

De
standaard 12-jarige blijft een dijk van een whisky en ook de Tempest 4 is
lekker. De Laimrig (wat ‘pier’ betekent en refereert naar de stenen
aanlegsteiger aan de distilleerderij) is de 15-jarige op vatsterkte, maar gaat
qua smaken toch een heel pak verder dan de standaard 15-jarige ‘Darkest’. Dit
was voor mij een heel aangename kennismaking. Maar de Maltmen’s Selection was
ronduit geweldig, wat van de 1985 Limited Edition (747 flessen) niet gezegd kan
worden. Gordon noemde hem interessant geparfumeerd, ik noem hem een zeepdoos
(de whisky, niet de man). Tot slot ontfutselde ik Gordon nog een sampleflesje
Bowmore New Make Spirit om later, thuis, te proeven. Ik heb een zwak voor new
make, ik beken.

Na
een korte onderbreking en bezoek aan de cafetaria om de innerlijke mens wat te
sterken en tevens een blitsbezoek aan het festival zelve, was het al snel tijd
voor de tweede masterclass, namelijk die van Auchentoshan.

Auchentoshan
Masterclass

Je
kan je afvragen waarom ik überhaupt naar deze masterclass ging, aangezien ik
alle whisky’s met uitzondering van de ‘suprise from the warehouse’ al meermaals
heb geproefd en de flessen in tweevoud in de kast heb staan (ik ben immers A Toshan Man). Wel, de
reden is drieledig.

Ten
eerste heb ik nog nooit een masterclass as such meegemaakt van Auchentoshan en
ik wilde wel eens kijken of ik nog iets kon opsteken (dat was niet het geval,
oh well), ten tweede was ik zeer benieuwd naar de surprise from the warehouse (en dat maakte het helemaal de moeite
waard!) en ten derde kon ik, Toshan Man zijnde, moeilijk wegblijven, toch? Vele
whiskyliefhebbers dachten daar blijkbaar anders over, want er waren slechts
veertien tickets verkocht en slechts zeven mensen aanwezig. Dat werd door
Gordon goed opgevangen. Niet alleen veranderde hij de masterclass in een
gezellige, ietwat intieme, tasting met goede babbel, hij schonk ook meer dan
voldoende whisky.

We
proefden achtereenvolgens volgende whisky’s:

–
Auchentoshan Classic

–
Auchentoshan Valinch 2012

–
Auchentoshan 12 Year Old

–
Auchentoshan Three Wood

–
Auchentoshan 21 Year Old

–
Auchentoshan 32 Year Old 1979 Limited Release

Ja,
die laatste whisky, die nog niet officiëel te koop is en pas binnenkort
beschikbaar zal zijn, is een absolute stunner! De delicate triple
gedistilleerde spirit rijpte 32 lange jaren op een first fill oloroso
sherryvat, wat op zich al best uitzonderlijk is. Maar de rijkheid aan smaken
die zich op het palate ontplooien zijn onweerstaanbaar complex en geven deze
Auchentoshan een ongeziene diepte. Het zal, eens beschikbaar, een mooie
toevoeging zijn aan mijn verzameling. Zij die er acht euro veil voor hadden
hebben hem misschien ook geproefd? Ik las her en der al wat waardering voor
deze nieuwe expressie. De afwezigen hadden ongelijk!

Ook
hier nam ik nog een sample van de new make mee, om te kunnen vergelijken met de
samples die ik thuis al heb staan. Deze was 80,6%.

Daarna
zakte ik voldaan af naar de festivalruimte, waar ik mijn laatste bonnetjes te
gelde zou maken in de vorm van een dram enerzijds en nog wat samples
anderzijds.

Het
weekend van 10 en 11 november was Sportoase in Leuven al voor de zesde keer het
decor voor Spirits in the Sky, een ondertussen gerenommeerd festival van het
distillaat (uiteraard voornamelijk whisky). Ondergetekende kon zich enkel
zondag vrijmaken, maar heeft het zich allerminst beklaagd.

Met
de trein vanuit Gentbrugge stond ik op anderhalf uur in hartje Leuven. Ik moest
vroeg op pad, want had een uitnodiging om deel te nemen aan een experiment van
organisator Mario Groteklaes. Hij wilde een heleboel enthusiaste proevers, al
of niet professioneel, schrijvers en bloggers incluis, 6 whisky’s blind laten
proeven en incognito scoren. Bedoeling was om eens te kijken hoe dicht (of net
niet) smaakprofielen bij elkaar liggen. En of het wel zin heeft om te scoren
überhaupt, zeker bij een blinde tasting.

Welnu,
het was geen gemakkelijke opdracht. We proefden achtereenvolgens hetvolgende
(ik heb mijn score er bij gezet, alsook de gemiddelde score van de iets meer
dan twintig deelnemers).

–
Glenlivet 14 Year Old
1995/2010 Signatory UCF : 82, gemiddeld 79

–
Fettercairn 14 Year
Old 1997 cask #7753 Distillery Exclusive : 84, gemiddeld 79

–
Springbank 1996 cask
#499 for Single Malt Academy of Dalecarlia: 82, gemiddeld 83

–
Glenmorangie Missouri Oak : 86, gemiddeld
86

–
Redbreast 15 Year Old
1st batch : 90, gemiddeld 87

–
Kilchoman single
sherry cask : 86, gemiddeld 80

Ik
kan hier drie conclusies uit afleiden. Ten eerste lagen de scores voor sommige
whisky’s enorm uit elkaar, met als uitschieter de geturfde Kilchoman. De
hoogste score was hier 91. Maar er was ook iemand die hem slechts 40
toebedeelde, wat mij een vreemde (zeg maar foute) score lijkt voor een foutloze
whisky, of je nu van turf houd of niet. Scoren is en blijft een weinig
betrouwbare manier om whisky’s te vergelijken, want het is bijzonder
individueel.

Ten
tweede scoorde ik de whisky’s stuk voor stuk hoger dan het gemiddelde van de
groep, met uitzondering van de Glenmorangie. De verschillen waren klein tot
gemiddeld (5 punten verschil op de Fettercairn is al aanzienlijk). Blijkbaar
zijn de meest proevers dan toch redelijk eensgezind wat bepaalde whiskyprofielen
betreft. Kijk maar naar de scores van de Springbank, Glenmorangie en Redbreast.
De punten lagen daar allemaal dicht bij elkaar. Het blijft dus belangrijk het
smaakprofiel van de proever te kennen, alvorens enige waarde aan diens scores
te plakken.

Ten
derde is het zeer duidelijk dat je bij groepsproeven altijd leuke dingen
beleefd. Niet alleen de half weggemoffelde nervositeit van ‘ga ik niet teveel
of net te weinig punten geven?’, maar ook ‘waarom kan ik nou niet de distilleerderij
herkennen?’, die sommige proevers parten speelt, maar vooral ook de lachsalvo’s
wanneer ze met elkaar de draak steken. Heel grappig was het einde van de
tasting, waarbij de proevers een korte militaire parade imiteerden ten voordele
van Mario. Een primeur, me dunkt. Hij kon er – goedlachs en ruim van hart als
hij is – hartelijk om lachen.

Om
ons te bedanken voor de deelname aan deze blinde tasting werden we getrakteerd
op een heuse porto-proeverij van Graham’s. En was me dat een aangename verrassing!

We
kregen maar liefst 8 porto’s voorgeschoteld met een deskundige uitleg:

– Graham’s Extra
Dry White
Port

– Graham’s Fine
White Port

– Graham’s The Six Grapes

– Graham’s The Tawny

– Graham’s 10 Year Old Tawny Port

– Graham’s 30 Year Old Tawny Port

– Graham’s 1969 Single Harvest
Tawny Port

– Graham’s 1952 Single Harvest
Tawny Port
(to commemorate the Diamond Jubilee of QEII)

Ze
waren stuk voor stuk excellent – én betaalbaar! De Six Grapes kon mij zeer
bekoren en kan de vergelijking met supermarkt porto’s moeiteloos doorstaan.
Toch kost deze fles maar 16 EUR! De 60-jarige porto, speciaal gebotteld voor
het Diamond Jubilee van Queen Elizabeth, kost ‘slechts’ 275 EUR voor een fles.
In vergelijking met whisky kan dat wel tellen.

Tijd
om van drank te veranderen? Voor de portefeuille zou het alvast een goede zaak
zijn.

FACTS
is de grootste beurs in zijn genre in de Benelux, waar ik al jarenlang werkzaam
ben als de guest supervisor. Zo’n openingszin behoeft wellicht wat verklaring.
OK. FACTS staat voor Fantasy, Anime, Comics, Toys en Space. Zo, dat zegt al wat
meer over het soort beurs dat dit is. Er staan dus letterlijk honderden stands
met speelgoed, films, foto’s, posters, strips, kunstwerken, kortom alles wat
met fantasy en science-fiction te maken heeft.

Op
de conventie worden ook telkens een resem Hollywoodacteurs uitgenodigd om te
komen signeren voor de fans. Op deze 22e
editie (!!) waren dat Charles Dance (Game of Thrones), Ian Whyte (Prometheus,
Predator), Janina Gavankar (True Blood), Teryl Rothery (Stargate), Sean Patrick
Flanery (Boondock Saints, Young Indiana Jones Chronicles), Norman Reedus (Blade
II, Boondock Saints en The Walking Dead) en James Callis (Battlestar
Galactica). Als guest supervisor sta ik, samen met een sterk team,
in voor de hele omkadering van deze acteurs. Dat gaat van het oppikken van de
luchthaven en vervoeren naar het hotel en de show tot en met het verzorgen van
de guest star op de show zelve als personal assistants. Het geeft, als fan van
de films en reeksen waarin ze spelen, een grote voldoening.

En de link met de Toshan Man? U gelooft het nooit. Ik
kon het zelf amper geloven. Dit jaar vertelden twee guest stars, onafhankelijk
van elkaar en zonder dat ik daartoe aanleiding gaf, te kennen dat ze
whiskydrinkers zijn. Sterker nog, dat ze een voorliefde hebben voor
Auchentoshan. Dat is toch freaky,
niet? Nog nooit meegemaakt.

James Callis, aka Gaius Baltar in Battlestar Galactica
enerzijds en Teryl Rothery, aka Dr Janet Fraiser in Stargate, zijn beide verzot
op mijn favoriete whiskymerk.

Het verhaal van James Callis kan je hier lezen, terwijl het verhaal van Teryl Rothery hier terug te vinden is.

Het was mij dan ook een eer om ze kennis te laten
maken met enkele Auchentoshan flessen. James Callis’ voorkeur ging uit naar de Auchentoshan Solera, terwijl Teryl
Rothery helemaal te vinden was voor de Auchentoshan
Silveroak. En ik? Ik heb er weer een fantastisch Toshan Tale
bij.

Jeroen lanceerde op Facebook een poll om zijn volgende The Bonding Dram
tasting vorm te geven. Er waren verschillende mogelijkheden, maar de
meerderheid koos blijkbaar voor een ‘Carte Blanche’ tasting, waarbij Jeroen
zijn zin kon doen.

Hij dreef het nog een beetje verder door de whisky’s
blind te laten proeven en er een kleine wedstrijd aan te koppelen. Het werd,
zoals gewoonlijk, weer een leuke bedoening.

De korte tasting notes hieronder werden neergepend
alvorens te weten over welke whisky het ging, kwestie van het een beetje te
kunnen plaatsen. Ik ga er niet bijvertellen welke whisky’s dat ik dacht dat het
waren. Laat het volstaan dat ik de bal iedere keer volledig mis geslagen heb. Dat
leverde mij, als rode lantaarn (snik!) toch een leuk geschenkje op: de
Glenlossie 1984 uit de Carn Mor Vintage Collection. Waarvoor dank, Jeroen!

Talisker 1986 Macleods, cask 1483, 44% ABV

Kleur: zonlicht
Neus: caramel en fruit (ananas) met een mooie dosis turf
Smaak: turf, aarde, varens en geel fruit
Finish: medium, zoet en fruitig
Commentaar: een eerder uitzonderlijke onafhankelijke botteling van Macleods,
die je vandaag de da nog amper kan vinden. Best lekker!
87/100

Bunnahabhain 43 Year Old 1968, The Whisky
Agency, 47% ABV

Kleur: goud
Neus: frist op munt en rood fruit, rabarber, kersen, drop, kamfer en banaan
Smaak: heel romig, pittig en fruitig, met een prachtig streepje rook
Finish: bijzonder lang en licht rokerig
Commentaar: geweldige whisky die je blind nooit op Islay zou plaatsen. Hmmmm…
90/100

Lagavulin 1991/2007 Distiller’s Edition, 43%
ABV

Kleur: amber
Neus: zeewier en oesters, olijfolie, rook en assen, maar ook koffie, pruimen,
banaan, humidor en koffie
Smaak: heerlijke Islay elementen met al even heerlijke sherrytoetsen
Finish: bijzonder lang en zoet, met een zilte twist
Commentaar: typische winterdram en wellicht de mooiste Lagavulin DE.
86/100

Braeval 14 Year
Old 1997 PX Exclusive Casks #126678, Creative Whisky Company, 52%

Kleur: amber
Neus: marachino, karamel en… babypuke!
Smaak: mierzoet op abrikozen en iets licht metaalachtigs
Finish: lang op lichte rook
Commentaar: mijn eerste Braeval, een vreemde whisky, maar wel aangenaam.
86/100

SMWS 13 Year Old Mystery Dram 1993, 55,9% ABV

Kleur: oloroso
Neus: rozijnen, violetten, potpourri, koffielikeur, appelsien en Turks fruit.
Smaak: zalig kruidig op drop, zoethout, marsepein en noten
Finish: lang, zoet, kruidig op kersenthee
Commentaar: wie had dat gedacht?! De topper van de avond voor me en toch maar
13 jaar oud. Op verzoek van de gastheer wordt deze dram geheim gehouden. De
jacht op een fles is open.
92/100

Glenfarclas
‘105’ 20 Year Old Cask Strength, 60% ABV

Kleur: oloroso
Neus: houtlijm, vernis, pruimen, marsepein, met water neigt hij naar nougat
Smaak: scherp, zoet en pittig, met water krijgt hij iets chemisch, jammer.
Finish: lang, zoet en flink gepeperd.
Commentaar: Behoorlijke whisky, maar absoluut geen zwemmer.
84/100

BenRiach 18 Year
Old 1994 Specialist Bottling for Belgium, cask 1298, 55,2%

Kleur: oloroso
Neus: turf en plasticine, zuurkool en dan donker fruit, zoethout en kruidnagel
Smaak: idem, opgeleukt met bijkomende sherrytoetsen en witte peper
Finish: bijzonder lang en rokerig met een perfecte balans
Commentaar: ik zou zweren dat het een Islay is, maar het blijkt de nieuwste
geturfde BenRiach te zijn op een fresh PX
sherry puncheon. Zeer goede whisky, hoor!
90/100

Karuizawa Noh 27 Year Old Multi-vintage,
59,1% ABV

Kleur: hoestsiroop
Neus: kirsh, nougat, bosbessenconfituur, dennennaalden, houtlijm
Smaak: zacht en kruidig, noten en bittere chocolade, woodsmoke, zwarte thee
Finish: lang en punchy op een hele resem kruiden
Commentaar: stukken beter als je er wat water bij doet. Net geen ‘waaw’-whisky
voor mij.
88/100

Nadat het officiële gedeelte voorbij was toverde Bart nog
enkele flesjes tevoorschijn, die we meteen aan de lippen mochten zetten.

De eerste betrof een Glen Albyn – mijn eerste – en de
tweede een Fettercairn – eveneens mijn eerste! Twee premières voor de
smaakpapillen, een kans die ik niet liet liggen.

Glen Albyn 26
Year Old 1974, Signatory Vintage dumpy, cask 1595, 58% ABV

Kleur: goud
Neus: veel graan, wit fruit en munt – fris en monter
Smaak: zacht op wit fruit, maar toch pikant, kamfer
Finish: lang en pittig, kan water goed verdragen
Commentaar: geen hoogvlieger, maar wel een leuke whisky
85/100

Fettercairn 23
Year Old 1989, Blackadder Raw Cask, hogshead 1348, 46,3% ABV

Kleur: goud
Neus: granen en karamel, citrusfruit en dovend kolenvuur, anijs en appels
Smaak: lichte turfsmaak, geel fruit, koffie
Finish: licht bittere toets in de afdronk
Commentaar: de meesten vonden dit een geweldige whisky, maar mij kon hij niet
echt bekoren. Ik vond hem zo-zo.
83/100

En of dat nog niet genoeg was, ging er ook nog een sample
van een rum rond, maar ik zou bij God niet weten welke. Dat heb ik gemist. Hij
was wel heel lekker op appelsien met houtlijm, violetjes en een licht romige
afdronk.

Nadien trokken Niek, Ilse en ik nog even de Gentse
binnenstad in om een frietje te steken, alvorens (afzonderlijk) onder de wol te
kruipen.

Het was, zoals te verwachten was, een gezellige boel waar
we niet alleen veel lekkers te proeven kregen, maar ook veel gelachen hebben.
Op naar de volgende!

PS. De geproefde whisky’s zijn verkrijgbaar via WhiskySamples.

Maandag 15 oktober kreeg ik bezoek van Johan Laemans van Malts@Home, één van de Whiviesponsors. Hij is de exclusieve verdeler van The Maltman, een label dat gerund wordt door de Meadowside Blending Company uit Glasgow. Of ik geen zin had om wat
nieuwe releases te proeven? Het zal wel zijn! Kom maar af! En zo geschiedde.

Johan, die zijn makker Luc ‘Ardbeg’ Vreys had meegebracht, stalde zijn
samples uit. Het waren er heel wat. Ik kon dus niet achterblijven en zette zelf
ook een paar leuke flessen op tafel: Auchentoshan 10 Year
Old Douglas of Drumlanrig, Auchentoshan 1990 Silveroak en Auchentoshan Solera. Daarnaast nog de Clynelish 1997 voor The Bonding Dram en tot slot de Ardbeg Day en Ardbeg Galileo om de avond in
schoonheid af te sluiten (hoewel we nog een rum Arcade Extraroma 12
Year Old nipten on the
way out).

Maar laat me hieronder even een kort overzicht geven, met al even korte
tasting notes, van wat ik proefde van de nieuwe The Maltman bottelingen.

Auchentoshan 18 Year
Old (46%)

Kleur: stro
Neus: vanille, citrus, perzik, tijm, mout, munt en verse ananas
Smaak: zacht en toch pittig op vanille, citrus, lekker zoet en gepeperd
Finish: lang en warm, blijft pittig
Comment: dit is het soort Auchentoshan waar ik blij van wordt. Ik heb er mij
twee besteld.
Score: 84/100

Strathmill 21 Year
Old (40,5%)

Kleur: goud
Neus: nougat, marsepein, zoethout, Engelse drop, toffee en chocolade – zeer
aangenaam
Smaak: romig op toffee, flink gepeperd, maar ook veel tannine (druivenpit),
wordt wat bitter
Finish: kort en bitterzoet
Comment: mooi, maar was met minder tannine op smaak en afdronk wellicht een
stunner
Score: 83/100

Tobermory 16 Year Old
(46%)

Kleur: zonlicht
Neus: mout, karton en dan plots rood fruit en iets melkachtigs met kaneel
Smaak: bijzonder zacht op rode bessen en aardbeien, lekker romig
Finish: mierzoet en middellang
Comment: leuke, a-typische Tobermory, die een glimlach op mijn gezicht toverde
Score: 82/100

Balmenach 18 Year Old
(43%)

Kleur: zonlicht
Neus: LU-koekjes met kristalsuiker, wordt langzaam maar zeker warme appeltaart
met slagroom
Smaak: eerder waterachtige aanzet, zoet op appel en suiker, maar eerder licht
Finish: kort, licht en vluchtig op een klein beetje kruiden
Comment: mooie neus, maar stuikt dan toch een beetje in elkaar
Score: 80/100

Tullibardine 18 Year
Old (46%)

Kleur:
zonlicht
Neus: granig op limoen (schil incluis, dus licht zesty), maar ook wat nat
karton
Smaak: zacht op vanille en citrus, maar toch een beetje flets en saai
Finish: middellang op gepeperde ontbijtgranen (mocht zoiets bestaan)
Comment: aperitiefwhisky die helaas weinig om het lijf heeft
Score: 80/100

Benrinnes 18 Year Old
(46%)

Kleur: stro
Neus: lekker fruitig, mandarijn, verse en sappige ananas, Turks fruit, noten,
kaneel, yes!
Smaak: lekker olieachtig, doch licht drogend, opnieuw ananas, maar de gedroogde
versie nu.
Finish: Wordt licht bitter, maar perfect gedoseerd.
Comment: zalige Benrinnes, die me echt wel kon bekoren
Score: 84/100

Glenrothes 18 Year
Old ‘Cask Strength’ (XX%)

Kleur: zonlicht
Neus: moutig hart op een bedje van wit en exotisch fruit, ananas, woodsmoke en
kamfer
Smaak: volle, romige smaak op zoet fruit, lekker pittig gekruid
Finish: lang, warmend, zalig zoet en pittig gekruid, licht zesty
Comment: yep, dit is een whisky naar mijn hart. Topper van de avond.
Score: 86/100

Bunnahabhain 21 Year
Old ‘Sherry Cask’ (49,5%)

Kleur: zonlicht
Neus: zacht en zoet op honing, fruitbier, sultanas en bruine suiker, heel
lichte rokerigheid
Smaak: mierzoet op rode bessen met een hint van zuurkool
Finish: middellang op slagroom en peper, mierzoete dood
Comment: wat een vreemde Bunna, maar wel een lekkere whisky, hoor
Score: 84/100

Johan en Luc hadden nog meer lekkers bij, maar de klok tikte door en we
hadden al aardig wat binnen, toch? Deze werden bijgevolg niet geproefd, maar ik
wil toch even meegeven deze whisky’s van The Maltman ook beschibaar zijn bij Malts@Home: Ben Nevis 21 Year Old, Mortlach 13 Year Old, Mortlach 22 Year Old en
Tullibardine 19 Year Old.

Bedankt, Johan en Luc, voor de moeite die u zich regelmatig getroost om
helemaal van het verre Zelem tot in Gentbrugge te fietsen om mij lekkers te
presenteren. Wordt heel er op prijs gesteld.

Het
duurde bijna een jaar voor we een dag vonden die voor alle vier paste om eens
gezellig samen te komen, maar op zondag 30 september was het dan eindelijk
zover. Met ‘we’ bedoel ik Koen van QVID, Marc Castermans aka Casmasjien, Glen
Vanbellingen aka JuraGlenn en ondergetekende. En ‘het’ was een gezellige
namiddag en avond op de whiskyzolder van Marc voor een DLT. Hoewel er weinig dirty aan was en little was het al helemaal niet. Integendeel.

Om
te beginnen, mogen we wel stellen dat Marc terecht erg trots kan zijn op zijn
whiskyzolder. Niet alleen heeft het de uitstraling van een rustieke whiskyshop
(een kleintje dan), maar bovendien kan je urenlang je ogen uitkijken op de
mooie verzameling flessen die Marc heeft staan. Uiteraard staan er schappen vol
met Bowmore, maar ook heel wat Highland Park, de volledige range van Asta
Morris, Thosop, QVID en The Whiskyman, een heleboel distilleerderijbottelingen,
maar ook veel onafhankelijk spul, een kastje Iers en zelfs drie flessen
Auchentoshan. Een man met smaak dus! J

Casmasjien
was onze gastheer, maar dat wil niet zeggen dat wij geen whisky bijhadden
natuurlijk. Er was meer whisky meegebracht door Koen, Glenn en mezelf dan dat
we ooit zouden kunnen proeven op één namiddag (op voorwaarde dat we nog op een
deftige manier naar huis konden geraken, natuurlijk). Nadat iedereen zijn stash had voorgesteld werd een line-up
bepaald. We kunnen niet echt zeggen dat we in flights gewerkt hebben (althans niet bewust), maar het ging als
volgt.

Aperitief

1. Plantation 1983 (Jamaica Rum) for the Nectar
2. Glen Grant 5 Year Old 1967
3. Goldlys 1994 Limousin Cask
4. Bushmills 21 Year Old Rare (Madeira Cask Finish)

Eerste
vlucht: Port Ellen!

1. Glen Garioch 20 Year Old 1991 Liquid Sun ‘The Whiskyman’s Dram’
   52,6%
2. Auchentoshan
   Solera 48%
3. Port Ellen 26 Year Old 1982 DL Old Malt Cask
4. Port
   Ellen 28 Year Old 1982 QVID

Er werden ondertussen overigens heerlijke hapjes geserveerd door Glenn,
die zijn weg weet rond allerlei hapjes met visproducten (man, man, man, wat een
lekkere hapjes!). En het paste perfect bij de tweede reeks whisky’s die we aan
de lippen zetten.

Tweede vlucht: Jura!

1. Laphroaig 1990 Malts of Scotland Exclusively for Belgium
2. Highland Park 24 Year Old 1986 The Nectar of the Daily Drams
3. Isle of Jura 1988 Archives Third Release
4. Isle of Jura 24 Year Old 1988 TWA + Bresser & Timmer
5. Mystery Dram (Isle of Jura)

Er werd ook een mystery dram geschonken door Koen. Hij kon er nog niets
over vertellen, maar de neus verraadde onmiddellijk dat het ook om een Isle of
Jura ging. En een zeer lekkere Jura, overigens. Benieuwd wanneer die op de
markt zal komen.

Derde Vlucht : Macduff!

Onze volgende
tussenstop werd Macduff. We proefden drie onafhankelijke bottelingen. Niet
alleen de leeftijd steeg, maar ook de kwaliteit. Oudere Macduff kan echt wel
lekker zijn, hé zeg!

1. Macduff 14 Year Old Dram of the Lords
2. Macduff 1984 Thosop
3. Macduff 38 Year Old 1973 The Nectar of the Daily Drams

Anita, de
lieftallige betere helft van het gezin Castermans, was zo vriendelijk om voor
ons langs de frituur te passeren. Er gaat niets boven een lekker vettige friet
met stoofvleessaus, saté en curryworst alvorens opnieuw aan de slag te gaan. We
begonnen de tweede helft met de opnames van de volgende Whisky Rambling,
waarbij ik de twee Port Ellen uit de eerste vlucht tegenover elkaar zette. De
Rambling werd opgenomen in één take, zonder voorbereiding, from the hip zoals dat heet, na 16 whisky’s geproefd te hebben. Ik
moet zeggen… je ziet het er aan J.

Vierde
Vlucht: Toshan Jura!

Tja,
aangezien zowel Glenn (JuraGlenn) als Mark (Toshan Man) aanwezig waren, konden
Koen en Marc niet anders dan nog wat van dat spul te proeven, natuurlijk. Maar
het viel absoluut niet tegen.

1. Banff 32 Year Old 1975 DL Old Malt Cask
2. Auchentoshan Scotch Malt Whisky Society 5.33 A charming evocation
   of summer
3. Isle of Jura 15 Year Old Single Malts of Scotland
4. Isle of Jura 10 Year Old 1997 Signatory Vintage
5. Tomatin
   40 Year Old

Maar dat kan
ook aan de geweldige Banff gelegen hebben… of aan de super Tomatin waarmee we
dit rijtje afsloten!

Speciallekes

Ja, we hadden
ook nog een heleboel speciallekes bij (in sampleflesjes) die ook nog moesten
geproefd worden. De oudste whisky van de avond was een Dewar’s White Label 8
Year Old uit 1928. Letterlijk liquid history dus. Ik wilde graag overtroeven
met mijn pre-Prohibition Cedar Brooks 9 Year Old 1914, maar kwam bedrogen uit.
De stop brak af. Ik zal hier thuis eerst een beetje mee aan de slag moeten
alvorens de vloeibare geschiedenis alsnog te kunnen delen.

1. Dewar’s White Label 8 Year Old 1928 86,6 proof
2. Caperdonich
   1972 Gordon & Macphail sherry butt
3. Dailuaine
   1981 Samaroli plain wood
4. Ben Nevis 40 Year Old 1963 Gordon & Macphail Rare & Old

Maar de
Caper, Dailuaine en Ben Nevis waren wel beter. De Dewar’s was heel donker en –
wat mij betreft – soyasausachtige whisky. Speciaal, maar niet zo lekker.

Afsluiter:
Bowmore

Ik zei al dat
Casjmasjien een mooie verzameling Bowmore heeft staan. Het verbaasde dan ook
niet dat hij nog twee schitterende Bowmore Sixties in onze glaasjes goot
(waarvoor dank!).

1. Bowmore 32 Year Old 1968 50th Anniversary
2. Bowmore 40 Year Old 1966 Duncan Taylor #3318
3. Lochside
   1981 Daily Dram

Afsluiten
deden we met een geweldige Lochside.

Afgezien van
de fantastische whisky’s die we hier geproefd hebben, namen we ook nog een
heleboel samples mee naar huis (en deelden er minstens evenveel uit) van de
flessen die we vandaag niet konden proeven. We kunnen dus allemaal thuis nog
een beetje nagenieten van deze geweldige dag.

Dit moeten we
zeker nog eens doen. Bedankt Marc, Glenn en Koen, voor een onvergetelijke DLT.

Onafhankelijk bottelaar Douglas Laing is geen onbekende. Ze hebben
enkele ronkende whiskyreeksen op de markt, denken we maar aan Old Malt Cask,
Provenance en Old & Rare. Ook Douglas of Drumlanrig werd door hen
gelanceerd (zij het dan wel door Langside Distillers, een dochterbedrijf).

De Baronnen van Drumlanrig waren niet bepaald een gezellig
heerschap. Ze bestuurden tussen 1412 en 1675 de Baronies of Drumlanrig, Hawick
en Selkirk tijdens de zogenaamde Border Reivers, een woelige en bloedige
periode tijdens de Middeleeuwen. Op het label van de whiskyfles staat het
gevleugelde schild van de Douglas familie, die vooral herinnerd wordt omwille
van de moed van Sir James Douglas ‘De Goede’. Hij stierf tijdens een kruistocht
(in opdracht van Robert The Bruce) naar Jeruzalem. William Douglas,
bastaardzoon van (een latere) James Douglas, stierf in de Honderdjarige Oorlog
tegen de Britten. De Douglas familie bouwde ook Drumlanrig Castle, dat menig
bekende bezoeker over de vloer kreeg. Naar hen en hun kasteel werd deze
whiskyreeks dus genoemd. Maar genoeg geschiedenis. We zijn hier om kennis te
maken met een reeks single cask bottelingen van Douglas of Drumlanrig.

Jeroen begon, ongetwijfeld geïnspireerd door Crazy Bert, met ‘We
drinken vanavond zes whisky’s en een Auchentoshan’. Bwhoehaha! De eigenaar van
de zaak borg onmiddellijk zijn bloempotten op, want zag de bui al hangen. Ah, the banter. De sfeer zat er meteen
dik in.

Auchentoshan 10 Year
Old 2000/2011, 46%, Cask LD 7062, 238 bts

In mijn verzameling zit een 14-jarige Auchentoshan 1991 cask LD
4002, een eerdere botteling van Douglas. Degene waarmee de avond werd
geopend was ook een prima aperitiefwhisky. Strokleurig. Onmiddellijk tekent het
typische Toshan karakter present op de neus. Een hart van graan, gesuikerde
gerst, citrus, een tikkeltje banaan en een heleboel limoen. Ditto op smaak met
flink wat peper. Pittig, hoor. De finish is middellang. Smaakvolle
Auchentoshan, dat moeten zelfs de disgenoten toegeven. Ook wanneer ik na een
uur terugkeerde naar het glas, was hij nog steeds fris en monter. Voor mij de
nummer drie van de avond, no kidding.

Littlemill 18 Year
Old 1991/2010, 46%, Cask LD 6202, 150 bts

Dit is de eerste Littlemill uit 1991 die ik proef. Ik had al het
genoegen enkele pareltjes uit 1990 te proeven, zoals de Silver Seal of de geweldige MoS-fles voor Fulldram. Maar deze
stelt eerst wat teleur. Flink gesloten. Hij heeft echt tijd nodig. Maar
naarmate de avond voorbij glijdt, wordt hij alsmaar beter. Groenmout,
rietsuiker, appelschillen en jelly beans. Op smaak is hij nog fruitiger met
flink wat gekruide karamel. De finish ligt in het verlengde hiervan en is
middellang. Een typische zomerdram.

Bowmore 21 Year Old 1989/2011, 46%, Cask LD 7462, 181 bts

Een Bowmore uit 1989? Dat brengt me meteen bij kleppers als de QV.ID-botteling, de MoS-botteling of de Maltman-botteling. De verwachtingen
zijn dus hooggespannen. En ze worden grotendeels ingelost. Hij komt uit een
bijzonder inactief sherryvat, want is heel bleek. Ook op de neus merk je dat:
zoete teer, borstbollen, citrus en zoethout. Ik hou hier wel van. Op smaak
wordt hij lekker warmend met assen en teer en heerlijke turf. Citrus is de
hoofdnoot. De olieachtige afdronk is lang en zoet. Hoewel hij wat te clean is
en wat punch mist, is dit toch een mooie Bowmore. Voor mij de nummer twee van
de avond. Op vatsterkte was dit wellicht de winnaar geworden.

Highland Park 13 Year
Old 1997/2010, 46%, Cask LD 6551, 280 bts

Dit is de grote tegenvaller van de avond. Zonder er doekjes om te
winden: hij stinkt! Champignons en natte sportsokken zijn ons deel. Na verloop
van tijd wel wat anijs en wit fruit, maar het kalf is al verzopen. Ik nip van
het glas. Hij is licht fruitig, maar lekker wordt hij nooit. De finish is
genadig kort. Ik laat de rest staan. It ain’t no Smoking Buffalo.
Wellicht de slechtste HP die ik al proefde.

Ondertussen
serveert Inge – aka Chef Zonder Restaurant – een geweldig hapje: licht gerookte eendenborst (warm gerookt met appelhout),
pannenkoekjes met courgettecrème, gezouten aardbeien en sausje met agave, roze
pompelmoes en “Tullibardine Vintage”. Astemblift!

Laphroaig 21 Year Old
1990/2011, 46%, Cask LD 7461, 191 bts

De oudste onafhankelijke Laphroaig die ik al proefde, te
vergelijken met de fles van de Creative
Whisky Company (althans qua distillatiejaar). Deze heeft al een beetje meer
kleur. Hij is rond en romig, heerlijk zoet met toetsen van banaan, mooi in
balans met het zeezout, de natte aarde en mos. Hij is licht medicinaal en
absoluut geweldig. Op het palate is hij soft
& smooth met diepe turf, licht gekruid. Doet wat denken aan een
haardvuur op het strand. De finish is kort, maar wel lekker op vanille,
mercurochroom en hoestsiroop. Voor mij de winnaar van de avond.

Caol Ila 14 Year Old 1996/2011, 46%, Cask LD 7058, 179 bts

Ik heb het al tot vervelens toe herhaald: ik heb nog nooit een
Caol Ila geproefd die me is tegengevallen. Ook vanavond stelt deze Ileach niet
teleur, ook al is hij een tikkeltje scherp. Bitterzoet op de neus met rook,
citrus en makreel. Op smaak een heerlijke mix van oestersap en cappuccino bij
een dovend haardvuur. Op de middellange finish komt er vooral vanille en assen
door. Lekker! OK, deze mag in ex aequo op nummer drie.

Ardbeg 20 Year Old
1991/2011, 54,5%, Cask LD 7930, 12bts

Dit is de enige botteling uit deze line-up die niet op 46%, maar
op een vatsterkte van 54,5% op fles werd getrokken. En er zijn slechts 12
flessen van afgevuld. De rest van het vat ligt wellicht nog in het warehouse te
rijpen. Niet meer te krijgen. En da’s maar goed ook, want hij kost 395 EUR.
Ouch! Dat gezegd zijnde: hij heeft een prachtige gouden kleur en een bijzondere
neus. Ik krijg gezouten roomboter, gebakken spek, gebakken banaan in
appelsiensap, verse vijgen en babyadem. Wow! Hij smaakt krachtig, kruidig, zoet
en donker, als u begrijpt wat ik bedoel. De lange, zoete afdronk brengt vooral
de associatie met bruine suiker naar boven. Het toevoegen van wat water brengt
op de neus wat koeienhuid, hoestsiroop en een vreemde toets van plasticine mee.
Op smaak wordt hij zoeter en scherper. Het is geen verbetering. Deze speelt
duidelijk in een andere league dan de
voorgangers en daarom nam ik hem niet op in mijn persoonlijke top drie. Appelen
en peren, weet u wel? Maar dit is absolute top.

De top drie van het stelletje ongeregeld dat Den Enghel vanavond
onveilig maakte, had een andere top drie in gedachten:

1. Ardbeg
2. Caol Ila
3. Laphroaig

Om de avond in schoonheid te eindigen schenkte Jeroen nog een
dessertje: zijn nieuwste eigen botteling voor de 5e verjaardag van
The Bonding Dram, de Bladnoch 21 Year Old uit 1991, waarover ik morgen
uitgebreid zal rapporteren.

Voldaan – en met de flesrest Auchentoshan onder de arm – keerden
we huiswaarts, blij met de kennismaking met deze bottelaar. Bedankt voor een
gezellige avond, mensen. Tot de volgende.

May the Malt be with you!

Vrijdag 29 juni kon ik het whiskyseizoen afsluiten bij
Brouwerij Vercauteren met een initiatietasting, onder het motto ‘Back to
Basics’. Af en toe is het goed om terug te keren naar de basis. Het doet je al
dat lekkers veel meer appreciëren, toch?

Bovendien maakte Johan van Brouwerij Vercauteren zich
sterk dat er ook een aantal mensen aanwezig zouden zijn die nog niet zo veel
van whisky afkenden en dus kennis met de godendrank wilden maken. Excellent!

Gewapend met powerpoint en kilt zakte ik af naar het
verre (voor mij althans) Londerzeel, waar mij een warm onthaal te beurt viel.
Het productieproces en de geschiedenis werden toegelicht, doorspekt met humor
en anekdotes. De 15 aanwezigen kregen deze ‘Back to Basics’-line up:

– Bushmills 10 Year Old

– Auchentoshan Three Wood

– Johnnie Walker Red Label

– BenRiach 12 Year Old Sherrywood

– Nikka from the Barrel

– GlenDronach 9 Year Old 2002 PX Sherry Puncheon 2024 (Cask in a Van 2012)

– Benromach Peat Smoke

Traditiegetrouw stelden we de top drie samen door
middel van handopsteking. Nikka from the Barrel eindigde op de derde plek,
gevolgd door de GlenDronach 9 Year Old. De BenRiach 12 Year Old Sherrywood ging
met de meeste punten aan de haal.

Aan het einde van de proeverij schonk Brouwerij
Vercauteren nog een prachtige DVD van The Islay Edition cadeau aan de winnaar van de afsluitende quizvraag.

Ik kreeg tevens nog een paar mooie samples mee van
Johan, nl. de Rosebank 21 Year Old Special Release, de GlenDronach Cask in a
Van 2012 en de Octomore Comus. Die zal ik binnenkort eens proberen.

Een plezante avond, dat is het minste wat je er van
kan zeggen. Hopelijk kunnen we dat binnenkort eens overdoen.

May the Malt be with you!

Afgelopen
woensdag, 27 juni, was het weer verzamelen geblazen in Den Enghel te Gent, want
Jeroen van The Bonding Dram had nieuwe cask samples uit te proberen. En niet
minder dan twintig gegadigden mochten meeproeven om dan in gezamenlijk overleg
te beslissen welke de volgende botteling voor The Bonding Dram zou worden
(herinner u de geweldige Macduff 2000!). Dat is steeds een zeer leuke
bedoening. De tasting was dan ook razendsnel volzet (en Jeroen moest zelfs nog
een hele bende teleurstellen). Daar zaten de hapjes van Chef zonder Restaurant
Inge zeker voor iets tussen. Eenvoudig, maar toch elegant en bijzonder
smaakvol: boterhammetjes met bruine en witte choco, uiteraard gemaakt met
whisky – later daarover meer.

Niet
minder dan 9 cask samples op vatsterkte werden geschonken. In willekeurige
volgorde (peated en non-peated stonden inderdaad door elkaar). Gewapend met pen
en papier, geflankeerd door bekende (en minder bekende) gezichten en evenveel
meningen konden we aan de slag. Ikzelf was omgeven door Niek & Ilse, Bart
en Inge, Luc en Dersou. U raadt het al: het werd een luidruchtig avondje waar
heel wat werd afgelachen, tussen het zware proefwerk (pun intended) door.

Ik
heb de namen van de distilleerderijen toegevoegd, maar weet dat we die pas
achteraf te horen kregen. De samples werden immers blind geschonken. Ook
verdere details (zoals distillatiejaar, vattype en –sterkte) geven we – op
verzoek van de bottelaar – niet vrij.

Een
kort overzichtje van mijn bevindingen (N: neus – S: smaak – F: finish)

Sample
1: Mortlach

N
– grassig, appel en peer eau-de-vie, beetje ‘vuil’, koude thee

S
– eerder spirity en granig, wit fruit en flink peperig

F
– lang en zoet, beste onderdeel van deze whisky.

Sample
2: Bunnahabhain

N
– heeft veel tijd nodig, dan toffee, koffie, caramel, chocolade, iets zurigs en
zelfs wat sulfer

S
– chocolade, munt, zure pruimen en zout

F
– middellang en wat ziltig

Sample
3: Highland Park

N
– flink atypisch, eerder licht, spirity en grassig, hooi, Earl Grey, citrus
graan. Toefje turf.

S
– zoet op stoofperen, graan en flink pittig op chilli en pepers

F
– lang en warmend

Sample
4: Bladnoch

N
– snoepwinkel, suikerspin, wit fruit

S
– begint wat vlak en spirity, zelfs wat karton, maar bloeit zeer mooi open op
wit fruit en kruiden

F
– zoet en middellang

Sample
5: Bowmore

N
– Tikkeltje ‘vuil’ op assen, citroen en wat olijf- en notenolie

S
– zoet en zout in een jasje van assen van een pas gedoofd vuur, olieachtig

F
– bijzonder lang en warm, blijft pittig tot het eind

Sample
6: Clynelish

N
– Turks fruit, licht gebrande mout, heerlijk zoet en rond

S
– romig, rond op noten, pruimen en appelsien

F
– kruidig en warmend, middellang

Sample
7: Laphroaig

N
– Gerookte ham, assen, levertraan, citroen- en oestersap

S
– wat een krachtige aanzet, citrus, rook

F
– pittig en middellang op gerookte ham

Sample
8: Unknown

N
– licht maar bijzonder fruitig op perensiroop, kaneel, bruine suiker

S
– mondvullend, sherry, pruimen, rozijnen, kaneel, noten

F
– kort op kruidnagel

Sample
9: Dailuaine

N
– wat aan de lichte kant op thee en wit fruit

S
– graan en fruit, toefje bubblegum

F
– middellang en kruidig

Na
anderhalf uur vroeg Jeroen ons om een top drie samen te stellen. Zo geschiedde.
Dat was niet makkelijk, want het waren allemaal wel bijzonder lekkere whisky’s,
hoor. Zet ze in een line-up en ze zullen er stuk voor stuk (op één uitzondering
na, volgens mij) wel allemaal als toppers uitkomen.

Maar
allemaal tegenover elkaar? Tja, dan moet er natuurlijk geselecteerd worden.
Luxeprobleem. Voor het merendeel lagen de meningen in elkaars verlengde. Jeroen
was er dan ook gerust in dat het uitverkoren vat een succes zou worden (ik
overigens ook, want (voor)bestelde meteen tien flessen voor familie, vrienden
en collega’s). Maar er was nog een tweede whisky die ook uitzonderlijk was en
in menig top drie stond, maar uiteindelijk niet unaniem werd verkozen. De kans
is dan ook groot dat we ook van deze nog zullen horen. Over welke whisky’s
hebben we het hier? Daar moet u echt nog even geduld voor oefenen, maar sta me
toe te zeggen dat ze werkelijk uitzonderlijk zijn.

Nu
zou je denken ‘Wat een mooie avond, nu snel naar huis om de verlengingen mee te
pikken van Portugal-Spanje, zeker?’ Maar dat was buiten de waard gerekend.
Tijdens zijn laatste ontdekkingstocht doorheen het Heilige Land van de Dram had
Jeroen enkele pareltjes opgepikt. En die wou hij toch wel even delen met ons
als ‘dessert’ en ‘dank u wel voor de moeite’. Heel graag gedaan, zou ik zo
zeggen.

Highland Park 37 Year Old
1967/2004 John Scott’s, 50,6% ABV, Sherry Cask 3131, 227 bts

En
toen werd het stil aan tafel. Schichtige blikken links en rechts. Zouden zij
dit ook ervaren? De glimlachende trekjes rond de monden van mijn tafelgenoten
en de pretlichtjes in de ogen van Jeroen spraken boekdelen. Ja, zij hadden ook
meteen door dat we hier een pareltje in het glas hadden. De pittige neus op
noten en tropisch fruit was smeuïg en rijkelijk zoet. Oude glorie met een ongeëvenaarde
diepgang. Wat een stunner! De turf was al heel discreet geworden, daarbij de
tropische vruchten alle kansen gevend om zich te laten gelden. Lekker gekruid
en sappig met een karrenvracht aan honing. De finish is lang en ge-wel-dig. Zo goed als onvindbaar geworden, helaas (92/100).

Highland Park 42 Year Old
1967/2009 John Scott’s, 50,3% ABV, Sherry Cask 6282, 190 bts

De
verwachtingen voor deze nog oudere HP waren dan ook hooggespannen, maar werden
niet helemaal ingelost. Het bewijs dat leeftijd en kwaliteit geen synoniemen
zijn. Uiteraard is dit ook een stunner, met eveneens heel wat tropisch fruit,
maar minder uitgesproken, droger en wat meer eik. Het verschil met de 37yo is
aanzienlijk. De sappigheid is hier niet terug te vinden. Op smaak krijg ik wat
appelsien en pruimen, alsook honing, maar de eik is luider. De afdronk is dan
ook kruidig en drogend (88/100). Het doet je wel de vraag stellen hoe deze HP
geproefd zou hebben op 35, misschien zelfs 30 jaar. We zullen het nooit weten.
Met een beetje geluk kan je deze fles nog wel vinden, maar 400 EUR zal je niet
hoeven verbazen. Nou ja, een officiële HP van die leeftijd kost je minimaal het
dubbele.

Deanston Toasted Oak 1998,
Limited Edition Distillery Only, 56,4%, 326 bts

Als
afsluiter van de avond – de penalty’s waren toen al bezig – schotelde Jeroen
ons een flesje voor dat hij zelf had opgepikt in het visitor center van de Deanston distilleerderij. Het
betrof een botteling die enkel op de distilleerderij te krijgen is. Het is
moeilijk info achterhalen van deze whisky. Op de fles staat enkel hetvolgende: “This particular whisky came to life
back in 1998 when I filled some new-make Deanston into eight (!) top quality
ex-bourbon casks which had been re-charred (or toasted) to varying degrees.
After nine years of quiet observation, I carefully married these casks together
and refilled the precious liquid into some young ex-whisky casks.” Jonge ex-whiskyvaten? Wat
wil dat zeggen? Tja. Deze Deanston bood een rijke, complexe neus aan van
vanille, karamel, toffee, appelsien en eik. Ook op smaak was hij bijzonder
pittig op gember, appelsien, rozijnen, Turks fruit en demarara suiker. Hij had
een lange, zoete afdronk waar de fruitigheid het moet afleggen tegen
nootmuskaat. Een mooie afsluiter (85/100).

Spanje
mag Portugal dan opzij gezet hebben op strafschoppen, ik had geen tijd om van
de match te genieten en heb daar niet het minste spijt van. Want ik verorberde
nog een boterhammetje met choco van Inge. Ik had u beloofd daar nog iets over
te zeggen.

Inge’s
Bruine Choco:
melkchocolade, rozemarijn, abrikozen, thee van abrikozen en dragon, afgewerkt
met Highland Park.

Inge’s
Witte Choco:
witte chocolade, ganache en pistache, roomboter, suiker, pure alcohol en
afgewerkt met Tullibardine.

Ik
kocht meteen een potje van elk. Dat wordt smullen op zondagmorgen.

Nen
dikke merci aan mijn tafelgenoten voor een superavond. Bedankt, Jeroen, voor de
uitnodiging. We kijken reikhalzend uit naar de botteling(en)!

De
dames en heren uit Veldegem lusten er wel pap van. Voor de derde keer mochten Jeroen
en ik een groep van 30 tasters ontvangen en doorheen een line-up van zeven
whisky’s loodsen. En het thema mochten ze zelf kiezen. Op algemeen verzoek werd
het daarom een Tour of Islay.

Gewapend
met glazen, flessen, pipetten en onderleggers (maar zonder beamer, dedju!)
vertrokken we naar het verre West-Vlaanderen. Gelukkig konden we ter plekke nog
een persoon contacteren die voor een beamer kon zorgen, zodat we onze
presentatie, opgesmukt met prachtige foto’s van het eiland en de nodige info
over de bottelingen, konden projecteren.

Ook
Inge Lanckacker, de Chef Zonder Restaurant, namen we opnieuw
onder de arm. Immers, haar hapjes hebben al menig tasting naar een hoger niveau
getild en dat zou vanavond niet anders zijn. Integendeel. Iedereen, mezelf
incluis, waren het erover eens dat Inge zichzelf deze keer overtroffen had.
Haar uitleg, in een bescheidenheid die bijna haar schoonheid evenaart, was dat
geturfde whisky dankbaar is om met eten te pairen,
omwille van de uitgesproken smaken.

Enfin,
aan de slag. Na een korte intro, waarin we even recapituleerden wat we in de
eerste twee tastings hadden uitgelegd (geschiedenis, productieproces, wood
management), gingen we deze keer een beetje dieper in op het gebruik van turf.

Als
aperitiefje schonken we de nieuwe Bunnahabhain
12 Year Old, ongeturfd en gebotteld op 46,3%, gevolgd door het nieuwe
vlaggenschip van Bruichladdich, The Laddie Ten, ongeturfd (maar is
dat wel zo?) en gebotteld op 46%. Beiden werden positief onthaald, maar werden
wel als ‘makkelijk’ bestempeld. Wie zei dat wij het hen moeilijk gingen maken?

Dan
schonken we de enige onafhankelijke bottelingen van de avond, de Bowmore
14 Year Old 1997 MacBolle (46%)en tot ieders verbazing bleek één van de
mensen die deze whisky geselecteerd had voor Torhout in het publiek te zitten.
Wat een kleine wereld. En het blijft een goed verhaal, natuurlijk (zie deze blogpost voor meer achtergrond).
Als laatste voor de pauze, kwamen we op de proppen met de jongste van de avond,
meteen ook van de jongste distilleerderij op Islay: de Kilchoman 5 Year Old Vintage 2006, een heerlijk bourbonvaatje op
46%. Een zachte en zoete neus, die explodeerde in BBQ-tonen in de mond. De
pauze kwam dan ook bijzonder gelegen. Het culinaire hoogtepunt kwam bij deze
whisky trouwens: een mousse van Roquefort met gerookte spekjes. Ge-wel-dig!

Na
een korte onderbreking begonnen we dan aan het serieuze werk met de Laphroaig 10 Year Old Cask Strength Batch 3,
die met zijn 55,3% menig hart veroverde, maar toch makkelijk werd overtroffen
door de voorlaatste dram: de Ardbeg Corryvreckan, een
draaikolk van aromas en smaken op 57,1% (en mijn persoonlijke favoriet van de
avond). Zowel de Laffie als de Ardbeg konden water goed verdragen.

Als
klap op de vuurpijl, kwestie van in schoonheid te eindigen, haalden we een
uitzonderlijke Port Ellen 1983 Malts of Scotland
(58,9%) boven, een 28-jarige single cask die helaas niet meer te vinden (maar
geen nood, de nieuwe PE staat al in de steigers, deze keer een PE 1982 als ik
het goed heb). En het moet gezegd, dit is en blijft top en altijd een beetje
feest. Dat had het publiek hier vanavond ook begrepen, zoals bleek uit de
samenstelling van de top 3 door de klassieke handopsteking. De Port Ellen was
buiten categorie. Dus wou het publiek een top drie zonder de PE, maar ook die
was redelijk voorspelbaar, en zag er als volgt uit:

1. Ardbeg
   Corryvreckan
2. Laphroaig 10 Year Old CS Batch 3
3. Bowmore 14 Year Old 1997 MacBolle

En
hoewel we mooi op tijd begonnen waren om 20u, was het toch al voorbij half één
toen we aan de lange rit terug begonnen, maar wat een geweldige en
supergezellige avond. En het is altijd een hart onder de riem als de mensen aan
het eind van de avond de organisator, mijn ex-collega Reza, zo goed als
verplichten om meteen een nieuwe datum te prikken voor een volgende tasting.
Dus zien we elkaar begin oktober opnieuw.

May the Malt be with you!