Afgelopen
woensdag, 27 juni, was het weer verzamelen geblazen in Den Enghel te Gent, want
Jeroen van The Bonding Dram had nieuwe cask samples uit te proberen. En niet
minder dan twintig gegadigden mochten meeproeven om dan in gezamenlijk overleg
te beslissen welke de volgende botteling voor The Bonding Dram zou worden
(herinner u de geweldige Macduff 2000!). Dat is steeds een zeer leuke
bedoening. De tasting was dan ook razendsnel volzet (en Jeroen moest zelfs nog
een hele bende teleurstellen). Daar zaten de hapjes van Chef zonder Restaurant
Inge zeker voor iets tussen. Eenvoudig, maar toch elegant en bijzonder
smaakvol: boterhammetjes met bruine en witte choco, uiteraard gemaakt met
whisky – later daarover meer.

Niet
minder dan 9 cask samples op vatsterkte werden geschonken. In willekeurige
volgorde (peated en non-peated stonden inderdaad door elkaar). Gewapend met pen
en papier, geflankeerd door bekende (en minder bekende) gezichten en evenveel
meningen konden we aan de slag. Ikzelf was omgeven door Niek & Ilse, Bart
en Inge, Luc en Dersou. U raadt het al: het werd een luidruchtig avondje waar
heel wat werd afgelachen, tussen het zware proefwerk (pun intended) door.

Ik
heb de namen van de distilleerderijen toegevoegd, maar weet dat we die pas
achteraf te horen kregen. De samples werden immers blind geschonken. Ook
verdere details (zoals distillatiejaar, vattype en –sterkte) geven we – op
verzoek van de bottelaar – niet vrij.

Een
kort overzichtje van mijn bevindingen (N: neus – S: smaak – F: finish)

Sample
1: Mortlach

N
– grassig, appel en peer eau-de-vie, beetje ‘vuil’, koude thee

S
– eerder spirity en granig, wit fruit en flink peperig

F
– lang en zoet, beste onderdeel van deze whisky.

Sample
2: Bunnahabhain

N
– heeft veel tijd nodig, dan toffee, koffie, caramel, chocolade, iets zurigs en
zelfs wat sulfer

S
– chocolade, munt, zure pruimen en zout

F
– middellang en wat ziltig

Sample
3: Highland Park

N
– flink atypisch, eerder licht, spirity en grassig, hooi, Earl Grey, citrus
graan. Toefje turf.

S
– zoet op stoofperen, graan en flink pittig op chilli en pepers

F
– lang en warmend

Sample
4: Bladnoch

N
– snoepwinkel, suikerspin, wit fruit

S
– begint wat vlak en spirity, zelfs wat karton, maar bloeit zeer mooi open op
wit fruit en kruiden

F
– zoet en middellang

Sample
5: Bowmore

N
– Tikkeltje ‘vuil’ op assen, citroen en wat olijf- en notenolie

S
– zoet en zout in een jasje van assen van een pas gedoofd vuur, olieachtig

F
– bijzonder lang en warm, blijft pittig tot het eind

Sample
6: Clynelish

N
– Turks fruit, licht gebrande mout, heerlijk zoet en rond

S
– romig, rond op noten, pruimen en appelsien

F
– kruidig en warmend, middellang

Sample
7: Laphroaig

N
– Gerookte ham, assen, levertraan, citroen- en oestersap

S
– wat een krachtige aanzet, citrus, rook

F
– pittig en middellang op gerookte ham

Sample
8: Unknown

N
– licht maar bijzonder fruitig op perensiroop, kaneel, bruine suiker

S
– mondvullend, sherry, pruimen, rozijnen, kaneel, noten

F
– kort op kruidnagel

Sample
9: Dailuaine

N
– wat aan de lichte kant op thee en wit fruit

S
– graan en fruit, toefje bubblegum

F
– middellang en kruidig

Na
anderhalf uur vroeg Jeroen ons om een top drie samen te stellen. Zo geschiedde.
Dat was niet makkelijk, want het waren allemaal wel bijzonder lekkere whisky’s,
hoor. Zet ze in een line-up en ze zullen er stuk voor stuk (op één uitzondering
na, volgens mij) wel allemaal als toppers uitkomen.

Maar
allemaal tegenover elkaar? Tja, dan moet er natuurlijk geselecteerd worden.
Luxeprobleem. Voor het merendeel lagen de meningen in elkaars verlengde. Jeroen
was er dan ook gerust in dat het uitverkoren vat een succes zou worden (ik
overigens ook, want (voor)bestelde meteen tien flessen voor familie, vrienden
en collega’s). Maar er was nog een tweede whisky die ook uitzonderlijk was en
in menig top drie stond, maar uiteindelijk niet unaniem werd verkozen. De kans
is dan ook groot dat we ook van deze nog zullen horen. Over welke whisky’s
hebben we het hier? Daar moet u echt nog even geduld voor oefenen, maar sta me
toe te zeggen dat ze werkelijk uitzonderlijk zijn.

Nu
zou je denken ‘Wat een mooie avond, nu snel naar huis om de verlengingen mee te
pikken van Portugal-Spanje, zeker?’ Maar dat was buiten de waard gerekend.
Tijdens zijn laatste ontdekkingstocht doorheen het Heilige Land van de Dram had
Jeroen enkele pareltjes opgepikt. En die wou hij toch wel even delen met ons
als ‘dessert’ en ‘dank u wel voor de moeite’. Heel graag gedaan, zou ik zo
zeggen.

Highland Park 37 Year Old
1967/2004 John Scott’s, 50,6% ABV, Sherry Cask 3131, 227 bts

En
toen werd het stil aan tafel. Schichtige blikken links en rechts. Zouden zij
dit ook ervaren? De glimlachende trekjes rond de monden van mijn tafelgenoten
en de pretlichtjes in de ogen van Jeroen spraken boekdelen. Ja, zij hadden ook
meteen door dat we hier een pareltje in het glas hadden. De pittige neus op
noten en tropisch fruit was smeuïg en rijkelijk zoet. Oude glorie met een ongeëvenaarde
diepgang. Wat een stunner! De turf was al heel discreet geworden, daarbij de
tropische vruchten alle kansen gevend om zich te laten gelden. Lekker gekruid
en sappig met een karrenvracht aan honing. De finish is lang en ge-wel-dig. Zo goed als onvindbaar geworden, helaas (92/100).

Highland Park 42 Year Old
1967/2009 John Scott’s, 50,3% ABV, Sherry Cask 6282, 190 bts

De
verwachtingen voor deze nog oudere HP waren dan ook hooggespannen, maar werden
niet helemaal ingelost. Het bewijs dat leeftijd en kwaliteit geen synoniemen
zijn. Uiteraard is dit ook een stunner, met eveneens heel wat tropisch fruit,
maar minder uitgesproken, droger en wat meer eik. Het verschil met de 37yo is
aanzienlijk. De sappigheid is hier niet terug te vinden. Op smaak krijg ik wat
appelsien en pruimen, alsook honing, maar de eik is luider. De afdronk is dan
ook kruidig en drogend (88/100). Het doet je wel de vraag stellen hoe deze HP
geproefd zou hebben op 35, misschien zelfs 30 jaar. We zullen het nooit weten.
Met een beetje geluk kan je deze fles nog wel vinden, maar 400 EUR zal je niet
hoeven verbazen. Nou ja, een officiële HP van die leeftijd kost je minimaal het
dubbele.

Deanston Toasted Oak 1998,
Limited Edition Distillery Only, 56,4%, 326 bts

Als
afsluiter van de avond – de penalty’s waren toen al bezig – schotelde Jeroen
ons een flesje voor dat hij zelf had opgepikt in het visitor center van de Deanston distilleerderij. Het
betrof een botteling die enkel op de distilleerderij te krijgen is. Het is
moeilijk info achterhalen van deze whisky. Op de fles staat enkel hetvolgende: “This particular whisky came to life
back in 1998 when I filled some new-make Deanston into eight (!) top quality
ex-bourbon casks which had been re-charred (or toasted) to varying degrees.
After nine years of quiet observation, I carefully married these casks together
and refilled the precious liquid into some young ex-whisky casks.” Jonge ex-whiskyvaten? Wat
wil dat zeggen? Tja. Deze Deanston bood een rijke, complexe neus aan van
vanille, karamel, toffee, appelsien en eik. Ook op smaak was hij bijzonder
pittig op gember, appelsien, rozijnen, Turks fruit en demarara suiker. Hij had
een lange, zoete afdronk waar de fruitigheid het moet afleggen tegen
nootmuskaat. Een mooie afsluiter (85/100).

Spanje
mag Portugal dan opzij gezet hebben op strafschoppen, ik had geen tijd om van
de match te genieten en heb daar niet het minste spijt van. Want ik verorberde
nog een boterhammetje met choco van Inge. Ik had u beloofd daar nog iets over
te zeggen.

Inge’s
Bruine Choco:
melkchocolade, rozemarijn, abrikozen, thee van abrikozen en dragon, afgewerkt
met Highland Park.

Inge’s
Witte Choco:
witte chocolade, ganache en pistache, roomboter, suiker, pure alcohol en
afgewerkt met Tullibardine.

Ik
kocht meteen een potje van elk. Dat wordt smullen op zondagmorgen.

Nen
dikke merci aan mijn tafelgenoten voor een superavond. Bedankt, Jeroen, voor de
uitnodiging. We kijken reikhalzend uit naar de botteling(en)!