WhivieBlog

Distilleerderij: Bruichladdich
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bruichladdich 24 Year Old 1988/2012 Malts of Scotland
Sherry Hogshead 12040, 188 bts
Kleur: amber
ABV: 54,3%

Peperkoek

Deze Laddie werd speciaal voor het Islay
Whisky Dinner 2012 gebotteld door Malts of Scotland. Het is overigens de eerste
Bruichladdich die door deze bottelaar op fles wordt getrokken, wat me enigszins
verbaast, gezien hun duidelijke voorkeur voor Islay whisky’s (of is dat mijn
idee?).

De prikkelende neus is heel expressief met
stal- en zeegeuren op kop, gevolgd en overstemd door leder, bijenwas, peperkoek
en honing. De turf is aanwezig, maar neemt genoegen met een plaats in de
coulissen. Wordt hoe langer hoe zoeter. Donker fruit komt naar boven. Best wat
kruiden, ook. Ik ben al half gewonnen voor deze whisky.

Hij is bijzonder romig, flink pittig
(kruidnagel, kaneel, tijm, peper) en heerlijk krachtig op smaak. Best rokerig,
maar ook hier gunt de turf en de eik het voetlicht aan de zoete toetsen.
Opnieuw donker fruit, voornamelijk opgelegde rozijnen, maar ook heel wat honing
en bruine suiker. Een druppeltje balsamico. Ik ben nu ook voor de andere helft
gewonnen.

De afdronk is lang en rokerig, blijft pittig
en sterft een licht drogende, bittere dood.

Op de nieuwe tubes van MoS staat trots ‘every
bottle a benchmark’. Dat is voor deze Laddie zeer toepasselijk. Rond de 125
EUR. Met dank aan Jeroen van The Bonding Dram voor het sample.

91/100

Geproefd
door Mark Dermul op 07-11-2012
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Op
zaterdag 17 november was Drank- en Spijshuis ’t Konijntje in Kwaremont het
decor voor ons jaarlijkse whisky dinner. En wat hebben we gesmuld!

We
begonnen met een dubbel aperitief: twee glaasjes van een 14-jarige Mystery
Single Malt uit de Highlands die chef Jos Hubau, beiden gebotteld van hetzelfde
vat dat in 1998 werd gedistilleerd. Het ene glas was gevuld met whisky afgetapt
in augustus, het tweede op 15 november. Ik had hem begin dit jaar al eens geproefd, toen het
nog een 13-jarige was. De verschillen waren zo subtiel dat je het amper kon
merken. De tweede was heel misschien een heel klein beetje zoeter dan de
eerste. Hoe dan ook, ze pastten perfect bij de huisbereide hazenpastei.

Dan
werden we vergast op een geweldig lekker voorgerechtje: gebakken ganzelever met
breughelspek op de grill, overgoten met een sausje van BenRiach Madeira Cask en
porto, vergezeld van een glaasje Balvenie 21 Year Old PortWood.

Het
whiskysorbet van peren was bereid met de nieuwste botteling van Asta Morris,
een 16-jarige Auchroisk. Fantastisch lekker en je kon de whisky goed proeven,
zoals het hoort.

Het
hoofdgerecht was er eentje om duimen en vingers bij af te likken: gegrilde
hertekalfsteak in een veenbessensausje, vergezeld van appelbrunoise en
knolselder en bospaddenstoelen. Heerlijke amandelkroketjes maakte het culinaire
plaatje compleet. De ietwat ‘vuile’ GlenDronach 15 Year Old Revival paste daar
prima bij.

Als
toetje draaide Jos zijn eigen vanilleijs om een Dame Blanche te presenteren die
menig ijssalon rode wangen zou bezorgen. De heerlijk smeuïge warme
chocoladesaus was zalig! En dat ging gepaard met de geweldige Ardbeg Uigeadail.

En
tijdens het dessert kregen we plots bezoek van Bert Bruyneel, de man achter het
Asta Morris-label. Hij liet iedereen proeven van een vatstaal dat hij
angstvallig geheim hield. Hij vroeg ons enkel of we het lekker vonden of niet.
Lekker was het alleszins. Ik hoorde verschillende distilleerderijen vallen
zoals BenRiach, Littlemill en Tomatin. Ikzelf hield het op BenRiach (een
veilige gok, ik weet het). Zou het kunnen dat we, zonder het al te goed te
beseffen, de volgende Asta Morris-botteling geproefd hebben? Wie weet!

Zelf
liet ik nog een glas van de nieuwe Auchentoshan 32 Year Old 1973 Limited
Edition rondgaan, wat eveneens op veel bijval kon rekenen.

We
rondden de avond af met een tasje koffie of thee, vergezeld door een
roomlikeurtje uit de kast van de Toshan Man, de zoete Auchentoshan Cream Liqueur Distillery
Exclusive. Hij ging vlotjes binnen!

Iedereen
was het er over eens. Dit was een uitzonderlijk lekker menu en de chef had een
goede keuze qua whisky gemaakt (hoewel ik toch ten stelligste moet protesteren
tegen het feit dat Ilse, die vegetarisch at, een heerlijke Inverleven 28 Year
Old van Duncan Taylor en een nog lekkerdere Glentauchers 35 Year Old 1975 van
The Whisky Agency kreeg – de volgende keer bestel ik ook vegetarisch!). Dit
gaan we nog doen!