WhivieBlog

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland
Fles: Auchentoshan 18 Year Old 1997/2015, Blackadder, Hogshead #2909, 247 bts
Kleur: oloroso
ABV: 52,3%

Balans

Blackadder, het merk van de vuilgebekte, maar erg grappige Robin Tucek,
heeft al een aantal Auchentoshan op zijn actief. In hun Raw Cask-reeks – die
zich kenmerkt door kleine vatrestjes in de flessen – tellen we er al 7. Dit is
één van de meest recente, gebotteld in 2015 op een vatsterkte van 52.3%. Hij
heeft een heerlijk kleurtje, wat me doet vermoeden dat het een sherry hogshead
geweest is. We zullen er snel genoeg achter komen.

Nou, op de neus is dat alvast niet onmiddellijk te bepalen. Ik krijg
boterbollen, cacao, bloedappelsien, maar ook wat citroenzeste en sappige peren.
Alhoewel… na enkele ogenblikken krijg ik ook mooie toetsen van espresso en
kruidnagel. Ja, dit zal wel een sherryvat geweest zijn. Hoe dan ook erg zacht
en zoet.

Ook op de tong is hij zijdezacht, maar hier zijn het vooral de
citrusvruchten en de eik die de lakens uitdelen, hoor. Gember, witte peper,
kruidnagel en een hint van saffraan, maar ook zoethout. Het fruit gaat de
gekonfijte richting uit en er komen wat verse vijgen opzetten. En er zit een
geweldig spoortje woodsmoke aan vast!
Dat is leuk en geeft hem toch wel een extra dimensie. Mooie balans, hoor!

De afdronk is heerlijk lang op orangettes boven een smeulend houtvuur en
bevestigd nog eens die mooie balans tussen enerzijds het fruitige van de spirit
en anderzijds het kruidige van het hout.

Ja, dit is een geweldige Auchentoshan, hoor.

87/100

Geproefd
door Mark Dermul op 13-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Auchentoshan 17 Year Old 1987, sherry cask #1659 for Belgium, 552 bts
Kleur: amber tot
mahonie
ABV: 61,5%

Damn
Sexy

Dit was één van de
eerste Auchentoshan die ik proefde en ik moet bekennen dat ik hem toen ’too hot to handle’ vond en
daarom niet erg op prijs kon stellen. Maar dat is ondertussen al jaren geleden.
En toch keerde ik er nooit naar terug. Fast forward naar 2017 en de fles wordt
me in de handen gestopt als verjaardagsgeschenk door Niek en Ilse (waarvoor
dank!). Onmiddellijk gaat hij open en schenken we ons elk een genereuze dram.
En het feest barst los.

Wat een mooie,
gelaagde neus met wat ik diepe sherry placht te noemen. Kersen, mokka,
espresso, chocolade. Erg zoet op donkere karamel. Maar ook fruitig. Geen enkele
offnote, hoor. Heerlijk.

Het hoeft niet te
verbazen dat deze in eerste instantie een beetje brandt, maar eens hij wat tot
rust komt op de tong, wordt je beloond met een kruidige toets van zwarte peper,
nootmuskaat en kruidnagel dat onmiddellijk vervoegd wordt door mandarijnen,
pompelmoes, bosbessen… Toffee verschijnt. Heerlijk, zeg!

De finish is erg
lang, zacht en ronduit heerlijk. Nog steeds een best kruidige toets.

Een geweldige, sexy
Auchentoshan die ik niet naar waarde kon schatten omdat ik gewoon te weinig
ervaring had. Nu, bijna 10 jaar en 2500 whisky’s later, weet ik beter. Veel
beter. Eén van mijn favorieten geworden, maar helaas ondertussen weeral zo goed
als leeg…

89/100

Geproefd
door Mark Dermul op 09-03-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Tijd voor een beetje liquid history. De moeilijk te vinden maar oh zo mooie kristallen
decanter met Auchentoshan 12 Year Old werd in de jaren 1980 verkocht op het
cruiseschip Queen Elisabeth II. Toendertijd had Auchentoshan geen 12-jarige op
de markt, want in de standard range zat toen de 10-jarige bourbon gerijpte malt
op 40%. Dus dit is eigenlijk hun eerste 12-jarige ooit, een mix van bourbon- en
sherryvaten, gebotteld op 43%. Hun huidige 12 Year Old (op 40%) werd pas in
2008 geïntroduceerd, zo’n 3 decennia later.

Dus deze whisky, alsook de avonturen van het schip,
zijn discontinued…

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland
Fles: Auchentoshan 16 Year Old 2000/2017, Malts of Scotland, Marsala Wine Cask,
MoS #17004, 261 bts
Kleur: amber
ABV: 55,6%

Incognito

Malts of Scotland heeft al een paar erg mooie Auchentoshan gebotteld –
alsook één draak, maar dit terzijde – en ik was dan ook aangenaam verrast toen
ze begin 2017 met deze uit 2000 op de markt kwamen. Hij werd gebotteld op
vatsterkte – uiteraard – maar kreeg wel een finish op een Marsala wijnvat.
Marsala is een versterkte wijn uit Italië, meer bepaald uit Marsala (doh!) op
Sicilië. Deze wijn wordt ‘opgevoed’ via het solera-systeem, zoals dat ook bij
sherry het geval is. Ik ben eens benieuwd wat dat met de lichte, tripel
gedistilleerde spirit van Auchentoshan gedaan heeft.

Bij de eerste snuif maakte ik me even zorgen, want ik kreeg flink wat
rubber, maar dat vervloog zo snel dat ik me afvraag of ik me dat niet heb
ingebeeld. Vanaf de tweede keer dat ik mijn neus in het glas stak was het
vervangen door heerlijk zoete toetsen van kersen, chocolade, schil van
bloedappelsien en iets van snuiftabak. Na lang ademen komt daar wat Turks Fruit
bij. Erg aangenaam en lekker, maar het moet gezegd: blind haal je hier
Auchentoshan niet meer uit.

Hij is heerlijk romig en zoet, licht pikant en vertoont onmiddellijk wat
kruidnagel, saffraan en kurkuma. Ja, kruidige jongen. Het zoete vertaalt zich –
naast wat erg aangename aardse smaken – in kersen en appelsien. Dit is apart en
erg lekker, maar opnieuw: de distilleerderij blijft incognito.

De finish is bijzonder lang, kruidig en zoet.

Het distilleerderijkarakter heeft compleet de duimen moeten leggen voor
de Marsala, maar dat neemt niet weg dat het een heerlijke whisky is. Atypisch,
maar heerlijk. Pakweg 100 EUR. Bedankt, Billy!

88/100

Geproefd
door Mark Dermul op 13-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Het Antwerps Whisky
& Spirits Festival vond dit jaar wederom plaats in de galerij van Campo
& Campo. Dit kleine, maar zeer gezellige festival bood ook dit jaar weer
heel wat lekkers. Ik bezocht het festival op zondag en stelde vast dat het
betrekkelijk (zo niet onrustwekkend) rustig was. Volgens de organisator kwamen
er daags voordien zo’n 220 mensen op af. Ik vraag me af hoe dat komt, want
Peter en zijn team hadden er best wat werk in gestoken en het festival offreert
echt een mooie waaier aan producten.

Kwestie van het
palate op te warmen, begon ik mijn ontdekkingstocht met een Auchentoshan 16
Year Old 1999 van Hart Brothers – de enige Auchentoshan op het festival die ik
nog niet geproefd had. Bij Brachadair kon ik kennismaken met een geweldige
romige, bijna boterachtige, Invergordon 44 Year Old uit 1972, maar ik werd
vooral van mijn sokken geblazen door de nieuwe Ben Nevis 18 Year Old 1999. Wat
een sherrybom! Echt de moeite en betaalbaar bovendien.

Maar het lekkerste
wat ik die dag proefde was voor mij de Caol Ila 15 Year Old 2002 van Valinch
& Mallet. Ik had een lang gesprek met eigenaar Davide Romano, die me
interessante feedback gaf over deze betrekkelijk onbekende (in België althans)
onafhankelijke bottelaar. Anverness – de drijvende kracht achter dit festival –
is de importeur van deze bottelingen, die ik warm kan aanbevelen.

Er waren ook een paar
tafeltjes bij waar weinig tot niks nieuws stond – voor mij althans, maar ik ben
verwend – maar de Kininvie 23 Year Old 1991 (batch 3) was ook best een
ontdekking. Erg fruitig en in de stijl van Glenfiddich, maar helaas
verschrikkelijk duur voor zo’n flesje van 350ml.

Zotte Bert had ook zo
goed als de hele range van Asta Morris mee en ik liet me verleiden door
enerzijds zijn Irish Whiskey XO die een finish op een peated Bunnahabhain vat
had gekregen (stunner!) en de Chichibu 5 Year Old 2010. Van zijn Glentauchers
die voor de Malt Monkeys uit Leuven werd gebotteld, nam ik een sample mee naar
huis.

Bij de jongens van
Cinoco proefde ik een verassend lekkere Aultmore 7 Year Old 2008 van Douglas
Laing. Ondanks zijn jonge leeftijd, was deze complex en erg lekker, net als de
Blair Athol 15 Year Old die in de Old Particular range werd uitgebracht.

Ik proefde ook best
wat andere spirits, zoals de Brooklyn Gin (die ik al kende, maar ik liet hem
graag nog eens over de tong rollen, in combinatie met de mij nog onbekende
tonic van Double Dutch), de Turquoise Bay Rum en een erg verrassende Butcher’s
Gin, gestookt met Secreto 07 dry-aged ham! U leest het goed: er wordt – naast
enkele kruiden – wat gedroogd vlees toegevoegd aan het distillaat. Lekker!

Bij Balder, de
ambassadeur van Sacred, werd ik vergast op een kleine cursus koude
vacuümdistillatie. Ik proefde enkele gins – die verrassend verschillend waren –
alsook de mierzoete English Whisky Liqueur en de binnenkort beschikbare Peated
English Whisky die een extra rijping op PX vaten kreeg. Ik moet zeggen: ik ben
fan geworden.

Gewapend met zo’n 20
samples om in het Whivie HQ op mijn gemak te proeven en van tasting notes te
voorzien, nam ik afscheid van Peter en zijn team, de standhouders en
verschillende bekende gezichten. Onderweg naar huis maakte ik me opnieuw de
bedenking dat dit echt wel een tof festival is dat, ondanks het ‘kleine
formaat’, grootste dingen presenteert. De afwezigen hadden zeker ongelijk. Ik
hoop dat er toch een vierde editie mag komen, want het is er eentje dat op mijn
lijstje van favoriete whiskyfestivals staat.

Distilleerderij: Auchentoshan
Regio: Schotland
Fles: Auchentoshan 12 Year Old, OB 1984, Queen Elisabeth Crystal Decanter,
1000ml
Kleur: oud goud
ABV: 43%

QE2

Auchentoshan had begin jaren ’80 uit de vorige eeuw een prachtige
kristallen decanter laten blazen, exclusief voor de verkoop op de Queen
Elizabeth II – kortweg QE2 – het luxe cruiseschip dat ondertussen ergens in
Dubai ligt te wachten om omgebouwd te worden tot drijvend hotel. Het is
belangrijk te beseffen dat Auchentoshan toen als standaard enkel een 10-jarige
op bourbon op de markt had en dat dit een 12-jarige is die zowel op bourbon-
als sherryvaten rijpte. En ook de vergelijking met de veel later
geintroduceerde 12 Year Old gaat niet helemaal op, want die wordt op 40%
vermarkt, terwijl deze op 43% is gebotteld.

Op de neus krijg je mooie toetsen van vanille en kokosnoot van de
bourbonvaten, maar hij vertoont ook mooie toetsen van sultanas en rumrozijnen.
Hij is erg zacht en toegankelijk, zoals je van Auchentoshan zou verwachten.

Hij is mooi romig en zoet op vanille en kokos, maar ook gedroogde
abrikozen en offreert zelfs een lichte bite
van gember en kruidnagel.

De finish is niet erg lang, maar wel zacht en zoet.

Dit is toch wel een beetje liquid
history en iets heel anders dan de hedendaagse 12-jarige Auchentoshan (die
ik ook erg lekker vind). Voor de minder gefortuneerde passagiers werd er ook
een 1-literfles met QEII-label op de markt gebracht. De decanter – als je hem
nog kan vinden – zal je zo’n 500 tot 750 EUR kosten, terwijl de fles iets van
een 150 EUR kost.

83/100

Geproefd
door Mark Dermul op 13-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Auchentoshan

Regio: Schotland

Fles: Auchentoshan The Bartender’s Malt, Annual Limited Edition 01, OB 2017

Kleur: goud

ABV: 47%

Cocktail Dram

In 2016 organiseerde Auchentoshan de zogenaamde New Malt Order, een wereldwijde competitie voor bartenders. De 12 winnaars (uit de US, UK, Duitsland, Canada en Zweden) werden dan uitgenodigd om Rachel Barrie – toenmalig Master Blender bij Morrison-Bowmore maar ondertussen overgestapt naar BenRiach – te vervoegen in het hoofdkwartier te Glasgow om samen een nieuwe malt te creëren. Hoewel ik blij ben dat er eindelijk een nieuwe Auchentoshan op de markt verschijnt, moet ik toegeven dat ik me wat zorgen maak over het feit dat deze Scotch ‘specifically designed for cocktails’ is. Maar misschien is dat onterecht. De whisky werd immers samengesteld met vaten uit 5 decennia (van de jaren ’70 van de vorige eeuw tot nu, waarbij de jongste whisky in de mix 6 jaar oud is). De vatting werd samengesteld met een grote verscheidenheid aan vaten, inclusief wijnvaten, rumvaten, Duitse eik en zelfs een voormalig Laphroaig vat…

Op de neus is het allemaal heel zoet en toegankelijk op kersentaart, melkchocolade en gedroogde abrikozen, maar ook iets van tabaksbladeren. Dit is alvast een erg aangename neus.

Op smaak, daarentegen, vind ik hem wat scherp met flink wat gember (en net een beetje te veel naar mijn goesting) alvorens het zoete van het gebak er door heen geraakt. De typische citrustonen tekenen present (in dit geval meer appelsien dan citroen) en ook de kersen keren weer. Maar hij is een tikkeltje zoetzuur en pikant – iets wat ik van mijn favoriete Lowlander niet gewend ben.

De finish is lekker lang en laat je mond helemaal warm achter, wat ik wel fijn vind.

Nou, ik beken, ik vind de neus en finish best lekker, maar op smaak is hij te scherp naar mijn zin. Dat gezegd zijnde, kan ik me voorstellen dat dit in een cocktail mooi tot zijn recht komt. Daar is hij immers voor ‘ontworpen’, als ik dat zo mag zeggen. De New Malt Order wedstrijd zal ook dit jaar weer plaatsvinden, dus mogen we ons verwachten aan de tweede jaarlijkse release in 2018.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2017

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

In 2016 organiseerde Auchentoshan de ‘New
Malt Order’, een internationale cocktailwedstrijd. De 12 winnende bartenders
werden dan uitgenodigd naar Glasgow om deze nieuwe Auchentoshan Bartender’s
Malt samen te stellen uit een reeks vaten van de jaren ’70 tot nu. Het
resultaat is een malt op 47% ‘designed specifically for cocktails’. Maar wat
met degenen die niet tuk zijn op cocktails?

Zal hij ook de whiskyliefhebber bekoren?
Is het Auchentoshan zoals we hem willen? De Toshan Man gaat aan de slag!

Distilleerderij: Glenkinchie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Glenkinchie Distillers Edition 1992/2007
Kleur: amber
ABV: 43%

Meer
dan oké

De jaarlijkse
Distillers Edition van Diageo is een speciale uitgave van hun malts, waarbij de
whisky steeds dubbel gerijpt is. Voor Glenkinchie is dat een rijping op
enerzijds bourbonvaten, alvorens een tweede rijping plaatsvond op Amontillado
sherryvaten. Deze botteling kwam in 2007 op de markt.

De neus is fruitig en
zoet. Appelsien en abrikoos en een hint van onrijpe ananas. Licht floraal, met
vers afgereden gras en wilde heidebloemen. Betrekkelijk granig. Hint van
dadels. Na enkele ogenblikken komt daar wat banaan bij. Meer dan oké, hoor.

Hij is mooi
olieachtig, maar wel onmiddellijk mierzoet op de tong. hetzelfde fruit als op
de neus, aangevuld met wat lichte kruiden. Een beetje kruidnagel en zoethout,
alsook een mespuntje peper. Wat noten komen er bij. Opnieuw meer dan oké, maar
groots is dit zeker niet.

De afdronk is
middellang en vertoont wat agrums en cacao.

Deze is nog moeilijk
te vinden, maar echt rouwig hoeft u daarover niet te zijn. Wel stukken beter
dan de standaard 12-jarige, maar ook dubbel zo duur. Dit 65 EUR spendeert u
beter aan iets anders.

79/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenkinchie
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Glenkinchie 12 Year Old
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Reputatie

Het was alweer bijna
8 jaar geleden dat ik nog eens de Glenkinchie 12 aan de lippen had gezet. Dat
is wel heel erg lang, maar dat heeft alles te maken met het feit dat deze malt
een niet al te sterke reputatie heeft. Maar af en toe eens terug naar de basis
kan zeker geen kwaad. Dus… bij deze.

De neus is gerust
floraal te noemen. Flink wat grassen en bloemen en ook best granig. Pas na
enkele ogenblikken krijg ik ook wat toffee, honing en iets van peren. Limoen komt er langzaam maar zeker bij.
Vanille. Iets van noten. Maar helaas weinig meer en het moet gezegd: dit is een
erg gewone en niet bepaald interessante neus.

De body valt best
mee, maar op smaak is het eerder gewoontjes, net als op de neus. Wat zoet graan
(en je proeft het graan als het ware), peer, wat citrusfruit en flink wat eik.
Doet ook een beetje aan crème brûlée denken, maar niet van de beste kok. Wordt
zelfs licht bitter naar het einde toe.

In de afdronk – die
niet bepaald lang is – krijg ik nog wat kruiden, hout en een hint van zilt.

Ja, ik weet alweer
waarom het zo lang geleden was dat ik deze nog proefde. Note to self: wacht gerust wat langer dan 8 jaar om deze opnieuw te
schenken.

73/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 26 Year Old 1990/2016 Daily Dram, Anniversary Edition Volume 8
Kleur: oud goud
ABV: 50,7%

Goed
Nieuws

Bladnoch, nabij
Wigtown in de Lowlands, heeft een woelige periode achter de rug. De Ier Raymond
Armstrong heropende ze in 2000, maar moest ze – na een dispuut met zijn broer –
van de rechter verkopen in 2014. De Australische zakenman David Prior – bekend
van de five:am yoghurt, een bedrijf
dat hij voor 52 miljoen verpatste! – kocht ze in juli 2015 en heeft onlangs
zijn eerste nieuwe releases op de markt losgelaten: de Bladnoch Samsara (NAS),
Adela 15 Year Old en Talia 25 Year Old. De prijskaartjes zijn om van achter
over te vallen. Wij proeven een 26-jarige, gebotteld door The Nectar ter ere
van hun 10-jarige bestaan. En hoewel deze ook bijna 200 EUR kost, is een pak
goedkoper in vergelijking met de nieuwe officiële release.

Zeer aromatische neus
op grapefruit, ananassnoepjes, stekelbessen en kinine. Wat vanille en kaarsvet.
Jonge appeltjes. Rietsuiker. Lekker waxy. Klassieke Bladnoch, wat altijd goed
nieuws is.

Ook op smaak is hij
lekker waxy, bijna vettig. Onmiddellijk pikant met een bitterheid die aan
kinine doet denken, maar zeker niet over de top. Het fruit is opnieuw vooral
citrus en appel, maar hij krijgt ook onmiddellijk een snoeperig kantje wat me
aardig bevalt. Naar het einde toe krijg ik zelfs een hint van zilt. Verrassend,
maar het werkt echt heel erg mooi.

De afdronk is zonder
meer lang te noemen. Erg zesty en kruidig met een bitterzoete dood.

Geweldige Bladnoch,
die absoluut geen water behoeft. De jongens en meisjes van The Nectar weten
zeer goed waar ze mee bezig zijn. Nog links en rechts te vinden voor zo’n 180
EUR.

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-08-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Glenmorangie, in Tain, ligt aan de kust van de Dornoch
Firth. Deze riviermonding is van natuurwetenschappelijk belang en de
distilleerderij ging een partnership aan met de Marine Conservation Society om
dit gebied te veilig te stellen. Daarom lanceerden ze de Glenmorangie Dornoch,
een Glenmorangie gefinished op Amontillado sherryvaten.

Een deel van de verkoopopbrengst gaat naar dit
project.

Distilleerderij: Glenmorangie
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenmorangie Tùsail, Private Edition, OB 2014
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Maris Otter

De Tùsail is de 6e
whisky in de zogenaamde Private Edition reeks (eerder waren er al andere leuke
releases zoals de Sonnalta PX, Finealta, Artein, Ealanta en Companta; de
opvolgers van de Tùsail zijn de Milsean en de onlangs gebottelde Baccalta).
Deze onderscheidt zich door het feit dat hij werd gestookt van Maris Otter
gerst, een wintervariëteit die in 1965 werd geïntroduceerd.

De neus is best
interessant te noemen. Ik krijg de typische zoete tonen van Glenmorangie, maar
deze vertoont ook enkele leuke kantjes van zoete mout, vanillekoekjes, een
handjevol noten (met hazelnoten op kop) en toffee. Doet wat denken aan
Werther’s Originals. In de verte nog wat frisse, erg sappige mandarijn. Dit
staat me erg aan.

Hij is heerlijk romig
met opnieuw flink wat noten en zoete mout – wat dat betreft een prima verder zetting
van de neus – maar tevens flink wat kruidigheid in de vorm van gember en
kaneel, een enkele kruidnagel en een beetje chilipeper. Ja, dit is mooi, hoor.
Hij heeft zelfs een donker kantje als van gestoofde abrikoos en gekonfijte sinasschillen.
Dit bevalt me wel. Het feit dat hij op 46% gebotteld is, juich ik toe.

De afdronk ik
betrekkelijk lang, zoet en kruidig. Op het sterfbed krijg ik een opstoot van
dadels.

Tùsail (zeg
’to-seel’) is overigens Keltisch voor ‘origineel’ of ‘initieel’, waarmee
verwezen wordt naar de tweerijengerst Maris Otter waarmee vroeger meerdere
distilleerderijen hun whisky maakten. Nog te vinden tussen de 125 en 150 EUR.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 26-06-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenmorangie
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glenmorangie Original, OB 2016
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Foutloos, maar ook inspiratieloos

De Ten Year Old werd
– met de overname door LVMH – herdoopt in Original. Hij is nog steeds minimaal
tien jaar gerijpt op eik uit het bos in de Ozark Mountains, waarvan Glenmorangie
overigens eigenaar is. Het is hun entry level malt op 40%. Ik proefde hem al
eerder, vond hem maar gewoontjes, maar wil na zes jaar nog wel eens een poging
wagen.

De neus is erg zoet
en braaf op vanille, toffee, honing en wit fruit. Denk vooral appels en peren,
maar misschien – met wat goede wil – ook enkele kruisbessen. Iets romiger dan
ik me herinner, dus dat is alvast fijn.

Hij is ook wat
olieachtig, bijna romig, op de tong. Wederom een fijne verrassing. Hij is
opnieuw erg zoet (op meer van hetzelfde als op de neus, maar opgesmukt met een
rozijntje, amandelnoten en flink wat karamel), maar ook een tikkeltje kruidig.
Maar heel zacht hoor. Een klein snuifje peper, zeg maar, bijna het vermelden
niet waard.

De middellange
afdronk gaat verder op hetzelfde elan.

Een foutloze, maar
ietwat inspiratieloze, entry level malt. Zo’n 30 à 35 EUR, afhankelijk van waar
je kijkt. Prima whisky voor (no offense!) beginners.

82/100

Geproefd
door Mark Dermul op 26-06-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 27 Year Old 1988/2016 Signatory for The Whisky Exchange, refill
sherry butt #6845, 565 bts
Kleur: amber tot brons
ABV: 55,7%

Abrikozenconfituur

Deze Blair Athol uit 1988 werd door The
Whisky Exchange geselecteerd uit de stallen van Signatory. Signatory heeft zijn
warehouses in Pitlochry (bij de Edradour distilleerderij), op slechts 7
kilometer van de Blair Athol distilleerderij. Leuk wist-je-dat-je. Het vat leverde
maar liefst 565 flessen op die je op de site van TWE kan bestellen en laten
graveren – laat dat nou precies zijn wat het vrouwtje van mijn whiskygabber
Jonny liet doen. En Jonny was zo vriendelijk mij een sample op te sturen.

Hola! Ik heb ‘m nog maar net ingeschonken en
onmiddellijk vult de ruimte zich met een heerlijk zoet aroma van koffiebonen,
melkchocolade, gedroogde perzik, tijm en eucalyptus, appelsienlikeur,
kersenpitten en marsepein. Niet echt een sherrybom, maar wel heel erg mooi.

Hij is lekker romig en brandt niet, ondanks
het hoge alcoholpercentage. Dat neemt niet weg dat het een krachtpatser is,
hoor. Lekker zoet en vooral erg kruidig. Nu is het één en al bloedappelsienen
(op steroïden, vanzelfsprekend), kruidnagel en tuinkruiden. Abrikozenconfituur
schemert door. Misschien zelfs een tikkeltje rabarber. Mooi gebalanceerd.

De afdronk is heerlijk lang, zoetzuur en kruidig en laat je mond droog achter.

Dit is mijn 20e Blair Athol. Ik had het
stukken slechter kunnen treffen. Hier
nog verkrijgbaar voor zo’n 140 EUR, graveren niet inbegrepen. Bedankt, Jonny
& Eef!

87/100

Geproefd
door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 21 Year Old 1995/2016, Valinch & Mallet, Sherry Puncheon
#12853, 592 bts
Kleur: vol goud
ABV: 56,8%

Bloemsuiker

Blair Athol – één van Schotlands oudste
distilleerderijen, opgericht in 1798 – is sinds 1998 in handen van Diageo. Het
overgrote deel gaat in de Bell’s blend en officiële releases kan je op je twee
handen tellen. Gelukkig komt hij erg vaak uit via onafhankelijke bottelaars.
Dit is er zo eentje uit de stallen van de betrekkelijk nieuwe bottelaar Valinch
& Mallet uit Italië.

De neus is erg zoet op Turks Fruit en
gesuikerde schil van appelsien en pompelmoes. Mooie hints van witte chocolade
en eucalyptus. Bloemsuiker. Een druppeltje balsamico en wat sultanas. Carré
confituur. Erg zomers en fris.

Stevige aanzet met opnieuw al het fruit uit
de neus, aangevuld met flink wat kruiden. Chili peper, nootmuskaat en een
mespuntje saffraan. De balsamico keert weer. De citrustoetsen nemen de
bovenhand, op de hielen gezeten door perzik in siroop.

De finish is middellang op meer van hetzelfde, met een licht bittertje op het
sterfbed.

Geweldige Blair Athol, zo simpel is dat. Prima
sterkte, ook. Zo rond de 180 EUR. Met dank aan Peter van Anverness voor het
sample!

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 8 Year Old Pure Malt, 757ml
Kleur: goud
ABV: 40%

Gekaramelizeerd

Het feit dat deze fles een inhoud heeft van
75,7cl vertelt ons dat het een erg oude botteling is, wellicht eind jaren ’80
van de vorige eeuw. Op het label prijkt trots 8 Year Old Pure Malt, iets wat je
vandaag de dag niet meer tegenkomt. Ook de naam van de toenmalige eigenaar –
Arthur Bell’s & Sons – wordt nog vermeld. Deze oude Blair Athol werd
gebotteld op de minimum drinksterkte en was destijds de standaard release van deze
Speyside distilleerderij. Ik beken, de fles heeft al een flink Engelendeel
gekend, dus de kan bestaat dat hij wat OBE vertoont.

Nope, niks OBE, dat is goed nieuws.
Integendeel, deze is heel fris en monter op de neus. Ik krijg allerhande
tropische vruchten als ananas, meloen, perzik op siroop en sappige peren. Wat
een aangename verrassing. Voeg daar nog wat honing en vanille aan toe, alsook
een tikkeltje eucalyptus. Frisse, zomerse neus. Leuk!

Hij is betrekkelijk olieachtig en mierzoet.
Mooie aciditeit. De tropische vruchten worden vervoegd door flink wat citrus.
De kruidigheid wordt iets luider en het hout laat van zich spreken. Midpalate
wordt hij een tikkeltje droog op gember.

In de finish – die tussen kort en middellang zit – lijkt het fruit de gekaramelizeerde
kant op te gaan. Hij sterft op een licht bittertje.

Gezien het feit dat deze fles al een
eeuwigheid (nou, ja) in mijn kelder stof stond te vergaren, waren de
verwachtingen laag gespannen. Ze werden dan ook ruimschoots overtroffen. Dit is
een leuke, zomerse whisky.

83/100

Geproefd
door Mark Dermul op 30-07-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mackmyra
Regio: Zweden
Fles: Mackmyra Iskristall, OB 2014
Kleur: vol goud
ABV: 46.1%

Winters

Ik sprak al eerder
over Mackmyra’s range Säsongswhisky
(‘seizoenswhisky’) en proefde onlangs nog maar net de laatste, de Skördetid.
Maar toeval wil dat ik vandaag een sample van een oudere seizoenswhisky in de
brievenbus aantrof, nl. de Iskristall. De betekenis laat zich makkelijk raden.
De rijping gebeurde op Amerikaanse en Zweedse eik met een PX sherry finish. Er
zouden slechts 300 flessen van de Iskristall gemaakt zijn, liet ik me
vertellen.

De neus is erg zoet
op allerhande fruit à la citroen, bergamot, perzik, overrijpe peer, maar ook
flink wat toetsen van leder en kokos met een hint van pruimen. Qua kruiden moet
ik denken aan vanille, kruidnagel en munt. Een mespuntje kaneel. Een winterse
neus, als u het mij vraagt. En dan is de naam natuurlijk meteen goed gekozen.

Hij is goed
olieachtig. Nee, doe maar romig! En meteen mier- en mierzoet, maar tevens flink
kruidig. Het fruit van de neus keert weer, maar de sherryinvloed is nu toch
veel prominenter. Ik lijk wel sherry te proeven. Karamel en toffee komen er
bij, honing en iets van druiven. Ja, de sherry blijft hangen en domineert. De
kruiden zijn meer van hetzelfde: kruidnagel, munt, vanille. En nu toch ook een
beetje woodsmoke.

De afdronk is niet
erg lang, maar wel erg warm en laat je mond zo goed als droog achter.

Prima expressie van onze vrienden in het hoge noorden. Nog te vinden voor zo’n
80 EUR.

84/100

Geproefd
door Mark Dermul op 17-10-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mackmyra
Regio: Zweden
Fles: Mackmyra Moment Körsbär, OB 2017, Oloroso & Bourbon, Cherry Wine Cask
Finish, 2400 bts
Kleur: roséwijn
ABV: 47.0%

Maraschino

In de ‘Moment’-reeks
van Mackmyra zitten als zo’n 25 verschillende releases. Deze Körsbär – wat
zoveel betekent als ‘kersen’ en verwijst naar de finish op kersenwijnvaten – is
de meest recente, die in de tweede helft van 2017 op de markt kwam, 2400 flessen sterk. De
whisky heeft een donkerroze schijn als van een roséwijn.

Deze Mackmyra maakt
zijn naam onmiddellijk waar op de neus, want de kersen domineren. Doet erg aan
Maraschino kersen denken. Daarnaast nog wat Christmas
cake met zijn gekonfijte stukjes appel, ananas en amandelnoten. Het geheel
werd besprenkeld met lekker donkere sherry. Wat late vanille en chocolade
vertonen zich ook nog.

De body is wat aan de
lichte kant, maar wel lekker kruidig. Zwarte peper en munt gaan het zoete fruit
vooraf. Opnieuw kersen, maar nu ook aardbeien en appels, wat donkere chocolade
en woodsmoke. De vanille wordt toffee, terwijl de chocolade alsmaar donkerder
wordt. Een licht bittertje naar het einde toe.

Dat bittertje zet
zich voort in de – weliswaar lekker lange – afdronk en is wat mij betreft het
enige minpunt in deze voor de rest zeer leuke Mackmyra.

Lekker zoete Mackmyra
die het bij dessert of op Kerstavond zeker goed zal doen. Het prijskaartje van
om en bij de 120 EUR moet je maar voor lief nemen.

83/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-10-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mackmyra
Regio: Zweden
Fles: Mackmyra Skördetid, OB 2017, Masi Amarone Cask Finish
Kleur: vol goud
ABV: 46.1%

Verbluffend

Het Zweedse Mackmyra
heeft in haar range Säsongswhisky
(‘seizoenswhisky’) al een aantal prachtige bottelingen op de markt, met al even
prachtige namen als Iskristall, Blomstertid, Midnattssol, Midvinter, Sommartid,
Vinterdröm en Vinterrök. Daar werd in september 2017 de Skördetid aan
toegevoegd. Dat kan je vrij vertalen als ’tijd om de oogst binnen te halen’.
Hij werd samengesteld uit verschillende soorten vaten: first fill bourbon en
oloroso, first fill Masi Costasera Amarone, first fill American Oak waar
voorheen PX sherry in gerijpt heeft en tot slot first fill Mackmyra Reserve
vaten van 30 liter. Een bonte mix, dus. De vreemde eend in de bijt is
natuurlijk het vat Amarone van Masi Costasera, een bekend Italiaanse
wijnbouwer.

De neus is bijzonder
zoet en doet in eerste instantie wat denken aan een mix van rum en cognac!
Vooral rum, dan. Marsepein, kokosnoot, gebakken appels maar ook ciderappels,
noten en kersen. Apart, maar wel heel erg aangenaam.

Het mondgevoel is
prima. De aanzet is best stevig gekruid, maar wel onmiddellijk mier- en mierzoet.
Nog meer dan op de neus moet ik hier denken aan rum. Wat vreemd, maar lekker.
Nu komt er midpalate toch flink wat citrusfruit opzetten, met bloedappelsien en
pompelmoes op kop. De kruidigheid deemstert wat weg om nog meer zoetigheid te
brengen.

De afdronk is erg
lang en warm en doet me op één of andere manier aan kerstmis denken.

Dit is een best
verbluffende whisky. Om uit een bonte mix van vaten zo’n lekker spul te creëren
is een kunst. Dit zou niet misstaan onder de kerstboom. Verkrijgbaar voor zo’n
80 EUR.

86/100

Geproefd
door Mark Dermul op 15-10-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).