Het Antwerps Whisky
& Spirits Festival vond dit jaar wederom plaats in de galerij van Campo
& Campo. Dit kleine, maar zeer gezellige festival bood ook dit jaar weer
heel wat lekkers. Ik bezocht het festival op zondag en stelde vast dat het
betrekkelijk (zo niet onrustwekkend) rustig was. Volgens de organisator kwamen
er daags voordien zo’n 220 mensen op af. Ik vraag me af hoe dat komt, want
Peter en zijn team hadden er best wat werk in gestoken en het festival offreert
echt een mooie waaier aan producten.
Kwestie van het
palate op te warmen, begon ik mijn ontdekkingstocht met een Auchentoshan 16
Year Old 1999 van Hart Brothers – de enige Auchentoshan op het festival die ik
nog niet geproefd had. Bij Brachadair kon ik kennismaken met een geweldige
romige, bijna boterachtige, Invergordon 44 Year Old uit 1972, maar ik werd
vooral van mijn sokken geblazen door de nieuwe Ben Nevis 18 Year Old 1999. Wat
een sherrybom! Echt de moeite en betaalbaar bovendien.
Maar het lekkerste
wat ik die dag proefde was voor mij de Caol Ila 15 Year Old 2002 van Valinch
& Mallet. Ik had een lang gesprek met eigenaar Davide Romano, die me
interessante feedback gaf over deze betrekkelijk onbekende (in België althans)
onafhankelijke bottelaar. Anverness – de drijvende kracht achter dit festival –
is de importeur van deze bottelingen, die ik warm kan aanbevelen.
Er waren ook een paar
tafeltjes bij waar weinig tot niks nieuws stond – voor mij althans, maar ik ben
verwend – maar de Kininvie 23 Year Old 1991 (batch 3) was ook best een
ontdekking. Erg fruitig en in de stijl van Glenfiddich, maar helaas
verschrikkelijk duur voor zo’n flesje van 350ml.
Zotte Bert had ook zo
goed als de hele range van Asta Morris mee en ik liet me verleiden door
enerzijds zijn Irish Whiskey XO die een finish op een peated Bunnahabhain vat
had gekregen (stunner!) en de Chichibu 5 Year Old 2010. Van zijn Glentauchers
die voor de Malt Monkeys uit Leuven werd gebotteld, nam ik een sample mee naar
huis.
Bij de jongens van
Cinoco proefde ik een verassend lekkere Aultmore 7 Year Old 2008 van Douglas
Laing. Ondanks zijn jonge leeftijd, was deze complex en erg lekker, net als de
Blair Athol 15 Year Old die in de Old Particular range werd uitgebracht.
Ik proefde ook best
wat andere spirits, zoals de Brooklyn Gin (die ik al kende, maar ik liet hem
graag nog eens over de tong rollen, in combinatie met de mij nog onbekende
tonic van Double Dutch), de Turquoise Bay Rum en een erg verrassende Butcher’s
Gin, gestookt met Secreto 07 dry-aged ham! U leest het goed: er wordt – naast
enkele kruiden – wat gedroogd vlees toegevoegd aan het distillaat. Lekker!
Bij Balder, de
ambassadeur van Sacred, werd ik vergast op een kleine cursus koude
vacuümdistillatie. Ik proefde enkele gins – die verrassend verschillend waren –
alsook de mierzoete English Whisky Liqueur en de binnenkort beschikbare Peated
English Whisky die een extra rijping op PX vaten kreeg. Ik moet zeggen: ik ben
fan geworden.
Gewapend met zo’n 20
samples om in het Whivie HQ op mijn gemak te proeven en van tasting notes te
voorzien, nam ik afscheid van Peter en zijn team, de standhouders en
verschillende bekende gezichten. Onderweg naar huis maakte ik me opnieuw de
bedenking dat dit echt wel een tof festival is dat, ondanks het ‘kleine
formaat’, grootste dingen presenteert. De afwezigen hadden zeker ongelijk. Ik
hoop dat er toch een vierde editie mag komen, want het is er eentje dat op mijn
lijstje van favoriete whiskyfestivals staat.
