Laat ik meteen met de deur in huis vallen: Spirits in the Sky is het beste whiskyfestival in de Benelux. Waarom? Omdat het bijzonder professioneel georganiseerd is, een geweldig aanbod heeft, de veelvuldig aanwezige staff behulpzaam en vriendelijk is en de sfeer simpelweg uitstekend. Het lijkt meer op een bijeenkomst van vrienden die samen een glas drinken dan op een festival waar je op zoek gaat naar nieuwe ontdekkingen, terwijl de twee perfect hand in hand gaan.
Dus, om kort te gaan, SITS is een must!
Ook dit jaar kon ik weer een aantal heerlijke dingen proeven en liet ik mij in sommige gevallen lekker verrassen waar ik het absoluut niet had verwacht. Bij het binnenkomen werd ik al meteen verwend door Marc die me een glas onder de neus duwde. Het bleek de Macallan 10 Year Old 1990 van Dun Eideann. Wat een zalige dram. Na een slok grapte ik tegen Marc ‘Zo, we kunnen naar huis!’. De toon was meteen gezet.
Maar ik haastte me daarna naar de ‘gin corner’, omdat ik daar mijn tocht wilde beginnen, alvorens naar whisky over te schakelen. Daar maakte ik kennis met de nieuwe Ki No Tea – de groene thee-variant op de bekende Ki No Bi gin uit Kyoto. De groene thee smaakte bijzonder door, maar ik moet bekennen dat ik er niet weg van was. Geef mij dan maar de standaard Ki No Bi gin. Van Forest had ik al eerder kennis gemaakt met de verschillende dry gin, maar de vermouth had ik nog niet geproefd. De Dry vond ik moeilijk, maar de White ging vlotjes binnen. De Red daarentegen… ja, die kan als after dinner dram zeker mee naar huis.
‘Heeft u al gehoord van Le Gin de Christian Drouin, monsieur?’ De naam Drouin kende ik van Calvados, maar dat hij ook gin stookte, wist ik niet. Dus liet ik mij een G&T met deze Le Gin klaarmaken. Wat appel en een kaneelstokje ter garnering en genieten maar. De smaak zat prima, maar hij miste zeker wat kracht.
Maar dan was het al tijd voor onze Masterclass met Dave Broom: The World of Rum. Dave is een wandelende encyclopedie en grappig spreker. Bovendien was de line-up van 6 rum erg divers, wat deze masterclass bijzonder interessant voor me maakte. Ik scoorde van elk een sample en zal hier uitgebreid op terugkomen.
Bij Andrew Symington en zijn team is het altijd genieten. Naast een lekkere Glenlivet 2007 en Ledaig 2010 uit de zogenaamde Un Chillfiltered Collection van Signatory, was ik vooral te spreken over de Clynelish 1995 in de Cask Strength Collection – ah, Clynelish uit 1995-1998 blijft toch magisch lekker.
Onze Bretoense vrienden van Armorik hadden niks nieuws bij behoudens een leuke small batch van Lightly Peated voor de Duitste markt. En die was erg aangenaam. David en zijn team blijven toch erg leuke single malts uit hun mouw schudden.
Herman en zijn team van Diageo hadden ook enkele leuke spullen op tafel staan, zoals de Blair Ahtol 23 en Teaninich 17 ui de Special Release reeks. Ik was vooral benieuwd naar de veelbesproken Collectivum XXVIII die een blended malt is van alle 28 distilleerderijen, inclusief Roseisle. Ik nam een sample mee naar huis.
Het was tijd voor een kleine pauze van het vloeibare geweld en wilde ik een zachter tussendoortje. Wat beter te proeven dan de heerlijke port van Graham’s, waar de 20-, 30- én 40-jarige werd geschonken! Ik liet mij meteen de oudste schenken en besloot on the spot dat ik daarvan een fles mee huiswaarts zou nemen. Die mag onder de kerstboom voor Dearly Beloved.
Ik proefde nog wel een paar zaken, maar moet bekennen dat ik me niet meer echt kon focussen op de liquid. Het werd een beetje te gezellig als u begrijpt wat ik bedoel.
Maar ik scoorde wel nog een 30-tal samples van enkele flessen die ik me had laten aanbevelen, zoals de Invergordon 1964 van The Nectar, Macallan Reflexion, Glentauchers 1995, Port Askaig 30 enzovoort. Werk – nou ja – genoeg voor de komende weken.
Mario & Team: proficiat met wederom een knaller van een editie. Ik moet op sterven na dood zijn om de volgende editie te missen!
May the Malt be with you!
