WhivieBlog

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Campbeltown Loch Season’s Greetings 2016
Kleur: stro
ABV: 40%

Butaangas

Van de Campbeltown Loch verschijnt ook elk jaar
de kersteditie onder de banner ‘Season’s Greetings’. We konden dankzij
whiskygabber Pat de hand leggen op de kerstbotteling van 2016. Hij is alvast
donkerder dan de erg bleke standaardbotteling, wat aangeeft dat er andere vaten
in de mix gegaan zijn.

Deze neus is alvast een pak interessanter. Donkerzoet,
zeg maar, wat doet vermoeden dat er ook sherryvaten gebruikt werden. Gebakken
appels, abrikozen, banaan en bruine suiker. Iets van butaangas, wat misschien
een beetje vreemd klinkt, maar best werkt. Natte leisteen. Van de turf is
weinig te merken. Mooi geïntegreerd, alvast.

Hij is zacht en fris bij aanzet, maar romiger
dan de gewone versie. Dat staat me wel aan. Mierzoet, dat wel. Vanille,
moutsuikers, appels met kaneel, croissants met goede boter en sultanas. Een
zachte rookontwikkeling geeft hem wat diepgang, zonder dat hij complex wordt.

In de afdronk komt de rook in aanraking met wat
kruidigheid en blijft betrekkelijk lang hangen.

Stukken beter dan de gewone release van 2017,
zoveel is zeker. Bedankt, Pat!

81/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Campbeltown Loch bottled 2017
Kleur: witte wijn
ABV: 40%

Jong

Campbeltown Loch wordt door J & A Mitchell
op de markt gebracht. Ze zijn ook eigenaars van de Springbank en Glengyle
distilleerderijen. Volgens insiders wordt deze erg betaalbare blend
samengesteld met single malt van Springbank, Longrow en graanwhisky van Girvan
uit de Lowlands (eigendom van William Grants & Sons, eigenaars van ook
Glenfiddich, Balvenie en Kininvie). Ik proefde hem voor het eerst in 2014, maar
kon nu de hand leggen op een fles uit 2017. Het is wellicht de bleekste whisky
die ik al ooit zag.

Hij ruikt jong, erg jong. Appels, peren en wat
abrikoos en een erg delicate hint van turf. Wat visolie en een jute zak op de
achtergrond. Maar erg zacht om niet te zeggen te zacht. Hij doet me helaas
niets.

De aanzet is zacht en fris, erg zacht gekruid –
met een zilt randje – maar snoeperig zoet. Moutsuikers, appels, peren en
wederom abrikoos. De turf zorgt voor een klein beetje rook. Vanille komt erg
flink opzetten.

De afdronk is eerder kort, waarbij zoete rook
het langst blijft hangen.

Een erg toegankelijk niemendalletje dat best op
tafel wordt gezet als je een kaartspel begint. Niets wereldschokkends maar
gevaarlijk drinkbaar. Ocharme 30 EUR.

78/100

Geproefd door
Mark Dermul op 10-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Hazelburn 10 Year Old, OB 2014
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Frituurolie

Hazelburn was een distilleerderij die precies
100 jaar lang produceerde in Campbeltown, van 1825 tot 1925. Hoewel ze nu bijna
een eeuw gesloten is, wordt er wel een single malt onder dezelfde naam gestookt
bij Springbank. En dat al zo’n 20 jaar. Hij werd namelijk voor het eerst
gedistilleerd bij Springbank in 1997 en betreft de ongeturfde, triple distilled, variant van deze
Campbeltowner. Vreemd genoeg is het nog maar mijn 5e ontmoeting met
Hazelburn.

Stevige, romige neus op ontbijtgranen, wit
fruit, paraffine, frituurolie, lychee uit blik en vanille. Onderliggend
vertoont hij ook stevig wat karakteristieken die je ook bij Springbank aantreft
zoals kalk en iets van jute of scheepstouw. Zacht en uitnodigend, hoewel hij
duidelijk jong ruikt.

Ook op smaak moet ik meteen aan Springbank
denken, maar dan zonder de turf (note to self: Doh! Dat is het ook, hé, kieken…).
Erg romig, flink kruidig, waxy op paraffine, limoen, kalksteen, (veel) gember en
iets wat me aan levertraan doet denken. Een zilte toets. Maar zeggen dat deze
helemaal unpeated is, lijkt me
overdreven. Zou het een residu in de leidingen geweest zijn? Ik krijg toch
onmiskenbaar iets van turf. Maar het is erg lekker, hoor.

De afdronk is middellang, mineraal en waxy en –
surprise! – flink rokerig. Hij sterft een licht bittere dood.

De neus is jong, maar dat stoort allerminst. Op
smaak en in de finish is hij ronduit schitterend. Maar ongeturfd? Ik ben niet
overtuigd.

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 03-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Botellaar:
Easglesome Ltd.
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Longrow 12 Year Old, Campbeltown Commemoration, Eaglesome Ltd, 50ml
Kleur: koper
ABV: 40%

Intrigerend

Campbeltown Commermoration is een reeks van
Eaglesome Ltd uit de jaren 1980 en verscheen in miniatuurtjes van 5cl. Het is
een eerbetoon aan de verschillende distilleerderijen die Campbeltown ooit rijk
was, zijnde Albyn, Ardlussa, Argyll, Benmore, Burnside, Campbeltown, Dalaruan,
Dalintober, Drumore, Glen Nevis, Glengyle, Glenside, Hazelburn, Kinloch,
Kintyre, Lochhead, Lochburn, Lochside, Longrow, Meadowburn, Rieclachan,
Springbank, Springside en Toberanrigh. Zo heb ik nu een flesje van Longrow voor
mijn neus staat, waarop trots de jaren 1824-1896 vermeld worden, de jaren
waarin de originele Longrow distilleerderij operationeel was. Alle flesjes
vermelden een leeftijd van 12 jaar, alsook ‘vatted malt whisky’, wat doet
vermoeden (en dat klink niet bepaald onlogisch) dat het niet om orignele malt
gaat, maar om een vatting die de originele malt zo nauw mogelijk moet
benaderen. Ik ben alleszins benieuwd. Dit is alleszins géén product van de
Springbank distilleerderij.

De neus is alleszins zalig old school met flink wat leder, Sevilla appelsienen, snuiftabak,
vers afgereden gras en honing. Enkele toetsen van vers geboend leder en
kruisbes priemen er doorheen. Nog wat turf, die voor een erg zachte
rookontwikkeling zorgt. Als je hem even laat staan, komt vooral smeuïge honing
opzetten. Intrigerend, moet ik bekennen.

Hij heeft nog niets van zijn kracht verloren en
is nog erg smaakvol. Flink kruidig met peper en een karrenvracht aan kaneel,
doet deze me meteen aan Sinterklaas denken. Peperkoek, appelsien, gember,
zoethout. Opnieuw een zachte rookontwikkeling, die hem erg mooi maakt. Citrustoetsen
en honing domineren, turfrook dient als decor. Een zilt randje maakt hem erg
leuk.

De afdronk is heerlijk lang, zoet versus zilt
en flink wat rook.

Erg leuk flesje, moet ik zeggen. Maar heeft
absoluut geen uitstaans met de Longrow die vandaag de dag bij Springbank wordt
gemaakt en in hoeverre deze de originele stijl van de teloorgegane Longrow
Distillery benaderd is natuurlijk niet te controleren. Als dit de originele Longrow
mocht zijn, heeft Springbank nog werk aan de winkel, want dit is absoluut
geweldig lekker!

88/100

Geproefd door
Mark Dermul op 03-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Springbank 17 Year Old Sherry Wood, OB 2015, 9.120 bts
Kleur: koper
ABV: 52.3%

Gespierd

Deze 17-jarige Springbank rijpte volledig op
sherryvaten en werd bovendien nog eens op vatsterkte gebotteld. Hij verscheen
begin 2015 en is ondertussen nog moeilijk te vinden (het waren immers slechts
iets meer dan 9000 flessen wereldwijd). Via-via kon ik toch een sample te
pakken krijgen.

Oh, boy, deze neus is groots en geweldig, hoor.
Duidelijk Springbank met zijn typische minerale kantjes en zachte turf, maar
het sherryvat neemt hier toch vlotjes de leiding over. Flink wat fruit à la
rozijnen en meloen, rode bessen, mango en perzik, maar ook bloedappelsien en
pruimen. Krieken, zelfs. Als je hem even laat staan komen de typische farmy element van Springbank er toch
weer duidelijker door.

Hij komt flink gespierd binnen, hoor. Kruidig
op peper, nootmuskaat en kaneel. Het fruit neemt nog steeds de leiding en wordt
eerder donker, met krieken en pruimen, dadels en geprakte banaan. Maar de
rokerigheid is ook best groot, waardoor dit een erg leuke, interessante en
vooral bijzonder lekkere whisky wordt. Halverwege vertoont hij een mooi
bittertje als van koffiegruis en zoethout, terwijl wat zwarte chocolade zijn
intrede doet.

De afdronk is lang, kruidig en een waar gevecht
tussen zoet en zilt. Licht drogend naar het einde toe. De rook blijft
ondertussen heel de tijd hangen.

Een grootse, geweldige Springbank, die ondanks
de grote invloed van het sherryvat zijn karakter niet loochent. Aanrader
(afgezien van het zware prijskaartje).

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 03-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Springbank 12 Year Old Green, OB 2014, 9000 bts
Kleur: stro
ABV: 46%

Mosterd

In 2014 bracht Springbank 2 malts op de markt
die gestookt waren van organische gerst. Maar
– in tegenstelling tot sommige andere distilleerderijen – beschikt Springbank niet
over de nodige certificeringen om ‘organic’ op zijn labels te zetten, dus kozen
ze voor ‘Green’. De eerste is een 12-jarige die volledig op bourbonvaten is
gerijpt, de tweede is een 13-jarige op sherry. We proberen de jongste van de
twee.

Dit is alvast een schoolvoorbeeld van
Springbank op de neus: flink wat herbale toetsen, iets van zilt en kalk, een
jute zak en wat turf die de Granny Smith appeltjes en citroenen voorafgaan.

Op smaak komt de citrus eerst, onmiddellijk
gevolgd door roet en zilt, gist, mosterd en vanille. Bij de tweede slok komt
daar duidelijk iets vuils bij… ik kan er niet meteen de vinger op leggen.
Kiezels? Ook honing en walnoten. Wat peper en een mooie rookontwikkeling. Vanaf
de derde slok begint hij dan weer verrassend zoet te worden. Flink kruidig,
ook, hoor. En een takje munt.

De afdronk is lekker lang, zilt en zoet
(ananas!) en best rokerig. Deemstert langzaam weg met een licht bittertje.

Geen makkelijke Springbank, moet ik zeggen. Dit
is bijna werken, maar de arbeidsvreugde is er dan ook naar. Ondertussen niet
meer zo makkelijk te vinden.

86/100

Geproefd door
Mark Dermul op 03-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Springbank
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Springbank CV, OB 2013
Kleur: stro
ABV: 46%

Kruik

Ik heb al eerder batches van de Springbank CV
geproefd en was er niet kapot van. Een goeie whisky, dat zeker, maar verre van
top voor deze legendarische Campbeltown distilleerderij. Valt er toch wel een
sample in de brievenbus van de botteling uit 2013, zeker… Tja, dan kunnen we
toch niet anders dan hem nog eens aan de lippen zetten, toch?

De neus van deze batch is alvast veelbelovend.
Zachte, zoete rook en moutsuikers, herbale toetsen en iets van natte kalk. Ik
krijg nog wat appelsienschil, iets van noten, iets van witte chocolade en
hazelnoten. Iets van munt op de achtergrond.

Hij is olieachtig en flink gekruid. Ja, de kalk
is nu wel heel erg luid, alsof ik ‘m uit den stenen kruik drink. Zowel sherry-
als bourbontoetsen, zoveel is zeker. Rozijntjes, appelsienen, woodspice, groene
tuinkruiden en een zilte toets. De rokerigheid is niet groots, maar
onmiskenbaar.

In de afdronk krijg ik een verrassende opstoot
van gekonfijte ananas. Waar komt dat nu plots vandaan. Maar aangenaam is het
zeker.

Nou, de batch van 2013 is mij stukken beter
meegevallen dan degene die ik eerder proefde (2010 en 2015).

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 03-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar:
Mark & Manny’s Malts
Regio: Tennessee, USA
Fles: Tennessee 13 Year Old 2003 for Mark & Manny’s Malts, 50 bts
Kleur: brons
ABV: 51.5%

Waterval

Ieder jaar proberen Manny en ik iets speciaals
in onze MMM-reeks te steken. In 2016 was dat de Python in de Animal Series: de
eerste (en tot nog toe enige) onafhankelijke botteling van de Franse single
malt Armorik. In de Galaxy Series in 2017 pakten we uit met een single grain van
Invergordon uit 1988. Voor dit jaar is het de tweede release in de Antarctica
Series. We staken de grote plas over en vonden er dit prachtige single barrel
uit 2003 van een Tennessee whiskey. Maar we werden wel op het hart gedrukt dat
we de distilleerderij top secret
moesten houden. Hoewel we daar niet zo tuk op zijn, spreekt de whiskey voor
zichzelf en twijfelden we niet. Toen we hem proefden, wisten we: deze moeten we
hebben!

De neus is erg
fruitig op mango, gebakken peren, kersen en flink wat amandelnoten, maar ook
mooi gekruid op peper, vanille en nootmuskaat. Wat echter vooral opvalt is dat
deze neus je onmiddellijk aan Sinterklaas doet denken. Peperkoek en speculaas
ten top. Nog wat geroosterde noten en snuiftabak. Dit is een erg interessante
neus.

Bij aankomst staat
je mond meteen in vuur en vlam, dankzij de kruiden. Bakkerskruiden en een
enkele chili peper. Dan slaat de zoetheid onverbiddelijk toe. Italiaanse
espresso met schuim, krieken, opgelegde rozijntjes, iets van mango en abrikozen
en mais op de barbecue. Zalig smeuïg met een mild florale toets als van
viooltjes. Lekker romig en mondvullend.

In de finish
deemsteren de kruiden langzaam weg, waardoor je mond licht droog en mierzoet
achterblijft.

Een waterval aan
smaken… echt een prachtige Tennessee whiskey en een mooie toevoeging aan de
reeks van Mark & Manny’s Malts. Verkrijgbaar voor 115 EUR op www.mmmalts.com. Gelimiteerd, zoals steeds, tot 50 flessen, dus wees er snel bij.

88/100

Geproefd door
Mark Dermul op 11-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Onder ons eigen MMM-label – wat staat voor Mark
& Manny’s Malts – proberen we telkens iets speciaals uit te zoeken. Voor de
tweede release in de Antarctica Series vonden we een geweldig single barrel
Tennessee Whiskey. Maar we moesten wel beloven de distilleerderij top secret te
houden. Hoewel we hier niet tuk op zijn, spreekt de whiskey voor zich en
twijfelden we niet. Eens we hem geproefd hadden, wisten we meteen dat we hem
wilden.

Zoals steeds zijn er slechts 50 flessen beschikbaar via mmmalts.com.

Distilleerderij: Glenburgie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenburgie 22 Year Old 1995/2017 Malts of Scotland, Bourbon Hogshead
#17002, 265 bts
Kleur: vol goud
ABV: 51.2%

Paranoten

Het Duitse Malts of
Scotland kwam in 2017 voor het eerst met een Glenburgie op de proppen. En ze
deden het meteen met twee vaatjes, een bourbon hogshead uit 1995 en sherry
hogshead uit 2008. Ik proef de oudste van de twee, gebotteld op een vatsterkte
van 51.2%.

Oh, deze neus is erg lekker, hoor. Ik heb
perzik, peer, appelsienschillen, banaan en flink wat florale toetsen. Kruidig
is hij ook met koriander, komijn, munt en wat anijs. De korst van dubbel
gebakken brood. Donkere honing. Herfstbladeren – dat heb ik wel vaker bij
Glenburgie. Hint van hoestsiroop en paranoten. Erg, erg lekker.

Hij is erg pikant bij aankomst. Qua smaak is
het een prima verderzetting van de neus. Geen verrassingen, maar als een malt
zo lekker is als deze hoeft dat ook niet. De body is prima, de zoetigheid
groter dan verwacht. Vooral de toetsen van honing worden erg prominent.

In de afdronk – die middellang en best drogend
is – krijg ik nog wat zoethout naast de kruiden.

Indrukwekkende Glenburgie die je de vraag doet
stellen: waarom zijn er zo weinig officiële bottelingen op de markt als je zo’n
goed spul kan maken? Enfin. Zo’n 120 EUR. Aanrader.

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Glenburgie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenburgie 21 Year Old 1991/2016 Signatory UCF Cask Strength for The
Nectar, Hogshead #6503, 204 bts
Kleur: oud goud
ABV: 53.6%

Hemels

Hier is er nog zo
eentje die gekozen werd door – en gebotteld voor de 10e verjaardag
van – de Belgisch importeur The Nectar. Deze Glenburgie – de zogenaamde fingerprint malt van de bekende blend
Ballantine’s – komt uit de warehouses van Signatory nabij Pitlochry, en werd op
vatsterkte gebotteld.

De neus start betrekkelijk gesloten, maar wees
geduldig. Hij is het waard. Enkele minuten ademen in het glas en wat handwarmte
zorgen er voor dat de neus van deze Glenburgie de tropische kant op gaat.
Onrijpe banaan gaat hand in hand met suikerspin, limoen flankeert ananas en
vanille omarmt munt. Herfstbladeren en wilde bloemen. Geparfumeerd, maar dan in
de goede zin. Excellent.

Hij is mooi olieachtig, een beetje snoeperig op
Turks Fruit en best kruidig. Gedroogde vruchten als abrikozen en passievrucht
komen de banaan vervoegen, de herfstbladeren zijn er nog steeds en de kruiden
worden luid. De munt houdt hem fris, terwijl het fruit langzaam maar zeker de
gekonfijte richting uit gaat. Vruchtenthee. Donkere honing. Ananassnoepjes,
gesuikerde appelsienschillen, kiwi. Dit is hemels.

De middellange afdronk zet de kruiden nog eens
extra in de verf en laat je mond betrekkelijk droog achter.

Het is nog maar mijn 15e Glenburgie,
maar wel één van de beste die ik al proefde. Vooral de neus is, mits het nodige
geduld, absoluut hemels. Bedankt voor het sample, Joey!

88/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Glenburgie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenburgie 8 Year Old, Gordon & Macphail Distillery Label
Kleur: koper
ABV: 40%

Genietbaar

Glenburgie is niet
meteen een naam die veel belletjes doet rinkelen, omdat hij amper als single
malt vermarkt wordt door de eigenaars. Die stoken hem vooral voor de blends met
Ballantine’s als grootste klant. Eén van de weinige semi-officiële bottelingen
is deze 8-jarige van Gordon & Macphail, die ondertussen zelf al niet meer
zo makkelijk te vinden is.

De neus is een schoolvoorbeeld van Speyside
whisky: zacht, zoet, toegankelijk. Appelsien, heidehoning, fruitig zoet met
moutsuikers en iets van gebak. Carré confituur. Mooi, maar niet veeleisend.
Niks mis mee, toch?

Hij is betrekkelijk romig en zacht gekruid. Opnieuw
flink wat appelsienen en abrikozen, wat nootmuskaat en kaneel, limoensap en
amandelnoten. En dan komt daar plots een rokerig kantje opzetten, wat me echt
aan turf doet denken. Dit is meer dan woodsmoke. Zou het kunnen? Turf in
(oudere) Glenburgie? Goh, waarom niet?

De afdronk is middellang, moutig en zoet met
iets van sherry op het sterfbed.

De verwachtingen voor deze oudere botteling
waren eerlijk gezegd aan de lage kant, maar dit is een erg genietbare whisky,
hoor.

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 12 Year Old 1978/1990, Cadenhead’s Dumpy
Kleur: goud
ABV: 59.3%

Plastieken Monster

Ho… Dit kan
spannend worden. Een oude Auchroisk van de vorige eeuw, gedistilleerd in 1979
(de distilleerderij bestond toen nog maar 5 jaar) en gebotteld in 1990 in
Cadenhead’s befaamde zwarte dumpy flesje. Het goedje zit al meer dan dubbel zo
lang op fles dan dat het in een vat heeft doorgebracht. Ik ben eens benieuwd.

Euh… even geduld, want ik weet niet zo goed wat
ik van deze neus moet maken. Het begon eerder zacht, maar na enkele minuten in
mijn glas begint hij open te komen. Maar ik weet niet of dat wel zo’n goed idee
was. Het begon op appelsien en iets van natte stenen, maar al gauw krijg ik
daar iets zepigs bij, curry ketchup en nat karton. Wat zilt op de achtergrond?
Dit is vreemd. Gaat dan weer terug naar jonge peren en appeltjes. Tikkeltje
schizofreen toch wel.

Ouch! Wat een trap tegen je tanden, zeg. Het
fruit (allemaal citrus, nu) wordt snel overmeesterd door allerhande kruiden,
maar ook een chemische zoetheid komt opzetten en nog geen klein beetje. Dit is
een plastieken monster dat snel heel bitter wordt. En droog.

De afdronk is genadeloos lang, bitterzoet en
laat je mond kurkdroog achter.

Wat een avontuur. Spannend, zeker, maar niet voor herhaling vatbaar. Snel, geef
me een glas water. Of twee…

76/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Auchroisk
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Auchroisk 19 Year Old 1996/2014, Kintra, Single Cask Collection, bourbon
hogshead #1972, 80 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 51.8%

Boterbloempjes

Auchroisk is een
nobele onbekende, opgericht in 1974, opgericht door de toenmalige voorloper van
Diageo om te voorzien in malt voor de stijgende vraag naar blends, in het
bijzonder J&B – Justerini & Brooks of soms smalend Junk & Bullshit.
De malt op zich is amper officieel verkrijgbaar, maar bij onafhankelijke
bottelaars kan je hem al wel eens vinden. Zoals deze van Kintra die een paar
jaar geleden verscheen in hun Single Cask Collection. Wat een bleke jongen,
zeg!

De neus is mierzoet en doet me aan ananassap
denken. Best floraal ook, met viooltjes en boterbloempjes. Vers afgereden gras.
Hooi. Wat moutsuikers. Hij ontwikkelt wel mooi naar fris lentefruit met honing
en brengt de zon in mijn glas.

Hola, op smaak is dit meteen een pittig
kereltje, hoor. Flink gekruid op witte peper, zoethout en gember, alvorens het
fruit zich kan laten zien. Nog steeds wat ananas, maar nu aangevuld met
kruisbessen en jonge appeltjes. Opnieuw erg fris en zomers, hoewel de malt
tevens een beetje een vettige body krijgt. Hij plakt aan mijn tanden.

De finish is verrassend lang, erg zoet op een
karrevracht aan vanille, maar sterft langzaam maar zeker een droge dood door
het hout.

Dit is junk noch bullshit, maar een mooie, zomerse Auchroisk op prima sterkte.

85/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Adelphi
Regio: Schotland & Nederland
Fles: The Winter Queen, 9 Year Old, Adelphi, 866 bts
Kleur: mahonie
ABV: 52.7%

Elizabeth
Stuart

In maart 2018 lanceerde Adelphi zijn nieuwste Fusion
Whisky (na eerdere succesvolle releases als The Glover, Kincardine en E&K).
Het is een mooie blend geworden van een bourbongerijpte Longmorn met een paar
liter Glenrothes uit een sherry vat en Millstone whisky (2 sherryvaten).
Millstone is natuurlijk een Nederlandse whisky, van Zuidam, wat dit dus een erg
speciale whisky maakt en een ware sherrybom. De jongste whisky in de mix is
overigens 9 jaar oud. Er werden 866 flessen van dit goedje op de markt gebracht
en een fles kost zo’n 140 EUR. De naam verwijst naar de oudste dochter van Schotse
King James VI, zijnde Elizabeth Stuart, die in 1596 in Fife werd geboren en het
grootste deel van haar leven doorbracht in Den Haag. Ze pronkt op het label.

De neus begint aan de droge kant, maar wordt zachtjesaan
zoeter. Eerst komt koude koffie en vers geboend leder, dan cacao met wat
kokosnoot, pijptabak en iets van triplex planken. Flink wat nootmuskaat.
Evolueert naar vruchtenthee en wafels met ahornsiroop. Het aandeel Millstone is
hier duidelijk waarneembaar en dominant. Maar wel erg mooi.

Op smaak gaat hij wel een pak verder: pikant op
kruidnagel, kaneel, nootmuskaat en zwarte peper en erg donkerzoet op demerara
suiker, gestoofde rabarber, kersen en karamel. Hij heeft zelfs een umami kantje
als van rosbief overgoten met een donkere jus. Gaat van romig naar droog en
terug. Het hout is betrekkelijk luid en zorgt voor een flink bittertje naar het
einde toe zonder storend te worden.

De afdronk is betrekkelijk lang en voldoende romig om je
niet naar een glas water te doen reiken. Het begint redelijk zoet als een
donkere confituur – opstoot van opgelegde rozijnen! – maar eindigt toch vooral
op kruiden van het hout.

Straffe toebak, deze Winter Queen, die vooral in
Nederland wellicht gretige aftrek zal kennen omwille van de Millstone in de mix
– die hier overigens het meest spreekt, dus terecht. Met dank aan Anthony voor
het sample.

86/100

Geproefd door
Mark Dermul op 23-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Een straffe titel die meteen mijn aandacht trok toen ik
laatst in de bibliotheek stond. Meepakken, dacht ik. En in één ruk uitgelezen
op een barre zondagnamiddag. Omdat het zo goed is? Nee. Het leest gewoon heel
vlot en illustraties en infographics – die overigens erg mooi gestileerd zijn –
nemen echt wel veel plek in, waardoor het boek minder tekst bevat dan de 192
pagina’s doen vermoeden.

Het boek is een leuke, vlot geschreven beginnersgids die je
langs de geschiedenis en het productieproces van whisky loodst en je voorziet
van een groot aantal whiskyweetjes en flink wat achtergrondkennis. In
eenvoudige taal en uitgebreid geïllustreerd wordt ook de eventuele rol van
whisky in de keuken en in de cocktailbars beschreven.

Hoewel er geen proefnotities in staan, wordt wel flink wat
aandacht besteed aan het hoe-en-waarom van het proeven en welk glas je daar
best bij gebruikt. Hoe een barkastselectie samen te stellen was aan mij minder
besteed, maar ik snap de beweegredenen van de auteur wel.

Storend vond ik de enkele foutjes die toch wel opvielen. De
Excise Act dateert niet van 1923, maar van exact een eeuw eerder. Een slordige
typo. En de bekendste blend ter wereld is niet Johnny maar Johnnie Walker – da’s geen typo meer en
zou toch niet mogen. Maar afgezien daarvan een erg leuk, kleurrijk boek dat
zeker bij de beginnende liefhebber in de smaak zal vallen.

Oorspronkelijk in het
Frans verschenen in 2016 als ‘Le whisky c’est pas sorcier’ maar prima vertaald.

Whiskykenner wordt
je zo
192 pagina’s, Nederlands
Hardback
Mickaël Guidot
Good Cook BV
ISBN 978-94-6143-177-6
23 EUR

Distilleerderij:
Caperdonich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Caperdonich 21 Year Old 1995/2016 Signatory Vintage UCF for the Nectar,
Refill Sherry Hogshead #95051, 194 bts
Kleur: brons
ABV: 55.2%

Demerara

Dit is de 40e Caperdonich die ik aan lippen zet.
Een kleine mijlpaal, toch. Van The Nectar is het ondertussen genoegzaam geweten
dat zij erg mooie vaten uitkiezen om exclusief te laten bottelen. In 2016 –
voor de 10e verjaardag van The Nectar – kwamen er tientallen
bottelingen op de markt. Eén daarvan is dit single cask van Caperdonich 1995
uit de stallen van Signatory in Pitlochry. Voor een refill sherryvat is deze
alvast erg donker, wat meteen bevalt. Het oog wil ook wat!

Zalige maar best pikante
neus met flink wat donkerzoete fruittoetsen. Denk rozijnen, dadels en
pruimtabak. Maar hij gaat nog verder en offreert een bijna rum-achtige toets.
Demerara suiker! Op de achtergrond krijg ik tevens vermolmd hout, donkere
kersen en melkchocolade.

De body is romig en rond,
flink zoet en licht drogend. Opnieuw pruimtabak, maar nu ook pruimen, dadels
opnieuw en iets wat me aan Mon Chérie bonbons doet denken. Goed, hoor! En
ondanks het hoge alcoholpercentage perfect drinkbaar.

Mooie, lange, kruidige
afdronk. Dit is een feest!

Miljaarde, dat is één van
de lekkerste Caperdonich die ik de afgelopen jaren heb geproefd. Je gaat hier
wel zo’n 300 EUR voor moeten neertellen. Wanneer is vaderdag ook alweer?

89/100

Geproefd door
Mark Dermul op 12-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Caperdonich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Caperdonich 23 Year Old 1992/2015 Berry Bros & Rudd, ‘Old Bond
Street’, Cask #121111
Kleur: licht goud
ABV: 51.9%

Kerststol

Enkele jaren geleden bracht Berry Bros & Rudd een
aantal single cask bottelingen op de markt onder een klassiek ogend ‘Old Bond
Street’ label. Eén daarvan is deze mooie Caperdonich uit 1992 op vatsterkte. Ik
kon de hand leggen op een sample op het Whiskyfestival in Gent (dankjewel,
Timon).

Oh, prachtige neus! Erg
vettig op marsepein en sandwichdeeg, amandelpasta en peperkoek. Kerststol!
Zoete koek met rozijnen, ja… dit is erg apart en simpelweg zalig.

De aanzet is erg zoet en
zacht gekruid. Veel fruitiger dan op de neus. Een explosie van appels,
abrikozen, rozijnen, peren en kruisbessen. Qua kruiden moet ik denken aan
kruidnagel en dille. Doe hier alstublieft geen water bij, hij heeft het
helemaal niet nodig.

In de lange afdronk komt
wat steenfruit naar voor, maar alle aandacht wordt getrokken door de zalige
woodsmoke en best heftige kruiden.

Wie had kunnen
denken dat Caperdonich ook een kerstdram kon zijn? Absoluut zalige Caperdonich.

87/100

Geproefd door
Mark Dermul op 12-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Caperdonich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Caperdonich 24 Year Old 1992 Duncan Taylor ‘The Octave’, Cask #4113283,
51 bts
Kleur: goud
ABV: 46.7%

Granny
Smith

Na een jarenlange rijping op bourbonvaten kreeg deze Caper
nog een mooie finish op Octaves, kleine vaatjes die voor meer interactie zorgen
tussen de whisky en het hout. Slechts 51 flessen werden uit dit vaatje getapt
op een relatief lage sterkte. We zijn benieuwd.

Zachte neus op wit fruit
met de nadruk op zoetzure Granny Smith appels. Bloemsuiker. Iets van hooi. Iets
van gember. Erg toegankelijk en in alle eerlijkheid een beetje te zacht naar
mijn gading.

Op smaak vertoont hij
flink wat zoetzure trekjes met naast appels ook flink wat citrus, iets wat me
aan kinine doet denken en gekonfijte appelsienschillen. Da’s al veel beter – en
kruidiger (wederom gember) – dat wat de neus beloofde. Maar erg complex zou ik
deze toch niet durven noemen. Wat me wel erg aanstaat is een verrassend
rokerige toets. Woodsmoke?

De middellange finish is
lekker spicy en zoetzuur. De rook is nu onmiskenbaar. Waar komt dat vandaan?
Ongetwijfeld van het vat, toch?

Erg drinkbare maar weinig
complexe Caperdonich. Wel fijn om vast te stellen dat het kleine vat niet
overheersend geworden is. Net geen 400 EUR. Dan mag een whisky nog zo lekker
zijn… dat is toch heel erg veel geld. En dit is verre van de beste Caperdonich
die ik al proefde, moet ik zeggen.

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 12-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Dit
is al mijn 200e whisky rambling en daarvoor wilde ik met iets speciaals
uitpakken. De Caol Ila 30 Year Old is de oudste officiële botteling van deze
Islay distilleerderij en werd gelanceerd door Diageo in 2014 in hun jaarlijkse
Special Release. Met een prijskaartje van zo’n 600 EUR is het niet bepaald een
goedkope fles, maar eens je hem geproefd hebt zal je snel willen beginnen
sparen voor dit juweeltje, geloof me!