WhivieBlog

Distilleerderij: Glen Moray
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Moray 2006 Chenin Blanc Casks, OB 2022, Chenin Blanc Casks, 1736 bts
Kleur: amber
ABV: 46.3%

Mineraal

Ik heb niet meteen veel met Glen Moray, in tegenstelling tot mijn gabber Anthony, maar als ik al de kans krijg er eentje te proeven, laat ik die niet liggen. In hun Curiosity Collection bottelde het huis in 2022 deze Glen Moray 2006 Chenin Blanc Casks.

Relatief fruitige neus op perzik en abrikoos met wat delicate houtkruiden, maar helaas ook een toets van rubberen laarzen. Het streepje woodsmoke maakt veel goed, wat mij betreft. Alles bij elkaar is dit best een aangename neus.

Erg zoet alsof ik fruit in siroop uit blik naar binnen kieper. Redelijk pikant ook: denk peper, kaneel en een beetje sulfer (da’s geen kruid, natuurlijk). Gelukkig gaat dat laatste er op geen enkel moment over. Prima mondgevoel, overigens, maar wel relatief alcoholisch voor zijn 46%.

Ook de afdronk blijft relatief prikkelend, moet ik zeggen. Maar de balans tussen het hout en de fruitige spirit blijft netjes intact.

Het minerale van de Chenin Blanc vaten blijft, wat mij betreft, wat achterwege. Dit is een zoete, niet helemaal foutloze, malt. Het streepje sulfur – zowel op de neus als op smaak – is er wat mij betreft een beetje te veel aan.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glendullan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glendullan 12 Year Old 2009/2021 Valinch & Mallet, Sherry Hogshead #2, 363 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 53.1%

Brak

Glendullan is een echt werkpaard voor de blenders en komt als single malt niet echt op de markt, tenzij je het geluk hebt dat een onafhankelijk bottelaar beslist van een vat op fles te trekken. Dat is hier het geval, want het Italiaanse Valinch & Mallet vond deze relatief jonge Glendullan, gerijpt op een sherry hogshead, blijkbaar klaar om de wijde wereld ingestuurd te worden.

Erg florale neus, moet ik zeggen. Wilde bloemen in de heide. Dat wordt gevolgd door flink wat vanille, bijenwas (leuk!) en melkchocolade. Banaan! Jazeker. En dan volgen enkele verrassende toetsen van groene tuinkruiden en… is dat selder? Yup. Maar het werk wel, hoor.

Op de tong is het onmiddellijk boeiend, want zowel zoet als zilt, echt waar. Ik krijg vanille, honing en sultanas, maar anderzijds ook zeezout en brak water met een flink pepertje. Hier is best wel wat aan de gang. Ook in de mond verschijnt die florale toets weer, maar het is toch vooral het zilte dan domineert, wat me een tikkeltje verbaast.

De afdronk is best lang te noemen en lijkt geen zoetigheid meer te offreren, maar onmiddellijk het brakke pad te kiezen.

Nou, dat was interessant. Glendullan verschijnt niet zo vaak op de radar (dit is nog maar mijn 14^e), maar deze vond ik wel boeiend. Bedankt voor het sample, Manny!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 11 Year Old, b. 2023 by Drankenshop Bams, First use hogshead, 298 bts
Kleur: goud
ABV: 60.4%

Abbey

Nu proefde ik net een Glen Spey van een zogenaamd ‘first use hogshead’ uit de reeks The Ultimate. Het is dan ook geen rocket science te denken dat dit een zustervat zou kunnen zijn, gebotteld voor Drankenshop Bams, de bekende whiskyshop in het Nederlandse Maastricht. Wat welk leuk is om weten, is dat deze gebotteld werd ter ere van de geboorte van het eerste kleinkind in de familie: Abbey Bams. Prachtige naam, toch?

Op de neus is het eikenhout prominent – een beetje naar verwachting, als ik dat mag zeggen – maar hier komen toch ook wel hele mooie florale en fruitige toetsen aan te pas. Denk jasmijn, hooi en sultanas, maar ook witte perzik en een hint van appelmoes.

Hola! Op smaak is dit wel heel erg mooi. Het hout speelt niet langer eerste viool en maakt plaats voor zoete, fruitige toetsen als van perzik, abrikoos, mirabellen en sultanas. Karamel en vanille zorgen voor een extra zoete toets, terwijl het hout flink wat kruidigheid levert in de vorm van witte peper, zoethout en gember.

De afdronk is lang, kruidig (bijna pikant) en zoet.

Het vattype mag dan hetzelfde zijn, hier is toch uit een heel ander vaatje getapt (ziet u wat ik daar deed?). Deze Glen Spey is heel mooi en ik hoop dat de familie Bams een paar flesje voor de kleine meid aan de kant heeft gezet. Welkom, Abbey Bams! En dankjewel, Benny, om mij hiervan een sample te bezorgen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Spey
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Spey 10 Year Old 2011/2022, The Ultimate Cask Strength, First use hogshead #802461, 281 bts
Kleur: goud
ABV: 61.2%

Atelier

Glen Spey mag probleemloos één van de mindere goden uit de Speyside genoemd worden, want deze distilleerderij produceert uitsluitend voor de blenders. Wil je de malt al proeven, kan je niet anders dan op zoek gaan naar een onafhankelijke botteling. Dit is er zo eentje van The Ultimate, het bekende label van Nederlands bottelaar van Wees. Merk op dat het vattype omschreven wordt als ‘First use hogshead’, wat ik nooit eerder hoorde of las. Ik heb geen idee of dit nu first fill is, dan wel virgin oak.

Op de neus krijg ik vooral vanille, appelmoes, eik, honing en gember. Maar het hout overheerst absoluut. Ik lijk wel in het atelier van een timmerman te staan. Vers gezaagde planken, houtkrullen, zaagsel…

Hoewel op smaak de vanille, appelmoes en honing weerkeren, is het ook hier flink wat hout dat de aandacht trekt, wat me des te nieuwsgieriger maakt naar dat ‘first use hogshead’. En hoewel het hout dus ook op de tong domineert, valt dit me eigenlijk best wel goed mee.

De afdronk is middellang en benadrukt de zoetigheid van deze malt, maar de tannine maken de mond wel helemaal droog.

Geen slechte Glen Spey, maar hier is het hout toch iets te prominent aanwezig om hem helemaal genietbaar te maken. Dankjewel, Benny!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfarclas 7 Year Old 2013/2021, SMWS 1.245 ‘Pour it, just around midnight’, Bourbon Hogshead & 1^st Fill Cosecha Wine Barrique #1245, 218 bts
Kleur: koper
ABV: 59.8%

Middernacht

Het eerste vat whisky dat de Scotch Malt Whisky Society ooit bottelde was een Glenfarclas. Vandaar dat deze nummer 1 op het label krijgt. En zoals u kan zien, was dit in 2021 al het 245^e vat dat ze op fles trokken! Da’s een mooi track record. Het bijzondere aan deze (wel erg) jonge Glenfarclas is dat hij een finish kreeg op een Spaans First Fill Cosecha wijnvat, dat iets meer dan 200 flessen opleverde op bijna 60% ABV. Het was de toenmalige ‘European Ambassador’s Cask Selection’.

Complexe, zoete neus op vanille, quatre quart cake, melkchocolade, gekonfijte appelsien, karamel, maar ook wat pikante kruiden als oregano en zelfs curry. Op de achtergrond iets wat ik porto zou willen noemen, wat ongetwijfeld afkomstig is van de Spaanse wijn. Je zou absoluut niet zeggen dat hij zo hoog in alcohol zit. Aangenaam!

Heerlijk olieachtig, bijna stroperig, maar wederom verrassend drinkbaar. De alcoholintegratie is prima! Nu domineert de wijn toch wel, met zoetzure toetsen van rood fruit, abrikozen en zachte tannine. De kruidigheid is aangenaam pikant zonder te branden.

De finish is erg lang, zoet en pikant, zacht drogend met een druppeltje wijnazijn op het sterfbed.

De jongens en meisjes van de SMWS geven hun malts altijd een vreemde naam mee op het label. Deze heet ‘Pour it, just around midnight’. Geen flauw idee waarom je zo lang zou wachten om deze te schenken…

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glenfarclas
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfarclas 15 Year Old, OB 2020
Kleur: amber
ABV: 46.0%

Sipper

Het was al van december 2010 geleden dat ik de Glenfarclas 15 Year Old nog eens aan de lippen zette… ongelooflijk! In het glas zit een release van een decennium later.

Mierzoete neus op toffee, pruimenconfituur, melkchocolade en vers geboend leder. Klassiek sherry profiel, dus, volkomen volgens verwachting. Een handjevol noten en wat rozijntjes, maar ook café noir koekjes.

De body is lekker olieachtig en de malt niet alleen mierzoet (mijn tanden vallen bijna uit mijn mond!), maar ook best pittig gekruid. Denk nootmuskaat, witte peper en een mespuntje kaneel. Honing, appels, vijgen en sultanas treden bij. Midpalate verschijnt er nog een hint van gezouten karamel. Een takje munt? Ik kan me moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die deze malt niet lekker vinden. Een echte allemansvriend.

De afdronk begint zoet en kruidig, maar op het sterfbed verschijnt er een zacht bittertje als van een tamme kastanje.

Heerlijke sipper op een zomers terras. Dankjewel, Pat!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 16 Year Old 1977/1994 Authentic Collection, Cadenhead’s
Kleur: licht goud
ABV: 63.8%

Groots

Glentauchers uit het jaar waarin Star Wars voor het eerst op het witte doek verscheen, ondertussen 30 jaar geleden gebotteld… daar mag je mij voor wakker maken! Hij werd destijds in de Authentic Collection gebotteld door onafhankelijk bottelaar Cadenhead. Kijk eens naar het ABV. Da’s hoger dan de huidige industriestandaard om new make op vat te leggen. Dat beloofd.

Wow, deze neus is flink waxy en lekker old school. Bijna medicinaal, zelfs. Vanille, kiezels, witte wijn en grafiet, aangevuld met champignons, jute zakken en gezouten boter. Hij vertoont zelfs een zilt randje. Wat is dat hier allemaal, zeg!

Ook op de tong blijft deze lekker waxy op jute zakken en kalk, limoen en vanille, iets van natte aarde en kristalsuiker. Maar met een flink herbaal kantje dat me helemaal bekoort, maar de malt is wel erg krachtig (dju, ik heb slechts een sample, dus ik ga hier geen water aan toevoegen). Groots, is het woord dat u zoekt. Water? Neen, dank u.

Wat een uitstekende afdronk is me dat! Lang, herbaal en waxy op citrusfruit en natte aarde.

‘Neemt u mij niet kwalijk, meneer, maar zo maken ze ‘m niet meer’. Ik weet het. Jongens, toch…

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glentauchers
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 23 Year Old 1996/2019 Whiskydudes, Barrel #3969, 155 bts
Kleur: licht goud
ABV: 51.9%

Leisteen

Deze Glentauchers werd speciaal voor de 10 verjaardag van het Nederlandse The Whisky Forum gebotteld. Ik kreeg een sample in de handen gestopt door mijn maatje Bob D. Deze Glentauchers, fingerprint malt in o.a. de Ballantine’s blend – rijpte maar liefst 23 jaar op een bourbon barrel alvorens gebotteld te worden op vatsterkte.

Nou, dat is alvast een erg aangename en aromatische neus op vanille, limoen en mango, aangevuld met hints van ananas en rode appels, maar ook nectarines en een flink florale toets. Doe daar nog wat hooi, eucalyptus en jute zakken bij en je kan je een beetje een beeld vormen van deze neus die ik ervaar als erg aangenaam.

Heerlijke rond op de tong, moet ik zeggen. Bijzonder fruitig op allerlei agrums met een stevig pepertje, zoethout en vanille. Het tropische fruit vertaalt zich nu eerder naar Europees fruit, maar dat stoort allerminst. Dit is gewoon heel erg lekker. Er verschijnt een mooie toets van leisteen, die me eerder richting Campbeltown wijst, maar het DNA van Glentauchers schemert hier mooi doorheen, waardoor je toch netjes in de Speyside blijft.

De afdronk is lekker lang en bijzonder fruitig, waarbij de kruidigheid opnieuw in het voetlicht verschijnt. Dit is echt wel goed, hoor!

Godzijdank dat deze niet in de Ballantine’s blend weggewerkt werd, want dit was duidelijk een erg mooi single cask dat me helemaal van mijn sokken blies (in zijn genre!).

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De Diageo Special Releases zijn iets waar whiskyliefhebbers elk jaar naar uitkijken. En in 2023 waren er weer heel wat mooie flessen beschikbaar, zoals de Talisker, de Clynelish, een uitstekende Glenkinchie en een verrassende Roseisle. De Lagavulin, echter, was voor mij de grote teleurstelling met zijn finish op Tequilavaten. Een andere vreemde was de 11 jaar oude release van Oban, genaamd ’the Soul of Calypso’, omdat deze was afgewerkt op vaten die eerder Caribische pot still rum hadden bevat!

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 10 Year Old 2012/2023 Cask Owner 4 Cairdean, First Fill Palo Cortado Hogshead #1619, 318 bts
Kleur: koper
ABV: 57.0%

4 Vrienden

4 Cairdean prijkt er trots op het label. Dat betekent zoveel als ‘4 vrienden’. En het waren inderdaad vier vrienden die in 2012 besloten dit vat te slapen te laten leggen om het in 202 dan te laten bottelen op vatsterkte. Opgelet: het betreft een first fill Palo Cortado hogshead. Palo Cortado begint zijn leven eigenlijk als een fino, die mogelijks evolueert naar amontillado, maar door het verliezen van zijn flor sluier toch begint te oxideren en tot slot begint te rijpen als een oloroso. Een eerder zeldzame sherry variëteit. Terug naar de whisky. Ik kreeg een mooie flesrest van één van de vier… Nu ben ik wel heel erg benieuwd, natuurlijk.

Jongens, toch, deze neus is absoluut hemels! Intens aromatisch op vijgenconfituur, Café Noir koekjes, dadels en hazelnoten, maar ook peperkoek en artisanale orangettes (die van Marjam!), aangevuld met donkere, organische honing en een druppeltje kandijsiroop. Kerststol en amandelschaafsel. En tot slot een verrassend, frisse toets van menthol. Erg, erg mooi!

Heerlijk volmondig. Deze plakt aan de tanden. Lekker pittig bij aankomst, maar ik heb zeker geen neiging hier water bij te doen. De alcohol is perfect geïntegreerd. De donkerzoete toetsen van de neus keren stuk voor stuk weer, lekker gelaagd en complex. Een absolute genietwhisky. De kruidigheid maakt hem lekker warm in de mond. Het fruit wordt mooi begeleid door toetsen van geroosterde noten en mokka, maar ook wat gekonfijte appelsienschillen. Wat een kanjer!

De afdronk is erg lang en bevredigend. Zacht drogend naar het einde toe, maar bovenal zoet en simpelweg uitstekend.

Wat een machtige Glengoyne! Bedankt, GlenPiWi – en proficiat met deze buitengewone vatselectie.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glengoyne
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glengoyne 13 Year Old 2006/2019 The Distillery Cask, Sherry Puncheon #619
Kleur: koper
ABV: 56.5%

Apfelstrüdel

Zoals het elke distilleerderij betaamt, heeft ook Glengoyne vaten waarvan je enkel op de distilleerderij zelve een flesje kan scoren. Dit is er zo eentje, een sherryvat dat in 2019 werd afgevuld op vatsterkte.

Oh, dit is herfst in het glas. Mooie donkerzoete toetsen van apfelstrüdel, geroosterde amandelen, café frappé, bittere chocolade, pruimenconfituur en herfstbladeren. Erg mooi en de alcohol brandt absoluut niet. Altijd een voordeel.

Lekker olieachtig, bijna romig. Flan karamel! De donkerzoete toetsen keren onmiddellijk weer met blauwe bessen en pruimen op kop, gevolgd door sultanas, butterscotch en gebakken appels. Ook de chocolade keert weer. Maar wat hem zo lekker warm maakt, zijn de houtkruiden die voor een perfect balans zorgen tussen de spirit en het hout.

De afdronk is heerlijk lang, mooi gekruid en donkerzoet. En op geen enkel moment voelde ik de behoefte aan water.

Totaal begrijpelijk dat Glengoyne dit als een Distillery Cask aan zijn bezoekers aanbood. Heerlijke whisky. Merci, Foamy!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 12 Year Old 2008/2021 Connoisseurs Choice Cask Strength, Whisky Warehouse Belgium Exclusive, Gordon & Macphail, Refill Bourbon Cask #900035, 210 bts
Kleur: licht goud
ABV: 56.5%

Zilt

Gordon & Macphail wordt in België geïmporteerd door Whisky Warehouse Belgium, bestierd door de immer sympathieke Eric Vermeire. En af en toe laat hij een vaatje speciaal voor zijn bedrijf afvullen, zoals deze 12-jarige Glen Grant in de befaamde Connoisseurs Choice reeks. Dit keer een single cask op vatsterkte.

Verrassend kruidige neus op vanille, limoen, amandelen en eik, maar ook hints van ananas en passievrucht. Totaal onverwacht maar verre van storend, krijg ik ook iets eerder zilt, als van gedroogd zeewier. Waar komt dan vandaan!? Goed hoor!

De aankomst is eveneens zowel zoet als zilt, wat me even de wenkbrauwen doet fronsen, want dit is – voor dit huis althans – totaal onverwacht. Lekker krachtige aankomst, overigens. Een serieuze trap tegen de tanden. En flink wat gember, naast de mooie fruitige toetsen van passievrucht en limoen. Wat late hazelnoten en ananas. Kruidiger dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is middellang op hazelnoten en ananas. Wel flink drogend op het sterfbed.

Wow! Wat een smaaksensatie. Mooie selectie, Eric. Dankjewel voor het sample, Benny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Grant
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Grant 26 Year Old 1975/2001 Scottish Castles, Jack Wiebers Whisky World, Cask #5529, 90 bts
Kleur: brons
ABV: 43%

Donkerzoet

Glen Grant is al sinds 1870 actief, opgericht door de broers James en John Grant. In 1861 is het de eerste distilleerderij in Schotland die over elektriciteit beschikt. Bijna een eeuw later, in 1961, wordt het de best verkopende single malt in Italië, waar hij vandaag de dag nog steeds razend populair is. In mijn glas zit een golden oldie, gedistilleerd in 1975 en ondertussen 23 jaar geleden gebotteld in de Scottish Castles reeks van Duits onafhankelijk bottelaar Jack Wiebers. Wat een heerlijk kleurtje!

Nou, de neus begint eerlijk gezegd wat gesloten en de toetsen van het vat – dat duidelijk een actief sherryvat geweest is – nemen onmiddellijk de teugels in handen. Pruimen, rozijnen, kruidnagel en mandarijnen verschijnen eerst, gevolgd door toetsen van kweepeer en appelmoes. Best lekker, moet ik zeggen.

Ook op smaak is het profiel van Glen Grant compleet onherkenbaar, maar zijn de toetsen van het sherryvat eens te dominant. Café Noir koekjes, cacao, rozijnen, pruimen, kaneel en kruidnagel… zij maken hier duidelijk de dienst uit. En ondanks het bescheiden ABV, laat de alcohol zich hier zeker voelen. Gelukkig is het wel allemaal erg lekker.

De finish is lekker lang en donkerzoet.

Een erg actief vat was hier aan het werk, hoor. Blij dat ik deze heb kunnen proeven, want hij is ondertussen ergens meer te vinden.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 10 Year Old 2005/2015 Adelphi, Cask #95, 348 bts
Kleur: brons
ABV: 57.6%

Onherkenbaar

Van deze door Adelphi gebottelde Glenturret weet ik eerlijk gezegd niet om welk vat het gaat, maar aan het kleurtje te zien, is het wellicht een sherryvat geweest. Het alcoholpercentage laat weinig aan de verbeelding over.

Oh, ja, dit is een sherryvat geweest, zonder enige twijfel, want de neus is een panoplie aan donkerzoete, fruitige toetsen met perzik, snuiftabak, gebakken banaan en rozijntjes. Abrikozenconfituur, koude koffie en iets umami op de achtergrond. Erg lekker en complex op de neus, maar van het DNA van Glenturret schiet niets meer over.

Lekker olieachtig, krachtig en onmiddellijk pikant op nootmuskaat en chilipepers. Dan volgen de donkerzoete toetsen in de vorm van perzik, verse vijgen, rozijntjes, pruimtabak, gestoofde mirabellen en een druppeltje balsamico. De houtkruiden laten zich ook opmerken met nootmuskaat en saffraan op kop, gevolgd door enkele minder uitgesproken herbale toetsen. Opnieuw: erg lekker, maar het huis is onherkenbaar. U hoort mij zeker niet klagen, want het is bijzonder lekker.

De afdronk duurt een eeuwigheid met een hint van gekonfijte appelsienen op het licht drogende sterfbed. Koffie op het allerlaatste moment.

Intense malt van een totaal onherkenbare Glenturret. Dankjewel, Manny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 10 Year Old 2011/2022 ‘Ruadh Maor’, Malts of Scotland, Amontillado Sherry Hogshead Finish, cask #MoS22004, 358 bts
Kleur: koper
ABV: 54.8%

Verkeerd Label?

Deze geturfde Glenturret – want ‘Ruadh Maor’, wat zoveel betekent als ‘rode bewaker’ – is afkomstig van een Amontillado sherryvat, waarop het enkele maanden mocht rusten na een rijping op reguliere voormalige bourbonvaten. Bottelaar van dienst is het Duitse Malts of Scotland. Ik kreeg het sample van mijn goeie vriend Manny uit het verre Zoetermeer.

Mijn eerste impressie is er eentje van een roggewhiskey uit de States, hoe vreemd is dat? Dan volgen leder, meubelpoets, balsamico en iets van modder… ik ben compleet in de war nu.

Ook op smaak krijg ik heel wat toetsen die me aan een Amerikaanse whiskey doen denken met cuberdons, blauwe bessen, appelsienmarmelade en zwarte peper. Een toefje umami, maar helemaal achteraan. Abrikozengebak. Van turf is hier geen sprake, toch?

De afdronk is lang, met wat bittere toetsen van de eik. Maar het zoete domineert, dus geen zorgen.

Dit is erg lekker spul, maar in alle eerlijkheid ben ik bang dat hier een verkeerd label op mijn sampleflesje geplakt werd, want dit lijkt me echt geen geturfde Glenturret, maar een Amerikaanse whiskey, echt waar! Thx, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 9 Year Old 2013/2022 ‘Ruadh Maor’, Buds & Barrels, Amontillado hogshead, 98 bts
Kleur: amber
ABV: 52.7%

Amontillado?

Ruadh Maor is Keltisch voor ‘rode bewaker’ of ‘roodharige ridder’ of zoiets – Google is zelf in tweestrijd – maar wat we wel kunnen bevestigen is dat dit de geturfde versie is van Glenturret. Deze, gebotteld door onze goeie vriend Tom Haseldonckx uit Hoogstraten onder zijn onvolprezen Buds & Barrels label, is afkomstig van een Amontillado hogshead, een licht zilte sherry uit Spanje. Ik proefde hem in februari voor het eerst tijdens een tasting die ik zelf georganiseerd had rond deze bottelaar en was erg aangenaam verrast.

Zachte neus op zoethout en anijs, snuiftabak en chocolade, alsook buikspek besmeerd met honing (jawel!). Zachte florale toets, ook. De turf is onmiskenbaar, maar delicaat.

Verassend zacht op de tong op bessen, gestoofd witloof en zoethout, met weer zo’n toets van honing en iets van gepekeld vlees. Noten! Een toefje rubber (zonder te storen) en chicorei. Apart, maar wel verrassend goed, hoor!

De afdronk mocht wat langer zijn, maar ik klaag niet. Flink wat natte aarde, turf en zelfs en zilt randje.

Ik mag dan al geen idee hebben welke bijdrage het Amontillado-vat geleverd heeft, ik vond dit een verrassend lekkere peaty Glenturret!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 12 Year Old, OB 1980s
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Klassiek

Volgens de legende werd Glenturret al in 1775 opgericht als The Hosh Distillery en zou daarmee de oudste zijn. Pas een eeuw later, in 1875, zou de naam in Glenturret worden gewijzigd. Lang stond deze bekend als de ‘Home of the Famous Grouse’, maar die tijd is ondertussen al even voorbij. Want sinds 2018 is de distilleerderij eigendom van Lalique. Maar wij proeven een echte golden oldie, namelijk een officiële release van de 12-jarige uit de 1980s.

Klassieke Speysider-neus op zoete moutsuikers, geel en wit fruit en vanille, maar ook gras en zachte bosgeuren. Dit staat mij verrassend aan. Heeft nog niets aan kracht ingeboet, ondanks dat hij al meer dan vier decennia op fles zit.

Op smaak komt er helaas eerst een toefje OBE, wat hem relatief geparfumeerd maakt. Sneakers en rottende appelsienen komen nu eerst, gevolgd door iets van kauwgom. Oef, da’s efkes doorbijten. Maar eens je daar voorbij geraakt, komen de klassieke smaken toch terug: vanille, zoete mout, toffee en gebakken appels, wat sinaaszeste en zoethout. En ik moet zeggen, dit is beter dan de huidige versie van Glenturret!

De afdronk is helaas belachelijk kort. Knipper met je ogen en je hebt het gemist.

Toch plezant om zo’n oude releases te kunnen proeven, vind ik. Dankjewel, Dieter!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes Late Hour Port Finish, Stalla Dhu 2022, Tawny Port Finish Cask #222/01105, 210 bts
Kleur: koper
ABV: 64.2%

Late Uur?

Late Hour Port Finish… wat betekent dat in godsnaam? Hoe dan ook, in het glas zit dus een Glenrothes zonder leeftijdsaanduiding, maar gefinisht op een tawny portovat. Stalla Dhu is een relatief nieuwe bottelaar, opgericht door Ron Morrison en Mitchell Orchant. De naam betekent zoveel als zwarte klippen (of afgrond). Het is de favoriete plek van de papegaaiduiker, die dan ook prominent op elk label wordt afgebeeld. Wat mijn Glenrothes betreft, nog even dit: bekijk dat ABV! Kan niet anders dan jong zijn, toch? En ik hou alvast water bij de hand.

Aangenaam zoete neus op rood fruit, perzik, abrikoos, sultanas en flink wat butterscotch. Werther’s Originals in vloeibare vorm. Op de neus zou je het ABV alvast niet vermoeden.

En zelfs op de tong valt het allemaal verrassend goed mee. Oh, zeker, het is een trap tegen je tanden, maar de neiging om er water aan toe te voegen blijft achterwege. Butterscotch in het kwadraat, aangevuld met flink wat melkchocolade, vers geboend leder, amandelen en een hint van rood fruit (dat moet dan wel van het portovat zijn, toch?). Goed kruidig zoals je mag verwachten: kruidnagel, nootmuskaat en zwarte peper. Nog een toets van zoethout naar het einde toe.

De afdronk is niet verrassend lang en kruidig met nog een licht drogend effect op het sterfbed, maar voldoende zoet om één en ander interessant te houden.

Deze kon mij best bekoren ondanks zijn ongetwijfeld jonge leeftijd en erg hoge ABV.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 10 Year Old 2012/2022 Infrequent Flyers, Refill butt #170, 683 bts
Kleur: koper
ABV: 62.8%

Stukken Beter met Water

Hoewel eigenaar Alistair Walker zijn carrière begon in de schaduw van zijn beroemde vader Billy, is hij ondertussen toch al eventjes aan het timmeren aan zijn reputatie als onafhankelijk bottelaar met ‘Infrequent Flyers’. In mijn glas zit een tiener van Glenrothes op een majestueus ABV, afkomstig van een refill sherry butt dat bijna 700 flessen opleverde. Hoewel reeds twee jaar geleden gebotteld, is deze fles nog vlot verkrijgbaar. Ik scoorde het sample eind vorig jaar op Spirits in the Sky.

Het begint nogal streng op de neus met flink wat alcohol, maar eens je daar voorbij geraakt bent, verschijnen er toch aangename toetsen van rood fruit, gebakken banaan, perzik en abrikoos. Flink wat honing en even – heel even – moet ik zelfs aan Rhum Agricole denken. Aardbeien en bosbessen verschijnen, alsook een flink herbale toets. Doch, ik voel nu al dat hier water bij gaat moeten… En dat verdraagt hij goed! Flink fruitig nu met naast het eerder vermelde nu ook wat extra rood fruit en sultanas, maar ook iets van gekonfijte mango. Stukken beter!

Onverdund is dit een beest! In die mate zelfs, dat het fruit zich amper kan tonen, want volledig bedolven geraakt onder de alcohol. Ik krijg een hint van frambozen, maar voor de rest proef ik niets. Ik zei al dat hier water bij moest. Doen we gewoon. Ha! Dat is stukken beter, echt waar. Mooie fruitigheid met sultanas, frambozen, perzik, abrikozen en zelfs iets van gebarbecuede ananas. En de kruiden vallen nu ook te onderscheiden: zoethout, anijs, paprika en peper. De malt lijkt nu wel iets droger, maar dat heb ik er voor over.

Lange en kruidige finish, maar wel alcoholisch en pikant zonder water. Met water is het verschil miniem en lijk hij nog iets droger.

Ik hou wel van cask strength whisky, maar soms is een malt gewoon beter door hem wat te versnijden. Deze, echter, is echt stukken beter als hij een flinke scheut water heeft gekregen. Bang for your buck, moet je dan maar denken.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 9 Year Old 2012/2022 Dram Mor, 1^st Fill Amontillado Finish, Cask #3060, 310 bts
Kleur: amber
ABV: 57.0%

Butterscotch

In het glas zit een wel erg jonge Glenrothes, gebotteld door onze vrienden van Dram Mor, maar wel eentje die een finish kreeg op een First Fill Amontillado Cask. Amontillado is een sherry die zijn leven begint als Fino, maar waarbij de florlaag faalt of bewust onderbroken wordt. Hij is iets donkerder dan Fino en wordt genoemd naar Montilla (in Andalusië, Spanje) waar de stijl van sherry in de 18^e eeuw ontstond.

Zoete, doch niet bepaald fruitige, neus op butterscotch en toffee, vanille en honing. Met wat geduld verschijnt er toch nog een handjevol rozijntjes en iets van gedroogde abrikozen. Hint van leder, wat hem een drogend effect geeft.

De body is aan de lichte kant, maar de malt is wel flink boozy en zelfs pikant. Eigenlijk vindt ik deze best scherp en alcoholisch en krijgt het fruit amper de kans om zich te tonen. Ik krijg wel wederom flink wat butterscotch en ook op smaak is hij best droog te noemen. Neus en smaak liggen hier wel perfect in elkaars verlengde.

En de afdronk is dat ook: nog meer butterscotch en nog droger. In die mate zelfs, dat ik naar een glas water reik. Dat is (imho) geen goed teken.

Zucht. Deze werkte niet voor mij. Te scherp, te droog en te eentonig.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).