WhivieBlog

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles:
Bowmore 16 Year Old 1999/2016 Douglas Laing Old Particular Feis Ile 2016,
refill hogshead #DL1107, 246 bts
Kleur: oud goud
ABV: 48.3%

Vrouwelijk

Feis Ile bottelingen zijn al enkele jaren niet
meer exclusief op Islay te koop, hoor. Heel wat bottelaars springen maar wat
graag mee op de kar. Deze Bowmore 1999 van Douglas Laing werd voor Feis Ile
2016 gelanceerd in hun Old Particular reeks.

Bijzonder zachte, bijna delicate neus met
enerzijds heel wat zoets en anderzijds enkele maritieme toetsen. Abrikozen,
gestoofde appels en wat vanille onder een dekentje van zachte turf. Bijna een
vrouwelijke Bowmore!

Ook op smaak is hij bijzonder zacht. Eerst zoet
op abrikozen en appels, dank wat bittere appelsien, maar de turfrook en
kruidigheid is een pak groter dan de neus deed vermoeden. Mevrouw Bowmore
schiet uit haar sloffen! Erg pittig en aangenaam.

In de afdronk, die wat mij betreft best wat
langer mocht zijn, krijg ik nog meer kruiden zoals gember en peper, maar hij
sterft wel en zachte en erg zoete dood.

Mooie, delicate Bowmore die destijds zo’n 150
EUR moest kosten, maar ondertussen nog amper te vinden is.

86/100

Geproefd door
Mark Dermul op 27-05-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij:
Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles:
Bowmore 16 Year Old 1995/2011 Silver Seal, 265 bts
Kleur: brons
ABV: 54.0%

Snuiftabak

Max Righi – die ik ondertussen al een aantal
keer ontmoet heb – is de sterke man achter de Italiaanse bottelaar Silver Seal.
Hij wordt een beetje beschouwd als de opvolger van Sesante. Those are big shoes to fill! Maar hij
doet het wel. Ik proefde al enkele erg mooie single malts van Silver Seal,
waaronder een geweldige Ardbeg, Glen Keith, Littlemill en Macallan. Helaas ook
een draak van een Auchentoshan, maar kwatongen zullen u vertellen dat dat niet
aan Max maar aan de whisky gelegen is. Anyway,
vandaag proberen we een Bowmore uit 1995 die na 16 jaar rijping op vatsterkte
werd gebotteld. Hoewel het vattype niet vermeld wordt, gaat het volgens mij –
zie dat kleurtje! – om een sherryvat.

Oh, my! Lekkere old school neus (terwijl hij niet eens old school zou moeten zijn!) met een metalige toets, alsof hij uit
blik wordt geschonken. Snuiftabak, walnoten, pomme d’amour, abrikozengebak,
vers geboend leder, meubelpoets en mandarijnen. Ge-wel-dig!

Ja! Bingo! Wat een whisky! Limoenschillen,
bloedappelsienen, pruimtabak, peterselie, turf en teer. De balans tussen de
zoete en maritieme elementen is ronduit schitterend. De turf is onmiskenbaar en
zorgt voor een grootse rookontwikkeling. Een ziltje maakt het plaatje compleet.

De afdronk is gewoon geweldig: bitterzoet met
rook en flink wat turf en tabak.

Dit is een vloeibaar feestje, hoor. Maar
ondertussen ga je hier wel ruim 300 EUR voor moeten neertellen en dat is
natuurlijk wat te veel van het goede.

89/100

Geproefd door
Mark Dermul op 26-05-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)