WhivieBlog

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Whitlaw 7 Year Old 2013/2020 Signatory Vintage for Kirsch Import, Sherry Butt Finish Cask #120, 689 bts
Kleur: brons
ABV: 59.6%

Heuvels

Whitlaw is een naam die verschillende onafhankelijke bottelaars gebruiken wanneer ze eens niet ‘Secret Orkney’ op hun label willen zetten. Het verwijst naar de heuvels achter de distilleerderij, maar het gaat dus wel degelijk om een Highland Park. En een erg jonge, in dit geval, ocharme 7 jaar gerijpt en dan een finish gekregen op een duidelijk zeer actief sherry butt. Het werd door Signatory gebotteld voor de Duitse importeur Kirsch Import. Leuk label, overigens.

Een mooie mix van maritieme toetsen als turfrook en kiezels op het strand tegenover donkerzoet fruit in een stoofpotje. Denk maar aan kersen, bloedappelsienen, rozijnen en pruimen. Daar komt dan nog wat vanille en groene kruiden aan te pas. En na enkele ogenblikken evolueert het zelfs naar Rucola hoestbonbons. Uitstekend!

Komt (natuurlijk) stevig binnen en is een prima verderzetting van de neus. Lekker romig, overigens. Je kan deze bijna kauwen. De rokerigheid wordt best wel groot en uitgesproken, waardoor je mond helemaal warm wordt gemaakt en dat doet deugd. Qua fruit gaat het nu vooral de citrus toer op. Bloedappelsien, roze pompelmoes, mandarijn. Er zit ook een floraal randje aan dat me wel aanstaat. Lekker, zeg.

De afdronk mag gerust lang genoemd worden en vertoont een plots zuurtje om dat flink drogend en bitter – bijna astringent – uit te doven. Da’s het enige minpuntje van deze malt, als u het mij vraagt.

Prima neus en uitstekende smaak, maar in de afdronk gaat het eventjes mis. Dat gezegd zijnde: dijk van een Highland Park.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2024

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Highland Park 14 Year Old 2004 Norway Edition, OB 2019, Refill Butt #6450, 677 bts
Kleur: oud goud
ABV: 59.7%

Noorwegen

Ah, deze Highland Park komt uit de periode dat ze bij de producent niet snel genoeg single casks konden lanceren om enkele aflossingen aan de bank te voldoen omwille van het over budget gaan bij de collega’s van Macallan. Een hond met een hoed op kon zijn eigen single cask krijgen. En HP deed daar zelf nog een schepje bovenop om voor een aantal markten een speciale release te doen, zoals deze Norway Edition.

De neus is alvast erg goed, als u het mij vraagt. Zachte turfrook wordt onmiddellijk aan de kant geschoven door een heel panoplie aan fruit, zowel sappig als gekonfijt. Denk appelsien, appel en mirabellen. Lekker kruidig ook. Er zit wel een vuil randje aan waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar het stoort allerminst.

Boem, pats, paukenslag! Da’s een trap tegen je tanden. Onmiddellijk groots in zowel rook als peper. Ja, dit is pikant en op het randje van brandend. Maar nadat de speekselklieren in overdrive gegaan zijn en de boel hebben geblust, wordt je getrakteerd op grootse toetsen van vanille, bloedappelsien, pompelmoes en zelfs iets zilt. Dit werkt wel heel erg goed, hoor.

De afdronk is fantastisch lang en rokerig op vanille en zelfs wat chocolade.

Nou, misschien heeft HP omwille van de nauwe band met Noorwegen wel een extra effort gedaan, want dit is een erg goed single cask. Thx, Manny!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2024

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Secret Orkney 15 Year Old 2002/2020 Silent Ambassador, Hogshead #1511, 108 bts
Kleur: goud
ABV: 50.5%

Vuile Viking

Silent Ambassador is een Belgisch bottelaar, opgericht door Wim Vanoevelen, die tevens de eigenaar is van de Tensu Speakeasy en Spirits Boutique in Houthalen-Helchteren. In het glas zit een Secret Orkney uit 2002. De machtige Viking op het label laat er geen twijfel over bestaan dat dit Highland Park is.

Zoete, aardse neus op moutsuikers en zwarte thee, peren en vanille, heide en eik. Hier hou ik wel van. Onmiddellijk herkenbaar als HP.

Waxy bij aankomst en lekker mondvullend. Nu wel erg vuil, hoor. Ik krijg zoet fruit, heide en karamel, maar ook woodsmoke, heideturf en een beetje sulfer als van vers afgestreken lucifers. Maar in dit geval werkt het perfect. Dit is gewoon bijzonder lekker.

De afdronk is redelijk lang met opnieuw de rook en rubber.

Goeie HP voor een prima prijs (en nog verkrijgbaar). Bedankt voor het sample, Wim.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2024

Distilleerderij: Highland Park
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Highland Park 30 Year Old 1989/2019 Cadenhead’s Authentic Collection, Hogshead
Kleur: licht goud
ABV: 47.4%

Punchy & Waxy

In 2020 proefde ik al eens een 30-jarige uit dezelfde reeks, weliswaar een jaartje eerder gestookt en gebotteld, op een gelijkaardig ABV. Die was absoluut geweldig, dus is de verwachting voor deze minstens even hoog.

Heerlijk heldere en bijzonder fruitige neus op banaan, ananas, mango, papaya, Granny Smith en kweepeer. Daar zit nog een flinke dosis heidehoning en vanille bij en bovendien ruikt dit lekker waxy. Echt old school en zalig.

Lekker punchy en waxy met onmiddellijk wat houtkruiden, zonder over de top te gaan. Naast het fruit krijg ik nu ook wat toetsen van tabak en hooi. Munt verschijnt en ook iets wat me aan hars doet denken. Dit is erg, erg goed!

In de middellange afdronk krijg ik zoethout, peper, tabak en honing.

Even goed als zijn iets oudere broertje dat ik 4 jaar geleden proefde. Dankjewel, Manny!

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-07-2024

Bottelaar : The Roots
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Famille Cabanne Lot 53 Grande Champagne, 130 bts
Kleur: brons
ABV: 54.0%

Attractief Atypisch

De meest recente release van The Roots is deze cognac van Famille Cabanne (waarvan hij eerder al een Lot 50 Petite Champagne bottelde). Deze keer gaat het om een vaatje uit de Grande Champagne, te slapen gelegd in 1953 en gebotteld in 2024, dus meer dan 70 jaar oud!

Deze cognac geurt op zijn zachts gezegd atypisch. Oh, geen zorgen, de typische fruitigheid die je mag verwachten tekent present in de vorm van gedroogde abrikozen, perzik, kweepeer en iets van verse vijgen en pruimtabak (oké, dat laatste is géén fruit), maar deze heeft een vreemde – op een goeie manier! – toets van natte aarde en iets van sigarenkistje, alsook iets lactisch als van yoghurt. Maar het moet gezegd: het werk!

Op smaak komt al dat fruit terug (ja, de pruimtabak, die geen fruit is, ook), maar lijkt het wel alsof er ook een dosis zilverpoets aan toegevoegd werd. Erg waxy en licht metalig – apart! Gekonfijte appelsienschillen, kruidenthee en florale toetsen brengen ons terug naar de Grande Champagne. Attractief, maar atypisch.

De finish duurt een halve eeuwigheid en brengt flink wat woodspices met zich mee, kaneel en kruidnagel op kop. Zacht drogend.

Dit is nog maar mijn vijfde ontmoeting met Cabanne, maar ik durf nu al stellen dat dit een buitenbeentje is.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2024

Bottelaar : The Roots
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Famille Cabanne Lot 50 Petite Champagne, 100 bts
Kleur: koper
ABV: 44.7%

Gracieus

We kennen The Roots voornamelijk van hun excellente selecties single cask whisky, maar ondertussen hebben ze toch ook al wat faam gemaakt met leuke rums. Welnu, eind vorig jaar lanceerde Joren zijn 11^e release en het betreft een cognac van een huis dat Dearly Beloved en ik vorige zomer nog bezochten (en we houden er goeie herinneringen aan over). Deze werd in 1950 gedistilleerd en in november 2023 gebotteld, dus bijna driekwarteeuw oud!

Gedroogde abrikozen, munt, snuiftabak en een karrenvracht aan tropisch fruit, maar ook oude lederen boeken en een pas geboende plankenvloer zijn mijn deel in deze uitstekende en erg aromatische neus.

Ohlala, wat een nectar! Prima sterkte en onmiddellijk gracieus op allerhande tropische vruchten met abrikoos en banaan op kop, gevolgd door subtiele hint van rancio. Komt nochtans veel jonger over dan hij eigenlijk is, maar dat is in dit geval een compliment. Het fruit danst in sierlijke bewegingen op de smaakpapillen. Ik hoor klassieke muziek van Vivaldi in mijn hoofd. Zonder er bij na te denken begin ik te glimlachen en te smakken met de lippen. Nog!

In de finish – die een eeuwigheid duurt – onthult deze cognac zijn ware leeftijd met het wegdeemsteren van het fruit en de eerste tekenen van drogende tannine. Groots.

Zalige Cabanne. Het huis blijft me verbazen (of toch niet) met de kwaliteit van hun selecties. En kudos aan Joren met deze botteling.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2024

Bottelaar : Grosperrin
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Grosperrin 2010 Folle Blanche Fins Bois
Kleur: koper
ABV: 46.8%

Mondjesmaat

In het glas zit een relatief jonge cognac, want deze werd gestookt in 2010 en gebotteld op 3 juni 2020. Wat deze cognac zo bijzonder maakt, is het feit dat hij gestookt werd van de druivensoort Folle Blanche, wat erg zeldzaam is, want slechts 1% van alle aangeplante druiven vertegenwoordigd in de cognacstreek. De druif staat bekend om zijn zeer hoge zuurtegraad. Ze wordt dan ook slechts met mondjesmaat gebruikt voor de productie van cognac en armagnac. Deze cognac werd gebotteld door het gerenommeerde huis Grosperrin.

Op de neus is hij verrassend herbaal en – hoewel zoet – een tikkeltje zuur. Pruimen en kruisbessen, bloedappelsien en pompelmoes. Hoewel ik de neus prima vind, ben ik er niet echt kapot van.

De body is olieachtig en mondvullend. Op smaak is hij zoetzuur en erg herbaal. Ik heb de grootste moeite om hier fruit in te herkennen. Pompelmoes komt wellicht het dichtst in de buurt. Als je, zoals ik, verwacht dat cognac vooral erg zoet is, kom je hier toch wel van een kale reis thuis. Dat neemt niet weg dat dit erg boeiend is, maar zeker atypisch. En gelukkig ook wel lekker.

De afdronk is verrassend lang, gezien het relatief bescheiden alcoholpercentage met een zoetzuur toetsje op het sterfbed.

Atypisch, ik zei het al. Dankjewel voor het sample, Dieter!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-11-2024

Bottelaar : Malternative Belgium
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Grosperrin/Bertandeau Lot 71 Petite Champagne, Malternative Belgium #35 ‘La bonne cause’, 323 bts
Kleur: brons
ABV: 52.9%

Merci André

Grosperrin is een négociant van cognac die dit vaatje in zijn kelders had liggen, destijds gestookt door André Bertandeau, een wijnmaker uit Salignac-Sur-Charente. Bertandeau, die op 20-jarige leeftijd naar Buchenwald werd gedeporteerd in 1942, waar hij samen met andere gevangen dwangarbeid verrichtte tot hij in 1945 door de Russen werd bevrijd. Zijn leven lang zette André zich in voor allerlei charitatieve instellingen die steun boden aan mensen die geconfronteerd werden met oorlog, armoede, onrechtvaardigheid en fysiek lijden. Dit deed hij tot aan zijn dood in december 2016, maar hij liet alles na aan die organisaties, zodat deze het werk verder kunnen zetten. Met deze cognac wil ook Pieter Knapen van Malternative Belgium zijn steentje bijdragen. Een deel van de opbrengst van de verkoop gaat naar zulke organisaties. Vandaar dat er ‘La bonne cause’ op het label vermeld staat onder het kunstwerk dat André afbeeldt die tussen zijn wijngaarden weer huiswaarts keert. Daar drinken we er graag eentje op!

Amai mijn klak! Excuus, maar deze neus is echt uitzonderlijk! Een intense fruitigheid op pruimen, bloedappelsienen en gekonfijte mirabellen, opgesmukt met iets van meubelpoets en snuiftabak en zelfs iets van mos. Excellent!

Dat wordt in het kwadraat bevestigd op de tong. De fruitigheid is erg intens, inderdaad. Een confituur van bloedappelsien, kweepeer, mirabellen, nectarines en ananas overgoten met een goeie dosis ahornsiroop. Maar het stopt daar niet, hoor. Er komt nog een mooie kruidige toets van zoethout en iets van sigarenkistje aan te pas. Wat een complexe boel is me dat. Zo bevredigend.

En dan heb je nog die mooie, lange finish waarbij de fruitigheid voor de zoveelste keer aan bod komt alvorens langzaam maar zeker je mond helemaal droog achter te laten. Hier kan je niet genoeg van krijgen.

Merci, André. Mocht Mark Twain cognac kennen zou hij zijn ‘too much of anything’ quote ongetwijfeld van toepassing vinden. Als je er snel genoeg bij bent en zo’n 300 EUR over hebt voor dit pareltje, dan kan je het hier bestellen. Goeie drank en goeie doelen: het is een match made in heaven.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-11-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Rubus, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV: 7%

Frambozen

De naam laat weinig over aan de verbeelding: de Kasteel Rubus Framboise is een fruitbier, gemaakt met frambozen. Da’s ook de reden waarom ik hem tot het laatste heb gehouden om te proeven, omdat ik niet echt zot ben van fruitbieren. Maar hij zat in het pakketje met zes flesjes die ik van dochterlief kreeg, dus gaan we proeven!

Een ietwat gesloten, zacht zoete neus… maar ik moet bekennen dat ik verdacht weinig ruik.

Hola! Die eerste slok was heerlijk! De frambozen zitten helemaal vooraan en zijn lekker zoet zonder plakkerig of snoeperig te worden. Dat wordt gevolgd door mooie moutsuikers en een lichte bitterheid. Dit valt mij verdomd goed mee.

De afdronk is eerder kort, maar blijft fruitig fris.

Wat een meevaller, zeg! Eén van de weinige fruitbieren waarvan ik er nog wel eentje lust. Dankjewel, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 17-05-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Barista Chocolate Quad, 33cl
Kleur: donkerbruin
ABV: 11%

Snoep

Eigenlijk is dit geen Kasteelbier, maar een bier ‘by Kasteel’. Het is een quadrupel gemaakt met geroosterde mout die eerder aan een porter of een stout doet denken, maar het gaat dus wel degelijk om een quadrupel verrijkt met… koffie! Hij schenkt roodbruin tot donkerbruin (dus niet echt zwart) met een beige kraag die lang stand houdt en een film van en dikke centimeter op het bier laat staan.

De neus is erg zoet en snoeperig met duidelijke toetsen van chocolade (ah, ja!), toffee, butterscotch en een karrenvracht aan karamel. Hint van nougat en mokka.

Het is romig op de tong en wederom erg zoet en snoeperig. Toffee en chocolade komen nu eerst, gevolgd door koffie en karamel. In die zin is het een prima verderzetting van de neus, maar voor mij is dit net iets te snoeperig om als bier van te genieten.

De afdronk is lang en plakkerig. En niet te vergeten: mierzoet.

Het is minder zwaar dan een stout en minder kloek dan een porter, maar zoiets er tussen in. Een vloeibaar snoepje. Bedankt, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 12-05-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Cuvée, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 11%

Porto

De Cuvée van Kasteel is geproduceerd met geroosterde en gebrande mouten en is bedoeld om de Kasteel Bruin – die ik eerder proefde – naar the next level te brengen. Er wordt gezegd dat deze een bruin evenaart die tien jaar zou hebben gerijpt. Het bier schenkt een aantrekkelijk bruin tot roodbruin (eigenlijk de kleur van cola, net als de ‘Donker’) met een mooie beige kraag die lang blijft staan.

Op de neus krijg ik wederom koffie en mokka, maar deze heeft tevens een mooi randje met houttoetsen die me doen vermoeden dat het bier ofwel iets langer ofwel op flink getoaste (en misschien geblakerde) vaten heeft gerijpt. Het is hoe dan ook een step up van de klassieke Donker. Dit vind ik erg interessant op de neus, hoor.

Op de tong is deze bijna romig. Echt volmondig, wat aangenaam aanvoelt. En wat me nog meer aanspreekt is het feit dat hij niet snoeperig zoet is, maar lekker gelaagd en matuur met toetsen van donker fruit, karamel en zelfs iets wat aan porto doet denken. In die zin is de naam wel goed gekozen.

Ook in de finish, die best lang genoemd mag worden, blijft hij romig en geeft hij iets wijnachtigs, al evolueert het hier van porto naar madeira. Wie kan daar wat op tegen hebben?

Dit is een degustatiebier, hoor. Zonder enige twijfel mijn favoriet uit de Kasteel reeks. Dankjewel, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 09-05-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Donker, 33cl
Kleur: bruin
ABV: 11%

Sirop de Liège

Kasteel Donker is een sterk donkerbruin bier – een quadrupel, by the way – geproduceerd met gebrande mout. Het was trouwens destijds het eerste bier dat onder het label van Kasteel werd gelanceerd. Het schenkt een aantrekkelijk bruin tot roodbruin (eigenlijk de kleur van cola, zeg maar) met een mooie beige kraag die lang blijft staan.

Op de neus ontwaar ik toetsen van mokka en iets van vers gebrande koffiebonen. Dat staat me wel aan, ondanks het feit dat ik weinig meer ruik. Sometimes, less is more.

Op smaak, echter, is het echt een zoete bom. Ja, de koffie keert weer, maar de smaak wordt hier vooral gedomineerd door kandijsiroop, rood fruit en karamel. Perensiroop! Ja, u weet wel: Sirop de Liège. Dit is een pak zoeter dan ik na die eerder gesloten neus verwachte. En… als ik heel eerlijk mag zijn, is hij me net iets te zoet. Dit wordt erg snoeperig, zelfs. Het ABV is bedrieglijk, moet ik zeggen.

In de relatief lange afdronk komt er iets van geroosterde mout en perensiroop door.

Een erg zoet, donker bier dat me net iets te snoeperig is. Maar het kapt wel gevaarlijk vlot binnen. Dankjewel, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 09-05-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Xtra, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 4.5%

Geweldig Bittertje

Kasteel Xtra is een blond bier van hoge gisting met nagisting op fles… met een ABV van ocharme 4.5%. Ben niet helemaal zeker of de naam dan wel goed gekozen is… De brouwer maakte gebruik van extra smaakvolle hopsoorten, blijkbaar. Hij schenkt goudblond met een mooie, spierwitte kraag van grote bellen. De kraag houdt lang stand.

Nou, op de neus heeft het alvast veel weg van een goeie IPA met toetsen die doen denken aan citrusfruit met zelfs een hint van ananas. Dit valt mij bijzonder goed mee.

Ja! Op smaak is het bijzonder fris – ondermeer dankzij de dryhopping en de flinke carbonatie – met een zacht zoetje, maar vooral een prachtig bittertje. Ook al zijn de smaken niet bepaald erg uitgesproken, vind ik dit toch een erg leuk, vlot wegdrinkend biertje. Het lage alcoholpercentage zit daar vast voor iets tussen.

De afdronk… euh…  welke afdronk?

Zomerse doordrinker met een geweldig bittertje. Dankjewel, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 04-05-2024

Brouwerij: Vanhonsebrouck
Regio: België
Fles: Kasteel Tripel, 33cl
Kleur: goudblond
ABV: 11%

Koriander

Van dochterlief Sarah kreeg ik onlangs een mooi pakketje met 6 bieren van de Kasteelbrouwerij Honsebrouck in Izegem. Naast de Kasteelbieren maken ze ook nog Filou, Bacchus, Brigand, St Louis, Trignac XII en Barista… allemaal bieren die ik op termijn ook wel wil ontdekken, maar voor nu houden we het even bij Kasteel en beginnen doen we met hun tripel op 11%. Die schenkt goudblond met een spierwitte schuimkraag. Het ziet er alleszins appetijtelijk uit.

Op de neus geeft hij in alle eerlijkheid niet zoveel prijs. Een beetje moutsuikers, wat peper en een bittertje, maar weinig meer.

Op smaak is het een tikkeltje fruitig, maar niet uitgesproken. Appelsienschillen, misschien? Wel lekker moutig en zoet – zoeter dan ik van een tripel verwacht, eerlijk gezegd – en met een mooi bittertje. Iets van koriander, wat voor een beetje warmte lijkt te zorgen. Door de hoge carbonatie danst hij als het ware op de tong. Erg verfrissend.

Het is pas in de afdronk dat je merkt dat deze echt wel hoog in alcohol zit (voor een tripel, althans).

Je gaat hier niet van ondersteboven zijn, maar op een zomerse dag drinkt deze, ondanks het hoge ABV, toch vlotjes weg.

Geproefd door Mark Dermul op 04-05-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 18 Year Old 2002, OB 2021, Ex-Canasta Sherry Butt #1001, 651 bts
Kleur: koper
ABV: 48.4%

Canasta

Het laatste single cask van Bladnoch dat ik proef rijpte niet minder dan 18 jaar lang. Het is een Canasta Sherry Butt. Canasta is een zogenaamde Cream sherry, dus een blend van Oloroso en PX sherry; een erg zoete variant, dus. De naam Canasta is afgeleid van het Spaanse woord voor ‘mandje’. Dit was wel een erg groot mandje, want het leverde maar liefst 651 flessen op. Maar de engelen zijn gulzig geweest, want dit goedje werd op 48.4% vatsterkte gebotteld.

De neus begint eerder gesloten met leder, rozijntjes en pruimtabak, alvorens hij ook wat honing en karamel vertoont. Ik krijg ook nog iets van champignons en rosbief, in alle eerlijkheid. Na enkele ogenblikken komen daar Café Noir koekjes bij, alsook iets van koffie en toffee. Wat herbale toetsen op de achtergrond. Meer aards dan zoet.

De body is wederom verrassend licht. De zoetigheid van de sherry wordt hier ook wat onderdrukt door de kruiden (nootmuskaat, kaneel) en toetsen van zoethout. Flink wat aardse toetsen, alweer. Pas vanaf de tweede slok ontwaar ik ook wat gekonfijte vruchten en iets van pure chocolade. Dat gezegd zijnde, vind ik het echt wel heel lekker, hoewel ik er amper Bladnoch in herken.

De finish mag gerust lang genoemd worden, met terug flink wat aardse toetsen, eikenhout (toasted oak) en toffee. Koffie en mokka op het sterfbed. Hij zet je mond helemaal droog.

Boeiend, lekker, maar qua prijs volledig van de pot gerukt, aangezien je hier vandaag bijna 1.000 EUR voor neertelt. Als je hem nog aan zijn initiële prijs kan vinden, kan ik hem wel aanbevelen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 15 Year Old 2005, OB 2021, Amontillado cask #1034, 338 bts
Kleur: koper
ABV: 52.0%

Amontillado

Nog zo’n single cask van Bladnoch uit de in 2021 gebottelde reeks. Deze keer gaat het om een Amontillado-vat. Da’s een droge, aromatische sherry die gebotteld wordt op zo’n 16 tot 20% alcohol, vaak amberkleurig is en nootachtig (hazelnoten) van smaak. Ik ben eens benieuwd of de delicate spirit van deze Lowlander opgewassen is tegen deze krachtige sherry.

Euh… waar is de Bladnoch naartoe? Ik ruik op de neus vooral de Amontillado sherry, maar van de whisky is nog weinig terug te vinden. Is dat erg? Niet bepaald, want het ruikt best lekker. Ik krijg hazelnoten en iets van vers geboend leder, een licht florale toets en iets van eik, maar voor de rest… weinig. Maar zoals gezegd: lekker, dus ik ga niet klagen.

Idem dito op smaak, hoor. Lekker zoet op hazelnoten, gebakken banaan en iets van gekonfijte appelsienschillen met een flinke dosis houtkruiden (denk kruidnagel, kaneel, maar ook oregano), maar blind had ik dit wellicht niet eens whisky genoemd, laat staan Bladnoch. Maar… ik haast me om er aan toe te voegen dat het wel erg lekker is.

Alweer is de afdronk de troef van deze Bladnoch. Lang, zoet, kruidig en mooi gebalanceerd.

De spirit was duidelijk niet opgewassen tegen de krachtige sherry, maar het geheel is zo lekker dat ik er geen moeite mee heb.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 15 Year Old, OB 2021, Palo Cortado Hogshead #1022, 330 bts
Kleur: amber
ABV: 51.4%

Palo Cortado

Een Bladnoch die 15 jaar lang doorbracht op een Palo Cortado hogshead? Dat zou zomaar erg boeiend kunnen worden. Palo Cortado is een bijzondere sherry – eigenlijk een mislukte Fino – die ik erg op prijs kan stellen. Nu ben ik wel heel erg benieuwd wat zo’n vat met de spirit van deze Lowlander uitgespookt heeft. Niet minder dan 330 flessen van dit single cask werden op vatsterkte gelanceerd in 2021. Aan de slag!

Ha! Dit is de allereerste (moderne) Bladnoch waar ik geen baby-adem of geitenkaas op de neus ontwaar. Ik kan dat alleen maar toejuichen. In de plaats krijg ik nougat, hazel- en amandelnoten en een hint van abrikozenconfituur. Achteraan zit nog wat hout en een zilt randje. Dit is simpelweg erg lekker.

Hij is mooi olieachtig en meteen lekker zoet versus zilt. Ja, het is een smaakbommetje met gedroogde abrikozen, amandelen en vijgen aan de ene kant, warme kruiden (kaneel!) en een ziltje aan de andere kant. Het gaat op en neer als een jo-jo, maar wel op een goeie manier. Hij maakt de mond ook helemaal warm. Erg gezellig allemaal.

De afdronk is lang, rijk en kruidig met een bitterzoet eindstation.

Een erg atypische Bladnoch, als u het mij vraagt, maar wel prettig gestoord.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 14 Year Old 2007, OB 2021, Ex-Port Pipe #6703, 696 bts
Kleur: amber
ABV: 55.9%

Port Pipe

Dit single cask – een voormalig portovat, nota bene – van Bladnoch werd al even geleden gebotteld, maar het vond nu pas zijn weg naar mijn tastingtafel. Het betreft een malt die in 2007 te slapen werd gelegd. Het vat leverde bijna 700 flessen van deze 14-jarige Lowlander op vasterkte op.

Geitenkaas! Da’s het eerste wat ik ruik en ik zit daar eerlijk gezegd niet op te wachten… Dat wordt gevolgd door karnemelk en een hint van asperges. Pas na een dikke vijf minuten krijg ik ook iets van rood fruit en pruimen. Niet gemakkelijk.

De body is licht olieachtig. Opnieuw krijg ik in eerste instantie iets erg cheezy, moet ik zeggen. Da’s toch even slikken (ziet u wat ik daar deed?). Maar vanaf de tweede slok krijgt het portovat duidelijk meer grip op de malt en zorgt het voor mooie toetsen van rood fruit met aardbeien op kop. De kruidigheid neemt hand-over-hand toe, maar ook de tannine begint zich te moeien, wat hem een zacht drogend effect geeft. Hij wordt wel beter met elke slok.

Krachtig, zoet, lang en erg kruidig: da’s de finish in een notendop.

De neus was erg lastig, maar op smaak en vooral in de afdronk groeide het lelijke eendje uit tot een mooie zwaan.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 14 Year Old 2007, OB 2021, Ex-Bourbon Barrel #209, 230 bts
Kleur: licht goud
ABV: 58.2%

Bladnoch d’Yquem

Bladnoch werd in 2015 overgenomen door de Australische zakenman David Prior. In de deal zaten ook zo’n 2500 rijpende vaten. En hoewel velen daarvan ondertussen al gebotteld werden weggeblend in de standaardreleases, vonden ze bij de Lowland distilleerderij ook een aantal vaten die zo goed werden geacht dat ze als single cask op de markt mochten komen. Dit ex-bourbon barrel, te slapen gelegd in 2007, leverde 230 flessen op vatsterke op.

Het begint een beetje vuil, want doet me denken aan baby-kots. Het spijt me, het is niet anders (en ik heb dat wel vaker bij Bladnoch). Gelukkig wordt dit aangevuld (of moet ik zeggen gemaskeerd?) met marsepein, Chateau d’Yquem dessertwijn, sabayon, banaan, vers gebakken taartjes en vanille-ijs.

Hij is erg zoet en kruidig op de tong. Weer krijg ik onmiddellijk die smaak van Chateau d’Yquem (terwijl het hier echt wel om een bourbonvat gaat, hoor) met nu vooral banaan en kweepeer. De kruidigheid is prima. En gelukkig vertoont hij geen enkele vuil kantje op smaak, wat hem erg aangenaam tot zelfs heel lekker maakt.

Het is de finish die van deze Bladnoch een waar festijn maakt. Die is zoet, kruidig, zacht drogend en perfect gebalanceerd, maar bovenal erg lang – hij blijft maar geven. Top!

Deze komt eerst aardig in de buurt van het iets jongere Cask #237 dat ik net proefde, maar gaat er vanaf de tweede slok vlotjes over. Zonder twijfel één van de beste Bladnoch die ik al proefde.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024

Distilleerderij: Bladnoch
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Bladnoch 13 Year Old 2008, OB 2021, Ex-Bourbon Barrel #237, 228 bts
Kleur: vol goud
ABV: 53.8%

Drie-traps-raket

Bladnoch is zo één van die distilleerderijen die bij mij vaak onder de radar blijft. Veel heeft te maken met de releases die op de markt gekomen zijn sinds David Prior in 2015 de boel overnam. Die vielen me vaker tegen dan mee. Maar nu staan er maar liefst 6 single casks releases op mijn bureau te wachten om aan de spreekwoordelijke tand gevoeld te worden, dus ga ik er toch nog eens even voor zitten. Beginnen doe ik met een Bladnoch 2008 die 13 jaar lang doorbracht op een voormalig bourbonvat.

De eerste indruk is er – zoals vanouds bij de relatief nieuwe Bladnoch – eentje van babyadem en veel wit fruit. Maar ook kweepeer, appelmoes en gepakte banaan verschijnen hier, aangevuld met ananaskers, vanille-ijs en nougat. Nog iets van croissants. Dit valt mij bijzonder goed mee.

De body is wat aan de lichte kant, maar de smaak is wel goed. Wat zeg ik? Erg goed! Mooie toetsen van wit fruit en marsepein, aangevuld met nougat en gekonfijt fruit wat hem een ietwat snoeperig karakter geeft. De kruidigheid is prima, op het randje van te luid. Mooie balans.

De afdronk is middellang, zacht fruitig met een bittertje op het sterfbed.

Wat een aangename verrassing. Het blijkt een Lowland drie-traps-raket: aangename neus, heerlijke smaak, geweldige afdronk.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-06-2024