WhivieBlog

Bottelaar: Klubb23
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Lot 91 Release 2 Grande Champagne Single Cask
Kleur: brons
ABV: 63.8%

Evenwichtsoefening

Klubb23 heeft eind vorig jaar zijn eerste stappen gezet in de wereld van cognac met twee leuke releases (één van hen bespreken we hier reeds en die was fan-tas-tisch). Ze gaan op dit elan verder met wederom een Lot 91, maar deze keer uit de Grande Champagne, gebotteld op 9 januari 2025 (dus zo’n 33 jaar oud). Hoewel het huis geheim blijft, staat er wel ‘closed distillery’ op het label. Rarara?

Met zijn bijzonder hoge ABV kan het niet anders of deze neus is erg intens. Rood fruit, amandelen, eucalyptus, iets verrassends medicinaals en iets wat me even aan butaangas doet denken. Wat is dat hier allemaal. Dat gezegd zijnde: deze neus is echt boeiend! Heb nooit eerder zo’n aparte neus ervaren bij cognac. Als je er wat water bij doet, kalmeert hij aanzienlijk en is hij een pak minder funky. Choose wisely.

Hola, deze plakt echt aan de tanden. Lekker stroperig. Minder ‘apart’ dan op de neus, maar wel weer erg intens. Hij danst op de tong en doet me zelfs even naar adem happen. Wat een kanjer. Nadat de speekselklieren de boel een beetje tot bedaren hebben gebracht, wordt ik getrakteerd op citrustoetsen (bloedappelsien, pompelmoes), walnoten, gekonfijte abrikoos, maar ook iets van vernis (dus toch apart?) en flink wat kruidigheid. Erg boeiend allemaal, hoewel ik hem op smaak niet bepaald eenvoudig vind en twijfel of ik er wat water aan moet toevoegen… ik doe het toch maar. Het ontneemt de cognac zijn funkiness en maakt hem een pak toegankelijker – maar ook klassieker. Dus… wees niet te gul met het water en probeer hem zeker eerst zonder!

Onverdund is de finish lang, kruidig en een tikkeltje scherp. Met een theelepeltje water boet hij niks aan lengte in, noch aan kruidigheid, maar de scherpte is er van af. Een moeilijke evenwichtsoefening.

Philippe Petit zou hier wel weg mee weten (Google is uw vriend). Bijzonder boeiende cognac!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-01-2025

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een reeks whisky’s waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 8 Year Old, b. 2025, Dram4Charity, 60 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.5%

Frames of Freedom

Dram4Charity, een collectief van whiskyminnende filantropen, lanceert dit jaar een tweede reeks waarbij opnieuw de opbrengst integraal geschonken wordt aan het ALS Fonds van Alain Verspecht. Drie flessen, die stuk voor stuk qua prijs onder de 100 EUR zullen zitten, zien dit jaar het levenslicht. De reeks kreeg de naam ‘Frames of Freedom’ mee en de labels zijn van de hand van Alain zelve. De reeks wordt op gang getrapt met een release van 60 flessen Caol Ila van 8 jaar oud.

Op de neus doet deze Caol Ila zijn nickname van Mr Consistent weer alle eer aan. Dit is er boenk op. Scheepstouw, zeewier, stokvis en schapenstal, met zachte toetsen van olijfolie en walnoten en… euh… natte wol. Dat werkt! Hij vertoont ook iets van vers gebak op zondagmorgen en flink wat vanille. Heel aantrekkelijk wat mij betreft.

Hij begint in eerste instantie wat speels en zoet (de vanille keert in volle glorie weer), maar wordt dan plots erg maritiem met een flinke slok brak water en assen, rook en citroensap. Schoolvoorbeeld van hoe een goeie Caol Ila (is er een andere?) zou moeten proeven. De jonge leeftijd weerhoudt deze er niet van om te schitteren.

Lekker lange maar vooral rokerige afdronk waarbij zowel de kruiden als het hout langzaam maar zeker wegdeemsteren om je met een zoete impressie van vanille achter te laten. Zalig.

Wat een fantastische whisky om deze nieuwe reeks mee te beginnen, zeg. Kudos!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 14-03-2025

Distilleerderij: Glendalough
Regio: Ierland
Fles: Glendalough Double Barrel Cask Strength
Kleur: brons
ABV: 61.3%

Ruggengraat

Zoveel Glendalough heb ik nog niet geproefd. Sterker nog, de enige twee die ik al proefde – way back in 2018 – waren elders aangekocht (want pas opgericht in 2011, dus toen hadden ze nog geen eigen 7- of 13-jarige). Van deze ben ik eerlijk gezegd niet zeker. Immers, geen leeftijdsaanduiding, dus dit zou zo maar hun eigen spirit kunnen zijn, toch? Let wel: dit is een single grain whiskey! De naam verwijst naar het feit dat het goedje rijpte op voormalige bourbon- en Oloroso sherryvaten. Gebotteld op een heuse 61.3%, dus zonder twijfel jong spul, wat mijn vermoeden sterkt. Ik ben benieuwd.

Onmiddellijk krijg ik de typische toetsen van een single grain voorgeschoteld: houtlijm (velpon), popcorn, potloodslijpsel, een karrenvracht aan vanille en een beetje honing. Maar wel met een vuil kantje, moet ik zeggen. Ik kan er niet meteen de vinger op leggen, maar het stoort allerminst. Dit is een aangename neus.

Ook op smaak is het meteen raak. Dit is een goeie grain! Géén off-notes whatsoever, maar des te meer vanille, honingraat en een donker kantje dat wellicht van de sherryvaten komt. Denk aan rozijnen geweekt in rum (ideaal als je een lekkere rozijnencake wil bakken). Midpalate verschijnt een toefje dat ik alleen kan omschrijven als zwavelachtig, maar in die mate dat het een bijdrage levert zonder te storen. Integendeel. Lekker!

Heerlijk lange finish!

Lekker op zich, maar wellicht ook erg geschikt als ruggengraat voor een goeie cocktail. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik moet wederom mijn vriend Benny J bedanken voor het zoveelste sample Ierse whiskey dat hij mij heeft toegestopt. Wat fijn om zo’n vrijgevige vrienden te hebben.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-01-2025

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler The Good, The Bad & The Smoky
Kleur: goud
ABV: 48.0%

Sergio Leone

Voor mijn 12e ontmoeting met The Whistler, van de Ierse Boann Distillery, heb ik een geturfde blended malt in het glas die naar de naam ‘The Good, The Bad & The Smoky’ luistert; een vette knipoog naar de klassieke en best wel epische spaghetti Western uit 1966 van Sergio Leone met Clint Eastwood in een memorabele hoofdrol. Eens benieuwd of deze whiskey ook memorabel zal zijn. Hij blijkt een vatting te zijn van whiskey die rijpte in ex-bourbon barrels en dan nog een finish kreeg op een peated quarter cask.

Hoewel de turf onmiskenbaar is, blijft hij toch op de achtergrond en zijn het vooral erg fruitige toetsen – zoet en licht zuur – die de plak zwaaien. Ananas, perzik en gedroogde abrikoos. Honing en gebakken peer. Dit is erg uitnodigend.

Op smaak is het een tropisch feestje in een rokerig jasje. Dit is verrassend lekker, hoor! Goed gekruid (zoethout, gember, hint van kruidnagel) en erg fruitig. Perzik, abrikoos en ananas. Hetzelfde fruit – andere volgorde. Prima in balans. Ik ben onder de indruk.

De afdronk is verrassend lang, zoet en fruitig met een subtiele rokerigheid op de achtergrond die voor een heerlijke warmte in de mond zorgt.

Deze is goed en rokerig, dus The Good en The Smoky tekenen present. We gaan niet klagen dat The Bad niet thuis gegeven heeft. Zelfs Sergio Leone (1929-1989) zou dit goed gevonden hebben.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Fenniscourt, peated, OB 2022, 11.898
Kleur: licht goud met een roze schijn
ABV: 50.0%

Knap Staaltje Vakmanschap

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Op de neus krijg ik een aangename mix van zachte turfrook en zoetzure vruchten. Denk aan ananas, onrijpe aardbeien en mirabellen, met nog een aalbes in de mix. Kamfer en iets zilt verschijnen relatief snel en geven hem een ietwat maritiem en zelfs medicinaal karakter. Ik ben hier best wel blij mee.

De body is prima, de rokerigheid intens bij aanzet, maar maakt dan snel plaats voor maritieme toetsen. Denk zeewier, brak water en mos, alvorens het fruit hier doorheen tracht te priemen. Weer die onrijpe aardbeien en mirabellen, van de ananas geen spoor meer. Een zachte hint van karamel zorgt toch nog voor een mooi zoetje. Dit valt mij echt goed mee, hoor.

De afdronk is middellang met en zilt en licht bitter toetsje. En plots krijg ik op het sterfbed toch nog een opstoot van fruit in de vorm van abrikoos en gestoofde peer!

Knap staaltje vakmanschap van Mark Reynier en de zijnen. Jammer dat het niet heeft mogen blijven duren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Bottelaar: William Cadenhead
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 13 Year Old William Cadenhead, b. 2016
Kleur: witte wijn
ABV: 46.0%

Middle of the Road

In 1852 groeide het een wijnhandelaar uit Aberdeen allemaal een beetje boven het hoofd en zocht hij een partner die hij vond in William Cadenhead, zijn schoonzoon. Die behoort ondertussen tot het hele reeks van legendarische figuren in de whiskywereld. Vandaag de dag behoort onafhankelijk bottelaar Cadenhead tot J&A Mitchell, eigenaars van Springbank en Glengyle. In het glas zit een 13-jarige Ierse single malt, waarvan de herkomst geheim blijft, op de markt verschenen in 2016.

Flink herbale, doch relatief stille, gesloten neus op kruisbessen, vanillepudding, Haribo beertjes en Cavaillon meloen. Heeft veel tijd nodig, maar eens gegund komt deze best nog mooi open en wordt hij zoeter en een pak fruitiger dan wanneer hij net geschonken werd.

De body is wat aan de lichte kant, maar niet waterachtig. Zoet op meloen en vanille met hints van groene thee en rottende sinaasappel (géén off-note). Tot slot nog iets van Haribo beertjes opnieuw, dus toch een tikkeltje snoeperig. De kruiden worden relatief luid. Witte peper vooral, gevolgd door wat zoethout.

De afdronk is kort tot middellang, zoet en zacht bitter op het sterfbed.

Heeft wat weg van pot still, maar zekerheid heb ik hierover niet. Goeie middle of the road whiskey.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Great Northern Distillery
Regio: Ierland
Fles: Irish Reserve
Kleur: witte wijn
ABV: 44.2%

Reserve

Berry Bros & Rudd hoort bij de oudste onafhankelijke bottelaars van whisky, maar is vooral de alleroudste wijn- en spiritshandelaar in Groot-Brittannië, opgericht in 1698. Ze zitten nog steeds in hartje Londen. Fast forward naar 2021, het moment waarop ze deze botteling van Ierse whiskey op de markt brachten, gestookt bij de Great Northern Distillery van John Teeling.

Zachte neus op moutsuikers, vanille, griesmeelpap, appelsap en kruisbessen. Gedroogde bloemen. Wit brood. Tikkeltje eenvoudig, als ik dat mag zeggen.

Op de tong meer van hetzelfde, maar minder aangenaam, eerlijk gezegd. Een beetje zoetzuur met iets te veel zuur naar mijn gading. Het witte fruit doet zijn best, maar moet de duimen leggen tegen de florale elementen. Druppeltje vaaswater, helaas.

De afdronk is relatief lang, waarbij het zure terug wat meer ruimte gunt aan het zoete.

Niet echt naar mijn gading, terwijl deze NAS-release toch 50 EUR kost in onze contreien. Irish Reserve? Deze hadden ze beter nog even in reserve gehouden, me dunkt. Wederom ben ik schatplichtig aan mijn Ierse-whiskey-liefhebber-brother-in-arms, Benny!

80/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Sliabh Liag Distillers
Regio: Ierland
Fles: Silkie The Legendary Ruby, OB 2024
Kleur: rose
ABV: 46.0%

Zoete Zeemeermin

Sliabh Liag Distillers (spreek uit ‘slief liech’) legde hun eerste eigen vaten te slapen in 2019, maar op hun eigen product is het toch nog even wachten. Voor deze release gebruikten ze dubbel en tripel gedistilleerde malt (inclusief peated malt) en zachte graan whiskey dan een finish kreeg op portovaten (wat de echt roze kleur verklaart – en ik beken, het ziet er niet echt uit). Een Silkie is trouwens een figuur uit Schotse, Ierse en zelfs Faeroër legendes, namelijk een zeehond die – eens aan land – een onweerstaanbare menselijk vorm zou aannemen. Een variant op de legende van de zeemeermin, zeg maar (die trouwens stilistisch op het label wordt weergegeven, wellicht een meer sexy beeltenis dan een zeehond).

De rokerige neus vertoont flink wat rood fruit enerzijds, aangevuld met rozijntjes en mirabellen en toetsen die ik met graanwhiskey associeer anderzijds. Denk houtlijm, popcorn en boerenboter. Midpalate verschijnt het aroma van diesel, ik zever niet. Tot slot nog wat heidehoning en koude koffie. Wordt beter naarmate hij even in het glas tot rust mag komen.

Op smaak begint het snoeperig zoet op Dracula-tanden of gummi kersen, weliswaar onmiddellijk gewikkeld in een verrassend rokerig jasje. Ja, de turf komt er nu echt wel sterk doorheen. Maar het doet hem deugd. De kruidigheid neemt hand-over-hand toe: kruidnagel, peper, zoethout en oregano. Midpalate komen er ook nog andere vruchten piepen: abrikoos, pruim, perzik. Verrassend goed (of misschien lagen mijn verwachtingen onterecht laag).

De afdronk is lang, een tikkeltje pikant, maar bovenal zoet.

Ja, dat viel mij erg goed mee. Dankjewel alweer, Benny.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: Teeling
Regio: Ierland
Fles: Teeling Belgian Ale Casks (Duvel), Batch 3, 6.000 bts
Kleur: goud
ABV: 46.0%

Ssst… hier finisht den Teeling voor het laatst

Dit is de derde – en ik liet me vertellen dat het tevens de laatste zou zijn – batch van Teeling gerijpt op Duvel vaten. Het is wederom een batch van zesduizend flessen op drinksterkte. Ik herinner mij dat ik de eerste maar matig vond, de tweede stukken beter. Eens benieuwd hoe deze derde batch het doet, die overigens opvallend donkerder is van kleur dan zijn voorgangers.

Erg zoete neus op Napoleon bonbons (citrussmaak), appelmoes en perzik, met een hint van abrikozengebak op zondagmorgen. Dit is best erg aangenaam en herkenbaar Teeling. Maar vooralsnog een spoor van de geliefde IPA van brouwerij Moortgat, hoor.

Prima body! Ja, deze is lekker volmondig, bijna romig. Nu komen appelmoes, vanille, Rucola hoestbonbons, perzik in eigen nat en wat zachte kruiden tevoorschijn. Denk kruidnagel en een mespuntje peper. Midpalate krijg ik iets van gekonfijte pompelmoesschillen. Dit is toch een heel ander beestje dan zijn twee voorgangers. Dit is erg lekker, hoewel ik me opnieuw afvraag waar de Duvel is. Ach, het stoort niet, hoor. Het idee alleen al volstaat in deze.

De afdronk is middellang, bitterzoet op tamme kastanjes, gember en gekonfijte citroen.

Driemaal is scheepsrecht, toch? Dit is veruit de beste van de drie. Eindigen in schoonheid, noemen ze dat. Merci, Benny.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-01-2025

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Distilled in Ireland 23 Year Old 2001, b. 2024 The Nectar of the Daily Drams
Kleur: goud
ABV: 53.9%

Hail Mary!

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head. Eindigen doen we met de oudste van de twee, gestookt in 2001 en gebotteld in 2024 op 53.9%.

Oh, dit is wél geturfd, hoor. Je ruikt het onmiddellijk. Elegant en zelfs subtiel maritiem, stel je voor! Maar ook hier krijg ik – uiteraard, zou ik bijna zeggen – een panoplie aan fruit, zowel Europees (appel, peer) als tropisch (ananas, pompelmoes, yuzu). Ook flink herbaal. Ik heb zowel hooi als iets van munt en… euh… een vers opengetrokken blik verf! Dat werkt wonderwel.

Olieachtig op de tong en de turf is nu echt wel prominent. Pompelmoes en munt doen hun duit in het zakje en worden gevolgd door passievrucht en zoethout. Ronduit schitterend.

De afdronk is bijzonder lang, zacht rokerig, tropisch en oh, zo bevredigend. Machtig.

Een heel ander beestje dan de 2002 die op hetzelfde moment gelanceerd werd, maar minstens even lekker. Het nieuwe jaar inzetten had ik niet beter kunnen doen dan met deze twee bottelingen.

Luistertip: https://www.youtube.com/watch?v=9qVHQuPQud0

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2025

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Distilled in Ireland 22 Year Old 2002, b. 2024 The Nectar of the Daily Drams
Kleur: licht goud
ABV: 54.6%

Hallelulja!

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head. Beginnen doen we met de jongste van de twee, gestookt in 2002 en gebotteld in 2024 op 54.6%.

Een fruitbommetje op citrus, groene banaan en wit fruit en – vooral – sappige peren. Op de achtergrond nog iets van papaja en gekonfijte ananas. Dit is een fantastische neus.

Op de tong tintelen eerst wat houtkruiden en lijkt ik even een rokerige toets te ontwaren, maar volgens mij is het geen turf. Eerder woodsmoke. De fruitigheid laat echter niet op zich wachten en keert in vol ornaat weer met een schitterende hoofdrol weggelegd voor pompelmoes. Midpalate lijkt de whiskey van tropisch fruitig langzaam maar zeker snoeperig zoet te worden. En dat werkt perfect.

De afdronk is lekker lang, een tikkeltje scherp zonder te storen en laat je mond helemaal droog achter.

Hallelulja! Er zijn erger manieren om het jaar mee te beginnen…

Luistertip: https://www.youtube.com/watch?v=dLk9pzmaFHY.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-01-2025

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 21 Year Old 2001/2023 Lichtburg #09, Rum Cask #39735, 471 bts
Kleur: goud
ABV: 53.5%

Kokosnoot

Het Duitse Rolf Kaspar bottelt regelmatig Ierse single casks onder de noemer ‘Lichtburg’, een historische bioscoop in Essen die in 1928 open ging en een belangrijke rol speelde voor de Duitse propagandamachine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik proef nummer #8 en #9 head-to-head, want het zijn zustervaten. En bovendien rum-vaten. 21 jaar oud, nota bene. Eindigen doen we met nummer 9 op 53.5%. Hoewel de distilleerderij niet genoemd wordt, staat de naam Jack Teeling wel op het ruglabel. Hij is op één maand na eigenlijk 22 jaar oud, want gedistilleerd en te slapen gelegd in december 2001 en gebotteld in november 2023.

Romig op abrikoos, perzik, banaan, mirabellen en kokosnoot. Maraschinokersen! De Graeffesuiker tekent ook hier onmiddellijk present, wat hem duidelijk een broertje van vat #39733 maakt, hoewel deze nog iets complexer geurt. Wat een fantastische neus is me dat!

Olieachtig, romig, zoet, fruitig en simpelweg heerlijk. Wederom een prima balans tussen enerzijds de erg fruitige, bijna tropische spirit en anderzijds het kruidige hout. Water? No way! Lekker romig op banaan, papaja, guave, perzik en abrikoos. Iets van vanille en wat melkchocolade. Kokosnoot, opnieuw. Erg, erg lekker en perfect in balans. Dit is echt wel erg goed.

De afdronk is bijzonder lang, fruitig, zacht bitter en drogend en bovenal bevredigend.

Het nóg betere werk! De Lichtburg releases zijn echt, echt wel de moeite. Merci, Benny!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 21 Year Old 2001/2023 Lichtburg #08, Rum Cask #39733, 446 bts
Kleur: goud
ABV: 53.6%

Ananas op de BBQ

Het Duitse Rolf Kaspar bottelt regelmatig Ierse single casks onder de noemer ‘Lichtburg’, een historische bioscoop in Essen die in 1928 open ging en een belangrijke rol speelde voor de Duitse propagandamachine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik proef nummer #8 en #9 head-to-head, want het zijn zustervaten. En bovendien rum-vaten waarop deze single malt maar liefst 21 jaar mocht doorbrengen. Beginnen doen we met nummer 8 op 53.6%. Distilleerderij: onbekend. Maar Jack Teeling wordt wel op het ruglabel vernoemd… Hij werd gestookt in december 2001 en gebotteld in november 2023, dus is op een maand na eigenlijk 22 jaar oud.

De invloed van het rum-vat is onmiddellijk en onmiskenbaar in de vorm van bruine suiker. Abrikozen, banaan, kandijsiroop, perzik, ananas op de BBQ met een hint van houtkruiden… dit is simpelweg een heerlijke neus.

Olieachtig op de tong. Onmiddellijk mierzoet en erg fruitig. Het hout wordt perfect tegengas gegeven door fruitige toetsen met ananas en mango op kop, gevolgd door peren en pompelmoes. Prima balans en uitstekende sterkte; ik voel absoluut geen behoefte hier water aan toe te voegen. Vanaf de tweede slok wordt hij tevens best kruidig met gember en witte peper op kop, gevolgd door iets van zoethout en vanille.

Een aangename, lange afdronk op pompelmoes is mijn deel. Mooi bittertje op het sterfbed.

Het betere werk! De Lichtburg releases zijn echt wel de moeite. Dankjewel, Benny.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024

Distilleerderij: onbekend
Regio: Ierland
Fles: Irish Single Malt 18 Year Old 2005/2023 Lichtburg #10, Loupiac Cask #16552, 198 bts
Kleur: amber
ABV: 52.7%

Menthol

Het Duitse Rolf Kaspar bottelt regelmatig Ierse single casks onder de noemer ‘Lichtburg’, een historische bioscoop in Essen die in 1928 open ging en een belangrijke rol speelde voor de Duitse propagandamachine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ik proefde er al een flink aantal, dankzij mijn makker en onaflatend Irish Whiskey liefhebber Benny J. Ja, ook dit sample is van hem afkomstig en betreft een 18-jarige die op een Loupiac vat werd gerijpt. Loupiac is een erg zoete, bijna liquoreux witte wijn. Prachtig kleurtje heeft deze whiskey. De distilleerderij wordt niet nader genoemd, maar de naam Jack Teeling staat wel prominent op het ruglabel… just sayin’.

De neus is verrassend kruidig, maar vertoont ook intense, aromatische toetsen van fruit. Denk overrijpe druiven, bosbessen, kruisbessen en een hint van banaan, aangevuld met iets van menthol en vermolmd hout. Het lijkt bovendien alsof ik deze sta te nosen in een vochtige kelder. Apart, maar wel erg lekker.

De body is prima, bijna olieachtig. De sterkte is nagenoeg perfect. Deze behoeft geen water. Menthol is het eerste wat verschijnt en zal de hele proefsessie domineren. Het fruit van de neus keert weer, in een flink kruidig jasje. Vooral de bosbessen en druiven laten van zich horen (ahem, proeven). De balans is uitzonderlijk, hoewel het toch geen makkelijke whiskey is. Lekker? Zeker weten!

De afdronk is lang, kruidig warm en zoetzuur.

Geen daily dram, maar een whiskey om te delen met goeie vrienden tijdens een gezellige babbel. Eentje om over te filosoferen. Thx, Benny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024

Distilleerderij: Bushmills
Regio: Ierland
Fles: Bushmills 2012 The Causeway Collection Pomerol Casks Finish, OB 2022
Kleur: brons
ABV: 54.2%

Bordeaux

In 2020 lanceerde Bushmills de zogenaamde Causeway Collection, waarin gefinishte whiskey’s worden gepresenteerd. Ik proefde eerder al eentje op Jupille casks (neen, niet gelinkt aan Jupiler, maar een Franse eikensoort uit de Pyreneeën). Die vond ik oké, maar niet wereldschokkend. Wat nu in mijn glas zit – wederom een sample dat ik via Benny J scoorde – is een Ierse single malt uit 2012 die na een rijping op eerder klassieke bourbon- en sherryvaten een finish kreeg op Pomerol vaten, i.e. een beroemde rode wijn uit Bordeaux. Het was overigens een Ireland Exclusive Release.

Kruidige neus op rood fruit met vooral kruidnagel, kaneel en kardemom, waardoor hij ietwat drogend overkomt en het fruit wat mij betreft niet helemaal tot zijn recht kan komen. Iets van bakboter en een confituur van kweepeer en ananaskers. Onrijpe aardbei en iets van pas gebakken koekjes. Wordt beter naarmate hij even in het glas vertoeven mag. Gun het hem.

Op smaak komt het fruit veel meer tot uiting. Denk aardbeien, rode bessen en zelfs perensiroop. Terwijl de kruidnagel voor een mooie warmte zorgt, komt iets van acaciahoning de boel wat blussen. Kruidnagel doet nog een poging en slaagt er in om het fruit weer de kop in te drukken, wat van deze Ier een droge, kruidige malt maakt, maar het werkt wel.

De finish is bijzonder lang, moet ik zeggen. Rood fruit en vooral een heleboel houtkruiden die erg lang blijven nazinderen en je mond helemaal warm en droog maken.

Blind zou ik nooit gezegd hebben dat dit Bushmills is. En 100 EUR zou ik ook niet over hebben voor een fles van dit spul, ondanks het feit dat het mij toch kon bekoren.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2024

Distilleerderij: Midleton
Regio: Ierland
Fles: Gold Spot 13 Year Old
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Overtuigend Overheerlijk

De Gold Spot van Midleton is een 13-jarige Single Pot Still whiskey die op een trio van vaten rijpte: bourbon, sherry en Recioto della Valpolicella, een fluweelzachte rode wijn uit Veneto in het noorden van Italië, geproduceerd van de druiven Corvina, Rondinella en Molinara. Het is een jamachtige, intense rode wijn. Ik verwacht me bijgevolg aan een zoete Gold Spot.

Ha, die neus is gewoonweg vettig, maar dan op een heel aangename manier. Boerenboter! Daaronder zit een prachtige mix van vanille, honing, ananas op de BBQ, abrikozen en sappige perziken. Maar ook een zachte kruidigheid als van curry (!), kardemom en kaneel. Een hint van marsepein verschijnt en bovendien wat nougat, noten en Mon Chéri bonbons. Dit is complex en uitnodigend. Een fantastische neus!

Zoals het pot still betaamt, is hij op smaak onmiddellijk flink kruidig, maar dat neemt niet weg dat romige en snoeperige toetsen mijn smaakpapillen onmiddellijk helemaal inpakken. Overrijp, tropisch fruit tekent present – meer nog dan op de neus – en wordt mooi omfloerst door toetsen van noten, marsepein en fruitcake. De nougat en Mon Chéri keren in vol ornaat weer. Chocolade wordt groots om dan plots plaats te maken voor Café Noir koekjes en mokka, geprakte banaan en een overdosis aan honing. Excellent!

De afdronk is lang waarbij de kruiden langzaam wegdeemsteren om vooral vanille en zoet fruit te presenteren. Zelfs in de afdronk blijft hij romig.

Overtuigende en overheerlijke single pot still whiskey. Reken op 140 EUR. Elke cent waard.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2024

Bottelaar: Kirker Greer Brands
Regio: Ierland
Fles: Kirker & Greer Shamrock Four Province Blend
Kleur: licht goud
ABV: 43%

Klavertje Vier

Kirker & Greer is een blender en bottelaar uit Belfast, recent opgericht, maar wel genoemd naar het originele bedrijf van Archibald Kirker en William Greer uit 1885 dat destijds één van de grootste distillateurs en exporteurs was. In het glas zit een Ierse whiskey die ze samengesteld hebben met whiskeys (zowel malt, grain als pot still) uit vier verschillende Ierse provincies: Leinster (Great Northern, grain en malt), Ulster (Bushmills, malt), Munster (West Cork, malt) en Connacht (The Shed, pot still). De mashbill bestaat voor 60.8% uit grain, 30.8% malt, 2.6% peated malt en 5.8% pot still. Hij rijpte op 1st fill bourbon (de grain en malt) en oloroso sherryvaten (de pot still). Blijkbaar werden 60 receptjes klaargestoomd en bleek de oprichter van Kirker & Greer nummer 38 de juiste te vinden. Ziehier de Shamrock Four Province Blend, een flesje dat te koop is voor zo’n 60 EUR in België, maar voor minder dan de helft hiervan in Nederland… Stel je voor.

Hoewel ik heel even eerst moest denken aan de NOG-gin van Asta Morris (vatgerijpte gin), komt hij na enkele minuten ademen toch mooi open om zich als whiskey te presenteren met vanille, citrusfruit, karamel en zelfs een hint van rode bessen. Er zit een rokerig kantje aan, erg subtiel, met een mooie kruidigheid als van tijm, anijszaad en rozemarijn. Dit valt mij erg goed mee.

Zacht op de tong en nu is de geturfde malt in de mix onmiskenbaar. Een aardse, licht rokerige toets komt eerst, gevolgd door vanille roomijs, banaan, rood fruit en karamel. Hij heeft ook iets metalig, alsof ik hem uit blik schenk. Roest en bloed verschijnen midpalate, maar storen allerminst. De kruidigheid breidt uit met oregano en paprikapoeder. Dat gezegd zijnde, kan hij de belofte van de neus niet helemaal waarmaken.

De finish – en dat vind ik eerlijk gezegd een beetje jammer – is erg kort en droog.

Nou, deze Shamrock, oftwel Klavertje Vier, is best wel prima, hoor. Vooral de neus bekoort. Thx, Benny.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-12-2024

Na het fantastische trio van Ierse whiskeys met de befaamde Maria-labels, trakteerde The Nectar of the Daily Drams ons vorig jaar met opnieuw een fantastisch duo, wederom met prachtige labels. Distilled in Ireland stond er trots op het label. Een 22-jarige uit 2002 en een 23-jarige uit 2001 werden gepresenteerd aan een zeer aantrekkelijke prijs. Zo zie je maar wat een goeie relaties The Nectar onderhoudt met voormalig Cooley-baas Jack Teeling. Ik proef ze maar wat graag head-to-head.