WhivieBlog

Distilleerderij: Boann Distillery
Regio: Ierland
Fles: The Whistler The Good, The Bad & The Smoky
Kleur: goud
ABV: 48.0%

Sergio Leone

Voor mijn 12e ontmoeting met The Whistler, van de Ierse Boann Distillery, heb ik een geturfde blended malt in het glas die naar de naam ‘The Good, The Bad & The Smoky’ luistert; een vette knipoog naar de klassieke en best wel epische spaghetti Western uit 1966 van Sergio Leone met Clint Eastwood in een memorabele hoofdrol. Eens benieuwd of deze whiskey ook memorabel zal zijn. Hij blijkt een vatting te zijn van whiskey die rijpte in ex-bourbon barrels en dan nog een finish kreeg op een peated quarter cask.

Hoewel de turf onmiskenbaar is, blijft hij toch op de achtergrond en zijn het vooral erg fruitige toetsen – zoet en licht zuur – die de plak zwaaien. Ananas, perzik en gedroogde abrikoos. Honing en gebakken peer. Dit is erg uitnodigend.

Op smaak is het een tropisch feestje in een rokerig jasje. Dit is verrassend lekker, hoor! Goed gekruid (zoethout, gember, hint van kruidnagel) en erg fruitig. Perzik, abrikoos en ananas. Hetzelfde fruit – andere volgorde. Prima in balans. Ik ben onder de indruk.

De afdronk is verrassend lang, zoet en fruitig met een subtiele rokerigheid op de achtergrond die voor een heerlijke warmte in de mond zorgt.

Deze is goed en rokerig, dus The Good en The Smoky tekenen present. We gaan niet klagen dat The Bad niet thuis gegeven heeft. Zelfs Sergio Leone (1929-1989) zou dit goed gevonden hebben.

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025

Distilleerderij: Waterford
Regio: Ierland
Fles: Waterford Fenniscourt, peated, OB 2022, 11.898
Kleur: licht goud met een roze schijn
ABV: 50.0%

Knap Staaltje Vakmanschap

Het is een beetje schrijnend, maar Waterford is failliet en dat na amper tien jaar bedrijvigheid. De distilleerderij staat momenteel onder curatele. Dat weerhoudt ons er toch niet van om deze geturfde Ierse whiskey in de zogenaamde Arcadian Series aan de lippen te zetten. De whiskey is erg jong, amper drie jaar, en rijpte op een viertal verschillende vatsoorten. Van de gerst wordt gezegd dat hij verwerkt werd met 38ppm. Da’s eigenlijk al een flink turfgehalte, maar u weet dat hiervan niet zo veel overblijft na productie, natuurlijk. Aan de slag.

Op de neus krijg ik een aangename mix van zachte turfrook en zoetzure vruchten. Denk aan ananas, onrijpe aardbeien en mirabellen, met nog een aalbes in de mix. Kamfer en iets zilt verschijnen relatief snel en geven hem een ietwat maritiem en zelfs medicinaal karakter. Ik ben hier best wel blij mee.

De body is prima, de rokerigheid intens bij aanzet, maar maakt dan snel plaats voor maritieme toetsen. Denk zeewier, brak water en mos, alvorens het fruit hier doorheen tracht te priemen. Weer die onrijpe aardbeien en mirabellen, van de ananas geen spoor meer. Een zachte hint van karamel zorgt toch nog voor een mooi zoetje. Dit valt mij echt goed mee, hoor.

De afdronk is middellang met en zilt en licht bitter toetsje. En plots krijg ik op het sterfbed toch nog een opstoot van fruit in de vorm van abrikoos en gestoofde peer!

Knap staaltje vakmanschap van Mark Reynier en de zijnen. Jammer dat het niet heeft mogen blijven duren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-01-2025