WhivieBlog

Caol Ila – wat ‘Sound of Islay’ betekent en refereert
naar de zeestraat tussen Islay en het Isle of Jura – heeft een zogenaamde
Unpeated Style op de markt sinds 2008. Dat is letterlijk te nemen. Deze Caol
Ila – die voor het eerst verscheen als 8-jarige maar nu al een 18-jarige heeft
– is gestookt van ongeturfde mout. I probeer de botteling uit 2015, de Unpeated
Style 17 Year Old.

Bottelaar: The
Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan
Cask Strength, 2015
Kleur: licht goud
ABV: 58%

Van Zoet Naar Zilt

Ik proefde eerder
al een Finlaggan op vatsterkte en kon dit best op prijs stellen. Mijn
whiskygabber Pat stopte me onlangs een sample in de handen van een release die
gebotteld werd op 18 mei 2015. Ik proef hem graag opnieuw.

Roet, asfalt en
gedroogd gras en een goeie dosis butaangas gaan vooraf aan hints van
citrusfruit, jonge appeltjes en iets van amandelspijs. Deze neus vertoont ook
een beetje zilt en een mooie dosis turf. Onmiskenbaar Islay.

Op smaak is hij
erg rokerig, kruidig en verrassend zoet. Amai, mijn klak, want een pikantje
jongen, zeg. Het ABV zal daar ook wel voor iets tussen zitten. Ik krijg het er
helemaal warm van. Appels, grapefruit, limoen hand-in-hand met zilt, gember,
zoethout en flink wat peper. Honing komt er bij, maar die kan niet opboksen
tegen de grote hoeveelheid zilt. Hij gaat van bijzonder zoet naar heel erg
brak. En dat werkt prima.

De finish is
lang, rokerig en lekker warmend.

Prima whisky, die
me vooral aan Lagaulin doet denken, maar zekerheid daarover heb ik niet.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The
Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan Port Finish
Kleur: amber
ABV: 46%

Winnaar

De Sherry Finish van Finlaggan vond ik
behoorlijk lekker. Da’s meteen reden genoeg om ook de Port Finish eens te
proberen, me dunkt.

De neus vertoont
flink wat aarde, grapefruit, gelakt spek en rabarber. Een hint van puree. Hij
komt eerlijk gezegd, qua neus, erg mooi over en doet me in alle eerlijkheid wat
aan Laphroaig denken, terwijl de meeste mensen bij Finlaggan toch aan Lagavulin
denken. De aroma’s zijn mooi geïntegreerd, als u begrijpt wat ik bedoel. Prima
neus!

Hij is mooi
olieachtig, lichtjes pikant en betrekkelijk zilt. Na die eerste kruidige, zoute
opstoot komt het rode fruit weer in vol ornaat aan bod. Rabarber, maar ook
aardbei en zelfs lychee. Roet en assen verschijnen. Wat een meevaller, zeg.
Maar, euh, nu denk ik toch dat het Lagavulin is… Sorry…

De finish is
middellang, zoet, rokerig en sterft een zilte dood.

Erg mooie
Finlaggan wat mij betreft. Prijs-kwaliteit is dit een winnaar.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: The
Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan
Eilean Mor
Kleur: goud
ABV: 46%

Niet Mijn Ding

Van Finlaggan
weten we dat het om een single malt van Islay gaat, maar welke is een raadsel.
Er is al zowel Lagavulin, Laphroaig als Caol Ila gebotteld onder dit label.
Benieuwd wat deze Eilean Mor te bieden heeft. Iemand enig idee waar Eilean Mor
naar verwijst? Laat het mij aub weten, want de enige referentie die ik vond was een
verhaal rond de mysterieuze verdwijning van drie vuurtorenwachters op de Flannan
Isles, die helemaal in het noorden liggen, nog noordelijker dan Lewis. Wat is
dan de link met Islay?

De neus is een
tikkeltje umami. Ik heb aardappelpuree, hazelnoten, gezouten karamel, rosbief
en zoete turf. Na enkele ogenblikken wat plasticine, een toefje sulfer en een
hint van donker fruit. Wat een vreemde combinatie, toch? Maar het geheel lijkt
wel te werken. Ik ben er nog niet helemaal uit, zelfs niet na 15 minuten nosen.

Oesje… op smaak
valt dit tegen. Na een initiële, weliswaar erg korte, opstoot van zoetigheid,
wordt hij heel snel erg bitter. Flink wat tannine, woodspice, turf en dat is
het zo’n beetje. Dit is ook betrekkelijk jong, heb ik de indruk. Dat hoeft niet
per sé slecht te zijn, natuurlijk. Maar hij heeft niks complexiteit en de balans
is ver te zoeken. Betrekkelijk scherp drankje.

De afdronk is
middellang, rokerig met een hint van menthol. Hij laat je mond semi-droog
achter.

Niet mijn ding,
punt.

78/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Douglas
Laing
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Big Peat
2015
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Easy Peat

Big Peat is
razend populair, iets waar Douglas Laing handig op inspeelt met een heleboel
‘limited releases’ zoals de Belgian Edition, London Edition, Edinburgh Edition,
Swiss Edition, Hungary Edition en ga zo maar door. Ik kan me eerlijk gezegd
moeilijk voorstellen dat er – behalve de labels – iets aan de samenstelling zou
gewijzigd zijn, maar dit terzijde. Ik hou het bij de goeie ouwe ‘gewone’
release, die altijd verkrijgbaar is.

Hij is erg zoet
op de neus – denk vanille en gele appels – met een beetje gerookt spek en wat
zeezout. Een lichte medicinale toets en iets van koeienstal doen hun intrede.
Maar het geheel blijft erg zacht.

Met de body is
niks mis – mooi vol en rond – en op smaak is het nu wel degelijk een turfbom.
Flink pikant en rokerig. Iets wat me aan stokvis en pas gegoten asfalt doet
denken. Kappertjes en oestersap. Het witte fruit heeft moeite hier doorheen te
prikken. Er komt wat citrus opzetten. Hij doet wel betrekkelijk jong aan, moet
ik zeggen.

De afdronk is
middellang en kruidig met was assen op het sterfbed.

Leuke Islay blend
aan een betaalbare prijs, die betrekkelijk makkelijk naar binnen kapt. Hij is
iets beter dan ik me kan herinneren van enkele jaren geleden.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin Distillery
Exclusive 2017, 7.500 bts
Kleur: koper
ABV: 54.1%

Gummy Bears aan het
Kampvuur

Als je dan toch
op Islay bent, breng dan een botteling mee die je nergens anders kan vinden,
zoals deze Distillery Exclusive uit 2017 van Lagavulin. Ik bracht een fles mee
voor mijn makker Manny, die hem bij ophalen prompt open maakte en me meteen
vroeg om er nog één voor hem te scoren. Dankzij een netwerk aan whiskyvrienden
was dat geen al te grote opdracht. En eerlijk gezegd heb ik al spijt dat ik geen
fles voor mezelf heb laten meebrengen, want het is een geweldige Lagavulin.

Zeer mooie, erg
typische Lagavulin op de neus met flink wat citrus, scheepstouw, getoaste eik,
turfrook en vanille. Erg clean, hoor. Gummy bears aan het kampvuur! Gedroogde abrikozen,
nat hout en amandelen komen er snel opzetten. Gekonfijte appelsienschillen. Dit
is erg, erg mooi!

Hij is romig en
mondvullend, betrekkelijk pikant op flink wat woodspice. Teer en roet komen
heel sterk opzetten, maar hij blijft toch fruitig en zoet. De eik laat iets
meer van zich spreken dan verwacht, net als de turf. De rook wordt betrekkelijk
groots. Gezouten karamel, appelsien opnieuw… ah, dit is echt lekker.

De afdronk is erg
lang, donkerzoet en rokerig met een extra lading assen.

Ik denk dat ik
net mijn favoriete Lagavulin geproefd heb. Nee, ik weet het wel zeker. Thx,
Manny!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin
Islay Jazz Festival 2017, OB 2017, 6.000 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 57.6%

Jazz

Naast het bekende
Feis Ile is er nog een whisky- en muziekfestival op Islay, namelijk Islay Jazz.
En Lagavulin, één van de sponsors en organisatoren van Islay Jazz, brengt jaarlijks
steevast een speciale whisky op de markt voor dit evenement. Dit is de
Lagavulin Islay Jazz Festival 2017 botteling, enkel verkrijgbaar in de
distilleerderij.

Op de neus is hij
verrassend fris en ligt de nadruk op vanille en citroenen. De typische
maritieme trekjes van Laga zitten er zeker in, maar de turf is erg discreet.
Assen bij de vleet, nochtans. Het zilt laat na enkele ogenblikken meer van zich
horen. Dit is een erg mooie, maar eenvoudige neus. En daar is niks mis mee.

Op smaak is het
een turfbom. Hoewel opnieuw erg zoet (heel erg veel vanille), krijg ik nu een
karrenvracht aan assen en flink wat rook. Peren, limoenen, bloemige honing en
een beetje zoethout. Ondanks het hoge ABV gaat deze heel erg vlot naar binnen.
Een pepertje zorgt voor een prikkel op de tong. Maar afgezien daarvan is deze
gevaarlijk drinkbaar.

De afdronk is
best lang te noemen, met vanille en een warm pepertje op het sterfbed.

Er zijn maar 6000
flessen van dit goedje afgevuld, maar tot mijn verrassing stonden er in de shop
van het visitor center nog tientallen (ook van de 2016 editie), iets wat van de
Feis Ile bottelingen niet gezegd kan worden. Onterecht, vind ik, want deze is erg
lekker.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Naast
het bekende Feis Ile is er nog een whisky- en muziekfestival op Islay, namelijk
Islay Jazz. En Lagavulin, één van de sponsors en organisatoren van Islay Jazz,
brengt jaarlijks steevast een speciale whisky op de markt voor dit evenement.
Dit is de Lagavulin Islay Jazz Festival 2017 botteling, enkel verkrijgbaar in
de distilleerderij.

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: South Shore
Islay Malt 2008/2016, Valinch & Mallet
Kleur: witte wijn
ABV: 48.8%

Suikerspin

Valinch &
Mallet, de jonge onafhankelijke bottelaar met Italiaanse roots, maar gevestigd
in Londen, bracht in 2016 deze South Shore Islay Malt op de markt. Het gaat om
een single bourbon cask van erg jonge en bleke Lagavulin. Davide Romano – de
sterke man achter deze bottelaar – weet van wanten, zoveel is duidelijk.

De neus begint
redelijk zacht en ingetogen op herfstbladeren, grassen, champignons en natte
aarde. In die zin is het alvast een erg atypische start. Doe daar wat anijs,
dille en peterselie bij en u begrijpt dat we het hier over een erg herbale,
kruidige Lagavulin hebben. De rook is discreet, de maritieme elementen zelfs haast
onherkenbaar.

Hij is zacht en
betrekkelijk zoet op de tong. Ik heb iets van witte wijn, limoncello, vanille,
een klein ziltje en wat rook. Midpalate komt er – ik zou bijna durven zeggen
‘eindelijk’ – wat assen opzetten, alsook wat meer rook en kappertjes. Iets van
gerookte heilbot, weliswaar op de achtergrond. Hij is vooral zoet.
Suikerspin-zoet, zelfs. Wat perensiroop, die snel om zich heen grijpt en de
zoete kant van deze Laga nog eens in de verf zet.

De afdonk is
middellang, rond en zoet met de nadruk op peren en citroen met een beetje
assen.

Een gedurfde
keuze, als u het mij vraagt. Want erg atypisch, hoewel erg clean en rond. Ik
vind het alleszins een erg leuke botteling.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laggan Mill 8
Year Old 2008/2018, Cooper’s Choice, bourbon cask #7391, 40 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 46%

Natte Herfstbladeren

Hoewel het label
trots ‘The Secret Islay’ proclameert, denk ik dat we het er allemaal over eens
kunnen zijn dat dit Lagavulin is. Immers, Lagavulin is de verbastering van
‘Laggan Mhouillin’, het ondiepe dal waar de molen staat. ‘Nuff said.

De neus begint
betrekkelijk zacht op wat vermolmd hout, natte herfstbladeren, citroensap,
anijs en zoetzure turf. Weinig rook in alle eerlijkheid.

De body is erg
licht, met wat zeezout en vanille, wit fruit en olijven. De assen komen sterk
opzetten, maar hij blijft betrekkelijk jong aandoen (dat is hij ook,
natuurlijk) op appeltjes en wat roet. In alle eerlijkheid vind ik deze wat aan
de vlakke kant.

De afdronk is
middellang en betrekkelijk zoet.

En jong
aandoende, erg cleane, Lagavulin die gevaarlijk makkelijk naar binnen gaat.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 18-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 1999
PX Distiller’s Edition, lgv 4/504, OB 2015
Kleur: brons
ABV: 43%

Intrigerend

De Distillers
Edition van Lagavulin is – net als zijn kompanen – dubbel gerijpt. In het geval
van Lagavulin is dat op Pedro Ximenez sherryvaten. Dit is de botteling die in
2015 op de markt kwam.

Terwijl de
klassieke Lagavulin karakteristieken aanwezig zijn, worden deze aan de kant
geschoven om plaats te maken voor zoete en zachte elementen als
bloedappelsienen, rozijnen en dadels, iets an nonten (amandelen?),
kruidenbouillon en sigarenkist. Iets van gerookt vlees. Het is u meer dan
vergeven om dit complex en intrigerend te noemen.

Hij is echt
zijdezacht en ronduit schitterend op smaak. Opnieuw flink wat fruit als
appelsien, rozijnen en citroen, maar ook gerookt hert op de BBQ (I kid you
not), houtskool, zilt, zoethout en teer. De rook is warm, doch niet dominant.
Intrigerend, ik zei het al.

De lange finish
laat je mond droog achter, nadat hij eerst nog wat donkerzoete elementen de
revue liet passeren.

Verrassend zoete,
complexe en simpelweg heerlijke Lagavulin. Het is de zesde Distiller’s Edition
van Lagavulin die ik proef, maar wel de beste tot nu toe.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 16
Year Old, OB 2015
Kleur: oud goud
ABV: 46%

Hoge Lat

De Lagavulin 16
is een klassieker die in elke barkast zou moeten staan. Is je fles leeg, loop
dan onmiddellijk naar de winkel om hem te vervangen, want het is een betaalbare
standaardwhisky, die de lat erg hoog legt. Ik proef met veel plezier een
botteling van 23 december 2015, met dank aan Pat voor het sample.

De neus is
krachtig en zacht tegelijk met flink wat medicinale elementen en turf, zeezout
en nog meer maritieme elementen. Ik wordt zo getransporteerd naar de woeste
kust van Islay waar ik bijna van mijn sokken werd geblazen door een flinke
westenwind. Maar ook verkoold hout, vanille, karamel en appelsien tekenen
present op deze mooie, warme neus.

Zijdezacht rolt
deze over de tong, ondertussen je smaakpapillen strelend met verassend zoete
toetsen als van karamel, appelsien en donker fruit. Uiteraard komen daar
onmiddellijk heerlijke, klassieke Lagavulin elementen aan te pas: iodine, zilt,
turf en rook.

De middellange
finish gaat verder op hetzelfde elan.

Ah… een
klassieker, ik zei het al. Meer sherryinvloeden dan ik me kon herinneren. En
inderdaad: hij moet in je kast. Dat doet me er aan denken… snel naar de
winkel!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Deze
Laffie is ’triple cask matured’, waarmee bedoeld wordt dat hij rijpte op
bourbonvaten, quarter casks en PX. Waarom hij dan gewoon PX Cask wordt genoemd,
is mij een beetje een raadsel, maar goed. Hij was tot voor enkele jaren alleen
verkrijgbaar in de duty free (het is dan ook een literfles), maar tegenwoordig
kan je hem makkelijk online bestellen. En hoewel het lijkt te werken, is het
niet mijn favoriete Laffie, moet ik bekennen.

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig PX
Cask, OB 2013, 1000ml
Kleur: amber
ABV: 48%

Rood Fruit op de BBQ

Deze Laffie is
’triple cask matured’, waarmee bedoeld wordt dat hij rijpte op bourbonvaten,
quarter casks en PX. Waarom hij dan gewoon PX Cask wordt genoemd, is mij een
beetje een raadsel, maar goed. Hij was tot voor enkele jaren alleen
verkrijgbaar in de duty free (het is dan ook een literfles), maar tegenwoordig
kan je hem makkelijk online bestellen.

De neus is zoet
op citrus, gerookte ham, aspartaam, dieselolie en flink herbaal (denk kamfer,
tijm en marjolein). De assen en rook zijn erg discreet, moet ik zeggen. Rood
fruit krijg ik ook nog, in een stoofpotje weliswaar. Maar het zoete kantje doet
wat chemisch aan, wat me niet erg vrolijk maakt.

Hij mocht wel wat
meer body hebben, moet ik zeggen. Hij start flink tannisch, op eikenhout en
bakkerijkruiden, alvorens de turf, verbrand hout en karamel hun intrede doen,
zij aan zij met het zoete fruit à la aardbei, grapefruit en bosbessen. Het
lijkt wel een mandje rood fruit dat op de BBQ staat te pruttelen, met een goeie
scheut BBQ-saus erover heen.

In de eerder
korte afdronk wordt hij snel betrekkelijk bitter en droog. Ik krijg nog wat
rood fruit en chocolade.

Niet slecht, maar
ook zeker niet mijn favoriete Laffie, moet ik bekennen. Die 65 EUR had ik beter
aan iets anders besteed.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdeas Feis Ile 2016, Madeira Cask
Kleur: vol goud
ABV: 51.6%

Weirdo

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2016 die een finish kreeg op Madeira vaten, vandaar de rode koker.

WTF? Wat een
vreemde neus. Wijnazijn, chocolade, turfrook… een vreemde mix, als u het mij
vraagt. Ik moet bekennen dat ik niet erg overtuigd ben.

Hij is romig op
de tong. Flink wat assen. Al snel krijg ik iets zoets – weliswaar goed
verborgen achter een rookgordijn (heb je ‘m?) – als van bessen, ananas en
misschien zelfs lychee. Hij is lekker en interessant, maar het is toch even
wennen.

De afdronk is
erg, erg lang. Maar opnieuw een tikkeltje vreemd. Hij wordt naar het einde toe
flink bitter en laat je mond helemaal droog achter.

Een weirdo van
een Laffie als u het mij vraagt. Ik beken dat ik er niet erg tuk op ben.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdeas Feis Ile 2015, 200th Anniversary Edition, 28.500 bts
Kleur: goud
ABV: 51.5%

Lapsang Souchong

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2015, gebotteld ter ere van de 200e verjaardag van de
distilleerderij. Volgens de PR-afdeling leunt deze 11-jarige whisky erg nauw
aan bij de Laffie van zo’n 200 jaar geleden.

De neus begint
aan de zoete kant, met best wat vanille en citrus. Kalksteen. Na enkele
ogenblikken neemt de turf toch de teugels in handen en ontwikkelt hij mooie
rokerige toetsen en iets van een zeebries.

Ondanks het hoge
ABV vind ik hem best zacht en aangenaam in de mond. Turf en kruiden komen
eerst. Denk peper, nootmuskaat en een enkele chili. Lapsang Souchong thee!

De lange afdronk
is zijn sterkste kwaliteit: lang, warm, kruidig op turf en enkele houttoetsen.

Heerlijke Laffie,
zonder enige twijfel.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdeas Feis Ile 2014, Amontillado, 28.254 bts
Kleur: oud goud
ABV: 51.4%

Amontillado

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2014, die bijna 30.000 flessen sterk is. De gele koker verwijst
naar de finish van 1 jaar op Amontillado.

De neus is
verrassend zoet en fruitig op banaan, gedroogde papaya, pompelmoes en bruine
suiker. Er zit zelfs een licht exotische toets aan, maar die komt er niet
helemaal uit omdat het geheel al snel overstemt wordt door de turf. Die
vertaalt zich hier eerder naar spek op de barbecue. Wel erg, erg leuk, hoor!

Mooie body, licht
gekruid (peper, zout en wat gember) en opnieuw fruitig zoet (ananas op de
BBQ!), maar betrekkelijk snel wat umami met een rubberen toets (gelukkig niet
over de top) en iets van hars. Ook iets metaligs. Dat klink misschien wat gek,
maar het lijkt wel alsof hij uit een blik geschonken is.

Zalig lange
afdronk op pompelmoes en zachte, zoete turf.

Wederom een mooie
Laffie, hoewel ik die op Port van het jaar voordien toch meer kon appreciëren.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig Cairdeas
Feis Ile 2013, Port Wood Finish
Kleur: brons
ABV: 51.3%

Port

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2013, de eerste die niet in de klassieke groene koker wordt
gepresenteerd. De kleur verwijst natuurlijk naar de finish op port pipes. Na 8
jaar in bourbonvaten werd deze Laffie immers nog 14 maanden gefinisht in Port
Wood.

Hoewel hij best
zoet kan genoemd worden op de neus – da’s de port, natuurlijk – met allerhande
rood fruit zoals veenbessen en frambozen, heeft hij toch een prachtig jasje van
rook en turf aan. Flink wat assen en natte aarde, waardoor hij zijn ware aard
niet kan loochenen. Zelfs iets van brandwondenzalf. Erg medicinaal, dus.

Prima body, zoete
tonen die hand in hand gaan met de turf. Onmiddellijk een grootse
rookontwikkeling. Hij is opnieuw initieel zoet, maar wordt al snel umami op
rosbief met een zilt randje. Wederom betrekkelijk medicinaal. Krachtig, zoet,
zilt, gerookt… kortom overheerlijk! Best kruidig ook, met peper en zout,
kruidnagel en zelfs wat cacao.

De afdronk is
heerlijk lang, donkerzoet en kruidig, maar de rook is nooit weg te denken.

Laffie op Port?
Het werkt!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdes Feis Ile 2012, Origin, 20.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 51.2%

Zeewater

Dankzij mijn goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid
de Whisky Ambassadeur van België – kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile
bottelingen van Laphroaig op een rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het
wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de botteling van 2012 die ‘Origin’ werd gedoopt.
Merk op dat het aantal flessen spectaculair gestegen is tegenover de vorige
releases. Het is duidelijk dat whiskytoerisme – zeker met Feis Ile – in de lift
zit.

Zoete en fruitige
neus op limoen en abrikozen, kersen en banaan. Houtschaafsel. Crème brûlée,
rozemarijn. Het geheel is natuurlijk gewikkeld in een rokerig jasje van zoete
turf. Ah, wat kan Laffie toch mooi zijn…

Op smaak is hij
licht drogend, rokerig en complex. Ik krijg vooral tannine, limoen, peper en
noten en in tweede instantie flink wat citrus, gember, zilt, groene kruiden
en… nog wat zilt. Ja, vanaf de tweede slok wordt dit zilt zeewater! Ere loopt
blijkbaar nog een abrikoos verloren…

De afdronk is
lang, droog en rokerig met nog wat appelsien en plasticine op het sterfbed.

Amai, mijn klak!
Wat een zalige Laffie is me dat, zeg.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Laphroaig
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Laphroaig
Cairdeas Feis Ile 2011, Ileach Edition, 3750 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 50.5%

Vanille & Honing

Dankzij mijn
goede vriend Chris Lauriers – Zijne Hoogheid de Whisky Ambassadeur van België –
kan ik niet minder dan 10 – tien! – Feis Ile bottelingen van Laphroaig op een
rijtje zetten van 2007 tot en met 2016. Het wordt een mooie reis door de tijd.

Dit is de
botteling van 2011 die Ileach Edition werd gedoopt ter ere van John Campbell,
de eerste Master Distiller bij Laphroaig die op Islay is geboren.

Hoewel de neus
met flink wat turfrook begint, deemstert dit al snel weg om plaats te maken
voor appelsien en tabak, gevolgd door bruine suiker en oestersap. Maar ook dat
blijft niet duren en gaat over in gezouten spek op de barbecue. En lekker dat
het is!

Op smaak is het
net van ’t zelfde. Eerst rokerig, dan zoet en dan weer zilt. Gaat mooi op en
neer, maar is tevens prima in balans. Wat peper en nootmuskaat zorgen voor de
nodige kruidigheid. Wordt midpalate wel heel droog.

In de lange afdronk
zet het drogende effect zich voort, maar wordt hij weer verrassend zoet op
vanille en honing.

Wederom een
prachtige Laffie die de Cairdeas reeks zeker tot eer strekt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 27-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).