Bottelaar: The
Vintage Malt Whisky Company
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Finlaggan
Eilean Mor
Kleur: goud
ABV: 46%
Niet Mijn Ding
Van Finlaggan
weten we dat het om een single malt van Islay gaat, maar welke is een raadsel.
Er is al zowel Lagavulin, Laphroaig als Caol Ila gebotteld onder dit label.
Benieuwd wat deze Eilean Mor te bieden heeft. Iemand enig idee waar Eilean Mor
naar verwijst? Laat het mij aub weten, want de enige referentie die ik vond was een
verhaal rond de mysterieuze verdwijning van drie vuurtorenwachters op de Flannan
Isles, die helemaal in het noorden liggen, nog noordelijker dan Lewis. Wat is
dan de link met Islay?
De neus is een
tikkeltje umami. Ik heb aardappelpuree, hazelnoten, gezouten karamel, rosbief
en zoete turf. Na enkele ogenblikken wat plasticine, een toefje sulfer en een
hint van donker fruit. Wat een vreemde combinatie, toch? Maar het geheel lijkt
wel te werken. Ik ben er nog niet helemaal uit, zelfs niet na 15 minuten nosen.
Oesje… op smaak
valt dit tegen. Na een initiële, weliswaar erg korte, opstoot van zoetigheid,
wordt hij heel snel erg bitter. Flink wat tannine, woodspice, turf en dat is
het zo’n beetje. Dit is ook betrekkelijk jong, heb ik de indruk. Dat hoeft niet
per sé slecht te zijn, natuurlijk. Maar hij heeft niks complexiteit en de balans
is ver te zoeken. Betrekkelijk scherp drankje.
De afdronk is
middellang, rokerig met een hint van menthol. Hij laat je mond semi-droog
achter.
Niet mijn ding,
punt.
78/100
Geproefd door Mark Dermul op 13-12-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
