WhivieBlog

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 24 Year Old 1994/2019 Asta Morris #AM129, 179 bts
Kleur: vol goud
ABV: 51%

Compleet

Toen ik vernam dat Asta Morris weer een Glen Keith 1994 op de markt ging brengen, wreef ik mij al anticiperend in de handen. Immers, de vorige release zo’n klein jaar geleden, was werkelijk fabelachtig maar wel bestemd voor Japan. Slechts 42 flessen bleven in onze contreien achter en werden verkocht via een Nederlandse slijterij. Uiteraard waren die snel weg en moest ik het stellen met een sample. Nu was ik wel degelijk op tijd om één van de 179 flessen te pakken te krijgen.

De neus is bijzonder romig en fruitig. Ik krijg zowel banaan als abrikozen en kokosnoot. Appels in de pan, besprenkeld met kaneel, dat spreekt. Iets van munt en zelfs wat salie. Tabaksbladeren. Melkchocolade. Honing. Kamillethee. Dit is erg aromatisch en rond.

Op smaakt is hij onmiddellijk rond en zoet, maar wel pittig gekruid. Denk nootmuskaat, kruidnagel en kaneel met een enkele chili peper. Donkere honing gaat nog aan het nog donkerder fruit vooraf: overrijpe banaan, verse vijg, aangevuld met bloedappelsien en roze pompelmoes. Gekonfijte gember en kokos maken het plaatje compleet. Erg, erg mooi.

De finish is lekker lang, met een licht bittertje op het sterfbed.

Een complete whisky als u begrijpt wat ik bedoel. Goh, ik zie net dat dit al (of is het ‘nog maar’) mijn 25^e Glen Keith is. Zo rond de 180 EUR.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Orkney 11 Year Old 2007/2019, Asta Morris #AM131, 387 bts
Kleur: licht goud
ABV: 58.0%

Bitterzuur

Als er Orkney op het label staat, mag je er vanuit gaan dat het om een undisclosed Highland Park gaat. Dat is alvast het geval bij deze botteling van Asta Morris. Uit het vat ontsnapt in het begin van dit jaar – op 58%.

Mooie neus, flink mineraal. Ik krijg natte rotsen, kalk en een zachte toets van assen. Daarna mokatine, bloedappelsien en sappige peren. De schil van een citroen zorgt voor een bitterzure (da’s geen woord, maar u begrijpt wat ik bedoel) toets. Citroengras en een beetje heide. Zeebries. Heerlijk.

Hij komt vlotjes binnen, betrekkelijk olieachtig en flink gekruid. Denk witte peper en flink wat zoete turf. Daarna komen de kiezelsteentjes op het strand en de citroenen. Een druppeltje smeuïge honing over een overdosis aan citroensap. Maar het werkt. Hij is vlijmscherp, wat hem erg aantrekkelijk maakt.

De afdronk is middellang (mocht net iets langer), op eikenhout en citroensap.

Dit is het type Highland Park waar mijn Nederlandse gabber Manny storm voor loopt. Benieuwd of hij hem al kent. Te koop voor zo’n 85 EUR, maar ondertussen al niet meer zo makkelijk te vinden.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glentauchers 10 Year Old 2009/2019 Asta Morris, Sherry Cask #AM102, 220 bts
Kleur: koper
ABV: 51.5%

Smeuïg

Ik heb de naam van deze distilleerderij al op verschillende manieren horen uitspreken, maar blijkbaar moet je toch ‘glen-toch-ers’ zeggen. Ze werd in hartje Speyside, nabij Keith, opgericht in 1897 door James Buchanan, de man die later wereldberoemd zou worden met zijn Black & White blend. Huidig eigenaar Chivas gebruikt hem voor zijn eigen blend, maar hij gaat ook in Ballantine’s (samen met Glenburgie en Miltonduff). Dat Bert een zwak heeft voor dit soort malts mag blijken uit het feit dat dit al het vierde single cask is dat hij uitbrengt van deze distilleerderij.

Heerlijk zoete en fruitige neus, schoolvoorbeeld van een mooie Speysider op sherry. Wat mij betreft een PX vat, want hij vertoont mooie toetsen van appelsien, Sirop de Liège, kersen en bijenwas. Appelmoes en bakboter. Hint van marsepein en een klein beetje houtkrullen. Smeuïg is het minste wat je hiervan kan zeggen. Erg aromatisch voor zo’n jonge beestje.

Romig, donkerzoet, bijna snoeperig. De alcohol is perfect geïntegreerd. Naast het zoete van het fruit (dat alsmaar roder lijkt te worden, als u begrijpt wat ik bedoel), krijg ik ook nog een mooi bittertje als van en druivenpit en iets van euh… Guinness? Ondertussen gaan de appels richting pomme d’amour. Dit is vooral lekker zoet, hoor. Stevig dessertje.

De afdronk mocht wat mij betreft dan weer net wat langer zijn. Maar de pret kan alvast niet meer op.

Dit is echt een geweldige Glentauchers van een zeer actief sherryvat. Zeker als je rekening houdt met de erg jonge leeftijd van de malt, is het echt een indrukwekkende malt. Eén van mijn favoriete AM-bottelingen van de laatste maanden. Net geen 70 EUR. Niet twijfelen.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 07-07-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).