WhivieBlog

Ik heb ze helaas niet allemaal meegemaakt, maar toch een paar en die waren allemaal onvergetelijk. Ik heb het over de jaarlijkse verjaardagstasting van Arne en Arnout, whiskyvrienden voor het leven en beiden geboren in 1975.

Voor deze 7^e editie trokken ze wel alle registers open, hoor. Immers, we gingen een prachtige line-up proeven van single cask bottelingen van het teloor gegane Direct Wines, die zijn whisky’s op de markt bracht onder de noemer First Cask.

En dus trokken Ilse, Niek en ik op vrijdag 11 maart richting Moorsel, omdat de thuisbasis voor deze tastings de shop Dram242 is van Dirk Verleysen (die enkele dagen ervoor jarig was, nota bene, en daarom trakteerde met een uitzonderlijk aperitief).

Maar nog voor de tasting goed en wel begon, werd ik al getrakteerd op een specialleke. Jan Mertens had namelijk een fles Deemer Dram meegebracht. Het betreft een 12-jarige Deanston uit 2009 waarvan 57 flessen werden afgevuld in december 2021. Een ‘vergeten oloroso octaaf’, grapte Jan. Maar lekker was hij alleszinds.

Hieronder mijn – weliswaar beperkte – tasting notes.

Deanston 12 Year Old 2009 Deemer Dram Second Edition, Whiskybroker.co.uk – 52.6%

Stevige neus op duidelijke oloroso invloeden, maar het DNA van Deanston blijft mooi intact en maakt hem zachter dan verwacht. Karamel en rozijnen, iets herbaal en erg aangenaam. Mondvullend op meer van hetzelfde, maar met een geweldig lange en erg bevredigende afdronk. Een vloeibaar dessertje!
86/100

En dan trok de bende naar de bovenste verdieping om plaats te nemen in het proeflokaal van Dram242 waar Arne en Arnout de teugels in handen namen. Ze begonnen met het aperitiefje dat zaakvoeder Dirk uit zijn kelder had gehaald.

Whyte & Mackays Special Selected Scotch Whisky ‘over 4 years old’ – 40%

De neus was licht metalig zonder te storen, op wit fruit, appelsien en abrikozen. De body was wat licht. Op smaak kwam dat metalige terug, alsook het witte fruit aangevuld met wat druivensap en een pepertje. De finish was kort, zoet en zacht. Een leuk niemendalletje. Typische blend uit de 1970s. (81/100)

Aberlour 19 Year Old 1974, First Cask #11024, b. 1993 – 46.0%

Mooie, lentefrisse neus op kweepeer, kiwi en een karrenvracht aan jonge, gele appeltjes. Helaas kon de smaak de belofte van de neus niet helemaal waarmaken, maar na wat extra minuten in het glas werd hij toch stukken beter. De afdronk was middellang en zacht drogend. (86/100)

Glenrothes 21 Year Old 1975, First Cask #6055, b. 1996 – 46.0%

Prima neus op meringue, limoensorbet, varens, appels en noten. Lekker olieachtig op de tong met wit fruit, zoethout en walnoten. Flink herbaal en verrassend kruidig. De middellange afdronk is bevredigend met een licht bittertje op het sterfbed. Erg lekker! (87/100)

Linkwood 20 Year Old 1975, First Cask #9648, b. 1996 – 46.0%

Oh, wat is die neus mooi! Wit en geel fruit, mirabellen, kweepeer, aalbes, zespri, ananas en een hint van banaan. Vooral de ananas valt op. Dat resulteert in een snoeprig zoete aanzet, gevolgd op hetzelfde fruit van de neus met zacht drogende tannines. Mooie balans. De afdronk is lekker lang en zacht drogend. Mijn favoriet van de avond. (89/100)

Strathmill 26 Year Old 1974, First Cask #1223, b. 1996 – 46.0%

De romige neus offreert marsepein, honing, helder fruit en amandelen. Op de tong wordt dat verder aangevuld met appeltjes, wat zoethout en een pepertje. Hoewel de afdronk eerder kort is, blijft hij aangenaam zoet. De eerste Strathmill waarvan ik echt kan zeggen dat ik ‘m top vind. Nice! (86/100)

Balblair 22 Year Old 1975, First Cask #7282, b. 1998 – 46.0%

Deze Balblair is erg apart! Naast het typische gele fruit krijg ik hier eerst flink wat aardse toetsen en nadien een heuse hint van turf! Dat was totaal onverwacht, maar het werkt erg goed, hoor. Op de tong is hij rijk en rond met geel fruit en een mandje vol bergamot en dat alles wederom onderstreept met turf, wat resulteert in een lange, zacht rokerige afdronk. Indrukwekkend. (88/100)

Mortlach 22 Year Old 1975, First Cask #6255, b. 1998 – 46.0%

Aromatische neus vol fruit met rozijnen op kop, gevolgd door honing, notenolie en chocolade. Maar geen enkele hint van het typische umami karakter van het huis. Het stoort me niet, want hij geurt heerlijk. Op smaak is hij snoeperig en vettig tegelijkertijd en wordt hij wat donkerzoet, als u begrijpt wat ik bedoel. De afdronk is lang, zoet en best atypisch. Maar dat neemt niet weg dat ik hier flink van genoten heb. (87/100)

Wow, wat een avond, zeg. De scores spreken voor zich. Dit was echt topspul en bovendien liquid history, want First Cask is niet meer en deze waren allemaal al meer dan 20 jaar geleden gebotteld, sterker: de meeste brachten evenveel tijd door op vat als in de fles.

Maar het feestje was nog niet voorbij.

Bij het voorproeven was Arnout blijkbaar de mening toegedaan dat zijn Mortlach niet meer op en top was. ‘Kapot’ is het woord dat hij zelf gebruikte. Wel, ik was het daar duidelijk niet mee eens. Wat wel gold voor elk van deze malts was dat je ze wat tijd moest geven in het glas. Ze werden echt allemaal beter na een minuut of tien ademen. Maar Arnout wilde op zeker spelen en had daarom nog een andere leuke Mortlach meegebracht.

Mortlach 25 Year Old 1994 Connoisseurs Choice Cask Strength, Gordon & Macphail, Sherry Butt #8181, b. 2020 – 55.9%

En deze was wél heel typisch. Erg umami op groene tuinkruiden, kippenbouillon, aardbeien, pruimen en aardappelpuree. De aanzet kon tellen, natuurlijk. Heerlijke krachtig, vuil en zoet. Ik moet even aan rosbief denken. De afdronk is lang, kruidig, zoet en vuil. Voor de liefhebbers van de typsiche, umami Mortlach was dit ongetwijfeld een toppertje. (86/100)

Na afloop van de tasting werd via handopsteking een top drie samengesteld en mijn persoonlijke resultaat week wel wat af van dat van de groep. Voor mij was brons voor de oude Mortlach, zilver ging naar de Balblair, maar het goud was zonder enige twijfel voor de fantastische Linkwood.

May the Malt be with you!

Op zondagnamiddag 30 januari had ik het geluk opnieuw te kunnen deelnemen aan zo’n internationale online tasting van de Dutch Whisky Connection. Het was al mijn derde sessie. Thema van deze tasting luidde ‘Hidden Secrets’.

Michiel Wigman en Jeroen Koetsier waren wederom de gastheren van dienst en leidden de proevers doorheen onderstaand prachtige lijstje van topflessen. Het gaat in vele gevallen om flessen die niet langer beschikbaar zijn of ondertussen torenhoge opbrengsten vangen op de (online) tweedehandsmarkt.

Pareltjes, stuk voor stuk.

Hieronder mijn beknopte tasting notes:

1. Inchgower 26 Year Old 1980/2006 Berry Bros & Rudd – 46%

Deze Inchgower is een vatting van twee First Fill Sherry Casks, namelijk 14157 & 14159. Op de neus blijkt onmiddellijk dat het actieve sherryvaten waren. Ik krijg wat sulfer, een spaarvarken vol koperen muntjes en pas afgestoken vuurwerk. Daarnaast een confituur van allerlei bosvruchten. Denk abrikozen, perzik en braambessen. Hint van rabarber ook. En pruimen. Hier is veel aan de gang. Wat kaneel en kruidnagel houden de boel warm. Een tikkeltje funky. Komt stevig binnen, hoor. Flink wat pruimen en rabarber nu, maar ook cacaopoeder en iets minty. In de lange afdronk kalmeert hij en wordt hij lekker ‘soothing’, als u begrijpt wat ik bedoel. Knappe opener, zeg.

2. Blair Athol 26 Year Old 1989/2015 Cadenhead – 48.9%

Blair Athol en sherry, da’s meestal een geslaagd huwelijk. En da’s hier zeker ook het geval. Deze malt werd in 1989 gestookt en op bourbonvat gerijpt en dan in 2008 op een sherryvat gestoken, zo’n 7 jaar voor hij gebotteld werd. De neus begint een beetje droog, maar wel lekker fruitig op rozijnen, gedroogde abrikoos, verse vijg en peperkoek. Gekonfijte ananas, vanille en pas geboend leder. Komt mooi open. Lekker olieachtig, donker fruit en zwarte peper. Een siroop van tropisch fruit en wat gekonfijte appelsienschillen. Kersensap, pruimtabak, Madeira. Dit is erg, erg lekker. Een vloeibaar dessertje. De afdronk is lang, warm met enkele zachte houttonen. Toppertje.

3. Benrinnes 19 Year Old 1995/2015 Robert Graham – 50.5%

Benrinnes verschijnt minder vaak op mijn radar dan me lief is. Zeker als je dit juweeltje geproefd hebt. Het betreft een single cask dat 312 flessen op vatsterkte opleverde. Overrijpe banaan, karamel, vanille… misleidend eenvoudig in het begin, maar bloeit dan helemaal open op hooi, bloemetjes in de wei, softijs… wordt erg elegant. Op smaak een mooie mand vol wit fruit, ondergedompeld in honing alvorens hij begint te flirten met zachte, tropische toetsen. De afdronk is lekker lang en zacht drogend.

4. Longmorn 18 Year Old Specialty Drinks for The Whisky Show 2011 – 57.8%

Van Longmorn heb ik al flink wat mooi spul geproefd, o.a. ook van Michiel Wigman in zijn They Inspired reeks. Maar dit flesje – waarvan er slechts 150 op de markt werden gebracht – werd door Specialty Drinks gelanceerd ter ere van hun Whisky Show 2011 in Londen. Zoete neus op honing, appelsien, pomelo, vanille en ahornsiroop… Maar op smaak ontploft hij als een drie-traps-raket: heerlijk tropisch fruit nu, zelfs met een beetje water. Denk meloen, papaya, groene druiven en banaan. Zalig. Lekker lange afdronk met een zacht pepertje op het sterfbed. Uitstekend.

5. Bruichladdich 9 Year Old 2006/2016 Private Cask – 58.2%

Dit private cask van Bruichladdich werd gebotteld voor Hunter & Carol-Ann en betreft een jonge Laddie die op een sherry hogshead rijpte. Hi is ocharme 9 jaar oud en maar liefst 58.2% ABV sterk. Het betreft een sherry hogshead, wat zijn prachtige kleur verklaart. Erg aromatische neus op een karrenvracht aan donker fruit: rozijnen, pruimen en krieken (niet te verwarren met kersen). Ook een tikkeltje umami, hoor. Hint van bouillon en een oude zadeltas. Een oude, verlaten turnzaal. Heerlijk. Komt lekker stevig en pittig gekruid binnen. Sandaalhout, kandijsiroop, warme krieken, pompelmoes en iets hartigs waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Fantastisch lange afdronk op donker fruit en flink wat zwarte peper. Een echt OMG-momentje. Briljante Laddie.

6. Bunnahabhain 30 Year Old 1986/2017 North Star Spirits – 52.5%

Van North Star Spirits ben ik fan, dat is geweten. Maar deze 30-jarige Laddie uit de 2^e Cask Series, gebotteld in 2017, had ik gemist. Dus ben maar wat blij dat hij in deze line-up staat. Holy guacamole! Nu krijg ik mijn tweede OMG-momentje nog maar net als ik mijn neus in het glas gestoken heb. Erg gelaagd en boeiend. Vanille en toffee vooraan, yoghurt met perzik in het midden en iets zacht zuur achteraan. In willekeurige volgorde: banaan, limoen, sneakers, spek, natte stenen, kruisbessen, kokosmelk, abrikozen, kaarsvet en fruitpap met een zachte rokerigheid. Erg indrukwekkend. Op smaak is het absoluut hemels. Waxy op citrusfruit, zoet fruit (een beetje snoeperig) met een mooi hint van calvados. Tropisch fruit met zachte kruiden. Absoluut uitstekende Bunna, amai mijn klak! Lekker lange, bevredigende afdronk.

7. Ardbeg 10 Year Old 1990/2001 Old Malt Cask Douglas Laing – 58%

Hola! Een Ardbeg die al meer dan dubbel zolang in de fles zit dan dat hij ooit op een vat heeft doorgebracht, dat is bijzonder. Destijds gebotteld voor Alambic Classique door Douglas Laing, toen zij het Old Malt Cask label nog in hun bezig hadden. Lekker old school op boerderijgeuren en vettige turf. Oestersap, gerookte vis, gras, citroenzeste, kristalsuiker en een paar druppels brak water. Lichtjes medicinaal. Olieachtig op citroensap, grootse rokerigheid maar oh zo clean. Wat citrusschillen, pompelmoessap, zilt water en een zachte bitterheid maar vooral erg peaty. En erg medicinaal nu. De afdronk duurt een eeuwigheid. Mijn favoriet van de middag, zeker weten.

8. Port Charlotte 13 Year Old 2001/2015 Private Cask – 61.6%

We eindigen de debatten met een private cask Port Charlotte, gebotteld voor een zekere Aart Appeldoorn die een drankenhandel heeft in Nederland. Het Fresh Oloroso Sherry Cask leverde maar liefst 272 flessen op 61.6% ABV af. Wat een kleurtje! Erg aromatisch en krachtig op leder, espresso, kandijsuiker, chocolade en turf. Op smaak is hij lekker dirty, hoor. Assen, roet, donker fruit, pruimtabak, cacao en chicorei, pruimen besprenkeld met zout (watte?), zoethout en bessensap. Krachtig en rijk. Maar behoeft geen water. Maar water kan zeker geen kwaad. Hij wordt iets zoeter met nog meer kersen en rook. Lange, warme, kruidige afdronk. Prachtige whisky om de tasting mee af te sluiten.

Geweldige namiddag met fantastisch spul. Ja, ik weet het, ik gebruik veel superlatieven in mijn beschrijvingen, maar als u deze line-up zelf aan de lippen zou zetten, zou u mogelijks mijn beschrijvingen nog te braaf vinden. Dit was echt een uitstekende tasting met spul dat ik wellicht nooit opnieuw zal kunnen proeven. Ik ben maar wat blij dat ik er bij kon zijn.

Ik kijk nu al reikhalzend uit naar de volgende tasting.

May the Malt be with you!

Enkele maanden geleden werd ik benaderd door twee goeie whiskyvrienden van me, Tom Haseldonckx van Buds & Barrels en Stevin Ver Eecke van Art Malts. Ze hadden namelijk het idee om de handen in elkaar te slaan om een nieuwe whisky initiatief uit de grond te stampen dat hen in de mogelijkheid zou stellen om de wat exclusievere whiskyflessen aan te bieden in tastings. Flanders United was geboren.

De eerste tasting werd meteen ingepland op vrijdag 21 januari. Enige bekommernis: wie gaat dat aan elkaar praten. Gelukkig dachten ze aan ondergetekende. En ik heb dat met veel plezier gedaan, want het zijn immers vrienden en – niet onbelangrijk – het was een mooie gelegenheid om deze prachtige line-up zelf ook aan de lippen te zetten, natuurlijk.

De tasting was in een mum van tijd uitverkocht en ik was blij verrast te zien dat het vooral the usual suspects waren die ingeschreven hadden. Een fijn weerzien dat ongetwijfeld garant zou staan voor een leuke avond met flink wat comments op de Smoelenboek.

En dus werden de plannen gesmeed, voorbereidingen getroffen, samples verzonden en een PowerPoint in elkaar gestoken en op vrijdag 21/01/2022 om 20u stipt gingen we live. En de avond werd legendarisch…

Wat wil je, met zo’n line-up? This will be a night long remembered…

Hieronder mijn hoogstpersoonlijke, weliswaar erg beknopte, tasting notes:

1. Bruichladdich 25 Year Old 1991 Dun Bheagan – 48.1%
   

Heldere, cleane neus op boomgaardfruit en herbale toetsen op een bedje van woodsmoke (of zou dat toch een beetje turf geweest zijn?). Flink wat boter, citroengras en iets minty. Op smaak krijg ik Reine Claude pruimpjes, rook. Zalige afdronk. Heerlijke opener, zeg.

2. Glentauchers 24 Year Old 1996 – Valinch & Mallet – 47.0%

Romige neus op kaneel, appelcake, tamme kastanjes, witte chocolade en een hint van marsepein. Flink wat Werther’s Original, rozijntjes, menthol en kamfer. Lekker zoet en fruitig op de tong. Menthol keert weer in de afdronk. Deze malt rijpte op een Koval cask – van een craft distillery in Chicago – wat hem lekker zoet maakte. Indrukwekkende Glentauchers. Blij dat deze niet verdween in Ballantine’s.

3. Bunnahabhain 12 Year Old 2009 Buds & Barrel – 50.3%

De neus is erg romig op botterbollen, marsepein en hazelnoten. Iets umami als dragon en maggimix kruiden. Doet me even denken aan oude Armagnac. Gezouten karamel, appelsienconfituur, woodsmoke… Uitstekende Bunna, hoor. Hier mag je binnenkort volledige tasting notes van verwachten, want ik heb me een flesje aangeschaft.

4. Glen Scotia 24 Year Old 1992 Hart Brothers – 49.5%

Heerlijk fruitig met een prachtig maritiem element. Een walmpje diesel schemert door. Erg rijk en aromatisch. Het DNA van Glen Scotia wordt niet overmeesterd door het oloroso hogshead. Houtsnippers en aceton. Op de smaak komt dat vuile ook mooi tot uiting. Ecoline en plasticine gaan de karamel en het fruit vooraf. De rokerigheid wordt best groots. Lange afdronk.

5. Ledaig 22 Year Old 1997 Boogieman – 50.3%

Deze geturfde Tobermory is echt vuil op de neus. Teer, visolie, mest, spek op de barbecue. Heel herbaal. Compleet verstoken van fruit. Ik durf gerust te stellen dat hij stinkt. Maar op smaak is het een absolute bom en maakt hij alles weer goed. Limoen, sap van olijven en lekker gebalanceerd. Bijzonder lange en erg deugd doende afdronk.

6. Kavalan Solist Port Cask 2011 for The Nectar – 58.6%

Opgelegde rozijntjes en een stoofpotje van rood fruit. Donkere bessen. Noten, vijgen en rode-vetersnoep. Een bommetje, zoals we dat van Kavalan gewend zijn. Op smaak krijg ik Cadbury chocolade met gekonfijt fruit in en een karrenvracht aan kersensnoepjes. Intense portinvloed en het is absoluut heerlijk. De afdronk… ik proef ‘m nog… Topper.

7. Glenburgie 17 Year Old 2003 Art Malts – 62.0%

Deze flink uit de kluiten gewassen Glenburgie proefde ik een jaar geleden al. Je kan de tasting notes hier op je gemak nalezen. In a nutshell: bosvruchtenthee en dennenappels op de neus, anijs en Turks Fruit. Een herfstwandeling in het bos. Lekker mondvullend. Donkerzoet fruit, chilipepers en kruidnagel, gestoofde aardbeien. Lange, warme, kruidige, snoeperig afdronk. Regelrecht dessertje.

8. Glen Garioch 30 Year Old 1990 Carn Mor – 52.2%

Zoete neus op karamelbonbons, hint van tropisch fruit. Banaan, mango ananas op de barbecue, popcorn… ik moet even aan een Ierse whiskey denken. Tijdens de tasting wordt gewag gemaakt van tatjespap. Hilarisch. Het blijkt een aardappelpuree te zijn die gemaakt wordt met karnemelk. Karnemelkstampers in het Nederlands. WTF? Stevig op smaak met veel fruit – wit en geel – en flink wat kruiden. Erg zomers. Een metalige toets op de afdronk, alsof deze malt uit een blik geschonken werd.

Ge-wél-dig genoten en ik hoop van de deelnemers hetzelfde. Aan de commentaren tijdens en na de tasting te zien, hoef ik me daar geen zorgen over te maken.

Overigens, de Glenburgie kwam als winnaar uit de bus, op de voet gevolgd door de Kavalan en de Bruichladdich. Leuk was wel dat alle whisky’s stemmen hadden gekregen en dus stuk voor stuk wel bij iemand van de 30 proevers in de top drie stond. Geeft wel aan wat een fantastische line-up we konden presenteren vanavond.

Langs deze weg wil ik Tom en Stevin dan ook nog eens van harte bedanken voor dit topinitiatief. En de volgende afspraak ligt reeds vast, maar als je er bij wil zijn, zal je rap moeten reageren. Op vrijdag 18 maart volgt een nieuwe tasting onder de banner Flanders United: The Battlefield, waarbij we samen acht drams zullen ontdekken, waarvan we er zes head-to-head zetten. De line-up verklap ik hier uiteraard nog niet, maar ik kan u alvast vertellen dat het weer de moeite gaat zijn. En dus heb ik mezelf maar opgegeven als gastheer. Ah, ja!

Ik hoop dat jullie er dan ook weer massaal kunnen bij zijn.

May the Malt be with you!

Tom De Greyt is al jaar en dag een trouwe whiskyvriend die al vaak heeft meegedaan aan mijn tastings (ik denk dat degene die hij gemist heeft op één hand kunnen geteld worden) en zelf ook een behoorlijke dosis kennis heeft, alsook een uitgebreide barkast. Daarnaast beschikt hij over een groot hart en een al even groot gevoel voor humor. Een man naar mijn hart.

Onlangs vierde hij zijn verjaardag en de traditie wil dat hij dan een birthday tasting in elkaar steekt. Helaas, door corona, moet deze voor het twee jaar op rij online doorgaan. Maar goed, beter dan niets, moeten we maar denken.

Tom haalde een heleboel flessen uit zijn barkast en begon te versamplen… Maar… je wist niet op voorhand wat je allemaal ging ontvangen en sterker nog: de verschillende deelnemers aan de tasting kregen allemaal een ander setje. Mijn setje had nummer 12 met daarin 8 samples waar enkel een nummertje op stond, namelijk 1, 3, 4, 9, 14, 18, 19 en 21.

Maar gelukkig kregen we vlak voor de party van start ging een overzichtje.

Hieronder mijn beknopte tasting notes (achteraf aangevuld met de botteling, nadat Tom de info vrijgaf):

1. Strathmill 26 Year Old 1994 Druma Mor – 47.4% 

   

Mijn opener was er eentje die ik nog niet zo gek lang geleden geproefd had. Maar het was een fijn weerzien, hoor. Prima opener voor mij. De volledige notes van deze Strahmill kan je op mijn blog terugvinden.

2. Miltonduff 13 Year Old 2007 Old Particular Douglas Laing – 46.2% 

   

Als tweede proefde ik alweer een malt die ik al eerder aan de lippen had gezet, zei het wel iets langer geleden. Ik had er zelfs een Rambling van gemaakt. Begrijp me niet verkeerd, het is absoluut geen straf om deze malt opnieuw te mogen proeven, hoor. Het is een toppertje.

3. Lowland 8 Year Old 2011 Whiskybroker.co.uk – 54.0% 

   

Frisse neus op gras, banaan, appeltjes en cheesecake! Dit is géén Auchentoshan, dat merk ik meteen. Glenkinchie is het ook absoluut niet. De toets van yoghurt op de neus doet me aan Bladnoch denken. De body is licht, de smaak snoeperig zoet op appels en peren, ahornsiroop, honing en flink wat peper. De afdronk is lang, peperig en mierzoet. Een lentewhisky die net iets te snoeperig is naar mijn gading. Wel leuk.

4. Glenlivet 14 Year Old 2006 ‘Bay Breeze’ SMWS 2.125 – 60.1% 

Met Glenlivet kan je niet echt fout gaan, toch? Deze Bay Breeze van de Scotch Malt Whisky Society, gebotteld in 2020, offreert op de neus flink wat banaan en kokosnoot, maar ook amandelen en limoen. Erg fris. Lente in het glas. Op smaak krijg ik daar appels bij en een lichte florale bijna geparfumeerde toets. Ananas steekt de kop op. Leuk! De afdronk is, wellicht te danken aan het hoge alcoholpercentage, erg lang. Lekker!

5. Clynelish 9 Year Old 2011 ‘Oil Rubbed Rhubarb’ SMWS 26.257 – 58.7%

We blijven nog even bij de Scotch Malt Whisky Society en proeven deze jonge Clynelish die luistert naar de leuke naam ‘Oil Rubbed Rhubarb’. Geweldige neus, lekker waxy zoals het hoort, met appels, overrijpe bananen, bramen en… euh… rabarber. Oké, ik snap ‘m. Zachte kruidigheid en iets van bergamotolie. Erg lekker, hoor. Op smaak krijg ik bijenwas, kiwi, ananas, rabarber- en ananasconfituur met flink wat honing en witte peper. Erg lekker, amai! De afdronk is lekker lang en waxy. Superlekkere Clynelish.

6. Tomatin 12 Year Old 2002 Cuatro Series Pedro Ximenez – 46%

Donkerzoete neus op rozijntjes en pruimen met zoete karamel en melkchocolade met noten. Hint van koffie, appelsien en zachte kruiden. Op smaak is de sherry overduidelijk en offreert het hout ook flink wat kruiden. Veel meer dan op de neus. Denk nootmuskaat, kaneel en kruidnagel. Het zoete is lekker donker en fruitig en luxueus. De finish is middellang en kruidig. Erg bevredigende dram, hoor.

7. Ardmore 11 Year Old 2008 Druma Mor – 54.1%

Ondanks het feit dat ik deze ook al eens geproefd had – ondertussen toch al even geleden – was het een fijn weerzien, want hoe vaak komt het voor dat je een jonge, heftige Ardmore kan proeven die gerijpt werd op een voormalig vat van Laphroaig? Krachtpaters, hoor. En je kan mijn tasting notes hier nalezen.

8. Dufftown 12 Year Old 2009 ‘An Old Soul in New Shoes’ SMWS 91.31 – 55.2% 

   

Deze erg bleke Dufftown ruikt naar pannenkoekenbeslag, leisteen, menthol en appeltjes. Een hint van plastiek zakjes, maar het stoort niet. Lekker olieachtig en krachtig op de tong. Flink wat witte peper en rapenolie! Dat ben ik nog niet vaak tegengekomen in een whisky. Wat citrussnoepjes en gedroogde bloemen en kamille. De afdronk is middellang en snoeperig zoet met wat munt op het sterfbed.
Wat leuk, zeg! Zo’n ongedwongen avondje gewoon leuteren en grappen maken en ondertussen lekker spul proeven. En niet één Auchentoshan grapje. Alle gekheid op een stokje: dit was een gezellige avond!

Gelukkige verjaardag, Tom!

May the Malt be with you!

Onlangs heb ik heel wat lekkers van Watt Whisky geproefd. Eerst was er het heerlijke Watt-appas diner in restaurant De Cluysenaer, dan was er het geweldige festival Spirits in the Sky in Brussel en tot slot presenteerde Jeroen van The Bonding Dram een mooie line-up van Watt Whisky op woensdag 22 december en dit op een erg leuke locatie: Wilde Brouwers in Merelbeke, een oude schoenfabriek die in een kunstgalerij en een micro-brouwerij annex feestzaal werd omgetoverd.

Hoog tijd om al dat lekkers even op te lijsten en van (weliswaar beknopte) tasting notes te voorzien.

Dailuaine 12 Year Old 2008 – bourbon hogshead – 57.8% – 312 bts

Dit was de opener bij De Cluysenaer en ik herinner me dat ik hem niet onmiddellijk kon appreciëren. Havermoutpap en butaangas gemixt met appels en groene druiven op de neus. Het is even wennen. Het alcoholpercentage geeft een flinke trap tegen de tanden, terwijl de druiven evolueren naar fermenterende pompelmoes. Moutsuikers proberen de boel nog wat te redden, maar deze is te moeilijk voor mij. In de finish krijg ik zelfs zeepbellen. Geen spek voor mijn bek.

Blended Scotch 11 Year Old – Whiskyrestaurant De Cluysenaer – 55.1% – 236 bts

Deze proefde ik voor het eerst bij De Cluysenaer en kocht terstond twee flessen. Een paar weken later bracht ik deze mee naar de Watt Tasting van Jeroen en trakteerde de aanwezigen om deze mooie blend. Mark Watt beweert zelf dat hij niet weet wat er in zit, maar fluisterde ons wel in dat hij uit de stallen van Edrington komt. Dan is het best mogelijk dat dit zo’n pre-Famous Grouse blend is die zowel Macallan als Tamdhu of Glenrothes bevat. Of zelfs wat Highland Park. Maar van de Macallan ben ik eigenlijk redelijk zeker, want de neus is een feest van rood fruit, marsepein, gebakken appels en goudbes. Op smaak is hij zijdezacht, feestelijk zoet en zacht gekruid. Pomme d’amour leidt, gevolgd door rozijntjes en hoestsiroop. Een echte dessertwhisky. De afdronk is verrassend lang, mierzoet en zacht kruidig op nootmuskaat en wat kaneel. Zo zie je maar: whisky hoeft niet duur of erg oud te zijn om absoluut zalig te smaken.

Of zoals Mark Watt het verwoordde toen hij mijn fles signeerde: ‘Not Auchy, but still good!’ Gelijk heeft hij.

Hola, hola, wacht eventjes!!

Ik zou het nog bijna vergeten. Alvorens de whisky tasting verder te zetten, kregen we in de brouwerij wel een kleine avant-première. Ze hadden daar namelijk net een nieuw bier gelanceerd, speciaal voor de feestdagen. Het is een ode aan de stout van Brasserie L’Ancre (niet te verwarren met Het Anker in Mechelen) die in Merelbeke operationeel was en in de jaren ’30 van de vorige eeuw aan Augustijn Hul werd verkocht die prompt haar naam veranderde. In de jaren ’80 sloot ze de deuren en thans staat er een Colruyt op de site.

Hul Extra Stout – De Wilde Brouwers – 10%

Deze is erg romig en donker op de neus met toetsen van koffie en cacao, iets van noten en zachte, gezouten karamel. Minder zwaar dan andere stouts die ik al proefde, wat deze een streepje voor geeft. Ik hou er van als mijn stout smaakvol is, maar het hoeft geen maaltijd te zijn. Deze doet precies wat hij moet doen. Heerlijk!

Orkney 8 Year Old 2012 – hogshead – 57.1% – 392 bts

Deze Orkney proefde ik ondertussen drie keer! Bij De Cluysenaar, bij Jeroen en vandaag nog eens van een sample dat ik scoorde op Spirits in the Sky. Hij is erg atypisch voor een Highland Park en die krijg ik vandaag de dag wel vaker in het glas. Deze erg bleke malt ruikt in eerste instantie naar karnemelk en banaan, met kokos en vanille en wat zachte rook. Slechts een hint van wit fruit verschijnt op de tong, terwijl zachte turfrook en heide de lakens uitdelen. Hij is nogal scherp en een tikkeltje alcoholisch. Een hint van vuursteentjes en karton op de afdronk maken hem best wel wat funky. En het is geen Jamaicaanse rum, toch?

Lochindaal (Bruichladdich) 13 Year Old 2007 – 57.1% – 254 bts

Geproefd bij De Cluysenaer en bij Jeroen. Het was een blij weerzien, want deze Lochindaal is geweldig. Lochindaal is meer geturfd dan Port Charlotte, maar niet zo fel als Octomore. Hij zit ergens er tussen. Op de neus is het een strijd om de aandacht van je neusvleugels tussen nieuwe lederen laarzen, spek op de barbecue, plasticine, ecoline, gebakken banaan, citroensap, hooi in een schapenstal, boerenboter en walnoten. Phew! Complex beestje op de neus. Lekker olieachtig op de tong, krachtig zonder alcoholisch te worden, lekker pittig gekruid op witte peper en koriander. Pompelmoes en jonge appels steken de kop op. De lange, erg rokerige en warme afdronk is simpelweg outstanding. Na de Imperial (zie hieronder) mijn favoriet van de avond.

Tormore 10 Year Old 2010 – hogshead – 57.1% – 287 bts

Ik ken Tormore niet zo goed, maar wat ik er al van proefde smaakte mij vooral lentefris naar jonge appeltjes. Deze release van Watt Whisky was echter gefinisht op voormalige Islay vaten, waardoor hij me eerder aan Armore deed denken. Da’s geen straf, voor alle duidelijkheid. Dat gezegd zijnde, hoeft zulks voor mij niet echt, omdat het DNA van het huis dan te fel gemaskeerd wordt. Desalniettemin een aangename malt.

Imperial 25 Year Old 1996 – Refill Barrel – 53.6% – 214 bts

Dit was voor mij de opener van Spirits in the Sky. Corona verplichte de organisatie immers om alle deuren wijd open te gooien voor de ventilatie en laat de stand van Mark Watt nu net naast de ingang liggen (weliswaar in een andere zaal!) en hij stopte ons deze Imperial in de handen terwijl we stonden aan te schuiven om naar binnen te gaan. Op de neus krijg ik moutsuikers, gebak, honingbier en kalk. Iets wat me doet denken aan perzik, lychee en… schorseneren! Op smaak gaat het eerder richting gedroogde mango (dankjewel, Bart!), honing en witte wijn. Ook op de tong krijg ik appels, ananas en kalk. De afdronk is gewoon heerlijk lang. Machtige Imperial! Mijn favoriet van de avond en de tweede belangrijkste reden dat ik hier naar toe kwam. ‘De belangrijkste?’ vraagt u. Om nog eens onder de mensen te komen, natuurlijk. Dat was weer veel te lang geleden.

Glen Spey 13 Year Old 2008 – sherry cask finish – 53.6% – 280 bts

Da’s een specialleke – to say the least. Zowel op Spirits in the Sky als bij Jeroen geproefd. De neus is effe wennen, hoor, want ik krijg toetsen van porto, karton en balsamico azijn. En nog geen klein beetje. Amusant, maar ik ben er nog niet uit of het ook lekker is. Ook op smaak worden toetsen van rood fruit flink ondergedompeld in de wijnazijn, amai. En dat trekt zich helemaal door tot in de licht drogende finish. Deze is vast en zeker niet voor iedereen. Ik zou er alvast geen hele fles van leegkrijgen. Dat zegt genoeg, me dunkt.

Blended Scotch 18 Year Old 2003 – hogshead – 56.3% – 345 bts

Grappig dat het kleine label onderaan de fles absoluut geen details bevat. Typo? Hoe dan ook, deze is erg vreemd, hoor. Bij de eerste nosing is hij een tikkeltje aggressief en krijg ik zeepbellen en een vuile schoteldoek. Dafalgan? Op smaak is het alvast een stuk beter. Snoeperig zoet op rucola bonbons, pruimen en wat tropisch fruitsap. Op de middellange afdronk krijg ik dan weer was stopverf. Jongens, jongens, wat is dat hier allemaal? Seffens ga ik die dafalgan nog nodig hebben…

Gauw iets anders. Laten we de rum niet vergeten die Mark & Kate Watt al op de markt brachten.

Ik proefde er twee: de Clarendon Estate in De Cluysenaer en de Foursquare op Spirits in the Sky.

Voor die tasting notes wijs ik u graag door naar mijn ‘volwaardige’ blogposts, die al eerder verschenen.

Clarendon Estate 16 Year Old 2004 Watt Rum – 57.1%

Die tasting notes kan u hier terugvinden: https://blog.whivie.be/?p=9393. Jamaicaanse rum: het is een stijl die je moet leren drinken, me dunkt. Ik heb het geleerd en ben daar maar wat blij mee.

Foursquare 14 Year Old 2007 Watt Rum for The Nectar 15^th Anniversary – 57.1%

Die tasting notes kan u hier terugvinden: https://blog.whivie.be/?p=9389. The Nectar selecteerde deze voor hun 15-jarige bestaan. A sippin’ rum, savvy? Heerlijk spul.

Maar nog even terug naar De Wilde Brouwers, want zoals gewoonlijk waren we na de Watt tasting nog niet helemaal klaar. De usual suspects die hier kwamen proeven, hebben de goeie gewoonte vaak zelf iets mee te brengen en dus volgde nog een kleine ‘after-tasting’, zeg maar. Dit waren de extraatjes die we nog proefden.

Laten we beginnen met nog een biertje van de Wilde Brouwers.

The Wild Specials Flemish Red Ale – aged on Bordeaux Casks – 7%

Dit rode bier bracht 14 maanden door op rode wijnvaten uit Bordeaux. Dit fris zurige bier vertoont zachte toetsen van rode bessen en frambozen. Hij heeft een milde body en is lekker verfrissend. De rode wijn toets zorgt voor een mooie balans tussen zoet en zuur. Dit kapt gevaarlijk vlot binnen.

Image of Islay – Grey Seal at Portnahaven – Malts of Scotland 2015 – 49.8% – 485 bts

Deze werd al in 2015 gebotteld door het Duitse Malts of Scotland en is de enige in de reeks die Image of Islay werd gedoopt (wellicht per vergissing, want alle andere releases werden Images – meervoud dus – of Islay genoemd). De distilleerderij die het dichtst bij Portnahaven ligt, is Bruichladdich. Op de neus is hij lekker vuil. Ik grapte ‘een dode koe op een bedje van zuurkool, pindanoten en oxo.’ Maar op smaak wat hij bovendien lekker zoet met gekaramelizeerd fruit en woodsmoke. De erg lange, warme en kruidige afdronk deed me denken aan Port Charlotte.

Balvenie 1989 Portwood – OB 2014 – 40%

Hola, een 15-jarige Balvenie die op portovaten rijpte gedurende 15 jaar. Vandaag de dag betaal je je blauw voor deze fles, dus toen die op tafel verscheen begonnen mijn oogjes te blinken, want deze had ik nog niet geproefd! De neus barstte van het rode fruit, toffee en gekonfijte appelsien. Flink wat honing, maar ook wat walnoten en gedroogde ananas. Helaas viel de body erg licht uit, maar hij was wel lekker fruitig en zoet, terwijl de afdronk dan weer drogend werkte. Erg lekkere Balvenie, maar hij miste wat punch.

Tot slot proefden we nog de Ardmore 1998 van Elexir Distillers voor de 15^e verjaardag van The Nectar en de Springbank 21 Year Old die in 2021 werd gebotteld, alsook een rum uit de Franse Antillen, maar daar kon ik tevens een sample van meepakken, dus daar krijgt u binnenkort heuse tasting notes van. Beloofd!

Rond 22u30 stapte ik voldaan in bij Dearly Beloved, die zo lief was mij te komen ophalen en maakte me de bedenking hoe erg ik dit soort ‘live’ tastings eigenlijk wel mis. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in.

May the Malt be with you!

Nog maar drie weken geleden, op 4 oktober, had ik de eer als gastspreker te mogen aantreden in de Word Class Liquids masterclass van Cinoco (verslagje hier), maar Stephan liet al onmiddellijk verstaan dat hij nog veel meer lekkers in petto voor ons had. Dus maakte ik me ook vanavond met heel veel goesting vrij om wederom van de partij te zijn.

De master of ceremonie was de onvolprezen Jeroen Van Dijck van MEUG, terwijl de Big Cheese van Cinoco, de immer sympathieke Stephan De Bolle, samen met ondergetekende, deze drankjes voorstelden aan de talrijk opgedaagde proevers.

Hieronder mijn, weliswaar beknopte, tasting notes, opgetekend tijdens het gebeuren – vandaar beknopt, dus.

Porto: Taylor’s Reserve Tawny – 20%

Port of porto is een zoete versterkte wijn uit Portugal en wordt geschonken als aperitief, digestief of dessertwijn. Hij bestaat zowel als witte, rosé en rode porto. Door extra alcohol (brandewijn of aguardente) toe te voegen wordt het gistingsproces voortijdig gestopt, waardoor niet alle suikers tot alcohol worden omgezet. Ruby Port komt het vaakst voor, want wordt onmiddellijk gebotteld, maar Tawny Port – genoemd naar de taankleur die ontstaat doordat de wijn meerdere jaren op vat gelagerd werd. In ons glas zit een mooie Tawny Port van Taylor’s. Die familie is al sinds 1692 actief in de Douro-vallei en bezit drie wijngaarden (Quinta’s). Deze Reserve Tawny komt uit de Historical Collection waarbij teruggegrepen wordt naar een flesvorm uit de 18^e eeuw. Mooi roodbruin van kleur en lekker plakkerig. Warme toetsen van butterscotch, hint van koffie en mooie aroma’s van gedroogd fruit als rozijnen en pruimen, maar ook noten en zachte kruiden en een delicate florale geur. Erg verleidelijk. Rond en zacht op de tong met toffee en gekonfijt fruit dat leidt tot een heerlijke lange finish. Zou perfect gaan bij een kaasschotel, als u het mij vraagt.

Calvados: Boulard XO Double Barrel Finish – 43%

Calvados is een eau-de-vie verkregen door het distilleren van appelcider. Lijkt sterk op cognac, maar er zijn toch wezenlijke verschillen. Calvados komt uit het gelijknamige departement in Normandië. De appelcider wordt tweemaal gedistilleerd en dan op eikenhouten vaten gelagerd. Er worden vier typen appels gebruikt: zoet, bitter, bitterzoet en zuur. De bekendste soorten zijn Noël des Champs en de Argile Rouge, maar er zijn er meer dan duizend! Voor een liter Calvados wordt niet minder dan 18kg appels gebruik. Maison Boulard werd in 1825 opgericht en is één van de bekendste uit de regio Pays d’Auge. In ons glas zit een XO die eerst rijpte in Franse eik en daarna nog 11 weken gefinished werd in zowel Amerikaanse Rye als Bourbon vaten. Vandaar ‘Double Barrel Finish’. Ik krijg appelgebak, noten en vanille met milde toetsen van tabak, gedroogd fruit en koffie verkeerd. Heerlijk droge afdronk. Het hout laat zich mooi ontdekken, wat deze Calvados diepgang geeft. Slechts 3000 flessen werden op de markt gebracht.

Brandy: Caffo Heritage Riserva 1970 – 42%

Brandy is de Engelse verbastering van het Nederlandse woord brandewijn, afkomstig van ‘gebrande wijn’, verkregen door het distilleren van wijn en moutwijn, bedoelt om hem niet verloren te laten gaan. In tegenstelling tot cognac en calvados kan brandy dus ook met ander fruit gestookt worden. In 1865 begon Guiseppe Caffo te stoken in zijn garage aan de voet van de Etna. In 1915 richtte hij dan zijn eigen stokerij op in Santa Venerina op Sicilië. Vandaag de dag is de vierde generatie aan de slag met verschillende likeuren, siropen en zelfs bieren. Ze exporteren naar 70 landen. In ons glas zit de Heritage Caffo, een brandy uit Italië, gestookt in 1970 en dan maar liefst 46 jaar lang gerijpt. Op het label staat dan ook ‘Stravecchio’, wat zoveel betekent als ‘erg oud’. Heerlijk zoet, maar toch complex met chocolade, mokka-ijs, bubblegum, nougat en anijs (met dank aan Dirk). Ik wordt hier heel blij van.

Rum: Bocathéva 6 Year Old – Ron de Panama – 45%

Rum is een sterke drank, oorspronkelijk uit het Caribische gebied, gestookt van de bijproducten van suikerriet (melasse), vers suikerriet sap of suikerrietsiroop. Het woord rum zou afkomstig zijn van het Franse ‘arome’ of het Latijnse ‘saccharum’. Dit is een Spaanse stijl rum. Typisch zoete neus op butterscotch, ananas en citrus en vers rietsuiker. Soepel en zacht gekruid. Lekker fruitig op smaak met een lange, zachte en verwarmende afdronk. Tikkeltje funky. Geen wonder dat deze Panamese rum goud haalde op de Spirits Business Masters 2020 en zilver in San Fransisco in hetzelfde jaar. Op de International Whisky & Spirits Competition ging die aan de haal met 91 punten. Da’s niet slecht voor een nieuwe onafhankelijke bottelaar die nog maar drie jaar bezig is. Volgens Bram kan je daar ook een geweldige Palmetto mee maken.

Whisky: Black Bottle Island Smoke – 46.3%

Black Bottle is één van de eerste whisky’s die ik ooit proefde. Destijds te koop voor een prikje in een leuke verpakking op het festival in Gent en sindsdien vaak te vinden in mijn barkast. Het is overigens één van de oudste blends op de markt, al verkrijgbaar sinds 1879 en al sinds het begin is Bunnahabhain de fingerprint malt, omgeven door nog andere Islay en Highland malts en grains. In de recente geschiedenis kreeg de fles een nieuwe look, een 10-jarig broertje erbij en in 2021 een nieuwe reeks: de Alchemy Series, waarin er twee verschenen, de Double Cask en de Island Smoke. Het is die laatste die in ons glas zit. Op de neus turf en cederhout met wat toffee en kaneel. Op smaak krijg ik gebakken banaan, havermout en gezouten karamel met wat kardemom en een ziltje. Bunna rules! De afdronk is middellang en bevredigend. Liefhebbers van turf gaan dit erg kunnen appreciëren, zeker in combinatie met de erg vriendelijke prijs. Doet dat ne keer in een Penicillin. Bedankt me achteraf maar.

Whiskey: Pikesville 6 Year Old Straight Rye – 55%

Oorspronkelijk werd Pikesville gestookt in Maryland, van 1895 tot de Drooglegging, maar vandaag de dag wordt hij bij Heaven Hill gestookt in Kentucky. De mashbill is 51% rogge, 35% maïs en 14% gemoute gerst. Erg mooie neus op gemalen koffiebonen, melkschuim, houtskool, geflambeerde pannenkoeken met banaan en een hint van munt. Iets van een kaneel broodje en wat gekonfijte appelsienschillen en geblakerde eik. Op de tong blijkt deze flink gekruid en brult de eik! Kruidnagel, kaneel, nootmuskaat en zwarte peper, terwijl de zoetigheid zich vertaalt naar karamel, vanille, gedroogde kokos en honing. Stevige kerel! De kruidigheid zet zich in de lange, drogende afdronk verder. Dit is een indrukwekkende Rye!

Wat een tasting! Zo veel verschillende dranken op één avond, maar wel weer erg goed gerief geproefd. Ik ben bang dat ik weer wat plek in de barkast moet vrijmaken, want enkele van deze jongens komen in huis. Gelukkig komen de feestdagen er aan en dan wordt er ten huize Dermul al wel eens wat meer geschonken dan anders.

Dikke merci aan Cinoco om mij uit te nodigen. Het was inderdaad World Class Liquid in alle opzichten. Bovendien moet ik bekennen dat mijn reeds niet onaanzienlijke ego erg gestreeld wordt door het feit dat jullie mijn mening op prijs stellen. Ik denk vaak ‘ik ken er niks van, maar kan ’t goed uitleggen’, maar jullie lijken daar anders over te denken. En zolang jullie geloven dat ik een nuttige bijdrage kan leveren, proef ik met heel veel plezier mee.

May the Malt be with you!

Ik ontving een paar weken geleden een mooi pakketje via Cinoco, importeur van Milk & Honey Distillery. Daarin vond ik – naast een sleutelhanger en andere leuke hebbedingetjes – een doosje met vier miniaturen van Milk & Honey whisky, drie single casks en de ondertussen zo goed als uitverkochte Apex Dead Sea. Die zou ik vanavond trouwens al voor de derde keer proeven zonder mijn eigen fles te moeten openen, hoera!

Op zondag 24 oktober, om klokslag 21u, zat ik klaar voor deze online masterclass. De brand ambassador, master distiller en eigenaar van de distilleerderij zelve, praatten de masterclass aan elkaar, doorspekt met humor en flink wat feiten en wetenswaardigheden.

Maar we waren hier natuurlijk in eerste plaats om whisky te proeven. En dat deden we dan ook met de nadruk op het klimaat rond – zeg maar terroir van – de Dode Zee. De Dode Zee is ’s wereld laagst gelegen meer op 423 meter beneden de zeespiegel. En hoewel er verschillende vaten op daken van hotels rond de Dode Zee liggen, is het onverbiddelijke klimaat verantwoordelijk voor een Angel Share van maar liefst 25%!

We proefden 4 samples en hieronder mijn – weliswaar beperkte – tasting notes.

Beginnen deden we met twee voormalige rye-casks, gevuld op hetzelfde moment, maar eentje gerijpt in Tel Aviv en het andere aan de Dode Zee. Het verschil was markant!

Milk & Honey Ex-Rye Cask Mediterranean Maturation 2018-1015 – 55%

Deze rijpte 33 maande in Tel Aviv (dus het is nog geen whisky, hé!) en offreert frisse fruitige toetsen met abrikozen en ananas en zachte kruiden.

Milk & Honey Ex-Rye Cask Dead Sea 2018-1008 – 55%

Deze spirit rijpte eveneens 33 maanden, maar in het hete klimaat van de Dode Zee, zo’n 90 minuten rijden van Tel Aviv. Deze is veel intenser en donkerder en zoeter. Doet me wat aan een bourbon denken. Chocolade, bruine suiker, rozijnen. Heerlijk!

Milk & Honey STR Dead Sea Cask 2018-0820 – 55%

Dit is wel whisky, want zo’n 3.5 jaar, waarvan de helft aan de Dode Zee. Een STR cask is een voormalig rode wijnvat. STR = shaved, toasted, re-charred. Flink kruidig op kaneel en kruidnagel, met mooie toetsen van rood fruit. Erg, erg mooi. Indrukwekkend.

Milk & Honey Apex Dead Sea – 56.2%

En dat werd dan allemaal samengebracht in de Milk & Honey Apex Dead Sea… Een indrukwekkende whisky! Zo indrukwekkend, dat ik besloten heb hem niet hier te bespreken, maar hem te belonen met volledig tasting notes, die u morgen zal ontdekken!

Een dikke merci aan Cinoco en de mensen van Milk & Honey om deze tasting mogelijk te maken. Het was kort, maar erg krachtig en de whisky is gewoon erg, erg goed!

May the Malt be with you!

‘Hey, Mark, we zien dat jij af en toe ook eens kan genieten van een goeie cognac of armagnac. Op maandag 18 oktober organiseren we een online masterclass. Goesting om deel te nemen?’

Het leek wel een strikvraag, maar het was een oprechte uitnodiging van Stephan van Cinoco en ik ging er heel erg graag op in. Want inderdaad, de laatste twee à drie jaar heb ik deze Franse spirits leren ontdekken en ik moet zeggen dat ik er helemaal weg van ben.

Ik hapte onmiddellijk toe, ontving enkele dagen later mijn pakketje met 7 samples en de toegangscode tot de Zoom-meeting. Om klokslag 20u zat ik klaar om af te zakken naar La Douce France.

De tasting werd aan elkaar in goede banen geleid door Jeroen Van Dijck en aan elkaar gebabbeld door Manon Lledo & Frederic Dezauzier voor de cognac en François Sutre voor de Armagnac, die zich van hun beste kant lieten zien.

Hieronder mijn, weliswaar erg beknopte, tasting notes, die ik schreef tijdens de tasting. U weet dat ik geen echte kenner ben, dus vergeef me dat deze notes een samenvatting zijn van mijn eigen ervaringen en die van de (beter beslagen) deelnemers aan de tasting.

We begonnen met 4 cognacs van Camus. Dit huis produceert al cognac sinds 1863 en wordt momenteel geleid door de Cyril Camus, vijfde generatie. Cognac is een brandewijn van witte wijn afkomstig uit de streek rond de gelijknamige stad. Er zijn zes districten met elk hun eigen kenmerken: Grande Champagne, Petit Champagne, Borderies, Fins Bois, Bon Bois en Bois Ordinaires. Slechts 6 druivenrassen mogen gebruikt worden, hoewel 90% Ugni Blanc is. Er moet dubbel gedistilleerd worden (in tegenstelling tot Armagnac, dat maar één distillatie vereist) en de rijping op eikenhouten vaten duurt minimaal 2,5 jaar.

Cognac: Camus VSOP Intensely Aromatic – 40%

De Intensely Aromatic is een blend van enkele van de beste Cognac Borderies die Camus in de kelders heeft liggen met wederom flink wat florale en fruitige toetsen op de neus, aangevuld met de kruidigheid van de eik. Alle vaten voor deze cognac zijn ‘fine grain’, wat zoveel betekent als weinig tannines die getransfereerd worden om vooral het fruit te laten spreken. Perfect gebalanceerd met toetsen van tropisch fruit en vanille. En hoewel ik hier vooral puur van kan genieten, is deze ook uitstekend voor een Sidecar (40ml cognac, 30ml vers citroensap, 30ml Triple Sec, drie dashes bitters). Geweldige opener!

Cognac: Camus VSOP Borderies – 40%

De Camus VSOP Borderies is een exclusieve en gelimiteerde uitgave van Camus met een florale neus vol minerale karaktertrekken op de neus. Op smaak wordt dat mooi aangevuld met abrikozen, kokosnoot, appel met kaneel en ananas. Op de finish evolueert dit mooi naar een trosje druiven recht van de ranken, met een mooi kruidig randje.

Cognac: Camus Port Cask Finish – 43.2%

Deze Camus werd gefinisht in voormalige tawny port vaten van 220 liter gedurende amper drie weken. Het is de allereerste cognac die op port werd gefinisht. Daardoor offreert hij op de neus mooie toetsen van rood fruit, wilde bessen, tannine en noten. Op smaak ontdek ik een panoplie aan rood fruit, wilde bessen en een zachte invloed van hout. Zoete en pittige afdronk. Subtiel, maar erg apart. Jammer genoeg wordt deze niet meer gemaakt (om de simpele reden dat de regels het gebruik van het woord ‘finish’ in cognac verbieden, niet zozeer het vat noch de praktijk). Een snoepje.

Cognac: Camus Ile de Ré – 40%

Deze cognac kenmerkt zich door wat zilte elementen door het unieke eilandklimaat van het Ile de Ré (waar ik mooie herinneringen aan heb). Elegante, frisse neus met wit fruit en Café Noir koekjes, wat zich op de tong vertaalt naar wit fruit omgeven door een handjevol noten en wat minerale toetsen. Ik beken, ik drink deze het liefst met een blokje ijs en bij een bordje oesters.

Na deze mooie cognacs was het tijd voor die andere razend populaire Franse spirit: Armagnac. Dit is een distillaat van druiven, net als cognac, uit de gelijknamige streek in het zuiden van Frankrijk, dat al sinds de 12^e eeuw wordt geproduceerd. Er wordt slechts één keer gedistilleerd. Er zijn drie terroirs: Bas-Armagnac, Armagnac-Ténarèze en Haut-Armagnac. We zetten er drie op een rijtje van het huis Samalens, uit Laujuzan in Bas-Armagnac aan de voet van de Pyreneeën. Jean Samalens richte het op in 1882.

Armagnac: Samalens Napoleon – 40%

Heerlijke neus op rozijnen, pruimen, leder, pruimtabak en walnoten. Op smaak is hij minder zoet dan de neus beloofde, maar erg complex en licht drogend. Hint van rancio, daar hou ik wel van. Middellange finish die de mond ietwat droog achterlaat. Napoleon betekent dat de armagnac in deze samenstelling zo’n 6 tot 9 jaar oud is.

Armagnac: Samalens Réserve 1996 – 42%

Hola! Dit is erg lekker! Rancio, walnoten, gezouten karamel, pruimenlikeur en leder. Lekker olieachtig bij aanzet, maar dan onmiddellijk complex en drogend, elegant en kruidig. De afdronk is drogend en bevredigend. Een excellente after-dinner dram. En gestookt in 1996, dat is ook niet min, toch? Deze armagnac rijpte maar liefst een kwarteeuw. Toppertje.

Armagnac: Samalens 8 Year Old Single – 40%

Deze is wel een specialleke. Niet alleen omdat hij dubbel gedistilleerd werd, maar ook omdat het een single is, wat in dit geval betekent dat hij werd gestookt van slechts één type druif, namelijk Ugni Blanc. Lijnolie in de neus met vanille, karamel, sherry en gebakken appel. Fluweelzacht mondgevoel. Lichte toetsen van biscuit, wat droog met zoethout, druif en lichte toets van witte peper. Wat groene druif en droge eik in de afdronk. Mooi!

Een topavondje, zoveel is zeker. Niet alleen omdat Cinoco er voor zorgde dat er specialisten van het huis zelf hun producten kwamen voorstellen, maar vooral omdat het gewoon verdomd lekker is! Ik blijf dan misschien vooral een whiskyliefhebber, maar als ik dan toch moet vreemdgaan, dan zal het toch met deze Franse dranken zijn.

Bedankt Stephan, Glenn en Jeroen.

May the Malt be with you!

World Class Liquids – Cinoco Masterclass 04/10/2021

Het was alweer van juni geleden dat ik nog eens aan zo’n Zoom-tasting, ingericht door Cinoco Spirits, deelnam als spreker en dit was er eentje waar ik erg naar uit keek. Immers, we stonden weer op het punt heel wat lekkers van alle uithoeken van de wereld te proeven.

Chris Lauriers – een bekend gezicht in Vlaamse whiskykringen – was wederom de ceremoniemeester die alles in goede banen leidde, terwijl de producten werden gepresenteerd door Stephan De Bolle in hoogsteigen persoon en mezelf als zijn sidekick (of was het nu net andersom?).

Hieronder mijn, weliswaar beknopte, tasting notes:

GIN: Needle Blackforest Gin, 40% ABV

Deze gin wordt gestookt door de Bimmerle Distillery in Achern, Duitsland. De naam Needle verwijst natuurlijk naar de sparrennaalden uit het Zwarte Woud die prominent aanwezig zijn in deze gin. Daarnaast werden ook nog volgende botanicals gebruikt: jeneverbes, lavendel, gember, citroen- en appelsienschillen, allspice en kaneel. Deze komt in flesjes van 50cl.

GRAPPA: Franciacorta Amarone Barricata, 38% ABV

Dit distillaat wordt verkregen door het afstoken van het restafval (pitten, schillen en steeltjes) van de wijnindustrie. In dit geval van Corvina-, Molinara- en Rondinella-druiven, gebruikt om de beroemde Amarone della Valpolicella-wijn te maken. Hij wordt gestookt in een traditionele alambiek au bain-marie. Vaak geschonken als digestief, maar ik drink al wel eens graag een grappa als aperitief. Deze is lekker zoet zonder over de top te gaan. Verrassend complex voor een grappa. Toetsen van rozijn en abrikoos en gekonfijte druiven. Heerlijk.

COGNAC, Delamain Pale & Dry XO, 42% ABV

Delamain is actief sinds 1920 en vierde dus net haar 100-jarige bestaan. We hebben het hier over Grande Champagne. In tegenstelling tot de meeste cognacs is deze XO zachter en verfijnder omdat hij rijpte op erg oude barriques uit de Limousin (die dus minder tannine en kleur afgeven). Dit zorgt tevens voor een intense neus die leidt tot een zachte, maar erg complexe smaakontwikkeling. Ietwat droge afdronk. Een erg mooie after-dinner dram, als u het mij vraagt. Deze komt in flesjes van 50cl.

WHISKY: Eddu Single Cask for Belgium, 49.5% ABV

Eddu is de naam van de whisky die de kleine, artisanale Destillerie Des Menhirs in Bretagne stookt. Eddu is overigens Bretoens voor Blé Noir – letterlijk zwarte tarwe. Het is dus een single grain, want ‘zwarte tarwe’ kennen we beter als boekweit. In 1999 maakte ze hem voor het eerst. In 2002 volgde de Eddu Silver, in 2006 de Eddu Gold. De huidige generatie – de vijfde al – voegden daar de Eddu Grey Rock en de Eddu Brocéliande aan toe. In september trok Stephane hoogstpersoonlijk naar Bretagne om dit vat uit te kiezen. Ziehier de Eddu Single Cask for Belgium! Hij begon zijn leven in een cognac vat, werd dan overgestoken in een portovat en dan terug naar het cognac vat gebracht. Wat een reis! Het Eddu DNA (de boekweit dus) is onmiskenbaar, maar deze offreert eveneens mooie zoete toetsen van banaan, gebakken appels en zelfs een hint van marsepein. Stevige, romige en volmondige smaak met flink wat zoets, licht medicinaal, wat woodsmoke en hoestsiroop.

WHISKY: Westward Stout Cask, 46% ABV

Ik proefde al eerder de reguliere Amerikaanse single malt uit Portland, Oregon, alsook hun Pinot Noir Cask, die ik erg goed vond. Ik keek dan ook enorm uit naar deze Stout Cask versie. Deze van Oregon barley vervaardigde Amerikaan rijpte eerst op bourbonvaten, maar kreeg dan nog een finish van één jaar op Stout-vaten van brouwerijen uit het Noordwesten van de States. Geroosterd graan en steenfruit met een karrenvracht aan koffie en chocolade. Stout, baby! Romig en mondvullend. Zoet, kruidig en absoluut lekker! Gebrande, gemalen koffie in de afdronk.

WHISKY: Braeckman Single Cask for Belgium, 59.6% ABV

Van Braeckman hebben we eerder al erg goed spul geproefd, zowel single malt als single grain. Ik werd ingefluisterd dat ze lang getwijfeld hebben om dit specifieke single cask op de markt te brengen om de simpele reden dat het zo afwijkt van alle andere die ze al gelanceerd hebben. Het betreft namelijk de single grain uit Oudenaarde die maar liefst 10 jaar lang op een cognac vat rijpte. Atypisch, maar erg lekker! Mooi zoetje van het cognac vat met gebakken appeltjes en geroosterd brood. Lange, bevredigende afdronk.

Nou, nou, dat was me weer het avondje wel. Goed gezelschap, goede spirits, wat kan een mens nog meer willen.

Begin juli viel er een mail in mijn inbox van Chris Hayes, European brand ambassador van Teeling met volgende intro: ‘I wanted to invite you to one of our upcoming tastings if you are available on July 21^st at 8PM Belgium time as I know you are just as much a whiskey nut as me and this is all on specialty grains! Think crystal rye, chocolate porter, double distilled peat, amber malt and so on. See the details below and let me know if you would like to attend.’ Nou, dat liet ik mij geen twee keer vragen, nationale feestdag of niet.

Ik beken, het was broeiend heet en ik zocht mijn toevlucht dan ook op het terras, onder de parasol, maar dan nog bleef het erg warm en misschien wel te warm om whiskey te proeven. Maar ik zette door… alles voor de wetenschap!

Ik zette de laptop klaar, trok de router-kabel door tot op het terras om me te verzekeren van een goeie verbinding, zette mijn glaasjes op de meegeleverde onderlegger en hield de samples bij de hand. Nog een fles water aan de kant en ik was er helemaal klaar voor!

De tasting werd in goede banen geleid door niemand minder dan Alex Chasko, de master distiller, geflankeerd door Iain Wood, head of operations en Robert Caldwell, de global brand ambassador. Schoon volk, dus. En zoals reeds werd aangekondigd in de uitnodiging ging het dus een speciale tasting worden waarin we enkele nieuwigheden aan de lippen konden zetten, vervaardigd met speciale graansoorten, stuk voor stuk op vatsterkte en nog niet uitgebracht. Uniek!

Ze zijn allemaal even oud (2017) en allemaal gerijpt op bourbonvaten en allemaal op zo’n 62% vatsterkte… Hou dus water bij de hand!

Hieronder mijn, weliswaar beknopte, bevindingen (de wordclouds werden op de avond zelfs samengesteld door de tasting notes van de proevers in de chat):

1. Teeling Sample 1 – barley malt

Lekker zoet op de neus op witte wijn, licht aangebrande karamel en mango. Lekker fris en zomers. Krachtig (doh) op de tong. Wat romig op vanilla en kokosnoot, mango en mandarijn en wat kinine. Heerlijk! Lange, bevredigende afdronk. De opener van de avond is eigenlijk hun standard single malt, maar dan op vatsterkte.

2. Teeling Sample 2 – crystal malt

De neus is meer op gedroogd en gekonfijt fruit zoals abrikozen en perzik, wat suikerspin, gedroogd gras en chocolade met pralinévulling. Romig, een tikkeltje pittig op peper en nootmuskaat, pruimpjes en sultanas, verbrande suiker. Mooi zilt randje. Erg intens en aangenaam. De finish verzacht de boel langzaam en is lekker warm. Geweldig spul!

3. Teeling Sample 3 – chocolate malt

Oh! Wat een mooie neus. Iets heel anders. Ananas, aardbeien, origine chocolade, Turks Fruit, digestieve koekjes en subtiele woodspices. Romig en verrassend zacht op de tong. Erg drinkbaar. Chocolade en ananas keren weer, bijgetreden door woodspices. Wordt langzaam aan warmer. Excellente afdronk: lang, warm en bevredigend. Mijn favoriet tot nu toe!

4. Teeling Sample 4 – crystal rye

Erg zomerse neus op allerhande agrums, snuiftabak en euh… zuurdesembrood? Iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Zadeltassen en een verroest poort. Vreemd, maar vreemd is goed. Romig en complex en… groots. Tabak keert weer, iets van menthol en een hoop woodspices. Bergamotolie. Bitter, maar prima in balans. De afdronk is een tikkeltje astringent, maar niks om je zorgen over te maken. Wederom een topper.

5. Teeling Sample 5 – peated malt

Peat, baby! En het verschil met de vorige is dat dit een dubbel gedistilleerde malt is in plaats van een triple gedistilleerde zoals de vorigen. Assen en roet vooraan, een vreugdevuur op het strand, gevolgd door limoensap en citroenschillen. Zilt randje. Natte rotsen. Jonge appels op de achtergrond. Flink peaty op smaak, wat het witte en gele fruit helemaal onderdompelt. Wondpleisters en brandwondenzalf. Erg mooi. Lange, rokerige, assige afdronk. Een goeie peaty whiskey heeft zeker een tijd en plaats. Ik vind dit heerlijk (en in alle eerlijkheid stukken beter dan de Blackpitts (die trouwens triple gedistilleerd is)).

Geweldige tasting. En dan heb ik het niet alleen over de whiskies die echt wel uniek waren. Maar Alex, Iain en Robert slaagden er zelfs in daar bijna stand-up comedy van te maken. Erg amusant. Hoe vaak kan je echt hardop lachen tijdens een tasting? Toch? Heerlijk.

Een groot woord van dank aan Chris Hayes om ook aan deze ‘whiskey nut’ te denken. Dat deze releases maar snel op ons af mogen komen.

May the Malt be with you!

Al voor de vijfde keer nam ik deel aan de zogenaamde Proefolympics, een ludieke blinde proeverij georganiseerd door Norbert Tebarts. Het concept: voor zij die niet bekend zijn met het concept: je krijgt een aantal samples toegestuurd waarvan je niet weet wat het is en dient je bevindingen op een speciaal daarvoor ontwikkelde website in te vullen. Type, land van herkomst, naam, regio, leeftijd, ABV, OB of IB en ga zo maar door. Elk onderdeel kan punten opleveren en er zijn ook bonuspunten te verdienen. Erg plezant, maar wel aartsmoeilijk, dat weet iedereen.

Dat bewijst ook het resultaat van de vorige vier edities: 48^e plek in 2017 met 234 punten, 40^e plek in 2018 met 250 punten, 53^e plek in 2019 met 257 punten en 14^e plek in 2020 met 375 punten. Ik hoopte mijn prestatie van vorig jaar – waar ik echt wel trots op ben – te kunnen evenaren. Maar het zou niet gemakkelijk worden…

Traditiegetrouw proefde ik op voorhand om zowel de examenstress en het E.K. geen roet in het eten te laten gooien. Maar elke dag ging ik wel kijken naar de dagpost en het resultaat.

Hieronder mijn bevindingen, waarbij ik tussen haakjes zet wat ik dacht dat het was. Stel vast dat ik er – al even traditiegetrouw – vaak mijlenver naast zit. Maar het was wel erg leuk en ik proefde flink wat moois. 14 van de 16 samples waren nobele onbekenden voor me.

• Glen Scotia 7 Year Old 2012 Single Cask Selection #19/660-4 (Glen Scotia): voila, dat was er al boenk Ik start mijn proefolympics op de tweede plek. Goed begonnen is half gewonnen.
• Bladnoch 11 Year Old, b. 2020 (Fettercairn): amai, dat was er serieus naast. En nu moet ik ook mijn laatste entry wijzigen, want daarvan was ik overtuigd dat het een Bladnoch was, maar dat kan dus niet… We zakken vier plaatsen.
• Bunnahabhain 22 Year Old 1991 Exclusive Malts Creative Whisk Company (Highland Park): De schade blijft beperkt omdat een groot aantal proevers er even ver naast zaten als ik. We zakken naar de zesde plek.
• Glenfarclas 15 Year Old Limited Edition for The Netherlands (Glentauchers): Dailuaine was ook nog even de revue gepasseerd bij mij, maar was even fout, natuurlijk. Het gaat hier snel bergaf. Dit is mijn laatste dag in de top tien.
• Rebel Yell 10 Year Old (Whistlepig): niemand had deze juist, maar velen zaten wel in het juiste land. Ik dacht rogge, maar het is wel degelijk een bourbon. We donderen naar plak 17.
• Port Askaig 12 Year Old, b. 2020 (Caol Ila): Port Askaig, Caol Ila… ene pot nat, natuurlijk. Maar ik ben er wel ingestonken en zak nog een plekje verder naar 18. Nog altijd goed, toch?
• Bud Spencer Single Malt Batch 1 St Kilian Distillers (Teeling Pot Still): een Duitse single malt, godbetert. Die zag ik absoluut niet aankomen. We zakken verder weg naar de 21^e plaats, maar het ergste moest nog komen.
• Clynelish 17 Year Old 1996 Adelphi (Arran): da’s een erg moeilijke, want weinig uitgesproken. Laat ons een gokje wagen op bourbon-gerijpte Aberlour (ook als was mijn eerste idee Arran). Ik hoop het mij niet te beklagen. Of nee, ik zet toch mijn eerste idee in de tabel… allemaal een maat voor niets. Clynelish niet herkend?! Jongens, toch.
• Glenrothes 9 Year Old 2004 Douglas McGibbon (Aberlour): Gelukkig zaten we relatief goed qua alcoholpercentage en hadden we ook de regio juist, waardoor we opnieuw stijgen naar de 23^e
• Lagavulin 8 Year Old 200th Anniversary (Ledaig): Zucht… en dan te weten dat ik deze wel degelijk al een paar keer gedronken heb, zeg… manmanman. We zakken stilletjes terug weg naar de 35^e Terecht.
• Old Pulteney 12 Year Old 2006 Traveler’s Exclusive (Glen Elgin): oh, oh, een dikke nul vandaag, waardoor we helemaal naar de 43 plaats donderen.
• Highland Park 14 Year Old 2006 Connoisseurs Choice (Kilkerran): Maar jongens toch… niet moeilijk dat we zo naar de 51^e plaats duiken, hé. Het wordt een rampjaar.
• Old Potrero 2 Year Old 18^th Century Style Whiskey (Stauning): nou, ik moest het dus toch in Amerika zoeken. En dan te bedenken dat ik deze drie jaar geleden nog geproefd heb! We tuimelen naar de verkeerde kant van de tabel, helemaal naar de 60^e Snif.
• Ben Nevis 10 Year Old Batch 1 (Inchmurrin): mijn minst favoriete sample van dit jaar. Goeie neus, maar dan ging het stijl bergaf. Echter geen flauw idee wat het zou kunnen zijn. Dit was een wilde gok.
• Highland Queen 30 Year Old (Johnnie Walker): de betere blend één van mijn favorieten dit jaar. Kan je nagaan! We klimmen terug naar de 46^e
• Aultmore 33 Year Old 1982 Wemyss (Ardnamurchan): eindigen in schoonheid, althans wat de whisky betreft.

Dat was weer een aarstmoeilijke reeks, maar veel lekker spul, echt waar. En ook weer perfect georkestreerd door Norbert en zijn kornuiten. Kudos!

Ik strandt op de 41^e plaats met een schamele 279 punten. Da’s gene vette. Mijn gabber Anthony Van Sele, daarentegen, pakt knap brons met niet minder dan 548 punten. Proficiat makker!

Ik beken, dit is pure fun. En ik kijk er dan ook naar uit om de volgende editie opnieuw mee te doen. Want, zoals de slogan terecht bloklettert: ‘meedoen is winnen!’.

May the Malt be with you!

De laatste ‘live’ tasting, dus op verplaatsing met andere mensen in dezelfde ruimte – weet u nog? – was toevallig ook eentje van The Bonding Dram en al even toevallig op dezelfde locatie én nog toevalliger in dezelfde zaal. We spreken 23 september 2020… ongelooflijk.

Ik was dan ook maar wat blij toen ik de aankondiging las van deze tasting: Daily Drams 2021 – 15 years of excellence. Want ja, The Nectar, één van de toonaangevende importeurs van het betere vloeibaar in België, viert dit jaar haar 15-jarige bestaan. En dat betekent dat er weer een hele panoplie aan prachtige vaatjes gebotteld werd.

Jeroen van The Bonding Dram organiseerde de tasting in Destelbergen en trok niet minder dan 9 van die nieuwe flesjes open.

Het werd een waar feest voor de smaakpapillen waar de – toegegeven, niet zo erg talrijk opgedaagde – proevers met volle teugen van genoten.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes:

Speyside 23 Year Old 1997 – 46.9%

Ha, geen Secret Speyside deze keer, maar effectief van de Speyside distillery. Mooie neus op zoete mout, gras, kweepeer, kruisbes en ander wit fruit, marsepein en een florale toets. Erg zoet op smaak op Granny Smith appels, licht zurig dus, maar tegelijker tijd erg zoet met een moutig hart en digestieve koekjes. Relatief korte afdronk op druivensuiker versus het witte vlees van een pompelmoes. Leuke opener!

RRP 210 EUR

Glen Keith 23 Year Old 1997 – 49.9%

Mooi kleurtje. Appelmoes, rozijnen, meringue, florale honing en broodpudding op de neus. Ik ben nu al fan. Best pittig op smaak en zoetzuur op abrikozen, kruisbessen en appelsien. Geweldige body. Middellange, zacht drogende afdronk. Erg goed!

RRP 192 EUR

Arran 21 Year Old 2000 – 52.2%

Ah, dat typische profiel van Arran waar ik zo tuk op ben. Citroengras, heide, Jonagold appeltjes, witte aalbessen en een mooie florale toets. Op smaak wordt dat verder aangevuld met marshmallow, vanille en zoethout, terwijl witte peper, gember en kinine voor de nodige kruiden zorgen. Een erg lange, zoete afdronk volgt met een mooi bittertje op het sterfbed. Erg goed.

RRP 199 EUR

Longmorn 22 Year Old 1998 – 55.7%

Geweldige neus op havermoutpap, mandarijntjes, mango en hout. Evolueert zachtjes naar tropisch fruit. Lekker mondvullend, rijk en rond op citrusfruit, arendsvaren en snoepgoed op steroïden. De lange, romige doch licht pikante afdronk maken het plaatje compleet. Eén van de favorieten van de avond.

RRP 200 EUR

Tormore 32 Year Old 1988 – 45.9%

Verdacht zachte neus op paardenbloemen, varens, nougat, griesmeel, vanille, abrikozen en witte pompelmoes. Licht waxy op de tong op nougat, hazelnoten, helder citrussap waardoor hij een tikkeltje wrang kan overkomen, maar dat wordt rechtgetrokken door wat kinine en vanille. Middellange afdronk op kastanjes, peper en tannine. Erg elegant.

RRP 319 EUR

Ardmore 32 Year Old 1988 – 47.2%

Hola! Wat een bijzondere neus! Gras, mest, brak water, maggimix en… gini! Op z’n zachtst gezegd erg apart. Maar op smaak… groots! Brak water, spek op de BBQ, appels en limoen. Doet even aan Talisker denken, maar hou dat onder ons. De lange afdronk is een gevecht tussen zoet en zilt. Gelijkspel. Grootste Ardmore… maar ook een flink prijskaartje aan verbonden.

RRP 505 EUR

Glen Moray 29 Year Old 1991 – 52.3%

Erg fruitige neus op braam- en kruisbessen. Mooi zoet dankzij een karrenvracht aan vanille, maar tegelijkertijd lekker waxy als van tijgerbalsem, ja zelfs kaarsvet. Erg mooie neus. Op smaak is dat ook lekker fruitig en zoet, maar met een verrassend zilt randje en pittig op kruidnagel. De afdronk is lang, kruidig, zoet en intens bevredigend, zij het zelfs een beetje funky. Dit was voor mij de verrassing van de avond en een erg aangename!

RRP 386 EUR

Secret Islay 14 Year Old 2007 – 52.7%

De distilleerderij waar deze malt vandaan komt wordt geheim gehouden, maar The Nectar verklapt wel dat het er eentje is die rijpte op een Monbazillac wijnvat rijpte. Da’s een zoete witte dessertwijn uit de Bergerac regio, langs de Dordogne rivier in het zuidwesten van Frankrijk. Het resulteert in een erg vreemde neus met hesp, zweet, fermenterende druiven, gepofte kastanjes van de straatventers in Porto, grafiet, oregano en tijm. Phew! Op smaak krijg ik een zoete dram met flink wat spek op de barbecue besprenkeld met allerlei specerijen. Erg pittige, warme en umami finish. Als ik zou moeten gokken, zou ik aan Port Charlotte denken, maar zekerheid daaromtrent heb ik uiteraard niet.

RRP 145 EUR

Balblair 31 Year Old 1989 – 48.2%

Going out with a bang? Ja, zeker, want deze Balblair rijpte maar liefst 31 jaar lang. Een mooie neus op mango, snoepgoed, kokosnoot, ster- en drakenfruit en een grappige toets van kauwgum. Op smaak – die erg zacht is – evolueert dat langzaam naar tropische vruchten, maar ook frambozen en aardbeien. De kauwgom is nooit veraf. De afdronk is lekker en lekker lang, ietwat funky en snoeperig. Indrukwekkende Balblair, hoor.

RRP 597 EUR

Amai mijn klak, wat een avond! Zo’n bijzonder spul, zeg! Maar… laten we eerlijk zijn, de prijzen zijn er ook wel naar. Als ik alle prijzen optel, heeft Jeroen voor bijna 2.800 EUR flessen open getrokken. En hoewel de Ardmore out of this world lekker was, kan ik het niet over mijn hart halen hier meer dan 500 EUR voor neer te tellen.

De bang for your buck botteling van de avond was voor mij de Longmorn, gevolgd door de Arran.

Het was erg fijn de usual suspects nog eens in levende lijve te kunnen ontmoeten. Hopelijk laat de volgende tasting niet te lang op zich wachten.

May the Malt be with you!

Vorige week organiseerde Cinoco al een eerste Whisky World Tour Masterclass en die bewees – voor zover nog nodig – dat er ook in andere landen buiten Schotland en Ierland echt wel heerlijke whisky geproduceerd wordt. Maar er is gewoonweg te veel lekkers om het allemaal in één tasting te ontdekken, dus organiseerde Cinoco op 10 juni een tweede sessie.

Deze tasting werd in de hand gehouden door de onvolprezen Jeroen Van Dijck die zich liet omringen door Stefaan Lesage van Whisky With Friends en mezelf, om tekst en uitleg – en vooral onze bevindingen – te geven bij de geschonken drams. Jeroen had overigens mentimeter ingeschakeld om wordclouds te creëren met de tastings notes van het publiek.

Na een korte introductie kon het publiek de glazen vullen voor weer een leuke ontdekkingsreis.

Hieronder mijn – weliswaar beknopte – tasting notes.

Bain’s Cape Mountain Single Grain – 43%

Een Zuid-Afrikaanse single grain van de James Sedgewick Distillery, die we nog kennen van de Three Ships single malt. Genaamd naar Andrew Geddes Bains, een in de 18^e eeuw in Thurso, Schotland, geboren ingenieur en paleontologist die al snel naar Zuid-Afrika emigreerde en daar in 1853 de Bain’s Kloof Pass voltooide. De whisky is mierzoet zoals je van een single grain mag verwachten, met flink wat vanille, toffee, kokosnoot, amandelen en de zeste van citroen. Lekker romig met een warmende kruidigheid, waarbij vanillepudding en kokosmelk terugkeren. In de finish komen de citroenzeste en amandelen weer, maar het zijn de kruiden die het langst nazinderen. Zomerdram!

Lambay Irish Whiskey Cognac Casks Finish – 43%

Deze Ierse whiskey, die een finish op cognacvaten kreeg, vertoont op de neus flink wat sappig fruit en bakkerijkruiden. Er zit een leuke groene toets aan die me aan tuinkruiden doet denken, terwijl het vat ook toetsen van meringue en aardbei offreren. Op smaak houdt die fruitigheid minder goed stand, maar krijgen we een toets van kalk of leisteen in de plaats, aangevuld met een licht zilt randje. Mooie balans tussen enerzijds maritieme elementen van Lambay en de Franse vaten. Mooie, lange, kruidige finish met appels op het sterfbed.

Nomad Outland Whisky Belgium Exclusive – 41.3%

Nomad proclameert op het label ‘Born in Scotland, Raised in Spain’. Hij werd door Richard Paterson – the Nose – samengesteld met niet minder dan 25 malts en 8 grains, allemaal tussen de 5 en 8 jaar oud die werden gehuwd en dan drie jaar lang op sherry butts rijpten. Born in Scotland. Maar dan wordt het boeiend. De whisky werd verscheept naar de bodega van Gonzalez Byass waar hij nog een finish kreeg van 12 maanden op PX vaten. Raised in Spain. En hoewel de Nomad al een paar jaar op de markt is, hebben we hier een Belgium Exclusive. Mierzoet op de neus met rozijnen, bittere Sevilla appelsienen, toffee, amandelen en mokka. Op de tong is het bijna siroop (wat voor mij betekent dat hij ook goed werk kan leveren in een cocktail). Onverbiddelijk zoet. Rozijnen, cake, pruimenlikeur, banaan en mokka. Mijn tanden vallen bijna uit mijn mond! In de finish nog wat kaneel en peper. Zet dat op tafel bij een kaasschotel of gewoon als dessert.

Aikan Extra Collection – 43%

Ooh, weer zo’n specialleke. Een whisky die naar Martinique wordt verscheept om daar nog te rijpen op JM rumvaten. Jean-Marie Martin bouwde een kleine distilleerderij in Macouba en zette gewoon zijn initialen JM op de vaten. De rum draagt vandaag de dag nog altijd die naam. De whisky daarentegen is bijzonder. Gestookt in ofwel Schotland ofwel Frankrijk (!) gaat hij na een rijping van drie jaar een trans-Atlantische tocht maken naar Martinique waar hij nog eens 2 jaar op zulke rumvaten rijpt. Vandaar de naam Aikan. Want dat betekent ‘Marriage’ in het Awarak, de taal van de oorspronkelijke inwoners van het eiland. Op de neus zou ik eerder denken dat het een rum is! Vanille, allerlei suikers, fruit in een stoofpotje en wat toasted oak.  Op smaak wederom lekker zoet van gekookt fruit en karamel, maar op de finish schermt de whisky mooi door. Dit is een ‘conversation piece’, zoveel is zeker. Leuk verhaal, lekkere ru… euh, whisky!

Braeckman 12 Year Old 2008 Oloroso Finish – 50%

Braeckman Distillers bestaat al sinds 1918, maar in 1996 werd een volledig nieuwe graanstokerij neergepoot in Oudenaarde. Het allereerste product – een jenever met de naam De Blauwe Duif – wordt nog steeds gemaakt. In 1987 nam Filip Braeckman – 3^e generatie – het roer over en breidde het gamma uit met gin en whisky. Alles wordt ter plaatse gestookt, waardoor Braeckman zich één van de weinige zogenaamde ‘warme stokers’ mag noemen. Qua whisky produceren ze single grain en single malt, zowel op drink- als op vatsterkte, zowel bourbonvaten als sherryvaten. In ons glas zit een 12-jarige grain uit 2008 die een finish kreeg op een oloroso sherry cask. Het vat #281 leverde net geen 1000 flessen op. Heerlijke neus op gebakken banaan, chocolade met pralinévulling, verse vijgen en tijm. Een botercroissant besmeerd met appelsienconfituur, marsepein en notenolie. Succulent! Ook op smaak lekker rijk en rond, prima sterkte, op peperkoek, donker fruit en chocolade. Doet me wat denken aan Sinterklaas. De afdronk duurt langer dan de herhalingen van FC De Kampioenen. Absoluut geweldige grain. Klasse!

Ledaig Rioja Cask Finish – 46.3%

Ledaig behoeft amper nog een introductie, toch? De geturfde versie van Tobermory. De naam betekent ‘veilige haven’ en het was tevens de oorspronkelijke naam van de distilleerderij, totdat het dorp Tobermory uit zijn voegen barstte en de vissershaven opslokte. Wederom op 46.3% zodat koelfiltratie overbodig wordt. Deze Ledaig rijpte eerst op bourbonvaten en kreeg nadien een finish op Rioja wijnvaten. Rioja is wellicht de bekendste Spaanse wijnstreek, gelegen in het noordoosten van het land langs de oevers van de Ebro. De bekendste druivensoort is Tempranillo en 90% van hun wijnen zijn rood. De dirty toetsen van Ledaig zijn onmiskenbaar – jonge turf, dieselwalmpje, gebakken spek en pretzels – maar worden hier mooi omfloerst door zoetzuur fruit, aardbeien en frambozen. Iets van kruidige kaas en zelfs de geur van een koeienstal. In de mond is het meer van hetzelfde, maar dan met een flinke rokerigheid en best wat kruiden. Licht drogend door het wijnvat. Zwarte bessen, nu. In de middellange afdronk deemstert de rook langzaam weg om plaats te maken voor een bittertje en wat assen en stokvis. Heerlijk.

Wat een toptasting, zeg! Ik zei het eerder al: als whisky goed gemaakt is, hoeft hij niet per sé uit Schotland te komen. Vanavond werden we heel aangenaam verrast door de kwaliteit van deze mooie whisky’s. Ik heb hier enorm van genoten en enkele nieuwe flessen op mijn verlanglijstje gezet.

May the Malt be with you!

We worden tegenwoordig overspoelt met online tastings, het is soms moeilijk om het allemaal nog te kunnen volgen. Maar we doen ons best, laten ons niet kisten en trachten er zo vaak als mogelijk bij te zijn. Is het bovendien een onderwerp dat ons interesseert, dan moet deze of gene meeting maar wijken, toch? Dat was alvast het geval voor deze online masterclass op dinsdag 8 juni. Onderwerp: Bunnahabhain, spreker: Chris Lauriers, Mr Bunna Belgium. Dat konden we onmogelijk aan ons laten voorbijgaan. Daarnaast waren ook David Brodie en Billy Sinclair van de distilleerderij er zelf bij!

Bovendien beloofde de line-up ook veel goeds en was het al een tijdje geleden dat ik nog eens een Bunna aan de lippen had gezet (waarvoor mijn welgemeende excuses, Chris, maar het is dan ook geen Auchentoshan, hé). En het stelde me ook in staat mooie herinneringen op te halen aan mijn bezoek aan de distilleerderij, ondertussen iets meer dan drie jaar geleden.

Na een korte introductie kon de masterclass uit de startblokken schieten.

Hieronder mijn – weliswaar beknopte – tasting notes.

Bunnahabhain Stiùireadair – 46.3%

De instapper, uit te spreken als ‘stju-ri-djur’ wat stuurman betekent, 100% sherrygerijpt, dus best wel atypisch. Vanille, fudge, stoffige eik, zilt randje en geen enkele off-note. Appelmoes, gesuikerde appelsienschillen. Op smaak donkere bessen, iets van aardbeien en sinaasconfituur, woodsmoke. Zoet versus zilt. Drogende afdronk op bittere chocolade en wat rumrozijntjes.

Bunnahabhain 12 Year Old – 46.3%

De ouwe getrouwe, 25% bourbon- en 75% sherrygerijpt. Donker fruit als pruimen en dadels met een mooie zachte kruidigheid en het typische snuifje zout. Maar ook helder fruit als abrikozen en sappige kersen. Knapperige rode appels. Olieachtig met sherrytoetsen, appelsienmarmelade, carré confituur, flink wat kruidnagel met een mooie, middellange en kruidige afdronk.

Bunnahabhain 18 Year Old – 46.3%

Heerlijk! Een beetje vuil, maar wel heerlijke Bunna met flink wat sherry en houtskool, buskruit, rum-rozijntjes, confituur, kalk en walnoten. Op de tong komt de sherry eerst, maar wordt dan onmiddellijk gevolgd door leder, bittere maar gekonfijte pompelmoes, olijven en zoethout, maar ook venkel, vers gebrande koffie en maraschino kersen. Wat een rijk pallet, zeg! Lange, heerlijke, erg bevredigende afdronk, licht drogend en wederom zoet versus zilt.

Bunnahabhain 25 Year Old – 46.3%

Karamel, appelsienlikeur, limoen, lentebloesems, overrijpe appels, zachte honing, hazelnoten en suikerspin! Wat een mooie neus. Elegant en sexy. Zacht op de tong met vanille, een zoet hart omringd door kaneel en kruidnagel, flink wat woodsmoke en bittere appelsienen. Tuinkruiden. Erg goed spul. Ik sta hier met mijn mond vol tanden. De afdronk is lang, zoet met een klein ziltje en flink wat kruidige eik. Outstanding!

Bunnahabhain 30 Year Old – 46.3%

Ja, kom zeg… Dit is hemels ! Flink wat gedroogd fruit (pruimen, rozijnen), meubelpoets, citrus en eik en iets van vrouwelijke parfum. Zachte kruiden. Dan wat zeewier en zelfs iets van frisse munt. Absoluut verstoken van rook, maar excellent. Op smaak komt heel wat hiervan terug, maar wordt mooi aangevuld met peper, leder en een bittere toets alsof ik op de pit van een druif gebeten heb. Perfecte balans en heerlijke complexiteit. Intense kruidigheid op de lange, licht zilte en bittere afdronk. Dit is een grootste malt, volledig gerijpt op 1st fill en 2^nd fill sherryvaten.

Maar het feest was nog niet voorbij. Voor deze gelegenheid had Chris bovendien een specialleke geleverd.

Bunnahabhain 7 Year Old Feis Ile 2021 – 59.5%

Wat leuk dat Chris er in geslaagd is om de Feis Ile 2021 botteling tot bij ons te krijgen. Daar word ik blij van. Het is een Moine Bordeaux Casks Finish. Moine betekent dat hij zwaar geturfd is. Lekker peaty en vettig met zwarte en rode bessen, groenhout, kardemom, rozijnen, witte chocolade, koffie verkeerd en zwarte peper. Iets floraal ook. Op smaak valt het ABV best mee in het begin. Kersen en zwarte bessen, karamel, marsepein en kruidnagel. Rood fruit en chili. Intens. Krachtig. Een explosie van smaken. Lange, kruidige, licht drogende afdronk op flink wat rook, nougat en kersen. Wat een feest!

Dat viel best mee, moet ik zeggen. Maar ja, zoals ik al zei: het is geen Auchentoshan, hé.

Alle gekheid op een stokje, wat een tasting! Wat mooi om deze zo allemaal op een rijtje te mogen/kunnen proeven. Bedankt, Maltclan!

May the Malt be with you!

Als we whisky zeggen, denken we meteen aan Schotland of Ierland, maar u weet natuurlijk zeer goed dat whisky een heuse werelddrank is. Maar misschien heeft u nog niet zoveel whisky uit andere landen geproefd. Cinoco to the rescue met deze prachtige masterclass, die doorging op donderdag 3 juni.

De tasting werd in goeie banen geleid door Zijne Moutige Excellentie Chris Lauriers, die twee gastsprekers aan zijn zijde had om commentaar te geven. Niemand minder dan de legendarische Bob The Whisky Buff Minnekeer en ondergetekende. Wat een eer om mijn mening te mogen verkondigen in dit illustere gezelschap.

Na een korte introductie kon de masterclass uit de startblokken schieten.

Hieronder mijn – weliswaar beknopte – tasting notes.

Togouchi Kiwami – 40%

Kiwami betekent ‘supreme’. Ik heb al een paar Togouchi geproefd. De whisky is een beetje omstreden omdat hij geïmporteerd wordt, ter plekke geblend en verder gerijpt alvorens te bottelen en verkopen. Is dit dan wel Japans. De ‘oude’ wetgeving zegt van wel. Ondertussen wordt er wel volop gestookt en binnenkort zullen we dus echt wel Japanse whisky in onze fles hebben. Desalniettemin mooie toetsen van wit fruit, vanilla, lentebloesems en wat zachte kruiden. Op smaak komt hij mooi gekruid binnen. Nat hout, gekonfijte gember, jonge appels. Erg vriendelijk, maar prima gebalanceerd.

Westward Single Malt – 45%

Een single malt uit Oregon, dat alleen al klinkt boeiend. Gestookt van lokaal verbouwde gerst en gerijpt in een klimaat van hete droge zomers en koude natte winters, waardoor er lekker veel interactie ontstaat tussen de spirit en het hout. Romige vanille en bruine suiker op de neus, rijp fruit met bakkerskruiden rond een hart van zoete mout op de tong en een lange, bevredigende afdronk op tabak, leder, anijs en donkere chocolade.

Yushan Signature Sherry Cask – 46%

Ha! Die heb ik al eens gedronken en ik herinner mij dat ik die best lekker vond. De opvolger van de Nantou Omar, zeg maar, uit Taiwan. Lekker umami op de neus met rosbief, houtlijm, bouillon, smoutepap met rozijntjes en leder. Boeiend en exotisch. Zacht en licht op de tong met dadels en rozijnen, hints van donkere honing en vanilla, maar lekker warm door nootmuskaat en kruidnagel. In de afdronk, eerder kort, een mooie opstoot van rood fruit en mandarijn!

Three Ships 12 Year Old – 46.3%

Three Ships is een Zuid-Afrikaanse whisky van de groep Distell. Dat verklaart ook meteen het ABV (want dit passen ze ook toe bij Deanston, Bunnahabhain en Tobermory/Ledaig). Naast deze single malt hebben ze ook nog de Bain’s Cape Mountain Grain whisky in het gamma. Deze Three Ships is fruiting en zacht snoeperig. Heerlijke rokerig. Appelsienschillen en lichte stalgeuren. Op smaak begint het erg zoet, snel gevolgd door appelsien en wat aardse toetsen. Verrassend lange afdronk. Prima balans.

Eddu Brocéliande – 43%

Eddu wordt door de Franse Distillerie des Menhirs gestookt in Bretagne. Opgericht in 1986, maar het stoken van whisky begonnen ze pas in 1998. Als u weet dat Eddu eigenlijk het Bretoense woord voor ‘zwarte boekweit’ is, dan weet u al dat we een grain proeven. Brocéliande is dan weer de naam van het betoverde woud uit de Arthur-legendes, dat te vinden is in Bretagne op zo’n uurtje rijden van de distilleerderij. Dit alles terzijde… De whisky is snoeperig zoet op de neus, maar heeft ook meteen een mooie kruidige kant. Graeffe suiker, violetjes, cassis. Zacht drogend op de tong met een gebalanceerde afdronk. Vorig jaar nog won deze whisky de titel Best French Grain.

Milk & Honey #1 Dad – 55%

In hartje Tel Aviv werd in 2015 voor het eerst gestookt. Ondertussen heeft deze Israëlische distilleerderij al een mooie range opgebouwd, waarbij de Apex Cognac Casks tot mijn favorieten behoort. En kijk nu: een speciale release voor Vaderdag, toch? Een zachte neus op flink wat abrikozen, zowel sappig als gedroogd, vanille, rood fruit, marsepein en chocoladeschaafsel. Erg krachtig en warm, donkerzoet op Tunesische confituur, opgelegde rozijnen, oude cognac, woodsmoke en een hint van espresso. Lange, erg bevredigende afdronk op pruimenlikeur en mandarijn, chocolade met een ongeëvenaarde kruidigheid.

Nou, nou, zo zie je maar. We zijn zo verknocht aan het Schotse vloeibare goud dat we deze maar al te vaak over het hoofd zien, toch? Maar als er één ding is dat ik van deze Masterclass onthouden heb, dan is het wel dat ze ook elders in de wereld echt mooie whisky’s produceren!

En het sleutelwoord van deze tasting, zoals Bob al een paar keer zeer terecht aanhaalde: balans!

May the Malt be with you!

De laatste tasting van de reeks werd dan weer door Springbank georganiseerd. Op vrijdag 14 mei 2021 zat ik er weer klaar voor. Het spannende aan deze tasting was natuurlijk het feit dat het een preview was van de sherry cask releases van Springbank die gepland staan voor volgend jaar. Begin dus maar al te sparen, zou ik zeggen. Presentatoren van dienst waren Nicole Lindsay en Findlay Ross die voor de gelegenheid hun kamp in het stillhouse hadden opgeslagen. Opvallend genoeg proefde Findlay – die in de productie werkt – zelf niets.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Springbank Oloroso 9 Year Old – 58.3%

Deze malt rijpte 9 jaar lang op een oloroso vat en is wat mij betreft nu al een klassieker. Kalk, jute, kiezels, aarde en heerlijke zoete toetsen van dadels, pruimen, rozijnen en Christmas cake. Komt stevig binnen met zijn 58.3%, maar behoeft toch geen water. Dit wordt een bestseller zonder enige twijfel.

Springbank Manzanilla 4 Year Old – 57.9%

Na 2 jaar in een refill bourbonvat werd deze voor nog eens 2 jaar overgestoken naar een Manzanilla vat. Op de neus lijkt het wel gesmolten boter, aangevuld met wat suikerspin en citroensap. Erg goed, hoor! Op smaak wordt hij zelfs wat snoeperig, maar krijgt hij ook een zilt randje. Werkt erg goed. Bijzonder smaakvol na amper vier jaar, als u het mij vraagt.

Springbank Fino 5 Year Old – 59.1%

Na 3 jaar op een refill bourbonvat, mocht deze nog eens 2 jaar doorbrengen op een Fino vat. Eveneens lekker vettig op de neus, met boterbollen en toffee. Lijkt sterk op de Manzanilla, maar nog een beetje lichter, als u begrijpt wat ik bedoel. De Fino is wel erg uitgesproken op smaak en ik vind het een voordeel. Iets droger ook. Ze passen perfect bij elkaar. Zalige afdronk, overigens.

Springbank Amontillado 6 Year Old – 58.0%

Deze bracht slechts 2 jaar door op een Amontillado vat, na eerst 4 jaar te hebben geslapen op een refill bourbonvat. Erg lekkere neus waarbij de typische Springbank karakteristieken worden opgeleukt met hazel- en walnoten. Iets zoeter op quasi tropisch fruit dan de Manzanilla en Fino en een mooie, dessert-achtige afdronk. Heerlijk.

Springbank Palo Cortado 7 Year Old – 56.9%

We bouwen op. Eerst 5 jaar op een refill bourbonvat en dan nog eens 2 jaar op een Palo Cortado vat. Opnieuw een pak zoeter dan zijn voorganger met bruine suiker en fruitpap. Zelfs een beetje baby-adem. Lekker olieachtig, bijna stroperig, fruitig met een zacht bittertje als van pompelmoes. Het werkt heel erg goed met het licht geturfde karakter van Springbank.

Springbank Pedro Ximénez 8 Year Old – 57.1%

Tot slot kregen we deze malt die eerst 6 jaar op een refill bourbonvat had geslapen en dan nog een finish kreeg van 2 jaar op een PX vat. Donkerzoet en delicieus, maar de PX heeft niet de bovenhand gekregen, zoals het hoort. Het maakt deze Springbank zelfs een tikkeltje funky. Op smaak is het wel erg zoet, maar wederom niet over de top. Man, wat is dit lekker, zeg. Een Springbank dessertje!

In elke whisky was het DNA van Springbank onmiskenbaar – top! – maar de verschillende sherryvaten hebben een heel duidelijke verschillende invloed gehad op zowel de geur als de smaak van deze malts. Maar stuk voor stuk waren ze echt goed! Ik beken: de Palo Cortado was mijn favoriet. Die ga ik in huis halen.

Wat een toptasting, zeg. Blij dat ik dit kon meemaken.

May the Malt be with you!

Op donderdag 13 mei 2021 keerde ik weer naar Cadenhead’s Facebook-kanaal voor alweer een erg interessante tasting. Recent Highlights, dat klinkt veelbelovend, toch? Jenna McIntosh, Cameron McGeachy en Ranald Watson waren de presentatoren van dienst.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Glenallachie-Glenlivet 12 Year Old 2007 Whisky Shop Berlin – 61.7%

Deze Glenallachie die op een sherry butt rijpte, werd speciaal gebotteld voor de Cadenhead Shop in Berlijn. Gesmolten boter en gezouten karamel, flink wat hout en een hint van crème brûlée. Maar relatief scherpe neus, hoor. Op smaak doet hij me even naar adem happen, maar eens de malt genesteld op je tong valt op dat het een gevecht is tussen zoete en zilte toetsen met geel fruit en witte chocolade, maar ook flink wat hout. Lange, drogende finish. Ik beken, ik ben hier niet kapot van en vind het ook een vreemde keuze om deze helemaal vooraan te zetten, gezien het alcoholpercentage.

Jura 11 Year Old 2009 Authentic Collection – 55.2%

Deze werd slechts enkele maanden geleden gebotteld in de Authentic Collection. Heel apart, hoor. Groots en umami, maar volgens mij niet voor iedereen. Hint van kaas, wat ik vaak heb bij Isle of Jura. De invloed van het sherry butt is wederom erg beperkt. Op smaak is hij zoet versus zilt met wat wit fruit, maar voor de rest naar mijn mening relatief eenvoudig. Wat peperkoek, gekonfijt fruit en flink wat moutsuikers. De middellange afdronk, daarentegen, verrast me aangenaam met een snoeperig kantje dat me aan cola-flesjes doet denken.

Fettercairn 31 Year Old 1988 Authentic Collection – 54.7%

Deze is toch wel een pak ouder dan de eerste twee en rijpte bovendien op een bourbon hogshead. Gestookt in het jaar dat ik mijn rijbewijs haalde en gebottelt in 2020. Flink vegetale neus met groene appeltjes en rabarber, amandelen en zelfs wat balsamico, maar ook hints van mirabellen, kruisbessen en ananas. Erg old school op smaak. Fruitig, elegant en licht drogend. Erg lange finish die een tikkeltje waxy lijkt. Toppertje, maar niet goedkoop natuurlijk. Zo’n 300 EUR. Maar wel een uitstekende malt!

Paul John 7 Year Old 2011 World Whiskies – 55.4%

In mei 2019 leverde een bourbon hogshead maar liefst 348 flessen van dit goedje op. Deze Indische malt offreert flink wat kruiden van het hout, noten, munt, een zuchtje turfrook en hoestsiroop. Tikkeltje umami, ook. Komt stevig binnen en in eerste instantie moet ik aan rum denken in plaats van whisky. Wederom flink wat kruiden, noten, kinine op een bedje van tropische vruchten. Lange, warme finish met een bittertje op het sterfbed. Apart, maar wel een schoolvoorbeeld van Paul John.

Highland Park 28 Year Old 1992 Whisky Shop Milan – 58.7%

Goh, je zal maar het geluk hebben in Milaan te wonen. Want deze heerlijke Highland Park werd speciaal voor de Cadenhead Shop aldaar gebotteld. De neus begint eerder gesloten, maar het DNA van HP schermert wel goed door, wat betekent dat het sherryvat slechts een lichte invloed gehad heeft. Ik vind dat helemaal niet erg. Abrikozen, appelsien, melkchocolade met tegelijkertijd een lichte rokerigheid en een ziltje. Op smaak is hij verrassend zacht. Honing, heide, wit fruit, geel fruit… ja, dat is toch lekker, hé… Zucht. Ik kan me geen £400 veroorloven voor dit flesje, sorry. Blij dat ik ‘m geproefd heb, dat staat vast.

Ledaig 12 Year Old 2008 Authentic Collection – 55.8%

Dit is ook een erg recente botteling (02/2021) en zit dus ook in de nieuwe fles die nu gebruikt wordt voor de zogenaamde Authentic Collection. Een lekker vuile Ledaig, hoor. En verstoken van fruit, maar des te meer toetsen van BBQ, gerookte vis, gebakken ajuin en modder. Flink umami, hoor. Op smaak komt daar dan vanilla en citroen aan te pas, wat hier een erg typische Ledaig van maakt. Laat ik daar nu net ook erg tuk op zijn. Lange, rokerige afdronk.

Nou, dat was best leuk en interessant en de Fettercairn en Highland Park waren toppers wat mij betreft, maar ik beken dat het lang niet allemaal spek naar mijn bek was.

Voldaan sloot ik de laptop na de tasting af en kroop onder de wol, want morgen zou er nog een vierde en laatste tasting aan komen. Phew!

May the Malt be with you!

Op woensdag 12 mei 2021 nam ik deel aan alweer boeiende tasting, die door David Allen en Nicole Lindsay gepresenteerd werd vanop de moutvloer bij Springbank. Ik herinner me Nicole als de lieftallige gids bij Kilchoman tijdens ons bezoek in 2017, maar dit terzijde. In deze tasting zouden we zes malts proeven: 3 speciaal geselecteerd voor de Online Tasting Week en drie releases die er binnen kort zullen aankomen.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Hazelburn Online Tasting Week 15 Year Old – 54.9%

Hazelburn is de triple gedistilleerde malt van Springbank. Deze komt wel erg stevig binnen om mee te starten, maar is wel een schoolvoorbeeld van Hazelburn. Dirty, maar erg zoet. Elegant en zacht, maar ook olieachtig. Lekker funky op smaak met flink wat sherry invloeden die hem heerlijk zoet houden. Lange afdronk.

Hazelburn 21 Year Old, b. 2021 – 46%

Deze 21-jarige is minder uitgesproken, maar minstens even elegant. Het is een vatting van 70% sherry- en 30% bourbongerijpte Hazelburn en zal later dit jaar gebotteld worden. Als je hem even laat ademen krijg je zelfs wat tropisch fruit naast de typische kiezeltjes en jute zakken. Goeie afdronk, trouwens.

Springbank 12 Year Old Cask Strength Batch 22 – 55.4%

Ik vond Batch 21 alvast fantastisch, maar dat was een vatting van 45% sherry, 25% bourbon, 25% burgundy en 5% porto, terwijl deze 22^e batch eenvoudigweg 50% sherry en 50% bourbon is. Dat zorgt er wel voor dat deze meer aanleunt bij het bekende distilleerderijkarakter. Hij ruikt waxy op wit fruit en citrus met natte aarde en jute. Lekker dirty en funky zoals je van Springbank mag verwachten, maar verrassend helder en snoeperig zoet ook. Zalige Springbank, echt waar.

Springbank Online Tasting Week 8 Year Old – 56.5%

Deze Springbank werd speciaal gebotteld voor deze tasting en betreft een malt die eerst zes jaar rijpte op refill bourbon en dag nog twee jaar mocht doorbrengen op een PX vat. Zo’n donker kleurtje… Dit resulteert in een donkerzoete neus met flink wat stalgeuren, groene tuinkruiden en eucalyptus. Wat lekker! Hij drinkt gevaarlijk makkelijk, hoor. Het DNA van Springbank blijft overeind, maar krijgt hier wel flink wat donkerzoete toetsen van de PX. Erg kruidige en bijzonder lange afdronk. Jongens toch, wat een whisky!

Longrow Online Tasting Week 17 Year Old – 50.5%

Deze Longrow werd eveneens speciaal voor deze tasting gebotteld. Hij mocht zijn hele leven doorbrengen in een rum-vat, wat deze geturfde malt een mooie zoete twist geeft. Flink wat aardse toetsen met tropisch fruit in de mix, inclusief ananas. Komt wel stevig binnen en wordt meteen erg rokerig, maar het werkt erg, erg goed. Dit is genieten, hoor. De afdronk duurt een eeuwigheid.

Longrow Red 14 Year Old 2022 Release – 52.7%

De Longrow Red begint stilaan toch wel een cult-whisky te worden, als u het mij vraagt. Als afsluiter van deze tasting kregen we een preview van de volgende release, die begint 2022 zal gelanceerd worden. Hij rijpte eerst 11 jaar op bourbon- en sherryvaten en werd dan nog 3 jaar lang gefinisht op Pinot Noir wijnvaten uit Nieuw-Zeeland. En ook deze is er weer boenk op. Jute zakken vol met donker, zoett en rood fruit, wat citrus op smaak, maar ook karnemelk en tuinkruiden met een zilt randje en een heerlijk rokerige afdronk. Erg bevredigende malt en prima afsluiter van deze tasting.

Goh, dit was echt wel een topavondje, hoor. Er was niet één malt bij die ik maar gewoontjes vond. Ze waren stuk voor stuk erg goed met de Hazelburn 21 en de nieuwe Longrow Red als hoogtepunten. Dat valt dan goed mee, toch? Die worden immers binnenkort beschikbaar voor het grote publiek.

May the Malt be with you!

Op dinsdag 11 mei 2021 nam ik deel aan deze boeiende tasting. Ze werd rechtstreeks vanuit het warehouse bij Cadenhead’s in Campbeltown uitgezonden. De presentatie was in handen van Cameron McGeachy en Jenna McIntosh.

We kregen in relatief snel tempo zes erg uiteenlopende malts voorgeschoteld van releases die later op dezelfde avond in de verkoop zouden gaan.

Hieronder mijn – weliswaar erg beknopte – tasting notes.

Irish 10 Year Old 2006 – 48.8% – £75

Deze jonge Ier van een niet-nader genoemde distilleerderij rijpte in een ex-Caroni rumvat sinds 2018. U vind het vast vreemd dat deze 10 jaar is op het label, terwijl hij toch veel ouder is. Maar dat heeft te maken met het feit dat enkel de jaren dat hij in Ierland lag te rijpen op de teller worden gezet. Uitstekende, erg frisse en fruitige neus met een bijna stroperig mondgevoel. Zoet, zoeter, zoetst. Een crowd pleaser!

Inchmurrin 24 Year Old 1996 – 48.7% – £115

Deze Inchmurrin rijpte op een bourbon hogshead en is één van de malts die de veelzijdige Loch Lomond distilleerderij produceert. Ik vond hem erg gesloten starten en kreeg vooral karton en marsepein op de neus, maar ik ben er verre van tuk op. Ook op smaak vond ik het eerlijk gezegd maar niks. Slechts een tikkeltje fruitig en nogal ‘hard’, als u me begrijpt. Pas in de finish vond ik er wel iets in zitten, maar het bleef wel de vreemde eend in de bijt vanavond. Not my cuppa.

Cadenhead’s Anomaly Blended Malt – 49.4% – £75

Deze blended malt is een buitenbeentje. Afgezien van het feit dat hij eigenlijk groen is (gene zever, iemand grapte zelfs dat hij de kleur had van ‘Hulk’s piss’) bevatte hij ook flink wat cask sediment. Het volledige verhaal er achter is zelfs onduidelijk voor de mensen bij Cadenhead zelve, maar het jaartal 1987 is wel gevallen. Maar lekker op de neus met flink wat fruit en zoetigheid. Toffee, rood fruit, chocolade, ahornsiroop. Goed spul. Lekker succulent op smaak, maar wordt dan plots wel heel erg droog met zelfs een flink bittere afdronk. Maar ik kon me er zeker in vinden.

Tomatin 10 Year Old – 53.7% – £55

Re-racked in PX in 2019, dus wellicht een distillaat van 2010 of 2011. Prachtig kleurtje, dus een actief vat geweest. En dat vertaalt zich op smaak op flink wat donkerzoete toetsen en flink wat kruiden, maar hij vertoont ook heel wat herbale kantjes. Moet zelfs even aan groentenbouillon denken. Ananas en aardbeien in een stoofpotje. Lekker, absoluut.

High Coast 7 Year Old – 61.8% – £60

De Zweedse High Coast distillery heette tot voor kort Box Distillery (maar Compass Box deed hier moeilijk over). Het is een mix van geturfde en ongeturfde mout en rijpte op een voormalig bourbon vat. Flink wat hout en iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Ook hints van kokosnoot en een pas gedoofd vuur. Op smaak komt daar toch heel wat bij kijken wat ik niet gewend ben van whisky. Plasticine, verbrand plastic, natte hond, rice crispies en potloodslijpsel. De moeilijkste van de avond, maar hij kon me toch bekoren.

Caol Ila 15 Year Old 2006 – 54.6% – £100

Ik ging er van uit dat deze Caol Ila goed ging zijn, want er bestaat geen slechte, toch? En die verwachting was volkomen terecht. Lekker maritiem, zilt, brak, peaty met stokvis en zeewier. Citrus en vanille op smaak, bedolven onder het maritieme, zilte karakter. Uitstekend gewoon en mijn favoriet van de avond.

Leuke tasting. Geen echte uitschieters, toegegeven, maar allemaal goed spul (met uitzondering van de Inchmurrin dan). Maar aan de comments te zien  die over het scherm vlogen, zullen flink wat van de flessen na afloop van de tasting wel snel de deur uitgegaan zijn. Met de Brexit perikelen van vandaag de dag moet een fles al heel, heel erg goed zijn alvorens ik nog iets uit Schotland laat over komen. Ik kijk alvast uit naar de Springbank tasting van morgen.

May the Malt be with you!