Ik heb ze helaas niet allemaal meegemaakt, maar toch een paar en die waren allemaal onvergetelijk. Ik heb het over de jaarlijkse verjaardagstasting van Arne en Arnout, whiskyvrienden voor het leven en beiden geboren in 1975.

Voor deze 7e editie trokken ze wel alle registers open, hoor. Immers, we gingen een prachtige line-up proeven van single cask bottelingen van het teloor gegane Direct Wines, die zijn whisky’s op de markt bracht onder de noemer First Cask.

En dus trokken Ilse, Niek en ik op vrijdag 11 maart richting Moorsel, omdat de thuisbasis voor deze tastings de shop Dram242 is van Dirk Verleysen (die enkele dagen ervoor jarig was, nota bene, en daarom trakteerde met een uitzonderlijk aperitief).

Maar nog voor de tasting goed en wel begon, werd ik al getrakteerd op een specialleke. Jan Mertens had namelijk een fles Deemer Dram meegebracht. Het betreft een 12-jarige Deanston uit 2009 waarvan 57 flessen werden afgevuld in december 2021. Een ‘vergeten oloroso octaaf’, grapte Jan. Maar lekker was hij alleszinds.

Hieronder mijn – weliswaar beperkte – tasting notes.

Deanston 12 Year Old 2009 Deemer Dram Second Edition, Whiskybroker.co.uk – 52.6%

Stevige neus op duidelijke oloroso invloeden, maar het DNA van Deanston blijft mooi intact en maakt hem zachter dan verwacht. Karamel en rozijnen, iets herbaal en erg aangenaam. Mondvullend op meer van hetzelfde, maar met een geweldig lange en erg bevredigende afdronk. Een vloeibaar dessertje!
86/100

En dan trok de bende naar de bovenste verdieping om plaats te nemen in het proeflokaal van Dram242 waar Arne en Arnout de teugels in handen namen. Ze begonnen met het aperitiefje dat zaakvoeder Dirk uit zijn kelder had gehaald.

Whyte & Mackays Special Selected Scotch Whisky ‘over 4 years old’ – 40%

De neus was licht metalig zonder te storen, op wit fruit, appelsien en abrikozen. De body was wat licht. Op smaak kwam dat metalige terug, alsook het witte fruit aangevuld met wat druivensap en een pepertje. De finish was kort, zoet en zacht. Een leuk niemendalletje. Typische blend uit de 1970s. (81/100)

Aberlour 19 Year Old 1974, First Cask #11024, b. 1993 – 46.0%

Mooie, lentefrisse neus op kweepeer, kiwi en een karrenvracht aan jonge, gele appeltjes. Helaas kon de smaak de belofte van de neus niet helemaal waarmaken, maar na wat extra minuten in het glas werd hij toch stukken beter. De afdronk was middellang en zacht drogend. (86/100)

Glenrothes 21 Year Old 1975, First Cask #6055, b. 1996 – 46.0%

Prima neus op meringue, limoensorbet, varens, appels en noten. Lekker olieachtig op de tong met wit fruit, zoethout en walnoten. Flink herbaal en verrassend kruidig. De middellange afdronk is bevredigend met een licht bittertje op het sterfbed. Erg lekker! (87/100)

Linkwood 20 Year Old 1975, First Cask #9648, b. 1996 – 46.0%

Oh, wat is die neus mooi! Wit en geel fruit, mirabellen, kweepeer, aalbes, zespri, ananas en een hint van banaan. Vooral de ananas valt op. Dat resulteert in een snoeprig zoete aanzet, gevolgd op hetzelfde fruit van de neus met zacht drogende tannines. Mooie balans. De afdronk is lekker lang en zacht drogend. Mijn favoriet van de avond. (89/100)

Strathmill 26 Year Old 1974, First Cask #1223, b. 1996 – 46.0%

De romige neus offreert marsepein, honing, helder fruit en amandelen. Op de tong wordt dat verder aangevuld met appeltjes, wat zoethout en een pepertje. Hoewel de afdronk eerder kort is, blijft hij aangenaam zoet. De eerste Strathmill waarvan ik echt kan zeggen dat ik ‘m top vind. Nice! (86/100)

Balblair 22 Year Old 1975, First Cask #7282, b. 1998 – 46.0%

Deze Balblair is erg apart! Naast het typische gele fruit krijg ik hier eerst flink wat aardse toetsen en nadien een heuse hint van turf! Dat was totaal onverwacht, maar het werkt erg goed, hoor. Op de tong is hij rijk en rond met geel fruit en een mandje vol bergamot en dat alles wederom onderstreept met turf, wat resulteert in een lange, zacht rokerige afdronk. Indrukwekkend. (88/100)

Mortlach 22 Year Old 1975, First Cask #6255, b. 1998 – 46.0%

Aromatische neus vol fruit met rozijnen op kop, gevolgd door honing, notenolie en chocolade. Maar geen enkele hint van het typische umami karakter van het huis. Het stoort me niet, want hij geurt heerlijk. Op smaak is hij snoeperig en vettig tegelijkertijd en wordt hij wat donkerzoet, als u begrijpt wat ik bedoel. De afdronk is lang, zoet en best atypisch. Maar dat neemt niet weg dat ik hier flink van genoten heb. (87/100)

Wow, wat een avond, zeg. De scores spreken voor zich. Dit was echt topspul en bovendien liquid history, want First Cask is niet meer en deze waren allemaal al meer dan 20 jaar geleden gebotteld, sterker: de meeste brachten evenveel tijd door op vat als in de fles.

Maar het feestje was nog niet voorbij.

Bij het voorproeven was Arnout blijkbaar de mening toegedaan dat zijn Mortlach niet meer op en top was. ‘Kapot’ is het woord dat hij zelf gebruikte. Wel, ik was het daar duidelijk niet mee eens. Wat wel gold voor elk van deze malts was dat je ze wat tijd moest geven in het glas. Ze werden echt allemaal beter na een minuut of tien ademen. Maar Arnout wilde op zeker spelen en had daarom nog een andere leuke Mortlach meegebracht.

Mortlach 25 Year Old 1994 Connoisseurs Choice Cask Strength, Gordon & Macphail, Sherry Butt #8181, b. 2020 – 55.9%

En deze was wél heel typisch. Erg umami op groene tuinkruiden, kippenbouillon, aardbeien, pruimen en aardappelpuree. De aanzet kon tellen, natuurlijk. Heerlijke krachtig, vuil en zoet. Ik moet even aan rosbief denken. De afdronk is lang, kruidig, zoet en vuil. Voor de liefhebbers van de typsiche, umami Mortlach was dit ongetwijfeld een toppertje. (86/100)

Na afloop van de tasting werd via handopsteking een top drie samengesteld en mijn persoonlijke resultaat week wel wat af van dat van de groep. Voor mij was brons voor de oude Mortlach, zilver ging naar de Balblair, maar het goud was zonder enige twijfel voor de fantastische Linkwood.

May the Malt be with you!