WhivieBlog

De orginele home tasting van 12 december 2009 is meerdere keren uitgesteld en verplaatst; maar gisteren, zaterdag 20 maart, ging onze (Whivie) Home Tasting door als zoals gepland.

We zetten de namiddag in met enkele hapjes en serveerden daarbij een Piper-Heidsieck Champagne Vintage 1999 Rare. Tussen het diner en het dessert proefden we (eindelijk) onze Belgische Duvel Distilled.

Bij de effectieve tasting opteerden we voor Islay single malt whisky’s. In de geest van de eerste Whivie Home tasting, bestond onze selectie uit 4 Bowmore expressies:

Bowmore Legend
Bowmore Dusk – Claret Casked
Bowmore Darkest – Sherry Casked
Bowmore Dawn – Port Casked

Onze tasting notes en scores volgen in de eerstvolgende dagen.

Het was weer tijd voor een Whivie Home Tasting. Plaats van afspraak was dit keer bij Niek & Ilse thuis in het zoete Waasland.

Na een kort bezoek aan de locale drankenhandel (waar Mark het niet kon laten een fles Inchmurrin 12 Year Old van Loch Lomond te kopen – ‘hey, het was de laatste!’) en een heerlijk bereide vegetarische vol-au-vent met aardappelpuree uit de oven, was het tijd voor het grote werk.

We begonnen met de Duvel Distilled. Er was al zoveel om te doen geweest dat het tijd was hem eindelijk eens aan de smaakpapillen te onderwerpen. Het viel beter mee dan gevreesd.

Daarna kwamen 4 Bowmore’s aan de beurt, te beginnen met de leeftijdsloze Legend, gevolgd door de Cask Collection, zijnde Dusk (Bordeaux Wine Finish), Darkest (Oloroso Sherry) en Dawn (Port Casked).

De volledige tasting notes mag u in de loop van deze week verwachten.

Niek & Ilse, bedankt voor wederom een gezellige avond. Volgende afspraak is weer bij ons! Slàinte!

Op vrijdag 19 maart was het Zottegemse café ‘het Meileken’ de place to be voor een fantastische tasting van zeven heerlijke whisky’s van de onafhankelijke Duitse bottelaar Malts of Scotland. De reputatie van Malts of Scotland dicteert dat zij betaalbare whisky op de markt brengen van bijzonder hoge kwaliteit: telkens als single cask, op vaststerkte, steeds non-chillfiltered en zonder tinting (blijkleuring met spirit karamel). Als je weet dat je slechts 5% kans hebt voor een kwalitatief bottelklaar vat (ik bedoel dus wel degelijk om als single cask op de markt te brengen), dan begrijp je meteen dat Malts of Scotland een specialleke is.

Jurgen, de sympathieke kerel achter het Zottegemse Whiskyhuis, had dit prettig feestje samen met zijn Leen in elkaar gestoken en het moet gezegd: de avond verliep vlekkeloos. En de hapjes (een bordje met toastjes met pesto, olijfjes en geitenkaas / meloen met ham en een geitenkaasje in spek / chocomousse dessert) werden bijzonder gesmaakt. Het was een leuk extraatje dat je op andere tastings niet te gauw voorgeschoteld krijgt.

De presentatie was opnieuw in handen van Luc Timmermans, voormalig Malt Maniac en enige importeur van MoS in België. Niet alleen gaf hij duiding bij de verschillende whisky’s, maar ondersteunde zijn betoog door een professionele, bijzonder instructieve PowerPoint presentatie.

Aangezien het hier – in tegenstelling tot de week ervoor in Gent – niet om een blinde tasting ging, kon Luc zich veel meer laten gaan. Hij gaf dan ook bijzonder veel uitleg, die door novices en connaisseurs ter plaatse bijzonder werd gesmaakt. Dat was ook te merken aan de interessante vragen die er gesteld werden. Naast de besproken whisky’s maakte hij ook af en toe een zijsprongetje en vermaakte ons met enkele leuke whisky anekdotes.

De line-up was wonderlijk. Geen 6, zoals oorspronkelijk voorzien, maar zelfs 7 heerlijke whisky’s:

• Ben Nevis 1996/2010, 57,10%, Sherry Hogshead, cask 1466, 258 bts
• Littlemill 1990/2010, 54,3% Bourbon Barrel, cask 915, 142 bts
• Glen Keith 1990/2010, 52,1% Bourbon Barrel, cask 13678, 232 bts
• Macduff 1984/2009 54,90% Bourbon Cask, 120 bts (Thosop Import)
• Port Charlotte 2001/2010, 66,2%, Sherry Hogshead, cask 833, 336 bts
• Clynelish 1982/2010 51,5% Bourbon Hogshead, cask 5895, 263 bts
• Bowmore 1995/2009 Clubs 01 56,7%, Refill Sherry Butt 113, 316 bts

De Glen Keith, Macduff, Clynelish en Bowmore mocht ik al eens proeven (zie mijn verslag van 12/03 terzake), maar de Ben Nevis, Littlemill en Port Charlotte waren pareltjes om naar uit te kijken.

De distilleerderij Ben Nevis is eigendom van de Japanse gigant Nikka, maar zij hebben er nog maar weinig Yen tegen gesmeten, waardoor deze distilleerderij een verouderde en verwaarloosde indruk maakt. Dat neemt niet weg dat ze lekkere whisky stoken. Hoewel het merendeel in blends gaat, zoals in Long John, is deze single malt botteling zeer de moeite. De neus barst van de karamel, toffee, bruine suiker, amandelen – allemaal aroma’s die we kunnen toedichten aan het sherryvat waarop deze rijpte (vermoedelijk een oloroso hogshead). Hij smaakt zoals hij ruikt, maar pittig afgekruid. De finish is betrekkelijk kort.

De Littlemill was een echte zwemmer, wat betekent dat hij pas tot zijn recht komt als je er voldoende water aan toevoegt. Littlemill is al jarenlang gesloten, maar in 2004 brandde de gebouwen van de distilleerderij volledig uit (wellicht aangestoken) en momenteel worden er flatgebouwen gezet. Jammer. Deze Littlemill heeft een bijzonder lichte neus van bloemen en kruiden, smaakt naar wit fruit en vanille en heeft een lange, bittere afdronk (doet wat denken aan pompelmoesschil). Ik kocht een fles, die ik met een collega-blogger zal delen.

Buitenbeentje van de avond – voor mij althans – was de Port Charlotte 2001 van Islay. Port Charlotte is geen distilleerderij, maar een distillaat. Hij komt uit de stills van Bruichladdich en heeft een turfgehalte van 45 ppm, wat niet overdreven is. Dit distillaat werd voor het eerst in 2001 op vat gestoken en werd toen ook te koop aangeboden aan privépersonen. Je kon je dus een groot hogshead of een kleine blood tub (vat van 25 liter) aanschaffen en later bottelen. Echter, gezien het kleine vat en het hoge ABV van de spirit (ca. 70%) ging de rijping zo snel dat je al na een paar jaar van een zeer volwassen whisky kan spreken. Maar de blood tubs hadden ook last van een ongelooflijk groot Engelendeel, waardoor je er maar een 45-tal flessen uit kreeg. Deze Port Charlotte van Malts of Scotland komt uit een hogshead die MoS ongetwijfeld van een privéeigenaar kon overnemen.
De kleur is vol goud tot amber. De neus doet denken aan ecoline of zelfs schoenblink maar hij is heerlijk. Echter, met zijn 61,6% ABV véél te heet. De toevoeging van water maakt van de neus… excuse my french… een koeienstal. Nog nooit geroken!

Helaas waren er slechts 6 flessen van deze Port Charlotte beschikbaar voor de hele Belgische markt! Er waren bijgevolg ook geen flessen te koop aan het einde van de tasting, omdat Jurgen wijselijk besloten had zoveel mogelijk mensen hiermee blij te maken. Dientengevolge kan je bij hem terecht voor samples van 10cl. Ik heb de mijne al besteld.

Voor mij was een bijzondere avond om verschillende redenen. Het was de eerste keer dat ik deelnam aan een tasting van de Hebridean Whisky Society in Zottegem en ik kon kennis maken met een aantal mensen. Het was tevens de eerste keer dat ik mijn vader en broer mee tornden (moeder was chauffeur van dienst) in de hoop hen mee op de whiskykar te krijgen. Ik denk dat het gelukt is. Ook wil ik Christof langs deze weg bedanken voor de lege flessen voor mijn verzameling.

Caskable for repetition… euh… wadde? ‘Voor herhaling vatbaar’ op z’n Whivies.

Gisteren was het voor een aantal Whivies weer verzamelen geblazen in Gent voor de Malts of Scotland Tasting, gepresenteerd door Luc Timmermans.

Helaas waren mijn partners-in-crime Niek en Ilse geveld door griep, maar dat neemt niet weg dat ik toch in goed gezelschap was met Luc, Foamy en Rik (en uiteraard zagen we aan de andere tafeltjes nog enkele bekende gezichten). Op onderstaande foto – genomen op het einde van de avond! – zie je Foamy en ondergetekende aka beauty & the beast (aan u om te beslissen).

Niek & Ilse: geen nood – ik heb de samples voor jullie in mijn bezit zoals afgesproken.

Door deze tasting blind te doen kon Luc Timmermans zonder enig probleem aantonen hoe moeilijk dit eigenlijk wel is. Na zo’n kwartier te stoeien met elke dram kregen we enkele vragen op ons afgevuurd:

1) welke score geef je hem?
2) in welke regio zitten we?
3) gokje qua distilleerderij? (ik had er twee juist)
4) ABV?
5) Welk soort vat werd gebruikt voor de rijping?

Ik hoef u niet te vertellen dat we er dikwijls boenk naast zaten, maar het was wel een leerrijke ontdekkingstocht.

Jeroen was wederom de gietslaaf van dienst, maar hij liet zich de dram ook welgevallen, hoor.

De deskundige toelichting van Luc werd zeer gesmaakt. Hij gaf een aantal zeer interessante weetjes over bepaalde bottelingen, leerde ons het verschil kennen tussen een bourbon barrel en een hogshead (en daarmee werd niet alleen de inhoudsmaat bedoeld, natuurlijk), lichtte toe wat teaspooning is en waarom deze werkwijze wordt toegepast en liet sommige van ons kennismaken met FWP, i.e. French whore perfume. Ik ga dat hier nu niet allemaal herhalen, natuurlijk, want die info is nu één maal het voorrecht van zij die de tasting hebben bijgewoond (en ook omdat er nog twee gelijkaardige tastings volgen in Zottegem en Antwerpen en ik het gras niet van voor Luc’s voeten wil maaien).

De line-up van single casks was indrukwekkend en werd bijzonder gesmaakt.

1. Macduff 1984/2009 (Thosop, bourbon cask, 54,9%, 120 bts)
2. Glen Keith 1990/2010 (MoS, bourbon barrel 13678, 52,1%, 232 bts)
3. Glengoyne 1998/2010 (Mos, sherry hogshead 1132, 55,2%, 272 bts)
4. Bowmore 1995/2009 (Mos ‘Clubs’, refill sherry butt 113, 56,7%, 316 bts)
5. Clynelish 1982/2010 (Mos, bourbon hogshead 5895, 51,5%, 263 bts)
6. Port Ellen 1983/2009 (Thosop, bourbon cask 221, 53,5%)

De Macduff was een ‘zwemmer’, wat zoveel betekent als ‘hij kan (veel) water goed verdragen’ en komt dan beter tot zijn recht ipv op vatsterkte. Helaas was, dixit Luc, het kwaad al geschied toen hij de whisky kocht. Hij had hem liever op 46% afgevuld. Voordeel: wij kunnen zelf het water toevoegen, natuurlijk. Weinige proevers hadden deze whisky een leeftijd van 25 jaar toegedicht. Macduff staat bij novices zoals ik vooral bekend om de (minder interessante) Glen Deveron 10 Year Old.

De Glen Keith was voor een aantal, waaronder ondergetekende, de ontdekking van de avond (dit was overigens de eerste die ik juist had!) en kon op heel wat bijval rekenen. In de neus rook ik lichte rook, maar vooral ijsthee, limoen en zandkoekjes. Lekker. Aan het einde van de avond schafte ik mij dan ook een fles aan. U weet dat Glen Keith ondertussen al even dicht is en dat officiële bottelingen naast de 1983 en de 10 Year Old (uit 1994) niet bestaan. Deze is zeker één van de beter Keiths.

De Glengoyne verraste door zijn bijzonder donkere kleur (olorosso sherry!) en heerlijke geur & smaak van crème brulée. Dit durf ik gerust een sherrymonster noemen. We maakten de fout hem veel ouder te schatten dan zijn 12 jaren omwille van de donkere kleur, maar Luc maakte duidelijk dat kleur en leeftijd weinig met elkaar te maken hebben. De spirit krijgt deze kleur al na 48u in het oloroso-vat en zal daarna niet veel donkerder meer worden. Weetje: Glengoyne distilleert iets ten noorden van Glasgow, dus in de Highlands, maar de rijping gebeurt aan de overkant van de straat waar we eigenlijk al in de Lowlands zijn. Hij raadde ons aan bij een eventueel bezoek aan Glasgow voor Glengoyne te kiezen in plaats van Auchentoshan. No can do, Master Timmermans!

Bij de Bowmore liet ik me verleiden te denken dat het een Glen Scotia uit Campbeltown was. Weeral mis. Tja. Rik merkte zeer terecht op dat hij naar ecoline rook. Ken je dat nog uit je schooltijd? Zo’n redelijk olieachtige verfstof waarmee we als kind dikwijls aan de slag gingen. Deze scoorde alleszins zeer goed, maar Luc gaf ook een prachtige historische uiteenzetting met een gouden tip. Als je de legendarische bottelingen van 1993 nog ergens kan vinden, koop hem dan! Die van eind jaren ’70, begin jaren ’80 zijn dan weer te mijden omwille van hun zeepachtige geur.

Als voorlaatste kwam een prachtige Clynelish op tafel (voor de kenners, Clynelish is verwant met Brora, maar dit even terzijde). De invloed van het first fill bourbon hogshead was hier alleszins zeer duidelijk. Aan het einde van de avond kwam hij terecht als winnaar uit de bus, maar een aantal mensen hadden deze liever voor de geturfde Bowmore geproefd om hem beter tot zijn recht te laten komen. Met zijn 28 jaar was dit meteen ook de oudste dram die we voorgeschoteld kregen.

De laatste fles was een mystery dram, maar eigenlijk was het voor de meesten al geweten omdat hij voldoende goed omschreven was in de aankondiging. Niemand was verrast dat dit een Port Ellen was. Deze proefde bijzonder clean en had een lekker gekruide afdronk. Aangezien Port Ellen voornamelijk voor de blends werd geproduceerd, kreeg deze distilleerderij vermoeid hout om haar spirit in te laten rijpen, voornamelijk second fill, maar ook 3, 4 of 5x refill casks van Lagavulin. Dat betekent dat het fantastische spirit moet zijn, als hij zich zonder invloed van het hout zo mooi kon ontwikkelen.

Einduitslag? Na de puntentelling aan het einde van de avond kwam de Clynelish als winnaar uit de bus, met de Bowmore in zijn kielzog op een verdienstelijke tweede plaats en de Port Ellen als derde.

Het was – wederom, maar we hadden niet anders verwacht – een geweldige avond. Ook wil ik iedereen bedanken die zo vriendelijk was lege flessen voor mijn etikettenverzameling mee te brengen (mijn armen doen er nog zeer van) en Luc Timmermans voor zijn deskundige uitleg. Voor mij was het een eerste kennismaken en het blijkt een man met gevoel voor humor te zijn én en Antwaarps accent. Nice: ik koom oek van Antwaarpe, ziede?

Dit is echt wel voor herhaling vatbaar! Dat doe ik dan ook gewoon. Volgende vrijdag ga ik naar de MoS-tasting in Zottegem. Deze keer sleur ik mijn vader en broer mee, kwestie van hen in te wijden in de wondere wereld van de whisky.

Slàinte!

Gisteren Wee Dram Master tasting gehad.
Locatie : ’t Eenvoudig Bestaan te Kerkhove.

Line Up
Lochside 1991/2004 (63.1%, G&M Reserve, C#15184, 171 Bts.)
Rosebank 20yo 1981/2002 (62.3%, UD Rare Malts)
Invergordon 41yo 1965/2007 (50.1%, DT, C# 15516, 232 Bts.)
Caperdonich 38yo 1968/2007 (54.2%, DT, C# 2609, 130 Bts.)
Glenfarclas 40yo ‘105’ (60%, OB 2008, 893 Bts.)
Ardbeg 25yo ‘Lord of the Isles’ (46%, OB 2006)

Er was niet erg veel volk maar dat vind ik persoonlijk niet erg.
De flessen in de line up waren zoals altijd volgens het ‘masters’ principe niet meer te vinden via de gewone kanalen.
Hieronder wat notes van de avond.

Lochside
Vrij krachtig om mee te beginnen. Goede zwemmer.
Een uitstekende fles voor een heel aangename prijs. Weliswaar heeft hij wat tijd & water nodig om echt genietbaar te worden.
Maar als je hem wat tijd geeft krijg je een zalige mix van fruit voorgeschoteld, heel smaakvol.
Ik liet wat in m’n glas staan om op het eind van de tasting nog eens van te proeven.
WAUW! Boterkoekjes, tropisch fruit, lichtjes waxy….
Smaakvolle krachtige dram. Voor mij persoonlijk een ontdekking en een aangename kennismaking.

Rosebank
Je moet een beetje van de stijl van lowlanders houden om deze echt te kunnen appreciëren.
Ook wel vrij hoog op alcohol en deze zwemt helemaal niet zo goed. Enkele druppeltjes kan hij aan maar je moet heel voorzichtig zijn. Een druppeltje of 2 teveel in het glas en hij verliest al z’n kracht.
Een goede lowlander. Niet de beste Rosebank die ik al gedronken heb maar hij ligt me wel.
Vrij kruidig, heel heel heeeeeeel veel vanille’s.
Ietwat flauwe finish.

Invergordon.
Aha! Oude grain whisky.
Vroeger was ik niet te vinden voor grain whisky’s. Ik vond ze een vervelende chemische geur, smaak & nasmaak hebben. Niet echt m’n ding.
Maar 2jaar geleden waagde ik mij aan een oude Invergordon van 41y (Duncan Taylor) op het whisky festival te Gent.
It just blew me away. Ik was verkocht. En kocht dan ook direct een fles van deze.
Oude grain whisky is nog heel betaalbaar dus dat mocht ik niet laten liggen.
Wel deze Invergordon deed mij enorm denken aan de Invergordon’s van het bladnoch forum.
Initieel ruiken deze oude grains naar lijm, velpon, thin air en dat soort ‘lekker’s’.
Maar wacht … laat het goedje oxideren. Laat de lijmgeur wegtrekken en je krijgt een mand vol fruit in de plaats afgetopt met zeemzoete vanillehoning.
Het is wel een stijl van whisky waar je moet voor zijn. You love it or you hate it.
Wel voor 1 glaasje op een avond I absolutely love it.
Tip voor mensen die eens oude grain willen proberen voor aangename prijs -> maak u lid van bladnoch forum en bestel hier
http://www.bladnoch.co.uk/acatalog/bladnoch-forum-bottlings.html uw Invergordon.
Wie eerst eens wil voorproeven moet maar eens bij mij passeren 

Caperdonich
Wie me kent weet dat ik een zwak heb voor Caperdonich uit de jaren ’60 & ’70. Ik heb tot nu toe nog geen enkele slechte Caperdonich gedronken uit die jaren.
Geur : Less talking more smelling … Een mand vol exotisch fruit met iets lichtjes waxy … en en en … ik kan uren doorgaan, zoals ik er ook uren kan aan ruiken. This is my kind of dram!
Smaak : aj … zoals verwacht … de geur is veelbelovend maar de smaak kan deze beloftes niet volledig waarmaken. Hij is een beetje flat. (maar we zijn aan het muggenziften)
Finish : aha hij komt terug tot leven met een aangename spicy oaky prikkel. Er zit wat meer leven in de finish dan in de maak.
Balans : Gimme more!!! In fact … gimme the bottle 

Dit is whisky die ik uren en uren onder m’n neus kan houden. Ik zou hem bijna gaan opsnuiven als het ware.
Opnieuw een Caperdonich die in m’n ‘toppers’ lijstje komt te staan.

Glenfarclas 105 – 40y
Voor meer info over deze uitzonderlijke Glenfarclas kan je lezen via volgend link.
http://www.glenfarclas.co.uk/en/pages/88,Glenfarclas_105_Aged_40_Years_.html

Over deze dram kan ik vrij kort zijn.
Zo goed als perfecte oude stijl sherry. Zalig! Deze whisky heeft heel wat punch maar drinkt toch vrij lekker op z’n 60%. Heel levendige sherry. Alles wat je verwacht van deze dram komt uit.
Een goede zwemmer is het niet. Ik heb de indruk dat al vrij snel enkele druppels water de kracht & punch van de whisky wegnemen en een beetje de ‘crispy’ sherry afbreken.
Wauw! Goed werk geleverd door Glenfarclas om deze te ‘blenden’.
Zo mogen ze er van mij nog veel maken …. Liefst wel voor veel minder geld want deze 105 kost bakken vol geld.

Ardbeg
Aaahh … lang geleden dat ik nog eens een goede ‘oude’ Ardbeg heb gedronken.
Het kan wat ‘zielig’ klinken maar de laatste jaren heb ik toch niet meer zulke mooie producten uit deze distilleerderij zien komen. Misschien zoek ik niet voldoende 😉

Mooie mix van citrus, fris fruit, munt en zeemzoete peat.
Ergens in de smaak zit weliswaar iets vuils wat mij niet direct aanspreekt, een beetje zoals bij de Rollercoaster, een vuile rubbersmaak die weliswaar niet echt lang blijft plakken.
Het is en blijft een zeer lekkere Ardbeg. Hij doet me een beetje denken aan de 17jaar oude & 1977.
Het is er ook eentje die je kan blijven ‘sniffen’.
Lekkere Ardbeg … maar hij komt niet in m’n top 5 van beste Ardbeg’s te staan.
Op 1 & 2 staan Ardbeg 1976/1999 Manager’s choice (56%, OB, 497 bottles, Cask # 2391) en Ardbeg 1967/1995 (53,7%, Signatory, C#575, Pale Oloroso) en ik denk dat deze daar nog lang gaan staan 
Dank u Bert B voor deze 2 pareltjes te mogen proeven.

Leuke avond onder gelijkgezinden.
Ik kijk al uit naar de volgende Wee Dram Masters.

Zondag namiddag organiseerden Ilse en ik een home tasting voor Ilse haar ouders. Omdat Sonja en Robert – tot nu toe – hoofdzakelijk Schotse whisky’s hebben geproefd, opteerden wij voor een (afgeslankte) Cooley tasting.

Onze selectie Ierse drams bestond uit:

– Greenore 15 Year Old
– Kilbeggan 15 Year Old
– Connemara Sherry Finish
– Connemara Cask Strenght

Bij wat lichte hapjes met (Schotse) gerookte zalm, werden alle whiskey’s onderworpen aan een grondige jurering. De top-3 van deze namiddag was op één de Connemara Cask Strenght, gevolgd door de Sherry Finish en de Kilbeggan 15 Year Old op drie.

Mijn schoonouders vonden de kennismaking met de Ierse whiskey’s best geslaagd. Na het diner en de koffie, werd de avond afgesloten met een Lagavulin 16 Year Old. Kwestie van de verschillen tussen deze drams nog eens extra in de verf te zetten.

Onze tasting notes en scores volgen in de eerstvolgende dagen.

Op vrijdag 19/03/2010 om 20u is er een Malts of Scotland olv. Luc Timmermans

De line-up voor deze avond is :

Ben Nevis 1996/2010, 57,10%, Sherry Hogshead, cask 1466, 258 bts
Littlemill 1990/2010, 54,3% Bourbon Barrel, cask 915, 142 bts
Glen Keith 1990/2010, 52,1% Bourbon Barrel, cask 13678, 232 bts
Macduff 1984/2009 54,90% Bourbon Cask, 120bts (Thosop Import)
Port Charlotte 2001/2010, 61,6%, Sherry Hogshead, cask 833, 336 bts
Clynelish 1982/2010 51,5% Bourbon Hogshead, # 5895, 263 bts

Glen Keith, Littlemill, Macduff en Port Charlotte klinken jullie misschien niet direct bekend in de oren, maar deze zeldzame pareltjes zijn zeker de moeite waard. Zoals gewoonlijk zullen wij ook enkele kleine hapjes voorzien.

De deelnameprijs bedraagt 25 euro voor leden en 30 euro voor niet-leden. Inschrijven kan rechtstreeks in onze winkel, gelegen in het Gaverland 70 te 9620 Zottegem of via een overschrijving op het rekeningnummer 979-5301098-53 met vermelding van tasting MOS + uw naam. De plaatsen zijn beperkt. Meer info te verkrijgen via info@hebrideanwhiskyclub.be of via info@whiskyhuis.be.

Als locatie hebben we gekozen voor t’Meileken, gelegen op het Stationsplein van Zottegem en is dus ook heel goed bereikbaar met het openbaar vervoer.

Café Meileken, Stationsplein 9 te 9620 Zottegem. Deuren open vanaf 19u45

Op donderdag 18 februari was het weer verzamelen geblazen in Denis Foley’s Irish Pub in Gent voor een Cooley tasting, georganiseerd door The Bonding Dram met als gastspreker niemand minder dan de Cooley brand ambassador Linda Khalfi.

Het zou een interessante, leerrijke, maar bovenal bijzonder gezellige avond worden. Niek, Ilse en ik konden zelfs mijn Dearly Beloved Sofie overtuigen om eens mee te gaan. ‘Zoet, het zijn Ierse whiskey’s, bijzonder zacht. Echte meidendrank, je moet mee!’ Zo gezegd zo gedaan. Ze heeft het zich niet beklaagd.

Toegegeven, het was geen full house. Er bleven een drietal stoeltjes onbemand. De afwezigen hadden ongelijk! Maar voor ons was dat een voordeel, want op het einde van de avond werden de open flessen per opbod verkocht en konden velen een goede deal doen. Of wat dacht je van een halve fles Connemara Sherry Finish voor 15 EUR? Niek en ik kochten twee halve flessen: Greenore 15 Year Old en Kilbeggan 15 Year Old Premium Blend. Nice!

Linda Khalfi gaf een duidelijke uiteenzetting over Ierland’s enige onafhankelijke distilleerderij in haar heerlijke Corky accent, daarbij enkele leuke weetjes rondstrooiend zoals de herkomst van de naam Tyrconnell. Blijkbaar heeft dit onpopulaire paard tijdens een race – de weddenschap was 100 tegen 1 dat Tyrconnell zou winnen – onverhoopt als eerste de streep gehaald en besloot de stoker zijn label naar dit edele dier te vernoemen. Mooi verhaal! Ook bijzonder is te weten dat Cooley – in tegenstelling tot de andere Ierse distilleerderijen – enkel double distilled produceert in plaats van triple.

OK, de line up dan.

1. Kilbeggan (blend) – The Welcome Dram : 40% ABV, ca. 20 EUR
De neus was zoete mout met koekjes en smaakte licht gekruid. De afdronk was heerlijk lang en warm. Het is een single blend van 4 tot 6 jaar oud en volgens Linda ideaal in Irish Coffee.

2. Kilbeggan 15 Year Old (premium blend) : 40% ABV, ca. 75 EUR
Deze premium blend heeft veel meer karakter dan zijn kleine broer. De neus is opnieuw zoet (da’s geen verrassing, natuurlijk) met sinasschil, abrikozen en best wel scherpe kruiden. Een toets karamel wordt losgemaakt met een druppeltje water. Deze olieachtige dram is stevig gekruid, maar heeft een verrassend korte en zachte finish.

3. Greenore 15 Year Old (single grain) : 43% ABV, ca. 65 EUR
Eén van mijn persoonlijke favorieten die in 2007 op de markt kwam in een limited edition van 5.000 flesssen. De neus vol eik, vanille en honing (van het bourbon-vat) is clean en best lekker. Hij smaakt houterig en licht gekruid met een zachte, mediumlange afdronk. Gezien het prijsverschil met de 8 Year Old (ca. 35 EUR) kan deze de jongere niet vervangen als daily dram.

4. Tyrconnell 10 Year Old Port Finish : 46% ABV, ca. 60 EUR
Deze naar het winnende paard vernoemde dram heeft na zijn 10 jaar rijping op eikenhouten vaten nog een finish van 5 à 6 maanden gekregen op portovaten. Hij ruikt naar donker fruit (bes, pruim) en de port finish is dominant. Toevoeging van water geeft deze zelfs een aroma van cacao. Hij smaakt naar vers fruit en chocolade en is stevig gekruid. Ook de finish is lang, warm en kruidig. Ik vond hem – in tegenstelling tot mijn disgenoten – beter met wat water.

5. Connemara 12 Year Old Peated : 40% ABV, ca. 65 EUR
Een mooie introductie tot geturfde whiskey. In de neus moet je zelfs echt op zoek naar de turf, want slechts 15 ppm. Voorts ruikt hij voornamelijk naar vanille, eik en een beetje rubber. Hij smaakt best romig en fruitig, maar is weinig uitgesproken. Hij heeft een korte, kruidige afdronk.

6. Connemara Sherry Finish : 46% ABV, ca. 55 EUR
Het zal u niet verbazen als ik begin met ‘De neus is vooral sherry…’. Maar daarnaast ruik je ook eik en rode vruchten. Deze smaakt een pak rokeriger dan de 12 Year Old, maar ook lekker romig met zoete toetsen. De afdronk is daarentegen bijzonder lang. Er zijn blijkbaar slechts 9500 flessen afgevuld en op de metalen doos staat geen fotomodel, maar een medewerker uit de kuiperij van Tyrconnell die dit een bijzonder eer vind (je zou voor minder). Water komt deze sherry finish echter niet ten goede. Drink hem neat!

7. Connemara Cask Strenght : 57,9% ABV, ca. 45 EUR
De eerste whiff is een explosie van alcohol in je neus. Kan moeilijk anders met zo’n alcoholpercentage. Voorzichting blijven ruiken is de boodschap. Dan ontdek je ook fruit (een beetje citrus), lichte turf en een mespuntje karamel. Hij smaakt opnieuw romig, rokerig maar niet té en best fruitig. De finish… een eeuwigheid aan kruiden. Lekker! In tegenstelling tot de sherry finish is deze wel weer veel beter met een paar druppeltjes water. Vooral de neus is daarbij gebaat, lijkt me (en Niek was het hier tegen alle verwachtingen mee eens).

Jeroen, die vanavond tot ‘gietslaaf’ gedegradeerd werd, maar daar duidelijk niet het minste probleem mee had omdat Linda nu éénmaal een ravissante verschijning is die het ook nog goed kan uitleggen, had deze line-up zelf samengesteld. Ze was zeker de moeite waard.

Aan het einde van de avond werd door middel van handopsteking een top drie samengesteld. Enige hilariteit ontstond toen ondergetekende blijkbaar als enige zijn hand opstak bij ‘nummer 1’ voor Kilbeggan 15 Year Old. In een zweem van wettige zelfverdediging riep ik uit ’dare to be different’, daarbij schaamteloos de slogan van een andere blend (Black Bottle) parafraserend en werd beloond met een bescheiden applaus. Bedankt voor de steun, dames en heren. Ik vond hem nu eenmaal de lekkerste op dat moment en – ik weet het, ik weet het – de Kilbeggan 15 zit nu éénmaal in een fles die zijn gelijke niet kent qua vormgeving en uitstraling. I’m a softy, ik beken.

De uiteindelijke uitslag van het (wellicht veel beter beslagen) publiek gaf deze top drie:
1. Connemara Cask Strenght
2. Connemara Sherry Finish
3. Tyrconnell Port Finish

Wat een leuke tasting!

Het was ook een fijn weerzien met enkele oude bekenden (hey, Luc!) en een leuke ontmoeting met enkele nieuwe gezichten (ik herinner me Bart, Timothy en Dersou bij naam). Sommigen ervan had ik al ‘virtueel’ ontmoet via het Blog of de Facebook page, maar het was fijn om hen gisteren ook in realiteit tegen het vege lijf te lopen en een praatje te maken. Goed gezelschap!

Afgezien van de twee eerder genoemde halve flessen schafte ik mij ook een Kilbeggan blend aan. Kwestie van de Irish Coffee te proberen. En ik ging ook naar huis met enkele BenRiach samples van een vorige (door mij gemiste) tasting (waarvoor dank, Jeroen).

Kers op de taart: Dearly Beloved heeft gisteren toegezegd om eind september een uitstapje te maken naar Schotland om enkele distilleerderijen te bezoeken (Auchentoshan op kop, natuurlijk!).

Mission accomplished.

Na onze geslaagde leden – tasting, kregen we nu de opportuniteit om een Cooley tasting vast te leggen. Niet zomaar een Ierse tasting, want het was Linda Khalfi, de Brand Ambassador van Cooley distillery, die ons op vrijdag 12 februari een schitterende avond zou bezorgen.

Ondanks het feit dat het voor de meeste deelnemers een 1ste echte kennismaking was met wat Ierland ons te bieden heeft, was dit toch voor iedereen een fantastische ervaring.

De line-up voor deze avond was als volgt :

Kilbeggan – Locke’s 8y – Greenore 15y – Tyrconnel Madeira 10y – Tyrconnel Ambassador 1992 16y – Connemara Sherry – Connemara Ambassador 2001 8y

Om het geheel verder af te werken werden er zoals gewoonlijk aan de deelnemers nog enkele hapjes aangeboden. De keuze voor deze avond viel op :

– kreeftensoep met bieslook
– degustatiebordje met krisprolls vergezeld van Ierse zalm met dille, heilbot en een olijfje omringt met anjovis
– dessertbordje met christmas pudding, orangettes en whisky fudges

Het selecteren van de beste whisky van de avond was niet eenvoudig. Aangezien er een gelijke stand was voor de 1ste plaats was het aantal nummer 1 stemmen doorslaggevend.

De rangschikking was als volgt :

1) Tyrconnel Ambassador 1992 16y (26 ptn)
2) Connemara Sherry (26 ptn)
3) Connemara Ambassador 2001 8y (16 ptn)
4) Tyrconnel Madeira 10y
5) Locke’s 8y
6) Kilbeggan
7) Greenore 15y

Met fles Oud Zottegems bier als aandenken wensen wij Linda te bedanken voor deze geslaagde uiteenzetting.

Bedankt aan alle deelnemers.
Hopelijk mogen we jullie allen terug verwelkomen op één van onze volgende activiteiten.
Hou onze website www.hebrideanwhiskyclub.be en www.whiskyhuis.be in het oog.

Zoals onze collega-Whivie-bloggers Mark en Sven, hebben ook Ilse en ik zaterdag 6 februari het Gentse Whisky Festival bezocht. Het was mijn eerste bezoek aan deze beurs en ik had behoorlijk hoge verwachtingen.

Het Gentse Whisky Festival is een gezellige bedoening. En op zo’n evenement in mijn geboortestad loop ik steeds een paar oud-collega’s en vrienden tegen het lijf.

Toch heb ik een aantal puntjes van kritiek: zo stonden – naar mijn bescheiden mening – de standhouders en hun tafel te dicht bij elkaar. Bezoekers bleven “kamperen” voor de tafels nadat ze hun dram ingeschonken kregen. Daarom was het soms moeilijk om een goed overzicht te krijgen van het aanbod bij enkele standhouders. Meer cocktailtafeltjes en/of zithoekjes hadden zeker bijgedragen tot de gezelligheid van de beurs en zouden het whisky tasten bevorderen.

Er was slecht één verkoopspunt op deze beurs. Ik had ook een uitgebreider aanbod exclusieve whisky’s en een groter aanbod aan miniatuurflesjes verwacht.

Maar de essentie van ons bezoek was het leren kennen en proeven van whisky’s. Wij proefden onderstaande drams:

– Singleton of Dufftown
– Cragganmore 12 Year Old
– Benromach 10 Year Old
– Benromach Peat Smoke
– Yamazaki 12 Year Old
– Auchentoshan 12 Year Old
– Bruichladdich Micro Provenance Bourbon 1992 (single cask)
– Black Bottle (blend)
– Maker’s Mark (Kentucky Straight Bourbon Whiskey)

Naast een fles Black Bottle, nam ik een ook nog een abonnement op Whisky Etc, het boek ‘De smaak van Whisky’ van Hans Offringa en twee miniatuurtjes Goldlys Double Still mee naar huis.

We zijn nog snel door de Schotse beurs op de benedenverdieping gewandeld. Daar vonden we zeer bruikbare informatie voor onze toekomstige trip naar enkele distilleerderijen.

Net zoals Mark een bezoekje gebracht.

Samen met Ella (mijn toekomstige echtgenote en bob van dienst) en mijn broer David langs geweest op de schotse beurs en het whisky festival.

Gekocht: een boek: whisky en eten van Jaap Vissering, later meer hierover.

Whisky gekocht: Een fles black bottle (blend) gebaseerd op Islay whiskies en zeer lekker.

Geproefd (tasting notes volgen later):

– Glencadam 15y

– Tullibardine port wood finish

– Black bottle (Islay blend)

– Glen Elgin 16y

– The English whisky chapter 6 (peated)

– Glen Garioch 1990

– Port Ellen 1979 Vintage

– Tullibardine Sauternes wood finish

– Clen dary 35 y

– Birnie moss

– The Balvenie 1989 port wood (bij David thuis om de dag af te sluiten)

Over de whiskies volgt later meer. Mijn top 3 van deze dag: Glencadam, Glen Elgin, Tullibardine sauternes wood finish.

Port Ellen was de ontgoocheling van de dag een lekkere whisky dat zeker maar de hoge prijzen die men van wege de zeldzaamheid vraagt (+200 euro per fles) absoluut niet waard.

Het was een vol huis op het festival. Er was iets te veel volk naar mijn goesting. We hebben nog efkes een boterhammetje met zalm meegepakt ook en een bezoekje gebracht aan de schotse beurs.

Sven

Vandaag liep het best storm voor het Gentse Whisky Festival – de zevende editie al! Er was veel volk en – op een paar dronkaards na, tja – een bijzonder toffe sfeer. Veel ambiance.

Tot onze vreugde kon je heel wat whisky gratis proeven, voornamelijk de expressies die de core range uitmaken van de distilleerderijen. Wilde je een speciale dram uitproberen, dan moest je enkele euro’s (in de vorm van dram-betaalbonnen) opleggen. Ze waren het stuk voor stuk waard.

Hieronder enkele foto’s, maar ga zeker ook eens kijken op onze Facebook pagina, waar je er veel meer kan terugvinden.

De drams die ik proefde waren de volgende:

– Singleton of Dufftown
– Goldlys 1994 Limousin Cask
– anCnoc 12 Year Old
– Glencadam 10 Year Old
– The English Whisky Co Chapter 6
– Hibiki 12 Year Old (blend)
– Auchentoshan 1987 Sherry Butt (17 Year Old)
– Tyrconnell 10 Year Old Port Cask
– Black Bottle (blend)

Je mag de tasting notes hiervan eerstdaags verwachten.

Voorts nam ik een abonnement op twee whisky magazines: Whisky Etc. en Whisky Passion (het aanbod was zeer mooi, je kreeg korting én een boek van Hans Offringa of Michael Jackson).

Ik wou via deze weg ook mijn gezelschap (en chauffeur) bedanken: Niek, Ilse & Sofie. En ook was het fijn Johan, Jeroen en Luc tegen het lijf te lopen.

Dit moeten we meer doen!

Op dinsdag 23 februari 2010 kunnen liefhebbers een tasting meemaken te Beersel, georganiseerd door Maltclan. Inschrijven kan nu reeds voor leden, niet-leden kunnen inschrijven vanaf 8 februari.

De tasting wordt een reis doorheen de whiskyregio’s van Schotland aan de hand van 6 single malts.

Wanneer: 23 februari 2010
Prijs: 20 EUR (leden) of 25 EUR (niet-leden)
Waar: Lambik-o-Droom, Hoogstraat 2A te 1650 Beersel.

Slàinte!

Op enkele jaren tijd is het Whiskylive Festival wereldwijd uitgegroeid tot één van de toonaangevende whisky festivals. Het is allemaal begonnen in London, maar ondertussen worden deze festivals over heel de wereld georganiseerd: Australië, Canada, China, Engeland, Frankrijk, Nederland, India, Japan, Nieuw-Zeeland, Rusland, Schotland, Zuid-Afrika, Spanje Taiwan, USA en… België!

Zoals we al eerder aankondigden gaat Whisky Live in België door in Spa op 5, 6 en 7 februari (spijtig genoeg dus op hetzelfde weekend als het Malt Whisky Festival in Gent).

Maar de roots liggen toch wel in London. Dit jaar gaat daar op 26 en 27 februari 2010 de 10e editie door van dit gerenommeerde festival en dat bracht de distilleerderij Highland Park op een idee.

Zij brengen een speciale festivalbotteling uit van een Highland Park 10 Year Old. Gezien het grote succes van Highland Park van de afgelopen jaren, kan ik me voorstellen dat het voor deze speciale uitgave wel zal stormlopen. De dram werd gebotteld op 59,3% ABV en kan via de site besteld worden voor zo’n 50 pond.

Ik wou dat ik er bij kon zijn.

En mocht één van de Whivies naar London afzakken en in een delirische bui zo’n flesje voor me oppikken, wees dan gerust dat mijn dank eeuwig zal zijn (of toch minstens heel lang).

Linda Khalfi, brand ambassador van de Ierse distilleerderij Cooley, is aan een ’tournee’ door Vlaanderen bezig en jij kan daar bij zijn!

Op donderdag 11 februari komt zij voor het eerst langs in de Antwerpse whiskyshop Anverness. Je kan er bij aankoop van twee flessen zelfs een heuse Cooley Collection Plinth winnen, inclusief flessen ter waarde van 125 EUR! Als de bliksem inschrijven, dus.

Daags nadien, op vrijdag 12 februari, kan je terecht bij de Hebridean Whiskyclub in Zottegem, in samenwerking met Jurgen’s Whiskyhuis, in Café Meleiken. Ook daar zal Linda u vergasten op een heerlijke, Ierse, degustatie.

De Gentenaars moeten een weekje langer geduld oefenen. Zij kunnen, dankzij The Bonding Dram, terecht in de Ierse pub Denis Foley’s op donderdag 18 februari om kennis te maken met de fantastische Ierse range.

Cooley heeft enkele mooie prijsbeesten zoals de Connemara, Kilbeggan, Tyrconnel en (een persoonlijke favoriet van mij) Greenore.

Allen daarheen!
Slàinte!

Jeroen van The Bonding Dram is er in geslaagd niemand minder dan James Cowan van BenRiach Distillery te overhalen naar België af te zakken voor een heuse nosing & tasting sessie.

James komt de nieuwe 18-jarige wood finishes voorstellen. Natuurlijk draperen Jeroen en James hier nog enkele andere top-whisky’s van deze allrounder uit de Speyside rond. De line-up:

Benriach 16yo
Benriach 18yo Moscatel
Benriach 18yo Barolo
Benriach 1988 Virgin Oak Finish for Belgium
Benriach 12yo Peated Sherry Finish
Benriach 1975 Peated Port Finish

Kostprijs is 30 EUR per persoon, maar hiervoor krijg je zeker waar voor je geld, met als absolute topper de 1975 Peated Port die 179 EUR per fles kost, een unieke gelegenheid om deze eens te proeven.

Inschrijven doe je door te mailen naar Jeroen@thebondingdram.be.
Max 30 deelnemers!

Het feestje gaat door in Denis Foley’s Irish Pub op de Graslei 8 te Gent op 9 februari 2010 (van 20 tot 23u). Slàinte!

Wanneer : Dinsdag 9/2 start 20u
Waar : Dennis Foley’s Irish Pub, Graslei 8 te Gent
Prijs : 30 euro pp, max. 30 deelnemers
Inschrijven : via mail (zie hierboven)

Het concept van Battle of the Stunners is het blind proeven van 5 reeksen van 2 whisky’s (10 in totaal dus), gekozen door twee uitdagers. Het publiek maakt na het nosen & tasten zijn favoriete whisky kenbaar door middel van handopsteking en pas dan wordt de fles onthuld, alsook wie van de uitdagers de fles had voorgesteld. Aan het einde van de avond weten we dan wie de meest favoriete reeks had gekozen.

Bijkomend element was hier dat het ‘Stunners’ moesten zijn, waarmee whisky’s bedoeld worden die van een zeer goede kwaliteit zijn en toch maximaal 50 EUR kosten (en dus bereikbaar voor de meeste, zo niet alle liefhebbers). Ronde 1 betrof zelfs überstunners die goedkoper zijn dan 25 EUR!

Uitdagers van dienst waren enerzijds Jeroen Moernaut, sympathieke uitbater van de online shop The Bonding Dram en anderzijds Bert Bruyneel, Malt Maniac en organisator van het Whiskyfestival in Kortrijk (5 en 6 juni 2010, daarover later meer).

Let the tastings begin!

Jeroen en Bert schonken de drams uit neutrale flessen die in een gebreide (propere, veronderstel ik) sportkous verscholen zaten, zodat het proeven echt wel blind diende te gebeuren. Laat ik zeggen dat dit voor beginnelingen (zoals ondergetekende) niet alleen bijzonder moeilijk, maar vooral ook heel leerrijk is. Aan onze tafel zat ook Luc (waarvan ik de familienaam nooit gevangen heb, dus laat staan dat die mij nu zou kunnen ontsnappen), die duidelijk meer ervaring had met het proeven, getuige zijn notitieschriftje dat al goed doorleefd was. Hij hielp ons regelmatig onze proefervaring in woorden om te zetten – waarvoor dank, Luc! De volgende keer komen we graag terug bij jou aan tafel zitten (en beloven dat Mark niet meer alle breadsticks zal oppeuzelen).

Hieronder de resultaten (de winnaar is onderlijnd).

Ronde 1 – Uberstunners: Nikka All Malt (ABV 40%) vs Isle of Skye 8 Year Old (ABV 40%)

Ronde 2 – Unpeated: Amrut Single Cask #2930 (ABV 52%) vs The Spice Tree (v2) (ABV 46%)

Ronde 3 – Unpeated Cask Strenght: Arran 1998 single cask #700 (ABV 56,5%) vs The Glenmorangie Astar (ABV 57,1%)

Ronde 4 – Peated: Amrut Fusion (ABV 50%) vs BenRiach 12 Year Old Aromaticus Fumosus (ABV 46%)

Ronde 5 – Peated Cask Strenght: Connemara Ambassador’s Choice (ABV 49%) vs Laphroaigh 10 Year Old CS (ABV 57,8%)

Let op, dit waren de winnaars volgens het volledige tasting panel, niet onze individuele scores. Zo had ik bijvoorbeeld in ronde 4 mijn stem gegeven aan de BenRiach. En hoewel het niet meer dan normaal is, zelfs voor doorgewinterde proevers, om niet meteen een fles met naam en toenaam te kunnen herkennen bij een blinde tasting, kon ik toch mijn tafelgenoten verrassen door in ronde 5 de Connemara eruit te halen.

Uiteindelijk werd de winnaar van deze Battle of the Stunners Jeroen van The Bonding Dram, die Bert Bruyneel versloeg met 4-1. Bert heeft wel een punt wanneer hij zegt dat hij vaststelt dat jongere mensen (en het publiek was zeker niet oud) eerder teruggrijpen naar ‘clean whiskies’. Maar uiteindelijk zijn er geen verliezers, maar zijn wij allen winnaars, want we konden kennis maken met 10 geweldige drams (waarvan ik er zeker drie in mijn barkast wil – work in progress…).

Tijdens het napraten staken mijn tafelgenoten en ik de koppen even bij elkaar om zelf onze top drie samen te stellen van deze Battle of the Stunners. Dit kwam uit de bus:

Luc: op 1 Laphroaigh , op 2 Amrut Fusion en op 3 Glenmorangie Astar.

Niek: op 1 Laphroaigh, op 2 BenRiach 12yo en op 3 Glenmorangie Astar

Ilse: op 1 Nikka All Malt, op 2 BenRiach 12yo en op 3 Laphroaigh 10 yo CS

Mark: op 1 Nikka All Malt, op 2 Laphoraigh 10 en op 3 BenRiach 12yo.

Hieruit kunnen we eigenlijk concluderen dat Laphroaigh 10yo CS op de meeste stemmen kon rekenen aan onze tafel, op de voet gevolgd door de Nikka All Malt (die ik mij meteen bestelde bij Jeroen), die de BenRiach net achter zich laat.

Ilse, die geplaagd door een flinke verkoudheid slechts voor de helft kon genieten, zorgde voor de sfeervolle foto’s en Niek hield nauwlettend de scores bij en probeerde meer dan eens te spieken naar mijn proefnotities, die ik dan weer angstvallig verborgen hield omdat ik wist dat ze nergens op leken. Luc ging vulde regelmatig het waterkruikje bij (en dat was nodig!).

Enfin, een bijzonder gezellige avond in een bijzonder gezellig kader met bijzonder gezellige mensen.

Dat moeten we nog eens doen! Slàinte!

Geproefd en genoten in Denis Foley’s Irish Pub te Gent door Ilse, Niek, Luc en Mark.

Het was gisterenavond blijkbaar een productieve dag in Whivie-land. Ook enkele andere bloggers hielden een (ietwat meer bescheiden) home tasting. Als nieuwjaarsgeschenkje brachten we voor de gastvrouw een fles H. Goutorbe Champagne mee, die meteen soldaat werd gemaakt bij het aperitief. En voor de barkast van onze gastheer hadden we een BenRiach 10 Year Old gekozen.

Na een heerlijke Indische rijsttafel (waarvoor dank aan onze gastvrouw Nathalie), werden er door de gastheer Kristof en Niek nog 3 single malts geproefd.

De selectie van Kristof bestond uit The Macallan Fine Oak 12 Year Old, Glenmorangie 10 Years Old en The Dalmore Black Isle 12 Year Old.

Onze tasting notes en scores volgen in de eerstvolgende dagen.

Na het succes van de eerste Whivie Home Tasting in november 2009, wilde ik het nu een beetje groter aanpakken.

Mijn collega’s Reza en Jan, met hun lieflijke partners Inge en Annemarie, bezochten gisteren het clubhuis van Whivie (mijn living, dus) voor een gezellig samenzijn en een proeverij.

Terwijl de dames zich tegoed deden aan een heerlijke cava, begonnen de heren met een kleine (nou, ja) aperitief-tasting. We hielden het redelijk eenvoudig met onderstaande 5 Ierse whiskeys.

De scores lagen als volgt:

15 punten: Bushmills 1608 (5 punten van elk)

12 punten: Bushmills 16 YO (4 punten van elk)

De overige drie eindigen gelijk met 6 punten elk.

6 punten: Bushmills Original (3 van Jan, 2 van Mark en 1 van Reza)

6 punten: Black Bush (3 van Reza, 2 van Jan en 1 van Mark)

6 punten: Bushmills 10 YO (3 van Mark, 2 van Reza en 1 van Jan)

Bij de uitgebreide kaastafel genoten de dames van een heerlijke rode wijn (Chateau Dasvin-Bel-Air Cru Bourgeois 2006 uit de Haut-Medoc – waarvoor dank, collega’s), terwijl de heren drie Auchentoshan drams de revue lieten passeren.

De scores van de jury:

9 punten: Auchentoshan Three Wood (3 punten van elk)

5 punten: Auchentoshan Select (2 van Mark, 2 van Reza en 1 van Jan)

4 punten: Auchentoshan Classic (2 van Jan, 1 van Reza en 1 van Mark)

Na de koffie en dessert (koekjes, geparfumeerde chocolade en de Bushmills Luxury Fudge), probeerden we nog drie whiskies, maar we hadden de fut niet meer hier nog diep op in te gaan, laat staan punten aan te geven. We genoten er gewoon van…

De BenRiach Heart of Speyside was een fles uit Reza’s kabinet. Ik mocht een sampleflesje afvullen, dus zal hier binnenkort wel tasting notes van publiceren. De Aberlour a’bunadh sloeg zowel Reza als Jan om de oren (met zijn ABV van 60,2%), maar de Highland Park werd alom geprezen.

Rond middernacht namen Jan en Annemarie, alsook Reza en Inge afscheid en lieten ons met de enorme afwas achter… Euh, ik bedoel, met een blij en voldaan gevoel achter! En een prachtig geschenk aan het Whivie cabinet, maar daarvoor verwijs ik graag naar een latere entry in de Blog in de ondertussen beruchte ‘Dank u!’-reeks.

Slàinte!

Volgende week is het weer zover: Jeroen van The Bonding Dram neemt het dan weer op tegen Malt Maniac Bert Bruyneel in een gevecht op de erkenning van het publiek.

Hun wapens? Whisky van maximaal 50 EUR per fles die zij (en u) blind zullen moeten proeven per categorie.

Ze zullen deze strijd beslechten in vijf rondes, wat betekent dat er 10 drams te proeven zullen zijn. Het zijn telkens absolute toppers qua prijs/kwaliteit.

Ook jij kan meestrijden, natuurlijk, maar dan moet je snel zijn. Er zijn slechts 30 plaatsen beschikbaar! Inschrijven doe je via jeroen@thebondingdram.be.

Go for it! Whivie zal alvast met een delegatie van drie man (da’s toch 10% van de deelnemers) aanwezig zijn!

Wanneer : Dinsdag 19/1 start 20u
Waar : Dennis Foley’s Irish Pub, Graslei 8 te Gent
Prijs : 20 euro pp, max. 30 deelnemers
Inschrijven : via mail (zie hierboven)