WhivieBlog

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 10 Year Old 2011/2022 ‘Ruadh Maor’, Malts of Scotland, Amontillado Sherry Hogshead Finish, cask #MoS22004, 358 bts
Kleur: koper
ABV: 54.8%

Verkeerd Label?

Deze geturfde Glenturret – want ‘Ruadh Maor’, wat zoveel betekent als ‘rode bewaker’ – is afkomstig van een Amontillado sherryvat, waarop het enkele maanden mocht rusten na een rijping op reguliere voormalige bourbonvaten. Bottelaar van dienst is het Duitse Malts of Scotland. Ik kreeg het sample van mijn goeie vriend Manny uit het verre Zoetermeer.

Mijn eerste impressie is er eentje van een roggewhiskey uit de States, hoe vreemd is dat? Dan volgen leder, meubelpoets, balsamico en iets van modder… ik ben compleet in de war nu.

Ook op smaak krijg ik heel wat toetsen die me aan een Amerikaanse whiskey doen denken met cuberdons, blauwe bessen, appelsienmarmelade en zwarte peper. Een toefje umami, maar helemaal achteraan. Abrikozengebak. Van turf is hier geen sprake, toch?

De afdronk is lang, met wat bittere toetsen van de eik. Maar het zoete domineert, dus geen zorgen.

Dit is erg lekker spul, maar in alle eerlijkheid ben ik bang dat hier een verkeerd label op mijn sampleflesje geplakt werd, want dit lijkt me echt geen geturfde Glenturret, maar een Amerikaanse whiskey, echt waar! Thx, Manny!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 9 Year Old 2013/2022 ‘Ruadh Maor’, Buds & Barrels, Amontillado hogshead, 98 bts
Kleur: amber
ABV: 52.7%

Amontillado?

Ruadh Maor is Keltisch voor ‘rode bewaker’ of ‘roodharige ridder’ of zoiets – Google is zelf in tweestrijd – maar wat we wel kunnen bevestigen is dat dit de geturfde versie is van Glenturret. Deze, gebotteld door onze goeie vriend Tom Haseldonckx uit Hoogstraten onder zijn onvolprezen Buds & Barrels label, is afkomstig van een Amontillado hogshead, een licht zilte sherry uit Spanje. Ik proefde hem in februari voor het eerst tijdens een tasting die ik zelf georganiseerd had rond deze bottelaar en was erg aangenaam verrast.

Zachte neus op zoethout en anijs, snuiftabak en chocolade, alsook buikspek besmeerd met honing (jawel!). Zachte florale toets, ook. De turf is onmiskenbaar, maar delicaat.

Verassend zacht op de tong op bessen, gestoofd witloof en zoethout, met weer zo’n toets van honing en iets van gepekeld vlees. Noten! Een toefje rubber (zonder te storen) en chicorei. Apart, maar wel verrassend goed, hoor!

De afdronk mocht wat langer zijn, maar ik klaag niet. Flink wat natte aarde, turf en zelfs en zilt randje.

Ik mag dan al geen idee hebben welke bijdrage het Amontillado-vat geleverd heeft, ik vond dit een verrassend lekkere peaty Glenturret!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenturret
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenturret 12 Year Old, OB 1980s
Kleur: vol goud
ABV: 43%

Klassiek

Volgens de legende werd Glenturret al in 1775 opgericht als The Hosh Distillery en zou daarmee de oudste zijn. Pas een eeuw later, in 1875, zou de naam in Glenturret worden gewijzigd. Lang stond deze bekend als de ‘Home of the Famous Grouse’, maar die tijd is ondertussen al even voorbij. Want sinds 2018 is de distilleerderij eigendom van Lalique. Maar wij proeven een echte golden oldie, namelijk een officiële release van de 12-jarige uit de 1980s.

Klassieke Speysider-neus op zoete moutsuikers, geel en wit fruit en vanille, maar ook gras en zachte bosgeuren. Dit staat mij verrassend aan. Heeft nog niets aan kracht ingeboet, ondanks dat hij al meer dan vier decennia op fles zit.

Op smaak komt er helaas eerst een toefje OBE, wat hem relatief geparfumeerd maakt. Sneakers en rottende appelsienen komen nu eerst, gevolgd door iets van kauwgom. Oef, da’s efkes doorbijten. Maar eens je daar voorbij geraakt, komen de klassieke smaken toch terug: vanille, zoete mout, toffee en gebakken appels, wat sinaaszeste en zoethout. En ik moet zeggen, dit is beter dan de huidige versie van Glenturret!

De afdronk is helaas belachelijk kort. Knipper met je ogen en je hebt het gemist.

Toch plezant om zo’n oude releases te kunnen proeven, vind ik. Dankjewel, Dieter!

84/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-04-2024
(om andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes Late Hour Port Finish, Stalla Dhu 2022, Tawny Port Finish Cask #222/01105, 210 bts
Kleur: koper
ABV: 64.2%

Late Uur?

Late Hour Port Finish… wat betekent dat in godsnaam? Hoe dan ook, in het glas zit dus een Glenrothes zonder leeftijdsaanduiding, maar gefinisht op een tawny portovat. Stalla Dhu is een relatief nieuwe bottelaar, opgericht door Ron Morrison en Mitchell Orchant. De naam betekent zoveel als zwarte klippen (of afgrond). Het is de favoriete plek van de papegaaiduiker, die dan ook prominent op elk label wordt afgebeeld. Wat mijn Glenrothes betreft, nog even dit: bekijk dat ABV! Kan niet anders dan jong zijn, toch? En ik hou alvast water bij de hand.

Aangenaam zoete neus op rood fruit, perzik, abrikoos, sultanas en flink wat butterscotch. Werther’s Originals in vloeibare vorm. Op de neus zou je het ABV alvast niet vermoeden.

En zelfs op de tong valt het allemaal verrassend goed mee. Oh, zeker, het is een trap tegen je tanden, maar de neiging om er water aan toe te voegen blijft achterwege. Butterscotch in het kwadraat, aangevuld met flink wat melkchocolade, vers geboend leder, amandelen en een hint van rood fruit (dat moet dan wel van het portovat zijn, toch?). Goed kruidig zoals je mag verwachten: kruidnagel, nootmuskaat en zwarte peper. Nog een toets van zoethout naar het einde toe.

De afdronk is niet verrassend lang en kruidig met nog een licht drogend effect op het sterfbed, maar voldoende zoet om één en ander interessant te houden.

Deze kon mij best bekoren ondanks zijn ongetwijfeld jonge leeftijd en erg hoge ABV.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 10 Year Old 2012/2022 Infrequent Flyers, Refill butt #170, 683 bts
Kleur: koper
ABV: 62.8%

Stukken Beter met Water

Hoewel eigenaar Alistair Walker zijn carrière begon in de schaduw van zijn beroemde vader Billy, is hij ondertussen toch al eventjes aan het timmeren aan zijn reputatie als onafhankelijk bottelaar met ‘Infrequent Flyers’. In mijn glas zit een tiener van Glenrothes op een majestueus ABV, afkomstig van een refill sherry butt dat bijna 700 flessen opleverde. Hoewel reeds twee jaar geleden gebotteld, is deze fles nog vlot verkrijgbaar. Ik scoorde het sample eind vorig jaar op Spirits in the Sky.

Het begint nogal streng op de neus met flink wat alcohol, maar eens je daar voorbij geraakt bent, verschijnen er toch aangename toetsen van rood fruit, gebakken banaan, perzik en abrikoos. Flink wat honing en even – heel even – moet ik zelfs aan Rhum Agricole denken. Aardbeien en bosbessen verschijnen, alsook een flink herbale toets. Doch, ik voel nu al dat hier water bij gaat moeten… En dat verdraagt hij goed! Flink fruitig nu met naast het eerder vermelde nu ook wat extra rood fruit en sultanas, maar ook iets van gekonfijte mango. Stukken beter!

Onverdund is dit een beest! In die mate zelfs, dat het fruit zich amper kan tonen, want volledig bedolven geraakt onder de alcohol. Ik krijg een hint van frambozen, maar voor de rest proef ik niets. Ik zei al dat hier water bij moest. Doen we gewoon. Ha! Dat is stukken beter, echt waar. Mooie fruitigheid met sultanas, frambozen, perzik, abrikozen en zelfs iets van gebarbecuede ananas. En de kruiden vallen nu ook te onderscheiden: zoethout, anijs, paprika en peper. De malt lijkt nu wel iets droger, maar dat heb ik er voor over.

Lange en kruidige finish, maar wel alcoholisch en pikant zonder water. Met water is het verschil miniem en lijk hij nog iets droger.

Ik hou wel van cask strength whisky, maar soms is een malt gewoon beter door hem wat te versnijden. Deze, echter, is echt stukken beter als hij een flinke scheut water heeft gekregen. Bang for your buck, moet je dan maar denken.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 9 Year Old 2012/2022 Dram Mor, 1^st Fill Amontillado Finish, Cask #3060, 310 bts
Kleur: amber
ABV: 57.0%

Butterscotch

In het glas zit een wel erg jonge Glenrothes, gebotteld door onze vrienden van Dram Mor, maar wel eentje die een finish kreeg op een First Fill Amontillado Cask. Amontillado is een sherry die zijn leven begint als Fino, maar waarbij de florlaag faalt of bewust onderbroken wordt. Hij is iets donkerder dan Fino en wordt genoemd naar Montilla (in Andalusië, Spanje) waar de stijl van sherry in de 18^e eeuw ontstond.

Zoete, doch niet bepaald fruitige, neus op butterscotch en toffee, vanille en honing. Met wat geduld verschijnt er toch nog een handjevol rozijntjes en iets van gedroogde abrikozen. Hint van leder, wat hem een drogend effect geeft.

De body is aan de lichte kant, maar de malt is wel flink boozy en zelfs pikant. Eigenlijk vindt ik deze best scherp en alcoholisch en krijgt het fruit amper de kans om zich te tonen. Ik krijg wel wederom flink wat butterscotch en ook op smaak is hij best droog te noemen. Neus en smaak liggen hier wel perfect in elkaars verlengde.

En de afdronk is dat ook: nog meer butterscotch en nog droger. In die mate zelfs, dat ik naar een glas water reik. Dat is (imho) geen goed teken.

Zucht. Deze werkte niet voor mij. Te scherp, te droog en te eentonig.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenrothes
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenrothes 13 Year Old Ghost of Kyiv, Whisky UA 2022, 2^nd fill Sherry, 294 bts
Kleur: goud
ABV: 50.2%

Kiev

Ghost of Kyiv, oftewel de Geest (spirit?) van Kiev, is een reeks van Whisky UA, een relatief nieuwe bottelaar uit – u raadt het al – Oekraïne. Het label vertoont een oorlogstafereel, wat niet hoeft te verbazen. De andere 7 releases zijn in een gelijkaardig jasje gestoken.

Op de neus krijg ik wat karamel en abrikozenconfituur, maar helaas ook wat zwavelachtige toetsen (en neen, ik ga me niet aan oorlogsreferenties wagen in deze, dat zou ongepast zijn). Stilstaand water, verwelkte bloemen. Iets herbaal en iets floraal, maar weinig fruit naar mijn mening. Ik ben hier niet meteen kapot van.

Op smaak wordt hij al wat fruitiger, zoeter en pikanter en begint hij toch wat beter voor de dag te komen dan de neus deed vermoeden. Maar hij is wel best alcoholisch en een tikkeltje scherp.

De afdronk is relatief lang, maar wat uit balans.

Helaas niet het beste vat Glenrothes uitgekozen, lijkt mij.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Croftengea 7 Year Old 2017/2024 Art Malts, The Hidden Ace #3 ‘Loch Legend’, French Oak Finish, 42 bts
Kleur: amber
ABV: 50.6%

Loch Legend

Art Malts, Belgisch bottelaar uit Machelen, lanceerde niet zo gek lang geleden een nieuwe reeks van single cask whisky’s genoemd ‘The Hidden Ace’. De derde release, getiteld Loch Legend, betreft een jonge, krachtige Croftengea. Da’s één van de vele malts die bij de veelzijdige distilleerderij Loch Lomond wordt geproduceerd en tevens één die vaak de zaal verdeeld. Zelf heb ik nog maar twee echt lekker Croftengea geproefd, dus ik ben wel erg benieuwd naar deze vatkeuze van Steven en consoorten. Aan de slag!

Verrassend umami neus op rosbief en gedroogde vis, aangevuld met moutsuikers, toffee, sultanas en een flink herbale toets. Mooie rokerige toets, zonder echt very peaty te zijn, maar de turf is onmiskenbaar. Na enkele ogenblikken komt daar nog iets van abrikoos en perzik opzetten, maar het blijft vooral allemaal bijzonder umami.

Mooie, licht olieachtige body. Nu is hij vooral zoet op het eerder vermelde fruit, aangevuld met toffee en zelfs ahornsiroop, alvorens de turf van zich laat horen. Ook flink wat toetsen van verkoold hout en zelfs iets van gezouten karamel. En de rokerigheid lijkt wel toe te nemen, naarmate ik een tweede en derde slok neem. Wordt groots en een tikkeltje brutaal. Sterk!

In de lange afdronk trekt het zoete fruit zich zachtjes terug om wederom de houtkruiden te laten spreken, maar hij blijft wel erg zoet en rokerig tot op het sterfbed.

Ja! Dit is een geweldige Croftengea! Knappe vatselectie.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Mannochmore
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Mannochmore 13 Year Old 2009/2023 Art Malts, The Hidden Ace #2 ‘The Man On A Mission’, Bourbon Hogshead, 57 bts
Kleur: stro
ABV: 55.3%

The Man On A Mission

Art Malts, Belgisch bottelaar uit Machelen, lanceerde niet zo gek lang geleden een nieuwe reeks van single cask whisky’s genoemd ‘The Hidden Ace’. De tweede release, getiteld A Man On A Mission, betreft een jonge, krachtige Mannochmore. Deze distilleerderij deelt zijn industrieterrein met zuster Glenlossie. Samen maken ze een belangrijk deel uit van de blend Haig, maar Steven en kornuiten redde dit single cask van het blender’s lot.

Erg frissen en fruitige neus op boomgaardfruit en een karrenvracht aan vanille. Appels, peren, citroen, maar ook iets van gebak. Denk aan een Brusselse wafel met bloemsuiker. Nog iets van kruisbessen en een hint van zespri. Jong, speels, aantrekkelijk.

Lekker olieachtig en onmiddellijk een tikkeltje pikant. Ja, flink wat houtkruiden die voor een onmiddellijk warmte zorgen in de mond. Denk gember, witte peper en een mespuntje zout. Dat geeft extra gewicht aan het witte fruit dat onmiddellijk volgt. Wat kinine en onrijpe ananas komen zich moeien. Dit is stevig en toch speels. Ik hou er wel van.

De afdronk is verrassend lang op vooral wit fruit en bloemsuiker, maar de pepert tintelt tot op het sterfbed.

Erg mooie Mannochmore, zeg. En leuk label. En sympathieke bottelaar. Het plaatje klopt.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Ardmore
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Ardmore 8 Year Old 2013/2022 Art Malts, The Hidden Ace #1 ‘Mysterious Ways’, bourbon hogshead, 66 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 53.6%

Mysterious Ways

Art Malts, Belgisch bottelaar uit Machelen, lanceerde niet zo gek lang geleden een nieuwe reeks van single cask whisky’s genoemd ‘The Hidden Ace’. De eerste release, getiteld Mysterious Ways, betreft een jonge, krachtige Ardmore. De in 1898 opgerichte distilleerderij ligt ingesloten door de Grampian Mountains, de rivier Bogie en het Clashindarroch Forrest, pakweg halverwege tussen Aberdeen en Elgin. De malt is een belangrijk onderdeel van Teacher’s en dat al sinds de oprichting. Logisch, want ze werd opgericht door Adam Teacher met precies dat doel. Maar wij proeven dus een single cask op vatsterkte.

Deze Ardmore verrast een beetje door zijn frisheid, moet ik zeggen. Ja, tuurlijk is dit peaty, maar flink wat vanille en munt, hoor. Daarnaast iets van appel en gerookte makreel, citroenschillen en oestersap, roet en schoenpoetsmiddel, natte aarde en vernis. Als u denk dat dat een vreemd allegaartje aan aroma’s is, dan kan ik u geen ongelijk geven. Maar weet u? Het werkt perfect!

Onmiddellijk zoet en roetig met krachtige toetsen van vanille en zelfs honing, alvorens je die rokerige trap tegen je tanden krijgt die je van Ardmore mag verwachten. Appels en citroenen, iets herbaal… dat is hier allemaal goed en gaat verdacht vlot naar binnen.

De afdronk is lang, roetig en zoet. Rokerig tot op het sterfbed.

Mooie Ardmore om deze nieuwe reeks mee af te trappen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 10-08-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet 26 Year Old 1975/2001 Adelphi, Cask #5724
Kleur: brons
ABV: 55.8%

FOTO

Cognac-y

Deze Glenlivet van Adelphi zit al bijna zo lang op fles als dat hij op het vat heeft doorgebracht. Hij werd immers in 1975 gestookt en gebotteld na 26 jaar in 2001. Hoewel het vattype niet wordt vermeld, vermoed ik een sherryvat gezien het prachtige bronzen kleurtje.

Heerlijke, diepzoete neus op allerhande donker fruit zoals vijgen en pruimen, maar ook bloedappelsienen. Nog iets van leder en meubelpoets. Blind had ik dit zomaar kunnen verwarren met een cognac uit de 1970s!

Lekker olieachtig. Wederom bijzonder mooie, zacht drogende, toetsen van allerhande donker fruit. Vijgen, rozijnen, dadels en pruimen. En dan die kruidigheid: nootmuskaat, kruidnagel, zoethout en peper. Erg goed, hoor, maar het DNA van Glenlivet is wel totaal zoek. Sterker nog, ook op smaak meen ik te maken te hebben met een cognac van zo’n 50 jaar oud. Da’s een compliment, toch?

De afdronk is lang, donkerzoet en kruidig en bijzonder bevredigend, maar hij laat je mond wel helemaal droog achter.

Wow, nog nooit eerder had ik een malt die zo dicht aanleunt bij (echt goeie) cognac. Het feit dat Glenlivet onherkenbaar is, stoort me in deze geenzins. Toppertje!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet Distiller’s Reserve, OB 2021, Ex-Sherry, American & Traditional Oak Casks
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Nivea

Na de Captain’s Reserve, die me dik is tegengevallen, is ook de Distiller’s Reserve een entry level malt van deze grote distilleerderij nabij het stadje Ballindalloch. Hopelijk valt die me beter mee…

Zachte neus op peren, hout en Nivea crème. Da’s op zijn zachts gezegd niet wat ik van deze Speyside verwacht had.

De body is erg licht. Te licht, in alle eerlijkheid. De peren worden nu bijgetreden door appels en wat vanille, maar weinig meer. Hetgeen echt opvalt is het feit dat deze relatief alcoholisch overkomt en best wel kruidig is. Denk zoethout, nootmuskaat en witte peper.

De afdronk is middellang, snoeperig zoet en kruidig.

Ik beken, er zijn véél betere entry level malts op de markt. Niet veel beter dan de Captain’s Reserve, moet ik zeggen. Toch bedankt, Dieter!

77/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenlivet Captain’s Reserve, OB 2019, Cognac Cask
Kleur: koper
ABV: 40%

Tegenvaller

Glenlivet behoeft amper nog een introductie, toch? Het is immers, naast Glenfiddich en Macallan, één van ’s wereld’s best verkopende en meest bezochte distilleerderijen in Schotland. Ze opende de deuren in 1824 en was de eerste die legaal begon te stoken, iets wat niet in dank werd afgenomen door de buren, wat de reden is waarom de oprichter gewapend rondliep. Die pistolen zijn nog steeds te bezichtigen in de distilleerderij. In het glas zit de Captain’s Reserve, een entry level malt die rijpte op cognacvaten.

Oei! Ik steek mijn neus nog maar net in het glas en wordt al onmiddellijk begroet door onfrisse toetsen van sulfer en natte hond. Zelfs na drie minuten ademen is dat nog niet verdwenen en dus is het wat zoeken naar andere aroma’s. Deze vind ik met grote moeite: melkchocolade, hazelnoten en niets meer… Jammer.

Op smaak valt het beter mee, maar een hoogvlieger is het absoluut niet. Mierzoet op chocolade en licht rottende appelsienen (meestal géén off-note, maar hier werkt het toch niet helemaal). Bovendien is hij, ondanks gebotteld op het absolute minimum, betrekkelijk alcoholisch. Geen idee wat de invloed van de cognac-vaten geweest is, maar ik heb de grootste moeite dit lekker te vinden.

Genadeloos lang, dat is deze finish!

Wat een tegenvaller, zeg. Zurig en weeïg en lichtjes brandend. Absoluut niet mijn ding. Toch bedankt, Pat!

75/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 10 Year Old Hart Brothers, First Fill Sherry Butt
Kleur: licht goud
ABV: 56.6%

Stevig

Hart Brothers is een onafhankelijk bottelaar die al enkele jaren niet meer in handen is van de gebroeders Hart, maar dit terzijde. De merknaam werd behouden door de nieuwe eigenaars en onder dit label bottelen ze single malt op zowel drink- als vatsterkte. Deze jonge Glen Keith hoort thuis in het tweede rijtje en rijpte op een first fill sherry butt.

Intens aromatische neus op wit en geel fruit, hint van tropische vruchten en witte chocolade. Een florale toets verschijnt relatief snel. Jonge takken en zoethout, een druppeltje honing en iets van menthol maken het Speyside-plaatje compleet. Zeer goeie neus, inderdaad.

Prima body. Lekker volmondig. En hoewel stevig, voel ik niet de behoefte hier water aan toe te voegen. Flink wat tropisch fruit nu, met mango, abrikozen en perzik op kop, gevolgd door wat appels en peren. Het geheel is besprenkeld met ahornsiroop, wat voor een lekker zoetje zorgt. Het sherryvat heeft ook voor flink wat kruidigheid gezorgd: kaneel en zoethout, maar ook een pepertje. Prima balans.

De afdronk is snoeperig zoet en lang, maar ook flink kruidig. Het stoort allerminst.

Excellente Glen Keith, ondanks de jonge leeftijd.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith 27 Year Old 1993/2021 Mission Gold, Murray McDavid, 1st Fill Oloroso Sherry Finish, Cask #82838/39, 642 bts
Kleur: goud
ABV: 51.2%

Hemels

Ooit behoorde het merk Murray McDavid toe aan Mark Reynier, de toenmalige eigenaar van de Bruichladdich Distillery. Met de verkoop van die distilleerderij, ging ook de onafhankelijke bottelaar over in andere handen. Ondertussen is Mark al even aan de slag met zijn Ierse distilleerderij Waterford, maar wij proeven een Glen Keith die in 1993 werd gestookt en enkele jaren geleden op de markt kwam op vatsterkte in hun Mission Gold reeks. De malt rijpte op een bourbon alvorens te worden overgestoken op twee oloroso sherryvaten voor een finish.

Oh! Deze neus is uit-ste-kend! Lekker waxy op zowel rood als tropisch fruit met een geweldig snoeperig randje en een frisse toets die me aan spearmint doet denken. Rode bessen, aardbeien, rabarber, mango en sterfruit, aangevuld met hints van hooi, Café Noir koekjes en kauwgom. Het werkt en deze neus is simpelweg hemels. Hoera!

Goed mondgevoel. Olieachtig zonder te plakken, als u begrijpt wat ik bedoel. Als het zoete en tropische fruit van op de neus passeert opnieuw de revue, maar wordt wel mooi aangevuld met een zachte kruidigheid die me doet denken aan zoethout, peper, kaneel, gember en zelfs een mespuntje oregano. De munt zit daar ook ergens tussen verstopt, hoewel minder uitgesproken dan op de neus. Appelsienschillen komen midpalate heftig opzetten, waardoor hij ook een mooi bittertje vertoont. Prima balans en absoluut geen behoefte aan water. Dit is hemels!

De afdronk is lang, waarbij vooral de appelsienschillen de lakens uitdelen, terwijl de gember zich vooral op het sterfbed nog even laat gelden.

Ja! Hier mag je mij voor uit bed halen. Hoewel een fles tegenwoordig zo’n 300 EUR moet kosten, is dit wel het betere werk van Glen Keith, dankzij de lange rijping en de goeie finish. Kudos aan Murray McDavid’s master blender!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Keith
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Keith Distillery Edition, OB 2020, Traditional Oak Casks
Kleur: goud
ABV: 40%

Braaf, maar foutloos

Het is al onwaarschijnlijk lang geleden dat ik nog iets van Glen Keith heb besproken, namelijk juli 2021. Kan je nagaan. De distilleerderij, opgericht in 1957 met drie stills – triple distillation duurde nog tot 1970 – ging in 1999 dicht. Pas in juni 2013 ging ze opnieuw open. Eén van de eerste wapenfeiten van de heropende distilleerderij was de lancering van de Glen Keith Distillery Edition in 2018. Ik proef een release uit 2020, een sample dat ik cadeau kreeg van mijn vriend Pat. De whisky wordt gebotteld op het absolute minimum van 40%, wat ik een gemiste kans vind.

Aangenaam zoete, fruitige neus – typisch Speyside, op gebakken appels, toffee en een hint van mango. Flink wat vanille en ontbijtgranen. Braaf, maar foutloos.

De body is olieachtig en de smaak onmiddellijk zoet zoals verwacht. Appelsap, vanille met een druppeltje honing en een zachte bitterheid als van te lang getrokken thee. Earl Grey, om precies te zijn. Wederom braaf, maar foutloos.

De finish is best lang te noemen, wat ik een aangename verrassing vind. Nadat de meeste zoetigheid de revue gepasseerd is, verschijnt er nog een frisse toets van menthol en zachte houtkruiden.

Hoewel het een entry level malt is, heeft deze mij toch kunnen bekoren (en mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen). Prima aperitief whisky. Laten we ook niet vergeten dat je een flesje kan kopen voor minder dan 40 EUR. Merci, Pat!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-04-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Elgin
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Elgin 35 Year Old 1975/2011 The Nectar of the Daily Drams
Kleur: vol goud
ABV: 41.8%

Blessed

Goh, dit is al bijna een golden oldie, want gestookt in 1975 en ondertussen al meer dan 13 jaar op fles. Hij werd immers gebotteld in 2011 door het onvolprezen The Nectar of the Daily Drams.

OMG, dit is een hemelse neus! Lekker waxy en een tikkeltje stoffig, maar wel blessed with een overdosis aan fruitige toetsen als van bloedappelsienen, onrijpe baaan en een handjevol noten. Ook wat houtschaafsel en een takje eucalyptus. Complex, hoor!

Zijdezacht op de tong met een prachtig old school kantje dat zich moeilijk laat omschrijven. Menthol, fruitthee, grapefruit en walnoten, maar alles perfect in balans met een prachtige toets van geblakerde eik die voor nog wat kruidigheid zorgt.

Wat een mooie, lange, fruitige en licht drogende finish is me dat! Uitstekend.

Fantastische botteling die de kwaliteit van The Nectar nog eens benadrukt (voor zover dat nog nodig is). Kudos!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Elgin
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Elgin 23 Year Old 1995/2018 The Whisky Agency, Hogshead
Kleur: zonlicht
ABV: 48.2%

Excellent Aperitiefje

Lekker old school label op deze 23-jarige Glen Elgin van het Duitse The Whisky Agency. Hij werd zes jaar geleden al gebotteld en is vandaag de dag nergens meer te vinden. Ik kon nog een sample scoren op het Maltclan festival afgelopen januari. Met een beetje geluk is de smaak ook old school.

Heerlijk fruitig op appels en peren, maar ook limoen en ananas op siroop. Snoeperig en uitnodigend en bijzonder aromatisch.

Prima mondgevoel en onmiddellijk opnieuw erg fruitig en speels. Snoeperig, alweer. Maar dan wel met een karrenvracht aan peper en zoethout, wat hem flink wat gewicht geeft en je mond helemaal warm maakt, maar op een wel erg prettige manier.

De middellange afdronk is meer van hetzelfde.

Je zou bijna kunnen zeggen dat dit een one trick pony is, maar als de truc die het paardje uitvoert zo mooi is, hoor je mij zeker niet klagen. Excellent apertiefje! Bedankt Foamy!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Elgin
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glen Elgin 13 Year Old 2009/2023, Cadenhead’s Original Collection, Manzanilla Finish
Kleur: koper
ABV: 46%

Manzanilla

Deze jonge Glen Elgin werd vorig jaar gebotteld door Cadenhead’s in het zogenaamde Original Collection. Hij kreeg een finish op Manzanilla, een droge witte sherry uit Sanlúcar de Barrameda, geproduceerd met de Palomino druif.

Aangenaam zoete neus, ietwat ingetogen, met een hint van tropisch fruit en agrums. Zachte houtkruiden en een frisse lift van menthol. Alles bij elkaar misschien wel wat braaf, maar erg toegankelijk. Van de Manzanilla merk ik op de neus erg weinig.

Mooi olieachtig. Ja, het mondgevoel zit zeker goed. Onmiddellijk zoet en fruitig, tegelijkertijd lekker kruidig en de Manzanilla laat zich nu toch opmerken. Een mooi zilt randje verschijnt, wat voor een prima balans zorgt. De toetsen van citrusfruit krijgen de bovenhand, met bloedappelsien op kop. Nog wat laat amandelschaafsel en zelfs een hint van koude koffie, die wat naar café frappé neigt. Slagroom verschijnt. Hij wordt beter bij elke slok.

De lange, kruidige maar vooral lekker fruitige afdronk is het orgelpunt.

Dit was een malt die gaandeweg lekker groeide en uiteindelijk bijzonder lekker eindigde. En dat voor nog geen 60 EUR. Aanrader!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 28-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glenfiddich
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Glenfiddich 30 Year Old Suspended Time, OB 2022
Kleur: koper
ABV: 43%

Opgeschorte Tijd

Er zijn al verschillende releases van de 30-jarige Glenfiddich op de markt, maar net als andere grote merken probeert ook Glenfiddich met zijn tijd mee te zijn en de malts in een steeds exclusievere verpakking te stoppen. Toegegeven, ook het prijskaartje wordt steeds exclusiever. Deze werd twee jaar geleden op de markt gebracht en de fles, Suspended Time – oftewel Opgeschorte Tijd – gedoopt, lijkt wel te zweven in de koker.

Zachte, zoete fruitigheid met een al even zachte kruidigheid van het hout. Je ruikt gewoon dat deze erg lang gerijpt heeft. Hij heeft iets old school waar ik niet meteen de vinger op kan leggen, maar het is wel erg elegant en aromatisch. Succulent is het woord dat ik zoek.

Licht olieachtige body en onmiddellijk lekker fruitig en zoet, een tikkeltje drogend en zacht gekruid, maar vooral erg elegant. Flink wat sherryinvloeden, maar daarnaast ook frisse toetsen van wit fruit en zelfs iets van een Brusselse wafel met hazelnootpasta, echt waar!

De afdronk is korter dan verhoopt, maar blijft wel fruitig en elegant tot het laatste moment. De tannine van het vat zijn vooral nu te ontwaren, maar storen niet.

Erg goed, hoor. Reken wel op een dikke 1.000 EUR, terwijl de XXX die ik in 2012 kocht ocharme een kwart kostte… Toegegeven, deze is wel stukken beter. Maar voor die prijs koop ik liever twee flessen Grande Couronne.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-03-2024
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).