WhivieBlog

Distilleerderij: Craigellachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Craigellachie 11 Year Old 2012/2024, Signatory Small Batch Edition #5, Oloroso Sherry Casks
Kleur: koper
ABV: 48.2%

Kop & Schouders

Craigellachie krijgt, sinds mijn bezoek in september 2024, toch een beetje meer aandacht (ondanks de relatief magere ervaringen uit het verleden). Ik was dan ook erg blij dat mijn makker Dieter mij dit sample bezorgde van een oloroso sherry cask gerijpte 11-jarige van dit huis, gebotteld door Signatory en verkrijgbaar voor een erg vriendelijke prijs (niet eens 50 EUR). Hij werd gebotteld in hun zogenaamde Small Batch Edition reeks.

Ja, die neus valt erg mee! Boerenboter, karamel en een mandje vol noten, aangevuld met een hint van melkchocolade en bosbessen.

Olieachtig op de tong. De noten keren onmiddellijk weer, aangevuld met een licht bittere toets als van bloedappelsien en roze pompelmoes, alsook iets van groene tuinkruiden en zelfs rozijntjes. Het sherryvat heeft hier zijn stempel gedrukt. Midpalate begint hij langzaam maar zeker toch droog te worden.

De afdronk is zonder meer lang tot zelfs erg lang, zacht kruidig maar bovenal aangenaam herbaal. Blind zou ik het huis nooit herkend hebben.

Dit steekt met kop en schouders boven de officiële releases. Dankjewel, Dieter!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Distilleerderij: Cardhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cardhu 12 Year Old Wine Cask Matured, OB 2023, 200th Anniversary Edition
Kleur: koper
ABV: 40%

Weinig aan de gang

Voor hun 200^e verjaardag in 2024 bottelde Cardhu– the Speyside home of Johnnie Walker – eind 2023 deze bijzondere expressie van hun 12-jarige, namelijk integraal gerijpt op rode wijnvaten. Ik proefde hem ter plekke tijdens mijn bezoek op 15 september 2024, maar maakte toen geen notities. Gelukkig kon ik via mijn lieve vrienden Niek & Ilse een sample scoren, want zij waren in het bezit van een fles.

De neus is aangenaam, doch nogal onschuldig, als u begrijpt wat ik bedoel. Hij is erg braaf. Er is weinig aan de gang. Dat weinige dat toch aan de gang is, is wel aangenaam, hoor. Karamel, rood fruit en zachte toetsen van perzik.

De body is veel te licht om goed te zijn. Waterachtig is het woord dat u zoekt. Da’s jammer, want de smaak is best oké. Rood fruit en wat (bittere) houtkruiden. Zachte toets van gekonfijte gember. Een beetje warmte van de kruiden, maar niets wereldschokkends. Dat gezegd zijnde: aangenaam in zijn eenvoud, hoewel hij de (magere) belofte van de neus niet helemaal kan nakomen.

De afdronk is kort, begint zoet en wordt dan zacht bitter om uiteindelijk relatief droog te sterven.

Interessanter van de klassieke 12-jarige en verkrijgbaar voor zo’n 40 EUR, dus moeten we hier niet al te flauw over doen. Dat gezegd zijnde mocht Cardhu voor zijn 200^ste verjaardag toch wel met iets specialers uit de hoek komen. Dankjewel Niek & Ilse.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Bottelaar : Art Malts
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Prunier 1992 Bons Bois ‘The Vintage Reserve #3’ for Art Malts, 36 bts
Kleur: goud
ABV: 56.4%

Munt

Toen Steven, de sterke man achter Art Malts, een sample van The Vintage Reserve #2 bezorgde, die ik hier al besprak, had hij ook een sample bij van The Vintage Reserve #3 die hij pas op 22 februari zou presenteren op het Zuid West-Vlaams Whisky Festival in Waregem. Ik beloofde hem plechtig hem te proeven en de tasting notes te publiceren op die datum (u merkt onderaan dat ik hem inderdaad reeds proefde in december vorig jaar). Het betreft wederom een Prunier, zij het deze keer wel uit 1992 en een cru uit de Bons Bois, een regio die naar mijn mening wat ondergewaardeerd wordt. 1992 is overigens het jaar waarin Joegoslavië ophoudt te bestaan en opgedeeld wordt in Slovenië en Kroatië, George H. W. Bush en Boris Yeltsin elkaar op Camp David ontmoeten en officieel een einde maken aan de Koude Oorlog, de Europese Unie wordt gevormd, Oekraïne beslist zijn eigen leger op te richten, Apartheid in Zuid-Afrika opgeheven wordt, het Freddy Mercury Tribute Concert in Londen miljoenen opbrengt voor onderzoek naar AIDS, de Los Angeles Riots losbreken nadat 4 flikken worden vrijgesproken van het tot pulp slaan van Rodney King, drugkoning Pablo Escobar ontsnapt uit de gevangenis, Cartoon Network wordt gelanceerd en Bill Clinton wordt ‘President-elect’ om maar een paar dingen te noemen. De cognac, overigens, werd gebotteld op 19-12-2024 en hij is verrassend licht van kleur, dit volledig terzijde.

Heerlijke fruitige, zeg maar tropische, neus op mirabellen, mango, papaja, appelsienen en kruisbessen, met een heerlijk streepje hout en een verrassende, maar bijzonder aangename toets van munt. Lekker fris!

Lekker olieachtig, maar het alcoholpercentage laat zich wel onmiddellijk gelden. Flink wat houtkruiden, nu, maar niets wat de speekselklieren niet snel onder controle krijgen. Het fruit krijgt zelfs iets snoeperigs. Kersen en overrijpe druiven, mirabellen opnieuw, maar ook bloedappelsien en drakenfruit. En, ja, die toets van munt keert weer en nog geen klein beetje! Op die manier kan hij zijn leeftijd van meer dan drie decennia eigenlijk goed verbergen, wat niet hoeft, maar in dit geval toch als een voordeel wordt ervaren.

Uitstekende afdronk! Fris, kruidig en fruitig, doch warm en zacht drogend. In één woord: groots!

Zei ik al dat Bons Bois een ondergewaardeerde cru is? Bij deze. Proficiat Steven en kornuiten, met deze excellente vatkeuze!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024

Bottelaar: Liquid Art
Regio: Schotland
Fles: Kildalton 16 Year Old 2008/2024 for Liquid Art, sherry, 101 bts
Kleur: goud
ABV: 52.1%

Kildalton Smokies

Vandaag lanceert Liquid Art een wel heel bijzondere fles. En ik had het voorrecht (zoals u aan de datum onderaan kan zien) van de malt op voorhand te proeven. Het is een kanjer geworden! Het kunstzinnige label is van de hand van Raymond Minnen en een vette knipoog naar de labels van de allereerste Liquid Art releases.

Heerlijke, ietwat vuile neus, op zuurkool, Arbroath Smokies, rubberen laarzen en een hint van dieselwalmen en scheepstouw. Plasticine! De golven die inbeuken op de rotsen aan de Pier Road op de Kildalton kust van Islay. Pas na enkele minuten ademen, komen daar ook toetsen van gebakken appels en wat karamel aan te pas, maar het zijn toch vooral de peaty aroma’s die domineren.

Verrassend zacht op de tong. Mooi olieachtig. Maar meteen erg maritiem en rokerig. Roet en assen, gevolgd door zwarte peper en zoethout. En dan volgt de explosie! Een stoofpotje van fruit dat staat te pruttelen op een vreugdevuur op het strand met weer die hint van gerookte vis. Je zou denken dat dit vloekt, maar dat doet het hoegenaamd niet. De invloed van het sherryvat is net voldoende om deze Islay malt toe te laten zijn typische DNA te doen schitteren, terwijl het voor een verzachtend zoetje zorgt. Wat mooi!

De afdronk is erg mooi en bijzonder lang. En het is in die heerlijk rokerige finish dat het zoete van de sherry extra in de vingerverf wordt gezet (ziet u wat ik daar deed?). Machtig!

Tja, goedkoop is hij niet, hé, deze Kildalton met zijn prijskaartje van 275 EUR per fles. Maar als je jezelf eens flink wil verwennen met een uitzonderlijk goeie Ardb… errr… Kildalton malt op sherry, dan mag je deze niet aan je laten voorbij gaan.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-11-2024

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Grom Highlander, Anthology Series
Kleur: zwart
ABV: 13%

Kandijsiroop

Naast de Grom Beast of Bourbon (gerijpt op 4 verschillende bourbon-vaten) lanceerden Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem, de oprichters van deze craft brouwerij in Breda, ook een Grom (hun Russian Imperial Stout) Highlander, die rijpte op een viertal whiskyvaten: Glen Elgin, Glen Spey, Linkwood en Glenburgie. Het bier schenkt gitzwart met een beige, romige kraag die wel onmiddellijk gaat liggen. Ik geef de jongens uit Breda nog graag mee dat ik de wax rond de kroonkurk begrijpt vanuit een visueel standpunt, maar dat het niet bepaald helpt bij het openen, noch het schenken van het bier. Voor mij hoeft het dus niet.

De neus is aangenaam zoet en een tikkeltje boozy, met toetsen van donkerzoet fruit die de geur van koude koffie probleemloos overstemmen. De kandijsiroop is echter te sterk om zich in een hoekje te laten drukken. Alles bij elkaar een stevige, aangename, zoete en verrassend fruitige neus. Ik ben nu al fan.

Hola, dat gaat verrassend vlot naar binnen, moet ik zeggen. Kandijsiroop is wederom dominant, terwijl de toetsen van de whisky hun uiterste best doen – en daar in slagen – om op te vallen. Dit is heerlijk (en een heel ander beestje van de bourbon-gerijpte versie).

De afdronk is middellang en erg zoet, waarbij de whisky zich opnieuw laat opvallen.

Okay, als je maar drie biertjes van een brouwerij geproefd hebt, is het misschien wat onnozel om een favoriet te kiezen, maar als u mij toestaat: dit is ‘m!

Geproefd door Mark Dermul op 05-01-2025

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Grom Beast of Bourbon 2022, Anthology Series
Kleur: zwart
ABV: 13%

Grom

De brouwerij baatte van 2018 tot september 2023 een proeflokaal uit dat naar de naam ‘Brack’ luisterde, maar de coronacrisis en de hoge energieprijzen noopten Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem, de oprichters van de brouwerij, tot sluiting. Dat neemt niet weg dat ze wel lustig blijven brouwen. Grom is de Russian Imperial Stout Brouwerij Bliksem uit Breda. Deze stout rijpte op een viertal bourbonvaten: Heaven Hill, Four Roses, Wild Turkey en Buffalo Trace. Na vatting kreeg hij de naam Beast of Bourbon mee, een vette knipoog naar Beast of Burden, een song geschreven in 1978 door niemand minder dan Keith Richards. Alhoewel… The Number of the Beast van Iron Maiden wordt expliciet op het label vermeld. Het bier schenkt gitzwart met een beige, romige kraag die heel de proefsessie overeind blijft. Nice!

Koffie en melkchocolade domineren deze zware, erg romige neus. En het doet me watertanden! Daaronder zit nog een bittertje als van een gepofte kastanje en verschijnt na enkele ogenblikken een intense zoetigheid als van kandijsiroop.

Hij is ook best romig op de tong en smaakt onmiddellijk zoet en bitter. Zoet als van kandijsiroop en melkchocolade, bitter als van chicorei en koude koffie. Hij blijft flink plakken, moet ik zeggen. ’t Is een zware jongen.

Eindelijk nog eens een stout met een goeie finish! Lang, zoet en plakkerig. Ik grom (ziet u wat ik daar deed?) van plezier!

Deze doet me erg denken aan die fantastische FoxTown Ten Minutes to Midnight Bourbon Barrel Aged, dus Bliksem staat bij deze op mijn radar.

Geproefd door Mark Dermul op 05-01-2025

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Hellevuur, Anthology Series
Kleur: amber
ABV: 11%

Highway to Hell

Brouwerij Bliksem is een coole craft brewery uit Breda, opgericht in 2014. Hun Hellevuur is een tripel die rijpte op zowel bourbon- als Calvados-vaten! Luistertip: Highway to Hell van AC/DC, natuurlijk! Het bier schenkt amberkleurig met een spierwitte kraag die snel gaat liggen.

Op de neus is het een verrassend zoete bedoening. Flink wat vanille (wellicht van de bourbonvaten) aangevuld met – hoe kan het ook anders? – appels (van de calvados-vaten). Maar daarnaast heb ik ook best wat toetsen van witte chocolade en kokosnoot. Dat verwacht je toch niet in een tripel. Maar het nodigt zeker uit tot proeven!

Hoewel minder uitgesproken aanwezig op smaak dan in de neus, komen hier dezelfde toetsen terug. En daarnaast krijg ik ook nog iets van groene tuinkruiden, wat ik wederom niet had verwacht. Het staat me wel aan. De alcohol zorgt voor een mooie warmte in de mond, moet ik zeggen. Maar hij blijft desalniettemin verrassend doordrinkbaar (is dat een woord?).

Van een finish is hier eerlijk gezegd amper sprake. Een zachte zoetigheid blijft heel even hangen, maar dan is het tijd voor een tweede (en derde en vierde en…) slok.

Leuke eerste kennismaking met deze brouwerij, opgericht door twee vrienden, Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem.

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label The Casks Edition
Kleur: koper
ABV: 55.8%

Flamboyant

Dit is een fles waar ik al erg lang naar op zoek was en dan stond plots mijn vriend Johan voor de deur en zei dat ik deze maar moest openmaken en proeven. Dat moest mij geen twee keer gezegd worden. Dit is the Blue Label op vatsterkte (nou ja, op 55.8%, dus eerder batchsterkte, want er zijn er al verschillende van gelanceerd over de jaren heen). Nu ben ik wel eens benieuwd of dit de ‘gewone’ Blue Label op steroïden gaat zijn, of toch een andere belevenis met zich meebrengt.

Hola! Wat een prachtige neus is me dat! Gelaagd op toffee, vanille, honing en een karrenvracht aan tropisch fruit, maar ook een zachte toets van zoethout en zelfs iets van hooi en munt. Na enkele ogenblikken verschijnt er een toets van – niet lachen – cola. Met nog een minuutje tijd om te ademen krijg ik tot slot iets van melkchocolade, koude koffie en roest. Complex!

Prima mondgevoel. En perfect drinkbaar zonder toevoeging van water, hoewel de alcohol zich wel laat opmerken. Maar het doet geen afbreuk aan de laagjes smaak die verschijnen met wederom honing en toffee, tropisch fruit en nu ook wat karamel en chicorei. Een mooi bittertje verschijnt midpalate. De whisky is prima in balans en ik weiger hier water aan toe te voegen. Hij heeft het absoluut niet nodig.

De finish duurt een eeuwigheid en blijft warm en kruidig, maar zet je mond aan het eind van de rit wel helemaal droog.

Jammer van het prijskaartje, want anders haalde ik me deze met plezier in huis. Wat een flamboyante whisky!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label, b. 1990s
Kleur: goud
ABV: 40%

Bijzonder Elegant

Van 1992 tot 1994 was de meest exclusieve Johnnie Walker Oldest op de markt, maar na amper twee jaar werd de fles herdoopt tot Blue Label. Het is vandaag de dag – met een enorm aantal variëteiten – één van ’s werelds meest verkochte flessen whisky, met name als geschenk. In mijn glas zit een Blue Label uit begin jaren 1990, dus van vlak na de naamswijziging.

Heerlijke neus, zij het wel subtiel en zacht, op heidehoning, zwarte thee, oud leder en zelfs iets zilt. En ook een toefje turfrook, hoewel dat helemaal op de achtergrond blijft. Tot slot nog iets fris als van een takje munt, hoewel dit tegengas gegeven wordt door iets muffigs dat hem een old school karakter geeft. Echt heerlijk. Ik kan hier makkelijk een kwartier aan snuffelen.

Lekker olieachtig. Streelt de smaakpapillen met opnieuw een karrenvracht aan honing, maar nu ook karamel, gember en oud leder, maar wederom met een fantastische zilte en rokerige toets die nu wat meer naar de voorgrond treedt en deze blend echt wel van gewicht voorziet. Ik krijg ook nog iets van druiven en assen. Bijzonder.

De afdronk is absolute top: laag na laag verschijnt met relatief eenvoudige maar bijzonder elegante nuances. En hij duurt lekker lang.

De Blue Label releases die ik sinds 2015 aan de lippen heb gezet (en dat zijn er wel wat), kunnen echt niet tippen aan deze oude releases.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label Ice Chalet, b. 2024
Kleur: amber
ABV: 43%

Hippe Handtas

In 2024 introduceerde Diageo een nieuwe expressie in de Blue Label range: Ice Chalet. Gemikt op de après-ski bars? Hij zit alvast in een leuke gefumeerde fles en wordt geleverd in een bijzonder jasje, dat je zonder problemen omtovert in een hippe, winterse handtas. Sta me toe even met de ogen te rollen. Graag geef ik wel nog mee dat Emma Walker – de master blender die deze Ice Chalet ontwikkelde – gebruikt maakte Schotland’s meest noordelijke distilleerderijen – voornamelijk Dalwhinnie – en hem afwerkte met Brora. Ik hou dat in het achterhoofd tijdens het proeven en staar me vooral niet blind op de storytelling die me tracht wijs te maken dat deze blend me zal doen denken aan verse sneeuw, een warm haardvuur en de eindeloos frisse berglucht…

Spearmint, vanille, honing, bijenwas, karamel en perzik: da’s de neus van deze Ice Chalet in een notendop. Zoeter dan verwacht met een aangenaam roetig kantje. Alvast een goed begin.

Erg olieachtig, bijna mondvullend romig en onmiddellijk flink wat heidehoning en toffee. De kruidigheid vertaalt zich naar peper, zoethout en zelfs wat cacao. Hij vertoont de typische zachtheid en honingtoets van Dalwhinnie (wat geen nadeel is) met een kleine rokerige toets (Brora?) die alsmaar in intensiteit toeneemt. Dit valt mij wederom erg goed mee.

De afdronk is lang en kruidig met een zacht bittertje op het sterfbed.

Lekker is het wel! Maar 330 EUR vind ik toch wel aan de flink prijzige kant voor een Blue Label op 43%. Grappig detail: dit is de 60^e expressie van Johnnie Walker die ik aan de lippen zet. De hippe handtas krijg ik zelfs niet aan mijn eigen wederhelft verkocht.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Premier, b. 1995
Kleur: mahonie
ABV: 43%

Rare Old

Deze Premier, die je bij ons niet kan vinden, werd voor de Aziatische markt gecreëerd en is een ‘eerbetoon aan de authentieke blends van 175 jaar geleden’, aldus het ruglabel. Wetende dat deze in 1995 gebotteld werd, is de verwijzing dus naar blends uit het einde van de 19^e Eeuw. ‘Rare Old Scotch Whisky’ staat er verder te lezen en volgens de tekst op de rugzijde van de doos zou JW hier zijn oudste en meest zeldzame stocks voor gebruikt hebben. Ah… de jongens van de marketing hebben hun best weer gedaan. De donkere kleur vertelt ons alvast dat we flink wat sherry mogen verwachten.

Op de neus maakt hij dat alvast helemaal waar: intense sherryinvloeden waardoor het fruit zich vertaalt naar pruimen, vijgen, gekonfijte appelsienen en sultanas, aangevuld met een mooie, zij het erg subtiele rokerigheid. Dit ruikt heel erg lekker en uitnodigend. Ik zou dit zo maar kunnen verwarren met een oude cognac.

Op smaak komen de kruiden eerst – oregano, nootmuskaat, zoethout, gember – alvorens een stoofpotje van donker fruit de boel komt verzachten. Tannine fluistert, maar laat zich toch opvallen door een licht drogend en zacht bitter effect als van tamme kastanjes. Old school whisky, met een stoffig kantje dat me wel aanstaat.

Mooie, zoete, middellange afdronk.

Da’s toch een zeer aangename blend, hoor. Jammer dat hij bij ons niet te krijgen is (hoewel ik geloof dat hij ondertussen ook niet meer te krijgen is in Azië).

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Gold Label Reserve
Kleur: koper
ABV: 40%

Gezouten Karamel

Het is een publiek geheim dat de Gold Label Reserve een flinke dosis Clynelish bevat, dus dit zou toch niet echt mogen tegenvallen. Maar om daar achter te komen, moeten we hem uiteraard aan de lippen zetten. Without further ado…

De neus begint eerder subtiel met wat karamel en bijenwas, iets van sigarenkistje en gedroogde abrikozen. Er zit een zachte rokerigheid in, die me eerder aan woodsmoke dan turf doet denken, hoewel dat laatste niet uit te sluiten valt, natuurlijk. Komt mooi open als hij even kan ademen.

Op smaak is hij fruitig, maar tegelijkertijd bitterzoet en metaalachtig. Beetje vreemd, toch. En tegelijkertijd nogal aan de lichte kant qua body. De rook is nu wél duidelijk peaty. Iets van groene thee en zeewier verschijnt.

De afdronk mocht gerust wat langer zijn. Verrassende toets van gezouten karamel op het sterfbed.

Niet slecht, maar oudere batches van de Gold Label (met name uit de 1990s) konden mij toch een pak meer bekoren.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker 15 Year Old Green Label, b. 2021
Kleur: oud goud
ABV: 43%

Zoet met Zilt

De Green Label, een pure malt waarvan alle ingrediënten minstens 15 jaar zijn gerijpt, werd enkele jaren geleden afgevoerd en dat stuitte op groot protest, voornamelijk vanuit Taiwan. En dus besloot Diageo hem terug te introduceren. En deze keer verklappen ze op het label dat het gaat om een blended malt van vier single malts, zijnde Linkwood, Cragganmore, Talisker & Caol Ila. Aan de slag!

De neus is een aangename mix van zoete, fruitige toetsen en erg mooie maritieme aroma’s. Erg rijk, hoor. Wat een aangename verrassing.

Intense, rijke smaak op citrusfruit, abrikozen en sultanas, aangevuld met een hartige kruidigheid (nootmuskaat, gember, oregano) en een mooi zilt randje. Klinkt tegenstrijdig – zoet versus zilt – maar werk prima. Wat zeg ik? Het is niet zoet versus zilt… het is zoet met zilt, hand in glove.

De afdronk is prima van lengte en nu trekken de maritieme toetsen zich langzaam terug om nog een kleine, zoete en bijzonder fruitige opstoot toe te laten.

Dit is een erg mooie blended malt voor een prima prijs. Aanrader.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 06-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker 12 Year Old Black Label Sherry Finish, b. 2022
Kleur: amber
ABV: 40%

Variant

Ook Johnnie Walker moet zich blijven onderscheiden door speciale edities uit te brengen, natuurlijk. Van hun populair 12-jarige Black Label zijn er zo ondertussen wel een paar varianten op de markt. Deze kreeg nog een finish is sherryvaten.

De neus is best aangenaam op zachte turf, zoals je van de klassieke Black Label mag verwachten, maar opgesmukt met erg zoete toetsen van rood fruit, pomme d’amour en rood snoepgoed à la Dracula-tanden. Iets van koekjesdeeg. Een zachte kruidigheid verschijnt na enkele minuten.

De body is prima. Ik krijg meer van hetzelfde, maar nu ook flink wat toetsen van het hout met zwarte peper, sigarenkistje, te lang getrokken vruchtenthee – licht drogend – en iets van pruimtabak. Hoewel de turf discreet blijft, wordt de rokerigheid toch best groots. Ik ben aangenaam verrast.

De afdronk is verrassend lang en kruidig, zelfs een tikkeltje umami. Mooi.

Interessante variant, moet ik zeggen. En ook lekker betaalbaar (zo’n 30 tot 35 EUR).

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blonde, b. 2021
Kleur: licht goud
ABV: 40%

Tarwe

Ik had geen idee dat er nog een categorie bestond die lager was dan de Red Label, maar deze Blonde – initieel uitgebracht voor de Duitse markt in 2021 – is er wel degelijk zo eentje, uitsluitend bedoeld voor de bartenders, want moet gemixt worden. Toch kan ik niet anders dan deze puur te proeven om te zien of deze überhaupt (ziet u wat ik daar deed?) iets om het lijf heeft. Op het label staat nog ‘An inviting blend of bright wheat & fruity malt whiskies’.

De tarwe zorgt er voor dat deze erg, erg licht is op de neus. Ik krijg een hint van vanille, appelsien en kamillethee. Iets van witte chocolade en een gepofte kastanje, pudding en een beetje honing. In alle eerlijkheid een niemendalletje.

Hola, op de tong is het echt helemaal niks. Papier, witte suiker, vanillepudding en best floraal met een snoeperig kantje. Over hoeveel tarwe spreken we hier? 75%? Blind zou ik dit een barrel aged gin hebben durven noemen!

De afdronk is kort op slagroom en een mespuntje witte peper.

Nogal vlak van smaak en laag op alcohol, wat me doet fronsen aangezien deze voor de bartender scene zou moeten zijn. Dit lijkt me te licht om de ruggengraat te kunnen vormen voor een goeie cocktail. Zo tussen de 15 en de 25 EUR, afhankelijk van waar je shopt. Ik wordt hier niet vrolijk van.

75/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-12-2024

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Swing, b. 1960s, 75cl
Kleur: oud goud
ABV: 43%

6 Decennia

De Swing werd door Alexander Walker II geïntroduceerd in de 1930s en wordt vandaag de dag nog steeds geproduceerd, ondanks het feit dat je hem niet meer op hun officiële website kan terugvinden. Hij is vandaag ook enkel nog te vinden in Zuid-Europese shops, om eerlijk te zijn. Destijds op de markt gebracht in een bijzonder fles die niet omvalt ondanks de golven van de oceaan. Jawel, deze werd geïntroduceerd om geschonken te worden op trans-Atlantische cruises. Ik proef hem uit een fles die in de 1960s op de markt verscheen. De whisky is dus duidelijk ouder dan ondergetekende.

Op de neus krijg ik in eerste instantie wat OBE – wat niet totaal onverwacht is, gezien de leeftijd van de fles – wat zich vertaald naar champignons en natte sokken. Maar na enkele ogenblikken blootstelling aan de lucht vervliegt dit om plaats te maken voor mooie toetsen van sherry, rozijntjes, een karrenvracht aan honing, een toefje rook en iets van zoete kruiden. Dit ruikt ronduit old school en lekker!

Lekker olieachtig op de tong, bijna stroperig. Da’s knap na meer dan 6 decennia op fles. Krachtig en kruidig. Denk peperkoek, abrikozen, appelsienen, rozijntjes, pruimen en vijgen met een mooie toets van kruidnagel, heidekruid, nootmuskaat en een mespuntje peper. Hij heeft zelfs iets zilt. Complex, hoor!

De afdronk is middellang, licht geturfd en zacht drogend maar vooral bekorend.

Een bijzonder aangename blend die helaas in de loop der jaren wat aan glans verloren heeft.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-12-2024

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Speyside
Fles: Longmorn 14 Year Old 2010/2024 for MMM, Illustrator Series, Barrel, 50 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 51.2%

Adrian

Ons tiende jaar! Ongelooflijk, toch? Onze allereerste MMM release dateert al van 2016 en sindsdien hebben we al 36 whisky releases op ons palmares gezet. Het tiende thema is bijzonder, want we werken samen met niemand minder dan The Glasgow Illustrator, Adrian B McMurchie, een begenadigd kunstenaar, wiens illustraties overal in Glasgow opduiken. Check zeker zijn website, want je kan er erg mooie dingen vinden… Zoals de kunstwerken die dit jaar op onze labels zullen verschijnen. Voor de eerste release in onze nieuwe Illustrator Series konden we de hand leggen op een fantastisch barrel Longmorn uit hartje Speyside, te slapen gelegd in mei 2010 en gebotteld op vatsterkte in juni vorig jaar.

Heerlijk fruitige neus op vanille, witte chocolade en zachte toetsen van overrijpe peer, aangevuld met iets van amandelpasta en een hint van karnemelk en paardenbloemen. Lentefrisse Longmorn.

Mooi olieachtig, bijna romig op de tong. Het witte fruit en de amandelen keren onmiddellijk weer (maak van dat laatste gerust marsepein), besprenkeld met wat kristalsuiker, lekker zoet. Maar het vat heeft ook een vinger in de pap en levert mooie houttoetsen op als zoethout en een wit pepertje. Behoeft absoluut geen water en is prima in balans.

Dat wordt prima verdergezet in de heerlijk lange, zacht kruidige finish.

Manny en ik durven deze spirit-driven noemen, wat illustreert (ziet u wat we daar deden?) dat het vat belangrijk is, maar zeker niet moet domineren. Schitterende Longmorn om het tiende jaar op gang te trappen.

87/100

Geproefd door Mark Dermul & Imanuel Dijk op 01-01-2025

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Gates of Habhain
Kleur: zwart
ABV : 11%

Habhainly

Geweldig gevonden, toch? Gates of Habhain (spreek uit ‘heaven’)? En dat zegt ons natuurlijk ook meteen op welk type vat deze stout gerijpt heeft. Voor de slechte verstaander : een vat van Bunnahabhain. Het betreft wederom hun heerlijke Blood Moon Prophecy stout, die deze keer dus 15 maanden lang op het Islay whiskyvat lagerde. Hij schenkt gitzwart met een mokkakleurige schuimkraag die gedurende de tasting lang overeind blijft en uiteindelijk een film van een centimeter op het bier laat staan.

Hij ruikt lekker boozy, wat niet alleen te danken is aan het basisbier, maar wellicht ook aan de invloed van de whisky. Donkerzoet en aards met drop, kandijsiroop, koffie en chicorei. Hij ruikt bovendien erg romig. Peat komt niet meteen door, maar dat is best mogelijk, want Bunna maakt natuurlijk ook ongeturfde whisky.

Ja, deze is romig op de tong en plakt aan je tanden. Ik twijfel tussen een lepel en mes & vork. Stevige jongen met prachtige toetsen van koffie, toffee en… euh… gestoofd witloof. Inderaad geen peat, maar wel erg mooie hints van whisky. En toch… vanaf de tweede slok gaat hij gevaarlijk vlot naar binnen. Ik leg mijn bestek alvast terug aan de kant.

De afdronk is kort tot middellang op donkerzoete en zacht bittere toetsen. Chicorei op het sterfbed.

Ja, deze is habhainly (spreek uit ‘heavenly’). Moeilijk te geloven dat dit al mijn 43^e FoxTown biertje is…

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown Ghost in the Fog, Port Charlotte 2002 Peated Whisky Barrel Aged Imperial Stout, 33cl
Kleur: zwart
ABV : 11%

Lekkere Modder

Een dik jaar geleden proefde ik de Blood Moon Prophecy stout die mij zeer kon bekoren. Laat het aan de jongens van FoxTown over om hier nog een leuke variant op te produceren. Ze lieten het bier maar liefst 15 maanden lang rijpen op een vat Port Charlotte 2002 (de flink geturfde whisky van de Bruichladdich distilleerderij op Islay) en hun Ghost in the Fog is een feit. Hij schenkt gitzwart met een mokkakleurige schuimkraag die gedurende de tasting lang overeind blijft en uiteindelijk een film van 5mm op het bier laat staan.

Intense neus op chicorei, koude koffie, toffee en iets aards. De stout is herkenbaar, maar de peat is onverbiddelijk dominant en dat werkt prima.

Op smaak is hij volmondig – net niet romig – en verrassend drinkbaar. Laat je bestek maar achterwege; je gaat je mes en vork niet nodig hebben voor deze jongen. Koffie, kandijsiroop, origine chocolade… hij heeft het weer allemaal, weliswaar gewikkeld in een verkwikkend aards jasje van Islay peat. Ooit modder in je mond gehad? Yup, maar dan wel een lekkere versie…

De afdronk is middellang (minder lang dan verwacht, toegegeven) op zoete tonen van café frappé en karamel.

Wederom een excellente stout (maar All Hail the Toshan Man blijft toch mijn favoriet).

Geproefd door Mark Dermul op 30-12-2024

Brouwerij: FoxTown
Regio: België
Fles: FoxTown A Night at the Bodega, PX Sherry Barrel Aged Barley Wine, 33cl
Kleur: roodbruin
ABV : 11.8%

Vier Seizoenen

Iets meer dan een jaar geleden proefde ik de Eternal Hibernation, de eerste barley wine die FoxTown op de markt bracht. Nu hebben ze dat biertje 12 maanden laten rijpen op een Pedro Ximinez sherryvat. Dat kan niet anders dan lekker zijn, toch ? Het schenkt mooi roodbruin met een hoge, witte kraag met kleine belletjes die heel de proefsessie overeind blijft staan en het geheel er erg smakelijk doet uitzien.

Zacht zure, maar vooral donkerzoete neus op rood fruit, pruimen, noten en abrikozenconfituur, die tevens een herbaal en kruidig kantje heeft. Flirt zelfs eventjes met de geur van glûhwein, wat betekent dat ik ‘m op het juiste moment geschonken heb.

Ook op smaak krijg ik meteen die connotatie van zoetzuur. De eerste slok deed me zelfs even denken aan een sour ale, echt waar. Maar snel – erg snel – komen de toetsen van donkerzoet fruit de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten. De tweede slok offreert zelfs een intens zoetje, wat ik graag aan het PX sherryvat toeschrijf. Minder winters dan de neus deed vermoeden. Op de tong is het eerder het einde van de lente of het begin van de zomer. Fris fruitig en doordrinkbaar.

In de afdronk kan ik dan weer iets van een boswanderling in de herft niet uit mijn geestesoog krijgen.

En zo zijn alle vier de seizoenen plots vertegenwoordigd in deze tasting notes. Ha. Snel Vivaldi opleggen. Wederom een erg doordrinkbare barley wine van de vrienden uit Vosselaar.

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024