WhivieBlog

Brouwerij: Brouwerij Martens
Regio: België
Fles: Tout Bien Average Rouge, 33cl
Kleur: rood
ABV: 6.9%

Elixir of Love

Het tweede bier van Average Rob, na zijn Tout Bien Average Belgian Pils, is deze Average Belgian Rouge dat hun marketingafdeling Elixir of Love meegegeven heeft. Hij lanceerde het begin 2024. Het bier bevat 6.9% alcohol (wellicht niet toevallig…) en wordt gebrouwen bij Martens in het Limburgse Bocholt. Let wel: Rouge is een bierstijl die flink verschilt van een kriek. Google is uw vriend. Deze Rouge schenkt rood – ah, ja! – met een roze kraag die lang overeind blijft.

Van zodra je het bier geschonken hebt, vult de kamer zich met de geur van rode snoep, de zogenaamde ‘poepkes’ – je kent ze ongetwijfeld. Maar… ik ruik niets anders. Misschien hoeft dat ook helemaal niet.

Deze Rouge danst op de tong, is heerlijk fruitig en zoet, maar niet stroperig zoet. Het is er zeker niet over qua zoetigheid en dat spreekt wel in het voordeel van dit biertje. Zo behoudt het zijn frisheid zonder plakkerig te worden.

De afdronk is verrassend lang, maar misschien is dat vooral te danken aan het iets hogere alcoholpercentage.

Leuke Rouge, moet ik zeggen. Ik vind hem lekkerder dan de Kasteel Rouge, wat toch als referentie voor deze bierstijl mag gezien worden. Knap.

Geproefd door Mark Dermul op 23-09-2024

Brouwerij: Brouwerij Martens
Regio: België
Fles: Tout Bien Average Belgian Pils, 33cl
Kleur: blond
ABV: 5.2%

The Piss of Angels

De claim to fame van dit Belgische bier is het feit dat internetsensatie Average Rob mee aan de wieg stond. Gelanceerd in 2021 – met de nodige poeha op de sociale media – verkocht de eerste batch uit in enkele uren. Tegen het einde van 2022 hadden Average Rob en de zijnen (Gilles en Emiel) al meer dan een miljoen blikjes verkocht en zijn ze momenteel vlot verkrijgbaar in drankenhandels en supermarkten. De Average Belgian Pils – die ze zelfs omschrijven als The Piss of Angels – schenkt goudblond met een spierwitte kraag.

De neus is licht fruitig en floraal en een schoolvoorbeeld van een eenvoudige, degelijke en dorstlessende pils. Niets speciaals, maar ook helemaal niets mis mee.

De body is zacht en verfrissend, wat dit bier vlot doet wegdrinken. Maar de smaak is verre van bijzonder. Totaal niet uitgesproken. Het is een erg ‘gewone’ – zeg gerust ‘average’ – pils. Ook daar is niets mis mee, natuurlijk.

Van een afdronk is amper sprake. En hij heeft absoluut geen bittertje op het sterfbed.

Engelenzeik? Ja, daar is wel iets voor te zeggen. Oh, voor ik het vergeet: een blikje kost amper 99 cent.

Geproefd door Mark Dermul op 23-09-2024

Brouwerij: Brouwerij De Gouden Boom
Regio: België
Fles: Steenbrugge Bruin, 33cl
Kleur: Roodbruin
ABV: 6.5%

Gruut

Mijn vertrekkende collega Ive, die zijn familienaam deelt met dit abdijbier, schonk niet alleen de Steenbrugge Blond op zijn afscheid, maar ook deze bruine variant van het met ‘gruut’ vermengde bier. Bovendien gebruikt Steenbrugge een eigen giststam, die het fenolisch gerookt aroma verklaart. Hij schenkt helder roodbruin met een beige schuimkraag die lang stand houdt.

Da’s een typische en erg mooie neus op karamel, gebrande mout, koffie en donker fruit. Zoet, moutig en zacht kruidig. Iets van zoethout verschijnt relatief snel en ik hou er wel van.

Zoet op karamel en fruit, moutsuiker en een handjevol geroosterde noten. Aangenaam!

In de finish verschijnt een mooi bittertje. De zoetheid moet de duimen leggen.

Groots is dit bier niet, maar een pak aangenamer dan de blonde variant.

Geproefd door Mark Dermul op 27-09-2024

Brouwerij: Brouwerij De Gouden Boom
Regio: België
Fles: Steenbrugge Blond, 33cl
Kleur: blond
ABV: 6.5%

Collega

Eén van mijn collega’s nam onlangs afscheid om voor een ander bedrijf aan de slag te gaan en schonk tijdens zijn afscheid dit bier. Als u weet dat ’s mans familienaam Steenbrugge luidt, dan begrijpt u meteen waarom. Dit blondje, gebrouwen in Brugge, is een abdijbier met ‘gruut’, wat een Brugs kruidenmengsel is, wat lokale brouwers in lang vervlogen tijden verplicht moesten aankopen in het kruidenhuis van de stad, genaamd Gruuthuse. Het schenkt goudblond met een mooie witte kraag.

De neus is eerlijk gezegd wat aan de fletse kant. Een beetje zoet en kruidig, tegelijkertijd wat floraal en yeasty. Maar wat mij betreft niet bepaald uitgesproken.

De smaak is ronduit zacht (misschien te zacht?) en een tikkeltje metalig, alsof ik hem uit blik schenk (wat niet het geval is). Ook op smaak kruidig. Denk peper en kruidnagel. Nog iets van vanille en een heel klein bittertje.

Dat bittertje verdwijnt in de korte afdronk, waardoor je toch vooral met de indruk van een fris biertje achterblijft.

Niks bijzonders, ben ik bang. Ik zal het zelf niet in huis halen.

Geproefd door Mark Dermul op 27-09-2024

Brouwerij: Brouwerij Cornelissen
Regio: België
Fles: Herkenrode Vesper Tripel, 75ml
Kleur: blond
ABV: 9%

Cisterciënzers

Deze tripel van de in Opitter gelegen Brouwerij Cornelissen (°1859) is vernoemd naar de Abdij van Herkenrode waar de Cisterciënzer zusters al sinds 1182 bidden. Eén van hun avondgebeden wordt ‘vesper’ genoemd, vandaar. Een tripel van 9%, by the way… Het bier schenkt donkerblond met een spierwitte kraag die mooi overeind blijft.

De neus is zoet en een tikkeltje kruidig, maar toch relatief gesloten. Ik herken enkel de zoete mout.

Lekker volmondig, bijna romig. Ondanks de eerder lichte prikkel, toch sprankelend op de tong. Zoete mout, zacht kruidig met een mooi bittertje aan het eind.

Dat bittertje zet zich in de afdronk lekker door.

Lekker, maar ik mis dat scherpe randje dat heel wat tripels hebben. Mocht iets krachtiger uit de hoek komen, zeker met 9% ABV.

Geproefd door Mark Dermul op 12-08-2024

Brouwerij: Moortgat
Regio: België
Fles: Vedett Extra IPA, 330ml
Kleur: blond
ABV: 5.5%

Duvel’s Neefje

Vedett is eigenlijk een neefje van de wereldberoemde Duvel. Het bier wordt eveneens gebrouwen bij Moortgat, weliswaar gebruikmakend van iets andere ingrediënten. Eigenlijk werd het al voor het eerst gebrouwen in 1945 en kreeg het in 1965 zijn definitieve naam. Maar toen was het nog een premium pilsbier. In maart 2014, komt de Extra IPA editie op de markt. Het schenkt goudblond met een kraag die relatief snel gaat liggen.

Het begint op de neus in alle eerlijkheid wat gesloten, maar mits wat goeie wil ontwaar je toch toetsen van hop, citrus (denk pompelmoes voor een zacht zuurtje) en zelfs wat tropisch fruit.

Lekker doordrinkbaar, hoor. En op smaak is het stukken beter dan op de neus. Het fruit – met wederom pompelmoes op kop, maar nu erg duidelijk) – schittert, terwijl de zoete mout tweede viool speel. Midpalate verschijnt dan een mooi, dorstlessend bittertje. Aangenaam!

De finish is als de neus… niet erg uitgesproken, maar aangenaam genoeg.

Alles bij elkaar een erg frisse pint, hoewel deze voor mij meer het midden houdt tussen een pils en een IPA. Hij ontbreekt de uitgesproken fruitigheid die je van een echte IPA mag verwachten. Desalniettemin heerlijk op een zonnig terras.

Geproefd door Mark Dermul op 11-08-2024

Brouwerij: De Brabandere
Regio: België
Fles: 1894 Oak & Hops, 750ml
Kleur: amber
ABV: 8%

Zoetzuur Aperitiefbier

De 1894 van de Vlaamse brouwerij De Brabandere – in Batikhove – werd speciaal gebrouwen voor de 120^e verjaardag van de brouwerij (die ze precies een decennium geleden vierden). Dit jubileumbier is eigenlijk een mengeling van hun stevig gehopte tripel – 3 hoppen uit verschillende streken in Europa – en een lichtzuur foederbier. Het resultaat schenkt donkerblond tot amberkleurig en licht troebel door de nagisting in de fles, met een mooie witte kraag die lang overeind blijft.

Op de neus is het toch het zure bier dat overheerst, waardoor ik even denk aan een geuze te snuffelen, met mandarijn en vooral pompelmoes. Maar eens je daar voorbij geraakt bent (en da’s geen al te grote moeite), ruik je het mooie tripel gehopte blondje dat eronder verscholen zit, die zowel voor een bittertje als een zoetje zorgt.

Het komt lekker fris binnen, dankzij een flinke carbonatie en op smaak is het toch een perfecte mix van de beide bieren, zonder dat één van de twee overheerst. Heel even moet ik zelfs aan bubbels denken, ware het niet dat dit een pak romiger proeft dan een cava of champagne. Vanaf de tweede slok wordt het bier niet alleen fruitiger, maar ook bitterder (op een erg goeie manier).

De afdronk is zoetzuur en bevredigend.

Het wordt aanbevolen als aperitief, ter vervanging van de klassieke bubbels. Ik volg dat helemaal. Lekker dorstlessend en eetlustopwekkend. Bedankt voor deze leuke fles, Sarah & Emiel.

Geproefd door Mark Dermul op 27-07-2024

Brouwerij: Van Steenberge
Regio: België
Fles: Gulden Draak Cuvée Prestige Madeira, 75cl, 5.556 bts
Kleur: brons
ABV: 10.5%

Prestige Madeira

Ik proefde eerder al de klassieke Gulden Draak Cuvée Prestige in Bourbon barrels, alsook de speciale editie op Laphoaig vaten, maar vandaag zet ik de nieuwe Madeira expressie aan de lippen – een flesje dat ik cadeau kreeg van mijn maatje Benoit. Waarvoor dank! Deze gulen draak spendeerde maar liefst 28 weken op een Madeira vat van 225 liter dat voor de gelegenheid voor de derde keer werd gebruikt. Het bier werd in 2022 gebotteld en schenkt bronskleurig met een beige kraag die lang overeind blijft. Het ziet er alleszins smakelijk uit.

De neus is alvast romig, fruitig en bijzonder zoet. Denk gebakken banaan, pruimen, vijgen en rozijnen.

Hij danst op de tong, lekker vol en rijk, maar wel erg, erg zoet. Misschien zelfs een tikkeltje te zoet, alvast naar mijn gading. Denk wederom rozijnen, pruimen en vijgen, maar ook iets fris zurigs als van pompelmoes. Dankzij de relatief heftige carbonatie komt hij wel erg verfrissend over. Vanaf de tweede slok lijkt het fruit de gekonfijte toer op te gaan en lijk ik wel kandijsiroop te proeven op de achtergrond.

De afdronk is middellang, fris zoetzuur en aangenaam.

Ik vond dit lekker, maar net een tikkeltje te snoeperig. De bourbon versie blijft mijn favoriet in deze reeks.

Geproefd door Mark Dermul op 24-07-2024

Bottelaar: Compass Box
Regio: Schotland
Fles: Compass Box Synthesis, Blended Scotch Whisky 2022, La Maison du Whisky, 6.000 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.0%

Volgorde

In 2024 verliet John Glaser zijn geesteskind Compass Box na net geen twintig jaar, maar dit is nog een release waar hij zelf aan meegewerkt heeft, gebotteld voor het Franse La Maison du Whisky. Een blended Scotch, overigens, geselecteerd door en gebotteld voor de Franse importeur in 2022, samengesteld uit 2 grains, twee Highland malts en twee Speyside malts.

De neus start eerder gesloten, moet ik zeggen. Het is wat geduld oefenen en handwarmte toedienen alvorens deze release ook maar iets prijsgeeft. Geduld wordt wel beloond. Ik krijg toetsen van hooi, karamel, honing en zachte turf. Dan volgt nog iets van harde peer, gekonfijte yuzu en munt. Allemaal nogal subtiel en weinig uitgesproken wel.

Ook op smaak heeft hij wat tijd nodig. In eerste instantie krijg ik nu vooral turf en vanille, karton en peper, kamfer en honing, maar het lijkt alsof de smaken maar niet willen samenwerken. Het komt in laagjes, het ene na het andere – in een andere volgorde bij elke slok – waardoor ik wat verward achter blijf. Hij lijkt foutloos maar niet bepaald memorabel. Uiteindelijk verschijnt er nog wel wat fruit in de vorm van appels, peren en perzik, maar het medicinale karakter begint te domineren. Vind ik deze nu lekker? Ik weet het eerlijk gezegd niet.

De afdronk is het beste deel van deze whisky. Die is intense en kruidig met een subtiele, maar erg mooie peaty toets. Hij sterft een licht zilte dood.

Dat was geen gemakkelijk whisky. Hij is nog wel te vinden, maar je gaat er tussen de 80 en 115 euro voor neertellen, wat ik sowieso te veel vind.

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Croftengea 15 Year Old 2006/2021, Elixir Distillers, The Whisky Trail, Hogshead #342, 269 bts
Kleur: goud
ABV: 53.2%

Moeras

Elixir Distillers is het bedrijf van Sukhinder Singh, voormalig eigenaar van The Whisky Exchange en nu distillateur met enerzijds de Tormore distilleerderij en binnenkort met de Portintruan distilleerderij op Islay, momenteel nog in volle opbouw. In de reeks The Whisky Trail bottelden ze deze 15-jarige Croftengea, één van de geturfde whiskies van Loch Lomond.

Oh, deze is vuil, hoor. Vaaswater, een stilstaande plas in het bos, verwelkte bloemen en een moeras, da’s de neus van deze malt in een notendop. De turf is vochtig, het fruit moeilijk te vinden (op wat citrus na) en zacht bittere toetsen van kastanjes maken het plaatje compleet, hoewel ik beken dat ik verre van ondersteboven ben.

Op smaak is het een pak beter. Mooie balans tussen enerzijds het frisse fruit (met citroen, kruisbes en peer op kop) en anderzijds de toetsen van het hout. Denk karamel, kamfer, anijszaad en witte peper. Dat wordt dan nog eens gewikkeld in een jasje van assen. Niet gemakkelijk!

De afdronk mag dan al lang zijn, hij is astringent en veel te kruidig om te bekoren.

Deze whisky was voor mij te moeilijk om te appreciëren. Als je er zo hard voor moet werken, durf ik wel eens af te haken. Toch bedankt, Bert!

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Distilleerderij: Craigellachie
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Craigellachie 11 Year Old 2012/2024, Signatory Small Batch Edition #5, Oloroso Sherry Casks
Kleur: koper
ABV: 48.2%

Kop & Schouders

Craigellachie krijgt, sinds mijn bezoek in september 2024, toch een beetje meer aandacht (ondanks de relatief magere ervaringen uit het verleden). Ik was dan ook erg blij dat mijn makker Dieter mij dit sample bezorgde van een oloroso sherry cask gerijpte 11-jarige van dit huis, gebotteld door Signatory en verkrijgbaar voor een erg vriendelijke prijs (niet eens 50 EUR). Hij werd gebotteld in hun zogenaamde Small Batch Edition reeks.

Ja, die neus valt erg mee! Boerenboter, karamel en een mandje vol noten, aangevuld met een hint van melkchocolade en bosbessen.

Olieachtig op de tong. De noten keren onmiddellijk weer, aangevuld met een licht bittere toets als van bloedappelsien en roze pompelmoes, alsook iets van groene tuinkruiden en zelfs rozijntjes. Het sherryvat heeft hier zijn stempel gedrukt. Midpalate begint hij langzaam maar zeker toch droog te worden.

De afdronk is zonder meer lang tot zelfs erg lang, zacht kruidig maar bovenal aangenaam herbaal. Blind zou ik het huis nooit herkend hebben.

Dit steekt met kop en schouders boven de officiële releases. Dankjewel, Dieter!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Distilleerderij: Cardhu
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Cardhu 12 Year Old Wine Cask Matured, OB 2023, 200th Anniversary Edition
Kleur: koper
ABV: 40%

Weinig aan de gang

Voor hun 200^e verjaardag in 2024 bottelde Cardhu– the Speyside home of Johnnie Walker – eind 2023 deze bijzondere expressie van hun 12-jarige, namelijk integraal gerijpt op rode wijnvaten. Ik proefde hem ter plekke tijdens mijn bezoek op 15 september 2024, maar maakte toen geen notities. Gelukkig kon ik via mijn lieve vrienden Niek & Ilse een sample scoren, want zij waren in het bezit van een fles.

De neus is aangenaam, doch nogal onschuldig, als u begrijpt wat ik bedoel. Hij is erg braaf. Er is weinig aan de gang. Dat weinige dat toch aan de gang is, is wel aangenaam, hoor. Karamel, rood fruit en zachte toetsen van perzik.

De body is veel te licht om goed te zijn. Waterachtig is het woord dat u zoekt. Da’s jammer, want de smaak is best oké. Rood fruit en wat (bittere) houtkruiden. Zachte toets van gekonfijte gember. Een beetje warmte van de kruiden, maar niets wereldschokkends. Dat gezegd zijnde: aangenaam in zijn eenvoud, hoewel hij de (magere) belofte van de neus niet helemaal kan nakomen.

De afdronk is kort, begint zoet en wordt dan zacht bitter om uiteindelijk relatief droog te sterven.

Interessanter van de klassieke 12-jarige en verkrijgbaar voor zo’n 40 EUR, dus moeten we hier niet al te flauw over doen. Dat gezegd zijnde mocht Cardhu voor zijn 200^ste verjaardag toch wel met iets specialers uit de hoek komen. Dankjewel Niek & Ilse.

82/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Bottelaar : Art Malts
Regio: Frankrijk
Fles: Cognac Prunier 1992 Bons Bois ‘The Vintage Reserve #3’ for Art Malts, 36 bts
Kleur: goud
ABV: 56.4%

Munt

Toen Steven, de sterke man achter Art Malts, een sample van The Vintage Reserve #2 bezorgde, die ik hier al besprak, had hij ook een sample bij van The Vintage Reserve #3 die hij pas op 22 februari zou presenteren op het Zuid West-Vlaams Whisky Festival in Waregem. Ik beloofde hem plechtig hem te proeven en de tasting notes te publiceren op die datum (u merkt onderaan dat ik hem inderdaad reeds proefde in december vorig jaar). Het betreft wederom een Prunier, zij het deze keer wel uit 1992 en een cru uit de Bons Bois, een regio die naar mijn mening wat ondergewaardeerd wordt. 1992 is overigens het jaar waarin Joegoslavië ophoudt te bestaan en opgedeeld wordt in Slovenië en Kroatië, George H. W. Bush en Boris Yeltsin elkaar op Camp David ontmoeten en officieel een einde maken aan de Koude Oorlog, de Europese Unie wordt gevormd, Oekraïne beslist zijn eigen leger op te richten, Apartheid in Zuid-Afrika opgeheven wordt, het Freddy Mercury Tribute Concert in Londen miljoenen opbrengt voor onderzoek naar AIDS, de Los Angeles Riots losbreken nadat 4 flikken worden vrijgesproken van het tot pulp slaan van Rodney King, drugkoning Pablo Escobar ontsnapt uit de gevangenis, Cartoon Network wordt gelanceerd en Bill Clinton wordt ‘President-elect’ om maar een paar dingen te noemen. De cognac, overigens, werd gebotteld op 19-12-2024 en hij is verrassend licht van kleur, dit volledig terzijde.

Heerlijke fruitige, zeg maar tropische, neus op mirabellen, mango, papaja, appelsienen en kruisbessen, met een heerlijk streepje hout en een verrassende, maar bijzonder aangename toets van munt. Lekker fris!

Lekker olieachtig, maar het alcoholpercentage laat zich wel onmiddellijk gelden. Flink wat houtkruiden, nu, maar niets wat de speekselklieren niet snel onder controle krijgen. Het fruit krijgt zelfs iets snoeperigs. Kersen en overrijpe druiven, mirabellen opnieuw, maar ook bloedappelsien en drakenfruit. En, ja, die toets van munt keert weer en nog geen klein beetje! Op die manier kan hij zijn leeftijd van meer dan drie decennia eigenlijk goed verbergen, wat niet hoeft, maar in dit geval toch als een voordeel wordt ervaren.

Uitstekende afdronk! Fris, kruidig en fruitig, doch warm en zacht drogend. In één woord: groots!

Zei ik al dat Bons Bois een ondergewaardeerde cru is? Bij deze. Proficiat Steven en kornuiten, met deze excellente vatkeuze!

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 29-12-2024

Bottelaar: Liquid Art
Regio: Schotland
Fles: Kildalton 16 Year Old 2008/2024 for Liquid Art, sherry, 101 bts
Kleur: goud
ABV: 52.1%

Kildalton Smokies

Vandaag lanceert Liquid Art een wel heel bijzondere fles. En ik had het voorrecht (zoals u aan de datum onderaan kan zien) van de malt op voorhand te proeven. Het is een kanjer geworden! Het kunstzinnige label is van de hand van Raymond Minnen en een vette knipoog naar de labels van de allereerste Liquid Art releases.

Heerlijke, ietwat vuile neus, op zuurkool, Arbroath Smokies, rubberen laarzen en een hint van dieselwalmen en scheepstouw. Plasticine! De golven die inbeuken op de rotsen aan de Pier Road op de Kildalton kust van Islay. Pas na enkele minuten ademen, komen daar ook toetsen van gebakken appels en wat karamel aan te pas, maar het zijn toch vooral de peaty aroma’s die domineren.

Verrassend zacht op de tong. Mooi olieachtig. Maar meteen erg maritiem en rokerig. Roet en assen, gevolgd door zwarte peper en zoethout. En dan volgt de explosie! Een stoofpotje van fruit dat staat te pruttelen op een vreugdevuur op het strand met weer die hint van gerookte vis. Je zou denken dat dit vloekt, maar dat doet het hoegenaamd niet. De invloed van het sherryvat is net voldoende om deze Islay malt toe te laten zijn typische DNA te doen schitteren, terwijl het voor een verzachtend zoetje zorgt. Wat mooi!

De afdronk is erg mooi en bijzonder lang. En het is in die heerlijk rokerige finish dat het zoete van de sherry extra in de vingerverf wordt gezet (ziet u wat ik daar deed?). Machtig!

Tja, goedkoop is hij niet, hé, deze Kildalton met zijn prijskaartje van 275 EUR per fles. Maar als je jezelf eens flink wil verwennen met een uitzonderlijk goeie Ardb… errr… Kildalton malt op sherry, dan mag je deze niet aan je laten voorbij gaan.

89/100

Geproefd door Mark Dermul op 30-11-2024

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Grom Highlander, Anthology Series
Kleur: zwart
ABV: 13%

Kandijsiroop

Naast de Grom Beast of Bourbon (gerijpt op 4 verschillende bourbon-vaten) lanceerden Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem, de oprichters van deze craft brouwerij in Breda, ook een Grom (hun Russian Imperial Stout) Highlander, die rijpte op een viertal whiskyvaten: Glen Elgin, Glen Spey, Linkwood en Glenburgie. Het bier schenkt gitzwart met een beige, romige kraag die wel onmiddellijk gaat liggen. Ik geef de jongens uit Breda nog graag mee dat ik de wax rond de kroonkurk begrijpt vanuit een visueel standpunt, maar dat het niet bepaald helpt bij het openen, noch het schenken van het bier. Voor mij hoeft het dus niet.

De neus is aangenaam zoet en een tikkeltje boozy, met toetsen van donkerzoet fruit die de geur van koude koffie probleemloos overstemmen. De kandijsiroop is echter te sterk om zich in een hoekje te laten drukken. Alles bij elkaar een stevige, aangename, zoete en verrassend fruitige neus. Ik ben nu al fan.

Hola, dat gaat verrassend vlot naar binnen, moet ik zeggen. Kandijsiroop is wederom dominant, terwijl de toetsen van de whisky hun uiterste best doen – en daar in slagen – om op te vallen. Dit is heerlijk (en een heel ander beestje van de bourbon-gerijpte versie).

De afdronk is middellang en erg zoet, waarbij de whisky zich opnieuw laat opvallen.

Okay, als je maar drie biertjes van een brouwerij geproefd hebt, is het misschien wat onnozel om een favoriet te kiezen, maar als u mij toestaat: dit is ‘m!

Geproefd door Mark Dermul op 05-01-2025

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Grom Beast of Bourbon 2022, Anthology Series
Kleur: zwart
ABV: 13%

Grom

De brouwerij baatte van 2018 tot september 2023 een proeflokaal uit dat naar de naam ‘Brack’ luisterde, maar de coronacrisis en de hoge energieprijzen noopten Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem, de oprichters van de brouwerij, tot sluiting. Dat neemt niet weg dat ze wel lustig blijven brouwen. Grom is de Russian Imperial Stout Brouwerij Bliksem uit Breda. Deze stout rijpte op een viertal bourbonvaten: Heaven Hill, Four Roses, Wild Turkey en Buffalo Trace. Na vatting kreeg hij de naam Beast of Bourbon mee, een vette knipoog naar Beast of Burden, een song geschreven in 1978 door niemand minder dan Keith Richards. Alhoewel… The Number of the Beast van Iron Maiden wordt expliciet op het label vermeld. Het bier schenkt gitzwart met een beige, romige kraag die heel de proefsessie overeind blijft. Nice!

Koffie en melkchocolade domineren deze zware, erg romige neus. En het doet me watertanden! Daaronder zit nog een bittertje als van een gepofte kastanje en verschijnt na enkele ogenblikken een intense zoetigheid als van kandijsiroop.

Hij is ook best romig op de tong en smaakt onmiddellijk zoet en bitter. Zoet als van kandijsiroop en melkchocolade, bitter als van chicorei en koude koffie. Hij blijft flink plakken, moet ik zeggen. ’t Is een zware jongen.

Eindelijk nog eens een stout met een goeie finish! Lang, zoet en plakkerig. Ik grom (ziet u wat ik daar deed?) van plezier!

Deze doet me erg denken aan die fantastische FoxTown Ten Minutes to Midnight Bourbon Barrel Aged, dus Bliksem staat bij deze op mijn radar.

Geproefd door Mark Dermul op 05-01-2025

Brouwerij: Bliksem
Regio: Nederland
Fles: Brouwerij Bliksem Hellevuur, Anthology Series
Kleur: amber
ABV: 11%

Highway to Hell

Brouwerij Bliksem is een coole craft brewery uit Breda, opgericht in 2014. Hun Hellevuur is een tripel die rijpte op zowel bourbon- als Calvados-vaten! Luistertip: Highway to Hell van AC/DC, natuurlijk! Het bier schenkt amberkleurig met een spierwitte kraag die snel gaat liggen.

Op de neus is het een verrassend zoete bedoening. Flink wat vanille (wellicht van de bourbonvaten) aangevuld met – hoe kan het ook anders? – appels (van de calvados-vaten). Maar daarnaast heb ik ook best wat toetsen van witte chocolade en kokosnoot. Dat verwacht je toch niet in een tripel. Maar het nodigt zeker uit tot proeven!

Hoewel minder uitgesproken aanwezig op smaak dan in de neus, komen hier dezelfde toetsen terug. En daarnaast krijg ik ook nog iets van groene tuinkruiden, wat ik wederom niet had verwacht. Het staat me wel aan. De alcohol zorgt voor een mooie warmte in de mond, moet ik zeggen. Maar hij blijft desalniettemin verrassend doordrinkbaar (is dat een woord?).

Van een finish is hier eerlijk gezegd amper sprake. Een zachte zoetigheid blijft heel even hangen, maar dan is het tijd voor een tweede (en derde en vierde en…) slok.

Leuke eerste kennismaking met deze brouwerij, opgericht door twee vrienden, Merijn Dietvorst en Sebastiaan van Fessem.

Geproefd door Mark Dermul op 03-01-2025

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label The Casks Edition
Kleur: koper
ABV: 55.8%

Flamboyant

Dit is een fles waar ik al erg lang naar op zoek was en dan stond plots mijn vriend Johan voor de deur en zei dat ik deze maar moest openmaken en proeven. Dat moest mij geen twee keer gezegd worden. Dit is the Blue Label op vatsterkte (nou ja, op 55.8%, dus eerder batchsterkte, want er zijn er al verschillende van gelanceerd over de jaren heen). Nu ben ik wel eens benieuwd of dit de ‘gewone’ Blue Label op steroïden gaat zijn, of toch een andere belevenis met zich meebrengt.

Hola! Wat een prachtige neus is me dat! Gelaagd op toffee, vanille, honing en een karrenvracht aan tropisch fruit, maar ook een zachte toets van zoethout en zelfs iets van hooi en munt. Na enkele ogenblikken verschijnt er een toets van – niet lachen – cola. Met nog een minuutje tijd om te ademen krijg ik tot slot iets van melkchocolade, koude koffie en roest. Complex!

Prima mondgevoel. En perfect drinkbaar zonder toevoeging van water, hoewel de alcohol zich wel laat opmerken. Maar het doet geen afbreuk aan de laagjes smaak die verschijnen met wederom honing en toffee, tropisch fruit en nu ook wat karamel en chicorei. Een mooi bittertje verschijnt midpalate. De whisky is prima in balans en ik weiger hier water aan toe te voegen. Hij heeft het absoluut niet nodig.

De finish duurt een eeuwigheid en blijft warm en kruidig, maar zet je mond aan het eind van de rit wel helemaal droog.

Jammer van het prijskaartje, want anders haalde ik me deze met plezier in huis. Wat een flamboyante whisky!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-12-2024

Dit is een fles waar ik al erg lang naar op zoek was en dan stond plots mijn vriend Johan voor de deur en zei dat ik deze maar moest openmaken en proeven. Dat moest mij geen twee keer gezegd worden. Dit is the Blue Label op vatsterkte (nou ja, op 55.8%, dus eerder batchsterkte, want er zijn er al verschillende van gelanceerd over de jaren heen). Nu ben ik wel eens benieuwd of dit de ‘gewone’ Blue Label op steroïden gaat zijn, of toch een andere belevenis met zich meebrengt.

Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label, b. 1990s
Kleur: goud
ABV: 40%

Bijzonder Elegant

Van 1992 tot 1994 was de meest exclusieve Johnnie Walker Oldest op de markt, maar na amper twee jaar werd de fles herdoopt tot Blue Label. Het is vandaag de dag – met een enorm aantal variëteiten – één van ’s werelds meest verkochte flessen whisky, met name als geschenk. In mijn glas zit een Blue Label uit begin jaren 1990, dus van vlak na de naamswijziging.

Heerlijke neus, zij het wel subtiel en zacht, op heidehoning, zwarte thee, oud leder en zelfs iets zilt. En ook een toefje turfrook, hoewel dat helemaal op de achtergrond blijft. Tot slot nog iets fris als van een takje munt, hoewel dit tegengas gegeven wordt door iets muffigs dat hem een old school karakter geeft. Echt heerlijk. Ik kan hier makkelijk een kwartier aan snuffelen.

Lekker olieachtig. Streelt de smaakpapillen met opnieuw een karrenvracht aan honing, maar nu ook karamel, gember en oud leder, maar wederom met een fantastische zilte en rokerige toets die nu wat meer naar de voorgrond treedt en deze blend echt wel van gewicht voorziet. Ik krijg ook nog iets van druiven en assen. Bijzonder.

De afdronk is absolute top: laag na laag verschijnt met relatief eenvoudige maar bijzonder elegante nuances. En hij duurt lekker lang.

De Blue Label releases die ik sinds 2015 aan de lippen heb gezet (en dat zijn er wel wat), kunnen echt niet tippen aan deze oude releases.

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-12-2024