WhivieBlog

Suntory Old is een populaire whisky uit Japan, die al voor het eerst verscheen in de 1940s. Hij bleef toonaangevend tot de 1980s toen single malts in populariteit begonnen toe te nemen en deze leuke blend zijn prestige wat verloor. Ik kon een fles uit de 1990s op de kop tikken met de vreemde inhoudsmaat van 760ml. Het is meer dan aannemelijk te vermoeden dat dit flink wat Yamazaki, Hakushu en Chita bevat, toch?

De jongens van de Ypres Whisky Friends hebben hun derde clubbotteling uitgebracht: een Highland Park – ook als staat dat niet op het label. U weet hoe dat gaat. Wat mij wel verbaasde was dat deze een finish kreeg op een ex-Glen Moray vat. Een gedurfde keuze. Maar goed, laat ons gewoon proeven en zien wat dat betekende voor deze bleke Orkney malt.

Vanaf de eerste keer dat ik een botteling van Westward geproefd had, was ik fan. Wanneer ze dan een clubbotteling uitbrengen die Belgian Ardennes Trappist Ale genoemd wordt – naar de gebruikte Ardennes Farmhouse gist van Culmination Brewing uit Portland – kon ik niet anders dan Cinoco, de Belgische importeur, smeken om deze naar België te laten komen. En zo geschiedde. Tegelijk met de Belgian Trappist Ale editie werd er ook een heuse Belgium Edition op ons losgelaten, dus die mocht zeker niet aan mij voorbij gaan. Het betreft een single barrel dat versneden werd naar 50%. Ik heb hier enorm naar uitgekeken. Het vat – barrel #780 – werd overigens speciaal door Stephan De Bolle en zijn team van Cinoco geselecteerd. Ik zet ze graag even head-to-head.

Een paar maanden geleden kreeg ik mijn vrienden John en Mary-Angela uit de States op bezoek. Niet alleen had John de Oban 18 Year Old – een US exclusive – en de Lagavulin Offerman Edition 2 op Guinness casks – eveneens enkel in de US verkrijgbaar – meegebracht, hij bracht me nog een derde fles mee: deze Kentucky Owl. ‘Een niemendalletje, maar ik vond dat je deze moest geproefd hebben’, voegde hij eraan toe. U vraagt, wij draaien. Hij wordt immers niet voor niets ‘The Wise Man’s Bourbon’ genoemd, toch?

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte.

Enkele weken geleden stuurde mijn whiskymakker Rainer me een berichtje over deze fles. En of hij even zou mogen langskomen om deze te laten proeven en of ik het zou zien zitten om er dan een Rambling over te maken? Ja & ja. Zo gezegd, zo gedaan.

Aha! Een nieuwe release van Nc’nean. Deze keer kozen Annabel en kornuiten voor een iets andere samenstelling dan voor hun reguliere batches, namelijk 61% STR Red Wine Casks en 39% Ex-Bourbon casks. Hij is ook op een iets hoger alcoholpercentage gebotteld. Dit is de lentewhisky bij uitstek van deze jonge, dynamische distilleerderij die ondertussen toch kan bogen op een mooie schare trouwe volgelingen (ik reken me bij deze groep!). Het speciale aan deze whisky is dat hij geproduceerd werd met drie verschillende giststammen, waarvan eentje die normaal gebruikt wordt voor de productie van rum!

Hoewel ik elke dag mijn drammetje tot mij neem, is het toch moeilijk om het tempo van releases te blijven volgen. Bij Nc’nean zijn ze ondertussen al aan batch 15 of zoiets, terwijl ik vandaag voor het eerst mijn flessen van Batch 8 en Batch 9 open trek. Als vanouds is het een combinatie van 65% STR rode wijnvaten en 35% klassieke bourbonvaten. Wederom gebotteld op 46%. Laten we die maar eens head-to-head zetten.

Ik ben fan van Starward, dat is geweten. En toen ik enige weken geleden de kans kreeg om mee een vat aan te kopen, liet ik die niet liggen. Ik ben Jeroen van de bekende online whisky shop The Bonding Dram erg dankbaar dat hij aan mij dacht om als partner in te stappen. En of ik dit spannend vind, zeg! U moet weten dat Starward voor deze single malt een first fill Apera barrel van McWilliams gebruikte. McWilliams produceert al jaar en dag Apera, de Australische versie van sherry, gemaakt van de druivensoorten Tinta Roriz, Touriga Nacional en Touriga Franca. Het barrel – nummer #1855 – werd in mei 2016 afgevuld en bij het bottelen leverde dat nog 222 flessen op met een niet te versmaden vatsterkte van 59.3%. Leuke weetje: toen we een sample proefden dat was genomen op 12 oktober 2021 was de vatsterkte 57.1%. Ja, in Australië neemt de sterkte toe!

In september 2021 was ik – voor de tweede keer – te gast op het whisky festival in het zonovergoten Toulouse. Eén van de stands vertegenwoordigde Starward (met een ‘d’ achteraan, niet te verwarren met mijn favoriete filmreeks, aub), de relatief jonge distilleerderij uit Australië – opgericht in 2007 en bestierd door de sympathieke en ik zou bijna durven zeggen visionaire David Vitale. Deze malt rijpte op Frans eik, vaten die voorheen rode wijn hadden opgevoed. Een vreemd idee. Onverwacht. Iets wat ze in Australië omschrijven als ‘left-field’, vandaar de benaming voor deze erg betaalbare whisky.

Kudos aan Belgisch bottelaar Klubb23 die het initiatief nam om Wolfburn te overtuigen een botteling uit te brengen ten voordele van de humanitaire acties voor Oekraïne. En hoewel Wolfburn het initiatief verder open trok en nog eens 1550 flessen bottelde (met zwarte capsule) voor alle markten, werden er 112 flessen (met zilverkleurige capsule) en apart label op de doos, voor België gebotteld. De opbrengst van de verkoop gaat naar het solidariteitsfonds Oekraïne 12-12. Ik weet dat het maar een hele kleine bijdrage is die ik lever door een fles te kopen, maar iets is altijd beter dan niets.

Vorig jaar proefde ik dit private cask van Tom nadat hij het vlak voor de Brexit perikelen had laten afkomen naar België. Nou, ja, niet heel het vat, hoor. Hij liet 36 flessen bottelen. Het 3-jarige kleinood zat toen op 61.2%. Welnu, eind 2021 liet Tom nog eens 36 flessen afkomen en dat maakt dit wel erg interessant. De malt heeft dus precies één jaar langer op vat gezeten. Eens kijken welke evolutie deze Wolfburn heeft doorgemaakt. Ik zet er de eerste nog even naast om een echte vergelijking te maken.

Enkele maanden geleden maakte ik afspraak met mijn Amerikaanse vrienden John en Mary-Angela. Ze kwamen immers naar België en dat was voor mij de uitgelezen kans om enkele flessen te laten meebrengen, zoals de Kentucky Owl bourbon, de Lagavulin Offerman Edition on Guinness vaten en deze Oban 18 Year Old, die exclusief voor de States wordt gebotteld. Afgezien van een gezellige namiddag waarin flink wat aan de lippen werd gezet, gevolgd door een geweldig burger diner in Gent, was het voor mij ook de gelegenheid om eindelijk deze 18-jarige Oban aan de lippen te zetten.

Glentauchers is een minder bekende Speysider – opgericht in 1897 – die zich vooral richt op het produceren van maltwhisky voor het maken van blends met Ballantine’s als bekendste. Officiële bottelingen zijn er amper, maar via onafhankelijke bottelaars kan je hem af en toe wel eens proeven. En laten Manny en ik nu een fantastisch vat gevonden hebben – een sherry butt, by the way – met Glentauchers uit 2009. Het is al onze 26^e release en we genieten wederom van een prachtig label met de kunst van Ansgar Speller. Het kleurenpallet verraadt eveneens onze subtiele steun aan de bevolking van Oekraïne.

Manny kwam niet zo gek lang geleden op bezoek en bracht me een fles van deze Supersonic ‘Mach 2’ mee. Nou, dat had hij niet moeten doen, maar ik ben best wel blij dat hij het gedaan heeft. Ik had een paar maand eerder de Supersonic ‘Mach 4’ geproefd en vond die prima, dus keek ik uit naar deze. Het verschil in ABV is wel aanzienlijk. Deze zit 10% lager op 50% ABV. Da’s geen straf. Hij is ook aanzienlijk lichter van kleur.

Mijn whiskygabber Manny bracht bij zijn laatste bezoek een flesje mee. Het betrof een erg jonge Ben Nevis die amper 6 jaar doorbracht op een erg actief 1st fill oloroso sherry butt. Het vat leverde na 6 jaar nog steeds 588 flessen op, op een duivels hoog ABV van 62.2%. Jongens, toch…

Patrick Ludwich van Fine Spirits timmert al langer aan de weg om Belgische whisky eens en voor altijd op de kaart te zetten en deze fles, die samen met het boek ‘Alle Belgische Whisky’s’ op 6 december 2021 verscheen, is daar een prachtig onderdeel van. De bedoeling van Patrick is om aan het eind van de rit niet minder dan 40 Belgische whisky’s te bottelen. Vandaar de ’40 Bottles’ op het label. Misschien wat verwarrend, want van deze release zijn er wel degelijk 268 flessen verschenen. Je moet de context dus mee hebben. Het boek kan ik alvast erg warm aanbevelen. Hopelijk kan ik dat van deze 10-jarige whisky ook. Hij werd gestookt door Wave Distil, een kleine distilleerderij in Dinant – vandaar de Saxofoon op het label.

De whiskies van Clonakilty, opgericht in 2016, liggen nog rustig te rijpen. Maar om de rekeningen ondertussen toch te kunnen betalen, hebben ze ook wat whiskey ingekocht die ze zelf finishen en vermarkten. Dit is een goed voorbeeld. Deze Clonakilty is een single grain die ze finishten op Bordeaux wijnvaten alvorens hem te bottelen op vatsterkte. Slechts 180 flessen van dit goedje zijn afgevuld.

De Brabazon serie van Teeling bestaat uit vier releases die erg tot te verbeelding spreken. Ze is genoemd naar de 17^e eeuwse politicus Chambré Brabazon die de plak zwaaide over de Liberties, de wijk waarin de Teeling distillery gevestigd is. Het verwijst tevens naar het Brabazon House vlakbij de distilleerderij, waar Teeling ondertussen haar administratieve hoofdkwartier heeft. Laten we de vier whiskeys eens op een rijtje zetten.

Ik denk dat je gerust kan stellen dat ik een fan ben van Nc’nean. Ik heb de eerste tien batches allemaal geproefd en het is een beetje een ‘daily sipper’ geworden. Zo toegankelijk en prettig geprijsd dat ik ‘m probleemloos dagelijks kan drinken. Maar ze lanceerden onlangs de zogenaamde Quiet Rebels serie – een ode aan de medewerkers van de distilleerderij, waarbij ze telkens iets speciaals vatten – en beginnen doen ze met de leading lady van de distilleerderij: Annabel Thomas. Ze koost naast de klassieke bourbon- en STR-vaten nu ook Tokaji en sherryvaten. Tokaji is overigens de oudste wijnsoort die in Hongarije wordt gemaakt. Benieuwd wat dat geeft.