WhivieBlog

Brouwerij: Scottish & Newcastle
Regio: UK
Fles: Courage Ceremonial Ale, Royal Wedding 1981, 275ml
Kleur: bruin
ABV: ??%

Rode kool

Courage is nooit een brouwerij geweest, maar wel een investeringsgroep die ooit heel wat brouwerijen in bezit had. Hoewel het niet echt geweten is, denken de meesten dat deze Ceremonial Ale, ter gelegenheid van het huwelijk tussen Charles & Diana in juli 1981, werd geproduceerd bij Scottish & Newcastle. Wat er ook van zij, we gaan hem met veel plezier proeven. Jongens toch, een bier uit 1981 – ik was 11 – als dat maar goed komt. Hij schenkt bruin met slechts een hint van een kraag die onmiddellijk in een kleine film op het bier tot rust komt. Er zitten helaas flink wat vlokjes in mijn glas.

Chocolade, rozijnen, rode kool! Vreemd zoet neus met toch een hoek af. Bloedappelsien en… als je lang genoeg wacht (niet doen dus!): paardenurine! Oei, oei, oei, dat wordt een opgave om deze aan de lippen te zetten, hoor.

Op smaak valt het beter mee, gelukkig, maar nog steeds niet erg lekker. Hij bruist nog prima (had dat niet veracht), maar is wat zuur geworden. Het donkerzoete slaagt er niet in daar doorheen te priemen.

De afdronk? Welke afdronk (gelukkig maar).

Courage… ja, je moet verdomd moedig zijn om dit uit te drinken. Ondertussen weten we allemaal dat veel van deze biertjes niet meer te zuipen zijn, natuurlijk. Maar ik blijf er een vreemd soort plezier in scheppen ze open te trekken.

Geproefd door Mark Dermul op 05-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Tolly Cobold
Regio: UK
Fles: Tolly Cobold Royal Wedding Ale 1981, 275ml
Kleur: bruin
ABV: ??%

Smakeloos

Deze brouwerij werd al in 1723 opgericht, maar heeft een euh… kleurrijke geschiedenis. In 1957 was er een fusie met Tollmeache’s Breweries, gevolgd door een acquisitie door Ellerman Shipping Lines in 1977. Dat boeltje werd dan weer overgenomen door Barclay Brothers in 1983 en gevolgd door een stopzetting van de brouwactiviteiten in 1989 nadat Brent-Walker zijn zegje had gedaan. Volgt u nog? Soit, dit werd gevolgd door een management buy-out en Tolly Cobold kon weer bier gaan maken vanaf september 1990. In 1995 werden renovaties uitgevoerd en de brouwerij verkleind (u leest het goed), maar in 2002 ging deze definitief dicht. In 1981 brachten ook zij een speciaal biertje op de markt voor het huwelijk van de eeuw natuurlijk. Geen idee of Prince Charles of Lady Diana dit ooit geproefd hebben, maar dit terzijde. Hij schenkt lichtbruin – ziet er uit als thee – zonder enige kraag.

OK, ik merk al onmiddellijk op de neus dat deze ale de tand des tijds niet heeft doorstaan. Verse vijgen en putgeurtje, een combinatie die mijn maag doet keren. En stoffig! Nog nooit eerder in een biertje gehad, maar doet me denken aan de zolder waar ik raar of zelden kom. Vermolmd hout ook. Dit ruikt niet al te uitnodigend, maar alles voor de wetenschap…

OMG, dit is water uit een roestige leiding. Met heel veel goeie wil – en daar sta ik wel om bekend, trust me – haal ik er nog wat donker fruit en zelfs een hint van chocolade uit, maar dit is overwegend vlak en quasi smakeloos (in beide betekenissen).

De enige gratie van dit biertje is het feit dat hij zo goed als geen finish heeft.

Terug naar het putje door een hopelijk minder roestige leiding (lees: weggekapt).

Geproefd door Mark Dermul op 03-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Fullers
Regio: UK
Fles: Fullers Celebration Brew, Royal Wedding 1981, 275ml
Kleur: roodbruin
ABV: ??%

Leder

Fullers is één van Engelands oudste brouwerijen, actief – en in familiehanden – sinds 1699. Ze ligt net ten westen van London in Chiswick en werd in 1842 geregistreerd als bedrijf nadat de heren Smith en Turner op de proppen kwamen. Deze Celebration Brew heeft geen alcoholpercentage, zit in een flesje van 275ml – een half pint – en werd gelanceerd in 1981 ter ere van het huwelijk van Charles & Diana. Hij schenkt bruin met een rode schijn – lijkt wel porto – met slechts een hint van een kraag die niet eens tijd krijgt te vormen. Veel bruis zit hier volgens mij helaas niet meer op – maar wat wil je na bijna 40 jaar? Hij is gelukkig wel helemaal helder.

Pruimen, tabak, leder en kandijsuiker – dat is de neus van dit (nu?) fletse bier.

Op smaak valt het allemaal nog goed mee. Licht bruisend en fris met toetsen van rozijnen, chocolade, cuberdons en een hint van… niet lachen… ketchup!

Van een afdronk is hier amper sprake. Da’s maar goed ook, want hij wordt dan plots zoetzuur.

Ik heb nog zo’n een paar flesjes staan en de hardnekkigheid in mij is van dien aard dat ik ze toch allemaal ga proberen. Tot het toiletpapier op is.

Geproefd door Mark Dermul op 03-12-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).