WhivieBlog

Mackmyra Destilleri
Bruksgatan 4
SE-818 32 Valbo
Sweden
Tel +46 26 54 18 80
Fax +46 26 54 18 81
www.mackmyra.com

Mackmyra begon als experiment. Acht studenten, alumni van de Stockholmse Royal Technical Academy, richtten in 1999 de distilleerderij op. Ze begonnen hun experiment met een zogenaamde ‘pilot distillery’ die opereerde van december 1999 tot oktober 2002. Ondertussen is het een volwaardige distilleerderij geworden, ondergebracht in de geklasseerde gebouwen van Mackmyra Brukin Gästrickland, op zo’n 200 kilometer ten noorden van de hoofdstad. Daarmee is Mackmyra officiëel de noordelijkste distilleerderij ter wereld. Sinds 2005 hebben zij al een aantal bottelingen op de markt gebracht.

Tijdens de experimentele fase warden meer dan 150 verschillende recepten geprobeerd (verschillende gerstensoorten, giststammen, verwarmingsbrandstof, fermentatietijden, …). De vaten van deze fase, zo’n 3000 liter, ligt opgeslagen in 50 barrels met een inhoud van 30 tot 100 liter. De meeste vaten zijn gemaakt van Zweedse eik, maar ook ex-bourbon barrels en ex-sherryvaten werden aangeschaft. Wat er van deze ‘testwhisky’ zal komen blijft vooralsnog geheim. Maar sommige ervan werden reeds op ‘collection tastings’ aangeboden door Mackmyra, in diverse Zweedse steden.

De release van de eerste whisky van Mackmyra in maart 2006 werd live uitgezonden op de Zweedse televisie. Er stonden lange rijen langs de staatswinkels Systembolaget (de staat heeft een monopolie op de verkoop van alle alcohol-houdende dranken) en de flessen waren in enkele uren uitverkocht.

Vandaag maakt Mackmyra new make op basis van twee verschillende recepten: een geturfde en een (in hun woorden) ‘elegante’, fruitige spirit. De productie is ondertussen opgetrokken naar zo’n 300.000 liter per jaar. De vaten rijpen in de gangen van de oude Bodas-mijn op zo’n 50 meter diepte.

Je kan sinds 2002 ook een eigen 30-liter vat kopen in het Mackmyra Reserve programma.

Meer informatie kan je op hun officiële website terugvinden.

Range

Mackmyra Svensk Whisky

Mackmyra Whisky 1st Edition
Mackmyra Whisky (vervolgbottelingen)
Mackmyra 1 Liter (travel retail)

The Preludium Series (50cl)

Preludium 01 The First Few Drops

Preludium 02 The Swedish Oak

Preludium 03 Sherry and Swedish Smoke

Preludium 04 Elegance Stored in a Mine

Preludium 05 Flavoursome Small Casks

Preludium 06 Fresh Swedish Smoke

Special

Special 01 – Eminent Sherry
Special 02 – The Anniversary Edition
Special 03 – Small Casks, Big Flavour

De expressies van Mackmyra werden al verschillende keren bekroond.

Dat gaan we doen!

Vandaag heb ik weer twaalf samples aan mijn barkast toegevoegd om het proeven onverminderd voort te kunnen zetten. Deze pareltjes staan nu van op het schap naar mij te staren:

· Ardbeg Supernova SN2010

· Hakushu 18 Year Old

· Nikka 12 Year Old ‘Single Coffey Malt’

· De Centenary Reserve collection van Gordon & McPhail (Balblair 1973, Benrinnes 1978, Caol Ila 1966, Highland Park 1970, Mortlach 1984 en St Magdalene 1980)

· Jura Paps, de drie whisky’s (Mountain of Gold, Mountain of Sound en Sacred Mountain, allen 15 jaar oud).

De tasting notes zullen niet al te lang op zich laten wachten.

Glen Elgin Distillery
Longmorn by Elgin IV30 3SL
Morayshire
tel +44 1343 960212
www.malts.com

Glen Elgin Distillery ligt in het hartje van de Speyside, zo’n 3 kilometer ten zuiden van de stad met dezelfde naam, in Speyside. Ze werd opgericht in 1898 onder impuls van William Simpson (voormalig manager van Glenfarclas) en James Carle (een lokale bankier) en gebouwd door de bekende architect Charles Doig. Nog geen twee maanden na de oprichting kwam de beruchte Pattison Crash…

De eigenaars zagen onmiddellijk in dat ze hun productie op een kleinere schaal zouden moeten uitvoeren. Maar de problemen begonnen al onmiddellijk bij de start op 1 mei 1890. De waterbron bleek onbetrouwbaar en een verbinding met het treinspoor werd geweigerd. In 1902 werd de Glen Elgin-Glenlivet Distillery Co Ltd opgericht, maar na drie jaar ging de distilleerderij weer dicht. Het jaar daarop werd de distilleerderij voor pakweg de helft van de investeringswaarde gekocht door JJ Blanche, een blender uit Glasgow.

Afgezien van de sluiting tijdens de Tweede Wereldoorlog, ging de distilleerderij ook in 1992 en 1995 voor geruime tijd dicht.

Vandaag de dag maakt Glen Elgin, samen met Linkwood, Glenlossie en Mannachmore, deel uit van Diageo’s ‘Elgin Group’ en is nog steeds de belangrijkste malt in de White Horse blend, die naar meer dan 200 landen wordt geëxporteerd. Het bekende White Horse logo prijkt nog steeds op de gebouwen. De distilleerderij is niet open voor het publiek.

Er zijn slechts een klein aantal officiële bottelingen van Glen Elgin, waaronder deze:

Glen Elgin 12 years 43% Flora & Fauna
Glen Elgin 12 years Hidden Malts Selection
Glen Elgin 16 Year Old 1992 Special Release 2004 (1.500 flessen)
Glen Elgin 19 Year Old Centenary
Glen Elgin 32 Year Old 1971 Special Release 2008
Glen Elgin 1998 Managers Choice

Recentelijk verving hij de Cragganmore als vertegenwoordiger van de Speyside in Diageo’s bekende Classic Malts of Scotland-reeks.

Er zijn wel heel wat onafhankelijke bottelingen op de markt, zoals die van Adelphi, Berry’s Own Selection, Cadenhead’s, Connoisseurs Choice (Gordon & MacPhail), Mackillop’s Choice, Murray McDavid, Signatory, Bladnoch Forum, …

Distilleerderij : St Magdalene
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: 1982/2008 25yo Blackadder Raw Cask, cask 2180, 603 bts
Kleur: stro
ABV: 61,8%

Bang for your Buck

Blackadder is een onafhankelijke bottelaar met Zweedse roots. De Raw Cask-reeks zijn bottelingen op vatsterkte zonder kleuring of chill-filtering. Typisch is ook dat een deel van het sediment uit de vaten mee gebotteld wordt, wat dus resulteert in zwarte kruimeltjes in de fles. Bijzonder!

Vandaag proef ik een St Magdalene, de Lowlandse distilleerderij die gesloten werd in 1983 en ondertussen tot appartementen werd omgevormd. Hij werd gedistilleerd op 30 september 1982 en op 25-jarige leeftijd gebotteld in maart 2008.

De neus is zeer vergelijkbaar met de Old Malt Cask van Douglas Laing, met citrustoetsen zoals appelsien en limoen. Ook de waxiness is er weer. Het hoge alcoholgehalte zorgt er wel voor dat je meer tijd moet nemen om door de kruiden heen te geraken en de achterliggende, farmy aroma’s te ontdekken. Heerlijk. De toevoeging van water maakt de neus zo mogelijks nog beter (en zoeter).

Eigenlijk is deze te heet om puur te drinken. Ik krijg voornamelijk wit fruit (peren, appels) met (te veel) peper en kruidnagel. En granaatappel! Heb toch maar water toegevoegd. Hij blijft romig, maar doet het wit fruit veel beter uitkomen.

De finish (onverdund) is warm, middellang en pittig. Met water blijft hij, gelukkig, even lang maar wordt hij zelfs iets feller.

Ook deze is overduidelijk beter dan de officiële 23yo Rare Malts, meen ik. Maar een goeie concurrent voor de Douglas Laing Old Malt Cask. Je zou kunnen stellen dat je met deze fles meer bang for your buck krijgt omwille van het hogere ABV, maar ik voor mij wint de DL OMC op punten (dankzij de finish).

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij : St Magdalene
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: 1982/2006 23yo DL OMC, DL ref 2718, 329 bts
Kleur: fino sherry
ABV: 50%

Intrigerend

De St Magdalene distilleerderij uit de Lowlands sloot de deuren definitief in 1983. Dit is een expressie van 23 jaar oud, gedistilleerd in 1982 en gebotteld in 2006 in de Old Malt Cask-reeks van de onafhankelijke bottelaar Douglas Laing. Blijkbaar heeft Douglas Laing (opgericht in 1948 met HQ in Glasgow) een aantal vaten van St Magdalene uit 1982, want zij brachten al een aantal casks op de markt.

Old Malt Cask is een reeks die het licht zag in 1998. De whisky wordt steeds non chill-filtered op fles getrokken op een sterkte van 50%, wat door Douglas Laing ‘The Golden Strength’ wordt genoemd.

Oh, my! Deze neus is stukken beter dan die van de officiële Rare Malts editie. Zeer fruitig met limoen, tangerines en appeltjes. De rook is zeker prominent, maar op een aangename, uitgebalanceerde manier. Iets boterachtigs en een beetje waxy (kaarsvet). Hij heeft ook iets coastal met toetsen van zeewier en oesters. Intrigerend!

Heerlijk mondvullend met dat rokerige karakter. Een stevige verderzetting van de neus, maar met heel wat meer uitgesproken fruitsmaken, zoals peer, limoen en zelfs lychees. Marmelade! Een tikkeltje turf en toch blijft hij vooral zoet. Hier ga ik geen water aan toevoegen, daar is mijn sample te lekker voor. Goed gekruid.

De afdronk… man, man, man, daar wordt je toch vrolijk van! Zo lang als een Belgische regeringsvorming, maar stukken interessanter, want je heb constant een glimlach om de lippen.

Wat een verschil met de 1970 Rare Malts (ook 23 jaar)! Deze heeft veel meer diepgang. Er is veel meer aan de gang. Hij blijft ontwikkelen in de mond. Dit is een bijzonder lekker en intrigerend vat! Af en toe kom je zo eens een whisky tegen waarvan je denkt ‘die moet je in huis hebben’. Dit is er zo één, zonder twijfel. Voor de prijs van de 1970 Rare Malts kan je twee St Magdalene’s van Douglas Laing in huis halen. ‘Nuff said!

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij : St Magdalene
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: 1970/1994 23yo Rare Malts
Kleur: goud
ABV: 58,1%

Ruwe diamant

Vandaag gaan we drie St Magdalene’s naast elkaar zetten. Een hele opdracht J. Het betreft een officiële en twee onafhankelijke bottelingen van deze in 1983 gesloten Lowland distilleerderij. We gaan van start met de officiële release van Diageo uit 1994 in de reeks Rare Malts. Deze 23-jarige versie is nog amper te vinden en dus – helaas – betrekkelijk duur (op een recente veiling zag ik hem een maand voor afloop al 365 EUR staan). De 19-jarige versie uit 1998 is nog wel te verkrijgen en zal je buidel iets minder pijn doen. Hij werd gedistilleerd in het jaar 1970, mijn geboortejaar.

Een flinke, stevige neus met heel wat appelsien en ander citrusfruit (limoen?), karamel en lichte rook. Vers gemaaid hooi en iets dierlijks (paardenhuid?). Door de toevoeging van wat water komt de zoete kant (vanille, citrus) beter tot zijn recht. Maar het rokerige karakter verdwijnt en dat is jammer.

De aanzet is best gepeperd en olieachtig. Vooral de grassen komen terug, aangevuld met wat noten en marsepein. Maar dit is een whisky die wat water kan verdragen. Met wat water doet hij net het tegenovergestelde als met de neus: de paardenhuid is prominenter aanwezig.

De finish (onverdund) duurt bijzonder lang en droogt de mond weer helemaal op. Met water is de finish, jammer genoeg, een pak minder interessant.

Ik was in de veronderstelling dat Lowland whisky eerder ‘vrouwelijk’ was, maar dit is een boom van een vent. Of op z’n minst een vrouw met ongeschoren benen… Hmmm, slechte vergelijking, want je zou haast denken dat dit geen goede whisky is. Het is echter heerlijke whisky, als een ruwe diamant, als je maar geen rekening houdt met de prijs (wat je niet zou moeten doen als je een tasting note schijft). Deze St Magdalene is toch een beetje ruw.

Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)