Distilleerderij : St Magdalene
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: 1970/1994 23yo Rare Malts
Kleur: goud
ABV: 58,1%
Ruwe diamant
Vandaag gaan we drie St Magdalene’s naast elkaar zetten. Een hele opdracht J. Het betreft een officiële en twee onafhankelijke bottelingen van deze in 1983 gesloten Lowland distilleerderij. We gaan van start met de officiële release van Diageo uit 1994 in de reeks Rare Malts. Deze 23-jarige versie is nog amper te vinden en dus – helaas – betrekkelijk duur (op een recente veiling zag ik hem een maand voor afloop al 365 EUR staan). De 19-jarige versie uit 1998 is nog wel te verkrijgen en zal je buidel iets minder pijn doen. Hij werd gedistilleerd in het jaar 1970, mijn geboortejaar.
Een flinke, stevige neus met heel wat appelsien en ander citrusfruit (limoen?), karamel en lichte rook. Vers gemaaid hooi en iets dierlijks (paardenhuid?). Door de toevoeging van wat water komt de zoete kant (vanille, citrus) beter tot zijn recht. Maar het rokerige karakter verdwijnt en dat is jammer.
De aanzet is best gepeperd en olieachtig. Vooral de grassen komen terug, aangevuld met wat noten en marsepein. Maar dit is een whisky die wat water kan verdragen. Met wat water doet hij net het tegenovergestelde als met de neus: de paardenhuid is prominenter aanwezig.
De finish (onverdund) duurt bijzonder lang en droogt de mond weer helemaal op. Met water is de finish, jammer genoeg, een pak minder interessant.
Ik was in de veronderstelling dat Lowland whisky eerder ‘vrouwelijk’ was, maar dit is een boom van een vent. Of op z’n minst een vrouw met ongeschoren benen… Hmmm, slechte vergelijking, want je zou haast denken dat dit geen goede whisky is. Het is echter heerlijke whisky, als een ruwe diamant, als je maar geen rekening houdt met de prijs (wat je niet zou moeten doen als je een tasting note schijft). Deze St Magdalene is toch een beetje ruw.
Geproefd door Mark Dermul op 09-08-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)
