Bottelaar:
John Walker & Sons
Regio: Schotland
Fles:
Johnnie Walker White Walker – Game of Thrones Edition
Kleur: vol goud
ABV: 41.7%
Winter is Here
Wie van de
geweldige reeks Game of Thrones houdt, kan al bijna niet anders dan deze fles
proeven – of kopen – zeker? Ik vind het idee en de verpakking geweldig, de
timing iets minder. Het vorige GOT seizoen is al een jaar geleden, het laatste
seizoen is pas voor mei 2019. Maar goed, Johnnie Walker verzacht het wachten met
deze speciale White Walker op 41.7%. Op de fles staat dat het aanbevolen wordt
om hem uit het vriesvak te serveren. Dus deed ik dat ook, maar zette er tevens
een glas ‘van het schap’ naast. Want whisky afkoelen is
geen goed idee. Toch? Remember Dalwhinnie Winter’s Gold of The Snow Grouse… not my cuppa.
VRIEZER
De neus…. Euh…
wacht even… euh…. Welke neus? Ik ruik niks! Dit doet me nog het meest denken
aan een vodka, moet ik zeggen. Pas na enkele ogenblikken – is dat misschien de icy reveal waarvan sprake op het label?
– krijg ik flink wat graanwhisky met die typische chemische zoetheid en een
karrenvracht aan karamel en vanille. Maar weinig meer. Dat valt me tegen.
Hij is ijskoud
(doh!), maar wel lekker vettig. Dat mondgevoel is prettig, maar op smaak is het
wederom van dattum: chemische zoetheid, veel karamel, vanille en slechts een
heel klein beetje fruit. Ik denk aan banaan en mango. Gelukkig brengen wat
pittige kruiden leven in de brouwerij. Maar wederom moet ik eerder aan een
vodka dan aan een whisky denken. Spijtig.
Van een afdronk is
amper sprake op lage temperatuur. Zoet en kruidig, maar erg kort.
SCHAP
Op kamertemperatuur
geeft de neus veel meer prijs. Dat wil niet zeggen dat hij veel lekkerder is.
De aroma’s worden gewoon uitvergroot, me dunkt. Naast karamel en vanille krijg
ik nu wel aangename toetsen van rode bessen, mango en stekelbessen, terwijl de
zoetheid van de graanwhisky een pak minder dominant is. Zelfs het chemische randje
is amper waarneembaar. Een frisse toets van menthol rondt het geheel af.
Stukken beter, dus, zonder groots te zijn.
Hij is best
olieachtig, maar niet langer vettig. Dat stoort niet. Een pak ronder en
pittiger (meer uitgesproken kruiden als kaneel, kruidnagel en een mespuntje
peper), maar echt fruitig durf ik deze niet noemen. Zoet, zeker, maar dan van
karamel en vanille. Hint van chocolade, maar je moet je verbeelding aan het
werk zetten en er voor werken.
De afdronk is
middellang, maar neigt weer erg snel naar die zoetigheid die zo typisch is voor
graanwhisky.
Ik begrijp niet zo
goed waarom er aanbevolen wordt deze uit de vriezer te serveren. Dan lijkt hij
nergens naar. Op kamertemperatuur valt het nog mee, maar groots is hij zeker
niet. En de icy reveal is helaas
niets meer dan de tekst ‘Winter is here’
die op de zijkant van de fles verschijnt bij het afkoelen, dankzij het gebruik
van thermo-chromatische inkt op het label. Pakweg 40 EUR. Leuk collectors’
item, maar weinig meer. Wellicht net goed genoeg om de Night’s Watch te
verwarmen…
77/100
Geproefd door Mark Dermul op 04-10-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
