WhivieBlog

Distilleerderij: Benromach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Origins
Kleur: Vol goud
ABV: 50%

Intressante Speysider

De Benromach Origins werd gemaakt van Golden Promise gerst die plaatselijk, in de Speyside, geteeld werd. Tegenwoordig is andere gerst meer geliefd omdat je er meer return van hebt (bv. Optic), maar Benromach (alsook The Macallan) zweert bij Golden Promise, omdat de eigenaars er van overtuigd zijn, dat deze voor een betere smaak zorgt. Ik proefde Batch 1 uit 1999, gebotteld in 2008.

De neus verraad het sherryvat onmiddellijk, maar wordt overstemd door iets boterachtigs. Zelfs iets zurigs, zoals dat Duitse brood dat je in flinterdunne sneedjes in de supermarkt kan kopen (waarvan de naam me nu ontsnapt). Hij bevat, net als de ‘nieuwe’ 10 Year Old, een tikkeltje rook. Maar toch zit deze neus me een beetje dwars. De zoetigheid blijft onderdrukt door geuren die me aan een paardenstal doen denken. Ook noten komen prominent door, zeker als je nog wat water toevoegt.

Bijzonder vettige dram waarbij de geroosterde noten en walnoten, op een bedje van kruiden, de show stelen. Maar ik blijf denken aan boter die in de pan bruin staat te worden, op het punt van te verbranden. Goed te drinken zonder water, maar ik probeerde ook met. Hij wordt er helaas niet beter op. Doet weer aan de paardenstal denken, aangevuld met wat zoethout.

De finish is, net zoals bij de 10 Year Old, betrekkelijk lang. Op het einde, de zogenaamde ‘dood’ van de whisky, krijg ik melasse.

Wanneer iemand een whisky als interessant omschrijft, is dat meestal een eufemisme voor ‘Bah!’. Laat ik duidelijk zijn: deze whisky is zeker niet ‘bah’, maar toch wil ik hem interessant noemen. Een ongewone neus en smaak. Desalniettemin verkies ik toch de Benromach 10 Year Old boven deze Origins.

geproefd door Mark Dermul op XX-07-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij: Benromach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: 10 Year Old
Kleur: goud
ABV: 43%

Smokey Speysider

De onafhankelijke bottelaar Gordon & MacPhail is sinds 1993 eigenaar van de kleinste distilleerderij in de Speyside. Vandaag probeer ik de ‘nieuwe’ Benromach, maw whisky geproduceerd sinds G&M de zaak overnam. In 1998 begon de productie opnieuw en in oktober 2009 verscheen deze Benromach 10 Year Old. Hij bevat 80% op bourbonvaten en 20% op sherryvaten gerijpte whisky. Na negen jaar werd de som van deze vaten nog 12 maanden op sherryvaten gelagerd.

Er zit nogal veel eikenhout en mout in deze neus, aangevuld met wat boerderijgeuren, de zogenaamde farmy notes. Ik moet aan vochtig mos denken. Met wat geduld komt daar ook wat vanille en heidebloemen bij. En het geheel wordt omgeven met een heel klein tikkeltje rook. Maar toch een beetje te spiritueus, naar mijn mening.

Hij is redelijk romig met een kruidige aanzet. Maar al snel zet dat zich om in een zachte, fruitige whisky met geroosterde walnoten en de bitterheid van amandelen. Dat alles met opnieuw een beetje rook, die aangenaam verrast.

De finish is betrekkelijk lang en doet aan een dovende barbecue denken.

Een verrassende smokey Speysider, op z’n zachts uitgedrukt. Niet echt mijn ding, maar wel zeer goed gemaakt. Hij kan makkelijk 5 jaar liegen.

geproefd door Mark Dermul op 28-07-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Met deze warme zomerdagen kan je het iemand moeilijk kwalijk nemen als hij al eens zondigt en zijn whisky gaat mixen met – of all things – cola. En er dan nog een ijsblokje bijdoen, bijvoorbeeld. De schaamte voorbij! Hoewel… Sommige whisky’s zijn eigenlijk eerder gemaakt om te mixen dan om straight te drinken. Ik denk aan Jack Daniel’s Old No 7, Johnnie Walker Red Label, William Lawson’s, Ancient Age en kan zo nog even doorgaan.

En dat moeten de producenten zelf ook gevonden hebben, want tegenwoordig vind je in de supermarkt voorbereide cocktails in blik, zo ook met whisky. Louter uit nieuwsgierigheid (en om u de vernedering te besparen ermee langs de kassa te moeten passeren) kocht ik onlangs twee zo’n blikjes.

De William Lawson’s & cola betrof een blik van 250ml met een ABV van 7%, wat betekent dat er toch nog behoorlijk wat whisky in het blik terecht kwam. Inderdaad, je proeft de whisky overduidelijk. Het is niet zo dat de cola ‘slechts naast de whisky gestaan heeft’ zoals men dat placht te zeggen.

Ditto voor de Jack Daniel’s & cola was een blik van 330ml met een ABV van 6%. Een beetje meer inhoud betekent sowieso een lager percentage alcohol, natuurlijk. Maar hier dus ook veel smaak. Beide producten zijn in mijn ogen dan ook geen rip off, maar een fris alternatief voor deze hete zomerdagen. Want zeg nu zelf, met dit weer is het proeven van single malt toch niet optimaal. Dan kan zo’n mix toch door de beugel.

De William Lawson’s vond ik in de supermarkt Colruyt voor 1,39 EUR.
De Jack Daniel’s vond ik in de supermarkt Match voor 2,79 EUR.

May the Malt be with you!

Gisteren kwam mijn whiskygabber uit Grimbergen langs, beter bekend als Expensivevino (zijn ware identiteit blijft een goed bewaard geheim).

Het is altijd een klein beetje feest als Expensivevino langskomt. Niet alleen heeft hij altijd iets leuks bij, er wordt ook altijd flink geproefd en gezellig gebabbeld. Zo ook dus gisterenavond.

We proefden volgende:

– The Spirit Drink That Dare Not Speak Its Name
– Bruichladdich X4 The Islay Spirit
– Bushmills 12 Year Old Caribbean Rum Cask
– Glen Keith 1990 Malts of Scotland
– Ardbeg Rollercoaster
– Wild Turkey Rare Breed
– Isle of Jura 10 Year Old

De spirit drinks vond hij interessant, maar niet wereldschokkend. De neus van de X4 bleef redelijk gesloten, maar in de mond bleek hij toch complex en interessant. De Bushmills was ‘wow’, in zijn categorie (lees: zachte, Ierse whisky). De Glen Keith kon Expensivevino niet echt bekoren (wat mij wat verbaasde), maar de Ardbeg Rollercoaster was duidelijk het hoogtepunt van de avond.

Daarna nog een kleine uitstap naar de States, maar hij kwam van een kale reis terug.
Dan maar de Isla of Jura om toch met een positieve noot te eindigen.

Alvorens terug in de auto te springen richting Brussel, liet hij een mooi pakketje achter, waardoor mijn collectie van miniaturen meteen met de helft uitgebreid werd.

Het was een verzameling van een kennis, die omwille van een verhuis, afstand wou doen van zijn mini’s. Dankzij Expensivevino kon ik er de hand op leggen. Er zitten een aantal mini’s tussen die ik al heb, maar ook enkele juweeltjes die ik met veel plezier aan mijn verzameling – die nu zo’n 300 stuks telt – toevoeg.

Bedankt, Expensivevino!

May the Malt be with you!

Beste whiskyvrienden,

heeft er iemand reeds het boek ‘The WHISKY KITCHEN’ gelezen en/of gekocht ?
Als ik de website bekijk lijkt het wel de moeite, maarja dat zijn natuurlijk ook maar verkooppraatjes.

Of raden jullie een ander whisky/kookboek aan ?

mvg
Rob B