Smaakagentschap MEUG pakte uit met een flink leuke biertasting: Er was eens… Geuze!
‘De champagne van het Pajottenland, één van de schoonste producten die ons landje te bieden heeft.’ En laat ik zelf nu net een paar jaar geleden dit type wild & sour ale hebben ontdekt (ook al was het geen liefde op het eerste gezicht en ja, ik ben een laatbloeier), dus hier had ik wel zin in. Het hoeft geen betoog dat geuze de laatste jaren flink in opmars is. Sterker nog, de lambiekbieren van bijvoorbeeld 3 Fonteinen en Cantillon zijn razend populair en vliegen de deur uit. Je moet je zelfs op een wachtlijst laten zetten om een fles te mogen kopen. Man, man, man, het moet niet gekker worden.
Maar op zaterdag 18 maart was MEUG online de place to be om samen maar liefst 6 mooie geuzebieren te gaan ontdekken.
Voor deze online tasting had MEUG niemand minder dan geuzekenner Dennis Vansant en Jan Panneels van Het Huis van de Geuze uitgenodigd. Ik maakte mijn borst nat, spoelde zes bierglazen uit, haalde mijn Geuze uit de kelder en was helemaal klaar om flink wat op te steken en lekkers te proeven.
Hieronder mijn, weliswaar beperkte, tasting notes:
Moriau Oude Geuze – 7%
Moriau is een mooie, zachte, toegankelijke geuze (genoemd naar een voormalige brouwerij, het bier wordt nu geproduceerd Boon). Hij schenkt een troebel goudkleurig met wat vlokjes en een kraag die snel gaat liggen. Op de neus krijg ik frisse Granny Smith appeltjes en een mooi bittertje. Op smaak is het vanzelfsprekend wat zuur (maar niet te), maar tegelijkertijd fris op wit fruit en zachte tannine. Hij is minder droog dan Leuke geuze om mee te starten.
Lindemans Cuvée Rene – 6%
De volgende is flink verschillend. Hij schenkt goudblond en van een kraag is geen sprake. Hij sprankelt als champagne. Ik durf te stellen dat deze niet echt zuurder is, maar tegelijkertijd ook een pak minder bitter. Ook hier wat wit fruit, maar ook iets wat me aan cider doet denken.
Girardin Gueuze Black Label – 5%
Dit was een blij weerzien. Ik proefde eerder al een botteling uit 2013 (zie https://blog.whivie.be/?p=10160) en zei toen al dat ik het een dorstlessende geuze vond waarvan ik er makkelijk en graag twee na elkaar zou drinken. Maar dat kon vandaag natuurlijk niet, want er was veel anders te ontdekken. Paul Girardin creëerde dit ‘black label’ als eerbetoon aan de Johnnie Walker Black Label.
Lambiek Fabriek Brett-Elle – 6.3%
‘No Brett – No Glory’ staat er op het ruglabel. Deze schenkt goudblond, troebel met een mooie witte kraag met minuscule belletjes. Die blijft lang staan. Deze werd gebotteld in september 2022 en is bijgevolg bijzonder jong, wat initieel voor een putgeurtje zorgt (veroorzaakt door zwavel). Gelukkig trekt dat snel weg. Deze drink gevaarlijk vlot weg, is lekker fruitig en friszuur.
Dekoninck Oude Geuze – 7%
Dekonink is eveneens een teloorgegane geuzesteker, waarvan Boon het merk een second lease on life gegeven heeft. Wederom goudblond met een mooie witte kraag. Verrassende geur van stopverf, terwijl er op smaak achter de typische zure toetsen iets verrassends zoet schuilt.
Hanssens Oude Gueuze – 6%
Okay… dit is wel iets helemaal anders… hij schenkt goudkleurig zonder kraag en ruikt… euh… bijzonder vuil. Sojasaus, nagellakverwijderaar… dit is de Laphroaig van de geuze! Ook op smaak is dit flink wennen. Zuur (en nog geen klein beetje, doet wat aan wijnazijn denken) en hij doet me bekkentrekken. Dit is geuze uit de Champion’s League (laat ik me hier vanavond wijsmaken), maar ik speel duidelijk nog in vierde provinciale. Gelukkig kan ik de rest van mijn flesjes Girardin hier achteraan gieten om één en ander te spoelen…
Verhip, als je er deskundige uitleg bij krijgt, wordt geuze (of gueuze als u de Franse schrijfwijze prefereert) zowaar dubbel zo lekker! Wat een heerlijke manier om je zaterdagavond door te brengen.
Een welgemeende dank u wel aan MEUG & Dennis voor deze vloeibare verpozing.
May the… err… Geuze be with you!
