WhivieBlog

Distilleerderij: Cooley
Regio: Ierland
Fles: 8 Year Old
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

De stille vennoot

Deze whiskey werd oorspronkelijk geproduceerd in John Locke’s Distillery nabij Kilbeggan, maar wordt heden ten dage gecommercialiseerd door Cooley. Deze single malt kreeg het predicaat ‘pure pot still’ mee. Dat betekent dat hij gebaseerd is op gemoute en ongemoute gerst, gedistilleerd in een pot still, een uivormige distilleerkolf. Dit is een procedé dat alleen in Ierland wordt gebruikt.

Hij heeft een typisch Ierse neus met veel fruitige mout, met citroengras en heel wat eikenhout.

De romige drank vult heel je mond met lekkere perziken. Hij is zeer fruitig en fris, maar laat je mond droog achter.

De afdronk is helaas kort, lichtjes gepeperd en met een hint van turf.

De fles is redelijk makkelijk te krijgen voor zo’n 35 EUR en qua prijs/kwaliteit zeker de moeite. Dit is een van de minder bekende van Cooley (hij werd op de recente Cooley tastings alleszins niet geproefd), maar zou in het lijstje zeker niet misstaan naast de Kilbeggan blend of de Tyrconnell single malt. Een beetje de stille vennoot, zeg maar.

Score : 76

geproefd door Mark Dermul op 15-03-2010

(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Aged 16 Years
Kleur: amber
ABV: 43%

Some Kind’a Monster

Het verhaal van deze tasting begint in de Dank u! sectie. In januari deden wij Mark deze fles kado – zonder deze whisky zelf eerder geproefd te hebben. Kort daarna had ik de kans om deze dram te proeven in Cafe de Zoo te Gent; echter wel geserveerd in een tumbler in plaats van een snifter. Ondertussen heeft Mark zijn tasting note online gezet; en als Mr. Whivie himself daarin “beveelt” om deze fles in huis te halen, dan doe je dat toch gewoon, niet?

Deze Islay heeft een mooie body en kleur. De vette tranen zijn als een klein vuurwerkje in het glas. Snel op naar de geur!

De neus is robuust maar lekker: een complexe mix van turf en herfstgeuren stijgen op uit de snifter. Het is net of er een rooksluier boven het glas hangt. Je krijgt letterlijk het water in de mond en zijn het nu mijn hersenen die mijn neus bedriegen; maar ruik ik daar de heerlijke geur van spek op de BBQ? Ik krijg honger van/naar deze dram!

De smaak is even complex en lekker als de neus. Door de overvloed aan turf, is het alsof de mond zich vult met de dichte lucht van een naaldwoud. Als ik even mijn haar uit mijn ogen sla, slaat er een natte, zilte zeebries in mijn neus en mond. Voor één seconde voel ik mij een visser op een Britse trawler die de haven van Port Askaig binnenvaart, en thuis komt!

Mensen wat een whisky! Mark riep de goden aan in mijn tasting note. Ik noem deze Lagavulin een monster; een goddelijk zeemonster. Daarom plaats ik hem, met een score van 85, naast mijn favoriete dram.

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 05-03-2010

Score: 85