Glenlivet – Glasgow
Na de rondleiding van de Glenlivet distillery, die alles bij elkaar nog geen half uur in beslag nam, werden we behendig naar de shop geleid. Maar de delegatie van Whivie had andere plannen. We haalden onze Guardians of Glenlivet kaartjes boven, alsook de sleutel die ons toegang zou geven tot de mysterieuze (nou, ja) bibliotheek van George Smith.
Ook dat is natuurlijk een PR-truuk, want de bibliotheek ligt op de eerste verdieping van het vernieuwde gebouw. Maar het is wel een leuke replica, waar niet alleen oude boeken staan uit de begindagen van de distilleerderij, maar ook de volledige range van Glenlivet in een cabinet on display staat.
Glenlivet Cellar Collection 1983 French Oak Finish
Maar het beste van al was natuurlijk dat we, als Guardians, een speciale dram kregen aangeboden. Het betrof de 1983 French Oak Finish uit de legendarische Glenlivet Cellar collection. We namen er de tijd voor…
Ondertussen was het 17u voorbij en we hadden nog een hele rit voor de boeg. Glasgow was meer dan driehonderd kilometer verwijderd. Dus sprongen we achter het stuur van de Zafira en zetten de automaat in ‘drive’.
Haggis
Tegen de tijd dat we Dalwhinnie opnieuw passeerden, ging de zon al onder. Ze dompelde de heuvels in een warme, gouden gloed. Een prachtig schouwspel. Drie uur later kwamen we aan in Glasgow, die gehuld was in duisternis. We waren uitgeput, maar wilden toch nog een restaurant vinden waar haggis op het menu stond. Maar het bekendste restaurant liet verstaan dat ze de keuken net gesloten hadden. Miljaar! Maar geen nood. De lieftallige receptioniste van het Thistle Hotel, waar we verbleven, belde de chef en kon hem overtuigen haggis voor me klaar te maken.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het niet slecht vond, maar dat ik tevens niet onder de indruk was. Misschien omdat het op een ‘toeristvriendelijke’ manier werd geserveerd? Hoe dan ook, nadien trakteerden we onszelf nog op een afzakkertje (Caol Ila 1997 G&M Connoiseurs Choice, Balvenie Doublewood en Macallan 15 Year Old), alvorens voor een laatste keer ons hoofd in de donzige kussens te laten zakken.
(wordt vervolgd)
