Glasgow – Muthill – Pitlochry – Dalwhinnie
Het ontbijt was nog maar net verorberd of we zaten alweer achter het stuur. Vandaag zou een lange rit worden. Eindbestemming: Elgin.
En hoewel we via de autosnelweg M80 (en daarna A80) wellicht relatief snel naar onze eindbestemming zouden geraken, opteerden we voor de zogenaamde Touristische Route, die ons langs kleine weggetjes (met verdomd veel bochten), over prachtige heuvels en voorbij ontelbare gehuchten naar Pitlochry zou brengen, waar we onze eerste tussenstop voorzagen.
Zo’n rit door de Schotse heuvels met een vreemde auto, die bovendien een automatische schakeling heeft, aan de linkerkant van de weg is vermoeiender dan ik oorspronkelijk kon vermoeden. Dus zetten we ons al even aan de kant, om op adem te komen, in het onooglijke dorpje Muthill, nabij Crieff. We werden aangetrokken door een prachtige ruïne van een kerk met bijhorende begraafplaats.
De Schotten dragen hun doden duidelijk in het hart, want deze begraafplaats was perfect onderhouden. Er lagen geen recente graven (het ‘jongste’ graf was één van 1987), maar een heleboel zerken droegen data van de 19e en 20e eeuw. Het oudste graf dat we vonden, dateerde uit 1815!
The Famous Grouse Experience
Daarna zetten we onze toch voort. Niet ver buiten Crieff stootten we per ongeluk – we hadden dit niet gepland en de locatie stond dus niet op onze route aangegeven – op de Glenturret distillery, die meteen de plek is waar je de Famous Grouse Experience kan meemaken. Voor de shop staat een standbeeld ter ere van Towser, de kat die de distilleerderij jarenlang ‘muizenvrij’ hield. We hielden hier slechts een korte stop (met bezoek aan de shop natuurlijk).
We reden verder langs Loch Earn en helemaal rond Loch Tay tot in Aberfeldy. Van daar reden we door naar Dull (wat ‘saai’ betekent en waar ze een Adventure Safari Park hebben, wat een contradictie!), zo langs Weem en dan over de Tummel Bridge aan (wat had u gedacht?) Loch Tummel, waar we een lichte (en lekkere!) lunch genoten in Queens View. Wat een uitzicht!
Edradour
Een beetje buiten het centrum van Pitlochry kwamen we aan bij de eerste distilleerderij die we gepland hadden te bezoeken: Edradour. Bekend om zijn pittoreske omgeving gingen Niek en Ilse wat natuurfoto’s schieten, terwijl Sofie en ik de distilleerderij bezochten en enkele miniatuurtjes op de kop tikten in de shop (waar we vreemd genoeg door een Duitstalige verkoopster werden bediend). Naast de expressies van Edradour (waarvan we er al een hele reeks proefden), stonden er ook talloze bottelingen van de Signatory Vintage Whisky Company te pronken.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Omdat we al wat achterliepen op schema, besloten we terug de autosnelweg (A9) te nemen. Niet dat we veel keuze hadden. Het is de enige manier op hoog in de bergen de distilleerderij Dalwhinnie te bereiken. Dat was dan ook meteen onze volgende halte…
Dalwhinnie
Ook hier hielden we slechts even halt. We konden ons helaas niet veroorloven de tour van de distilleerderij te doen, want we werden een uur later (wat we al niet meer zouden halen) verwacht bij Benromach in Forres. Dus… korte sanitaire stop, foto’s genomen op zijn Japans, enkele miniatuurtjes gescoord in de shop en hop – weer op weg.
(wordt vervolgd)
