Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn 46 Year Old 1964/2011, Gordon & Macphail, Reserve for van Wees, 1st Fill Sherry Butt #5614, 378 bts
Kleur: mahonie
ABV: 47.7%
Kandijsiroop
Na de smaakbom van Bob, kwam een andere vriend – Jonas – opzetten met een nog oudere Longmorn, die eveneens voor van Wees was gebotteld door Gordon & Macphail in de zogenaamde Reserve reeks. Deze Longmorn uit 1964 rijpte maar liefst 46 jaar lang op hetzelfde type vat – 1st Fill Sherry – en heeft bijgevolg dezelfde geweldig verleidelijke kleur. Het feest kan niet op!
Erg mooie, maar zachte, donkerzoete neus met pruimen, rumrozijntjes, koffie en tabak. Kandijsiroop bij de vleet. Sigaardoosje, karamel, rabarberconfituur en perensap. Bijzonder verleidelijk, maar net iets te zacht om echt te verbluffen. Dat neemt niet weg dat dit een geweldige neus is, versta me aub niet verkeerd!
Hij is zijdezacht op de tong, maar wel bijzonder smaakvol. Het donkere fruit komt eerst, gevolgd door een zachte kruidigheid van nootmuskaat en kruidnagel, kaneel en iets van peper, maar hij wordt nooit pikant. Da’s prima. Het fruit geeft nog een heldere toets van appelsien en chocolade, pruimtabak en pruimenconfituur. Hier wordt ik toch efkes stil van.
De afdronk is zijn troef! Heerlijk lang, kruidig en warm, donkerzoet en simpelweg delicieus.
Hij komt heel dicht in de buurt van de 1972 die op 39-jarige leeftijd werd gebotteld, maar door het (veel) lagere alcoholpercentage is hij wat braver. Dit is eerder OMG, in plaats van OMFG. Maar amai mijn klak, Jonas, wat een heerlijke whisky! Thx for sharing.
91/100
Geproefd door Mark Dermul op 11-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
