De laatste twee dagen Taiwan zouden we doorbrengen in het zonovergoten
Taichung. De rit met de High Speed Rail duurde niet eens drie kwartier.
Gemiddelde snelheid: 265 km/u. De efficiëntie van het openbaar vervoer staat in
schril contrast met dat in ons eigen landje, maar dit terzijde.
Taichung is net als Taipei goed voorzien van whiskyshops en whiskybars. Het
grote verschil met Taipei was de verkeersdrukte (veel minder in Taichung) en
luchtkwaliteit (evenredig gezonder in Taichung). Het feit dat het er bovendien
23 graden en volop zonnig was, maakte dat ik onmiddellijk viel voor de charmes
van deze stad.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na de verplaatsing was er eerst wat tijd uitgetrokken om administratie
voor de Catawiki-veilingen te verwerken (ja, echt, geloof me, dat moest
natuurlijk ook gebeuren). Maar nadien stond er een leuke avondwandeling op het
programma doorheen het felverlichte centrum. Een diner in het Second Floor Café
werd gevolgd door een afzakkertje in de befaamde Lounge One op de 29e
verdieping van één van de wolkenkrabbers die Taichung rijk is. Het uitzicht was
adembenemend.
De bar op zich was ook best leuk. Een jazz-bandje bracht ons in de
juiste stemming voor een Singleton of Glen Ord 18 Year Old en als slaapmutsje
nuttigde ik nog een Bunnahabhain XXV.
Een korte taxirit later lag ik moe maar voldaan in mijn bed in het
Tempus hotel (waar zo’n betaalbare luxe).
Vrijdagochtend – onze laatste dag – startte even zonnig en na een
deugddoend (en erg uitgebreid) ontbijt, trok ik de stad in. Tot aan de lunch
had ik vrijaf en ik wilde van de gelegenheid gebruik maken wat van Taichung te
zien.
Langs de drukke Taiwan Boulevard trok ik naar de groene long van
Taichung, een prachtig park waar je het reusachtige (en dat is nog zacht
uitgedrukt) National Museum of Natural History kan bezoeken. Even verderop was
er een botanische tuin waar flink wat lokale bewoners aan hun ochtendgymnastiek
bezig waren.
Dit leek me dan ook de ideale plek – groen, zonnig, rustig – om nog enkele
whisky ramblings op te nemen. U mag ze binnenkort op YouTube verwachten.
Ik maakte op de terugweg naar het hotel een mooie omweg, zodat ik ook
wat van de onderbuik van Taichung te zien kreeg, maar moet zeggen dat deze stad
echt wel veel mooier is dan de smeltkroes Taipei. Ze hebben natuurlijk beiden
hun charme, maar Taichung geniet mij voorkeur.
Op het middaguur werden we opgepikt door een befaamd whiskyverzamelaar,
die we om redenen die geen verder betoog hoeven Mr C zullen noemen. Hij specialiseert
zich in wat je Old & Rare noemt. Maar alvorens naar zijn stek te trekken
voor een tasting zonder weerga, dienden we eerste een bodempje te leggen,
natuurlijk.
Het restaurant Jin Yue Xuan lag vlak naast een whisky shop die naar de
naam Guotai Yangji Wenxin luistert. Geen flauw idee wat het betekent, maar het
was wel de eerste whiskyshop die een ‘standaard’ aanbod had en dus flessen te
koop heeft voor de normale sterveling zoals u en ik. Oh, tuurlijk stonden er
ook een paar duurdere pareltjes, maar die waren in dit geval duidelijk in de
minderheid.
Jin
Yue Xuan was absolute top! Een heleboel geweldige dim sum, eend en een weergaloos
bord van kreeft met noedels. Om duimen en vingers bij af te likken – letterlijk
en figuurlijk.
Maar het beste moest nog komen…
Wordt vervolgd!
