WhivieBlog

Na de heerlijke kreeft wilde Mr C ons maar wat graag verwennen met
enkele flessen uit zijn indrukwekkende verzameling.

Op weg naar zijn tasting room/opslagruimte passeerden we – u raadt het
al – nog een whiskyshop. Spirits Salon is de naam van deze kleine shop. Je zou
er zo voorbij rijden, zo klein en onopvallend is de gevel van het pand.

Maar wat er zich in deze kleine shop bevind aan whisky tart alle
verbeelding. Het aanbod recente flessen kon je op twee handen tellen, de rest
was allemaal ofwel erg oud of erg zeldzaam. Zo goed als alle Rare Malts, flink
wat Cadenhead dumpy flessen met het zwarte label, oude Connoisseurs Choice
bottelingen van Gordon & Macphail met het lelijke, donkerbruine label en ga
zo maar door. Of wat te denken van de Karuizawa 28 Year Old 1984 for ANA
Intercontinental? Ik checkte eerst even of mijn familiale verzekering nog in
orde was alvorens deze fles ter hand te nemen. De uitgavelimiet van mijn
kredietkaart kwam niet in de buurt van het prijskaartje van dit kleinnood.

Enfin, ze moesten ons daar buiten jagen of we zater er nu nog… Mr C
beloofde dat de volgende stop ook echt wel de moeite zou worden en hij had niet
gelogen. De volgende twee uren zou ik me volledig overleveren aan wat mijn
reisgenoten en gastheer omschreven als The
Dark Side of Whisky. Het leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Ik zou het point of no return oversteken. Enfin, ik
hoef u niet te vertellen dat de verwachtingen hoog waren gespannen.

En ze werden allemaal ingelost en nog veel meer…

Macallan 25 Year Old (b 1980s)

Springbank 1966 Local Barley (b 1997)

Macallan 14 Year Old Moon Import (b 1980s)

Rosebank 1967 Signatory (b 1998)

JJ&S Liqueur Dublin Whiskey (b 1960s)

Glen Scotia 8 Year Old (b 1950s)

Port Ellen 14 Year Old 1979 Wilson & Morgan (b 1993)

Caol Ila 15 Year Old The Manager’s Dram (b 1990)

Lagavulin 13 Year Old 1979 Wilson & Morgan (b 1993)

Laphroaig 10 Year Old Bonfantimport (b 1970s)

Talisker 1955 Gordon & Macphail (b 1992)

Dank u wel, Mr C, voor deze weergaloze tasting!

Iedereen was
betrekkelijk stilletjes in de auto na dit vloeibare meesterspel. De rit naar
het station – de High Speed Rail zou ons naar de luchthaven voeren – ging
wederom erg vlot. En ik nam me voor in de luchthaven nog even duty free te gaan
shoppen. En geloof het of niet, deze reis was echt wel gezegend! In de eerste
tax free shop die ik tegenkwam, stond een gloednieuwe Auchentoshan naar me te
lonken.

Deze Auchentoshan 29
Year Old 1988 PX Cask Finish had ik in Europa nog niet gezien! En bovendien was
het de laatste fles die ze nog hadden… No brainer! Inpakken, die handel. Happy
dance.

Rond middernacht
scheepten we in en werden aan boord van deze Boeing van Chinese Airlines weer
erg verwend, waardoor de 14u durende vlucht naar Amsterdam best vlot verliep.
Het feit dat ik – voor het eerst op een vlucht! – sliep als een baby, heeft
daar wellicht ook toe bijgedragen.

En dan kwam de harde
realiteit.

Bij aankomst in
Schiphol – 8u ’s ochtends lokale tijd – bleek het niet alleen -4° te vriezen maar
waren er wegens werkzaamheden ook geen treinen richting Rotterdam. De
vervangbus dropte me in Leiden, waar ik de intercity naar Rotterdam nam en nog
net op tijd was om mijn Thalys huiswaarts te nemen.

Groot was mijn vreugde
toen ik van de trein stapte. Wie stond daar op het perron met open armen op me
te wachten? Dearly Beloved. What a woman!
Wat er die namiddag nog plaatsvond is niet voor publicatie vatbaar…

In conclusie kan ik
alleen maar zeggen dat dit een fantastische ervaring was. Prachtig land,
geweldig eten, openhartige mensen, zalige whisky… wat wil een mens nog meer?

I
would like to extend my sincere thanks to Mr Wang and his staff, Mr Hsien, Mr
Lin, Ms Lin, Mr C and all the staff at both the Landis, Tempus and Kuva hotels
for their gracious generosity and hospitality. You have made this trip one that
will be long remembered. Xièxiè!

Via deze weg wil ik
ook erg graag mijn collega’s van Catawiki bedanken voor het feit dat ze me in
de gelegenheid stelden deze handelsmissie mee te maken. Ik weet dat dit niet
vanzelfsprekend is voor een parttime-medewerker. Bedankt! Ik meen dat oprecht.

Tot slot een diepe
buiging voor mijn Betere Helft die me steunt door dik en dun in al mijn
whiskyavonturen. Ik maak het haar niet altijd makkelijk, maar ik zie ze
doodgraag. Thanks, babe.

May
the Malt be with you!

愿麦芽和你在一起!

De laatste twee dagen Taiwan zouden we doorbrengen in het zonovergoten
Taichung. De rit met de High Speed Rail duurde niet eens drie kwartier.
Gemiddelde snelheid: 265 km/u. De efficiëntie van het openbaar vervoer staat in
schril contrast met dat in ons eigen landje, maar dit terzijde.

Taichung is net als Taipei goed voorzien van whiskyshops en whiskybars. Het
grote verschil met Taipei was de verkeersdrukte (veel minder in Taichung) en
luchtkwaliteit (evenredig gezonder in Taichung). Het feit dat het er bovendien
23 graden en volop zonnig was, maakte dat ik onmiddellijk viel voor de charmes
van deze stad.

Na de verplaatsing was er eerst wat tijd uitgetrokken om administratie
voor de Catawiki-veilingen te verwerken (ja, echt, geloof me, dat moest
natuurlijk ook gebeuren). Maar nadien stond er een leuke avondwandeling op het
programma doorheen het felverlichte centrum. Een diner in het Second Floor Café
werd gevolgd door een afzakkertje in de befaamde Lounge One op de 29e
verdieping van één van de wolkenkrabbers die Taichung rijk is. Het uitzicht was
adembenemend.

De bar op zich was ook best leuk. Een jazz-bandje bracht ons in de
juiste stemming voor een Singleton of Glen Ord 18 Year Old en als slaapmutsje
nuttigde ik nog een Bunnahabhain XXV.

Een korte taxirit later lag ik moe maar voldaan in mijn bed in het
Tempus hotel (waar zo’n betaalbare luxe).

Vrijdagochtend – onze laatste dag – startte even zonnig en na een
deugddoend (en erg uitgebreid) ontbijt, trok ik de stad in. Tot aan de lunch
had ik vrijaf en ik wilde van de gelegenheid gebruik maken wat van Taichung te
zien.

Langs de drukke Taiwan Boulevard trok ik naar de groene long van
Taichung, een prachtig park waar je het reusachtige (en dat is nog zacht
uitgedrukt) National Museum of Natural History kan bezoeken. Even verderop was
er een botanische tuin waar flink wat lokale bewoners aan hun ochtendgymnastiek
bezig waren.

Dit leek me dan ook de ideale plek – groen, zonnig, rustig – om nog enkele
whisky ramblings op te nemen. U mag ze binnenkort op YouTube verwachten.

Ik maakte op de terugweg naar het hotel een mooie omweg, zodat ik ook
wat van de onderbuik van Taichung te zien kreeg, maar moet zeggen dat deze stad
echt wel veel mooier is dan de smeltkroes Taipei. Ze hebben natuurlijk beiden
hun charme, maar Taichung geniet mij voorkeur.

Op het middaguur werden we opgepikt door een befaamd whiskyverzamelaar,
die we om redenen die geen verder betoog hoeven Mr C zullen noemen. Hij specialiseert
zich in wat je Old & Rare noemt. Maar alvorens naar zijn stek te trekken
voor een tasting zonder weerga, dienden we eerste een bodempje te leggen,
natuurlijk.

Het restaurant Jin Yue Xuan lag vlak naast een whisky shop die naar de
naam Guotai Yangji Wenxin luistert. Geen flauw idee wat het betekent, maar het
was wel de eerste whiskyshop die een ‘standaard’ aanbod had en dus flessen te
koop heeft voor de normale sterveling zoals u en ik. Oh, tuurlijk stonden er
ook een paar duurdere pareltjes, maar die waren in dit geval duidelijk in de
minderheid.

Jin
Yue Xuan was absolute top! Een heleboel geweldige dim sum, eend en een weergaloos
bord van kreeft met noedels. Om duimen en vingers bij af te likken – letterlijk
en figuurlijk.

Maar het beste moest nog komen…

Wordt vervolgd!

Van al dat lekkers in
het Kuva Hotel krijgt een mens wel honger, maar daar weten ze in Taiwan wel weg
mee. Ik heb zelden zo lekker gegeten als in deze week, moet ik bekennen. Het
enige nadeel is dat ik de Chinese keuken in België wellicht nooit meer zal
kunnen appreciëren…

Enfin. U weet
ondertussen hoe het er in Taiwan aan toe gaat, toch? Onze gastheer wilde van
geen wijken weten en toornde onze mee naar zijn eigen favoriete whisky bar. En ‘neen’
zeggen is geen optie, hoor (niet dat we dat zouden gewild hebben, maar dit
terzijde). Immers, Mr Wang had zijn medewerkers in de loop van de dag op pad
gestuurd om één en ander klaar te zetten…

Tot mijn spijt ben ik
de naam van de bar vergeten, maar ik weet nog wel (dankzij de foto’s die ik
maakte) wat we die avond allemaal geproefd hebben.

En als ik zeg
‘geproefd’ dan meen ik ook ‘geproefd’, hé. Dus telkens 0,5 of max 1cl per glas.
Gelukkig maar, want dit was het straatje dat we de lippen lieten passeren:

–
Box 2002 Private Bottling Cask
2015-799 for WhiskyClub.co

–
Glenrothes 1997 Private Bottling for
WhiskyClub.co (coming soon)

–
Suntory Special Blend

–
Mars Yokoso for Lamigo Monkeys

–
Mars Fubuki

–
Hibiki Blender’s Choice

–
Macallan Classic Cut 2018

–
Glenburgie-Genlivet 31 Year Old Cadenhead’s

–
Bruichladdich 20 Year Old Cadenheads
Special Individual Cask Bottling

–
Loch Lomond 2002 Single Bourbon Cask
for World One Whisky Society

–
Loch Lomond 2002 Single Sherry Cask
for World One Whisky Society

–
Inchmurrin 2001 Single Bourbon Cask
for World One Whisky Society

–
Inchmurrin 2007 Single Sherry Cask for
World One Whisky Society

–
Yoichi Single Malt

–
Kavalan Oloroso Sherry Cask

–
Highland Park 14 Year Old 2002
Single Cask for Hsiu Ming

–
BenRiach 19 Year Old 1999 Glen
Stuart Sherry Butt Finish

–
GlenDronach 23 Year Old 1993 PX
Sherry Puncheon #29

–
GlenDronach 19 Year Old 1995 PX
Sherry Puncheon #3319

–
GlenDronach 24 Year Old 1993 Sherry
Butt #668

–
GlenDronach 20 Year Old 1993 Oloroso
Sherry Butt #14

–
GlenDronach 22 Year Old 1995 PX
Sherry Puncheon #3044

Ikzelf had ook een fles meegebracht als geschenk voor onze gastheer: de
Allt-A-Bhainne voor Mark & Manny’s Malts. Ik was maar wat blij dat Mr Wang
hem kon appreciëren. Ik weet ook dat hij het meende, want hij is er de man niet
naar om uit beleefdheid woorden te wikken en te wegen. Zijn studies in
Zwitserland en de Verenigde Staten hebben van hem een eerder atypische
Taiwanees gemaakt die het hart op de tong heeft. Een kerel naar mijn hart. En
de manier waarop hij ‘Whot da fack!’ om de twee minuten in de mond neemt, is
ronduit hilarisch.

Hoewel het ondertussen al middernacht werd, kreeg hij plots een
telefoontje. Enkel bekenden van hem stonden op het punt een nieuwe whisky-shop
te openen. Ze waren de laatste hand aan het leggen aan de inrichting en de
schappen met flessen aan het vullen. Of hij geen zin had om even te komen
kijken alvorens de grote opening daags nadien? Hopla, wij met z’n allen weer de
auto in om die nieuwe shop te gaan bezoeken.

Hoewel ik geen uithangbordje zag, meen ik uit het gesprek te hebben
kunnen opmaken dat de shop naar de naam Paddy zou gaan luisteren, hoewel ik
hoop dat ik me vergis. Want er stond niet één Ierse fles op het schap. Het
jonge koppel is namelijk gespecialiseerd in Macallan, Karuizawa, Yamazaki en
Chichibu.

Bij het zien van al dat moois sprongen de tranen mij wederom in de ogen.
Wat een geluk dat de kassa nog niet aangesloten was (‘yeah, right,’ mompelde de
credit card in mijn achterzak).

En terwijl we vol bewondering naar de flessen keken krijgen we nog een
drammetje aangeboden. Eerst de Chichibu 7 Year Old Travel Exclusive 2018 for Japan
Duty Free, gevolgd door de Hibiki 30th Anniversary botteling.

We drukten dit jonge, ondernemende koppel een visitekaartje in de hand
en wensten hen alvast erg veel succes toe.

De volgende dag hadden we enkele uren vrij om de omgeving te gaan
ontdekken. Je zou bijna vergeten dat Taiwan ook nog heel wat mooie tempels en
parken heeft. Die mochten we toch niet aan ons laten voorbijgaan?

De Tempel van Confucius en de Dalongdong Baoan Tempel lagen vlakbij
elkaar, dus dat was meteen twee vliegen in één klap.

En ik moet bekennen, in deze tempels, midden in de bijzonder drukke
hoofdstad, zijn een oase van rust, respect en sereniteit. Het was – voor mij
althans – een kippenvelmoment.

Na een blitzbezoek aan het warehouse van Mr Wang zelve – waarvan we ook
erg onder de indruk waren – trokken we naar de andere kant van de hoofdstad om
One Whisky World te gaan bezoeken, wederom een whiskyshop met een geweldig
assortiment. De eigenares van de winkel – Connie Lin – stond namelijk op het
punt om zelf een vat GlenDronach te bottelen. We proefden drie samples, één op
oloroso en twee op PX. De Oloroso was duidelijk de meer complexe, de PX vaten
waren dan weer veel toegankelijker.

Ik legde het als volgt uit aan Mrs Lin: ‘De PX zou ik met vrienden
delen, de Oloroso zou ik voor mezelf houden.’ Ze knikte begrijpend, maar
stiekem verdenk ik haar er van dat ze alle drie de vaten zal laten bottelen,
want het waren alle drie top whisky’s van deze Speysider.

Ondertussen was de zon al weer achter de horizon verdwenen, zakte we af
naar het Breeze Center in het business
district van Taipei voor een gezellig diner in een ‘Hard Rock Café’-kloon
waar de sfeer er echt wel in zat.

Het gezelschap besloot nog een afzakkertje te nemen in een lounge-bar,
maar ik verontschuldigde me, want ik wist dat dit onze laatste avond in Taipei
was en wilde nog één monument bezoeken. Een korte metrorit later stond ik op
het Plein van de Democratie te genieten van het uitzicht op de Chiang Kai-Shek
Memorial Hall.

Hoe indrukwekkend, zeg. Zoveel details. Zo’n pracht en praal. Ik was
sprakeloos.

Wordt vervolgd!