Van al dat lekkers in
het Kuva Hotel krijgt een mens wel honger, maar daar weten ze in Taiwan wel weg
mee. Ik heb zelden zo lekker gegeten als in deze week, moet ik bekennen. Het
enige nadeel is dat ik de Chinese keuken in België wellicht nooit meer zal
kunnen appreciëren…
Enfin. U weet
ondertussen hoe het er in Taiwan aan toe gaat, toch? Onze gastheer wilde van
geen wijken weten en toornde onze mee naar zijn eigen favoriete whisky bar. En ‘neen’
zeggen is geen optie, hoor (niet dat we dat zouden gewild hebben, maar dit
terzijde). Immers, Mr Wang had zijn medewerkers in de loop van de dag op pad
gestuurd om één en ander klaar te zetten…
Tot mijn spijt ben ik
de naam van de bar vergeten, maar ik weet nog wel (dankzij de foto’s die ik
maakte) wat we die avond allemaal geproefd hebben.
En als ik zeg
‘geproefd’ dan meen ik ook ‘geproefd’, hé. Dus telkens 0,5 of max 1cl per glas.
Gelukkig maar, want dit was het straatje dat we de lippen lieten passeren:
–
Box 2002 Private Bottling Cask
2015-799 for WhiskyClub.co
–
Glenrothes 1997 Private Bottling for
WhiskyClub.co (coming soon)
–
Suntory Special Blend
–
Mars Yokoso for Lamigo Monkeys
–
Mars Fubuki
–
Hibiki Blender’s Choice
–
Macallan Classic Cut 2018
–
Glenburgie-Genlivet 31 Year Old Cadenhead’s
–
Bruichladdich 20 Year Old Cadenheads
Special Individual Cask Bottling
–
Loch Lomond 2002 Single Bourbon Cask
for World One Whisky Society
–
Loch Lomond 2002 Single Sherry Cask
for World One Whisky Society
–
Inchmurrin 2001 Single Bourbon Cask
for World One Whisky Society
–
Inchmurrin 2007 Single Sherry Cask for
World One Whisky Society
–
Yoichi Single Malt
–
Kavalan Oloroso Sherry Cask
–
Highland Park 14 Year Old 2002
Single Cask for Hsiu Ming
–
BenRiach 19 Year Old 1999 Glen
Stuart Sherry Butt Finish
–
GlenDronach 23 Year Old 1993 PX
Sherry Puncheon #29
–
GlenDronach 19 Year Old 1995 PX
Sherry Puncheon #3319
–
GlenDronach 24 Year Old 1993 Sherry
Butt #668
–
GlenDronach 20 Year Old 1993 Oloroso
Sherry Butt #14
–
GlenDronach 22 Year Old 1995 PX
Sherry Puncheon #3044
Ikzelf had ook een fles meegebracht als geschenk voor onze gastheer: de
Allt-A-Bhainne voor Mark & Manny’s Malts. Ik was maar wat blij dat Mr Wang
hem kon appreciëren. Ik weet ook dat hij het meende, want hij is er de man niet
naar om uit beleefdheid woorden te wikken en te wegen. Zijn studies in
Zwitserland en de Verenigde Staten hebben van hem een eerder atypische
Taiwanees gemaakt die het hart op de tong heeft. Een kerel naar mijn hart. En
de manier waarop hij ‘Whot da fack!’ om de twee minuten in de mond neemt, is
ronduit hilarisch.
Hoewel het ondertussen al middernacht werd, kreeg hij plots een
telefoontje. Enkel bekenden van hem stonden op het punt een nieuwe whisky-shop
te openen. Ze waren de laatste hand aan het leggen aan de inrichting en de
schappen met flessen aan het vullen. Of hij geen zin had om even te komen
kijken alvorens de grote opening daags nadien? Hopla, wij met z’n allen weer de
auto in om die nieuwe shop te gaan bezoeken.
Hoewel ik geen uithangbordje zag, meen ik uit het gesprek te hebben
kunnen opmaken dat de shop naar de naam Paddy zou gaan luisteren, hoewel ik
hoop dat ik me vergis. Want er stond niet één Ierse fles op het schap. Het
jonge koppel is namelijk gespecialiseerd in Macallan, Karuizawa, Yamazaki en
Chichibu.
Bij het zien van al dat moois sprongen de tranen mij wederom in de ogen.
Wat een geluk dat de kassa nog niet aangesloten was (‘yeah, right,’ mompelde de
credit card in mijn achterzak).
En terwijl we vol bewondering naar de flessen keken krijgen we nog een
drammetje aangeboden. Eerst de Chichibu 7 Year Old Travel Exclusive 2018 for Japan
Duty Free, gevolgd door de Hibiki 30th Anniversary botteling.
We drukten dit jonge, ondernemende koppel een visitekaartje in de hand
en wensten hen alvast erg veel succes toe.
De volgende dag hadden we enkele uren vrij om de omgeving te gaan
ontdekken. Je zou bijna vergeten dat Taiwan ook nog heel wat mooie tempels en
parken heeft. Die mochten we toch niet aan ons laten voorbijgaan?
De Tempel van Confucius en de Dalongdong Baoan Tempel lagen vlakbij
elkaar, dus dat was meteen twee vliegen in één klap.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
En ik moet bekennen, in deze tempels, midden in de bijzonder drukke
hoofdstad, zijn een oase van rust, respect en sereniteit. Het was – voor mij
althans – een kippenvelmoment.
Na een blitzbezoek aan het warehouse van Mr Wang zelve – waarvan we ook
erg onder de indruk waren – trokken we naar de andere kant van de hoofdstad om
One Whisky World te gaan bezoeken, wederom een whiskyshop met een geweldig
assortiment. De eigenares van de winkel – Connie Lin – stond namelijk op het
punt om zelf een vat GlenDronach te bottelen. We proefden drie samples, één op
oloroso en twee op PX. De Oloroso was duidelijk de meer complexe, de PX vaten
waren dan weer veel toegankelijker.
Ik legde het als volgt uit aan Mrs Lin: ‘De PX zou ik met vrienden
delen, de Oloroso zou ik voor mezelf houden.’ Ze knikte begrijpend, maar
stiekem verdenk ik haar er van dat ze alle drie de vaten zal laten bottelen,
want het waren alle drie top whisky’s van deze Speysider.
Ondertussen was de zon al weer achter de horizon verdwenen, zakte we af
naar het Breeze Center in het business
district van Taipei voor een gezellig diner in een ‘Hard Rock Café’-kloon
waar de sfeer er echt wel in zat.
Het gezelschap besloot nog een afzakkertje te nemen in een lounge-bar,
maar ik verontschuldigde me, want ik wist dat dit onze laatste avond in Taipei
was en wilde nog één monument bezoeken. Een korte metrorit later stond ik op
het Plein van de Democratie te genieten van het uitzicht op de Chiang Kai-Shek
Memorial Hall.
Hoe indrukwekkend, zeg. Zoveel details. Zo’n pracht en praal. Ik was
sprakeloos.
Wordt vervolgd!
