Afgelopen zaterdag zijn Niek, Ilse, Sofie en ik een overheerlijk whisky-dinner gaan eten in De Cluysenaer, een fantastisch restaurant in Evergem-Kluizen (Oost-Vlaanderen), gerund door de bekende whisky-chef Stef Roesbeke en zijn connoisseurs-vrouw Krien.
We namen het Whisky-dinner ‘In het Groot’, wat betekent dat we zouden getrakteerd worden op een 6-gangen menu waarbij niet alleen alle gerechten met aangepaste whisky werden bereid, maar bovendien vergezeld zouden worden door een heerlijke dram.
OK, allemaal een dweiltje klaar houden, want hier gaat gekwijld worden!
Bij de amuse werd een heerlijke Glenlossie 10 Year Old geserveerd (46% ABV) van de onafhankelijke bottelaar Murry McDavid.
Als voorgerechtje kregen we een klein kunstwerkje voorgeschoteld van St Jacobsvrucht, bloedworst, gerookte paling, jonagold appelsorbet en schuim. Dat ging gepaard met een Bruichladdich Rocks (46% ABV).
Het soepje van peulerwtjes, munt en gerookte room bracht wat rust, om gevolgd te worden door een kortgebakken foie gras op een taartje van witlof met honinggelei met een madeiratoets. Wat beter te schenken dan een heerlijke Glendronach 12 Year Old (40% ABV).
Na het verfrissend tussendoortje (een sorbet van framboos) werd ons een hoofdschotel voorgesteld van Ibericorug (zwijntjesgebraad) met knolselderduo, sinaaszeste, een diversiteit aan champignons met een winters krokantje, vergezeld van een flinke scheut heerlijk zoete Old Pulteney 12 Year Old (40% ABV). Wow! Niet te onderschatten combinatie. Stef weet zeer goed waarmee hij bezig is. Het gerecht was – afgezien van de oogstrelende presentatie – ronduit fantastisch. Zelden zo genoten.
Het nagerecht waren zoete zoentjes op basis van peer en chocolade, geflankeerd door een mierzoete Tomatin 15 Year Old (43% ABV). Met spijt in het hart moesten we na 5 uur tafelen (onze keuze!!) vaststellen dat het feestje voorbij was. Of toch niet?
Er staan zoveel mooie flessen van op het schap naar je te staren dat je je een kind in een speelgoedwinkel waant. En als je lang genoeg zaagt valt er misschien wel wat van het schap. Zo ook afgelopen zaterdag. Want wie Krien en Stef kent, weet dat zij naast hun flessen ‘on display’ ook nog een paar schatten in de kelder en op zolder hebben staan. We vroegen het heel mooi en kregen onze zin: we mochten twee speciale whisky’s proeven, van distilleerderijen die niet meer bestaan.
De eerste was een zachte Lowland whisky: een Chieftain’s (Ian McLeod) botteling van een Rosebank 10 Year Old (43% ABV, 11/1991 – 02/2002, fino sherry cask #4374, 930 flessen). De tweede zat aan het andere eind van het smaakspectrum. Dit betrof een legendarische Islay: een Singatory Vintage botteling van een Port Ellen 1979 (43% ABV, 28/08/1979 – 05/03/2002, 22 Year Old, Sherry refill butt #5536, fles 499 van de 738). En terwijl de Rosebank ons zeer zeker kon bekoren, vonden Niek en ik de Port Ellen legendarisch.
De tasting notes zullen eerstdaags online gezet worden. We beperken ons hier tot het meegeven van onze scores: de Rosebank 10 Year Old 86 punten en de Port Ellen 1979 niet minder dan 96 (waarmee hij meteen koploper in het klassement van Whivie wordt).
Een uitstapje naar De Cluysenaer is eigenlijk altijd een beetje feest. Ook voor Bourgondiërs die niet zo tuk zijn op whisky, want je kan natuurlijk ook à la carte eten met waters en wijnen of wat je ook maar wil. Mijn vrouwtje Sofie, bijvoorbeeld, ruikt wel graag aan whisky, maar krijgt het niet over haar lippen. Geen probleem, zo heb ik ten allen tijde een Bobette om me te vervoeren.
Neem gauw een kijkje op de site van De Cluysenaer om kennis te maken, de kaart te ontdekken en je volgende diner met vrienden of familie te plannen en te reserveren. Je zult het je nog lang heugen.
Smakelijk!
Prospère, dat zal je je niet beklagen! Ik heb mijn volgende afspraak in De Cluysenaer eind april.
das een gouden tip die ik zeker en vast eens ga opvolgen met mede whiskylovers
Klinkt allemaal lekker en verleidelijk. En net zoals jij, Mark, ruikt mijn vriendin liever aan de whisky dan er effectief van te drinken. Hoewel ze tegenwoordig al eens durft te nippen van m’n glas. Toch is zij steevast mijn bobje, iets waarvoor ik haar via deze wil bedanken. Bedankt, schat en…slàinte!
En zoals je op de foto’s duidelijk kan zien: de drams zijn niet van de kleinste! Stef en Krien verwennen hun gasten graag. Ik kom er dan ook vaak met familie en vrienden. Het was nu wel van augustus 2009 geleden (en dat is veel te lang), maar ik plan binnenkort al terug te gaan.
Snoepers!!