Whisky On The Train is een initiatief van Chef Stef Roesbeke en zijn betere helft Krien Puts van het whiskyrestaurant De Cluysenaer in Evergem-Kluizen (in samenwerking met C&G services).
Stef en Krien gaan af ten toe op zoek naar een leuke uitdaging. En koken op een trein was iets wat ze nog niet gedaan hadden.
En laat Stoomcentrum Maldegem nu over een gerestaureerde stoomlocomotief beschikken met daaraan zowel een rjituig van de legendarische Orient Express en een 1e Klasse rijtuig van de koninklijke trein van Leopold II in de prachtige Art Déco-stijl van Henry Van De Velde – oh, en laten we het restaurantrijtuig niet vergeten, natuurlijk.
Ze sloegen de handen in elkaar en Whisky On The Train was geboren.
Het concept is éénvoudig: per vier personen kan je een tafeltje reserveren op één van de twee rijtuigen en genieten van een zalig ritje met deze antieke trein van Maldegem naar Eeklo en terug. Ondertussen presenteren Stef en Krien u een fantastisch verfijnd vier gangen menu met ofwel een whisky- ofwel een wijnarrangement. En dat alles voor de prijs van 95 EUR per persoon (indien de tafel, die uiteraard niet kan verplaatst worden, door vier personen wordt bezet, anders wordt er een toeslag gerekend).
Zaterdag 14 september was het zover. Samen met Dearly Beloved en onze beste vrienden Ilse en Niek trokken we op ons paasbest naar Maldegem om in te schepen in de trein voor ons whiskydiner. Sta me toe eerst iets over de trein te vertellen.
De Orient Express kent u wellicht van de boeken en films, maar wist u ook dat de trein eigenlijk een Belgische uitvinding is? De Luikse bankier George Nagelmackers ervoer in de States hoe geweldig luxueus reizen het wel was op de bekende Pullman-slaaptreinen. Eens teruggekeerd naar België richtte hij de Compagnie Internationale des Wagons-Lits (CIWL) op met de ambitie om die nog luxueuzer en comfortabeler te maken. We schrijven 1876. Nagelmackers kon rekenen op koninklijke steun van Leopold II. In 1883 werd dan de legendarisch treinverbinding tussen Parijs en Istanboel op de rails gezet (zie u wat ik daar deed?).
In 2012 kreeg de vzw Stoomcentrum Maldegem een eerste rijtuig van deze beroemde trein in bewaring en in 2018 redde het een tweede van de sloop. Beide zijn in alle glorie hersteld.
Chef Stef ging aan de slag in het restaurantrijtuig WR2982. Het werd origineel in Italië gebouwd, al in 1927. Tot 1965 was het in dienst voor CIWL. Daarna werd het in Milaan gemoderniseerd en reeds het op binnenlandse (Italiaanse) sporen, totdat het uiteindelijk in 1986 op rust mocht. Na een tweede restauratie (in 1988) kwam het restaurantrijtuig terug naar huis en deed dienst als horecagelegendheid in The Village (Brupack) in Brussel.
Bij het terziele gaan van The Village kon de vzw Stoomcentrum Maldegem ook op dit stukje treingeschiedenis de hand leggen.
En vandaag zou Stef Chef hier onze whiskydiner klaarstomen (goh, nu doe ik het weer!).
Enfin, genoeg geschiedenis! Fast forward dus naar 14 september 2019. Zo rond 18u00 kwamen we aan in het station van Maldegem, alwaar we met de nodige egards werden ontvangen (rode loper, anyone?). We we hadden echt wel geluk met het weer. In de stralende zon kregen we op het perron een heerlijk verfrissend aperitiefjehapje: een bokaaltje gerookte tonijn met daarbij een heerlijke cocktail waarvan het recept geheim blijft… hoewel we wel konden achterhalen dat de geturfde toets te danken was aan Caol Ila.
Na nog een heerlijk Sint Jakobsschelpje werden een om 19u verzocht om aan boord te gaan van onze eigen Orient Express. En wat een fantastisch decor! Het interieur van onze coupé was perfect gerestaureerd en gaf een authentieke indruk van hoe gegoede reizigers destijds zich moeten gevoeld hebben als ze aan tafel gingen.
Ondertussen werden we door de conducteur vergast op een woordje geschiedenis – hij kwam ook echt onze kaartjes knippen! – en presenteerde Krien een mini-versie Pulled Pork in een broodje. Niet veel later werd dat gevolgd door een heerlijk kreeftensoepje, vergezeld van een pipette met daarin een kleine hoeveelheid Wolfburn. De combinatie was voortreffelijk!
Ondertussen zette de trein zich in beweging richting Balgerhoeke. Langsheen het traject passeerden we vele overgangen en de trein had duidelijk bekijks. Vele automobilisten en fietsers zwaaiden zelfs. We zwaaiden uiteraard terug. Ondertussen toverde Stef ons voorgerecht uit de keuken. Een heerlijke schelvis verstopt in papilotte met dragonboter was ons deel. De bijhorende Bunnahabhain 10 Year Old Discovery van Gordon & Macphail was de perfecte match.
In Eeklo hield onze Orient Express even halt en vertrok toen terug richting Maldegem langs hetzelfde traject. Krien en haar team liepen ondertussen de benen van onder hun lijf om de vele gasten een heerlijk hoofdgerecht voor te zetten. Nu weet ik wel dat Stef echt lekker kan koken, maar met dit gerecht ging hij toch echt weer een stapje verder. De heerlijke gekonfijte eendenbout met een chutney van appel, wortel pastinaak en aardappel was om vingers bij af te likken. Ik had zelfs de onwellevendheid om Krien een extra potje van Stef’s heerlijke saus te vragen. Man, wat was dat lekker. En de Glenfarclas 17 Year Old was de ideale whisky om hier bij te serveren.
Ondertussen begon het al donker te worden en kwam ook de binnenverlichting van de trein meer tot zijn recht. Opnieuw was ik verwonderd over de schoonheid van de restauratie. En het zit ‘m echt wel in de details van de meubels, de ramen, de ijzeren plaatjes erboven die je voor allerlei gevaren waarschuwen, de bagagerekken… Een stukje geschiedenis die dit whisky diner echt wel cachet gaf.
Als dessert kregen we een prachtig kommetje met gemarineerde nectarines met pasteis de natal, die mooi aangevuld werd met de Glenrothes 11 van Gordon & Maphail (wederom uit de Discovery reeks). Ondertussen kwam Stef even gedag zeggen tegen zijn gasten (Krien vertaalde het als ‘ik heb zijn ketting losgemaakt’, wat op algemene hilariteit werd onthaald) en de welverdiende complimenten in ontvangst nemen. Ik kan me voorstellen dat het geen sinecure is om zo’n mooie maaltijd in elkaar te boksen in een keukentreinstel. Hoewel… We mochten even gaan piepen en dat treinstel bood behoorlijk wat mogelijkheden.
De koffie was erg sterk – zo heb ik ‘m graag – en werd nog vergezeld van een mooi bordje met drie versnaperingen. En wie dacht dat het met de whisky afgelopen was, werd nog blij verrast. Nog een after dinner dram werd voorgesteld en we kregen de keuze uit de Benromach Peat Smoke of een Balmenach 13 Year Old 2005 van Cadenheads die speciaal voor De Cluysenaer werd gebotteld. We speelden het slim en vroegen van elke whisky een glas en deelden het met onze partners.
Zo rond tienen arriveerde de Orient Express terug in Madegem en keerden we erg voldaan terug huiswaarts na uitgebreid afscheid te hebben genomen van onze gastvrouw en –heer en onze tafelgenoten. We gaan dit zeker nog eens doen!
Meer informatie over deze (en andere) trein(en) kan je terugvinden op de website stoomtreinmaldegem.be.
May the Malt be with you!
