Zondag namen we
uitgebreid de tijd om te ontbijten. Immers, we hadden pas een vlucht om 16u en
konden het rustig aan doen vandaag. Op het programma: bezoek aan Auchentoshan.
Wat? Terug naar de distilleerderij? Yep. We hadden nog plannen.
De vrijdag was immers
zo hectisch verlopen dat we onze aankopen niet meer konden doen. Ook onze fles
Auchentoshan 1957 hadden we op de distilleerderij achtergelaten met de
bedoeling ze vandaag pas op te pikken. Bovendien hadden we onze flesjes van het
Bottle Your Own programma nog niet kunnen afvullen.
Bij aankomst werden
we door Anabelle, Mahj en Darran flink in de watten gelegd.
Mahj: ‘Would you like some coffee or tea?’
Mark: ‘Is that a trick question? I thought this was a whisky distillery?’
Algemene hilariteit,
maar desalniettemin hielden we het bij een glas water. We hadden immers nog
werk – werk dat het proeven van whisky behelsde.
We kregen vrij
gebruik van de bar (niet van de flessen, van de locatie!) om een aantal Whisky
Ramblings in te blikken. Daar waren we toch al een uurtje of twee mee zoet.
Eerst aan de beurt was de Auchentoshan 38 Year Old 1975, een release voor het
duty free segment. De fles kostte maar liefst 600 pond, maar gek genoeg zag ik
ze later – in de duty free shop van de Glasgow Airport – voor 850 pond! Crazy.
Maar wel geweldig lekker.
Daarna was het de
beurt aan de Toshan Cum Laude: de geweldige Auchentoshan 50 Year Old 1957, die
ik samen met Niek aanschafte. Het flesje staat momenteel ocharme 5.000 pond
geprijsd. Toegegeven, we konden een heuse korting negotiëren. Maar toch. Bij
het proeven van dit spul gaan mijn sokken twee keer op en neer (en niet alleen
mijn sokken). Hoe dan ook, er staat u binnenkort een mooie video te wachten,
dus.
De laatste video
maakten we trouwens buiten, vlak voor Warehouse No 3, in een heerlijk Glasgow’s
wolkbreukje dat snel weer wegtrok. Ah, de authenticiteit. Het ging immers om
een nieuw vaatje dat net in het Bottle Your Own programma is opgenomen. Maar
binnen filmen mocht niet. Begrijpelijk. We zijn zeer blij met het resultaat.
Wij hopen van u hetzelfde.
Eens we daarmee klaar
waren, deden we onze laatste inkopen (de buit was best indrukwekkend) en lieten
ons dan per taxi naar het hotel brengen, waar we onze laatste lunch nuttigden
alvorens het luchtruim richting Amsterdam te kiezen. Na een twee uur durende
rit ploften we moe, maar meer dan voldaan, in ons eigen bedje. Het was alvast
weer een weekendje om niet licht te vergeten.
Graag wil ik van de
gelegenheid gebruik maken om mijn reisgezellen Niek & Ilse van harte te
bedanken voor alweer een onvergetelijke uitstap, maar vooral mijn lieve schat
Sofie die zich mijn whiskygrillen steeds laat welgevallen en als een rots in de
branding achter mijn passie staat. Zonder haar was ik nooit de Toshan Man
kunnen worden. I love you, sweetie!
(voor meer foto’s,
bezoek mijn Facebook-pagina!)
