Distilleerderij: Jack Daniel’s
Regio: Amerika
Fles: Old No. 7
Kleur: amber
ABV: 40%
Zachte Tenessee – geen bourbon!
Na Wild Turkey 8 year old en Four Roses, is dit mijn derde uitstap naar Amerika – whiskey-wise.
Jack Daniel’s is ongetwijfeld één van de bekendste Amerikaanse whiskey-labels op de markt. De bekende vierkante fles bevat deze door houtskool gefilterde dram met de donkere amberkleur. De inhoud is een whiskey die voor 80% uit mais bestaat, 12% rogge en de resterende 8% mout. Hij wordt gerijpt op Amerikaanse eik, wat een beetje vanille toevoegt.
Het is het houtskool-filtratieproces dat van deze whiskey een Tenessee Whiskey maakt (en dus geen bourbon, die voornamelijk in Kentucky wordt geproduceerd). Wat de betekenis van ‘Old No. 7′ is, weet niemand. Het is alleszins geen leeftijdsvermelding. Misschien vond de oude Jack het leuk klinken, vergelijkbaar met Heinz Ketchup’s ’57 varieties’ (waarvan het geweten is dat Mr Heinz’ lievelingsgetal 57 was en dat er helemaal geen verband is met het aantal variëteiten – dat overigens veel groter is dan 57). Enfin, terug terzake.
De whiskey plakt letterlijk aan het glas met heerlijk dikke benen. Het is bijna siroop, zoals we dat bij zo goed als alle bourbons zien.
In de neus wordt je vergast op zoete mais en vanille, aangevuld met kokos en appelsien.
Op de tong wordt je eerst om de oren geslagen met een brok zoetigheid, alsof je een slok hoestsiroop genomen hebt, maar dan komt de vanille en de smaak van het hout er door.
De afdronk is kort, maar wel lekker, met verbrande suiker en geroosterde noten.
In Jim Murray’s Whisky Bible 2010 wordt hij kort maar krachtig omschreven als… ‘It’s Jack Daniel’ 🙂 Hij krijgt daar een 85. Ik ben het er bijna mee eens.
Score : 84
geproefd door Mark Dermul op 15-11-2009
Ja je kan het echt niet vergelijken het is gewoon een andere drank, maar wat mij betreft dus niet lekker.
Sven
Ja, zoals op de website vermeld staat, heeft bourbon en Amerikaanse whiskey weinig of geen uitstaans met de Schotse en Ierse dram. De mash bill verschilt gewoon te veel. Amerika gebruikt geen gerst (barley), maar tarwe, rogge of mais. Het is gewoon een andere drank en deze vergelijken met whisky uit Schotland/Ierland is eigenlijk appelen met peren vergelijken.
Ik kan een goeie bourbon of Tennessee whiskey echter best appreciëren. Allemaal kwestie van smaak. Maar goed dat we niet allemaal dezelfde smaak hebben, zeg ik altijd. Anders zat iedereen achter mijn vrouw aan…
Ik heb deze whiskey vandaag voor het eerst geproefd. Het was mijn eerste Amerikaanse whiskey. Wat een smaakverschil met de Schotse en Ierse whiskies. Ik had er wat ijs in laten doen en daarmee vond ik het min of meer drinkbaar. Ik vind dit echt totaal niet lekker.
Ah, the Old ‘Jacky Dee’ brings back memories.
Om eerlijk te zijn is het te lang geleden dat ik deze Tenessee Whiskey heb geproefd om nog een eerlijke beoordeling te schrijven. Het moet op het 21ste verjaardagsfeest van een studiekameraad geweest zijn (héél lang geleden dus). In die tijd dronken we dit vuurwater omdat het cool was en bij ons rocker-imago paste.
Ik wil de magie niet uit Mark’s review halen; maar er hangt weldegelijk een verhaal (of noem het een mythe) achter het Old N° 7. Op de officiële site wordt gewag gemaakt van de 7 geliefdes die Mr. Jack Daniels zou hebben gehad. Sommigen beweren dat als Mr. Jack zijn naam schreef, dat de ‘J‘ meer op het cijfer 7 geleek dan op de letter zelf. Anderen beweren dan weer dat 7 zijn geluksgetal was. Enkel Mr. Daniel kent het echte antwoord …
Wat wel zeker is, is dat de Jack Daniel’s distilleerderij nog een racewagen met nummer 7 heeft gesponsord.