Chris Lauriers, Zijne
Excellentie, Mr Ambassador, SMWS-vertegenwoordiger en all-round whiskyhoer
(naar eigen zeggen en ik kreeg toestemming hem te quoten!) houdt jaarlijks een
whiskyhoogmis in de vorm van een quasi legendarische birthday tasting. Plek van
het gebeuren is sinds jaar en dag de topkroeg in Halle die naar de naam ’t
Parlement luistert.

Dinsdag 19 maart was
het weer zo ver. Dan ging al voor de 14e keer deze birthday bash
door.

Ik heb het geluk en de
eer gehad al een aantal van deze verjaardagstastings mee te maken. En het is
altijd triple feest: ten eerste omdat jarige Chris mijn maatje is, ten tweede
omdat de whisky’s meestal geweldig zijn (hoewel hij er af en toe wel eens een
Edradour of Auchentoshan tussen durft zetten, de snoodaard) en ten derde omdat
het steeds in erg leuk gezelschap doorgaat.

Maar de vriendschap
taant, naar mijn mening, want het duurde tot 20u22 voordat het eerste
Auchentoshan-grapje ten mijnen koste gemaakt werd. Ik heb nog nooit zo lang op
een steek onder water moeten wachten. Was hij misschien te druk bezig met het
zoeken naar zijn tastingboekjes om uit te delen? Neen, want de lamzak maakt geen
boekjes meer. Te veel moeite en het risico op spelvauten is te groot. Blind
proeven dus.

Toen elke stoeltje in
’t Parlement bezet was, werd de deur op slot gedaan en kon Chris aan zijn
one-man-show beginnen. En ook dit jaar ging hij er weer stevig tegenaan met een
apero en zes single malts uit 1973. Ik was alvast benieuwd welke ouwe meuk hij
nu weer van onder het stof had gehaald.

De debatten werden
geopend met een armagnac. Begint hij nu ook nog goeie ideeën van mij te pikken,
zekers? Soit, nog voor de eerste woorden van zijn introductie de lippen hadden verlaten weerklonk een welgemeend ‘Happy Birthday To You’ vanuit de hele zaal.
Halverwege de tasting werd dit nog eens herhaald, wat Chris even van zijn melk
bracht, maar op een goeie manier.

Bas-Armagnac 40
Year Old 1973 Dartigalongue – 40%

Ik hou wel van een
goeie Armagnac – een drank die ik nog maar een klein jaar geleden ontdekte.
Deze offreerde een rijke neus op cuberdons en tabak. Hij begon zacht en zoet op
smaak, maar werd snel wat scherp en droog. De afdronk was middellang en terug
mierzoet. Een erg goed begin van de avond!

Tomintoul 36 Year Old 1973/2010 Douglas
Laing Old Malt Cask – 45.9%

Slechts 215 flessen
van deze jongen werden in januari 2010 afgevuld. Fruitige, frisse neus op
kruisbessen en hooi, ananas en varens. Op smaak kwam daar wat eik en peper bij,
terwijl de afdronk gepeperd begon en dan langzaam, drogend, uitdoofde. Goed,
zonder groots te zijn (81/100).

Glenallachie 38 Year Old 1973/2011 The Whisky
Agency – 50.4%

Hola, dit is best
complex, hoor. Zoetzure neus met wat banaan en nat gras. Ook op smaak, moet ik
zeggen. Het begon zacht en fruitig, maar met een zuurtje en wat tannine die
komen meespelen. De lange, gepeperde afdronk bood nog wat woodsmoke. Dit begint
er op te lijken (84/100).

Geweldig grappig
moment: Chris vroeg – quasi pro forma – ‘is er iemand die dit niet lekker
vindt?’, waarop prompt de helft van de zaak de hand in de lucht stak.
Hilarisch!

Maar de wraak van de
ceremoniemeester was zoet – letterlijk – toen hij de volgende dram uitschonk.

Glengoyne 37 Year Old 1973/2010 Malts of
Scotland – 50.4%

Het was een erg fijn
weerzien met deze klepper, die ik voor het eerst bij de release proefde, nu zo’n
9 jaar geleden (toen deze jongen met zijn prijskaartje van 180 EUR duur werd
bevonden! Ah, waar is de tijd?). Dit vaatje – bourbon barrel 678 – dat 97
flessen opleverde (moet wel een gedeeld vat zijn, natuurlijk) werd destijds nog
door Luc Timmermans geselecteerd. De neus doet me denken aan een exotisch
zandstrand, onder een bananenboom met een ananascocktail in mijn linkerhand en
een kokosnoot van Dearly Beloved in
de rechter. De start is gepeperd, maar verzacht snel om een er fruitig feestje
van te maken op de tong. De bitterzoete afdronk is langer dan de benen van
Naomi Campbell (‘Wie?’ hoor ik de snotneuzen onder jullie denken). Voor mij een
quasi perfecte dram (93/100).

In tegenstelling tot
wat eenieder had gedacht, had Chris het verstand om na dit pareltje een korte
pauze in te lassen (wellicht ingefluisterd, maar soit…).

En hoewel ik dacht dat
het nu enkel maar bergaf kon gaan, moet ik bekennen dat er nog drie pareltjes
op tafel kwamen. Echt waar. Die ouwe meuk valt best mee!

Glen Grant 30 Year
Old 1973/2003 Berry’s Own Selection – 52.0%

Dit single cask #7653
van de Londense wijnhandelaar offreerde een donkerzoete neus vol rozijnen en
walnoten. De malt was romig op smaak, zoet en pittig op gebakken appels, citrus
en peper, wat zich doorzette in de bijzonder lange afdronk. Lang geleden dat ik
nog zo’n lekkere Glen Grant had geproefd. Absolute top (89/100).

Glenury
Royal 36 Yaer Old 1973/2006 Blackadder Raw Cask – 46.2%

Geloof het of niet,
dit was nog maar mijn tweede Glenury Royal en dat na bijna 4000 whisky’s… de
wonderen zijn de wereld nog niet uit. Bedankt, Chris! Deze werd gedistilleerd
op 21 juni 1973 en gebotteld op 22 juni 2006 en – zoals het Blackadder betaamt
– bevatte wat zwart cask sediment,
een leuke verkooptruc van Robin Tucek en de zijnen. Maar het moet gezegd:
vloeibaar dessert van de hoogste orde! Een succulente, ietwat florale neus met
abrikozen en ander geel fruit. De body was een tikkeltje te licht naar mijn
zin, maar wel lekker rond en zoet met een middellange afdronk (88/100).

Ledaig 21 Year Old 1973 Hart Brothers –
43%

De enige malt van de
avond die niet op vatsterkte gebotteld werd. Maar wat een dram! Zacht gerookt
op wit fruit en Abroath Smokies met een zoetje zoals je dat alleen bij oudere
Ledaig krijgt. Niet zo vuil als zijn jongere broertjes, maar daarom absoluut
niet minder lekker, hoor. De afdronk was betrekkelijk peaty, maar eerder kort
(86/100).

Na afloop van de
tasting werd door middel van handopsteking een top drie samengesteld. Het
resultaat kwam 100% overeen met mijn persoonlijke top drie, zijnde:

1) Glengoyne
2) Glen Grant
3) Glenury Royal

Zijne Excellentie
bedankte iedereen voor de verplaatsing, de bijdrage en het gezelschap en liet
verstaan nog voldoende malts uit 1973 voorradig te hebben om dit feestje nog
een keer of vijf te herhalen. Ik zie de volgende uitnodiging alvast met veel
gusto tegemoet!

May
the Malt be with you!