Distilleerderij: Imperial
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Imperial 17 Year Old 1995/2013 Lord of the Drams, single bourbon barrel,
131 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 49,5%
Tonic
De eerste botteling van Lord of the Drams,
een 14-jarige Macduff uit 1997, kon mij
niet echt overtuigen, moet ik eerlijk bekennen. Enkel met een flinke scheut
water kon ik die Freyr smaken. Ik vond het dan ook een vreemde keuze van Stijn,
die ik toch ken als een vat (pun intended) vol whiskykennis. Het lag dus ongetwijfeld
aan mij. Zijn tweede geesteskind in zijn Devine
Series, Idunn genaamd naar de Noorse godin van de eeuwige jeugd, is een
Imperial uit 1995. Mijn ervaring met Imperial is beperkt (zie hier, hier en hier) en niet al te best tot nu toe. Kom op,
Idunn, make me happy!
De neus is alvast veelbelovend. Romig op heel
wat oranje fruit (mandarijn en appelsien), maar ook acaciahoning en een
schijfje perzik. Ananassnoepjes (die harde kubusjes, weet u wel?). Een
tikkeltje banaan. Vuursteentjes. Takje munt. Winegums. Zacht gekruid. Goed
begin!
Op smaak is hij een pak kruidiger en
krachtiger. Het fruit keert weer, opnieuw perzik en appelsien vooral, zeste
incluis, maar ook heel wat kinine. Flink wat pepers en wat nootmuskaat. Toefje
woodsmoke. Complex.
De finish is warmend en middellang. Ik krijg
plots het beeld van groene appeltjes voor mijn geestesoog. Waar komt dat
vandaan?
Dit is een gepeperde, licht rokerige en al
even licht drogende Imperial, die niet teleur stelt. Goeie vatkeuze, Stijn.
Laat nummer drie maar komen!
84/100
Geproefd
door Mark Dermul op 18-02-2013
Ik volg Stijn helemaal in het verhaal van de Mac Duff , ik heb onmiddellijk van in het begin gezegd dat ik deze lekker vond( met veel rare blikken van whisky vrienden tot gevolg) maar hij vraagt tijd en zeker water. En daar wringt volgens mij het schoentje volgens mij geven de meeste proevers hem dit juist niet.
Als je hem in een shop te proeven krijgt gaat hij zeker niet overtuigen maar eens thuis met de nodige tijd en water bloeit hij voor mij helemaal open.
En mijn kleine ervaring leert mij dat de meeste MacDuffs dit vragen.
En de Imperial komt zeker in mijn kast te staan mooi naast mijn fles MacDuff.
Mark, even over die MacDuff… Ligt het aan jou? Niet echt. Die MacDuff is inderdaad een love it or hate it whisky. Het is een zeer ongewone whisky met idd een zeer apart smaakprofiel. Enorm ‘close to the grain’ zoals men zegt.Er zijn mensen die daar absoluut niet van houden, er zijn er die dat geweldig vinden. Ten bewijze het feit dat die MacDuff scores haalde tussen de 62 en de 91 punten.Waarom ik die gebotteld heb is nogal simpel. Wjisky bottelen is niét mijn beroep, ik moet daar niet van leven. Ik kan en wil dus liever wat meer risico nemen, en op zoek gaan naar vaten die ‘anders’ zijn. Je weet, ik drijf niet graag mee met de stroom – dat is voor dorre taken en dode vissen. Die MacDuff was dus idd een zeker risico. De Imperial minder, maar die koos ik dan weer omdat die net in zijn eerste aanzet nogal on-Imperial is.Wat betreft nummer drie…. we zien wel, maar dat zal niet voor de eerste maanden zijn alvast 😉
Mark, even over die MacDuff… Ligt het aan jou? Niet echt. Die MacDuff is inderdaad een love it or hate it whisky. Het is een zeer ongewone whisky met idd een zeer apart smaakprofiel. Enorm ‘close to the grain’ zoals men zegt.Er zijn mensen die daar absoluut niet van houden, er zijn er die dat geweldig vinden. Ten bewijze het feit dat die MacDuff scores haalde tussen de 62 en de 91 punten.Waarom ik die gebotteld heb is nogal simpel. Wjisky bottelen is niét mijn beroep, ik moet daar niet van leven. Ik kan en wil dus liever wat meer risico nemen, en op zoek gaan naar vaten die ‘anders’ zijn. Je weet, ik drijf niet graag mee met de stroom – dat is voor dorre taken en dode vissen. Die MacDuff was dus idd een zeker risico. De Imperial minder, maar die koos ik dan weer omdat die net in zijn eerste aanzet nogal on-Imperial is.Wat betreft nummer drie…. we zien wel, maar dat zal niet voor de eerste maanden zijn alvast 😉