WhivieBlog

Distilleerderij: Bunnahabhain
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bunnahabhain 7 Year Old 2013/2020, The Whisky Jury, ex-oloroso cask #06018, 304 bts
Kleur: vol goud
ABV: 53.2%

Varken aan ‘t Spit

Als we dan toch bezig zijn… kunnen we even goed nog even doorgaan met de nieuwe releases van The Whisky Jury. Want naast twee echt uitstekende Ledaig uit 2010 op oloroso-vat, bracht hij ook deze 7-jarige Bunnahabhain op de markt. Ook dit is een oloroso vat geweest, overigens. En ’t is een Staoisha, wat betekent dat het een geturfde Bunna is.

Helaba! Mooie, vettige en verrassend zoete neus op enerzijds aarde, netels en zelfs een fietsband, maar anderzijds ook abrikozenconfituur, kweepeer en Granny Smith. Wordt zelfs een tikkeltje snoeperig en het werkt prima. Nog een licht metalige toets en iets van potloodslijpsel op de achtergrond wat hem cachet geeft.

Olieachtig en mondvullend. Visolie en varken aan het spit gemixt met appelsiensap! Heerlijke rokerigheid, flink pepertje, assen en turf, vanille… the works! Dat begint hier een flink feestje te worden. De kruidigheid neemt toe, de rook neemt af en nu krijgen vooral de zoete toetsen extra aandacht. Mooie balans. Prima sterkte.

De finish is lang, begint zoet en eindigt… zoeter. De rook verdwijnt maar langzaam en tovert een glimlach op mijn tronie.

Turf en sherry… ik heb al vaak gezegd dat ik het niet altijd een gemakkelijke combinatie vind, maar denk dat het tijd is om die uitspraak bij te stellen. Dat is een combinatie geworden die bijna niet meer fout kan lopen, me dunkt.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Tobermory
Regio: Schotland (Islands)
Fles: Ledaig 9 Year Old 2010/2020, The Whisky Jury for TastToe, Ex Oloroso Cask #04014-2, 141 bts
Kleur: vol goud
ABV: 54.1%

Eeneiig

Alles aan deze release doet me denken aan vat 04014-1 dat met een ander label op hetzelfde moment werd gelanceerd. Enkel het ABV van deze is iets hoger, het label kreeg een andere kleur en deze release is exclusief uitgebracht voor de whiskyshop TastToe uit Boortmeerbeek (zeker een bezoekje waard, je voelt je als een kind in een snoepwinkel, geloof me). De vatnummering doet overigens vermoeden dat dit over een zogenaamde re-rack ging, waarbij de Ledaig werd overgeheveld in – naar mijn mening en dat wordt gestaafd door het aantal flessen – een quarter cask. Zou zomaar kunnen. Wie heeft nu het beste van de twee gekregen? The proof of the pudding is in the eating, zullen we maar zeggen.

Ja… euh… effe checken of ik toch het juiste glas vast heb, want dit is nagenoeg dezelfde neus. Dat begint dus al erg goed! Hoewel ik hier toch nog een tikkeltje meer zoetigheid heb, moet ik zeggen. Die brakke, aardse toetsen van Ledaig tekenen onmiddellijk weer present, maar hier heeft het sherryvat wat meer in de pap te brokken gehad. Fruitpap, om precies te zijn. Denk een hint van banaan (wat voor een romig effect zorgt) en een verloren gelopen aardbei. Hint van pruimtabak. Oh, wat lekker, zeg.

Heerlijk romig op de tong, onmiddellijk een tikkeltje pikant en zilt en erg gelijkend op zijn broertje. ’t Is een eeneiige tweeling, hoor. Zeker geen ‘nakomerke’, want hij heeft minstens evenveel karakter. Lekker rokerig en brak met momenten, maar wederom met een mooie zoete toets die net iets verder gaat dan bij het andere vat. ’t Is de chocolade, geloof me.

In de finish merk je pas echt een verschil. Deze is langer en drogender.

Tja, alletwee top, hé. En dat voor zo’n jonge malt. Leeftijd zegt ook niet alles, hé. Een belevenis.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).