WhivieBlog

Distilleerderij: Macallan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Macallan Edition No 6, OB 2020
Kleur: mahonie
ABV: 48.6%

Finale

Daar is hij dan: de 6^e en blijkbaar de laatste expressie in de Macallan Edition-reeks. Ik had het voorrecht hem te leren kennen via een online presentatie door Macallan en kreeg naast de whisky ook flink wat uitleg, weliswaar doorspekt met platitudes en lofzang, maar dat is niet meer dan logisch als de presentator de ambassadeur van het merk is, natuurlijk. Het moet gezegd: het was allemaal picobello georganiseerd, het pakket dat ik ontving was buitengewoon (en dus meer dan en sample, laat dat duidelijk zijn) en dan bleek de whisky nog eens erg lekker op de koop toe. Tja.

Heerlijke neus op pruimen, kersen, toffee & koffie, gekarameliseerde hazelnoten, vijgen en een hint van cuberdons. Onmiddellijk aan een goeie kruidigheid met kaneel en gember. Hij doet me onmiddellijk denken aan een bakkerij tijdens de eindejaarsfeesten.

Lekker olieachtig, onmiddellijk erg zoet en wederom best kruidig, bijna pikant zelfs. Die eerste slok is één en al kaneelbroodjes, geroosterde noten, karamel, pruimenconfituur en koffie. Vanaf de tweede slok denk ik eerder aan walnoten en orangettes. Evolueert nog prima in het glas. Ja, dit is complex te noemen.

De afdronk is lekker lang, blijft kruidig en zoet en is erg bevredigend.

Schoolvoorbeeld van Macallan, toch wel en een erg waardige afsluiter van een interessante reeks. Gaat over de toonbank voor zo’n 135 EUR. Mijn favoriet van de reeks, op de hielen gevolgd door de tweede. De eerste heb ik warempel nog steeds niet kunnen proeven en het zal er nu wel niet meer van komen ook niet, vrees ik.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-10-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Macallan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Macallan Classic Cut, OB 2019
Kleur: koper
ABV: 52.9%

Hommage

De Classic Cut reeks van Macallan werd in 2017 gelanceerd en zou je als een hommage aan de Macallan van weleer kunnen zien – vóór de lancering van de Fine Oak waarbij voor het eerst bourbonvaten gebruikt werden. Het is een jaarlijkse limited release van Macallan die uitsluitend op sherryvaten rijpte – sherry seasoned cask, ter verduidelijking – en bovendien op vatsterkte wordt gebotteld. De editie van 2019 die nu in mijn glas zit, heeft een ABV van 52.9%.

Het eerste wat ik ruik is de eik! Dat had ik niet verwacht en was ik in eerste instantie niet zo blij mee. Maar laat hem vijf minuten ademen in het glas en alles komt goed. Meer dan goed zelfs, hij wordt lekker aromatisch op verse vijgen, aardbeien, dadels en gestoofde kweepeer. Als je nog langer wacht wordt hij zelf een tikkeltje snoeperig. Rode-veter-snoep en zure matten.

Pikant en volmondig. Zeg maar, romig. Sultanas, rood fruit in een stoofpotje en flink wat kruidigheid. Bakkerijkruiden, gember, nootmuskaat, kaneel en zelfs iets van zwarte peper.

De afdronk is waar je de sherryinvloeden nog het meest opmerkt. Die duurt lekker lang, blijft kruidig en droogt langzaam, maar je blijft wel achter met een plakkerige mond vol kandijsiroop.

Hier tel je zo’n 125 EUR voor neer, maar dat heb ik er met veel plezier voor over. Deze is echt top. Ondertussen werd de Classic Cut 2020 reeds met veel poeha op ons losgelaten, maar ik heb nog niet het geluk gehad een sample (of fles) te pakken te krijgen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).