WhivieBlog

Distilleerderij: Macallan
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Macallan Edition No 5, OB 2019, 260.000 bts
Kleur: oud goud
ABV: 48.5%

Pantone

De Edition No 1 heb ik helaas gemist en is ondertussen zo duur geworden dat ik hem wellicht nooit meer zal kunnen proeven. Edition No 2, een samenwerking met de chefs van het wereldvermaarde Spaanse restaurant El Cellar de Can Roca vond ik geweldig. Edition No 3 met de hulp van de Master Perfumer Roja Dova was ook erg goed. Voor Edition 4 selecteerde Macallan’s Bob Delgarno zelf een erg groot aantal vaten wat resulteerde in een release van zo’n 300.000 flessen, maar qua smaak kwam hij niet in de buurt van de vorige edities. Binnenkort wordt de zesde op ons losgelaten, dus haalde ik het sample van de Edition No 5 vanonder het stof. Voor deze release werd samengewerkt met… euh… Pantone, het bedrijf uit New Jersey dat gespecialiseerd is in… kleuren. Wat dat precies met de whisky te maken heeft, afgezien van de unieke kleur voor de verpakking, is me niet meteen duidelijk. Niet minder dan 525 (!) vaten werden gebruikt voor de vatting, vandaar dat deze ‘limited edition’ ‘gelimiteerd’ is tot 260.000 flessen… het hoeft dan ook niet te verbazen dat deze nog courant verkrijgbaar is.

De neus heeft wat tijd nodig, maar ontplooit zich dan toch tot een elegante mix van sultanas, perensiroop, toffee en gember. Er zit ook een mooie florale toets in, die vergezeld wordt van ietwat drogere toetsen van eik. De schil van appelsien komt groots opzetten – ik hou daar wel van – terwijl lederpoets zijn intrede niet mist.

Olieachtig en zoet, maar ook best gepeperd. Appelsien en gember keren weer en gaan rozijntjes en noten vooraf. Zoete mout, bloemige honing, verse vijgen en perensiroop. Hint van koude espresso. De kruiden zorgen er voor dat je mond constant warm blijft.

De afdronk is zijn forté: lekker lang, zacht drogende kruidigheid met wat pure chocolade op het sterfbed.

Mijn Dark Side ging weer op zoek naar flaws in deze whisky, maar de eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat deze weer best lekker is.

PS. Mocht iemand Edition No 1 open hebben en bereid zijn mij een sample te verkopen: graag!

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 31-07-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: BenRiach
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: BenRiach 12 Year Old The Smoky Twelve, OB 2020
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Bananenbrood in de Oven

De nieuwe core-range heeft zowel een 10- als 12-jarige nieuwe versie, zowel ongeturfd als geturfd. Maar het leuke is wel dat de vaten in de mix voor elke expressie verschillende zijn. Dat maakt het, voor mij althans, veel boeiender. Deze Smoky Twelve is een vatting van bourbon- en sherryvaten, alsook Marsala wijnvaten. Dat klinkt interessant, toch? Het moet wel fijn zijn voor Rachel Barrie om als Master Blender over zoveel mooie casks te beschikken om mee te spelen.

Topneus! Flink wat appelsien en geroosterde amandelen, maar met een mooi rokerig kantje. Wat rozijnen en rood fruit schemeren door op de achtergrond. Okkernoten en kruidnagel in de mix. Bananenbrood in de oven. Als hij dit op smaak kan volhouden, hebben we een winnaar.

Hoewel de body wat aan de lichte kant is, zit de smaak prima. De Marsala mag dan wel zijn stempel gedrukt hebben, waardoor we flink wat rood fruit als kersen en aardbeien aangeboden krijgen, dat neemt niet weg dat dit mooi aangevuld wordt met pure chocolade, kruidnagel, gekonfijte appelsienschillen en vanille. Erg compleet, rond en simpelweg bevredigend.

De amandelen en vooral de appelsien keert weer in de middellange, zacht rokerige afdronk.

Dit is duidelijk mijn favoriet van de nieuwe core-range, terwijl ik stiekem gehoopt had dat dit een ongeturfde versie zou zijn. Maar goed, het zij zo. Deze is top.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-09-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).