De meesten onder ons hebben ongetwijfeld al van de Classic
Malts gehoord: een reeks single malts uit de distilleerderijen die Diageo rijk
is (en dat zijn er zo’n 30-tal) die elke regio en stijl vertegenwoordigen. Maar
elk jaar brengen ze ook hun zogenaamde Distillers Edition op de markt.
Het speciale aan de Distillers Editions – die al sinds 1997
verschijnen – is dat het telkens om een double
maturation gaat, waarbij de malt na zijn gebruikelijke rijping nog even op
een ander vat gaat, steevast sherry of port.
In het Gentse PROOF werden 7 van deze DE’s voorgesteld door
ambassadeur Arno Dobbels. We gingen, proefden en zagen dat het goed was.
De line-up bestond uit de meest recente DE’s, dus allemaal
gebotteld in 2017. Dit waren ze:
–
Glenkinchie
2005 Distillers Edition
–
Dalwhinnie
2002 Distillers Edition
–
Cragganmore
2005 Distillers Edition
–
Oban
Distillers 2003 Edition
–
Talisker
2007 Distillers Edition
–
Caol
Ila 2006 Distillers Edition
–
Lagavulin
2001 Distillers Edition
In goed gezelschap en met de pen in de aanslag begonnen we
aan dit vloeibare avontuur. Hieronder mijn (zeer beknopte) impressies van deze
bottelingen.
Glenkinchie
Distillers Edition 2005/2017– 43% – Amontillado
Donkerzoete, eerder ‘zware’ neus op abrikozen. Op smaak
licht pikant op donker fruit en sultanas. Middellange afdronk op een streepje
rook en niets dan zoetigheid. Deze is best olieachtig en vertoont geen florale
elementen die ik van de standaardbotteling gewend ben.
Het van waar voorheen Amontillado op rijpte, heeft zijn
werk zeker gedaan. Pakweg 70 EUR.
Dalwhinnie
Distillers Edition 2002/2017 – 43% – Oloroso
De neus is erg aangenaam op quasi-tropisch fruit en
amandelnoten. Hij is lekker romig op de tong met geel fruit, citrus, een
pepertje een een mooie toets van eik. De afdronk is eerder kort.
Een leuke aanwinst voor Dalwhinnie, die toch wel wat beperkt
is in zijn aanbod. Pakweg 70 EUR.
Cragganmore
Distillers Edition 2005/2017 – 40% – Port
Ik ben erg te spreken over de standaardbotteling van
Cragganmore en vind het een beetje een miskende malt. Ik keek dan ook erg uit
naar deze release. Op de neus flink wat zoetzure toetsen met zowel toffee als
aardbei. Op smaak vertaalt zich dat naar bloedappelsien – of zelfs de likeur
daarvan – met wat peper. In de afdronk – die niet erg lang is – krijg ik wat
woodsmoke en een pepertje.
Goeie release, maar geef mij toch maar de standaardfles.
Pakweg 68 EUR.
Oban
Distillers Edition 2003/2017 – 43% – Montilla Fino
Oban, nog zo’n malt waar je weinig van hoort – ze hebben
dan ook amper expressies – terwijl dit toch een dijk van een whisky is. Hun DE
is eveneens 14 jaar en gefinished (excuus… double
matured) op een Montilla Fino sherryvat. De neus is donker met rozijnen,
pruimen en zelfs iets rumachtig, maar verliest niet dat mooie zilte karakter
waarvoor hij bekend staat. Op smaak gaat het eerder richting rabarber met
kruidnagel, terwijl de afdronk mierzoet en kruidig blijkt. En best lang blijft
hangen.
Deze eindige in mijn persoonlijke top drie van vanavond.
Pakweg 89 EUR.
Dan was het tijd voor een korte pauze, zodat we onze
papillen even tot rust konden laten komen, een sanitaire tussenstop konden
houden of even een frisse neus halen.
Talisker
Distillers Edition 2007/2017 – 45.8% – Amoroso
Ah… Talisker, nog zo eentje die het altijd goed doet, toch?
En dat was met deze DE niet anders. Een mooie zoet-zilte neus met dat typische coastal karakter, terwijl hij in de mond
zijn prachtige body etaleert met appelsienen en peper als smaakmakers. De
middellange finish offreert zoete rook, peper en peat en blijft zalig zoet.
Voor mij een topwhisky die op de tweede plaats eindigde.
Pakweg 71 EUR.
Caol
Ila Distillers Edition 2006/2017 – 43% – Moscatel
Hier had ik erg naar uitgekeken. Ik ben immers groot
liefhebber van Caol Ila. Deze op Moscatel gefinishte Ileach was toch een beetje
de vreemde eend in de bijt wat leeftijd betreft. Daar waar alle DE’s normaal de
standaardleeftijd hebben, is deze toch geen 12 jaar. Immers, gedistilleerd in
2006 en gebotteld in 2017 kan deze 10 of hooguit 11 jaar oud zijn. Dat neemt
niet weg dat hij een heerlijke, robuuste neus neerzette met zilt, oestersap,
roet en citrus. Hij was best vettig maar toch fris in de mond met citrus en
rook en zelfs een toets van plasticine. De korte, zoete afdronk maakte het
compleet.
Een geweldig feestje, deze Caol Ila, maar hij eindigde net
niet in mijn top drie. Pakweg 71 EUR.
Lagavulin
Distillers Edition 2001/2017 – 43% – PX
Want de beste van de avond was echt wel tot het laatste
gehouden. Deze Lagavulin barst van karakter met een donkerzoete maar zilte neus
met zowel kelp als spek als dadels als stopverf kon me erg bekoren. Donker
fruit verblijdt de tong, terwijl het roetige hem diepgang geeft. De lange,
rokerige en zoete afdronk is het perfecte orgelpunt om deze magnifieke malt.
Hij is zijn prijskaartje van om en bij de 108 EUR helemaal
waard. Dit is een whisky om heel de winter lang van te genieten.
Dat was weer een erg leuke tasting met goeie malts, nice
people (op Bart na, met zijn flauwe Auchentoshan grapjes altijd…) in een
gezellig kader. Het was ook leuk om vast te stellen dat het publiek grote
interesse had en goeie vragen stelde, waardoor er ook heel wat opgestoken kon
worden door iedereen. Topavond.
Bart en ik sloten af met de geweldige Benrinnes 2006 van
Asta Morris en als slaapmutsje dronken we nog een Cornet van ’t vat op het
terras van de Alchemist. Maar we zijn veilig thuisgeraakt, dankuwel.
May
the Malt be with you!
