WhivieBlog

Vorig weekend heb ik doorgebracht bij Mr. Whivie a.k.a. Mark Dermul.

Bij hem op bezoek zijn is altijd een feest waar tijdens goede gesprekken (of gewoon ouwe hoeren) van de nodige drams genoten wordt.

Tijdens dit weeken was ook Heiko aanwezig welke voor mij de HP Drakkar had meegenomen. (Zie vorige Dank U!)

Bij thuiskomst had Natascha, mijn veel betere wederhelft, een verrassing.

De Highland Park 16 Year Old stond voor mij klaar. De geheimen van een goed huwelijk!

Wat een feest! Twee aanvullingen op mijn collectie in één weekend. Zo kan het leven toch wel heel erg aangenaam zijn hoor.

Nu nog iemand die bij de HP shop The Sword weet te scoren en ik ben helemaal een happy camper. 🙂

In ieder geval, heel erg bedankt schat!

Distilleerderij: Bruichladdich

Regio: Scotland (Islay)

Fles: Bruichladdich Sherry Classic, Fusion: Fernando de Castilla, 2009

Kleur: vol goud

ABV: 46%

Bitter
Beestje

De naam is wat misleidend, want je zou meteen
vermoeden dat de whisky rijpte op ex-sherryvaten. Dat is niet het geval. Hij
rijpte wel degelijk op bourbonvaten, maar kreeg een sherryfinish op vaten van de
bodega Rey Fernando de
Castilla
(overigens de vaste leverancier van sherryvaten aan Laddie). Het proces van
finishen wordt door Bruichladdich met veel bombarie ‘ACEd’ genoemd. Dat staat
voor Aditional Cask Enhanced.
Marketingjongens en copywriters dwepen graag met dit soort termen. Enfin,
proeven, maar.

De neus is alvast ietwat atypisch voor Laddie
en niet meteen mijn meug. Ik durf zelfs zeggen dat hij stinkt. Van de sherry is
weinig op de neus te vinden (een heel klein beetje appelsien en karamel op de
achtergrond) en wordt volledig beheerst door maritieme toetsen (lekker) en
stalgeuren (minder lekker in dit geval). Wat gezouten roomboter, geitenkaas,
nat hooi, zeezout en iets dat me aan yoghurt doet denken. Neen, dit is niets
voor mij.

Hij is geweldig romig in de mond, maar
duidelijk jong. Springerig en granig. Alcoholisch, ondanks het bescheiden ABV.
Het fruit ziet het daglicht niet en wordt in de hoek gedrumd door de minder
aangename, zurige en bittere toetsen.

De finish is middellang en zout, de dood
astringent.

Een jong en bitter beestje, dat mij absoluut
niet kan bekoren. Jan, gelieve uw brol zelf uit te zuipen (grapje, bedankt voor
het sample, het was een ervaring).

69/100

Geproefd
door Mark Dermul op 11-10-2012
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Kijk, zodra iemand via Facebook laat weten op een vluchthaven te zijn maak ik daar graag gebruik van.

Een berichtje van mijn kant met het verzoek een Highland Park uit de tax-free shop mee te brengen werd met veel enthousiasme ontvangen.

En zo geschiede.

Een volle liter Highland Park Drakkar vult de collectie nu aan.

Nou ja, vol. Een sample is natuurlijk achter gebleven bij Mr. Whivie himself. En, omdat Niek toch best wel aardig is voor een Belg, staat er voor hem ook een sample klaar. 🙂

In ieder geval bedankt Heiko.

Distilleerderij: Bruichladdich

Regio: Scotland (Islay)

Fles: Bruichladdich 18 Year Vin de Paille

Kleur: amber

ABV: 46%

Strowijn

Dit is een Laddie die ik al eerder proefde op het verjaardagfeestje van mijn
buddy Jan VC. Op het label staat Vin de Paille, wat letterlijk strowijn betekent.
Het is immers een Franse wijn uit de Jura-streek waar de druiven (Chardonnay,
Savagnin en Poulsard) op rieten matten worden gedroogd. De whisky rijpte eerst
18 jaar in bourbonvaten en kreeg daarna nog een finish van enkele maanden in de
zoete wijnvaten, wat zijn amber kleurtje met roze schijn verklaard.

De wijn laat zich onmiddellijk gelden op de
neus. Zoete, rode wijn met rozijnen en blauwe, sappige druiven. Daarnaast ook
leder en honing. Na enkele minuten verdampt de wijn (nou, ja) en komen de
typische bourbontrekjes naar boven. Esters en wat kokos, alsook graeffe suiker.
Wat noten ook. Om hem helemaal complex te maken, vertoont de neus ook nog een
spoortje rook en, helemaal achteraan, wat zeezout. Dit is een bijzonder
geslaagde neus!

Hij smaakt lekker olieachtig met een mooie
body. Flink gekruid (peper, kaneel, tijm, gember) en licht bitter als van
geblakerde eik, maar niet over de top. Hij maakt je helemaal warm vanbinnen. Je
proeft de wijn echt, zonder dat hij de whisky verdringt. Mooie compositie, wat
niet altijd makkelijk te verwezenlijken is met wijn.

Pas in de lange, warme afdronk gaat het plots
een beetje te bitterzoet worden met zelfs een licht zurige toets. Spijtig.

Absoluut een van de betere wijnfinishes.
Bedankt, Jan. Er bestaat overigens nog een andere uitgave van deze 18-jarige,
maar dan gefinished op Oostenrijkse wijn.

82/100

Geproefd
door Mark Dermul op 11-10-2012
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).