Distilleerderij: Bruichladdich
Fles: Bruichladdich Sherry Classic, Fusion: Fernando de Castilla, 2009
Kleur: vol goud
ABV: 46%
Bitter
Beestje
De naam is wat misleidend, want je zou meteen
vermoeden dat de whisky rijpte op ex-sherryvaten. Dat is niet het geval. Hij
rijpte wel degelijk op bourbonvaten, maar kreeg een sherryfinish op vaten van de
bodega Rey Fernando de
Castilla
(overigens de vaste leverancier van sherryvaten aan Laddie). Het proces van
finishen wordt door Bruichladdich met veel bombarie ‘ACEd’ genoemd. Dat staat
voor Aditional Cask Enhanced.
Marketingjongens en copywriters dwepen graag met dit soort termen. Enfin,
proeven, maar.
De neus is alvast ietwat atypisch voor Laddie
en niet meteen mijn meug. Ik durf zelfs zeggen dat hij stinkt. Van de sherry is
weinig op de neus te vinden (een heel klein beetje appelsien en karamel op de
achtergrond) en wordt volledig beheerst door maritieme toetsen (lekker) en
stalgeuren (minder lekker in dit geval). Wat gezouten roomboter, geitenkaas,
nat hooi, zeezout en iets dat me aan yoghurt doet denken. Neen, dit is niets
voor mij.
Hij is geweldig romig in de mond, maar
duidelijk jong. Springerig en granig. Alcoholisch, ondanks het bescheiden ABV.
Het fruit ziet het daglicht niet en wordt in de hoek gedrumd door de minder
aangename, zurige en bittere toetsen.
De finish is middellang en zout, de dood
astringent.
Een jong en bitter beestje, dat mij absoluut
niet kan bekoren. Jan, gelieve uw brol zelf uit te zuipen (grapje, bedankt voor
het sample, het was een ervaring).
69/100
Geproefd
door Mark Dermul op 11-10-2012
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
