Deze zomer liet ik mij al eens verleiden tot het proeven van zo’n pre-gefabriceerde mixjes. Toen was het William Lawson’s & Cola en een Jack Daniel’s & Cola. Die vielen al bij al best wel mee. Maar het was dan ook volle zomer, nietwaar? Ik zag er in de supermarkt nog een aantal staan en wie weet probeer ik die volgende zomer wel eens.
Waar ik toe wil komen is dat ik tijdens mijn blitzbezoek aan de Famous Grouse Experience afgelopen september in de shop soortgelijk blikje oppikte (voor £1.50), namelijk The Black Grouse & Cola. Ik had ze nog nergens anders gezien. Bij thuiskomst ging ik dan ook op zoek om er meer over te weten te komen. En wat blijkt… het is een nieuwigheidje, nog niet bij ons verkrijgbaar.
Pas op 17 augustus 2010 lanceerde de Edrington Group deze ‘premixed cans’. Volgens de officiële website bevat het The Famous Grouse ‘perfect gemixt met cola, in een nieuw en handig formaat’. ‘Deze innovatie is een significante uitbreiding van de The Famous Grouse family, die een groeiend aantal pre-mixed spirits consumenten zal aanspreken’, aldus de PR tekst.
Zoals u uit de foto kan afleiden, werden er dus twee blikjes uitgebracht: ééntje met The Black Grouse en ééntje met The Famous Grouse. Deze laatste is sinds 1 september ook in Nederland verkrijgbaar (in de supermarkt) en zou binnenkort (vanaf oktober) ook naar België komen (ik zag hem nog nergens). De versie met The Black Grouse – die ik zodadelijk ga proeven – is blijkbaar enkel bedoeld voor de shop (lucky me) en de Zweedse markt.
Op het blikje van 250ml dat ik zopas opende staat: ‘Fine, peated malts and The Famous Grouse Perfectly Mixed with Caffeine Free Cola’. Het heeft een ABV van 6%. U weet wellicht dat deze Black Grouse een blend is van de reguliere The Famous Grouse en enkele Islay malts. Kan niet slecht zijn, toch?
Volgende serveertip wordt nog meegegeven: ‘Serve chilled in a tall glass over ice for a surprisingly rich, smoky and flavoursome taste. For a refreshing change, squeeze and drop in a wedge of fresh orange over the ice before serving.’
Daarnaast bevat het blik nog wat technische uitleg in zowel het Engels als het Zweeds (wat, gezien bovenstaande, niet hoeft te verbazen).
Dat gezegd zijnde moet ik bekennen dat er weinig whisky op de neus te bespeuren valt, alleszins minder dan bij de William Lawson’s die ik in juli proefde. Je moet al heel erg je best doen om ook maar iets van de Islay malts te bespeuren. Zeg maar gerust dat het niet lukt, punt uit.
Qua smaak is het een zoete bedoening (wat had je dan gedacht?), die de whisky totaal overtroeft en bijgevolg helemaal niet echt tot zijn recht laat komen. Maar nu komen er – weliswaar heel ver op de achtergrond en wellicht voor een stuk in mijn hoop/verbeelding – Islay toesten boven. Maar helemaal bedolven onder de cola, dus…
Besluit: whisky mixen met cola is de bijna schaamte voorbij, maar als je dan bovendien de whisky niet eens proeft, tja… zonde. De moeite niet waard.
